Temat: family practitioner - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Edukacja w zakresie insulinoterapii i samokontroli pacjentów z cukrzycą w podstawowej opiece zdrowotnej – doniesienie wstępne
Education in insulin therapy and self-monitoring in diabetic patients in family practice setting – a preliminary report
Autorzy:: Mizik-Łukowska, Małgorzata
Gacka, Małgorzata
Adamiec, Rajmund
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030533.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: cukrzyca
insulinoterapia
samokontrola
edukacja
lekarz rodzinny
diabetes
insulin therapy
self-monitoring
education
family practitioner
Opis:: The aim of this paper was to assess the compliance with the basic principles of insulin self-administration and the selfmonitoring of blood glucose levels. Materials and methods: The study was conducted using author’s anonymous questionnaire to be completed by patients receiving insulin therapy. The questionnaires were completed by 73 patients (72% with type 2 diabetes, 18% with type 1 diabetes) who visited their family physician during the period of 3 months in 2013. Results: A total of 22 patients did not comply with the recommended interval between the administration of premeal insulin and a meal, 24 patients never measured their blood glucose levels after a meal, and as many as 57 respondents did not practice periodic self-measurements of night-time blood glucose levels. Most patients (42 respondents) reported the hospital as a place of insulin therapy training, whereas regional outpatient clinics (physicians and nurses) came second. Only 6 respondents reported diabetes clinics as the place of training. Also, 6 respondents stored their currently used insulin in a refrigerator. Conclusions: Patients receiving insulin therapy require a continuous re-education as well as periodic verification of the basic principles for the use of insulin therapy and the self-monitoring of blood glucose levels.
Celem pracy była ocena przestrzegania podstawowych zasad podawania insuliny i samokontroli glikemii u pacjentów z cukrzycą. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono za pomocą autorskiej anonimowej ankiety wypełnianej przez pacjentów stosujących insulinoterapię. Ankietę wypełniły 73 osoby (72% z cukrzycą typu 2, 18% z cukrzycą typu 1), które zgłosiły się do lekarza rodzinnego w ciągu 3 miesięcy w 2013 roku. Wyniki: Zaleconego przedziału czasowego pomiędzy podaniem insuliny doposiłkowej a posiłkiem nie przestrzegało 22 pacjentów, 24 nigdy nie oznaczało glikemii po posiłku, a aż 57 nie prowadziło okresowych pomiarów glikemii nocnych. Najwięcej chorych podawało szpital jako miejsce szkolenia z zakresu insulinoterapii (42 osoby), w drugiej kolejności wymieniano przychodnię rejonową (lekarz i pielęgniarki). Tylko 6 osób wskazało jako miejsce szkolenia poradnie diabetologiczne. Również 6 osób przechowywało aktualnie stosowaną insulinę w lodówce. Wnioski: Pacjenci przyjmujący insulinę wymagają ciągłej reedukacji i okresowej weryfikacji podstawowych zasad stosowania insulinoterapii i samokontroli glikemii.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 2; 177-185
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Podejrzenie zespołu dziecka maltretowanego – zmora lekarza pediatry?
Suspicion of the battered child’s syndrome – a paediatrician’s nightmare?
Autorzy:: Czerżyńska, Magdalena
Tyrakowska, Zuzanna Judyta
Zalewska-Kurza, Patrycja
Wiśniewska, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1033866.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: battered child syndrome
diagnostics
general practitioner/family doctor
zespół dziecka maltretowanego
lekarz pierwszego kontaktu
diagnostyka
Opis:: Child abuse may occur across all cultural, social and ethnic groups. Children may be abused by adults, adolescents, their own peers, and institutional workers alike. Whenever a suspicion arises concerning violence or other kind of abuse being possibly inflicted on a child, immediate thorough medical investigation is absolutely essential, and the child’s behaviour, appearance and development evaluated. Multispecialist diagnostics may be necessary, including the available imaging modalities. Abuse symptoms include abnormal patterns of child’s and parents’ behaviour, explanations concerning the injuries that are inconsistent with the actual clinical picture, delay in seeking medical attention, parents ignoring or downplaying the child’s injuries, seemingly strained relations between parents and the child. Parental attitudes that may be indicative of child abuse tend to be a result of alcohol dependence, drug addiction, or a deviation. At times, aggression or particular strictness towards the child may be observed. Whenever sexual or physical abuse is suspected, the child should immediately be referred to a hospital for further observation and accessory investigations. Relevant institutions should also be contacted and collaborated with. Child abuse seems to be on the rise, with more cases each year. Simultaneously, various social measures are undertaken aimed at ensuring assistance to the victims, and counteracting violence and abuse. It should be remembered that the treating doctor is obliged to report a suspicion of abuse taking place to the relevant authorities immediately upon taking its suspicion.
Do krzywdzenia dzieci może dochodzić we wszystkich grupach kulturowych, społecznych oraz etnicznych. Mogą być one maltretowane przez osoby dorosłe, młodzież, rówieśników bądź też przez pracowników placówek, w których przebywają. Przy podejrzeniu stosowania przemocy wobec dziecka konieczne jest natychmiastowe przeprowadzenie szczegółowego wywiadu oraz oceny zachowania, wyglądu i rozwoju dziecka. Niezbędna może się okazać wielospecjalistyczna diagnostyka, a także wykorzystanie dostępnych badań obrazowych. Do objawów świadczących o istnieniu problemu przemocy należą: atypowe zachowania rodziców i dzieci, tłumaczenia dotyczące urazu niezgodne ze stanem faktycznym, opóźnione zgłoszenie się do lekarza specjalisty w celu otrzymania pomocy medycznej, lekceważenie problemu przez rodziców, nienaturalne relacje pomiędzy rodzicami a dzieckiem. Zachowania rodziców, które mogą świadczyć o stosowaniu przemocy, są w przeważającej większości przypadków wynikiem choroby alkoholowej, narkomanii lub dewiacji. Niekiedy można zaobserwować agresję, surowość wobec dziecka. W przypadku podejrzenia przemocy fizycznej bądź seksualnej w stosunku do dziecka należy natychmiast skierować je do szpitala, w celu dalszej obserwacji oraz wykonania badań dodatkowych. Powinno się także podjąć współpracę z odpowiednimi instytucjami. Zjawisko przemocy wobec dzieci nasila się z roku na rok. Jednocześnie są podejmowane różnorodne przedsięwzięcia społeczne mające na celu niesienie pomocy osobom krzywdzonym oraz przeciwdziałanie przemocy. Należy pamiętać, że lekarz pierwszego kontaktu ma obowiązek zawiadomić o przestępstwie organy ścigania, gdy tylko pojawi się podejrzenie, że dziecko jest maltretowane.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 4; 431-438
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "family practitioner" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język