Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "gorączka" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
A relationship between dengue virus serotype and the clinical severity in paediatric patients from Gondokusuman region, Yogyakarta between 1995 and 1999
Zależność między serotypem wirusa dengi a stopniem nasilenia objawów klinicznych u dzieci pochodzących z dzielnicy Gondokusuman w mieście Yogyakarta w latach 1995–1999
Autorzy:
Poeranto, Sri
Sutaryo, Sutaryo
Josef, Hari Kusnanto
Juffrie, Mohammad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033985.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
dengue fever
dengue haemorrhagic fever
dengue shock syndrome
dengue virus
serotype
wirus dengi
serotyp
gorączka denga
gorączka krwotoczna denga
zespół wstrząsu dengi
Opis:
Aim of the study: Dengue infection occurs almost all over subtropical and tropical countries. Dengue pathogenesis explaining its clinical manifestations is still unclear. Indonesia is a country with several hyperendemic regions. The study was aimed to investigate the incidence rate, sero-epidemiology, and the relationship between the serotype and the clinical severity of dengue viral infection in paediatric patients from Gondokusuman, Yogyakarta. Material and methods: It was an epidemiological research with prospective observational design reviewing febrile paediatric patients involved in “A Prospective Sero-epidemiology Study on Dengue Children Infection in Yogyakarta, Indonesia, 1995–1999 cohort study.” Febrile paediatric patients were diagnosed for dengue fever, dengue haemorrhagic fever, or dengue shock syndrome based on World Health Organization 1997 criteria. Serological diagnosis was performed using PRNT and serotype identification was performed by viral culture isolation and RT-PCR. Results: Laboratory data (PRNT, ELISA, RT-PCR and Isolation) showed that there were 220 children (130 males and 90 females) from 509 febrile patients among 2,149 paediatric subjects who were infected with dengue virus. Based on serotype identification, the following dengue virus serotype distributions were identified: DEN-1 26.81%, DEN-2 23.18%, DEN-3 22.72%, DEN-4 8.63%, and unidentified 18.63%. Clinical severities observed were as follows: dengue fever 78.6%, dengue haemorrhagic fever 18.2%, and dengue shock syndrome 3.2%. In the case of primary infection, only DEN-3 could cause severe clinical manifestations. Conclusions: Gondokusuman region in Yogyakarta could be classified as a hyperendemic region between 1995 and 1999, with the highest risk of severe clinical manifestations shown for DEN-3 during both, primary and secondary infection.
Cel badań: Zakażenie wirusem dengi występuje niemal we wszystkich krajach subtropikalnych i tropikalnych. Patogeneza dengi oraz przyczyny wystąpienia objawów klinicznych pozostają niejasne. Indonezja jest krajem, w którym znajduje się kilka obszarów hiperendemicznych. Celem badania było ustalenie częstości występowania, seroepidemiologii oraz zależności między serotypem a nasileniem objawów klinicznych zakażenia wirusem dengi u dzieci pochodzących z dzielnicy Gondokusuman w mieście Yogyakarta. Materiał i metody: Przeprowadzono prospektywne epidemiologiczne badanie obserwacyjne oceniające dzieci z gorączką uczestniczące w badaniu zatytułowanym „A Prospective Sero-epidemiology Study on Dengue Children Infection in Yogyakarta, Indonesia, 1995–1999 cohort study”. U dzieci z gorączką rozpoznano gorączkę denga, gorączkę krwotoczną denga lub zespół wstrząsu dengi, zgodnie z kryteriami Światowej Organizacji Zdrowia z 1997 roku. Rozpoznanie serologiczne oparto na metodzie PRNT, serotyp identyfikowano poprzez izolację RNA z hodowli i analizę RT-PCR. Wyniki: Z danych uzyskanych w badaniach laboratoryjnych (PRNT, ELISA, RT-PCR i izolacja) wynika, że spośród 509 pacjentów z gorączką z grupy 2149 badanych osób 220 dzieci (130 chłopców i 90 dziewczynek) było zakażonych wirusem dengi. Na podstawie identyfikacji serotypów wirusa dengi określono rozkład dla każdego serotypu: DEN-1 26,81%, DEN-2 23,18%, DEN-3 22,72%, DEN-4 8,63% oraz niezidentyfikowany 18,63%. Nasilenie objawów klinicznych kształtowało się w następujący sposób: gorączka denga 78,6%, gorączka krwotoczna denga 18,2%, zespół wstrząsu dengi 3,2%. W przypadku zakażenia pierwotnego jedynie serotyp DEN-3 powodował wystąpienie ciężkich objawów klinicznych. Wnioski: W latach 1995–1999 dzielnicę Gondokusuman w mieście Yogyakarta można było klasyfikować jako obszar hiperendemiczny, charakteryzujący się najwyższym ryzykiem wystąpienia ciężkich objawów klinicznych wywołanych serotypem DEN-3 podczas zakażenia pierwotnego i wtórnego.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 3; 318-325
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół niespecyficznych objawów chorobowych po kontakcie z toksycznymi sinicami – opis przypadku
Syndrome of unspecific symptoms after an exposure to toxic cyanobacteria – case presentation
