- Tytuł:
- Ocena czynników ryzyka rekanalizacji embolizowanych pękniętych tętniaków umiejscowionych na tylnej części koła tętniczego Willisa
- Autorzy:
-
Wiśniewski, Karol
Tomasik, Bartłomiej
Bobeff, Ernest J
Stefańczyk, Ludomir
Jaskólski, Dariusz J - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1393166.pdf
- Data publikacji:
- 2017
- Wydawca:
- Index Copernicus International
- Tematy:
-
embolizacja
tętniak tylnej części koła tętniczego Willisa
krwotok podpajęczynówkowy
czynniki ryzyka - Opis:
- Wprowadzenie: Tętniaki umiejscowione na tylnej części koła tętniczego Willisa są częstą przyczyną krwawienia podpajęczynówkowego (ang. aneurysmal subarachnoid haemorrhag;e - aSAH) i stanowią około 30% wszystkich tętniaków wewnątrzczaszkowych. Ze względu na duże ryzyko operacyjne, chorzy z tętniakami tylnego kręgu są kierowani na leczenie wewnątrznaczyniowe. Embolizacja, czyli upakowanie tętniaka spiralami, jest obarczona dużym ryzykiemą niedogodnością, jaką jakim jest wystąpienie rekanalizacji i powstanie tętniaka nawrotowego. W pracy przeprowadziliśmy analizę parametrów morfometrycznych tętniaków tylnego kręgu w celu znalezienia markera radiologicznego zwiastującego wystąpienia rekanalizacji. Materiał i metody: Analizie retrospektywnej poddano dane kliniczne dwudziestu czterech24 pacjentów z tętniakami tylnego kręgu, którzy leczeni byli na drodze klasycznej embolizacji. Pomiary morfometryczne wykonano na modelach 3D tętniaka otrzymywanych za pomocą przedoperacyjnego badania angio-CT nn. mózgowych. Wielkość i objętość tętniaka mierzono na podstawie obrazów otrzymanych w cyfrowej angiografii subtrakcyjnej. Skuteczność początkowego leczenia endowaskularnego określono wizualnie przy użyciu zmodyfikowanej skali Raymond Roy, po embolizacji i podczas kontrolnej angiografii. Rekanalizację diagnozowano, obserwując wypełnienie tętniaka podczas badania. Analizę statystyczną przeprowadzono stosując oprogramowanie Statistica 13.1 Wyniki: Stwierdzono, że największy wymiar tętniaka prostopadły do jego szyi, był istotnie związany z rekanalizacją (12,12 ± 5,13 mm vs. 7,41 ± 3,97 mm, p = 0,039), i pozostał istotny po uwzględnieniu efektu wieku, płci i lokalizacji tętniaka (OR = 1,26 , 95% CI: 1,01-1,60, p = 0,047). Wykazaliśmy również, że największy wymiar tętniaka prostopadły do jego szyi jest dobrym klasyfikatorem umożliwiającym różnicowanie pomiędzy zrekanalizowanymi a niezrekanalizowanymi tętniakami tylnego kręgu (AUC = 0,755, 95% CI: 0,521-–0,989, p = 0,033).
- Źródło:
-
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 6; 7-11
0032-373X
2299-2847 - Pojawia się w:
- Polish Journal of Surgery
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł