Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "dziedzictwo geologiczne" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Geological heritage conservation on international, regional, national and local levels
Autorzy:
Todorov, T.
Wimbledon, W. A. P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1186569.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
ProGEO
dziedzictwo geologiczne
geostanowiska
geological heritage
geosites
Opis:
Europejska Asocjacja Ochrony Dziedzictwa Geologicznego (ProGEO) jest stowarzyszeniem europejskich specjalistów zajmujących się problemami ochrony geośrodowiska, a także naukowców-geologów, planistów, menedżerów i nauczycieli. ProGEO działa jako ośrodek promujący ochronę bogatego europejskiego dziedzictwa w zakresie krajobrazu i skał oraz stanowisk skamieniałości i minerałów. Poprzez inicjowanie wspólnych projektów, wdrażających dobre doświadczenia konserwatorskie, stara się mobilizować doświadczenie, zapał i dobrą wolę specjalistów, a także wpływać na politycznych decydentów szczebla krajowego i międzynarodowego. ProGEO jest stowarzyszeniem otwartym dla wszystkich zainteresowanych, a członkowie jej Rady reprezentują wszystkie narody europejskie. ProGEO traktuje siebie jako ciało międzynarodowe posiadające możliwość przemawiania w imieniu wszystkich zaangażowanych w ochronę stanowisk geologicznych w Europie. ProGEO działa poprzez swoje Regionalne Grupy Robocze. ProGEO ma swój udział w opracowaniu przez Radę Europy Pan-Europejskiej Strategii Różnorodności Biologicznej oraz Krajobrazu. ProGEO nawiązało również współpracę z IUGS i UNESCO, dla których opracowuje europejską listę do włączenia w projekt Geosite. ProGEO zamierza przygotować jednolitą listę najważniejszych europejskich stanowisk geologicznych jako wsparcie dla działań organizacji międzynarodowych. Członkowie ProGEO starają się opracować ujednolicone podejście do ochrony przyrody, promując jednocześnie całościowe ujmowanie ochrony zjawisk biologicznych i fizycznych. ProGEO odbywa plenarne posiedzenia co dwa lata. ProGEO organizuje ponadto duże sympozja międzynarodowe na temat geokonserwacji. Dzięki wsparciu UNESCO problematyka geokonserwacji po raz pierwszy została włączona do programu 30-tego Międzynarodowego Kongresu Geologicznego w Pekinie, w Chinach (1996) oraz 31-szego MKG w Rio de Janeiro w Brazylii (2000). ProGEO prowadzi rozmaite projekty, jak np. GeoTrip i Geosites. Poza tym ProGEO szerzy swoją wiedzę przez informatory, materiały pokonferencyjne, ulotki i strony internetowe. Za wybór stanowisk do ochrony dziedzictwa geologicznego na narodowym i lokalnym poziomie odpowiedzialne są Narodowe Grupy ProGEO.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2004, 13; 9-12
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Protection of calcareous tufa sites in southern Poland
Autorzy:
Alexandrowicz, W. P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1204968.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
martwice wapienne
dziedzictwo geologiczne
holocen
południowa Polska
calcareous tufa
geological heritage
Holocene
southern Poland
Opis:
Martwice wapienne tworzące się w czasie późnego glacjału i holocenu odzwierciedlają zmiany środowiska. Liczne stanowiska tych osadów zostały opisane w południowej Polsce. Profile martwic wapiennych mogą być badane z użyciem różnorodnych metod obejmujących analizę procesów sedymentacji, paleotemperatur, aspekty geochronologiczne, a także badania szczątków roślinnych i zwierzęcych. Wyniki tych analiz stanowią podstawę dla rekonstrukcji paleośrodowiska, zmian klimatycznych oraz wpływu człowieka. Wybrane profile martwic wapiennych, reprezentujące najbardziej kompletne sekwencje, powinny zostać wpisane na międzynarodową listę dziedzictwa geologicznego.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2004, 13; 119-124
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A geological education route across post-mining areas of the Trzebinia commune
Autorzy:
Głogowska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1185908.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
ścieżka edukacyjna
dziedzictwo geologiczne
dawna działalność górnicza
education route
geological heritage
former mining activities
Opis:
Zanik górnictwa stwarza nowe wyzwania dla gmin, w których żywe są tradycje górnicze, a jednocześnie ujawniają się skutki eksploatacji oraz potrzeba nowego zagospodarowania terenu i ochrony formacji geologicznych, jako stanowisk dokumentacyjnych lub przyrodniczo-krajobrazowych. Można z nich uczynić atrakcję turystyczną i przedmiot edukacji. Geologiczna ścieżka dydaktyczna, zaprojektowana w gminie Trzebinia, obejmuje dwa naturalne odsłonięcia interesujących formacji skalnych (zlepieńce myślachowickie i dolomity triasu) oraz trzy miejsca związane z eksploatacją górniczą. Są to: dawny kamieniołom miejski w Trzebini (dzisiaj zalew Balaton), obszar zapadlisk nad byłą kopalnią węgla kamiennego (KWK) "Siersza' oraz zrekultywowany teren po eksploatacji piasku. Ścieżka jest przeznaczona dla uczniów gimnazjów i liceów, studentów kierunków przyrodniczych, nauczycieli przedmiotów związanych ze środowiskiem oraz osób interesujących się geologią. Do każdego punktu ścieżki został przygotowany folder i tablice objaśniające. Uzupełnieniem tych materiałów jest "Przewodnik po geologicznej ścieżce dydaktycznej" (Paulo, Głogowska, 2003). Przewodnik ten zawiera pytania i zadania dla uczniów, opracowane dla każdego punktu ścieżki, wraz z szeroko uzasadnionymi odpowiedziami dla nauczycieli. Trasa geologicznej ścieżki dydaktycznej jest wytyczona w ten sposób, aby poszczególne punkty były łatwo dostępne, a zarazem ukazywały georóżnorodność gminy.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2005, 17; 22-27
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Valuable sites of the inanimate nature in the GórY SŁONNE Landscape Park
Autorzy:
Rajchel, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1204967.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
geologiczne stanowisko dokumentacyjne
pomnik przyrody nieożywionej
dziedzictwo geologiczne
Karpaty zewnętrzne
Park Krajobrazowy Gór Słonnych
geological documentary sites
monuments of inanimate nature
geological heritage
Outer Carpathians
Góry Słonne Landscape Park
Opis:
Park Krajobrazowy Gór Słonnych usytuowany jest we wschodniej części Karpat zewnętrznych. Zajmuje powierzchnię około 51 tys. ha, głównie na terenie jednostki skolskiej, częściowo podśląskiej i śląskiej. Zaproponowano objęcie ochroną 15 geologicznych stanowisk dokumentacyjnych występujących na terenie Parku. Przedstawiono również cztery kolejne stanowiska geologiczne do ochrony jako pomniki przyrody nieożywionej. Wskazano także na znajdujące się na terenie Parku obszary eksploatacji ropy naftowej, mogące pełnić rolę geologiczno-przemysłowych obiektów dziedzictwa geologicznego.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2004, 13; 109-117
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sustainable management of mineral resources, soil cover and geosites in Estonia
Autorzy:
Raukas, A.
Tavast, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1204947.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
zrównoważone zarządzanie
zasoby mineralne
gleby
obiekty mineralne
dziedzictwo geologiczne
konserwacja przyrody
racjonalne wykorzystanie ziemi
sustainable management
mineral resources
soil cover
military objects
geological heritage
nature conservation
rational land use
Opis:
Konserwacja przyrody i ochrona dziedzictwa geologicznego mają już długą tradycję w Estonii. Pierwszy rezerwat przyrody został ustanowiony w 1910 r. W 1935 r. przyjęto pierwszą ustawę o ochronie przyrody. W 1995 r. parlament Estonii przyjął ustawę o zrównoważonym rozwoju, a w 1996 r. rząd zatwierdził Estońską Strategię Środowiskową. Chociaż niewielka, Estonia jest stosunkowo bogata w zasoby mineralne (łupki bitumiczne, fosforyty, torf, materiały budowlane itd.). Surowce te, wraz dużymi obszarami leśnymi (około 50% terytorium kraju) oraz wysoko produktywnym rolnictwem, będą podstawą gospodarki i wniosą duży wkład do dochodu narodowego. Podczas okupacji sowieckiej gleby Estonii poddane były poważnej degradacji. Około 1,9% terytorium Estonii wykorzystywane było na obiekty militarne. Tereny te są nadal silnie zanieczyszczone. Silny wzrost wydobycia surowców mineralnych także spowodował niekorzystny wpływ na środowisko. W niepodległej Republice Estonii konserwacja przyrody i ochrona bogactw mineralnych uzyskały pierwszorzędne znaczenie i ich sytuacja uległa poprawie.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2004, 13; 191-197
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geological heritage and museums
Autorzy:
Jakubowski, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1186573.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
kolekcje geologiczne
muzea przyrodnicze
nieruchome i ruchome zabytki przyrody nieożywionej
dziedzictwo przyrodnicze i kulturalne
geoochrona
ochrona czynna
edukacja przyrodnicza
geological collections
natural history museums
immovable and movable monuments of inanimate nature
natural and cultural heritage
geoconservation
active protection
environmental education
Opis:
Muzea przyrodnicze gromadzące cenne kolekcje spełniają ważną rolę w ochronie dziedzictwa geologicznego. Wiąże się ona integralnie z podstawową misją muzeów w zakresie zachowania dziedzictwa przyrodniczego i kulturalnego. Dla celów metodologicznych wyróżniono dwie kategorie zabytków przyrody nieożywionej: (1) nieruchome dziedzictwo geologiczne (nieruchome zabytki przyrody nieożywionej), nierozerwalnie związane z otaczającym środowiskiem i chronione in situ oraz (2) ruchome dziedzictwo geologiczne (ruchome zabytki przyrody nieożywionej), chronione ex situ w przestrzeni muzealnej. Przedstawiono naukowe i dydaktyczne kryteria waloryzacji głównych typów kolekcji muzealnych, stanowiących ruchomą część dziedzictwa geologicznego. Wskazano na nowe tendencje czynnej ochrony geostanowisk, polegające na zastosowaniu muzealnych technik konserwacji i ekspozycji in situ oraz budowie specjalnych pawilonów muzealnych.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2004, 13; 21-28
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies