- Tytuł:
-
THE The Human and the Non-Human in Ze života hmyzu by the Brothers Čapek: Contexts, Scheme, Interpretation
Ludzkie i nie-ludzkie w Ze života hmyzu: konteksty schematy, interpretacja - Autorzy:
- Kudlová, Klára
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/2044046.pdf
- Data publikacji:
- 2021-03-15
- Wydawca:
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
- Opis:
-
The study „The mutual engagement of human and insect sphere in Čapeks´ most-played drama“ attempts at a contextual perspective on the human and natural spheres of Čapeks celebrated „insect play“ (Ze života hmyzu). Summing up the potential thematic and structural influences on the play (such as L´Oiseau Bleu), the study uncovers the structure of the play (the mise-en-abyme and circular composition) and proves it to be one of the key interpretative tools for its understanding. The other analytical tools are derived from detailed evaluation of the figure of the Tramp (a universal human figure) and of the individual insect groups (types). In the final search for the core dynamics and the message of the play, the influence and legacy of Jean-Henri Fabre is recalled, alongside the authors´ own perspective.
W ramach interpretacyjnych poszukiwań wzajemnej relacji między ludzkimi i zwierzęcymi bohaterami sztuki Karela i Josefa Čapków Ze života hmyzu / Z życia owadów (opublikowanej w 1921 roku, a wystawionej w 1922 roku) punktem wyjścia rozważań w niniejszej pracy jest kontekstualizacja. Konteksty, które posłużą za podstawę interpretacji w części 2, sięgają od symbolistycznego Błękitnego Ptaka Gustava Maeterlincka, przez krótki utwór prozą To, czego nie było Wsiewołoda Garszyna, aż po popularyzatorskie rozważania naukowe Jeana-Henriego Fabre‘a w części 3.3. W analizie postaci owadów i ich relacji z postaciami ludzkimi wykorzystano również autorską notę na temat owadów, która przybliża sferę plastycznych inspiracji światem insektów. Szkice kostiumów Josefa Čapka, fizjonomie Charles’a Le Bruna i obrazy Williama Hogharta stanowią dodatkowe źródło argumentacji w rozdziale 3. Dopełnieniem konkluzji sformułowanych w poprzednich częściach pracy jest analiza strukturalna utworu, która obejmuje przede wszystkim kwestię zastosowanej zasady mise-en-abyme. Kluczowym elementem tego schematu konstrukcyjnego okazuje się wzajemne dopełnianie się tego, co ludzkie, i tego, co nie-ludzkie. - Źródło:
-
Porównania; 2021, 29, 2; 149-166
1733-165X - Pojawia się w:
- Porównania
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł