Temat: operacje - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Narzędzie chirurgiczne pozostawione w jamie brzusznej
Autorzy:: Modrzejewski, Andrzej
Zamojska-Kościów, Ewa
Tracz, Edyta
Parafiniuk, Mirosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392927.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: narzędzie chirurgiczne
ciało obce
operacje brzuszne
Opis:: Pozostawienie narzędzi chirurgicznych w ciele pacjenta jest jedną z najtrudniejszych sytuacji w karierze zawodowej operatora, a jednocześnie może spowodować groźne konsekwencje dla pacjenta. W przeciwieństwie do piśmiennictwa światowego, w publikacjach polskich brak jest doniesień o takich zdarzeniach. Brak takich publikacji stwarza wrażenie, że w Polsce nie dochodzi do pozostawienia w czasie operacji narzędzi, co wydaje się tezą pozbawioną podstaw. W doniesieniu przedstawiono dwa przypadki pozostawienia w jamie brzusznej kleszczyków chirurgicznych. Zdaniem autorów podobne publikacje mogą uwrażliwić zespoły operacyjne na krytyczną ocenę, dotychczas stosowanych zasad kontroli instrumentarium i materiału operacyjnego. Ważne jest aby potwierdzenie zgodności narzędzi i materiału przez pielęgniarki operacyjne nie stanowiło dla operatora jedynego kryterium oceny w tym zakresie.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 6; 40-42
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Powtórne operacje bariatryczne – wskazania i wstępna ocena powikłań pooperacyjnych
Autorzy:: Kuchnika, Jakub
Nawacki, Łukasz
Bryk, Piotr
Matykiewicz, Jarosław
Wawrzycka, Iwona
Kozieł, Dorota
Rogula, Tomasz
Głuszek, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1394018.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: chirurgia bariatryczna
powtórne operacje
powikłania chirurgiczne
Opis:: Otyłość, w chwili obecnej, stanowi bardzo duży problem zdrowotny na całym świecie. Najbardziej skutecznym leczeniem otyłości jest leczenie chirurgiczne. Wraz ze wzrostem liczby wykonywanych zabiegów bariatrycznych zwiększa się również liczba zabiegów rewizyjnych. Celem pracy była analiza wskazań, wyników i powikłań po powtórnych operacjach bariatrycznych. Materiał i metodyka. Retrospektywnie przeanalizowano powtórne zabiegi bariatryczne wykonane w latach 2009‑2015. Punktem końcowym badania była ocena wczesnych wyników leczenia operacyjnego – do 30. dnia po wykonanym zabiegu powtórnym. Wyniki. Spośród 103 chorych z otyłością powyżej BMI 35 kg/m2 zakwalifikowanych do leczenia bariatrycznego wykonano 7 rewizyjnych operacji (6,8%). Dwie operacje wykonano na drodze laparotomii, pozostałe laparoskopii. W badanej grupie nie zanotowano zgonów w okresie okołooperacyjnym oraz zagrażających życiu powikłań. Częstość powikłań – zakażenie miejsca operowanego i krwawienie z linii zszywek staplera – wyniosła w badanej grupie 28,6%. Wnioski. Kwalifikacja do powtórnych operacji bariatrycznych powinna być oparta na gruntownej analizie stanu chorego, dotychczasowego wyniku leczenia bariatrycznego: oceny ubytku masy ciała i ewentualnych powikłań zabiegu pierwotnego.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 2; 148-54
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Appendektomia wykonywana w trybie pilnym w okresie pandemii COVID-19 – doświadczenie pojedynczego ośrodka w Wielkiej Brytanii
Autorzy:: Salgaonkar, Hrishikesh
Aladeojebi, Adebimpe
Murcott, David
Nnaji, Martin
Tsiamis, Achilleas
Cheruvu, Chandra VN
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1391284.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: appendektomia
COVID-19
koronawirus
laparoskopia
operacje pilne
Opis:: Wprowadzenie: Po stwierdzeniu pierwszych przypadków zakażenia nowym koronawirusem (COVID-19) w Wuhan w Chinach w grudniu 2019 r., doszło do błyskawicznego rozprzestrzenienia się go i przeciążenia systemów ochrony zdrowia na całym świecie. Wobec braku wiedzy o wirusie odpowiedzialnym za COVID-19 i niewielkiej liczby doniesień na temat wyników operacji chirurgicznych przeprowadzanych w tym czasie, szpitale wstrzymały wykonywanie planowych zabiegów, natomiast zabiegi w trybie pilnym przeprowadzano jedynie po wyczerpaniu możliwości leczenia zachowawczego. Cel: W niniejszej pracy przedstawiamy nasze doświadczenia w zakresie wyników chirurgicznego leczenia zapalenia wyrostka robaczkowego w okresie pandemii. Metody: Prospektywnie zgromadzono dane z leczenia 132 pacjentów w szczytowym okresie pandemii, tj. od 1 marca do 5 czerwca 2020 r. Następnie porównano je z danymi z leczenia 206 chorych w analogicznym czasie w 2019 r. Analizą objęto: dane demograficzne pacjentów, objawy przy przyjęciu, zdarzenia przedoperacyjne, rodzaj leczenia chirurgicznego oraz wyniki i powikłania pooperacyjne. Wyniki: Zmienne demograficzne i stan ogólny wg ASA w obu grupach były porównywalne. Appendektomię laparoskopową wykonano u 84,4% pacjentów w grupie badanej i 96,7% w grupie kontrolnej. Podczas gdy odsetek pierwotnych operacji techniką otwartą w grupie badanej to 13,6%, w grupie kontrolnej wynosił on 5,3%. Średnia długość hospitalizacji i odsetek wczesnych powikłań pooperacyjnych (<30 dni) były podobne w obu grupach, z wyjątkiem zakażenia miejsca operowanego (P = 0.02) oraz jednego zgonu w grupie badanej. Wniosek: Choć w okresie pandemicznego przeciążenia jedną z opcji terapeutycznych w przypadkach ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego stanowi leczenie zachowawcze, u pewnego odsetka pacjentów nadal wymagana jest operacja chirurgiczna. Wyniki naszego badania wskazują, że przy starannym planowaniu i ścisłych protokołach obowiązujących na bloku operacyjnym możliwe jest bezpieczne wykonywanie zabiegów pilnej appendektomii przy minimalnym ryzyku transmisji COVID-19. Obserwacje te uzasadniają przeprowadzenie dalszych, randomizowanych badań.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 2; 33-39
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Operacje jelita grubego u osób w podeszłym wieku
Autorzy:: Zawadzki, Marek
Krzystek-Korpacka, Małgorzata
Rząca, Marek
Czarnecki, Roman
Obuszko, Zbigniew
Witkiewicz, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392494.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: operacje jelita grubego
rak jelita grubego
pacjent w podeszłym wieku
Opis:: Wstęp: Wobec starzenia się społeczeństwa i wzrostu zachorowalności na raka jelita grubego, leczenie operacyjne pacjentów w podeszłym wieku staje się jednym z głównych wyzwań chirurgii koloproktologicznej. Cel: Celem badania jest analiza parametrów okołooperacyjnych pacjentów w podeszłym wieku, poddanych operacjom resekcyjnym jelita grubego. Materiał i metody: Przeanalizowano przypadki 464 pacjentów, u których wykonano operacje jelita grubego z powodu guza okrężnicy lub odbytnicy w latach 2013–2017. Pacjentów podzielono na dwie grupy: 1) osoby w podeszłym wieku (≥75 lat) oraz 2) osoby młodsze (<75 lat). Parametry okołooperacyjne obu grup zostały poddane analizie retrospektywnej. Wyniki: Osoby w wieku podeszłym stanowiły 30% badanych. U osób w podeszłym wieku częściej wykonywano operację metodą Hartmanna (p = 0,02) i prawą hemikolektomię (p = 0,029), a u pacjentów młodszych, częściej wykonywano przednią resekcję odbytnicy (p = 0,027). Operacje chirurgiczne u chorych w podeszłym wieku były krótsze, niż u pacjentów młodszych (p<0,01), lecz pozostawali oni w szpitalu średnio jeden dzień dłużej (p = 0,023). U pacjentów w podeszłym wieku zaobserwowano tendencję do częstszego występowania powikłań i zgonów w okresie pooperacyjnym (p = 0,088). W grupie pacjentów młodszych częściej występowały przerzuty odległe (p = 0,053). Starszych pacjentów kwalifikowano rzadziej do przedoperacyjnej radiochemioterapii (p = 0,014). Wnioski: Pacjenci w podeszłym wieku stanowią 1/3 chorych operowanych planowo w oddziałach chirurgii koloproktologicznej. Starsi pacjenci pozostają w szpitalu dłużej i są narażeni na większe ryzyko powikłań pooperacyjnych i śmiertelności niż osoby młodsze.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 4; 29-34
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Niedoczynność przytarczyc po całkowitym wycięciu tarczycy – wczesne markery prognostyczne
Autorzy:: Sieniawski, Karol
Kaczka, Krzysztof
Paduszyńska, Katarzyna
Fendler, Wojciech
Tomasik, Bartłomiej
Pomorski, Lech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393793.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: niedoczynność przytarczyc
operacje na tarczycy
całkowite wycięcie tarczycy
oznaczenie intact PTH
hipokalcemia
Opis:: Operacje tarczycy to najczęściej wykonywane procedury w zakresie chirurgii endokrynologicznej. Podejmowane są próby stworzenia jednolitego algorytmu diagnostyki i opieki nad chorymi zagrożonymi pooperacyjną niedoczynnością przytarczyc. Celem pracy było wyznaczenie markera biochemicznego, który najdokładniej posłużyłby do określenia grupy pacjentów zagrożonych pooperacyjną niedoczynnością przytarczyc oraz identyfikacją czynników ryzyka tego powikłania. Materiał i metodyka. Do prospektywnego badania włączono 142 kolejnych pacjentów poddanych całkowitemu wycięciu tarczycy od 1 stycznia 2014 do 31 grudnia 2015 r. z powodu wola. Stężenia natywnego PTH (iPTH), wapnia całkowitego (Ca), fosforanów (P) oraz magnezu (Mg) były mierzone w surowicy przed operacją oraz w 1, 6, 24 i 48 godzinie po zabiegu. Wyniki. Objawy kliniczne niedoczynności przytarczyc wystąpiły u 25 (17,6%) ze 142 badanych pacjentów. Największą wartość prognostyczną dla niedoczynności przytarczyc na podstawie krzywych ROC miało stężenia iPTH w 6 h (AUC 0,942; 95%Cl: 0,866-1,000, p<0,001) oraz jego procentowa zmiana od wartości początkowej ΔiPTH w 6 h (AUC 0,930; 95%Cl: 0,858-1,000, p<0,001). W analizie wieloczynnikowej, większe stężenie Ca o 0,1 mmol/l, a dla iPTH o 0,1 pmol/l przed zabiegiem wiązało się z 68% (p=0,012) oraz 61% (p=0,007) mniejszą szansą na wystąpienie niedoczynności przytarczyc. Spadek stężenia iPTH o 1% od wartości początkowej zwiększał szansę wystąpienia tego powikłania o 15% (p<0,001). Wnioski. Najlepszym markerem wskazującym na duże ryzyko wystąpienia pooperacyjnej niedoczynności przytarczyc jest spadek ΔiPTH w 6 h >65% lub stwierdzenie stężenia iPTH <1,57 pmol/l w 6 h po operacji. Spadek stężenia iPTH po zabiegu jest niezależnym czynnikiem ryzyka wystąpienia niedoczynności przytarczyc. Przedoperacyjne wyższe stężenia Ca oraz iPTH są czynnikami ochronnymi dla wystąpienia tego powikłania.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 6; 540-555
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "operacje" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język