Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "sea level changes" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Review and reinterpretation of the pollen and diatom data from the deposits of the Southern Baltic lagoons
Autorzy:
Miotk-Szpiganowicz, G.
Zachowicz, J.
Uścinowicz, Sz.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1205002.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
pollen and diatom analyses
lagoons
sea-level changes
Baltic Sea
Opis:
According to their origin, geomorphology and hydrology, the fresh/brackish-water bays and coastal lakes of the Southern Baltic coast can be treated as lagoons. They developed at the time of and as a result of the Atlantic (Litorina) transgression of the Southern Baltica. There are many publications about the origin and evolution of the lagoons and lakes along the Polish coast of the Southern Baltic (e.g. Przybyłowska-Lange, 1973a, b, 1974, 1979, 1981; Zaborowska, 1977; Zachowicz, 1977, 1985; Wypych, 1980a, b; Zachowicz et al., 1982; Bogaczewicz-Adamczak, Miotk, 1985a, b; Dąbrowski et al., 1985; Zachowicz, Zaborowska, 1985; Borówka et al., 2001a, b, 2002). Nevertheless, the origin of the lagoons has not been fully explained. In the light of present-day information the results of earliest investigations often need to be reinterpreted. The aim of this work was the correlation of the published and unpublished pollen and diatom diagrams from Late Pleistocene and Holocene sediments of the Southern Baltic lagoons, and their relation with radiocarbon dating. The pollen and diatom diagrams from the area of north-east Germany and the Curonian Lagoon (Kabailiene., 1999; Jahns, 2000; Kaiser et al., 2000; Endtmann, 2002; Bitinas et al., 2002) have been used for comparison. For the palynological sites, the local pollen assemblage zones (L PAZ) have been identified according to Janczyk-Kopikowa (1987). Comparison of the biostratigraphical data allowed us to define the approach time of the formation of the lagoons in their present-day position on the coast as well as to determine the periods of an accelerated sea-level rise and increased frequency of storm surges (so-called marine transgression phases) when the investigated areas had been under the direct influence of the sea. Such influences are visible about 7000, 6000, 5000 and 4000 years BP. This period of marine influences, about 1000-year long, corresponds very well to the same period of climate oscillations mentioned by Stuiver and Braziunas (1993), Stuiver et al. (1995) and Chapman and Shackelton (2000). The influence of the sea in the Post-Litorina period was associated mainly with the inflow of sea water through more or less developed barriers, so they are not synchronous.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2008, 23; 45-70
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rapid sea level changes in the Southern Baltic during late glacial and Early Holocene
Autorzy:
Uścinowicz, Sz.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1187354.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
sea level changes
shoreline migrations
seismostratigraphy
erosional surfaces
progradational structures
Late Glacial
Early Holocene
southern Baltic Sea
Opis:
In the area of the southern Baltic Sea, the largest and most violent changes in water level took place in Late Glacial and Early Holocene, during the period between 13.0-8.5 ka BP. These changes depended on the varied glacio-isostatic movements between the northern and southern parts of the Baltic Sea, the glacio-eustatic increase in the ocean level and the closing or opening of the connection between the Baltic Sea basin with the ocean. During the Late Glacial and Early Holocene, the sea level changed within an amplitude as wide as 25-27 m. In some extreme cases, the sea level could have fallen at a rate of about 100-300 mm/a, the sea level rise rate reaching up to about 40-45 mm/a. In Late Glacial and Early Holocene, there were three transgressions: during 12.0-11.2, 11.0-10.3 (the Baltic Ice Lake) and 10.2-9.2 ka BP (the Yoldia Sea and the Ancylus Lake). There were also three regressions, setting on 11.2, 10.3 and 9.2 ka BP. During regressions, depending on the real drainage rate and the local gradient of the bottom inclination, the land possibly grew at a rate of 0.3 to 4 km per year. During transgressions, rate of shoreline migration could reach in some cases up to 150-200 m per year. These processes took place on the surface of the sea bottom currently located at the depth of c. 55 to 25 m below sea level and from 30 to 60 km away from the present-day southern coast of the Baltic Sea. Rapid changes of shoreline position are recorded in progradational barrier structures and in the erosion surfaces of the glacial till and glacio-marine clays.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2004, 11; 9-18
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relative sea level changes, glacio-isostatic rebound and shoreline displacement in the Southern Baltic
Autorzy:
Uścinowicz, Sz.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1187381.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
zmiany poziomu morza
rozwój wybrzeży
glaciizostazja
późny plejstocen
holocen
południowy Bałtyk
sea level changes
shoreline evolution
glacio-isostasy
Late Pleistocene
Holocene
Southern Baltic
Opis:
Krzywą względnych zmian poziomu morza skonstruowano na podstawie 314 dat radiowęglowych osadów pochodzących z różnych środowisk lądowych i morskich. Próbki do datowań pobrano z 163 stanowisk zlokalizowanych na obszarze polskiej części południowego Bałtyku i przyległej strefy brzegowej. Przy konstruowaniu krzywej wykorzystano również relikty różnych form związanych z rozwojem strefy brzegowej oraz zasięgi powierzchni erozyjnych, zlokalizowane na profilach sejsmoakustycznych. W późnym plejstocenie i wczesnym holocenie, między 13,0 i 8,5 tys. lat BP, poziom wody trzykrotnie wzrastał i opadał, a zakres wahań dochodził do 25-27 m. Poziom wody obniżał się w skrajnych przypadkach w tempie do ok. 100-300 mm/rok, a tempo wzrostu dochodziło do ok. 35-45 mm/rok. W późnym boreale, ok. 8,5 tys. lat BP, Bałtyk uzyskał stałe połączenie z oceanem na poziomie niższym od obecnego o ok. 28 m. Do początku okresu atlantyckiego poziom morza wzrósł do ok. 21 m poniżej współczesnego poziomu morza (p.p.m.). W okresie 8,0-7,0 tys. lat BP poziom morza wzrósł do 10 m p.p.m., w średnim tempie ok. 10 mm/rok. Do końca okresu atlantyckiego poziom morza wzrósł do 2,5 m p.p.m., a tempo wzrostu zmalało do ok. 2,5 mm/rok. W pierwszym tysiącleciu okresu subborealnego poziom wody wzrósł do ok. 1,1-1,3 m, a do końca tego okresu do ok. 0,6-0,7 m niższego niż współczesny. W okresie subatlantyckim średni poziom morza zmienił się już nieznacznie. Przebudowa glaciizostatyczna rozpoczęła się ok. 17,5 tys. lat BP i zakończyła ok. 9,2-9,0 tys. lat BP. Całkowity zakres podniesienia (total uplift) w tym okresie wyniósł ok. 120 m. Maksimum prędkości ruchów wznoszących, dochodzące od ok. 45 mm/rok, wystąpiło w okresie ok. 12,4-12,2 tys. lat BP. W okresie od ok. 9,0 do ok. 7,0 tys. lat BP przez obszar południowego Bałtyku migrowało nabrzmienie brzeżne, a w okresie od ok. 7,0 do ok. 4,0 tys. lat BP wystąpiły ruchy obniżajace. Od ok. 4,0 tys. lat BP położenie skorupy ziemskiej wróciło do stanu równowagi. Linia brzegowa południowego Bałtyku w późnym plejstocenie i wczesnym holocenie kilkukrotnie uległa szybkim i znacznym przemieszczeniom. Zmieniła położenie w tempie od kilkudziesięciu metrów do kilku kilometrów rocznie. Procesy te rozgrywały się na powierzchni dna morskiego położonej obecnie na głębokości od ok. 55 do 25 m p.p.m. i w odległości 30-60 km od dzisiejszego wybrzeża. W środkowym holocenie linia brzegowa przemieściła się ku południowi od ok. 60 km w Zatoce Pomorskiej do ok. 5 km w Zatoce Gdańskiej. Położenie linii brzegowej zbliżyło się do współczesnego w końcu okresu atlantyckiego. W późnym holocenie dominowały procesy wyrównywania wybrzeży, a linia brzegowa stopniowo zbliżała się do obecnego położenia.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2003, 10; 5-79
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The epicontinental Lower Jurassic of Poland
Autorzy:
Pieńkowski, G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1205011.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
kontynentalne i marginalno-morskie systemy depozycyjne
zmiany poziomu morza
analiza sekwencyjna
korelacja stratygraficzno-sekwencyjna
jura dolna
continental and marginal marine depositional systems
sea level changes
sequence analysis
sequence stratigraphic correlation
Lower Jurassic
Polska
Opis:
We wczesnej jurze, w rozległym epikontynentalnym basenie rozciągającym się na obszarze Polski, osadziło się do 1400 metrów utworów terygenicznych pochodzenia lądowego, marginalno-morskiego i morskiego. Utwory te są zdefiniowane w niniejszej pracy jako Grupa Kamiennej (Gr.), która została podzielona na 12 nowo wyróżnionych lub zredefiniowanych litoformacji (Fm.). Wyróżniono też dwa nowe ogniwa (Mb.). Szczegółowe badania obejmujące dane litofacjalne, petrologiczne, ichnologiczne, paleontologiczne, geochemiczne i palinologiczne przeprowadzono w odsłonięciach i 35 pełnordzeniowanych otworach wiertniczych. Pozwoliły one na wyróżnienie litofacji, interpretację systemów i subsystemów depozycyjnych oraz ich czasoprzestrzennej zmienności, a następnie na przeprowadzenie wysokorozdzielczej analizy sekwencyjnej. Wczesnojurajska sedymentacja w płytkim, epikontynentalnym basenie Polski w sposób szczególnie wyraźny odzwierciedlała zmiany poziomu morza. Analiza przestrzeni akomodacji depozycyjnej w obrębie regularnych sukcesji progradacyjnych ciągów systemowych stabilizacji wysokiego poziomu morza (HST) wskazuje, że głębokości wczesnojurajskich zbiorników sedymentacyjnych Polski nie przekraczały wartości rzędu kilkudziesięciu metrów, a najczęściej były to głębokości maksymalnie do 20 metrów. Z wyjątkiem morskich utworów pliensbachu na Pomorzu, które zawierają amonity, podział biostratygraficzny marginalno-morskich i lądowych utworów dolnej jury charakteryzuje się na ogół słabą rozdzielczością. Mimo to, spójny podział stratygraficzno-sekwencyjny dolnej jury w Polsce pozwala na jego porównanie ze schematami sporządzonymi dla bogatych w skamieniałości przewodnie utworów dolnej jury cyklu liguryjskiego w Wielkiej Brytanii i Francji. Zwłaszcza sekwencje krótkookresowe wyróżnione w obrębie tego cyklu są przydatne w korelacji sekwencji, ponieważ są one rozpoznawalne w basenie polskim. Ciągi systemowe niskiego poziomu morza (LST) i ciągi systemowe opadającego poziomu morza (FSST) odpowiadają czasowo w basenie polskim lukom związanym z erozją lub brakiem depozycji na granicach sekwencji. Jeśli chodzi o skalę zmian poziomu morza, również model Exxon Research Group okazał się przydatny do przeprowadzenia korelacji, a dziesięć "exxonowskich' sekwencji depozycyjnych (I-X) zostało wyróżnionych w obrębie utworów dolnojurajskich basenu polskiego. W zapisie osadowym dominują utwory transgresywnych ciągów systemów i są one reprezentowane zarówno przez retrogradacyjne jak i agradacyjne sukcesje facjalne. Utwory ciągów systemowych stabilizacji wysokiego poziomu morza odpowiadają wyłącznie progradacyjnym, regresywnym sukcesjom facjalnym. Granice parasekwencji w obrębie sekwencji depozycyjnych zostały zdefiniowane na podstawie dokładnej czasoprzestrzennej analizy facjalnej w poszczególnych regionach. Parasekwencje marginalno-morskie mają na ogół bardziej złożoną architekturę depozycyjną, niż przyjmowano do tej pory w prostym schemacie szybkiego zalewu i stopniowej, powolnej progradacji. Konieczne było wyróżnienie powierzchni maksymalnego zalewu dla poszczególnych parasekwencji, występują one w różnych odległościach od powierzchni zalewu będących dolnymi granicami parasekwencji. Najlepszymi powierzchniami korelacyjnymi w centrum basenu są granice sekwencji, podczas gdy w obszarach marginalnych najłatwiej wyróżnić powierzchnie maksymalnego zalewu i ich odpowiedniki. W marginalnych partiach basenu sedymentacyjnego częstotliwość i intensywność erozji oraz niewielka subsydencja powodowały często nakładanie się na siebie poszczególnych sekwencji i ich granic, co utrudnia ich wyróżnianie i korelację. Dokładność korelacji powierzchni transgresji zwiększa się, kiedy są one skorelowane z ich lądowymi odpowiednikami. Udokumentowano szczegółowo rozwój transgresji i efekty tego procesu na sąsiadujących obszarach lądowych i podano kryteria wyróżniania niemorskich, korelatywnych odpowiedników powierzchni transgresji. Określona w polskim basenie sedymentacyjnym sukcesja sekwencji i parasekwencji może być pomocna w rozwiązywaniu problemów związanych z identyfikacją i zasięgiem głównych granic korelacyjnych i ciągów systemowych w pełnomorskich, głębszych basenach Europy, co szczególnie przydatne okazało się dla utworów wczesnego toarku. Wykonano regionalne oraz ogólnopolskie przekroje stratygraficzno-sekwencyjne basenu wczesnojurajskiego w Polsce wraz z mapami sporządzonymi dla konkretnych, czasowych powierzchni korelacyjnych, które przedstawiają zmienność czasowo-przestrzenną dominujących systemów depozycyjnych. Tempo subsydencji wzdłuż bruzdy środkowopolskiej zmieniało się w czasie, wykazywało też fluktuacje regionalne - w hetangu i późnym synemurze tempo subsydencji w segmencie świętokrzyskim bruzdy śródpolskiej było większe niż w segmencie pomorskim, a we wczesnym synemurze i wczesnym pliensbachu sytuacja była odwrotna. W pliensbachu i toarku zaznaczały się strefy zwiększonej subsydencji usytuowane prostopadle do rozciągłości bruzdy śródpolskiej (tak zwana "droga mazurska"). Wzdłuż krawędzi bruzdy istniały regionalne strefy dyslokacyjne, wywierające wpływ na sedymentację i kontrast miąższości (np. strefa Nowe Miasto-Iłża). Biorąc jednak pod uwagę na ogół stopniowe zmniejszanie się miąższości osadów na zewnątrz od osi bruzdy i wspomniane strefy zwiększonej subsydencji prostopadłe do osi bruzdy śródpolskiej, nie można w żaden sposób wiązać wczesnojurajskiego etapu rozwoju bruzdy śródpolskiej z procesami ryftowania.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2004, 12; 5-154
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Changing sea level at sinking coasts - competition between climate change and geological processes
Autorzy:
Harff, J.
Meyer, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1204999.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
seal level
coastline changes
modeling and future scenarios
Baltic Sea
Opis:
Changes of coastlines have economic and social impact on the human population concentrated in coastal areas. The investigation of coastal change processes becomes important particularly at sinking-retreating-coast for future planning, and the derivation of scenarios must be based on the understanding of the driving processes. It is well known that coastal change is a complex result of an interaction of climate driven eustatic sea level change and vertical crustal movements. An index is given that allows to distinguish between coasts controlled by glacio-isostatic processes and those determined by the climatic forces of coastal morphogenesis. A simple model allows reconstructions of the palaeo-geographic history of sinking coasts. Prognostic scenarios of coastal change are possible by applying of parameterized vertical crustal movement data and sea level change data derived from climate modeling. These data have to be superimposed with the influence of storm events. The coupling of processes on different time scales between hours and millennia are questions under investigation.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2008, 23; 39-44
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies