Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "tradycja." wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    POJĘCIE „NOWEJ KOBIETY” W MODERNIZMIE LITERACKIM: POSZUKIWANIE MIEJSCA W KULTURZE (VIRGINIA WOOLF, LESIA UKRAINKA).
    Autorzy:
    Nikolaichuk, Iryna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/911504.pdf
    Data publikacji:
    2018-07-30
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    modernizm
    tradycja literacka
    autobiografia
    władza
    obraz siebie
    Opis:
    Artykuł dotyczy problemu konstruowania pojęcia „nowej kobiety” w dziedzinie modernizmu literackiego i pokazuje kompleksową zmianę roli oraz miejsca kobiety poprzez porównanie dwóch modernistycznych obrazów „nowej kobiety”, przedstawiających dwie różne narodowości. Kluczowymi punktami tej analizy są: pozycja autorki wyrażana poprzez jej styl pisania, proces rewizji tradycji literackiej i zmiana tradycyjnych ról społecznych kobiety (matka, córka, przyjaciółka). Artykuł pokazuje główne cechy pojęcia „nowej kobiety”, a także podobieństwa i różnice wdrażania jej w dwóch modelach narodowych modernizmu literackiego.
    Źródło:
    Porównania; 2017, 20, 1; 135-143
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    CZARDASZ I GULASZ – OBRAZY WĘGIERSKIEJ „INNOŚCI” W TWÓRCZOŚCI KRZYSZTOFA VARGI
    CZARDAS AND GOULASH – IMAGES OF THE HUNGARIAN “OTHERNESS” IN KRZYSZTOF VARGA’S OUTPUT
    Autorzy:
    Czyżak, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/911510.pdf
    Data publikacji:
    2018-07-30
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    otherness
    imagology
    memory
    tradition
    inność
    imagologia
    pamięć
    tradycja
    Opis:
    Artykuł zawiera interpretację dwóch utworów Krzysztofa Vargi, Gulaszu z turula (2007) oraz Czardasza z mangalicą (2014). Teksty te – o zarazem autobiograficznym i reportażowym charakterze – stanowią rozpoznanie współczesnej świadomości zbiorowej zarówno Węgrów, jak i Polaków. Imagologia, jako fakt kulturowy oraz metodologia służąca badaniu obrazów i idei przybierających postać mitów, wzorców i motywów, okazuje się niezwykle przydatnym narzędziem w obszarze studiów kulturowych, szczególnie w nurcie badań postkolonialnych (postzależnościowych) oraz komparatystycznych.
    The article contains interpretations of two compositions written by Krzysztof Varga, Gulasz z turula (2007) and Czardasz z mangalicą (2014). Those works – with their character bordering on autobiography and reportage – constitute a recognition of the contemporary condition of collective consciousness, especially in Hungary, but also in Poland. Imagology as a cultural fact and the methodology of investigating images and ideas assuming the form of myths, patterns or motifs turns out to be a very useful for cultural (postcolonial and comparative) studies.
    Źródło:
    Porównania; 2017, 20, 1; 87-95
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podbój stron rodzinnnych Sinišy Kovačevicia, czyli serbska opowieść o powojennym przesiedleniu
    Siniša Kovačević’s The Conquest of the Homeland as a Serbian Story on the Post-war Migrations
    Autorzy:
    Giergiel, Sabina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/14744700.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    migracje
    Serbia
    Wojwodina i Czarnogóra
    tradycja hermeneutyczna
    komuniści
    migrations
    Montenegro and Vojvodina
    tradition
    communists
    Opis:
    Punktem wyjścia tekstu jest wskazanie na popularność dramatu Sinišy Kovačevicia pt. Velika drama (Wielki dramat) w Serbii. Dramat ten w 2019 roku ukazał się formie powieściowej (saga rodzinna). Jej tematem jest migracja rodziny Vučiciów z niedostępnej i górzystej Czarnogóry na terytorium Kotliny Panońskiej. Kovačević – w dość schematycznym pod względem fabularnym i ideowym utworze – wskazał, że powojenny transfer ludności wiązał się z przybywaniem do znacznie bardziej rozwiniętej gospodarczo i kulturalnie Wojwodiny „nowego człowieka” (reprezentanta tradycyjnej cywilizacji wiejskiej). W artykule szczególny nacisk położony zostanie na obraz Czarnogóry i Wojwodiny wyłaniający się z kart powieści. Kovačević bowiem oba regiony wyraźnie aksjologicznie waloryzuje. Czarnogóra jest ostoją dawnych, prawdziwych wartości. Wojwodina symbolizuje zaś to, co obce. Na tę opozycję nakłada się ponadto przeciwstawienie starości (kojarzonej z mądrością i tradycją) i młodości (utożsamianej z naiwnością i idealizmem).
    The paper’s aim is to pinpoint the popularity of Siniša Kovačević’s play Velika drama (Big Drama) in Serbia. In 2019 the play was published in a novel format as a family saga. It focuses on the Vučić family’s migration from remote and mountainous Montenegro to the Pannonian Basin. In this rather formulaic and idea-oriented text, Kovačević demonstrates that the post-war transfer of people is connected to the phenomenon of a “new human being” (who represents the traditional rural culture) arriving at Vojvodina, a region significantly better developed both economically and culturally. The article particularly concentrates on the picture of Montenegro and Vojvodina as presented in the novel. Kovačević’s method is to axiomatically modify these regions: Montenegro is the bulwark of old and authentic values, whereas Vojvodina signifies the other. This opposition is supplemented with the contradistinction of old age (associated with wisdom and tradition) and youth (identical with naivety and idealism).
    Źródło:
    Porównania; 2022, 32, 2; 301-316
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Dzieciątko, ostrym skrwawione krzemieniem”. O obrzezaniu Jezusa w poezji barokowej
    „Dzieciątko, ostrym skrwawione krzemieniem” [A Child, Bloodied with Sharp Flint]: On the Circumcision of Jesus in Baroque Poetry
    Autorzy:
    Szczukowski, Ireneusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/14769575.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    circumcision
    Child Jesus
    baroque poetry
    incarnation
    religious tradition
    obrzezanie
    poezja barokowa
    Dzieciątko Jezus
    wcielenie
    tradycja religijna
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest omówienie barokowych tekstów, które dotyczą wyeksponowanego w ewangelii wątku obrzezania. W kulturze religijnej dzieciństwo Jezusa „wytwarzało” znaki odwołujące się do warstwy alegorycznej i symbolicznej. To przede wszystkim żydowski rytuał obrzezania zostaje przywołany przez siedemnastowiecznych twórców. Okazuje się, że odgrywa on ważną rolę w poetyckich rozważaniach, które odwołują się do motywów związanych z okresem świat Bożego Narodzenia, wchodzą w dialog z tradycją religijną (czy teologiczną), próbującą uchwycić znaczenia przypisywane obrzezaniu Jezusa.
    The aim of this article is to discuss the baroque texts that are concerned with the theme of circumcision as described in the gospel. In religious culture, Jesus’ childhood “produced” signs referring to the allegorical and symbolic layer. It is primarily the Jewish ritual of circumcision that was invoked by seventeenth-century authors. It turns out that it plays an important role in poetic considerations that refer to motifs related to the Christmas period, enter into a dialogue with the religious (or theological) tradition, trying to grasp the meanings attributed to the circumcision of Jesus.
    Źródło:
    Porównania; 2023, 33, 1; 107-119
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Under which King, Bezonian? Literary Studies between Hermeneutics and Quantification
    Którego króla, ignorancie? Badania literackie pomiędzy hermeneutyką a kwantyfikacją
    Autorzy:
    Moretti, Franco
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/912390.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    quantitative literary history
    hermeneutic tradition
    comparative literature
    research paradigms
    ilościowa historia literatury
    tradycja hermeneutyczna
    literatura porównawcza
    paradygmaty badawcze
    Opis:
    What is the relationship between the quantitative literary history of the past twenty years and the older hermeneutic tradition? Answers have typically been of two kinds: for many in the interpretive camp, the two approaches are incompatible, and the newer one has little or no critical value; for most quantitative researchers, they are instead perfectly compatible, and in fact complementary. Here, I will propose a thirdpossibility, that will emerge step by step from a comparison of how the two strategies work. How they work, literally; in the conviction that practices – what we learn to do by doing, by professional habit, and often without being fully aware of what we are doing – have frequently larger theoretical implications than theoretical statements themselves. In other words: understanding what a research paradigm does, ratherthan what it declares it wants to do. This is the plan.
    Jaka jest relacja między ilościową historią literatury ostatnich dwudziestu lat a starszą tradycją hermeneutyczną? Odpowiedzi na to pytanie wydają się dwojakie: dla wielu przedstawicieli obozu interpretacyjnego, nie da się pogodzić tych dwóch podejść, a nowsze podejście ma bardzo małą wartość krytyczną jeśli w ogóle można mówić o wartości w tym wypadku. Z kolei dla większości badaczy ilościowychsą one całkowicie zgodne i w zasadzie wzajemnie się uzupełniają. W niniejszym tekście przedstawię trzecią możliwość, która krok po kroku wyprowadzona zostanie z porównania sposobu funkcjonowania obydwu strategii. Mam tu na myśli dosłownie sposób funkcjonowania; oparty na przekonaniu, że praktyki – czyli to,czego uczymy się poprzez wykonywanie, z zawodowego przyzwyczajenia i często bez pełnej świadomości tego, co robimy – często mają większe implikacje teoretyczne niż same stwierdzenia teoretyczne. Innymi słowy: ważniejsze jest zrozumienie tego, jak funkcjonuje paradygmat badawczy, niż określenie tego, jak powinien on funkcjonować. Taki jest plan niniejszego artykułu.
    Źródło:
    Porównania; 2020, 26, 1; 315-328
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czesław Miłosz i Tomas Venclova o przeszłości: tradycja jako źródło wspólnoty i porozumienia między ludźmi i narodami
    Czesław Milosz and Tomas Venclova’s Discussion on The Past: Tradition as The Foundation of National Belonging and Solidarity
    Autorzy:
    Narušienė, Vaiva
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179338.pdf
    Data publikacji:
    2012-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Czesław Miłosz
    Tomas Venclova
    Lithuanian and Polish relations
    the tradition of Grand Duchy of Lithuania
    stosunki litewsko-polskie
    tradycja Wielkiego Księstwa Litewskiego
    Opis:
    W powojennej historii stosunków polsko-litewskich poczesne miejsce zajęła publiczna debata pomiędzy Czesławem Miłoszem a Tomasem Venclovą, która zaczęła się w roku 1979 na łamach paryskiej „Kultury” ich wspólnym Dialogiem o Wilnie i toczyła się prawie przez ćwierć wieku. W tym czasie, gdy polscy i litewscy działacze emigracyjni od kilku dziesięcioleci nie mogli znaleźć porozumienia w najważniejszych kwestiach, licytując się na dawno przebrzmiałe argumenty, ci ludzie sztuki dali przykład konstruktywnego dialogu. Miłosz i Venclova, dotykając najbardziej drażliwych kwestii stosunków polsko-litewskich, zwracają się do wspólnej historii i tradycji obydwu narodów oraz starają się pokazać korzenie niezgody, sięgające niekiedy dalekiej przeszłości. Wierzą bowiem, że tylko szczera rewizja przeszłości pomoże zburzyć przestarzałe stereotypy historyczne i narodowe, które przeszkadzają dojściu do porozumienia. Manifestowana w dyskusji postawa Venclovy, głosząca prymat tolerancji narodowej i kulturowej, była w głównej mierze oparta na wyznawanym przez niego kosmopolityzmie rozumianym w klasycznym sensie tj. jako „obywatelstwo świata”. Natomiast dla Miłosza główny punkt wyjścia do wszelkich rozważań stanowiła tradycja Wielkiego Księstwa. Jego koncepcja tolerancyjnego społeczeństwa, stającego ponad podziałami narodowymi i kulturowymi, zbliża się do idei społeczeństwa obywatelskiego.
    A public discussion between the poets Czesław Miłosz and Tomas Venclova, initiated by the article “Dialogue about Vilnius“ in the Paris-based cultural journal in 1979 and continued for about a quarter of a century, plays a special role in the history of post-war Polish and Lithuanian relations. At those times when Polish and Lithuanian emigrants had unsuccessfully been trying to solve the most relevant issues for decades, these poets gave an example of a constructive dialogue. When addressing the most important and arguable issues associated with the Polish and Lithuanian relations, Miłosz and Venclova looked at the common history and tradition of both nations in order to identify the reasons of their disagreement that often stems from distant past. They believed that only an honest revision of history would enable breaking deeply ingrained historical and national stereotypes which prevent from reaching an agreement. In the discussion, Venclova stresses national and cultural tolerance, which he mostly bases on the idea of cosmopolitanism,referring to its usual meaning of “global citizenship”. Meanwhile, the starting point of Miłosz’s thoughts is the traditions of Grand Duchy of Lithuania. He advocates the conception of a tolerant multi-national and multi-cultural society which is similar to the idea of a civil society. 
    Źródło:
    Porównania; 2012, 10; 123-139
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rosyjskojęzyczna literatura Białorusi: ekspansja czy tradycja wielokulturowości?
    Russian-Language Literature of Belarus: Expansion or Tradition of Multiculturalism?
    Autorzy:
    Kavalou, Siargey
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1182408.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Belarussian literature
    Russian-language literature of Belarus
    tradition
    national identity
    multilingualism
    multiculturalism
    literatura białoruska
    rosyjskojęzyczna literatura Białorusi
    tradycja
    identyfikacja narodowa
    wielojęzyczność
    wielokulturowość
    Opis:
    W ostatnim czasie pojawia się coraz więcej publikacji poświęconych fenomenowi „wielojęzyczności” literatury białoruskiej. Jest to związane z intensywnym rozwojem literatury rosyjskojęzycznej we współczesnej Białorusi i z problemem jej narodowej tożsamości, poszukiwaniem odpowiedzi na pytanie: do jakiej kultury ona należy – rosyjskiej czy białoruskiej? Inne zasadnicze pytanie: czy współczesna rosyjskojęzyczna literatura Białorusi nie stanowi zagrożenia dla rozwoju narodowej literatury białoruskojęzycznej? Badanie powyższego problemu prowadzi do wniosku, że zagrożeniem dla rozwoju współczesnej literatury białoruskojęzycznej nie jest literatura rosyjskojęzyczna, ale te społeczno-polityczne i ekonomiczne warunki, w których istnieją obydwie literatury i które sprzyjają wzrostowi twórczości rosyjskojęzycznej na Białorusi: eliminacja języka białoruskiego ze sfery aktywnego wykorzystania do sfery kulturowej, utożsamienie przez władze niepaństwowych białoruskojęzycznych publikacji z opozycyjnymi, wpływ potężnego i pociągającego autorów rosyjskiego rynku wydawniczego itd.
    More and more publications devoted to the phenomenon of „multilingualism” in Belorussian literature are appearing nowadays. This fact is highly connected with the intensive development and the problem of Russian-language literature’s national identity in modern Belarus in an attempt to answer the question: what culture – Russian or Belarusian – does it belong to? Another important problem is whether modern Russian-language literature of Belarus harms the development of literature in Belarus? Detailed research of this question shows that it is not the Russian-language literature that is harmful, but social, political and economic conditions in which both elements exist and which support the development of the Russian-language art in Belarus: expulsion of Belarusian language from the sphere of active use to the sphere of the cultural reservations, identification of non-state publications as the ones that resist state policy, powerful influence of the Russian book market, etc.
    Źródło:
    Porównania; 2014, 15; 257-266
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krajobraz i krajobrazy w liryce Czesława Miłosza, Friedricha Hölderlina i Johannesa Bobrowskiego
    Landscape and Landscapes in The Poetry of Czesław Miłosz, Friedrich Hölderlin and Johannesa Bobrowski
    Autorzy:
    Fieguth, Rolf
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179333.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    landscape poetry
    ancient and post medieval traditions
    Sarmatian and Western Europe
    World War II
    versification styles
    liryka krajobrazowa
    tradycja antyczna i pośredniowieczna
    Europa sarmacka i zachodnia
    II wojna światowa
    sposoby wierszowania
    Opis:
    Autor omawia szereg wierszy krajobrazowych Cz. Miłosza z różnych okresów jego twórczości, porównując je z wybranymi utworami wirtemberczyka, F. Hölderlina oraz tylżyckiego poety J. Bobrowskiego. Każdy z nich stale wraca w poezji do krajobrazu dzieciństwa, utraconego nie tylko za sprawą wojny (Miłosz i Bobrowski), ale też przez egzystencjalne wyobcowanie (Hölderlin) i który przyświeca im jako znak ojczyzny niebiańskiej. Hölderlina, Miłosza i Bobrowskiego łączy wspólna opozycja do konwencji wierszowania ich epok i ich literatur ojczystych, a dwu ostatnich ponadto wspólna tęsknota do stron nadniemieńskich. Wojenna poezja Miłosza o równinach mazowieckich dziwnie współbrzmi z „sarmacką” poezją Bobrowskiego, wyrosłą z doświadczeń tego samego okresu. Opisywanie europejskich, a szczególnie amerykańskich krajobrazów przeobraża się u Miłosza w tworzenie krajobrazów mieszanych, amerykańsko-litewskich albo gigantycznie panoramicznych o dobitnych akcentach mitycznych i metafizycznych, które w innych wcieleniach odnaleźć można także u dwu pozostałych poetów. Te paralele i „wspólne miejsca” zawdzięczamy nie tylko eksplicytnym nawiązaniom jednych do drugich, ale również wspólnej tradycji biblijnej, antycznej i pośredniowiecznej oraz wysoce trudnemu, a jednak bliskiemu geograficznie, sąsiedztwu.
    The author discusses a number of landscape poems, written by C. Miłosz in different periods of his life, and compares them with selected works of the Suabian F. Hölderlin and of the Tilsit poet J. Bobrowski. Each of them returns frequently to the landscape of his childhood, lost not only by the wars (Miłosz and Bobrowski), but also by existential alienation (Hölderlin). Each of them sees in it a symbol of the heavenly homeland. All three are in an opposition to the conventional versification systems of their times and their national literatures, but Miłosz and Bobrowski are moreover linked by their common longing for their native Neman regions. Miłosz’s war time poetry on the Mazovian plains shows some striking parallels with Bobrowski’s „Sarmatian” poetry stemming from his experiences of the same period. Miłosz’s treatment of European and notably American landscapes leads to a creation of mixed, American-Lithuanian or giant panoramic landscapes bearing distinctly mythic and metaphysical accents, which can be found, in a different set up, also in the other poets. These parallels and ‘common situations’ are not due to some explicit dialogue between them, but to a common Biblical, antique and postmedieval tradition, and also to a highly difficult, but nevertheless geographically close neighbourhood. 
    Źródło:
    Porównania; 2012, 10; 87-108
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poezja przypisów. Czesława Miłosza „Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada”
    Poetry of Footnotes. Czesław Miłosz’s The Rising of The Sun
    Autorzy:
    Okulicz-Kozaryn, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179341.pdf
    Data publikacji:
    2012-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    historia literatury polskiej
    historia literatury litewskiej
    tradycja Wielkiego Księstwa litewskiego
    dyskurs genealogiczny
    krajowość
    sylwiczność
    przypis
    history of the Polish literature
    history of the Lithuanian literature
    tradition of the Grand Duchy of Lithuania
    genealogical discourse
    locality
    silva rerum
    footnote
    Opis:
    Poemat Cz. Miłosza Gdzie słońce wschodzi i kędy zapada uznawany jest za summę twórczości poety. R. Okulicz-Kozaryn w artykule zatytułowanym Poezja przypisów dowodzi, że ta skądinąd trafna opinia ma podstawy raczej intuicyjne niż interpretacyjne, brak bowiem pełnej kontekstowej interpretacji, szczegółowej analizy, a nawet próby linearnej lektury poematu, który nie doczekał się dotąd krytycznego, komentowanego wydania. Tymczasem im uważniej próbuje się odczytywać znaczenia, tym więcej trudności sprawia jego rozumienie, choćby z tego powodu, że autor wplótł w swój utwór fragmenty po litewsku i staro-białorusku. Umyślnie pozostawiając część przytoczeń bez tłumaczenia – jako swego rodzaju naddatek liryczny – Miłosz cytuje też pisarzy polsko-litewskich i wprowadza do poematu wiadomości o tych twórcach, uważanych w Polsce za pomniejszych, a najczęściej w ogóle nie znanych. Ponadto dołącza różne objaśnienia na temat litewskiej krainy historycznej – Laudy. W ten sposób „PRZYPISY” – słowo to zostało wyróżnione przez autora wersalikami – otrzymują wartość poetycką i znaczenie elementu konstrukcyjnego dzieła. Miłosz adaptuje staropolską formę silva rerum, a jednocześnie, przywołując bezpośrednio Mickiewiczowską Grażynę, korzysta z tradycji romantycznej powieści poetyckiej, której istotny składnik stanowiły przypisy.
    Miłosz’s poem From the Rising of the Sun is said to encapsulate the most important features of his poetry. In his paper entitled The poetry of footnotes, Radosław Okulicz-Kozaryn shows that this opinion about the poetry of Miłosz is based rather on the critics’ intuition than contextual interpretation, thorough analysis or even close, comprehensive reading of his poem. Moreover, the closer the reading the more troublesome the question of understanding the poem becomes, as in some fragments (which do not have editorial notes) the Polish language is interwoven with excerpts in Lithuanian or old Balto-Russian. Leaving some of them only in their original form as an irreducible lyrical value, he also quotes from other minor Polish-Lithuanian authors and provides information about them. Milosz also includes some detailed explanation of the forgotten region of Lauda. The word “footnotes” is marked out with caps, thus being imbued with the importance of the constructional element of his work. Besides, Miłosz adapts an old form of silva rerum and meanwhile, by mentioning Mickiewicz’s poem Grażyna, he evokes the tradition of romantic tales in which notes were originally conceived as an integral part of the poetical work. 
    Źródło:
    Porównania; 2012, 10; 141-146
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ETNOOBRAZY I STEREOTYPY NARODOWE W POWIEŚCI FANTASY NIKI RAKITINEJ GONITWA I POWIEŚCI SENSACYJNEJ ANDRZEJA KURKOWA DOBRY ANIOŁ ŚMIERCI
    ETHNIC IMAGES AND NATIONAL STEREOTYPES IN THE FANTASY-NOVEL GONITWA BY NICKY RAKITINA AND THE ACTION-PACKED NOVEL GOOD ANGEL OF DEATH BY ANDREY KURKOV
    Autorzy:
    Kowalow, Siergiej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/911614.pdf
    Data publikacji:
    2018-08-28
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Russian-language literature of Belarus and Ukraine
    national tradition
    fantasy genre
    action-packed novel
    ethnic images and national stereotypes
    intertextuality
    postmodern game
    rosyjskojęzyczna literatura Białorusi i Ukrainy
    tradycja narodowa
    gatunek fantasy
    powieść sensacyjna
    etnoobrazy i stereotypy narodowe
    intertekstualność
    gra postmodernistyczna
    Opis:
    Artykuł dotyczy funkcjonowania etnoobrazów i stereotypów narodowych w rosyjskojęzycznej literaturze Białorusi i Ukrainy na przykładzie powieści fantasy młodej pisarki białoruskiej Niki Rakitinej Gonitwa oraz powieści sensacyjnej znanego pisarza ukraińskiego Andreja Kurkowa Dobry anioł śmierci. Wybrane do analizy utwory należą do różnych literatur narodowych i reprezentują odmienne gatunki literackie, mimo to przekonująco świadczą o artystycznym potencjale związanym z wykorzystaniem przez pisarzy współczesnych tradycji narodowych oraz podejmowaniem gry literackiej z narodowymi kodami i obrazami.
    On the example of the fantasy-novel Gonitva written by a young Belarusian author Nicky Rakitina and action-packed novel Good Angel of Death by Andrey Kurkov, the article presents an analysis of the way ethnic images and stereotypes function in the Russian-language literature of Belarus and Ukraine. Works chosen for the analysis belong to the different national literatures and different genres, but clearly indicate the prospects of how writers can turn their views on the national traditions and play with national codes and images.
    Źródło:
    Porównania; 2017, 21, 2
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czech-slovak comparative studies “reborn”. a new association on the way
    „Odrodzenie“ czesko-słowackich studiów porównawczych. Nowa asocjacja w drodze
    Autorzy:
    Zelenka, Miloš
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179145.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Czech and Slovak comparative studies
    the Czech-Slovak Association of Comparative Research
    the ICLA/AICL congresses
    Slavomír Wollman
    Dionýz Ďurišin
    structuralist tradition
    the theory of interliterariness
    czeska i słowacka komparatystyka
    Czesko-Slowacka Asocjacja Literatury Porównawczej
    kongresy ICLA/AILC
    Slavomir Wollman
    tradycja strukturalizmu
    teoria międzyliterackości
    Opis:
    The paper conveys information on the current state of Czech and Slovak comparatist thought as regards its methods, thematical orientation and institutional base. Czech and Slovak comparative research has always been a complementary whole embracing, on the one hand, the tradition of Slavonic studies grounded in structural aesthetics (S. Wollman) and, on the other, the endeavour to develop the theory of interliterarines and interdisciplinary study of the world literature (D. Ďurišin). Much to our regret, the disruption of this “symbiosis” at the turn of 1990s resulted in losing contacts with the rest of the world. Therefore the prime objective of the newly established Czech-Slovak Association of Comparative Literature, based in the Institute for World Literature SAV, Bratislava, is to encourage Czech and Slovak literary research. The constitutive members of this association already in 2013 participated in the 20th World Congress of Comparative Literature in Paris (AILC/ICLA) so as to present the English version of their World Literature Studies journal under the title Comparative Literary Studies as Cultural Criticism. The first joint conference of Czech and Slovak comparatists (Slavica Litteraria 18, 2015, No. 1) was held in Bratislava in February 2015. For our next event, the 21st AILC Congress in Paris 2016, Czech and Slovak scholars, together with their foreign colleagues, have prepared a joint panel presentation Old and New Concepts of Comparative Literature in the Globalized World. Convinced that theoretical and methodological discourse is carried on in various languages and power stands, present-day Czech and Slovak comparative research, while following the pillar traditions of the past, espouses modern inspirations that obviously relinquish historical poetics and the theory of interliterariness, bound for exploring new cultural identities, post-colonial and area studies.
    Artykuł informuje o obecnym stanie czeskiej i słowackiej myśli dotyczącej literatury porównawczej z pozycji metod, obszarow tematycznych i bazy instytucjonalnej. Czeska i słowacka komparatystyka tworzyly dopełniającą się całość: z jednej strony była to slawistyczna tradycja wychodząca z estetyki strukturalnej (S. Wollman), a z drugiej zmierzająca do rozwoju teorii międzyliterackości i interdyscyplinarnych studiów nad literaturą światową (D. Ďurišin). Naruszenie tej „symbiozy“ na przełomie lat 80.-90. ubiegłego stulecia oznaczało utratę kontaktu z komparatystyką w świecie. Celem nowopowstałej Czesko-Słowackiej Asocjacji Literatury Porównawczej z oficjalną siedzibą w Instytucie Światowej Literatury Słowackiej Akademii Nauk w Bratysławie jest wspieranie badań czeskich i słowackich w tym zakresie. Badacze, ktorzy są członkami Asocjacji w roku 2013 uczestniczyli w XX Światowym Kongresie Literatury Porównawczej w Paryżu (AILC/ICLA), gdzie prezentowali anglojęzyczny numer czasopisma„World Literature Studies“ zatytułowany Comparative Literary Studies as Cultural Criticism. W lutym 2015 roku w Bratysławie odbyla się pierwsza wspólna konferencja czeskich i słowackich komparatystów („Slavica Litteraria“ 18, 2015, z. 1). Na XXI kongres AILC w Paryżu 2016 czescy i słowaccy komparatyści we współpracy z kolegami z zagranicy przygotowali panel Old and New Concepts of Comparative Literature in the Globalized World. Współczesna czeska i słowacka komparatystyka, która wychodzi z założenia, że teoretyczny i metodologiczny dyskurs dokonuje się w różnych językach i stosunkach władzy, odwołuje się do związków z nośnymi tradycjami modernizmu, w których znajduje inspirację do badań poetyki historycznej i teorii międzyliterackości, zamierzając w stronę studiów nad tożsamością kultur, postkolonializmu i studiów regionalnych.
    Źródło:
    Porównania; 2016, 18; 339-348
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies