Wszystkie pola: Rak, Maciej - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Zaawansowany rak piersi manifestujący się ostrym zapaleniem pęcherzyka żółciowego z rocznym przeżyciem w trakcie leczenia hormonalnego
Autorzy:: Zamkowski, Mateusz
Kąkol, Michał
Makarewicz, Wojciech
Ropel, Jerzy
Bobowicz, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393049.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak piersi
zaawansowany rak
rozsiew nowotworowy
ostre zapalenie pęcherzyka żółciowego
pęcherzyk żółciowy
cholecystektomia laparoskopowa
Opis:: Rak piersi ma wysoki potencjał do tworzenia odległych przerzutów, przede wszystkim do płuc, wątroby i kości. Rzadziej obserwujemy odległe przerzuty do innych narządów. W niniejszej pracy pragniemy przedstawić bardzo rzadki przypadek ostrego zapalenia pęcherzyka żółciowego u wcześniej zdrowej kobiety, stanowiący w rzeczywistości zmianę przerzutową wychodzącą z ogniska pierwotnego w piersi. 64-letnia chora zgłosiła się do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego z objawami kolki żółciowej i cechami ostrego brzucha. W trakcie cholecystektomii laparoskopowej w trybie ostrym stwierdzono ropniak pęcherzyka żółciowego. Ponadto, znaleziono liczne drobnoguzkowe wszczepy w obrębie jamy otrzewnowej i dużą ilość wolnego płynu. Lekarze na ostrym dyżurze, diagnozujący pacjentki z objawami ostrego brzucha i dodatnim wywiadem w kierunku raka piersi, powinni brać pod uwagę możliwość rozsiewu nowotworowego w obrębie narządów jamy brzusznej – w tym do pęcherzyka żółciowego. Z drugiej strony, ostre zapalenie pęcherzyka żółciowego może być pierwszym objawem rozsianej choroby nowotworowej o nieznanym punkcie wyjścia, np. piersi.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 4; 46-49
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Zastosowanie śródoperacyjnego neuromonitoringu gałęzi splotu podbrzusznego dolnego w leczeniu chirurgicznym raka odbytnicy – doniesienie wstępne
Autorzy:: Wałęga, Piotr
Romaniszyn, Michał
Wałęga, Maciej
Szymon Świrta, Jarosław
Nowak, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393199.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak odbytnicy
neuromonitoring
wycięcie odbytnicy
powikłania
Opis:: Cel: Celem pracy jest przedstawienie własnych, wstępnych doświadczeń z zastosowaniem techniki śródoperacyjnego neuromonitoringu w trakcie wycięcia odbytnicy. Materiał i metody: Do zabiegu ze śródoperacyjnym neuromonitoringiem zakwalifikowano 4 pacjentów z rakiem odbytnicy (2 kobiety, 2 mężczyzn) w wieku od 42 do 53 lat. U wszystkich chorych przed zabiegiem przeprowadzono badania czynnościowe okolicy anorektalnej. Potencjały czynnościowe kompleksu zwieraczy wywołane stymulacją włókien nerwowych odczytywano z pomocą implantowanych przed zabiegiem elektrod. Ponadto do pęcherza moczowego zakładano standardowy cewnik Foleya nr 18, do którego podłączano trójnik rozdzielający odpływ moczu i przewód z podłączonym przekaźnikiem ciśnieniowym odczytującym zmiany ciśnienia w pęcherzu moczowym wskutek skurczów wypieracza pęcherza w trakcie stymulacji. Wyniki: Przygotowanie do neuromonitoringu wydłużyło czas zabiegu o 30–40 minut, a w przypadku dwóch pierwszych zabiegów o 60–80 minut. Faza neuromonitoringu w trakcie zabiegu zabiera dodatkowo 20 do 30 minut. U wszystkich chorych w trakcie preparowania przeprowadzono stymulacje gałęzi splotu podbrzusznego dolnego w ich anatomicznym położeniu. U trzech chorych uzyskano odpowiedź zarówno z pęcherza, jak i zwieracza we wszystkich płaszczyznach stymulacji. U jednego chorego stwierdzono brak odpowiedzi z pęcherza po stronie lewej. U tego chorego po zabiegu wystąpiły objawy pęcherza neurogennego. Wnioski: Bazując na dostępnej literaturze oraz naszych pierwszych doświadczeniach, stwierdzamy, że monitorowanie ciśnienia w pęcherzu moczowym oraz zapis sygnału elektromiograficznego ze zwieraczy umożliwia wizualizację i zaoszczędzenie struktur nerwowych układu autonomicznego, zarówno w części sympatycznej, jak i parasympatycznej. Sygnał uzyskany śródoperacyjnie wydaje się wykazywać korelacje z obrazem klinicznym i badaniami czynnościowymi po zabiegu. Celem obiektywizacji wyników niezbędne są badania czynnościowe przed i po zabiegu oraz ocena na większej liczbie chorych.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 2; 69-72
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Obraz chirurgii onkoplastycznej piersi w Polsce
Autorzy:: Kolacinska, Agnieszka
Hodorowicz-Zaniewska, Diana
Bocian, Artur
Michalik, Dariusz
Matkowski, Rafal
Kurylcio, Andrzej
Pyka, Pawel
Charytonowicz, Michal
Berkan, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393170.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak piersi
chirurgia onkoplastyczna
ocena wyników na podstawie opinii pacjentów
Opis:: Techniki onkoplastyczne i rekonstrukcyjne stanowią podstawowe narzędzia pracy współczesnych chirurgów piersi. Celem badania było ustalenie rodzajów rekonstrukcji onkoplastycznych przeprowadzanych w ośrodkach leczenia raka piersi w Polsce. Drogą e-mailową rozesłano kwestionariusz zawierający 18 pytań do członków Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej oraz Polskiego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Estetycznej poprzez ich portale internetowe. Liczba pacjentek z rakiem piersi poddawana operacji sięgała od 120 do 904 rocznie w każdym z ośrodków. Wykonywano głównie operacje oszczędzające pierś (breast conserving surgery - BCS) z wyjątkiem jednego ośrodka (zakres 50 – 70%). Jednoczasową rekonstrukcję piersi (immediate breast reconstruction - IBR) wykonywano w 6-42% zabiegów. Najczęstszym rodzajem IBR była dwuetapowa rekonstrukcja z użyciem ekspandera i wszczepieniem implantu lub jednoetapowa rekonstrukcja przy użyciu implantu z lub bez wszczepienia siatki syntetycznej. Najczęściej wykonywanym zabiegiem odroczonej rekonstrukcji piersi (delayed breast reconstruction - DBR) była dwuetapowa rekonstrukcja z użyciem ekspandera i następnie z wszczepieniem implantu. W żadnym z badanych ośrodków nie wykonywano rekonstrukcji z użyciem wolnego płata. W ośrodku chirurgii plastycznej wykonywano rekonstrukcję z wykorzystaniem płata perforatorów głębokich naczyń nabrzusznych dolnych (DIEP). W ośrodkach onkologicznych wykonywano rekonstrukcje z użyciem płatów uszypułowanych. W wybranych ośrodkach stosowano bezkomórkowe macierze skórne (ADM) oraz przeszczep tkanki tłuszczowej. Oceniono wyniki na podstawie opinii pacjentów (patient-reported outcome measures - PROM) oraz powikłania po zabiegach. Nasze wyniki mogą stanowić podstawę do dalszego doskonalenia umiejętności, akredytacji, zbierania danych i audytu, w tym oceny na podstawie opinii pacjentów. Istnieje również pilna potrzeba rozwiązania problemu nierówności w refundacji procedur w różnych państwach Europy.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 6; 12-16
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Kolonoskopia w ramach Programu Badań Przesiewowych raka jelita grubego – czy może być właściwie przeprowadzona przez rezydenta chirurgii ogólnej?
Autorzy:: Matyja, Maciej
Pasternak, Artur
Wysocki, Michał
Pędziwiatr, Michał
Szura, Mirosław
Rembiasz, Kazimierz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392900.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak jelita grubego
badania przesiewowe
kolonoskopia
rezydenci
jakość
Opis:: WPROWADZENIE: Kolonoskopię uznaje się za złoty standard badań przesiewowych w kierunku raka jelita grubego (RJG). Trening endoskopowy jest podstawowym elementem programu specjalizacji w zakresie chirurgii ogólnej. Pacjenci powinni otrzymywać świadczenia medyczne najwyższej jakości, co nie zmienia faktu, że rezydenci muszą również nabierać doświadczenia. Celem naszego badania była ocena skuteczności kolonoskopii wykonywanych przez rezydentów chirurgii ogólnej z porównaniem wskaźników jakości pomiędzy lekarzami specjalistami i lekarzami w trakcie specjalizacji. MATERIAŁY I METODY: Analiza objęła 6384 pacjentów w wieku od 40 do 65 lat, którzy zostali poddani przesiewowemu badaniu kolonoskopowemu w okresie od października 2014 r. do lutego 2018 r. Pacjentów podzielono na dwie grupy: w grupie pierwszej pacjenci byli badani przez rezydentów, w grupie drugiej – przez specjalistów chirurgii ogólnej. Pomiędzy grupami porównano wskaźniki jakości badania, takie jak osiągalność kątnicy (cecal intubation rate, CIR), współczynnik wykrywalności gruczolaków (adenoma detection rate, ADR) i poziom tolerancji pacjenta. WYNIKI: Grupa pierwsza obejmowała 2268 (35,53%) pacjentów, a grupa druga – 4116 (64,47%). Całkowita osiągalność kątnicy (CIR) wynosiła 95,99% i była równa w obu grupach (p = 0,994). Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy w wykrywalności gruczolaków (ADR), która to wynosiła 29,3% w grupie rezydentów i 27,66% w grupie specjalistów (p = 0,203). Tolerancję badania oceniono jako bardzo dobrą (w skali 4-stopniowej) w 78,98% przypadków w grupie specjalistów i 75,18% w grupie rezydentów (p < 0,001). WNIOSKI: Przy założeniu właściwego środowiska do nauki rezydenci są w stanie wykonywać wysokiej jakości przesiewowe badania kolonoskopowe, muszą jednakże stale doskonalić swoją technikę, aby zwiększyć tolerancję badania przez pacjenta i osiągnąć biegłość specjalisty.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 6-12
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Ocena wyników leczenia chirurgicznego chorych na raka jelita grubego w szpitalu powiatowym w porównaniu z wynikami ośrodka wysokospecjalistycznego
Autorzy:: Ciesielski, Przemysław
Berut, Maciej
Górnicki, Krzysztof
Skoczylas, Jacek
Gorajska, Maja
Żuk, Marcin
Rutkowski, Andrzej
Dłubek, Justyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393902.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak jelita grubego
wyniki leczenia raka jelita grubego
Opis:: W Polsce notuje się około 15‑16 tys. zachorowań na nowotwory jelita grubego rocznie. System ochrony zdrowia przewiduje możliwość leczenia chorych na nowotwór jelita grubego w szpitalach wysokospecjalistycznych, centrach onkologii oraz szpitalach powiatowych. Wyniki leczenia w jednostkach o róż- nym stopniu referencyjności różnią się między sobą. Celem pracy była ocena wyników leczenia chirurgicznego chorych na raka jelita grubego w szpitalu powiatowym w porównaniu z wynikami ośrodka wysokospecjalistycznego. Materiał i metodyka. Badanie retrospektywne. Materiał stanowiło 171 kolejno operowanych chorych z rozpoznaniem raka jelita grubego, leczonych na Oddziale Chirurgii Szpitala Powiatowego w Wołominie. Grupę kontrolną stanowiło 200 chorych leczonych chirurgicznie w Klinice Chirurgii Ogólnej i Kolorektalnej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Łodzi. W obu ośrodkach chorzy operowani byli przez chirurgów mających doświadczenie w operacjach na jelicie grubym. Zebrano dane demograficzne, informację na temat trybu przeprowadzonej operacji oraz stopnia zaawansowania choroby w skali TNM wg AJCC. W ośrodku w Wołominie operowani byli chorzy z bardziej zaawansowaną chorobą (p<0,001), starsi (p=0,0001) oraz częściej operowani w trybie ostrego dyżuru (p=0,0001). W ankiecie telefonicznej zebrano dane dotyczące przeżycia lub daty śmierci pacjenta i wyznaczono odsetek pięcioletnich przeżyć. Wyniki. Odsetek pięcioletnich przeżyć w grupie badanej i kontrolnej wynosił odpowiednio 46% i 71% (p<0,0001). Odsetek pięcioletnich przeżyć wśród chorych operowanych planowo w obu ośrodkach wyniósł odpowiednio dla Wołomina i Łodzi 58% i 73% (p=0,008). Odsetek 5-letnich przeżyć wśród chorych młodszych (<70) wynosił odpowiednio dla porównywanych grup z Wołomina i Łodzi 64% i 81% (p=0,004), dla chorych starszych (>70) odpowiednio 50 i 60% (p=0,6747) Wnioski. Ogólne wyniki leczenia chirurgicznego chorych na raka jelita grubego w ośrodku powiatowym są gorsze od wyników leczenia w ośrodku wysokospecjalistycznym. Populacja leczonych w ośrodku powiatowym jest znamiennie statystycznie różna pod względem stanu zaawansowania choroby, wieku i trybu operacji od chorych leczonych w ośrodku wysokospecjalistycznym, co przekłada się na wyniki leczenia. Wyniki przeżyć 5-letnich wśród chorych >70 roku życia operowanych planowo nie różnią się statystycznie między ośrodkiem powiatowym i wysokospecjalistycznym.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 4; 188-195
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Jakość życia kobiet w Polsce z rakiem piersi leczonych mastektomią i rekonstrukcją piersi jest taka sama jak po leczeniu oszczędzającym pierś
Autorzy:: Szutowicz-Wydra, Beata
Wydra, Jacek
Ciesielski, Maciej
Kruszewski, Wiesław J
Szajewski, Mariusz
Walczak, Jakub
Hansdorfer-Korzon, Rita
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393927.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak piersi
leczenie chirurgiczne
jakość życia
Opis:: Chirurgiczne nowoczesne leczenie raka piersi oferuje pacjentkom różne możliwości. Jakość życia po leczeniu chirurgicznym może być czynnikiem decydującym o wyborze rodzaju leczenia: leczenia oszczę- dzającego pierś lub mastektomii z rekonstrukcją piersi. Wiedzę o różnicach jakości życia pacjentek czerpiemy z badań porównawczych, prowadzonych często w krajach różniących się kulturowo i spo- łecznie od Polski. Celem pracy była ocena jakości życia kobiet po leczeniu chirurgicznym. Materiał i metodyka. Do badania włączono pacjentki operowane z powodu raka piersi w okresie od września 2010 do listopada 2013 r. na Oddziale Chirurgii Onkologicznej Gdyńskiego Centrum Onkologii Szpitala Morskiego im. PCK w Gdyni. Wykonano 82 zabiegi rekonstrukcji piersi u 79 kobiet (u 3 pacjentek wykonano zabieg obustronnie) oraz 226 zabiegów oszczędzających pierś. Ocenę jakości życia przeprowadzono z użyciem kwestionariuszy EORTC QLQ-C30 i EORTC QLQ-BR23. Wyniki. Jakość życia kobiet w ujęciu globalnym była wysoka w obu badanych grupach i nie różniła się statystycznie. Postrzeganie własnego ciała było nieznacznie lepsze w grupie poddanej leczeniu oszczędzającemu pierś, jednak funkcjonowanie w sferze seksualnej niższe niż u pacjentek leczonych mastektomią z rekonstrukcją piersi. Kobiety w obu grupach obawiały się o swoją przyszłość. Dolegliwości związane z chorobą nowotworową i leczeniem nie były uciążliwe. Wnioski. Jakość życia Polek z rakiem piersi leczonych z zaoszczędzeniem gruczołu piersiowego lub mastektomią z rekonstrukcją jest wysoka i się nie różni. Konieczne jest wprowadzenie działań mających na celu obniżenie poziomu lęku związanego z chorobą oraz poprawa w zakresie funkcjonowania pacjentek w sferze seksualnej.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 5; 464-474
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Znaczenie stężenia antygenu kracynoembrionalnego i matalloproteinazy 2 w surowicy krwi i popłuczynach otrzewnowych w ocenie stopnia zaawansowania choroby oraz rokowaniu u chorych na raka jelita grubego
Autorzy:: Guzel, Tomasz
Mirowska-Guzel, Dagmara
Lech, Gustaw
Wroński, Marek
Iwanowska, Marzena
Słodkowski, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392907.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak jelita grubego
CEA
MMP-2
popłuczyny otrzewnowe
Opis:: Wstep: Celem pracy była ocena znaczenia stężenia antygenu karcynoembrionalnego i metalloproteinazy 2 w surowicy krwi i popłuczynach otrzewnowych w ocenie stopnia zaawansowania nowotworu i przeżyciem 5-letnim chorych na raka jelita grubego. Materiał i metody: Do badania włączono 80 chorych poddanych planowej operacji resekcyjnej z powodu raka jelita grubego. U chorych oznaczono stężenia CEA i MMP-2 w surowicy krwi przed operacją oraz w popłuczynach otrzewnowych na początku laparotomii. Wyniki: Oceniając cechę T stężenie CEA w surowicy i w popłuczynach było niższe w T2 niż w T3 i T4. Różnicę istotną statystycznie odnotowano pomiędzy stężeniem CEA-s i CEA-p w T2 i T4. Stężenie MMP2-s było wyższe w T3 niż w T2, stężenie MMP2-p było najniższe w T3, bez istotności statystycznej. W przypadku cechy N istotną różnicę wykazano pomiędzy stężeniami CEA-s w stopniu N0 i N1. Dla stężenia CEA-p istotna statystycznie różnica wystąpiła pomiędzy stężeniami w stopniach N0-N2 oraz N1-N2. Stężenie MMP2-s było najwyższe w N1, stężenie MMP2-p było najwyższe w T4, jednak bez istotności statystycznej. 5-letnie przeżycie w całej grupie chorych wyniosło 63,53%. Odnotowano istotne statystycznie różnice w stężeniu CEA-s i CEA-p pomiędzy grupami chorych, których przeżycie wyniosło do 5 lat lub było dłuższe. Wnioski: Stężenie CEA w popłuczynach otrzewnowych jest równie wartościowe jak ocena stężenia CEA w surowicy krwi i może służyć jako dodatkowy parametr w ocenie stopnia zaawansowania choroby nowotworowej. Stężenie CEA w popłuczynach otrzewnowych i w surowicy krwi ma związek z odsetkiem przeżyć 5-letnich i może mieć znaczenie jako dodatkowy czynnik prognostyczny. Przydatność oznaczania MMP-2 wymaga dalszych badań.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 36-43
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Rak, Maciej" wg kryterium: Wszystkie pola

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język