Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "endoscopic" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Pott’s puffy tumour secondary to frontal sinusitis
    Guz Potta w przebiegu zapalenia zatok czołowych
    Autorzy:
    Mohamad, Adam
    Ishlah Leman, Wan
    Amin Asha’ari, Zamzil
    Mohamad, Irfan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030843.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Pott’s puffy tumour
    frontal sinusitis
    functional endoscopic sinus surgery
    Opis:
    Frontal sinusitis is a common encounter in otorhinolaryngology practice. Most patients will present with frontal headache which worsens on bending forward, reduced sense of smell and sometimes cacosmia. Pott’s puffy tumour is an osteomyelitis of the frontal bone, which was originally described as a result of trauma, but it can also develop as a result of frontal sinusitis. We present a rare case of a rapidly progressing Pott’s puffy tumour involving the frontal sinus. The oedema subsided after antibiotic treatment and the patient underwent functional endoscopic sinus surgery.
    Zapalenie zatok czołowych jest często spotykanym schorzeniem w praktyce otorynolaryngologicznej. U większości pacjentów obserwuje się ból w okolicy czołowej nasilający się podczas pochylania do przodu, upośledzenie zmysłu węchu, a w niektórych przypadkach kakosmię. Guz Potta to zapalenie kości i szpiku w obrębie kości czołowej – pierwotnie opisywano go jako następstwo urazu, jednak może być również spowodowany zapaleniem zatok czołowych. W pracy przedstawiono przypadek guza Potta obejmującego zatokę czołową i charakteryzującego się szybką progresją. Po ustąpieniu obrzęku w wyniku zastosowanej antybiotykoterapii pacjenta poddano zabiegowi czynnościowo-endoskopowej chirurgii zatok przynosowych.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 3; 327-330
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ostre zapalenie trzustki u 15‑letniej dziewczynki
    The acute pancreatitis in 15‑year‑old girl
    Autorzy:
    Szałowska, Dorota
    Bąk-Romaniszyn, Leokadia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031914.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    zapalenie trzustki
    dzieci
    amylaza
    kamica pęcherzyka żółciowego
    endoskopowa cholan‑
    giopankreatografia wsteczna (ecpw)
    endoscopic regressive cholangiopancreatography (ERCP)
    Opis:
    The acute pancreatitis occurs in children much less often than in adults. Though, it usually has a sudden onset and, at the beginning, it proceeds with intensified pain in the area of the abdomen, thanks to the proper diagnostics and treatment, it seldom leads to permanent damage of the pancreas. The most common causes of pancreatitis, apart from calculosis of the gallbladder and other pathological conditions of bile ducts, are the injuries of the abdomen as well as various infectious factors. Acute biliary pancreatitis in children occurs rather seldom, since calculosis of the biliary ducts is not often observed at this age group. Cholesterolic calculosis of the biliary ducts in children most often concerns obese, adolescent girls. Gall stones, usually, consist of a mixture of cholesterol, bile pigments, calcium as well as inorganic substances. A case of a 15.5‑year‑old girl who was hospitalised in our Clinic is presented below. The girl suffered from the pain in the abdomen. On admission, she was initially diagnosed the acute pancreatitis. The results of the laboratory tests (higher activity of amylase in serum and urine, higher activity of lipase, and increased concentration of transaminase) and the ultrasonography of the abdomen let the doctors definitively diagnose the acute biliary pancreatitis. A strict diet, intravenous irrigation, proton‑pomp inhibitors, administration of painkillers and antibiotics led to the improvement of the general state of the patient and normalization of the laboratory tests results. In the tenth day of hospitalization the planned endoscopic regressive cholangiopancreatography (ERCP) with papillotomy was performed. No deposits in bile ducts were revealed. The girl was recommended the procedure of cholecystectomy, which was carried out in due course without any complications.
    Ostre zapalenie trzustki występuje u dzieci znacznie rzadziej niż u dorosłych i choć ma zwykle nagły początek i przebiega początkowo z nasilonymi dolegliwościami bólowymi ze strony jamy brzusznej, to dzięki właściwej diagnostyce i leczeniu rzadko prowadzi do trwałego uszkodzenia trzustki. Do najczęstszych przyczyn ostrego zapalenia trzustki u dzieci, oprócz kamicy pęcherzyka żółciowego i innych patologii dróg żółciowych, należą urazy brzucha (zwłaszcza tzw. rowerowy) i czynniki infekcyjne. Ostre żółciopochodne zapalenie trzustki występuje u dzieci sporadycznie, ponieważ nieczęsto zdarza się w tej grupie wiekowej kamica dróg żółciowych. Cholesterolowa kamica żółciowa u dzieci zazwyczaj dotyczy otyłych, dorastających dziewcząt. Na ogół kamienie żółciowe składają się z mieszaniny cholesterolu, barwników żółciowych, związków wapnia oraz substancji nieorganicznych. Prezentujemy przypadek 15,5‑letniej dziewczynki hospitalizowanej w naszej Klinice z powodu bólów brzucha, u której rozpoznaliśmy ostre zapalenie trzustki. Wyniki badań dodatkowych (podwyższona aktywność amylazy i lipazy w surowicy, amylazy w moczu, transaminaz) i wynik badania ultrasonograficznego jamy brzusznej nasunęły podejrzenie żółciopochodnego ostrego zapalenia trzustki. Stosując dietę ścisłą, nawadnianie pozajelitowe, inhibitory pompy protonowej, leki przeciwbólowe, antybiotykoterapię, uzyskano poprawę stanu ogólnego dziecka i normalizację wyników badań dodatkowych. W dziesiątej dobie hospitalizacji wykonano planowo zabieg endoskopowej cholangiopankreatografii wstecznej (ECPW) z papilotomią, nie wykazano obecności złogów w drogach żółciowych. Dziewczynkę zakwalifikowano do zabiegu cholecystektomii, który odbył się w trybie planowym, bez powikłań.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 3; 258-262
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przezskórna endoskopowa gastrostomia u dzieci – szansa na lepsze życie czy zło konieczne?
    Percutaneous endoscopic gastrostomy in children – chance for better life or necessary evil?
    Autorzy:
    Jabłoński, Janusz
    Czajka, Paulina
    Białas, Adam J.
    Lewandowska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031657.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    children
    dysphagia
    enteral nutrition
    indications
    percutaneous endoscopic gastrostomy
    przezskórna endoskopowa gastrostomia
    żywienie dożołądkowe
    zaburzenia połykania
    wskazania
    dzieci
    Opis:
    Introduction: Percutaneous endoscopic gastrostomy (PEG) is a surgical procedure for placing a gastrostomy tube into the stomach using a gastroscope in order to administer food directly to the stomach. The main group of paediatric patients qualified for PEG procedure are those with neurological conditions associated with dysphagia. Objectives: The aim of the study was to evaluate long-term results after PEG insertion and parents satisfaction from use of PEG. Material and methods: The study group consisted patients treated in University Maria Konopnicka Hospital in Lodz who had PEG performed, in the period from 2002 to 2007. Indications of PEG performed, time from insertion to feeding start, complications, frequency and cause replace tube by another were retrospectively reviewed. Nutritional status was assessed according to BMI values referred to Polish BMI standards charts. The main source of data on parents satisfaction were original questionnaires. Results: Medical records of 27 patients were analyzed. The main indications for PEF was diseases of central nervous system. Feeding was started during of 3 day after PEG insertion in 70.4% patients. Post-procedure complication were seen in 10 patients (37%) and all were minor problems. Blockage of the tube seen in 16 patients (59.3%). The gastrostomy tube was removed after PEG placement in 11 children (40.7%). Duration of feeding was shorter after PEG insertion. Improving the nutritional status was observed in 23 patients (85%). Majority of parents highly evaluated the use of PEG and would have recommended this method of feeding to the other parents with similar problems. Only one parent negatively evaluated training about use of PEG. Conclusions: The PEG procedure is a well tolerated, effective, highly evaluated by parents way to tube feeding with relatively low complications rate.
    Wprowadzenie: Przezskórna endoskopowa gastrostomia (PEG) to zabieg polegający na wytworzeniu przetoki żołądkowo-skórnej za pomocą gastroskopu w celu bezpośredniego podawania pokarmu do żołądka. Główną grupą pacjentów pediatrycznych kwalifikującą się do PEG są chorzy z chorobami neurologicznymi, u których wystąpiły zaburzenia połykania. Cel pracy: Celem pracy była analiza wyników odległych u dzieci po założeniu PEG oraz ocena satysfakcji rodziców z użytkowania PEG. Materiał i metody: Badaniem objęto pacjentów Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego nr 4 im. Marii Konopnickiej, u których w latach 2002-2007 założono przezskórną endoskopową gastrostomię. Analizie retrospektywnej poddano: przyczyny założenia PEG, powikłania, czas od założenia PEG do rozpoczęcia żywienia, częstość i przyczynę wymiany zestawu do gastrostomii. Stan odżywienia określono na podstawie siatek centylowych dla BMI. Podstawowym źródłem danych o satysfakcji rodziców była odpowiedź pisemna udzielona na pytania zawarte w oryginalnych kwestionariuszach. Wyniki: Analizie poddano historie chorób 27 pacjentów. Głównym wskazaniem do założenia PEG były choroby centralnego układu nerwowego. Rozpoczęcie żywienia u 70,4% pacjentów nastąpiło do 3. doby po założeniu PEG. U 10 pacjentów (37%) wystąpiły niegroźne powikłania. Zatykanie rurki obserwowano u 16 pacjentów (59,3%). Wymiany rurki dokonano u 11 dzieci (40,7%). Czas karmienia po założeniu PEG uległ skróceniu. Stwierdzono poprawę stanu odżywienia u 23 dzieci (85%). Wszyscy rodzice wysoko ocenili wyniki użytkowania PEG i poleciliby ten sposób żywienia dzieci innym rodzicom w podobnej sytuacji. Tylko jeden rodzic negatywnie ocenił szkolenie na temat użytkowania PEG. Wnioski: PEG jest metodą leczenia żywieniowego dobrze tolerowaną, efektywną, obciążoną niewielkimi powikłaniami oraz wysoko ocenianą przez rodziców chorych dzieci.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 3; 204-210
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podstawowe zasady leczenia przełyku Barretta
    Treatment basics of Barrett’s oesophagus
    Autorzy:
    Wojtuń, Stanisław
    Gil, Jerzy
    Florek, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032393.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Barrett’s oesophagus
    adenocarcinoma
    endoscopic treatment
    oesophagus carcinoma
    treatment
    przełyk barretta
    endoskopia
    rak gruczołowy przełyku
    rak przełyku
    leczenie
    Opis:
    Barrett’s oesophagus, reflux disease complication is a raising and important clinical issue. Basic diagnostic tool facilitating intestinal metaplasia diagnosis in squamous epithelium of lower part of oesophagus is endoscopy with histopathological samples. Because of high risk of malignant transformation endoscopic surveillance is required in patients with Barrett’s oesophagus. On the basis of histopathological type of lesion, length, and its location different procedure should be implemented. In the paper we discuss current treatment paradigm of Barrett’s oesophagus. Pharmacotherapy and anti‑reflux procedures can be implemented in patients with symptoms and without dysplasia. Endoscopic procedures (mucosectomy) or surgical (lower part of oesophagus removal) should be used in patients with high grade dysplasia and adenocarcinoma. In case of neoplastic lesion findings following rules should be used. Neoplastic lesion of low grade – endoscopic resection all visible lesions. In case of high grade neoplasia lesions endoscopic resection of all neoplastic lesions and all Barrett’s epithelium ablation is required. In case of patients with Barrett’s oesophagus and high grade dysplasia or intraepithelial carcinoma when oesophagus removal is planned they should be referred to surgical centers specialized in upper part of gastrointestinal tract cancer and dysplasia treatment.
    Przełyk Barretta jako powikłanie choroby refluksowej przełyku stanowi istotny i narastający problem kliniczny. Wiemy, że nadal podstawowym badaniem pozwalającym na stwierdzenie obecności metaplazji jelitowej w obrębie nabłonka wielowarstwowego płaskiego w dolnym odcinku przełyku jest klasyczne badanie endoskopowe z pobraniem wycinków do badania histopatologicznego. Ponieważ istnieje wysokie ryzyko transformacji nowotworowej w przełyku Barretta, w pracy wskazano na potrzebę prowadzenia nadzoru endoskopowego u tych chorych. W zależności od rozpoznania histopatologicznego, typu zmiany i długości zajmowanego odcinka ustala się sposób postępowania z chorym. W artykule omówiono współczesne metody leczenia przełyku Barretta. U chorych z dolegliwościami klinicznymi i bez dysplazji zastosowanie mają farmakoterapia lub zabiegi antyrefluksowe, z kolei u chorych z dysplazją wysokiego stopnia i gruczolakorakiem stosuje się zabiegi endoskopowe (mukozektomia) lub chirurgiczne (wycięcie dolnego odcinka przełyku). W przypadku stwierdzenia zmian neoplastycznych proponuje się następujące zasady postępowania: neoplazja niskiego stopnia wymaga resekcji endoskopowej wszystkich widocznych zmian, neoplazja wysokiego stopnia – resekcji endoskopowej wszystkich ognisk neoplastycznych i ablacji pozostałego nabłonka Barretta. Chorych z przełykiem Barretta z dysplazją wysokiego stopnia lub z rakiem śródnabłonkowym, u których rozważa się wycięcie przełyku, należy kierować do ośrodków chirurgicznych specjalizujących się w leczeniu raka i dysplazji wysokiego stopnia w górnym odcinku przewodu pokarmowego.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 4; 308-314
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przygotowanie chorych ze schorzeniami układu sercowo-naczyniowego do zabiegów endoskopowych
    Preparation of cardiac patients undergoing endoscopic procedures
    Autorzy:
    Deptuła-Krawczyk, Elżbieta
    Wajszczuk, Stanisław
    Hałas, Katarzyna
    Kowal, Jarosław
    Gielerak, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030391.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    endoscopic procedures
    anticoagulant agents
    antiplatelet agents
    prevention of infective endocarditis
    gastrointestinal bleeding
    zabiegi endoskopowe
    leki przeciwkrzepliwe
    leki przeciwpłytkowe
    profilaktyka infekcyjnego zapalenia wsierdzia
    krwawienie z przewodu pokarmowego
    Opis:
    Proper initial preparation of patients undergoing endoscopic procedures is a crucial factor in its effectiveness and patient’s safety. Consideration for comorbidity and treatment in cardiac patients need to be taken into account, during initial preparation of patient. A lot of cardiac patients have indications for the use of prophylactic or treatment doses of K-vitamin antagonists (VKA – warfarin or acenocoumarol). Dealing with patients, who are on VKA, there is need to consider the advantages of preventing embolic complications as well as disadvantages of gastrointestinal bleeding risk. Endoscopic procedures are divided into low and high risk of bleeding. In patients with low risk of gastrointestinal bleeding, there is no need to altering VKA dosage. In cases of high bleeding risk, administration of anticoagulant treatment should be discontinued and heparin administration should be considered. Many cardiac patients receive antiplatelet drugs, like acetylsalicylic acid (ASA), ticlopidine and clopidogrel. In these patients, especially receiving combined therapy, the risk of gastrointestinal bleeding increases. Patients undergoing endoscopic procedure don’t require discontinuation of the ASA therapy. In patients receiving combined antiplatelet therapy, clopidogrel therapy should be stopped before the procedure, and ASA should be continued. The exception being patients, who undergone percutaneous coronary intervention (PCI), depending on the type of procedure performed. According to latest guidelines, patients who undergo gastrointestinal procedures are not recommended for endocarditis prophylaxis.
    Odpowiednie przygotowanie chorego poddawanego zabiegom endoskopowym decyduje o bezpieczeństwie i skuteczności ich wykonania. Proces przygotowania chorego kardiologicznego wymaga uwzględnienia schorzenia, leczenia stosowanego z jego powodu oraz analizy chorób współistniejących. U wielu chorych ze schorzeniami kardiologicznymi istnieją wskazania do profilaktycznego lub leczniczego stosowania doustnych antagonistów witaminy K (warfaryny lub acenokumarolu). W postępowaniu z chorym przyjmującym doustne leki przeciwkrzepliwe należy rozważyć z jednej strony ryzyko powikłań zakrzepowo- -zatorowych, a z drugiej ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego. Procedury endoskopowe dzielimy na te o niskim i wysokim ryzyku krwawienia okołozabiegowego. U chorych z niskim ryzykiem krwawienia nie musimy korygować dawkowania doustnego antykoagulantu, z kolei w przypadku dużego ryzyka krwawienia należy odstawić doustny antykoagulant i, zależnie od stopnia ryzyka powikłań zakrzepowo- -zatorowych, zadecydować o zastosowaniu w okresie okołozabiegowym heparyny. Wielu chorych otrzymuje z przyczyn kardiologicznych leki o działaniu antyagregacyjnym, takie jak kwas acetylosalicylowy, tiklopidyna i klopidogrel, co wiąże się z ryzykiem krwawień z przewodu pokarmowego, zwłaszcza u chorych otrzymujących leczenie skojarzone. Chorzy przyjmujący kwas acetylosalicylowy nie wymagają odstawienia leku przed planowanym zabiegiem endoskopowym. W przypadku skojarzonego leczenia przeciwpłytkowego zaleca się odstawienie klopidogrelu przed planowanym zabiegiem oraz utrzymanie leczenia kwasem acetylosalicylowym. Wyjątek stanowią pacjenci po przezskórnej angioplastyce tętnic wieńcowych, u których postępowanie zależy od rodzaju przeprowadzonego zabiegu. Zgodnie z aktualnymi rekomendacjami u chorych poddawanych zabiegom w zakresie przewodu pokarmowego nie zaleca się profilaktyki zapalenia wsierdzia.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 2; 112-117
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krwawienia z przewodu pokarmowego
    Gastrointestinal bleeding
    Autorzy:
    Durko, Łukasz
    Małecka-Panas, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030654.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    digestive tract bleeding
    upper digestive tract
    esophageal varices
    lower digestive tract
    endoscopic treatment
    krwawienie z przewodu pokarmowego
    górny odcinek przewodu pokarmowego
    dolny odcinek przewodu pokarmowego
    leczenie endoskopowe
    żylaki przełyku
    Opis:
    Digestive tract bleeding classification considers localization, diagnostic and treatment methods and distinguishes nonvariceal bleeding from upper gastrointestinal tract, bleeding from esophageal varices and bleeding from lower gastrointestinal tract. A separate group are occult and obscure bleedings which require separate procedures. Upper digestive nonvariceal bleedings have its source above Treitz ligament. They manifest clinically by coffee ground vomiting, bloody vomiting or/and melaena. Diagnosis and treatment requires endoscopic methods. Injection therapy, coagulation or mechanical techniques are used. Another important element of the treatment are proton pump inhibitors. Bleeding from esophageal or gastric varices is a result of increased pressure in portal system, caused by liver diseases or extrahepatic lesions which occlude those blood vessels. They manifest as bloody vomiting. Diagnosis requires considering past medical history and endoscopy. Treatment requires endoscopic methods (rubber band ligation, injection therapy), pharmacotherapy (vasopressin analogues, quinolones) and sometimes radiological or surgical techniques. Bleedings from lower digestive tract have their origin below Treitz ligament. They manifest by the presence of fresh blood in the stool. They are responsible for 25‑33% of all gastrointestinal bleedings. Mortality in this group of patients reaches 5% and is lower than in patients with bleeding from upper digestive tract. Diagnosis and treatment requires endoscopic techniques. Bleedings of an unknown origin are classified into occult bleedings (which manifest with anaemia and positive faecal occult bleeding test) and obscure bleedings (which give visible clinical symptoms but the localization of the source cannot be detected by standard endoscopy). This type of sanguination has its origin mostly in upper gastrointestinal tract. Diagnosis requires endoscopic methods such as gastroscopy, colonoscopy, capsule endoscopy, enteroscopy or radioisotope techniques (99mTc marked erythrocytes). The mortality rate in this group of patients is low. Diagnosis is usually more demanding than in other digestive tract bleedings. The treatment requires usually an individual approach.
    Krwawienia z przewodu pokarmowego dzieli się ze względu na lokalizację, diagnostykę i sposób leczenia na: krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego (GOPP) pochodzenia nieżylakowego, krwawienia z żylaków przełyku oraz krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego. Odrębną grupę krwawień stanowią utajone krwawienia z przewodu pokarmowego, wymagające szczególnego postępowania. Krwawienia z GOPP pochodzenia nieżylakowego zlokalizowane są powyżej więzadła Treitza, manifestują się fusowatymi lub krwistymi wymiotami i/lub smolistymi stolcami. Ich rozpoznanie i leczenie opiera się przede wszystkim na badaniach endoskopowych. Głównymi metodami tamowania krwawień z GOPP są metody iniekcyjne, koagulacyjne oraz mechaniczne. Szczególnie istotnym elementem terapii oprócz wyrównania zaburzeń hemodynamicznych jest tu również stosowanie inhibitorów pompy protonowej. Krwawienia z żylaków przełyku lub żołądka są wynikiem wzrostu ciśnienia w układzie żyły wrotnej, spowodowanego chorobami wątroby lub przyczynami pozawątrobowymi powodującymi upośledzenie przepływu w obrębie układu żyły wrotnej. Objawiają się one zwykle krwistymi wymiotami. W rozpoznaniu szczególnie istotne są odpowiednio zebrany wywiad oraz badania endoskopowe. Leczenie opiera się na tamowaniu krwawienia metodami endoskopowymi (opaskowanie, metody iniekcyjne), farmakoterapią (analogi wazopresyny, chinolony) oraz niekiedy metodami radiologii zabiegowej lub chirurgicznymi. Krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego mają źródło poniżej więzadła Treitza i objawiają się domieszką świeżej krwi w stolcu lub krwistą biegunką. Stanowią ok. 25‑33% wszystkich krwawień z przewodu pokarmowego. Śmiertelność spowodowana tymi krwawieniami wynosi 5% i jest niższa niż w przypadku krwawień z GOPP. W rozpoznaniu i leczeniu stosuje się metody endoskopowe. Utajone krwawienia z przewodu pokarmowego dzieli się na krwawienia jawne o nieustalonej lokalizacji oraz na krwawienia manifestujące się jedynie nawracającą anemizacją i dodatnim wynikiem testu na krew utajoną w kale. Ich źródło zlokalizowane jest częściej w GOPP niż w dolnym odcinku przewodu pokarmowego. W rozpoznaniu wykorzystuje się metody endoskopowe (gastroskopia, kolonoskopia, endoskopia kapsułkowa, enteroskopia) oraz radioizotopowe (scyntygrafia z erytrocytami znakowanymi 99mTc). Krwawienia te nie są związane z wysokimi wskaźnikami umieralności, wymagają wnikliwej diagnostyki oraz indywidualnie dobranego postępowania.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 1; 17-29
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podstawowe zasady postępowania w ustalaniu przyczyny żółtaczki mechanicznej
    Basic principles in establishing the cause of the obstructive jaundice
    Autorzy:
    Groszewski, Krzysztof
    Pastuszak, Marek
    Wojtuń, Stanisław
    Gil, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031460.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    computerized tomography
    endoscopic retrograde cholangiopancreatography
    endosonography
    extrahepatic cholestasia
    nuclear magnetic resonance
    trans abdominal ultrasonography scaning
    cholestaza zewnątrzwątrobowa
    ultrasonografia przezbrzuszna
    ultrasonografia endoskopowa
    tomografia komputerowa
    rezonans magnetyczny
    endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna
    Opis:
    Together with technological progress there are newer and newer methods of imaging the bile duct being discovered, which used enable their precise evaluation. The application is little invasive, however often unavailable and expensive. The abundance of methods of imaging using different physical phenomena makes it extremely difficult to gain a universal, practicable in every condition formula of diagnostic proceedings in the obstructive jaundice. The first step in the examination is, on account of the wide availability, noninvasiveness and the low cost of carrying out, trans abdominal ultrasound scan (USS). If on the basis of the ultrasound scan it is possible to offer the patient therapeutic proceedings, a further diagnostics is not necessary. Nevertheless, if after performing the ultrasound scan it is impossible to establish the course of treatment, a further diagnostics is recommended, best using newer, noninvasive methods of depicting such as the computerized axial tomography (CT), nuclear magnetic resonance (NMR) or endosonography (EUS). In case of their unavailability, in special situations, it is allowed to apply endoscopic retrograde cholangiopancreatography (ERCP). Yet, deciding on such proceedings one should always consider the presence of risk factors in the appearance of complications and consider both benefits and the risk of performing the surgery. The aim of this study was an attempt to sum up the basic rules on all levels of diagnostic proceedings considering the aspects mentioned before, from diagnosing jaundice in the subjective examination to suggesting diagnostic - therapy treatment, at the same time including the possibility of intervention in the bile duct with the endoscopic or surgeon's way or by methods of emergency radiology.
    Wraz z postępem technologicznym pojawiają się coraz nowsze metody obrazowania dróg żółciowych, które umożliwiają precyzyjną ich ocenę, są mało inwazyjne, jednak niestety często niedostępne i kosztowne. Miogość metod obrazowania wykorzystujących odmienne zjawiska fizyczne sprawia, że bardzo trudno jest wypracować uniwersalny, możliwy do zastosowania w każdych warunkach, schemat postępowania diagnostycznego w żółtaczce mechanicznej. Badaniem pierwszego rzutu ze względu na szeroką dostępność, nieinwazyjność oraz niski koszt wykonania jest ultrasonografia konwencjonalna przezbrzuszna (USG). Jeżeli na podstawie USG można zaproponować pacjentowi postępowanie terapeutyczne, dalsza diagnostyka nie jest konieczna. Jeśli jednak po wykonaniu badania USG nie można ustalić sposobu leczenia, wskazana jest dalsza diagnostyka, najlepiej z wykorzystaniem nowszych, nieinwazyjnych metod obrazowania, takich jak tomografia komputerowa (TK), rezonans magnetyczny (MR) czy endosonografia (EUS). W przypadku ich niedostępności w szczególnych sytuacjach dopuszcza się zastosowanie endoskopowej cholangiopankreatografii wstecznej (ECPW), jednak decydując się na takie postępowanie, zawsze należy bardzo dokładnie ocenić obecność czynników ryzyka wystąpienia powikłań oraz rozważyć korzyści i ryzyko wykonania zabiegu. Celem pracy była próba podsumowania podstawowych zasad na wszystkich szczeblach postępowania diagnostycznego, uwzględniającego wyżej wymienione aspekty, od rozpoznania żółtaczki w badaniu podmiotowym do zaproponowania postępowania diagnostyczno- terapeutycznego, w tym obejmującego możliwość interwencji na drogach żółciowych drogą endoskopową czy chirurgiczną lub metodami radiologii interwencyjnej.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 1; 15-21
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies