Temat: rak jelita grubego - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Związek cukrzycy z polipami oraz rakiem jelita grubego
Autorzy:: Miłek, Tomasz
Forysiński, Karol
Myrcha, Piotr
Ciostek, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392194.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: cukrzyca
polipy jelita grubego
rak jelita grubego
Opis:: Cel: Celem niniejszego badania było przeprowadzenie retrospektywnej oceny zależności między występowaniem polipów i raka jelita grubego u pacjentów z cukrzycą. Metody: W latach 2014–2015 wykonano 976 zabiegów kolonoskopii. Porównano liczbę polipów z dysplazją dużego stopnia oraz liczbę nowotworów jelita grubego u chorych z cukrzycą i niediabetyków. Ponadto w grupie osób z cukrzycą udokumentowano istnienie zależności między poziomem HbA1C a występowaniem polipów z dysplazją dużego stopnia i nowotworów jelita grubego. Dane poddano analizie statystycznej. Wyniki: 1) Pacjenci z cukrzycą charakteryzują się wyższą częstością występowania polipów z dysplazją dużego stopnia/rakiem (32/91, 35,16%) w porównaniu z pacjentami-niediabetykami (136/885, 15,37%), p < 0.001; 2) Osoby z cukrzycą charakteryzują się wyższą częstością występowania polipów z nowotworem (9/91, 9,89%) w porównaniu z pacjentami-niediabetykami (18/885, 2,03%), p < 0.001; 3). Raka jelita grubego obserwowano znacznie częściej u pacjentów z niewyrównaną cukrzycą (p = 0,022). Wniosek: Przeprowadzone badanie wykazało istotny związek między cukrzycą typu II a występowaniem gruczolaków jelita grubego. Poczynione obserwacje mogą prowadzić do wniosku, że pacjenci z cukrzycą bardziej narażeni są na wystąpienie raka jelita grubego, a tym samym – w większym stopniu wymagają kontroli kolonoskopowej. W związku z powyższym, zasadne może być rozważenie wdrożenia w ww. grupie osób schematu badań przesiewowych, obejmujących wykonanie kolonoskopii.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 4; 9-12
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Charakterystyka i wyniki leczenia chorych z rakiem jelita grubego leczonych operacyjnie w wieku starczym i sędziwym
Autorzy:: Banaszkiewicz, Zbigniew
Zwoliński, Tomasz
Tojek, Krzysztof
Jarmocik, Paweł
Jawień, Arkadiusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392569.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: Rak jelita grubego
wiek podeszły
Opis:: Nietypowa przyczyna niedrożności przewodu pokarmowego. Przypadek trudny, o nietypowym przebiegu klinicznym. Pomimo zastosowania szerokiej diagnostyki obrazowej (TK, USG, RTG) oraz endoskopii, właściwe rozpoznanie oraz przyczynę choroby odkryto dopiero podczas laparotomii. Przyczyną niedrożności okazał się być bezoar. Masa złożona z przedawkowanego preparatu ziołowego doprowadziła do całkowitego zatkania jelita krętego. Znamiennym jest, iż w wywiadzie pacjent dwukrotnie podawał możliwość związku występujących dolegliwości z zażyciem preparatu ziołowego. Jak się ostatecznie okazało – miał rację.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 1; 1-6
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Czynniki ryzyka reoperacji w chirurgii kolorektalnej
Autorzy:: Zawadzki, Marek
Krzystek-Korpacka, Małgorzata
Rząca, Marek
Czarnecki, Roman
Obuszko, Zbigniew
Sitarska, Magdalena
Witkiewicz, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392161.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: chirurgia jelita grubego
powikłania
rak jelita grubego
Opis:: Wstęp: Powtórne interwencje chirurgiczne po operacjach jelita grubego są najczęściej wynikiem poważnych powikłań pooperacyjnych. Wg niektórych badaczy, odsetek reoperacji może służyć jako wskaźnik oceny jakości leczenia chirurgicznego, jednak dostępne w piśmiennictwie dane na temat reoperacji są rozbieżne, a opisywany odsetek reoperacji waha się od 5,2% do 13%. Celem badania było określenie częstości reoperacji oraz identyfikacja czynników ryzyka powtórnej interwencji chirurgicznej w ciągu 30 dni po operacjach jelita grubego w ośrodku reprezentowanym przez autorów artykułu. Metody: Badanie jest retrospektywną analizą parametrów okołooperacyjnych pacjentów, u których w latach 2013-2017 wykonano operacje resekcyjne jelita grubego ze wskazań onkologicznych. Wyniki: W wymienionym okresie operowano łącznie 464 pacjentów, spośród których 51 wymagało powtórnej interwencji chirurgicznej (11%). Najczęściej przyczynami reoperacji były: nieszczelność zespolenia jelitowego, krwawienie pooperacyjne i rozejście się rany. Analizy jednoczynnikowe wykazały, że podeszły wiek i niekorzystna lokalizacja guza zwiększają ryzyko reoperacji. Analiza wieloczynnikowa wskazała, że pacjenci powyżej 75 roku życia (OR = 2,1; 95%CI = 1,1-3,9) oraz pacjenci z guzem zlokalizowanym w odbytnicy (OR = 2,66; 95%CI = 1.4-5) byli bardziej narażeni na ryzyko powtórnej interwencji chirurgicznej. Pacjenci poddani reoperacji pozostawali w szpitalu dłużej (14 dni vs. 6 dni, p<0,0001) i obarczeni byli wyższą śmiertelnością (9,8% wobec 1,2%, p=0,002). Wnioski: Nasze badanie pokazuje, że liczba reoperacji po resekcjach jelita grubego może być niedoszacowana. W badanej grupie 11% pacjentów wymagało powtórnej, nieplanowanej interwencji chirurgicznej w 30-dniowym okresie pooperacyjnym. Wiek pacjenta i lokalizacja guza w odbytnicy były dwoma niezależnymi czynnikami zwiększającymi ryzyko reoperacji. Nowatorski wkład: Dane dotyczące liczby reoperacji w chirurgii jelita grubego nie są spójne i w większości doniesień częstość ponownych interwencji jest szacowana na poziomie 5-7%. Nasze badanie pokazuje, że reoperacje po operacjach chirurgicznych w przypadku raka jelita grubego są częstsze i mogą dotyczyć nawet ponad jednej dziesiątej pacjentów poddawanych leczeniu chirurgicznemu.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 4; 13-18
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Ocena wyników leczenia chirurgicznego chorych na raka jelita grubego w szpitalu powiatowym w porównaniu z wynikami ośrodka wysokospecjalistycznego
Autorzy:: Ciesielski, Przemysław
Berut, Maciej
Górnicki, Krzysztof
Skoczylas, Jacek
Gorajska, Maja
Żuk, Marcin
Rutkowski, Andrzej
Dłubek, Justyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393902.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak jelita grubego
wyniki leczenia raka jelita grubego
Opis:: W Polsce notuje się około 15‑16 tys. zachorowań na nowotwory jelita grubego rocznie. System ochrony zdrowia przewiduje możliwość leczenia chorych na nowotwór jelita grubego w szpitalach wysokospecjalistycznych, centrach onkologii oraz szpitalach powiatowych. Wyniki leczenia w jednostkach o róż- nym stopniu referencyjności różnią się między sobą. Celem pracy była ocena wyników leczenia chirurgicznego chorych na raka jelita grubego w szpitalu powiatowym w porównaniu z wynikami ośrodka wysokospecjalistycznego. Materiał i metodyka. Badanie retrospektywne. Materiał stanowiło 171 kolejno operowanych chorych z rozpoznaniem raka jelita grubego, leczonych na Oddziale Chirurgii Szpitala Powiatowego w Wołominie. Grupę kontrolną stanowiło 200 chorych leczonych chirurgicznie w Klinice Chirurgii Ogólnej i Kolorektalnej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Łodzi. W obu ośrodkach chorzy operowani byli przez chirurgów mających doświadczenie w operacjach na jelicie grubym. Zebrano dane demograficzne, informację na temat trybu przeprowadzonej operacji oraz stopnia zaawansowania choroby w skali TNM wg AJCC. W ośrodku w Wołominie operowani byli chorzy z bardziej zaawansowaną chorobą (p<0,001), starsi (p=0,0001) oraz częściej operowani w trybie ostrego dyżuru (p=0,0001). W ankiecie telefonicznej zebrano dane dotyczące przeżycia lub daty śmierci pacjenta i wyznaczono odsetek pięcioletnich przeżyć. Wyniki. Odsetek pięcioletnich przeżyć w grupie badanej i kontrolnej wynosił odpowiednio 46% i 71% (p<0,0001). Odsetek pięcioletnich przeżyć wśród chorych operowanych planowo w obu ośrodkach wyniósł odpowiednio dla Wołomina i Łodzi 58% i 73% (p=0,008). Odsetek 5-letnich przeżyć wśród chorych młodszych (<70) wynosił odpowiednio dla porównywanych grup z Wołomina i Łodzi 64% i 81% (p=0,004), dla chorych starszych (>70) odpowiednio 50 i 60% (p=0,6747) Wnioski. Ogólne wyniki leczenia chirurgicznego chorych na raka jelita grubego w ośrodku powiatowym są gorsze od wyników leczenia w ośrodku wysokospecjalistycznym. Populacja leczonych w ośrodku powiatowym jest znamiennie statystycznie różna pod względem stanu zaawansowania choroby, wieku i trybu operacji od chorych leczonych w ośrodku wysokospecjalistycznym, co przekłada się na wyniki leczenia. Wyniki przeżyć 5-letnich wśród chorych >70 roku życia operowanych planowo nie różnią się statystycznie między ośrodkiem powiatowym i wysokospecjalistycznym.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 4; 188-195
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Zakażenie miejsca operowanego u chorych po operacji raka jelita grubego
Autorzy:: Banaszkiewicz, Zbigniew
Cierzniakowska, Katarzyna
Tojek, Krzysztof
Kozłowska, Elżbieta
Jawień, Arkadiusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393522.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: zakażenie miejsca operowanego
rak jelita grubego
Opis:: Introduction: Operative field infection appears among 2,5–22,3% of patients after surgery. It is an indicator of a quality of treatment on operative wards and has significant influence on its cost. Material and methods: The analysed group were patients, who had operative field infection in 30-days observation with colorectal cancer in one clinic.The criteria, that were excluded from the survey were: lack of trustworthy treatment documentation and the death of patient before 30th day after the surgery without operative field infection. The statistic analysis was carried with the usage of Statistica 10. Results: Postoperative complications appeared among 262/16,6% of patients. The most common complication was operative field infection (198/12,52%). It was stated that appearance of this complication depended on how advanced the cancer was, age, comorbidities (diabetes, and cardiological diseases). Morover, it was stated thatthis complication appeared significantly more often among patients with surgery in a matter of urgency and among which stoma had to be revealed. However, there was no dependence stated on appearance of this complication with patients’ sex and the localisation of a tumour. Conclusion: Among patients after colorectal surgery, the biggest threat of surgical site infection was among patients over 75 years, with diabetes and cardiological diseases, with advanced cancer, with surgery in a matter of urgency and among patients with stoma (especially colostomy).
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 9-15
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Sirt3 reguluje poziom aktywności mitochondrialnej naprawy DNA poprzez deacetylację NEIL1, NEIL2, OGG1, MUTYH, APE1 i LIG3 w raku jelita grubego
Autorzy:: Kabziński, Jacek
Walczak, Anna
Mik, Michał
Majsterek, Ireneusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1391873.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: białka
mtBER
naprawa DNA
rak jelita grubego
Opis:: Rak jelita grubego (RJG) to jeden z najczęstszych nowotworów złośliwych. Jednym z czynników zwiększających ryzyko jego wystąpienia może być obniżona efektywność naprawy uszkodzeń DNA, zarówno jądrowego, jak i mitochondrialnego. Głównym mechanizmem naprawczym uszkodzeń oksydacyjnych jest system BER (w mitochondriach mtBER), którego kluczowe białka: NEIL1, NEIL2, OGG1, MUTYH, APE1 i LIG3 uzyskują pełną wydajność tylko przy odpowiednim poziomie acetylacji. Sirtuina 3 to białko kluczowe dla homeostazy mitochondrialnej, regulujące szereg procesów metabolicznych związanych przede wszystkim z kontrolą poziomu reaktywnych form tlenu. Ponieważ Sirt3 posiada aktywność acetylazy, może modulować poziom aktywności białek mtBER poprzez ich deacetylację. W przeprowadzonym badaniu wykazane zostało, iż analizowane białka NEIL1, NEIL2, OGG1, MUTYH, APE1 i LIG3 są substratem dla enzymatycznej działalności deacetylacyjnej Sirt3, co prowadzić może w konsekwencji do modulacji ryzyka wystąpienia RJG, a w komórkach rakowych może być potencjalnym celem terapeutycznym wzmacniającym działanie leków cytostatycznych.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 1; 1-4
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Związek polimorfizmów XRCC6 C1310G i LIG4 T9I genów naprawy DNA szlaku NHEJ z ryzykiem występowania raka jelita grubego w populacji polskiej
Autorzy:: Balinska, Kinga
Wilk, Damian
Filipek, Beata
Mik, Michal
Zelga, Piotr
Skubel, Pawel
Dziki, Łukasz
Dziki, Adam
Mucha, Bartosz
Kabziński, Jacek
Majsterek, Ireneusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1391985.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: genotypowanie
polimorfizm pojedynczego nukleotydu
rak jelita grubego
Opis:: WSTĘP: Rak jelita grubego (RJG) zajmuje na świecie drugie miejsce wśród przyczyn zgonów na nowotwory złośliwe. Utrata integralności genomu spowodowana jest uszkodzeniami DNA generowanymi przy użyciu czynników środowiskowych. Szczególnie niebezpieczny rodzaj uszkodzeń stanowią pęknięcia dwuniciowe DNA. W celu obrony przed ich skutkami, komórki wyewoluowały molekularne mechanizmy naprawy. Wiodącym szlakiem naprawy pęknięć dwuniciowych w komórkach ludzkich jest łączenie niehomologicznych końców DNA (ang. non-homologous end-joining, NHEJ). Geny XRCC6 i LIG4 kodują odpowiednio białko Ku70 i ludzką ATP- zależną ligazę DNA, będące składowymi szlaku naprawy NHEJ. Celem naszych badań była ocena wpływu polimorfizmów genów XRCC6 w pozycji C1310G i LIG4 w pozycji T9I na ryzyko występowania raka jelita grubego w populacji Polskiej. MATERIAŁY I METODY: Genotypowanie zostało przeprowadzone z użyciem sond TaqMan w oparciu o analizę produktu PCR w czasie rzeczywistym - real-time PCR. Próbę badaną stanowiło DNA wyizolowane od 100 pacjentów z rakiem jelita grubego, potwierdzonym w badaniu histopatologicznym, z kolei do grupy kontrolnej włączono taką samą liczbę osób bez chorób nowotworowych, dopasowanych pod względem płci i wieku. Analiza statystyczna obejmowała ocenę rozkładu genotypów w kontekście zgodności z modelem Hardy’ego - Weinberga na podstawie Chi-kwadrat, dodatkowo został obliczony iloraz szans z przedziałem ufności 95%. WYNIKI: Analiza statystyczna przeprowadzona dla polimorfizmu T9I genu LIG4 wykazała, że genotyp heterozygotyczny C/T (OR= 0.2717 95% CI= 0.1247-0,5918) oraz homozygotyczny T/T (OR= 0.3593 95% CI= 0.1394-0.9266) wiąże się ze zmniejszonym ryzykiem występowania raka jelita grubego. Podobną zależność w kontekście zredukowanego ryzyka raka jelita grubego wykazano w rozkładzie genotypów dla polimorfizmu C1310G genu XRCC6 w modelu C/G (OR= 0.1181 95% CI= 0.0145-0.964) i G/G (OR= 0.0972 95% CI= 0.0097-0.9713). WNIOSKI: Badanie potwierdziło znaczenie polimorfizmów XRCC6 C1310G i LIG4 T9I na zmniejszenie ryzyka występowania RJG, jednakże konieczne są dalsze badania w celu potwierdzenia uzyskanych wyników na większej grupie respondentów.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 3; 15-20
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Czynniki ryzyka 30-dniowej pooperacyjnej śmiertelności po operacjach raka jelita grubego
Autorzy:: Mik, Michał
Dziki, Łukasz
Trzciński, Radzisław
Dziki, Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1394099.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak jelita grubego
śmiertelność
chirurgia
czynniki ryzyka
Opis:: 30-dniowa pooperacyjna śmiertelność jest czynnikiem odzwierciedlającym jakość leczenia. Wszystkie działania mające na celu zmniejszenie częstości jej występowania prowadzą do poprawy jakości leczenia. Celem pracy było wskazanie czynników ryzyka 30-dniowej pooperacyjnej śmiertelności na podstawie przebadanej grupy chorych operowanych z powodu raka jelita grubego w jednym ośrodku zajmującym się chirurgią jelita grubego. Materiał i metodyka. Do badania włączono chorych operowanych z powodu raka jelita grubego (RJG) w latach 2008‑2014. Badanie miało charakter retrospektywny, 30-dniowa śmiertelność była punktem końcowym badania. Wszystkie dane uzyskano z prospektywnej bazy danych. Wyniki. W okresie objętym badaniem operowano grupę 1744 chorych z powodu RJG. 30-dniową śmiertelność pooperacyjną odnotowano u 65 chorych (3,5%). W analizie wieloczynnikowej stwierdzono, że zaawansowanie procesu nowotworowego i gorszy stan ogólny pacjenta przed operacją były istotnymi czynnikami ryzyka 30-dniowej śmiertelności: OR 2,35; 2,01‑2,57 95%CI, p=0,03 i OR 2,18; 1,95‑2,41 95%CI; p=0,01. Operacja ze wskazań pilnych znamiennie zwiększała ryzyko śmiertelności w ciągu 30 dni po operacji: OR 2,64; 2,45‑2,87 95%CI; p=0,009. Niskie stężenie albumin w surowicy krwi i obecność cukrzycy były dodatkowymi czynnikami zwiększającymi ryzyko 30-dniowej śmiertelności: OR 1,65; 1,52‑1,78 95%CI; p=0,01 i OR 1,67; 1,41‑1,82 95%CI; p=0,03. Odsetek śmiertelności był wyższy po zabiegach resekcyjnych niż po zabiegach paliatywnych: 4,21% vs 1,57%; p=0,002. Wnioski. Chorzy operowani ze wskazań pilnych, pacjenci z zaawansowaną chorobą nowotworową i w ciężkim stanie ogólnym powinni być oceniani i przygotowywani do operacji przez wielospecjalistyczny zespół. Dodatkowo, aby zmniejszyć ryzyko śmiertelności pooperacyjnej, decyzję o rodzaju i rozległo- ści zabiegu muszą podejmować doświadczeni chirurdzy.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 1; 44-53
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Mutacja genu K-ras jako wczesny marker rozwoju raka jelita grubego
Autorzy:: Szpon, Łukasz
Stal, Aleksander
Zawadzki, Marcin
Lis-Nawara, Anna
Kielan, Wojciech
Grzebieniak, Zugmunt
Kelan, Wojciech
Grzebiak, Zygmunt
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1394116.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: mutacja genu K-ras
rak jelita grubego
Opis:: W związku z rosnącą zachorowalnością na raka jelita grubego istnieje potrzeba poszukiwania nowych czynników zarówno prognostycznych, jak i predykcyjnych na podstawie których zostaną opracowane nowe testy diagnostyczne. Takim czynnikiem wydaje się być gen K-ras, którego mutacje uważane są za wczesny marker rozwoju raka jelita grubego. Celem pracy było poszukiwanie związku pomiędzy wystąpieniem mutacji genu K-ras u pacjentów z rozpoznanym rakiem jelita grubego a wybranymi parametrami klinicznymi. Materiał i metodyka. Badaniu poddano 104 pacjentów (41 kobiet i 63 mężczyzn) z potwierdzonym rakiem jelita grubego. Średnia wieku w grupie mężczyzn wynosiła 68,3 lat, a w grupie kobiet – 65,9 lat. Materiał do badań pobrano z bloczków parafinowych zawierających tkankę pacjentów i oznaczano mutację genu K-ras. Następnie wykonano analizę statystyczną poszukując związku pomiędzy wystą- pieniem mutacji genu K-ras a stopniem zaawansowania klinicznego wg klasyfikacji TNM, anatomiczną lokalizacją zmiany, typem histologicznym, płcią, wiekiem. Wyniki. Mutację genu K-ras stwierdzono w 20,1% z wszystkich badanych przypadków zachorowań na raka jelita grubego, przy czym znamiennie wyższy odsetek mutacji genu K-ras wykryto u chorych w I stopniu (40%), IIC (50%) i IV stopniu (50%) zaawansowania wg klasyfikacji TNM. Wnioski. Wyniki naszych badań potwierdzają doniesienia innych autorów i wskazują na korelację pomiędzy mutacją genu K-ras a występowaniem raka jelita grubego. Oznaczanie mutacji genu K-ras może być uzupełnieniem innych metod diagnostycznych we wczesnym etapie rozwoju raka jelita grubego.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 1; 25-32
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Wpływ przygotowania jelita na powikłania pooperacyjne w leczeniu chirurgicznym nowotworów jelita grubego
Autorzy:: Małek, Zbigniew
Małek, Piotr
Dziki, Łukasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392003.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: Przygotowanie jelita grubego
rak jelita grubego i odbytnicy
powikłania pooperacyjne
Opis:: Wstęp Rak okrężnicy i odbytnicy jest najczęstszym nowotworem przewodu pokarmowego leczonym operacyjnie przez oddziały i kliniki chirurgiczne w Polsce. Obecnie największym wyzwaniem chirurgii kolorektalnej jest zmniejszenie ilości nieszczelności zespoleń jelitowych oraz infekcji ran pooperacyjnych do minimum. Materiał i metodyka Badanie miało charakter retrospektywny i objęło materiał 227 chorych operowanych planowo w jednym ośrodku chirurgicznym z powodu nowotworów jelita grubego i odbytnicy w latach 2013-2018. W badaniu uczestniczyli kolejno operowani pacjenci, których podzielono na dwie grupy. Pierwszą stanowiło 109 chorych, u których zastosowano mechaniczne płukanie jelita, drugą zaś 118, którzy oprócz płukania otrzymali doustnie antybiotyk. Wyniki Badane grupy nie różniły się istotnie pod względem cech mogących mieć wpływ na wyniki leczenia w okresie 30 dni od zabiegu operacyjnego. Śmiertelność pooperacyjna wyniosła 0,9 i 0,85%, natomiast powikłania: nieszczelność zespolenia 1,8 i 1,7%, niedrożność pooperacyjna 3,7 i 5,0%, rozejście się rany 2,75 i 0,85% a zakażenie miejsca operowanego 13,8 oraz 3,4%, odpowiednio w pierwszej i drugiej grupie chorych. Wnioski 1. Przygotowanie jelita grubego płukaniem w połączeniu z podażą doustną antybiotyku znamiennie zmniejsza częstość zakażenia miejsca operowanego w porównaniu do samego mechanicznego płukania. 2. Rodzaj przygotowania jelita przed zabiegami operacyjnymi nie wpływa w sposób istotny na śmiertelność pooperacyjną oraz inne powikłania, w tym nieszczelność zespolenia, ale może mieć znaczenie na częstość rozejścia się rany pooperacyjnej.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 3; 10-14
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Operacje jelita grubego u osób w podeszłym wieku
Autorzy:: Zawadzki, Marek
Krzystek-Korpacka, Małgorzata
Rząca, Marek
Czarnecki, Roman
Obuszko, Zbigniew
Witkiewicz, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392494.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: operacje jelita grubego
rak jelita grubego
pacjent w podeszłym wieku
Opis:: Wstęp: Wobec starzenia się społeczeństwa i wzrostu zachorowalności na raka jelita grubego, leczenie operacyjne pacjentów w podeszłym wieku staje się jednym z głównych wyzwań chirurgii koloproktologicznej. Cel: Celem badania jest analiza parametrów okołooperacyjnych pacjentów w podeszłym wieku, poddanych operacjom resekcyjnym jelita grubego. Materiał i metody: Przeanalizowano przypadki 464 pacjentów, u których wykonano operacje jelita grubego z powodu guza okrężnicy lub odbytnicy w latach 2013–2017. Pacjentów podzielono na dwie grupy: 1) osoby w podeszłym wieku (≥75 lat) oraz 2) osoby młodsze (<75 lat). Parametry okołooperacyjne obu grup zostały poddane analizie retrospektywnej. Wyniki: Osoby w wieku podeszłym stanowiły 30% badanych. U osób w podeszłym wieku częściej wykonywano operację metodą Hartmanna (p = 0,02) i prawą hemikolektomię (p = 0,029), a u pacjentów młodszych, częściej wykonywano przednią resekcję odbytnicy (p = 0,027). Operacje chirurgiczne u chorych w podeszłym wieku były krótsze, niż u pacjentów młodszych (p<0,01), lecz pozostawali oni w szpitalu średnio jeden dzień dłużej (p = 0,023). U pacjentów w podeszłym wieku zaobserwowano tendencję do częstszego występowania powikłań i zgonów w okresie pooperacyjnym (p = 0,088). W grupie pacjentów młodszych częściej występowały przerzuty odległe (p = 0,053). Starszych pacjentów kwalifikowano rzadziej do przedoperacyjnej radiochemioterapii (p = 0,014). Wnioski: Pacjenci w podeszłym wieku stanowią 1/3 chorych operowanych planowo w oddziałach chirurgii koloproktologicznej. Starsi pacjenci pozostają w szpitalu dłużej i są narażeni na większe ryzyko powikłań pooperacyjnych i śmiertelności niż osoby młodsze.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 4; 29-34
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Wysoka ekspresja CD133 – markera komórek macierzystych do predykcji agresywnego klinicznie typu raka jelita grubego
Autorzy:: Kostovski, Ognen
Antovic, Svetozar
Trajkovski, Gjorgji
Kostovska, Irena
Jovanovic, Rubens
Jankulovski, Nikola
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1391716.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: CD133
immunohistochemia
komórki macierzyste
rak jelita grubego
Opis:: Wstęp: Rak jelita grubego (RJG) jest jednym z najczęstszych nowotworów złośliwych na świecie. Markery komórek macierzystych raka (KMR) wiążą się z agresywnymi typami nowotworów i złym rokowaniem. Cel: Celem pracy była ocena ekspresji CD133 i skorelowanie jej z przyszłością kliniczno-patologiczną u pacjentów z RJG. Materiał i metody: Badaniami objęto dziewięćdziesięciu pacjentów z RJG, którzy w latach 2012–2017 poddali się leczniczej resekcji chirurgicznej w Klinice Uniwersyteckiej Chirurgii Trawiennej w Skopje, w Macedonii Północnej. Próbki guza analizowano najpierw standardowymi metodami histopatologicznymi, a następnie badano immunohistochemicznie ekspresję CD133. Poziom ekspresji CD133 został sklasyfikowany półilościowo. Niską wartość dodatnią zdefiniowano jako dodatnią immunoreaktywność w <50% gruczołów z guzem, a wysoką wartość dodatnią jako dodatnią immunoreaktywność w ≥50% gruczołów z guzem. Ponadto dokonano retrospektywnego przeglądu kliniczno-patologicznego przyszłości pacjentów. Wyniki: Wysoką ekspresję CD133 stwierdzono w 47,8% w próbkach RJG pacjentów. U 69,6% osób z przerzutami w narządach trzewnych zaobserwowano wysoką ekspresję CD133. Stwierdzono istotne statystycznie różnice w ekspresji CD133 między: pacjentami z i bez zmian przerzutowych trzewnych (p = 0, 0153), pacjentami z różnymi kategoriami T (p = 0,0119), stanem N (p = 0,0066) i różnicowaniem G (p = 0,0115). Nasze wyniki wykazały, że największy wpływ na ekspresję CD133 ma stadium choroby (p < 0,00001). Wnioski: Wysoka ekspresja CD133 jest przydatnym markerem do przewidywania klinicznie agresywnego typu RJG i może być rutynowo stosowana w standardowej diagnostyce patologicznej.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 3; 9-14
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Zachorowalność, chorobowość i 5-letnie przeżycia chorych na raka jelita grubego w Województwie Kujawsko–Pomorskim w latach 2005–2011 na podstawie danych Narodowego Funduszu Zdrowia
Autorzy:: Nowicki, Andrzej
Dahms, Sylwia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392456.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak jelita grubego
zachorowalność
chorobowość
przeżycia 5-letnie
Opis:: Wstęp: Wskaźniki zachorowalności, chorobowości i 5-letnich przeżyć obrazują sytuację epidemiologiczną raka jelita grubego oraz oceniają efektywność podejmowanych działań leczniczych. W Polsce płatnikiem świadczeń jest Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ). Dane NFZ dotyczące zachorowalności, chorobowości i 5-letnich przeżyć mogą być uzupełnieniem wyników epidemiologicznych Krajowego Rejestru Nowotworów. Cel: Analiza udzielonych świadczeń przez NFZ w Bydgoszczy osobom z rozpoznanym rakiem jelita grubego w latach 2006–2011 w tym ocena zachorowalności, chorobowości i 5-letnich przeżyć chorych wśród populacji województwa kujawsko-pomorskiego. Materiał i metody: W pracy przeanalizowano świadczenia zarejestrowane w bazie danych Narodowego Funduszu Zdrowia w Bydgoszczy w latach 2006–2011, które zostały udzielone chorym na raka jelita grubego. Do określenia prawdopodobieństwa przeżycia wykorzystano metodę Kaplana-Meiera oraz stopę hazardu. Wyniki: W latach 2006–2011 mężczyznom udzielono o 10,1% więcej świadczeń niż kobietom. Najczęściej świadczenia udzielano chorym na raka okrężnicy (48,9%), raka odbytnicy (43,8%) i raka zgięcia esiczo-odbytniczego (7,2%). W sumie udzielono 50 410 świadczeń. Pomimo większej liczby kobiet w populacji, na raka okrężnicy zachorowało o 388 więcej mężczyzn. Prawdopodobieństwo przeżycia wyniosło 46,8% i 42,6% odpowiednio dla kobiet i mężczyzn oraz 41,8%, 44,2% i 48,9% odpowiednio dla raka okrężnicy, zgięcia esiczo-odbytniczego i odbytnicy. Wnioski: W województwie kujawsko-pomorskim w latach 2006–2011 liczba rozpoznanych raków jelita grubego wzrastała wraz z ogólną liczbą udzielanych świadczeń, które z kolei mają trend malejący w stosunku do zachorowań. Współczynniki zachorowalności i chorobowości są zmienne, wzrastały stopniowo w kolejnych latach i wynosiły 59 i 67 oraz 355 i 408 odpowiednio w 2010 roku i 2011 roku. Prawdopodobieństwo 5-letniego przeżycia wynosi 45,2%, a rozpoznanie choroby powyżej 66. roku życia zwiększa ryzyko zgonu.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 4; 1-8
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Kolonoskopia w ramach Programu Badań Przesiewowych raka jelita grubego – czy może być właściwie przeprowadzona przez rezydenta chirurgii ogólnej?
Autorzy:: Matyja, Maciej
Pasternak, Artur
Wysocki, Michał
Pędziwiatr, Michał
Szura, Mirosław
Rembiasz, Kazimierz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392900.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak jelita grubego
badania przesiewowe
kolonoskopia
rezydenci
jakość
Opis:: WPROWADZENIE: Kolonoskopię uznaje się za złoty standard badań przesiewowych w kierunku raka jelita grubego (RJG). Trening endoskopowy jest podstawowym elementem programu specjalizacji w zakresie chirurgii ogólnej. Pacjenci powinni otrzymywać świadczenia medyczne najwyższej jakości, co nie zmienia faktu, że rezydenci muszą również nabierać doświadczenia. Celem naszego badania była ocena skuteczności kolonoskopii wykonywanych przez rezydentów chirurgii ogólnej z porównaniem wskaźników jakości pomiędzy lekarzami specjalistami i lekarzami w trakcie specjalizacji. MATERIAŁY I METODY: Analiza objęła 6384 pacjentów w wieku od 40 do 65 lat, którzy zostali poddani przesiewowemu badaniu kolonoskopowemu w okresie od października 2014 r. do lutego 2018 r. Pacjentów podzielono na dwie grupy: w grupie pierwszej pacjenci byli badani przez rezydentów, w grupie drugiej – przez specjalistów chirurgii ogólnej. Pomiędzy grupami porównano wskaźniki jakości badania, takie jak osiągalność kątnicy (cecal intubation rate, CIR), współczynnik wykrywalności gruczolaków (adenoma detection rate, ADR) i poziom tolerancji pacjenta. WYNIKI: Grupa pierwsza obejmowała 2268 (35,53%) pacjentów, a grupa druga – 4116 (64,47%). Całkowita osiągalność kątnicy (CIR) wynosiła 95,99% i była równa w obu grupach (p = 0,994). Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy w wykrywalności gruczolaków (ADR), która to wynosiła 29,3% w grupie rezydentów i 27,66% w grupie specjalistów (p = 0,203). Tolerancję badania oceniono jako bardzo dobrą (w skali 4-stopniowej) w 78,98% przypadków w grupie specjalistów i 75,18% w grupie rezydentów (p < 0,001). WNIOSKI: Przy założeniu właściwego środowiska do nauki rezydenci są w stanie wykonywać wysokiej jakości przesiewowe badania kolonoskopowe, muszą jednakże stale doskonalić swoją technikę, aby zwiększyć tolerancję badania przez pacjenta i osiągnąć biegłość specjalisty.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 6-12
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Znaczenie stężenia antygenu kracynoembrionalnego i matalloproteinazy 2 w surowicy krwi i popłuczynach otrzewnowych w ocenie stopnia zaawansowania choroby oraz rokowaniu u chorych na raka jelita grubego
Autorzy:: Guzel, Tomasz
Mirowska-Guzel, Dagmara
Lech, Gustaw
Wroński, Marek
Iwanowska, Marzena
Słodkowski, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392907.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak jelita grubego
CEA
MMP-2
popłuczyny otrzewnowe
Opis:: Wstep: Celem pracy była ocena znaczenia stężenia antygenu karcynoembrionalnego i metalloproteinazy 2 w surowicy krwi i popłuczynach otrzewnowych w ocenie stopnia zaawansowania nowotworu i przeżyciem 5-letnim chorych na raka jelita grubego. Materiał i metody: Do badania włączono 80 chorych poddanych planowej operacji resekcyjnej z powodu raka jelita grubego. U chorych oznaczono stężenia CEA i MMP-2 w surowicy krwi przed operacją oraz w popłuczynach otrzewnowych na początku laparotomii. Wyniki: Oceniając cechę T stężenie CEA w surowicy i w popłuczynach było niższe w T2 niż w T3 i T4. Różnicę istotną statystycznie odnotowano pomiędzy stężeniem CEA-s i CEA-p w T2 i T4. Stężenie MMP2-s było wyższe w T3 niż w T2, stężenie MMP2-p było najniższe w T3, bez istotności statystycznej. W przypadku cechy N istotną różnicę wykazano pomiędzy stężeniami CEA-s w stopniu N0 i N1. Dla stężenia CEA-p istotna statystycznie różnica wystąpiła pomiędzy stężeniami w stopniach N0-N2 oraz N1-N2. Stężenie MMP2-s było najwyższe w N1, stężenie MMP2-p było najwyższe w T4, jednak bez istotności statystycznej. 5-letnie przeżycie w całej grupie chorych wyniosło 63,53%. Odnotowano istotne statystycznie różnice w stężeniu CEA-s i CEA-p pomiędzy grupami chorych, których przeżycie wyniosło do 5 lat lub było dłuższe. Wnioski: Stężenie CEA w popłuczynach otrzewnowych jest równie wartościowe jak ocena stężenia CEA w surowicy krwi i może służyć jako dodatkowy parametr w ocenie stopnia zaawansowania choroby nowotworowej. Stężenie CEA w popłuczynach otrzewnowych i w surowicy krwi ma związek z odsetkiem przeżyć 5-letnich i może mieć znaczenie jako dodatkowy czynnik prognostyczny. Przydatność oznaczania MMP-2 wymaga dalszych badań.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 36-43
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "rak jelita grubego" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język