Autorzy:
Kisiel, Agnieszka
Pańczyk-Tomaszewska, Małgorzata
Roszkowska-Blaim, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032906.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
cyanobacteria
cyanotoxins
fever
intoxication
sinice
cyjanotoksyny
zatrucie
gorączka
dzieci
Opis:
Environmental pollution results in increasing frequency of cyanobacteria blooms occurrence in water reservoirs. Many genera of cyanobacteria may produce toxins which are dangerous for animal and human health. Intoxication may be a result of drinking contaminated water, eating contaminated fish or seafood but also due to skin exposure in recreational water during cyanobacteria bloom. Signs and symptoms of intoxication are unspecific and vary from less serious like skin irritation to death. Accept from confirmation of having contact with contaminated water or food there are no diagnostic tests available. In Poland cyanobacteria blooms occur especially during heat waves. Bellow we present a case of a girl who suffered from an unspecific syndrome after returning from holidays at The Baltic Sea during cyanobacteria bloom occurrence. Few days after swimming in the sea she presented feeling unwell, with fever, skin irritation, visual disturbances, joint pain, slightly elevated inflammatory indicators and proteinuria. On the basis of clinical presentation and results of additional tests we excluded respiratory, gastrointestinal and urinary tract infection. Signs and symptoms disappeared spontaneously within few days of observation. The fact that cyanobacteria bloom occurrence is increasing over the last few years indicates that cyanobacteria intoxication should be taken under consideration while diagnosing unspecific syndrome in children coming back from holidays at the seaside.
Z uwagi na rosnące zanieczyszczenie środowiska coraz częściej dochodzi do zakwitu sinic w wodach rekreacyjnych. Wiele gatunków sinic może produkować szkodliwe dla zdrowia zwierząt i ludzi cyjanotoksyny. Do zatrucia może dojść na skutek spożycia skażonej wody, ryb lub owoców morza, ale także poprzez bezpośredni kontakt skóry z wodą, w której doszło do zakwitu sinic. Objawy intoksykacji są niespecyficzne, od mniej groźnych, takich jak podrażnienie skóry, do poważnego zagrożenia życia, ze zgonem włącznie. Oprócz udowodnienia kontaktu ze skażoną wodą lub pożywieniem brak jest metod diagnostycznych potwierdzających zatrucie. W Polsce do zakwitu sinic dochodzi przede wszystkim podczas letnich upałów. Poniżej przedstawiamy przypadek dziewczynki, u której wystąpił zespół niespecyficznych objawów chorobowych po powrocie znad Morza Bałtyckiego w okresie zakwitu sinic. W kilka dni po kąpieli w morzu u dziewczynki obserwowano gorsze samopoczucie, gorączkę, podrażnienie skóry, zaburzenia widzenia, bóle stawów łokciowych, nieznaczne podwyższenie wskaźników stanu zapalnego oraz białkomocz. Na podstawie obrazu klinicznego oraz wyników badań dodatkowych wykluczono infekcje dróg oddechowych, nieżyt żołądkowo-jelitowy oraz zakażenie układu moczowego. Objawy choroby ustąpiły samoistnie w ciągu kilkudniowej obserwacji. Wobec narastającego w ostatnich latach problemu zakwitu sinic w zbiornikach wodnych intoksykację cyjanotoksynami należy rozważyć jako potencjalną przyczynę niespecyficznych objawów chorobowych u dzieci powracających znad morza lub jeziora w okresie letnich upałów.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 2; 193-196
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół PFAPA u 2-letniej dziewczynki – prezentacja przypadku i przegląd piśmiennictwa
PFAPA syndrome in a 2-year-old girl: a case report and literature review
Autorzy:
Haracz, Jakub
Tadla, Monika
Fleszar, Grzegorz
Postępski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034993.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
aftowe zapalenie jamy ustnej
gorączka
pediatria
zapalenie gardła
zapalenie węzłów chłonnych szyi
Opis:
PFAPA syndrome is the most common periodic fever syndrome in our geographic zone. It usually develops in children under 5 years of age and is classified as an autoinflammatory disease. PFAPA syndrome is characterised by episodes of high fever (>39°C) accompanied by aphthous stomatitis, pharyngitis, and cervical lymphadenopathy, which occur cyclically at 25–35-day intervals and last between 3 and 6 days. Patients experience no symptoms between these episodes. The disease resolves with age. The cause of PFAPA and the predisposing factors remain unknown. The paper presents a clinical case of a 2-year-old girl diagnosed in the Department of Paediatric Pulmonology and Rheumatology of the Medical University of Lublin due to recurrent fever episodes. After exclusion of other causes, PFAPA syndrome was diagnosed. Corticosteroid treatment was used and good therapeutic response was achieved. The paper also presents a literature review on the current diagnosis and treatment modalities in PFAPA.
Zespół PFAPA to najczęstszy zespół gorączki nawrotowej w naszej strefie geograficznej. Występuje przeważnie u dzieci poniżej 5. roku życia. Zalicza się go do chorób autozapalnych. Zespół PFAPA charakteryzują pojawiające się cyklicznie co 25–35 dni trwające od 3 do 6 dni epizody wysokiej gorączki (>39°C) z towarzyszącym aftowym zapaleniem jamy ustnej, zapaleniem gardła oraz powiększeniem węzłów chłonnych szyi. Pomiędzy tymi epizodami pacjenci nie mają żadnych dolegliwości. Choroba ma tendencję do wygasania wraz z wiekiem. Przyczyna PFAPA oraz czynniki usposabiające pozostają nieznane. W niniejszej pracy omówiono przypadek kliniczny 2-letniej dziewczynki diagnozowanej w Klinice Chorób Płuc i Reumatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie z powodu nawrotowych epizodów gorączki. Po wykluczeniu innych przyczyn ustalono rozpoznanie zespołu PFAPA, zastosowano leczenie glikokortykosteroidami i stwierdzono dobrą odpowiedź terapeutyczną. W pracy zamieszczono również przegląd piśmiennictwa na temat aktualnej diagnostyki oraz metod leczenia PFAPA.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 1; 88-95
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola Oxalobacter formigenes w tworzeniu złogów w układzie moczowym
The role of Oxalobacter formigenes in formation of stones in urinary system
Autorzy:
Placzyńska, Małgorzata
Jobs, Katarzyna
Milart, Joanna
Lichosik, Marianna
Jung, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032911.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Oxalobacter formigenes
calcium oxalate nephrolithiasis
hiperoksaluria
hyperoxaluria
low oxalate diet
oxalate
sinice
cyjanotoksyny
zatrucie
gorączka
dzieci
Opis:
Urolithiasis is a growing problem. With the progress of civilization the disease affects more and more people. The most common cause of urinary tract stones are calcium oxalate deposits, which are mostly formed on the basis of metabolic disorders such as hypercalciuria and hyperoxaluria. The concentration of oxalate in the urine is an important risk factor for the formation of calcium oxalate deposits, because even slight changes in the concentration of oxalate in the urine have a greater impact on the crystallization than comparable changes in calcium concentration. Oxalate lithiasis may be caused by: oxalate metabolic disorder, excessive consumption or increased absorption of oxalate in the gastrointestinal tract. The cause of hyperoxaluria may be a genetic defect (primary hyperoxaluria) or a variety of absorption and metabolism of oxalate disorders in the intestinal tract, or the excessive consumption as a result of improper diet (secondary hyperoxaluria). Bacteria Oxalobacter formigenes – described in the 1980s – colonizes the human gut, using oxalic acid as the sole source of energy. Conditions in which there is a reduced colonization of the colon by this bacterium may promote hyperoxaluria. Studies carried out so far have shown that Oxalobacter formigenes lowers the concentration of oxalate in the intestine, the absorption is reduced, and this lowers the excretion of oxalate in the urine. In the application of this bacterium as a probiotic low oxalate diet is important. We can expect that in the future Oxalobacter formigenes will be used in the treatment of calcium-oxalate stones.
Kamica układu moczowego stanowi rosnący problem. Wraz z postępem cywilizacji schorzenie to dotyczy coraz większej liczby osób. Najczęstszą przyczyną kamicy układu moczowego są złogi szczawianu wapnia, które przeważnie powstają na podłożu zaburzeń metabolicznych w postaci hiperkalciurii i hiperoksalurii. Stężenie szczawianów w moczu stanowi ważny czynnik ryzyka powstawania złogów szczawianu wapnia, ponieważ nawet niewielkie zmiany w stężeniu szczawianu w moczu mają większy wpływ na krystalizację niż porównywalne zmiany stężenia wapnia. Kamica szczawianowa może być spowodowana zaburzeniem przemian metabolicznych szczawianów, nadmiernym ich spożyciem lub zwiększonym wchłanianiem szczawianów w przewodzie pokarmowym. Przyczyną hiperoksalurii może być defekt genetyczny (hiperoksaluria pierwotna) lub różnorodne zaburzenia przyswajania i metabolizmu szczawianów w przewodzie pokarmowym, a także ich nadmierne spożycie w wyniku niewłaściwej diety (hiperoksaluria wtórna). Opisana w latach 80. XX wieku bakteria Oxalobacter formigenes, kolonizująca ludzkie jelito, wykorzystuje kwas szczawiowy jako jedyne źródło energii. Stany, w których dochodzi do zmniejszonego zasiedlenia jelita grubego przez tę bakterię, mogą sprzyjać hiperoksalurii. Przeprowadzone dotychczas badania wykazały, że Oxalobacter formigenes obniża stężenie szczawianów w jelitach, ich wchłanianie jest mniejsze, a to obniża wydalanie szczawianów z moczem. W wykorzystaniu tej bakterii jako probiotyku ważne jest jednoczesne zastosowanie diety ubogoszczawianowej. W przyszłości możemy się spodziewać, że Oxalobacter formigenes znajdzie zastosowanie w leczeniu kamicy szczawianowo-wapniowej.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 2; 150-153
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przebieg i diagnostyka zakażenia EBV u dzieci – obserwacje kliniczne
The course and diagnosis of EBV infections in children – clinical observations
Autorzy:
Kalicki, Bolesław
Maślany, Anna
Milart, Joanna
Jung, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031843.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Epstein-Barr virus
diagnosis
diagnostyka
fever
gorączka
infectious mononucleosis
limfadenopatia
lymphadenopathy
mononukleoza zakaźna
wirus Epsteina-Barr
wirus epsteina-barr
Opis:
Epstein-Barr virus (EBV) infections in children are usually asymptomatic and occur in almost the entire population. If the infection occurred at a later age, in adolescents and adults, it can lead to infectious mononucleosis (IM). A typical symptom is long-lasting fever, which is of concern, especially in younger patients and those who do not respond to antibiotic therapy. The paper presents the characteristics, epidemiology, and pathophysiology of EBV infection. It is described both common and rare features of the most common form of symptomatic infections – infectious mononucleosis. IM is suspected primarily in children with fever, sore throat and enlarged lymph nodes, liver and spleen. EBV infection can cause mucocutaneous manifestation, weakness and myalgia; hepatitis is relatively less common and can lead to liver failure. Laboratory diagnosis is primarily an assessment of morphology and peripheral blood smear, with the presence of the predominant atypical lymphocytes. Evaluation of serum transaminases level (elevated in infectious mononucleosis), and serological tests for the presence of antiviral antibodies are also crucial. If the heterophil test is negative in the patients with symptoms suggesting IM, one should carry out EBV-specific antibody tests. Antibodies to viral capsid antigen (VCA) appear as the first. The paper reports three cases of infectious mononucleosis and diagnostic problems associated with them.
Zakażenia wirusem Epsteina-Barr (Epstein-Barr virus, EBV) u dzieci najczęściej przebiegają bezobjawowo i dotyczą niemalże całej populacji. U części osób, szczególnie jeśli do zakażenia doszło w wieku późniejszym (u nastolatków i dorosłych), mogą prowadzić do wystąpienia mononukleozy zakaźnej (MZ). Typowym objawem jest długo utrzymująca się gorączka, co budzi niepokój, zwłaszcza u pacjentów najmłodszych i tych, którzy nie reagują na zastosowaną antybiotykoterapię. W pracy przedstawiono charakterystykę, epidemiologię, oraz patofizjologię zakażenia EBV. Opisano zarówno typowe, jak i rzadkie cechy najczęstszej objawowej postaci zakażenia – mononukleozy zakaźnej. MZ podejrzewamy przede wszystkim u dzieci z gorączką, zapaleniem gardła oraz powiększeniem węzłów chłonnych, wątroby i śledziony. Zakażenie EBV niekiedy powoduje również zmiany skórne, osłabienie, bóle mięśniowe, rzadko występuje zapalenie wątroby, które może prowadzić do jej niewydolności. Diagnostyka laboratoryjna obejmuje przede wszystkim ocenę morfologii z rozmazem krwi obwodowej, w którym przeważają limfocyty atypowe, aktywność aminotransferaz (podwyższonych w MZ) oraz testach serologicznych na obecność przeciwciał przeciwwirusowych. W przypadku otrzymania ujemnych wyników testów lateksowych i objawów klinicznych sugerujących MZ należy wykonać testy wykrywające swoiste antygeny wirusa. Przeciwciała pojawiające się jako pierwsze to te skierowane przeciwko antygenowi kapsydowemu wirusa. W pracy przedstawiono także opisy trzech przypadków mononukleozy zakaźnej i problemów diagnostycznych z nimi związanymi.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 3; 247-252
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies