Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "przewlekłe" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Zastosowanie petrosektomii w chirurgii implantów ślimakowych
Autorzy:
Amernik, Katarzyna
Niemczyk, Kazimierz
Twardowska, Renata
Jaworowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399111.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
implant ślimakowy
niedosłuch
perlak
petrosektomia
przewlekłe zapalenie ucha
Opis:
Wstęp: Leczenie i rehabilitacja głębokich niedosłuchów przy pomocy implantów ślimakowych jest bezpieczną i efektywną metodą, którą można stosować zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. U chorych z perlakowym zapaleniem ucha lub u tych, którzy przebyli w przeszłości operację ucha techniką otwartą, stosuje się szczególną technikę chirurgiczną – petrosektomię boczną/subtotalną. Materiał i metody: Do badania włączono pacjentów z głębokim obustronnym niedosłuchem czuciowo-nerwowym, u których stwierdzono zapalenie ucha środkowego z perlakiem, bez perlaka lub po przebytym leczeniu operacyjnym ucha środkowego techniką otwartą. Przeprowadzono retrospektywną analizę danych pacjentów, wyników badań radiologicznych oraz audiologicznych. Wyniki: W Klinice Otolaryngologii Dorosłych i Dzieci i Onkologii Laryngologicznej PUM w latach 2008–2018 przeprowadzono 90 operacji wszczepienia implantu ślimakowego, w tym petrosektomię wykonano u 1 dziecka z perlakiem (5 lat) oraz u 2 dorosłych po przebytych operacjach techniką otwartą (62 i 73 lata). We wszystkich przypadkach zabieg był jednoetapowy. U chorych poddanych petrosektomii gojenie przebiegało prawidłowo. Okres obserwacji wynosił od 26 do 32 miesięcy. W kontrolnych badaniach tomografii komputerowej nie stwierdzono pośrednich cech wznowy perlaka. Chorzy pozostają pod stałą opieką laryngologiczną. Dziecko jest obciążone autyzmem i upośledzeniem umysłowym, obserwuje się u niego dobre reakcje słuchowe oraz rozumienie mowy, nie wykształciło mowy czynnej. U osób dorosłych w audiometrii wolnego pola słuch w implancie ślimakowym pozostaje na poziomie 35 i 40 dB, rozumienie mowy zaś na poziomie 80%. Dyskusja: Pacjenci z przewlekłym zapaleniem ucha środkowego mogą być skutecznie i bezpiecznie leczeni metodą implantu ślimakowego przy zastosowaniu techniki petrosektomii bocznej. Petrosekomia boczna/subtotalna jest dostępem z wyboru, gdy głęboki niedosłuch czuciowo-nerwowy współistnieje z przewlekłymi zmianami zapalnymi ucha środkowego.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 2; 1-6
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przewlekłe zapalenie zatok przynosowych u dzieci
Autorzy:
Zielnik-Jurkiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1400079.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zapalenie błony śluzowej nosa i zatok
przewlekłe
dzieci
leczenie
Opis:
PZNZP u dzieci może przebiegać łagodnie i mało charakterystycznie. Etiologia tego schorzenia jest wieloczynnikowa, co wymaga wszechstronnego i wielospecjalistycznego podejścia. Leczenie PZNZP u dzieci jest trudne, zakażenia często nawracają, a stosowane metody lecznicze są często nieskuteczne. U dzieci rzadko wykonuje się zabiegi operacyjne, tj. tylko w przypadku, gdy metody zachowawcze zawiodą. Pierwszą linię leczenia chirurgicznego stanowi adenoidektomia. Czynnościowa endoskopowa chirurgia zatok przynosowych (FESS) może być rozważona, gdy nie zaobserwowano poprawy stanu pacjenta po wykorzystaniu wszystkich możliwości leczenia zachowawczego.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 1; 26-34
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biofim bakteryjny i jego związek z adenopatią szyjną, przerostem migdałków podniebiennych i/lub przerostem migdałka gardłowego w przewlekłym zapaleniu migdałków podniebiennych
Autorzy:
Eid, Mustafa I
Elabd, Safia H
Erfan, Dina M
Ziada, Kholood W
Ezzat, Abdelrahman E. M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401741.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
biofilm bakteryjny
przewlekłe zapalenie migdałków podniebiennych
oporność na antybiotyki
Opis:
Wstęp: Wykazano związek biofilmu bakteryjnego z nawracającymi chorobami migdałków podniebiennych oraz migdałka gardłowego, wykazującymi oporność na antybiotyki oraz związanymi z szczególnymi trudnościami w zakresie postępowania terapeutycznego. Cele: Starano się wykazać związek pomiędzy obecnością biofilmu bakteryjnego a występowaniem limfadenopatii szyjnej, przerostem migdałków podniebiennych oraz przerostem migdałka gardłowego w przypadkach przewlekłego zapalenia migdałków podniebiennych. Materiał i metody: Materiał tkankowy z badania biopsyjnego migdałków podniebiennych, pochodzący od 30 dzieci poddanych tonsillektomii, badany skaningowym mikroskopem elektronowym (SEM, ang. scanning electron microscope). Projekt badania: Badanie przekrojowe zostało przeprowadzone od sierpnia 2012 do lipca 2015 roku w Szpitalu Uniwersyteckim Al-Azhar (Al-Azhar University Hospitals). Wyniki: Stwierdzono, że u 23,3% dzieci występował w pełni wykształcony biofilm bakteryjny (III stopień), u 6,7% występował biofilm I stopnia, u 6,7% – II stopnia, co wykazano w badaniu SEM. Najczęściej izolowanym szczepem był Staphylococcus aureus (26%), następnie gronkowce koagulazo-ujemne (17,4%) i Klebsiella pneumoniae (10,4%). Nie wykazano statystycznie istotnej różnicy w odniesieniu do obecności biofilmu bakteryjnego w zależności od występowania lub braku limfadenopatii szyjnej, przerostu migdałków podniebiennych lub przerostu migdałka gardłowego. Wnioski: Biofilm bakteryjny jest możliwą przyczyną przewlekłości choroby migdałków u dzieci. Nie wykazano związku pomiędzy jego obecnością a występowaniem limfadenopatii szyjnej, przerostem migdałków podniebiennych lub przerostem migdałka gardłowego.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 3; 28-32
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postępowanie w przewlekłym zapaleniu zatok przynosowych u dzieci wg zaleceń European Position Paper on Rhinosinusitis and nasal Polyps- EPOS 2012 oraz American Academy of Otolaryngology-Head and Neck Surgery - AAO-HNS 2014
Autorzy:
Zakrzewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399970.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
przewlekłe zapalenie zatok przynosowych
dzieci
zatoki przynosowe
migdałek gardłowy
zakażenia
Opis:
Zapalenie zatok przynosowych u dzieci rozpoznawane jest na podstawie dolegliwości związanych z zaburzeniami drożności nosa lub/i nieżytem nosa, którym towarzyszą bóle głowy lub rozpieranie w obrębie twarzy oraz kaszel. Przewlekłe zapalenie zatok rozpoznajemy, gdy dolegliwości – z których najdokuczliwszy jest kaszel – utrzymują się, i wpływają na jakość życia przez ponad 12 tygodni. Zapalenie zatok przynosowych jest rezultatem miejscowej i ogólnoustrojowej odpowiedzi organizmu na czynniki środowiskowe, dlatego w populacji dziecięcej konieczne jest uwzględnienie dojrzałości układu immunologicznego oraz rozwoju (wykształcenia) narządów pod względem anatomicznym i funkcjonalnym. Powyższe uwarunkowania są podstawą do podziału przewlekłego zapalenia zatok przynosowych (PZZP) na chorobę występującą w populacji dzieci młodszych i starszych, podkreślając – u młodszych – rolę migdałka gardłowego oraz decyzje dotyczące leczenia zachowawczego i operacyjnego. W populacji dziecięcej trzeba uwzględnić choroby, takie jak: mukowiscydoza, pierwotna dyskineza rzęsek, a także różnego rodzaju zaburzenia odporności, które przebiegają z dużym nasileniem zmian w zatokach przynosowych. Wymaga to specjalnego postępowania w leczeniu oraz rozważenia działań chirurgicznych dostosowanych do przebiegu choroby. Zasady postepowania, dotyczące zarówno diagnostyki, jak i postępowania leczniczego, zostały opracowane w postaci dokumentu European Position Papers on Rhinosinusitis and Nasal Polyps – EPOS, uaktualnionego w 2012 roku. W 2014 roku powstał dokument Clinical Consensus Statement: Pediatric Chronic Rhinosinusitis opracowany przez American Academy of Otolaryngology – Head and Neck Surgery. Oba konsensusy zawierają niezbędne informacje oraz wskazania dotyczące diagnostyki i leczenia PZZP u dzieci.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2018, 7, 2; 31-40
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe i szybkie kryteria diagnostyczne ostrego zapalenia zatok przynosowych oparte na wzorach bólów głowy i twarzy w zapaleniu zatok: Badanie 117 pacjentów cierpiących na zapalenie zatok
Autorzy:
Rajamani, Santhosh Kumar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399771.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
rynologia
zatoki
bóle głowy
przewlekłe zapalenie zatok
ostre zapalenie zatok
kryteria diagnostyczne
Opis:
Wprowadzenie. Istnieje potrzeba, aby dowolna konfiguracja opieki zdrowotnej była w stanie dokonać szybkiej identyfikacji pacjentów z zatokowym bólem głowy w innych przypadkach bólów głowy (neurologicznych i pierwotnych), takich jak migreny i przewlekły ból głowy. Materiały i metody. Dokonano oceny 117 przypadków potwierdzonych przypadków zapalenia zatok przynosowych, które wykazały cechy wspólne, mogące pomóc w przyśpieszeniu diagnozy zapalenia zatok. Wyniki. Najczęstszym wzorem obserwowanym w badaniu jest jednostronny, głuchy ból głowy i ból twarzy, zmiana intensywności, trwająca codziennie przez średnio 4-6 godzin, z krótką historią przeziębienia w ostrym zapaleniu zatok. Dyskusja. Jednostronne, głuche bóle głowy i bóle twarzy, o zmiennej intensywności, trwające codziennie przez średnio 4-6 godzin, wraz z wysoce wrażliwym kryterium (91%) w diagnostyce ostrego zapalenia zatok. Wspomniane informacje, wraz z historią poprzedniego zakażenia górnych dróg oddechowych są użyteczne dla szybkiej diagnozy pacjentów z ostrym zapaleniem zatok (wrażliwość 95%). Jednakże, w przypadkach tych dochodzi do występowania podzbioru innych przykładów bólu głowy, dlatego też we wspomnianych pozytywnych przypadkach należy przeprowadzić badanie obrazowe lub endoskopię w celu zwiększenia specyficzności kryteriów diagnostycznych.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2018, 7, 1; 36-41
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Multiple sialoceles of the parotid gland in chronic parotid sialadenitis – a case report
Mnogie sialocele przyusznicy w przebiegu przewlekłego zapalenia – opis przypadku
Autorzy:
Molga-Magusiak, Maria
Chęciński, Piotr
Nyckowska, Jagna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399017.pdf
Data publikacji:
2021-06-28
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
chronic parotid sialoadenitis
parotid gland
parotid lithiasis
kamica ślinianki przyusznej
przewlekłe zapalenie ślinianki przyusznej
ślinianka przyuszna
Opis:
Introduction: Chronic parotid sialadenitis is a disorder of multifactorial etiology. The main cause of this condition is usually a presence of deposits that narrow the parotid duct lumen. Obturative lesions and ongoing inflammation may lead to the development of retention cysts. Case report: In the reported case, a 56-year-old patient experienced a massive polycystic hyperplasia of the parotid gland secondary to chronic calculous sialadenitis, with total parotidectomy as the only effective method of treatment. The methods of treatment and procedural models in the management of chronic parotid sialadenitis are discussed.
Wstęp: Przewlekłe zapalenie ślinianki przyusznej jest chorobą o etiologii wieloczynnikowej. Przyczyną jest najczęściej zwężenie światła przewodów wyprowadzających przez zalegający złóg. Na tle zmian obturacyjnych oraz toczącego się procesu zapalnego może dochodzić do powstawania torbieli retencyjnych. Opis przypadku: W opisanym przypadku u 56-letniego pacjenta doszło do masywnego wielotorbielowatego rozrostu ślinianki na tle kamiczego przewlekłego zapalenia, w którym jedyną skuteczną metodą leczenia była parotidektomia całkowita. Omówiono metody leczenia i model postępowania w przewlekłym zapaleniu przyusznicy.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 2; 40-43
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przewlekłe zapalenie zatoki klinowej z erozjami kostnymi – opis leczenia chirurgicznego 5 pacjentów
Autorzy:
Wardas, Piotr
Piotrowska-Seweryn, Agnieszka
Markowski, Jarosław
Kaspera, Maciej
Symela, Joanna
Ślaska-Kaspera, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1400449.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zatoka klinowa
przewlekłe grzybicze zapalenie zatok
funkcjonalna wewnątrznosowa chirurgia zatok (functional endoscopic sinus surgery; FESS)
destrukcja kostna
Opis:
Zapalenie zatoki klinowej jest jednostką chorobową wiążącą się z wysokim ryzykiem powikłań śródczaszkowych i oczodołowych. Decyduje o tym bliskość krytycznych struktur anatomicznych, takich jak: tętnica szyjna wewnętrzna, nerwy czaszkowe, zatoka jamista, opona twarda, mózgowie czy stożek oczodołu. Uwarunkowania anatomiczne czynią tę okolicę nie tylko podatną na wymienione powikłania, ale również stanowią wyzwanie dla chirurga w czasie operacji endoskopowej. Erozje kostne ścian zatoki eksponujące przyległe struktury w obrazie tomografii komputerowej (TK) wydają się zarówno podnosić ryzyko powikłań choroby, jak i komplikacji chirurgicznych. Przypadki deossyfikacji ścian zatok odnotowywane są w przebiegu różnych chorób, m.in. grzybiczego zapalenia zatok (fungal rhinosinusitis; FRS) i ziarniniaka Wegenera. Autorzy prezentują 5 pacjentów z przewlekłym zapaleniem zatok i jednoczesną destrukcją kostną ścian zatoki klinowej. We wszystkich przypadkach obraz radiologiczny oraz śródoperacyjny sugerował tło grzybicze. W pracy zwrócono szczególną uwagę na rolę funkcjonalnej endoskopowej chirurgii zatok w leczeniu przewlekłego zapalenia zatok z destrukcją kostną, w tym również o domniemanej etiologii grzybiczej.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 3; 51-58
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
EPOS2020: co nowego dla lekarza praktyka?
Autorzy:
Arcimowicz, Magdalena
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399143.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
diagnostyka
epidemiologia
leczenie
ostre zapalenie zatok
polipy nosa
przewlekłe zapalenie zatok
zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych
zintegrowane ścieżki opieki
Opis:
Europejskie wytyczne na temat zapalenia zatok przynosowych i polipów nosa 2020 (ang. European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps 2020; EPOS2020), zwane w skrócie EPOS2020, to kolejna edycja europejskiego dokumentu poświęconego szeroko pojętej tematyce stanów zapalnych błony śluzowej nosa i zatok przynosowych. Pierwsze wydanie ukazało się w 2005 r., kolejne w latach: 2007 i 2012. W lutym 2020 r. otrzymaliśmy wersję najnowszą, rozbudowaną, w pewnej mierze zmienioną, poszerzoną o najnowsze badania i metaanalizy w dziedzinach: rynologii, rynochirurgii, epidemiologii oraz doniesienia z zakresu chorób współistniejących. Przedstawiono całkowicie nowy podział przewlekłych zapaleń zatok. Rekomendacje oparte o najwyższej jakości dowody, wynikające z publikacji ostatnich ośmiu lat, wprowadzają również system oparty na zintegrowanych ścieżkach opieki (ang. integrated care pathways; ICP) w zapaleniach zatok. Rozszerzono rozdziały poświęcone aspektom pediatrycznym oraz chirurgii zatok przynosowych. EPOS2020 adresowany jest nie tylko do lekarzy, ale również do: pielęgniarek, farmaceutów, innych pracowników opieki medycznej, a także samych pacjentów, którzy często podejmują pierwsze próby leczenia za pomocą preparatów OTC, nierzadko na podstawie rekomendacji farmaceutów. Najnowszy EPOS wskazuje także kierunki dalszych badań w szeroko pojętej tematyce rhinosinusitis.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 2; 7-17
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Usznopochodny ropień mózgu – opis przypadku
Otogenic brain abscess - case report
Autorzy:
Szleper, Agata
Brożek-Mądry, Eliza
Bartoszewicz, Robert
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1930316.pdf
Data publikacji:
2021-09-07
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
petrosektomia
przewlekłe perlakowe zapalenie ucha środkowego
ropień mózgu
usznopochodne powikłania wewnątrz czaszkowe
brain abscess
otogenic intracranial complications
petrosectomy
cholesteatomatous chronic otitis media
Opis:
Usznopochodne powikłania wewnątrzczaszkowe, występujące obecnie rzadziej niż niegdyś, zawsze powinny budzić czujność otolaryngologów, lekarzy innych specjalności, w tym lekarzy poruszających się w zakresie ambulatoryjnej opieki zdrowotnej. Z uwagi na zagrożenia dla zdrowia i życia, wynikające z istoty choroby oraz powikłań, wczesne wykrywanie i odpowiednie postępowanie, w tym operacyjne, jest kluczowe dla szybkiego powrotu pacjenta do zdrowia. Poniżej został przedstawiony przypadek pacjentki, u której pomimo zastosowanego leczenia operacyjnego w przebiegu perlakowego zapalenia ucha środkowego doszło do progresji wewnątrzczaszkowych zmian zapalnych. Została opisana strategia dalszego postępowania, czym kierowano się przy jej wyborze. W leczeniu usznopochodnego powikłania wewnątrzczaszkowego została zastosowana petrosektomia boczna.
Otogenic intracranial complications - although less common than before - should always alert otolaryngologists and other specialists, including those in the field of outpatient healthcare. Due to their life-threatening consequences, early detection and appropriate management, including surgical treatment, is crucial for a prompt recovery. Below we present a case of a patient in whom the brain abscess has progressed despite the surgical treatment, and describe what strategy was adopted and what followed its choice.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 3; 1-5
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozwój wewnątrzczaszkowych powikłań zatokopochodnych w okresie zwiększonej zapadalności na grypę – przedstawienie 6 chorych hospitalizowanych w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu w 2013 r.
Development of intracranial sinusogenic complications in the period of increased incidence of influenza infections – analysis of 6 patients hospitalized in the Department of Otolaryngology, Head and Neck Surgery of Poznan University of Medical Sciences in the year 2013
Autorzy:
Szyfter, Witold
Bartochowska, Anna
Borucki, Łukasz
Kruk-Zagajewska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401898.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zatokopochodne powikłania wewnątrzczaszkowe
ostre i przewlekłe zapalenie zatok przynosowych
infekcja grypowa
czynniki ryzyka
intracranial sinusogenic complications
acute and chronic sinusitis
flu
influenza
risk factors
Opis:
W okresie od stycznia 2000 r. do końca grudnia 2013 r. w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu leczono 21 chorych z zatokopochodnymi powikłaniami wewnątrzczaszkowymi. Podkreślenia wymaga fakt, że aż 6 pacjentów z tej grupy hospitalizowano w 2013 r. We wcześniejszych analizowanych latach było od 1 do 2 pacjentów rocznie. Skłoniło to autorów do szczegółowego przedstawienia każdego chorego leczonego w 2013 r.
In the period from January 2000 to the end of December 2013 in the Department of Otolaryngology, Head and Neck Surgery of Poznan University of Medical Sciences 21 patients with sinusogenic intracranial complications were treated. It should be emphasized that 6 patients in this group were hospitalized in 2013. In the previous analyzed years there were from 1 to 2 patients per year. This prompted the authors to a detailed presentation of all patients treated in 2013.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2015, 4, 3; 21-29
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies