Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Waligórska-Olejniczak, Beata" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
O MITACH I OBRAZACH KOBIECOŚCI W PROZIE SWIETŁANY ALEKSIJEWICZ
ON FEMININE MYTHS AND IMAGES IN SVETLANA ALEXIEVICH’S PROSE
Autorzy:
Waligórska-Olejniczak, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911508.pdf
Data publikacji:
2018-07-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Svetlana Alexievich
mother
woman
war
myth
stereotype
Swietłana Aleksijewicz
matka
kobieta
wojna
mit
stereotyp
Opis:
Celem artykułu jest interpretacja prozy Swietłany Aleksijewicz ukierunkowana przede wszystkim na ogląd postaci kobiecych, dokonywany między innymi przez pryzmat mitu matki, leżącego u podstaw kultury rosyjskiej. Na podstawie zbiorów reportaży Wojna nie ma w sobie nic z kobiety, Czarnobylska modlitwa. Kronika przyszłości oraz Czasy second-hand. Koniec czerwonego człowieka zwrócono uwagę na motywację przedstawianych przez autorkę postaw i wizerunków bohaterek wspomnianych utworów. Historie współczesnych kobiet, utrwalone przez laureatkę Nagrody Nobla, z jednej strony stanowią materiał egzemplifikujący stereotypowe widzenie kobiety radzieckiej w społeczeństwie, z drugiej zaś służą wykryciu cech spajających te obrazy, nierzadko zakorzenionych w mitologii słowiańskiej i chrześcijaństwie. Tekst prezentuje również analizę poetyki pisarstwa Aleksijewicz, stanowi próbę wskazania na dokumentacyjny charakter tej prozy jako nośnika mitu.
The aim of the article is the interpretation of Svetlana Alexievich’s prose focused, first of all, on women’s characters. They are discussed, among other things, from the point of view of the feminine myth which constitutes the basis of the Russian culture. The examination of the collections of reportages War does not have a woman’s face, Chernobyl prayer and Second-hand time. The last of the Soviets allowed us to turn the attention to the motivation and images of female characters of the aforementioned texts. On the one hand, the stories of contemporary women, recorded by the Nobel prize winner, confirm the stereotypical perception of Soviet women in the society, on the other, however, they help us to discover the features which are common for those images and very often enrooted in Slavic mythology and Christianity. The text also gives insight into the poetics of Alexievich’s works and constitutes an attempt at looking at the documentary character of her prose through the problem of the myth.
Źródło:
Porównania; 2017, 20, 1; 97-105
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ZNIEWAŻONA ZIEMIA (LA TERRE OUTRAGÉE, 2012) MICHALE BOGANIM JAKO FILM POSTTRAUMATYCZNY
LAND OF OBLIVION (LA TERRE OUTRAGÉE, 2012) BY MICHALE BOGANIM AS A POSTTRAUMATIC FILM
Autorzy:
Waligórska-Olejniczak, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911911.pdf
Data publikacji:
2019-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Boganim
Chernobyl
trauma
Land of oblivion
memory
Czarnobyl
Znieważona ziemia
pamięć
Opis:
Beata Waligórska-Olejniczak, ZNIEWAŻONA ZIEMIA (LA TERRE OUTRAGÉE, 2012) MICHALE BOGANIM JAKO FILM POSTTRAUMATYCZNY. „PORÓWNANIA” 1 (24), 2019. T. XXIV, S. 85-94. ISSN 1733-165X. Celem artykułu jest analiza filmu Znieważona ziemia Michale Boganim z punktu widzenia współczesnych badań nad traumą i studiów nad pamięcią. Wykorzystując aparat pojęciowy, funkcjonujący w obszarze tych badań, zauważono, że film Znieważona ziemia mieści się w kategorii filmu posttraumatycznego nie tylko ze względu na centralny dla niego temat czarnobylskiej katastrofy i jej następstw, które widz ma okazję obserwować głównie przez pryzmat milieu. Boganim umiejscawia traumę świadka przede wszystkim w niezdolnym do jej przepracowania ciele i psychice człowieka. Źle ulokowana nostalgia, melancholia, kinetyczna nadpobudliwość funkcjonują w filmie jako znaki, pozwalające widzowi współodczuwać tragedię bohaterów, rodzaj powtarzalnego kodu, zmuszającego do refleksji nad mechanizmami pamięci i zapominania.
LAND OF OBLIVION (LA TERRE OUTRAGÉE, 2012)BY MICHALE BOGANIM AS A POSTTRAUMATIC FILM. “PORÓWNANIA” 1 (24), 2019. Vol.XXIV, P. 85-94. ISSN 1733-165X. The aim of the article is the analysis of Michale Boganim’s film Land of Oblivion from the point of view of contemporary trauma and memory studies. Taking advantage of the scientific notions worked out in the field of those studies, it is stated that the work can be regarded as a posttraumatic film first of all on account of its core problem, which is the Chernobyl disaster and its consequences shown through the prism of the milieu. Boganim encodes the trauma of the witness in the body and mind of the human being who is not able to work through it. Badly located nostalgia, melancholy and kinetic hyperactivity function in the film as signs which allow the audience to take part in the tragedy of the characters, a kind of repetitive code motivating the reflection on the mechanisms of remembering and forgetting.
Źródło:
Porównania; 2019, 24, 1; 85-94
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies