Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "falsehood" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Fałsz ujawniony. O aprobatywnych czasownikach fałszu
    Falsehood revealed. On approving verbs of falsehood
    Autorzy:
    Zaucha, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2151256.pdf
    Data publikacji:
    2021-11
    Wydawca:
    Towarzystwo Kultury Języka
    Tematy:
    verbs
    falsehood
    approval
    Opis:
    This paper is dedicated to verbs expressing approval for actions intended to reveal falshood. It considers four units: [ktoś] zadał kłam [czemuś] ([sb] proved [sth] false]), [ktoś] odkłamał [coś] ([sb] put [sth] straight]), [ktoś] zdementował [coś] ([sb] denied [sth]), and [ktoś] sprostował [coś] ([sb] corrected [sth]). Predicates one and two presuppose the falsehood of the content specifi ed in the sentence. In the case of predicates three and four, the untruthfulness of a certain propositional content is ascertained by the rhematic part of the meaning. It is only the verb odkłamać (to put straight) that indicates that the content in question is a lie (kłamstwo). In the case of other units, falsehood can be an effect of a mistake or oversight. A characteristic feature of units two–four is also that they imply that the agent revealing the falsehood has said something. Despite the fact that the examined group of expressions is small, it sheds light on the essential mechanism of speaking. Namely, it shows the signifi cance of the inclination of discourse as such towards truth. Eradicating falsehood from communicative interaction involves an approval for the agent’s actions that is fused into the structure of meanings of lexemes.
    Źródło:
    Poradnik Językowy; 2021, 788, 9; 74-84
    0551-5343
    Pojawia się w:
    Poradnik Językowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O pozornej synonimii na przykładzie czasowników fałszu
    On a seeming synonymy on the example of falsehood verbs
    Autorzy:
    Zaucha, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28763653.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Towarzystwo Kultury Języka
    Tematy:
    synonimia
    synonimia kontekstowa
    quasi-synonimia
    czasowniki fałszu
    synonymy
    contextual synonymy
    quasi-synonymy
    falsehood verbs
    Opis:
    Artykuł ma na celu wskazanie mechanizmów decydujących o pozornej synonimii. Opiera się na obserwacji kontekstów zdaniowych zawierających czasowniki fałszu. W pierwszej części artykułu wskazane zostają różnice semantyczne zachodzące między czterema jednostkami języka: wprowadzić [kogoś] w błąd, oszukać [kogoś], zwieść [kogoś], a także okłamać [kogoś]. Następnie rozważone zostają konteksty zdaniowe w postaci okresu warunkowego zawierające różne kombinacje pozornych synonimów. Z analizy płynie wniosek, że do neutralizacji opozycji semantycznych dochodzi w związku z określonymi cechami kontekstu składniowego oraz mechanizmu „milczącego zaprzeczenia” opisanego przez A. Bogusławskiego (2003, 2021). Warunkiem koniecznym zajścia neutralizacji jest zachowanie tożsamości tematów charakterystyk zawartych w treści czasowników. Synonimia kontekstualna nie pojawi się, jeśli któryś z predykatów ujętych w okres warunkowy nie będzie charakteryzował tematu pod określonym względem.
    This article aims to identify the mechanisms determining a seeming synonymy. It is based on the observation of sentence contexts containing falsehood verbs. The first part of this article indicates the semantic differences occurring between four language units: wprowadzić [kogoś] w błąd (to mislead [someone]), oszukać [kogoś] (to deceive [someone]), zwieść [kogoś] (to delude [someone]), and okłamać [kogoś] (to lie [to someone]). It is followed by the discussion of the sentence contexts in the form of the conditional mood with various combinations of seeming synonyms. The conclusion coming from the analysis is that semantic oppositions are neutralised due to specific characteristics of the syntactic context and the mechanism of “silent denial” as described by A. Bogusławski (2003, 2021). The necessary condition for neutralisation to occur is preserving the identity of the themes of the characteristics included in the contents of the verbs. Contextual synonymy will not arise if any of the predicates included in the conditional mood fails to characterise the theme in a given respect.
    Źródło:
    Poradnik Językowy; 2023, 807, 8; 7-17
    0551-5343
    Pojawia się w:
    Poradnik Językowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O tak zwanym samooszustwie w świetle znaczeń wybranych czasowników
    Autorzy:
    Zaucha, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1633466.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Kultury Języka
    Tematy:
    semantics
    ‘samooszustwo’ (self-deception)
    ‘kłamstwo’ (a lie)
    falsehood verbs
    okłamywać się że [p] (to lie to oneself that [p])
    oszukiwać się że [p] (to deceive oneself that [p])
    wmówić/wmawiać sobie że [p] (to convince oneself that [p])
    Opis:
    This paper is dedicated to the analysis of semantic properties of three Polish verbs: okłamywać się, że [p] (to lie to oneself that [p]), oszukiwać się, że [p] (to deceive oneself that [p]) and wmówić//wmawiać sobie, że [p] (to convince oneself that [p]). The author presents arguments in favour of the thesis that these are separate lexical units, which cannot be reduced to appropriate addressative verbs. In their semantic structure, she distinguishes, apart from the agent (epistemic subject), also the position of the controller-sender (metasender), and uses a conceptual distinction between quotative speech (present in the structure of the examined units) and assertoric speech in her analysis. By clashing the properties of Polish exponents of ‘samooszustwo’ (self-deception) and two competing types of philosophical interpretation of the phenomenon, the author supports anti-reductionist approaches, which do not identify self-deception with a lie or deception. She emphasises that none of the lexical exponents referring to this phenomenon implies ‘oszustwo’ (a deception) or ‘kłamstwo’ (a lie). None implies such a characteristic of the agent as is a sine qua non condition for the occurrence of any of the two situations either. From the perspective of language, ‘samooszustwo’ (self-deception) is not deception. It is a kind of an irrational action that is inconsistent with the agent’s knowledge.
    Źródło:
    Poradnik Językowy; 2020, 778, 9; 75-91
    0551-5343
    Pojawia się w:
    Poradnik Językowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies