Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wrzodziejące zapalenie jelita grubego" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Wpływ czynników społeczno-demograficznych i klinicznych na proces akceptacji choroby wśród pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego
Autorzy:
Chrobak-Bień, Joanna
Gawor, Anna
Paplaczyk, Małgorzata
Małecka-Panas, Ewa
Gąsiorowska, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392919.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
akceptacja choroby
wrzodziejące zapalenie jelita grubego
Opis:
Wstęp: Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) należy do grupy nieswoistych zapaleń jelit o nieznanej dotychczas etiologii. Może wystąpić w każdym wieku, jednak szczyt zapadalności przypada na okres między 20. a 40. rokiem życia, następnie po 65. roku życia. Charakteryzuje się naprzemiennie występującymi okresami remisji i zaostrzeń, które utrudniają codzienne funkcjonowanie. Cel: Celem pracy było określenie stopnia akceptacji choroby wśród pacjentów z WZJG w zależności od wybranych zmiennych społeczno-demograficznych i klinicznych. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w grupie 50 pacjentów z potwierdzonym WZJG, leczonych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Kolorektalnej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi i pozostających pod opieką specjalistycznej Poradni Gastroenterologicznej przy Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym nr 1 w Łodzi. Badanie przeprowadzono przy użyciu autorskiego kwestionariusza oraz Skali Akceptacji Choroby (Acceptance of Illness Scale; AIS). Wyniki: W badanej grupie dominowali ludzie młodzi. Średnia wieku wynosiła 38,82 lat. Analiza wyników wykazała obniżony stopień akceptacji choroby wśród pacjentów w fazie jej zaostrzenia. Średni wynik punktowy w skali AIS dla badanej grupy wynosił 29,65, co świadczy o średnim poziomie akceptacji schorzenia. Wnioski: Osoby z wykształceniem wyższym, aktywne zawodowo i leczone zachowawczo w większym stopniu akceptowały swoją chorobę. Nie wykazano wpływu posiadania potomstwa na lepsze przystosowanie się do schorzenia. Faza zaostrzenia oraz konieczność leczenia chirurgicznego miały istotny wpływ na obniżenie poziomu jego akceptacji.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 6; 6-12
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ wytworzenia zbiornika jelitowego typu J na życie seksualne pacjentów po proktokolektomii
Autorzy:
Kluska, Piotr
Dzika-Andrysiak, Katarzyna
Mik, Michał
Zelga, Piotr
Włodarczyk, Marcin
Kujawski, Ryszard
Dziki, Łukasz
Dziki, Adam
Trzciński, Radzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391531.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
jakość życia seksualnego
proktokolektomia odtwórcza
rodzinna polipowatość gruczolakowata
wrzodziejące zapalenie jelita grubego
Opis:
Wstęp: Proktokolektomia odtwórcza (RPC-IPAA) jest „złotym standardem” w leczeniu chirurgicznym chorych z: wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, rodzinną polipowatością gruczolakowatą i innymi chorobami jelita grubego wymagającymi kolektomii. Zabieg polega na usunięciu jelita grubego i odbytnicy oraz wytworzeniu zbiornika jelitowego z ostatniej pętli jelita krętego, a następnie zespoleniu zbiornika jelitowego z kanałem odbytu. Jak każda procedura chirurgiczna, tak również ta, niesie za sobą ryzyko powikłań, zarówno wczesnych, jak i późnych. Wśród późnych powikłań pooperacyjnych wymienia się m.in. zaburzenia funkcji seksualnych. Cel: Celem niniejszego badania jest ocena jakości życia i aktywności seksualnej u pacjentów po RPC-IPAA operowanych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Kolorektalnej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Materiał i metody: Grupę badaną stanowili pacjenci w wieku od 19 do 79 lat, leczeni w naszej Klinice w latach 2010–2019. Badanie zostało przeprowadzone na podstawie ankiety składającej się z 50 pytań dotyczących: stanu społecznego i psychicznego, wywiadu chorobowego i dotychczasowego leczenia oraz jakości życia seksualnego przed i po leczeniu operacyjnym. Skala oceny i jakości życia seksualnego była 5-stopniowa (bardzo niska, niska, średnia, wysoka, bardzo wysoka). W ankiecie wzięło udział 30 osób (21 mężczyzn i 9 kobiet). Najczęstszą przyczynę kwalifikacji RPC-IPAA wśród badanych chorych stanowiło wrzodziejące zapalenie jelita grubego (80%), rzadziej – rodzinna polipowatość gruczolakowata (16,6%) oraz synchroniczny rak jelita grubego (3,3%). U zdecydowanej większości operacja została wykonana powyżej 10 lat trwania choroby, a zbiornik jelitowy w chwili badania funkcjonował powyżej roku. Ponadto oceniano wpływ przyjmowania kortykosteroidów przed zabiegiem oraz wpływ powikłań pooperacyjnych na jakość i aktywność seksualną chorych. Wyniki: Czterdzieści sześć procent pacjentów oceniało aktywność seksualną przed zabiegiem na wysoką lub bardzo wysoką, a 13% na niską lub bardzo niską. Po zabiegu operacyjnym 23% pacjentów oceniło aktywność seksualną na wysoką lub bardzo wysoką, a 36,6% na niską lub bardzo niską (p = 0,07). Zauważono również, że przyjmowanie kortykosteroidów przed leczeniem operacyjnym pogarszało jakość życia seksualnego po zabiegu (p = 0,07 aktywności seksualnej, p = 0,04 dla jakości życia seksualnego). Wśród ankietowanych kobiet żadna nie stosowała sztucznego nawilżania miejsc intymnych w czasie stosunków płciowych. Po zabiegu jedynie 1 osoba zadeklarowała rozpoczęcie stosowania sztucznego nawilżania miejsc intymnych (p = 0,5). Wśród ankietowanych mężczyzn żaden nie korzystał ze środków farmakologicznych wspomagających uzyskać erekcję, natomiast po zabiegu aż 33% ankietowanych zgłosiło konieczność ich stosowania (p = 0,008). Zarejestrowano także inne pooperacyjne zaburzenia funkcji seksualnych, m.in.: dyspareunię (13,3%), zaburzenia czucia sfer intymnych, zaparcia, nietrzymanie stolca, nietrzymanie moczu. Wnioski: Wśród badanych przez nas pacjentów aktywność i jakość życia seksualnego uległy pogorszeniu po zabiegu RPC-IPAA.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 1; 19-24
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyniki zastosowania domowego żywienia pozajelitowego u pacjentów z ciężkimi postaciami chorób zapalnych jelit – alternatywa dla leczenia operacyjnego chorych wyniszczonych
Autorzy:
Turkot, Maryla
Sobocki, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393353.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
domowe żywienie pozajelitowe
choroby zapalne jelit
żywienie
Choroba Leśniewskiego-Crohna
wrzodziejące zapalenie jelita grubego
Opis:
Wstęp: Na całym świecie nieswoiste zapalenia jelit występują coraz częściej i u coraz młodszych osób, u części z tych pacjentów z uwagi na zaawansowanie choroby i wyniszczenie żywienie pozajelitowe jest alternatywą dla leczenia operacyjnego obarczonego na tym etapie dużym ryzykiem. Cel pracy: Celem pracy była ocena wyników zastosowania domowego żywienia pozajelitowego u pacjentów z ciężkimi postaciami chorób zapalnych jelit, u których leczenie operacyjne wiązało się z wysokim ryzykiem powikłań. Materiały i metody: Przeprowadzono retrospektywną ocenę 46 pacjentów, u których zdecydowano o wprowadzeniu domowego żywienia pozajelitowego zamiast kolejnego leczenia operacyjnego. Kryterium włączenia do badania, było leczenie za pomocą domowego żywienia pozajelitowego, oraz rozpoznanie choroby Leśniewskiego-Crohna, lub wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Wyniki: Średnia ilość powikłań wymagających hospitalizacji w trakcie obserwacji, przypadających na pacjenta wynosiła 1,76, wartość BMI wzrosła średnio o 4,3 [kg/m2]. Podczas leczenia żywieniowego odsetek osób u których uzyskano całkowite odstawienie leków przeciwzapalnych lub immunosupresyjnych wyniósł 17,4%. W całej badanej grupie średnio u co piątego chorego ostawiono minimum jeden lek immunosupresyjny. Średnio poziom albumin u pacjentów wzrósł o 2,4 g/l, poziom limfocytów spadł o 474 limfocytów/mm3, a poziom leukocytów u osób badanych wzrósł o 747,6/mm3. Samopoczucie w 87% badanych było określane jako dobre, oraz 7,4% chorych było w stanie podjąć pracę. Wnioski: Domowe żywienie pozajelitowe wpływa pozytywnie na stan ogólny pacjentów przed podniesienie wartości BMI, oraz poprawę wyników biochemicznych. Wyniki wskazują na potrzebę rozważenia tej metody jako alternatywy dla leczenia operacyjnego ciężkich postaci chorób zapalnych jelit z dużym ryzykiem operacyjnym, co mogłoby wpłynąć na zmniejszenie częstości występowania powikłań.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 23-28
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies