Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "children," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 101
Tytuł:
The use of synbiotic preparation in complex therapy of community-acquired pneumonia in preschool children
Zastosowanie preparatu synbiotycznego w kompleksowej terapii pozaszpitalnego zapalenia płuc u dzieci w wieku przedszkolnym
Autorzy:
Ihorivna Vasylyshyn, Khrystyna
Volodymyrivna Gluschenko, Nadiya
Yuriyovych Vysotsky, Ihor
Ivanovich Smiyan, Oleksandr
Oleksandrivna Smiian-Horbunova, Kateryna
Robertivna Gladchenko, Oksana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034822.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
community-acquired pneumonia
gut microflora
preschool children
Opis:
The article discusses the effect of synbiotic therapy on the qualitative and quantitative changes in colonic microbiota in preschool children with community-acquired pneumonia. A total of 33 children aged from 1 to 3 years were included in the study. All patients were divided into two groups. The first group consisted of 17 children who received standard therapy. The second group consisted of 16 patients, whose treatment was supplemented with a synbiotic preparation at a dose of one sachet per day. The assessment of colonic microbiota was conducted in 33 patients with community-acquired pneumonia before treatment and on treatment days 12–14. The control group consisted of 20 healthy age and sex-matched children. Bacteriological study of gut microflora was conducted using the Epshtein-Lytvak method. The evaluation of the microflora composition changes in children suffering from community-acquired pneumonia showed an intensification of gut microflora imbalance after standard therapy. When studying the effectiveness of the synbiotic preparation in patients with community-acquired pneumonia, it was found that the state of colon microbiocenosis in patients who received complex therapy with synbiotic drug significantly improved compared to children treated with standard regimen. Thus, of the use of synbiotic therapy in patients with community-acquired pneumonia improves or fully restores gut microflora in some cases. This preparation can serve as a safe and convenient way to restore gut microflora balance and prevent the development of gastrointestinal pathologies.
W artykule omówiono wpływ terapii synbiotycznej na zmiany jakościowe i ilościowe w mikroflorze jelita grubego u dzieci w wieku przedszkolnym chorujących na pozaszpitalne zapalenie płuc. Badaniem objęto 33 dzieci w wieku od 1 do 3 lat. Pacjentów podzielono na dwie grupy. Pierwsza liczyła 17 dzieci otrzymujących standardowe leczenie. Do drugiej grupy włączono 16 pacjentów, u których leczenie uzupełniono podawaniem preparatu synbiotycznego w dawce jedna saszetka na dobę. Ocenę mikroflory jelita grubego u 33 pacjentów przeprowadzono przed rozpoczęciem leczenia oraz w dniach 12.–14. terapii. Do grupy kontrolnej włączono 20 zdrowych dzieci dobranych pod względem wieku i płci. Badanie bakteriologiczne mikroflory jelitowej przeprowadzono metodą Epshtein-Lytvak. Ocena zmian w składzie mikroflory u dzieci z pozaszpitalnym zapaleniem płuc wykazała nasilenie zaburzeń równowagi mikroflory jelitowej u dzieci otrzymujących standardowe leczenie. W odniesieniu do skuteczności preparatu synbiotycznego u pacjentów z pozaszpitalnym zapaleniem płuc wykazano istotną poprawę mikrobiocenozy jelitowej u dzieci otrzymujących kompleksowe leczenie uzupełnione terapią synbiotyczną w porównaniu z dziećmi leczonymi według standardowego schematu. Zatem zastosowanie terapii synbiotycznej u dzieci z pozaszpitalnym zapaleniem płuc poprawia lub w pełni przywraca prawidłową mikroflorę jelitową w pewnych przypadkach. Preparat ten można stosować jako bezpieczny i dogodny sposób przywracania równowagi mikroflory jelitowej oraz zapobiegania patologiom przewodu pokarmowego.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 4; 412-415
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół nerczycowy wtórny do zakażenia wirusem cytomegalii u niemowlęcia. Opis przypadku
Nephrotic syndrome secondary to cytomegalovirus infection in an infant. Case report
Autorzy:
Stańczyk, Małgorzata
Tkaczyk, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030517.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
cytomegalowirus
dzieci
zespół nerczycowy
nephrotic syndrome
children
cytomegalovirus
Opis:
Introduction: Nephrotic syndrome in children is usually idiopathic and the first episode is rarely observed before the 1st year of life. Viral infections are a rare cause of this condition. Case report: The paper presents a case of a 9-month-old infant who developed nephrotic syndrome secondary to cytomegalovirus infection. The course of the disease was atypical – not all symptoms of nephrotic syndrome were present; only progressing proteinuria was observed. Proteinuria was preceded by respiratory tract infection with fever. Due to delayed access to serology test results, a combined therapy with glucocorticosteroids and ganciclovir was administered. A rapid remission was obtained. There were no early complications of the therapy and no relapse of nephrotic syndrome. Conclusions: The viral background of nephrotic syndrome should be considered in patients below the 2nd year of life and when the course of the disease is atypical. Causal treatment can then lead to a permanent and complete remission. This aspect distinguishes this form of nephrotic syndrome from its typical forms affecting the youngest patients – classical forms tend to be steroid-dependent or steroid-resistant.
Wstęp: Zespół nerczycowy u dzieci najczęściej ma charakter idiopatyczny, a pierwszy rzut rzadko występuje przed ukończeniem 1. roku życia. Rzadką przyczyną zespołu nerczycowego są zakażenia wirusowe. Opis przypadku: W pracy przedstawiono przypadek 9-miesięcznego niemowlęcia, u którego rozpoznano zespół nerczycowy wtórny do zakażenia wirusem cytomegalii. Przebieg choroby był nietypowy – chłopiec nie prezentował wszystkich objawów zespołu nerczycowego, obserwowano jedynie narastający białkomocz. Wystąpienie białkomoczu poprzedzała infekcja dróg oddechowych, przebiegająca z gorączką. Ze względu na opóźniony dostęp do wyników badań serologicznych zastosowano terapię skojarzoną glikokortykosteroidami i gancyklowirem. Uzyskano szybką remisję choroby. Nie zaobserwowano wczesnych powikłań leczenia ani nawrotów zespołu nerczycowego. Wnioski: Tło wirusowe zespołu nerczycowego należy rozważyć u pacjentów poniżej 2. roku życia i w przypadku nietypowego przebiegu choroby. Leczenie przyczynowe może wówczas prowadzić do trwałej i kompletnej remisji, co różni tę postać zespołu nerczycowego od klasycznych postaci u najmłodszych dzieci – postaci klasyczne mają bowiem zwykle tendencję do steroidozależnego lub steroidoopornego przebiegu.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 2; 215-219
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nadciśnienie tętnicze u dzieci i młodzieży – optymalizacja procesu diagnostyczno-terapeutycznego
Arterial hypertension in children and adolescents – optimisation of the diagnostic and therapeutic process
Autorzy:
Banaszak, Beata
Banaszak, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033729.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
arterial hypertension
children
nadciśnienie tętnicze
dzieci
młodzież
Opis:
Arterial hypertension constitutes a significant clinical problem in everyday medical practice. It mainly concerns adult patients, but can also develop in childhood and adolescence. The diagnosis of hypertension in children and adolescents is possible by the systematic measurement of blood pressure levels during routine visits (observing the principles concerning the adequacy of measurements) and by referring the values to biological norms (blood pressure percentile tables) and applying proper definitions. Arterial hypertension in children and adolescents can be essential (primary), but much more frequently (compared with adults), it is secondary to a disease of other organs and systems. The predominant secondary causes of hypertension in children and adolescents are renal parenchymal and vascular pathologies, which must be considered in the diagnostic process. Additional examinations conducted in a patient with arterial hypertension depend on the child’s age, severity of hypertension, history and physical findings. Examinations to evaluate the advancement of target organ complications should be conducted simultaneously with the diagnostic process conducted to determine the aetiology of hypertension. A diagnosis of arterial hypertension in the developmental age makes it possible to implement an adequate therapy by treating the underlying condition, modifying patient’s lifestyle or prescribing pharmaceutical agents. The goal of an effective therapy is to prevent early and late complications of hypertension and reduce the risk of hypertensive emergencies.
Nadciśnienie tętnicze stanowi ważny problem kliniczny w codziennej praktyce lekarskiej. Dotyczy w przeważającej większości pacjentów dorosłych, ale może ujawnić się już w wieku rozwojowym. Rozpoznanie nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży jest możliwe dzięki wykonywaniu systematycznych pomiarów wartości ciśnienia tętniczego przy okazji rutynowych wizyt lekarskich, przy uwzględnieniu reguł dotyczących adekwatności pomiaru, a następnie dzięki odniesieniu uzyskanych wyników do norm biologicznych (wartości centylowych) oraz zastosowaniu właściwych definicji. Nadciśnienie tętnicze u dzieci i młodzieży może mieć charakter pierwotny, jednak znacznie częściej niż w populacji ludzi dorosłych występuje wtórnie do chorób innych narządów i układów. Wśród wtórnych przyczyn nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży dominują choroby miąższu i naczyń nerek, co należy uwzględnić na etapie diagnostycznym. Zakres badań dodatkowych u pacjenta z nadciśnieniem tętniczym dobierany jest w zależności od wieku dziecka, ciężkości nadciśnienia, wyniku badania podmiotowego i przedmiotowego. Równolegle z postępowaniem diagnostycznym zmierzającym do ustalenia etiologii nadciśnienia wskazane jest przeprowadzenie badań pozwalających na ocenę stopnia zaawansowania powikłań narządowych nadciśnienia tętniczego. Rozpoznanie nadciśnienia tętniczego w wieku rozwojowym daje szansę na wdrożenie adekwatnej terapii poprzez leczenie choroby podstawowej, modyfikację stylu życia lub leczenie farmakologiczne. Skuteczna terapia nadciśnienia tętniczego ma na celu zapobieganie występowaniu wczesnych i odległych powikłań choroby, a także zmniejszenie ryzyka ujawnienia się nadciśnieniowych stanów nagłych i pilnych.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 3; 278-288
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przewlekły kaszel u dzieci – problem diagnostyczny i terapeutyczny
Chronic cough in children – diagnostic and therapeutic problem
Autorzy:
Jung, Anna
Maślany, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032227.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
aetiology
children
cough
diagnosis
treatment
kaszel
dzieci
etiologia
diagnostyka
leczenie
Opis:
Coughing is a physiological defence mechanism against irritants that stimulate respiratory mucosa. On the other hand, it can be the first symptom of a disease. Depending on symptoms duration we distinguish acute cough, subacute and chronic cough. Cough can be paroxysmal, characteristic to asthma and pertussis or “barking” with inspiratory dyspnea occurring in croup (laryngitis subglottica); it can be also dry or productive. A particular type of cough is a postinfectious cough resulting from damage of respiratory mucosa, increased sensitivity of cough receptor and bronchial hyperresponsiveness. There is also psychogenic cough, cough accompanying allergic diseases and provoked by some drugs. Diagnosis of chronic cough include a detailed clinical history, physical examination and additional diagnostic tests. Among infectious agents, that predispose to long‑term cough, there are viruses, particularly human respiratory syncytial virus (RSV), atypical organisms – Mycoplasma pneumoniae, Chlamydia pneumoniae, Legionella pneumophila, najand bacteria, especially Bordetella pertussis. Apart from infectious diseases, the analysis of causes of cough in young children include the presence of gastroesophageal reflux, allergic diseases (especially asthma), chronic sinusitis, aspiration of foreign material, congenital structural abnormalities of the respiratory system and chronic respiratory diseases, including cystic fibrosis or primary ciliary dyskineswia. A cardiac causes of cough should also be considered. Often cough characteristics and accompanying symptoms may indicate its cause. In the treatment of cough we can use casual treatment and symptomatic medications among which there are antitussives and mucoactive drugs. It is permissible to use butamirate and levodropropizine in persistent dry cough. Administration of opioid agonists and preparations containing promethazine should be avoided. Mucoactive drugs include expectorants, mucolytic, mucoregulatory and mucoregulatory medications.
Kaszel jest fizjologicznym odruchem obronnym organizmu, skierowanym przeciw czynnikom drażniącym błonę śluzową dróg oddechowych. Może być także pierwszym objawem choroby. W zależności od długości utrzymywania się objawów wyróżniamy kaszel ostry, przedłużający się oraz przewlekły. Kaszel może być napadowy, charakterystyczny dla astmy czy krztuśca, lub szczekający, z typową dusznością wdechową występującą w podgłośniowym zapaleniu krtani, suchy lub wilgotny. Szczególnym jego rodzajem jest kaszel poinfekcyjny, związany z uszkodzeniem nabłonka oddechowego, nasileniem wrażliwości receptorów kaszlowych i wtórną nadreaktywnością oskrzeli. Ponadto wyróżniamy kaszel psychogenny, polekowy oraz alergiczny. Diagnostyka przewlekłego kaszlu obejmuje szczegółowy wywiad kliniczny, badanie przedmiotowe oraz dodatkowe badania diagnostyczne. Do czynników zakaźnych, które predysponują do długo utrzymującego się kaszlu, należą wirusy, szczególnie często wirus RS, drobnoustroje atypowe: Mycoplasma pneumoniae, Chlamydia pneumoniae, Legionella pneumophila, a także bakterie, przede wszystkim pałeczka krztuśca. Oprócz schorzeń infekcyjnych w analizie przyczyn kaszlu u małych dzieci należy uwzględnić obecność refluksu żołądkowo‑przełykowego, choroby alergiczne (przede wszystkim astmę), przewlekłe zapalenie zatok obocznych nosa, aspirację ciała obcego, a także wrodzone wady i przewlekłe choroby układu oddechowego, w tym mukowiscydozę czy zaburzenia ruchomości rzęsek. Diagnostyka przewlekłego kaszlu powinna obejmować również przyczyny kardiologiczne. Niejednokrotnie charakter kaszlu i objawy towarzyszące wskazują na jego przyczynę. W leczeniu kaszlu stosujemy leki przyczynowe oraz leki działające objawowo, do których zaliczamy leki przeciwkaszlowe i sekretolityczne/mukolityczne. Spośród leków przeciwkaszlowych w uporczywym suchym kaszlu dopuszcza się stosowanie butamiratu lub lewodropropizyny. Należy unikać podawania agonistów receptorów opioidowych i preparatów zawierających prometazynę. Spośród leków sekretolitycznych zastosowanie znajdują leki wykrztuśne, mukolityczne, mukokinetyczne oraz mukoregulujące.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 2; 97-100
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Możliwości leczenia kamicy moczowodowej u dzieci
Possibilities of urolithiasis treatment among children
Autorzy:
Straż-Żebrowska, Ewa
Jung, Anna
Jurkiewicz, Beata
Bochniewska, Violetta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030372.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
urolithiasis
children
treatment
eswl
urls
kamica moczowodowa
dzieci
leczenie
ursl
Opis:
Urolithiasis is a disorder, in which deposits are formed either in kidneys or urinary tracts. Currently we can observe a rise of urolithiasis occurrence. The statistics show that approximately 0.5-5% adults and 0.1-5% of children suffer from this disease. To detect the presence of deposits is a significant problem when it comes to children and infants. Considering a rise of occurrence, relapses and complications of urolithiasis it is important to create treatment schemes, which will be both effective and safe, even if a necessity of repeating them arise. Non-operative procedures are effective in 80% as far as deposits to 4 mm size are concerned. The most common way to heal urolithiasis until the 80’s of 20th century was an open surgery. The aim of this surgery was to make an incision of the kidney pulp. Nowadays in most cases operation has been replaced by less invasive procedures such as: ESWL, PCNL, URSL. This report show the case of female patient, who suffer from urolithiasis and was treated by ESWL method several times, ineffectively. After this, URSL procedure was performed, because of the presence of deposits in the ureter. One of the complications of the ESWL procedure is a ”stone way”. After ESWL procedure, patient needs monitoring by USG, which can: quickly show the complication of ”stone way” and introduce additional treatment, which allow deposits to be expelled. ”Stone way” can cause difficulty in urine flow, which may lead to pain and dilatation of ureters and calyx-pelvis systems. In such situations often urgent surgery is the only solution. During last twenty years, a lot has changed when it comes to the methods of urolithiasis treatment in Poland. Today most common procedures are: ESWL, URSL. In comparison: setting up Zeiss loop or Dormia basket and open surgeries are rarely performed in order to remove deposits from the urinary system.
Kamicą układu moczowego nazywamy schorzenie, w którym wytwarzane są złogi w obrębie nerek lub dróg moczowych. Obecnie obserwuje się wzrost częstości występowania kamicy. Szacuje się, iż częstość występowania kamicy układu moczowego wynosi 0,5-5% w grupie dorosłych i 0,1-5% u dzieci. Istotnym problemem jest wykrywanie złogów u małych dzieci, również u niemowląt. Biorąc pod uwagę coraz częstsze wykrywanie kamicy układu moczowego, jej nawrotowość i powikłania, ważne jest wypracowanie schematów leczniczych skutecznych i jednocześnie bezpiecznych, nawet przy konieczności ich kilkukrotnego powtarzania. Postępowanie zachowawcze jest skuteczne w 80%, w przypadkach złogów o wielkości do 4 mm. Powszechnie stosowane do lat 80. XX wieku leczenie operacyjne związane z nacięciem miąższu nerki obecnie w większości przypadków zastępowane jest metodami mniej inwazyjnymi, takimi jak ESWL, PCNL, URSL, a wskazania do leczenia chirurgicznego kamicy zostały znacznie ograniczone. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek pacjentki z kamicą układu moczowego leczonej kilkakrotnie metodą ESWL bez efektu, a następnie z uwagi na obecność złogów w moczowodzie za pomocą URSL. Jednym z powikłań po zabiegu ESWL może być „droga kamieni”. Po wykonaniu zabiegu ESWL pacjent wymaga monitorowania poprzez wykonywanie badań USG, co pozwala na szybkie uwidocznienie powikłania w postaci „drogi kamieni” i wdrożenie dodatkowego postępowania ułatwiającego wydalenie złogów. „Droga kamieni” może spowodować utrudnienie odpływu moczu, co może być przyczyną dolegliwości bólowych oraz różnego stopnia poszerzeń moczowodów i układów kielichowo-miedniczkowych. Często wymaga interwencji zabiegowej w trybie pilnym. W ciągu ostatnich dwudziestu lat nastąpiły w Polsce znaczne zmiany w sposobach leczenia kamicy moczowodowej. Rutynowo stosuje się URSL i ESWL, do rzadkości natomiast należy zakładanie pętli Zeissa, koszyczka Dormia, rzadko też przeprowadza się otwarte operacje w celu usunięcia złogów z układu moczowego.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 2; 141-145
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krztusiec – choroba nie tylko dzieci, aktualne strategie jej zapobiegania
Pertussis – not a specifically children’s disease, current prevention strategies
Autorzy:
Piotrowska-Depta, Maria
Piotrowska-Jastrzębska, Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031120.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
adults
children
pertussis
vaccinations
dzieci
młodzież
dorośli
szczepienia
krztusiec
Opis:
Pertussis (whooping cough) is an acute infectious disease of children, the most dangerous for newborns and infants. Before common vaccinations were introduced, pertussis was an endemic disease of high morbidity, high death rate, especially in the first year of life, and numerous complications. After the vaccinations were introduced for some time downward tendency of pertussis morbidity was observed. Nowadays morbidity rate is growing (in Poland 3.45 in 2009 vs. 2.25 in 2008), and the reasons for this tendency could lie in the fast extinction of postvaccination response in older children, which makes them vulnerable to infections. In the last decade the increase in pertussis prevalence in adolescents and adults in observed. This fact calls for the intensification of researches into creating new vaccine designed for adolescents and adults. The introduction of 2 new dTap vaccines in the USA in 2005 based on tetanus toxoid, reduced diphtheria toxoid and acellular pertussis vaccine [Boostrix, GlaxoSmithKline (10-18 years of age) and Adacel, Sanofi Pasteur (11-64 years of age)], constitutes a first step towards the improvement of the epidemio-logical situation. The study presents pertussis prevalence in Poland and in the world, as well as current prevention strategies. Nowadays prevention based on the implementation an adult program (a cocoon strategy and a single booster dose dTap) in addition to childhood and adolescents vaccination seems to be the most effective strategy resulting in significant reduction of pertussis incidence in the all age groups.
Krztusiec jest ostrą chorobą zakaźną wieku dziecięcego, najbardziej niebezpieczną dla noworodków i niemowląt. Przed erą wprowadzenia powszechnych szczepień przeciwkrztuścowych krztusiec występował jako choroba endemiczna charakteryzująca się wysoką zapadalnością, wysokim odsetkiem śmiertelności, szczególnie w 1. roku życia, oraz licznymi powikłaniami. Po wprowadzeniu szczepień ochronnych przez pewien okres obserwowano tendencję spadkową zachorowań. Obecnie współczynnik zapadalności wzrasta (w Polsce 3,45 w 2009 roku vs 2,25 w 2008 roku), a przyczyn tego zjawiska upatruje się w szybkim wygasaniu odpowiedzi poszczepiennej u dzieci starszych, co czyni je podatnymi na zakażenie. W ciągu ostatniej dekady odnotowuje się systematyczny wzrost zachorowań na krztusiec wśród młodzieży i osób dorosłych. Fakt ten skłania do intensyfikacji prac nad opracowaniem nowych, skutecznych szczepionek przeciwko krztuścowi przeznaczonych do stosowania w profilaktyce krztuśca u młodzieży i dorosłych. Rejestracja w 2005 roku w USA dwóch nowych szczepionek skojarzonych dTap zawierających acelularny komponent krztuśca, toksoid tężcowy oraz obniżoną ilość toksoidu błoniczego [Boostrix, GlaxoSmithKline (od 10. do 18. r.ż.) oraz Adacel, Sanofi Pasteur (od 11. do 64. r.ż.)] jest pierwszym krokiem ku poprawie sytuacji epidemiologicznej w całym społeczeństwie. Tym bardziej, że dotychczasowe badania potwierdzają ich immunogenność i profil bezpieczeństwa. W pracy przedstawiono sytuację epidemiologiczną zachorowań na krztusiec w Polsce i na świecie oraz aktualne strategie zapobiegania tej chorobie. Nowoczesna profilaktyka krztuśca polegająca na powszechnym wprowadzeniu programu szczepień u osób dorosłych i młodzieży (obejmującego strategie tzw. kokonu i podawania dawki przypominającej dTap) wydaje się aktualnie najskuteczniejszym sposobem zmniejszenia częstości występowania krztuśca w całej populacji.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 4; 240-244
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aktualne zalecenia dotyczące diagnostyki i leczenia nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży (część pierwsza)
Actual recommendations on diagnosis and treatment of high blood pressure in children and adolescents (part one)
Autorzy:
Jobs, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031076.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
children
diagnosis
hypertension
treatment
nadciśnienie
dzieci
młodzież
diagnoza
leczenie
Opis:
Hypertension is one of the commonest diseases. High blood pressure and its complications are most important elements of cardiovascular risk. Positive correlation between morbidity, mortality and hypertension in adults is apparent. Early start of the disease worsens future prognosis. There are two forms of arterial hypertension: primary and secondary, the latter observed in the course of much pathology. In adults we have to do mostly with primary form of the disease. Up until recently we thought, that high blood pressure in children occurs less commonly and that it is present mostly in its secondary form. Lately, with the progress in diagnostic tools and popularisation of blood pressure measurements as a part of paediatric examination, it becomes apparent, that primary hypertension in adolescents occurs frequently and can be diagnosed even in small children. It is important to establish clear rules concerning detection, evaluation and management of high blood pressure in this age group. Periodically American authors publish reports describing that important problem. The latest report was published in August 2004 edition of “Pediatrics”.The report sets out the current canon of rules and forms the basis of this article.
Nadciśnienie tętnicze jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych chorób. Wysokie ciśnienie tętnicze i jego powikłania narządowe stanowią najistotniejszy element tzw. ryzyka sercowo-naczyniowego. Jest ono skorelowane z chorobowością i śmiertelnością sercowo-naczyniową, najczęstszą przyczyną zgonów w populacji dorosłych. Wczesny początek nadciśnienia ma wpływ na pogorszenie przyszłego rokowania. Nadal obowiązuje podział na nadciśnienie pierwotne (samoistne) i wtórne, pojawiające się w przebiegu wielu różnych patologii. Ogromna większość przypadków nadciśnienia u dorosłych to nadciśnienie samoistne. Do niedawna uważano jednak, że u dzieci choroba występuje znacznie rzadziej i przeważnie ma charakter wtórny. W ostatnich latach dzięki postępowi diagnostyki oraz rozpowszechnieniu wykonywania pomiarów ciśnienia jako elementu badania pediatrycznego stało się oczywiste, że nadciśnienie samoistne występuje u dzieci z dużą częstością i jest diagnozowane w coraz młodszym wieku. Bardzo istotne jest stworzenie jasnych wytycznych dotyczących wykrywania i sposobu postępowania w przypadku wykrycia podwyższonych wartości ciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży. Co kilka lat ukazuje się tworzony przez amerykańskich autorów raport na temat nadciśnienia w populacji pediatrycznej. Ostatni, którego zalecenia są aktualnie obowiązującym kanonem, został opublikowany w czasopiśmie „Pediatrics” w 2004 roku. Stanowi on podstawę niniejszego opracowania.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2008, 4, 3; 147-153
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Międzynarodowy konsensus dotyczący astmy u dzieci opracowany na podstawie International consensus on (ICON) pediatric asthma
International consensus concerning management of asthma in children, based on International consensus on (ICON) pediatric asthma
Autorzy:
Mierzejewska, Anna
Jung, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031981.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
asthma
children
exacerbation
guidelines
treatment
astma
leczenie
wytyczne
dzieci
zaostrzenie
Opis:
Throughout the world asthma is the most common chronic lower respiratory disease in childhood. There are several guidelines supporting medical decisions on paediatric asthma. Although there is no doubt that the use of common systematic approaches for management can considerably improve outcomes, dissemination and implementation of these, these are still major challenges. Consequently, the International Collaboration in Asthma, Allergy and Immunology (iCAALL), recently formed by the EAACI, AAAAI, ACAAI, and WAO, has proposed an international consensus on (ICON) paediatric asthma. The aim was to highlight the key information common to the existing guidelines as well as review and comment gap thus providing a concise reference. Generally the principles of paediatric asthma management are being accepted. Overall, the treatment goal is a disease control. In order to achieve this, patients and their parents should be educated to optimally manage a disease, in collaboration with healthcare professionals. Identification and avoidance of triggers is also of significant importance. Assessment and monitoring should be performed regularly to re-evaluate treatment. Pharmacotherapy is the cornerstone of treatment. The optimal use of medication can, in most cases, help patients control symptoms and reduce the risk for future morbidity. The management of exacerbations is a major consideration, independent of chronic treatment. There is a trend toward considering phenotype-specific treatment choices however this goal has not yet been achieved.
Astma jest najczęstszą przewlekłą chorobą dolnych dróg oddechowych u dzieci na całym świecie. Dostępne wytyczne ułatwiają podejmowanie decyzji leczniczych w populacji dziecięcej dotkniętej astmą. Postępowanie według ujednoliconych schematów niewątpliwie poprawia efekty, ale ich rozpowszechnianie i wdrażanie nadal stanowi duże wyzwanie. Międzynarodowa współpraca towarzystw medycznych (EAACI, AAAAI, ACAAI, WAO) zaowocowała wydaniem konsensusu ICON dotyczącego astmy u dzieci. Autorzy dokumentu podkreślili kluczowe informacje wspólne dla istniejących wytycznych, a także dokonali przeglądu oraz skomentowali różnice, dostarczając zwięzłych rekomendacji. Niniejsza praca systematyzuje informacje zawarte w tym dokumencie. Zasady leczenia astmy u dzieci są powszechnie akceptowane. Celem terapii jest kontrola choroby. W celu optymalnego leczenia pacjenci oraz ich rodzice powinni być odpowiednio edukowani przez pracowników służby zdrowia. Istotne są również identyfikacja i unikanie czynników wyzwalających, a także regularna ocena i monitorowanie choroby. Podstawę leczenia stanowi farmakoterapia. Optymalna farmakoterapia w większości przypadków pomaga pacjentom kontrolować objawy i zmniejszyć ryzyko zachorowania w przyszłości. Leczenie zaostrzenia jest głównym punktem rozważań terapeutycznych zależnym od stosowanego leczenia przewlekłego. Dąży się do leczenia uzależnionego od fenotypu astmy, jednak ten cel nie został jeszcze osiągnięty.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 3; 195-206
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół niespecyficznych objawów chorobowych po kontakcie z toksycznymi sinicami – opis przypadku
Syndrome of unspecific symptoms after an exposure to toxic cyanobacteria – case presentation
Autorzy:
Kisiel, Agnieszka
Pańczyk-Tomaszewska, Małgorzata
Roszkowska-Blaim, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032906.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
cyanobacteria
cyanotoxins
fever
intoxication
sinice
cyjanotoksyny
zatrucie
gorączka
dzieci
Opis:
Environmental pollution results in increasing frequency of cyanobacteria blooms occurrence in water reservoirs. Many genera of cyanobacteria may produce toxins which are dangerous for animal and human health. Intoxication may be a result of drinking contaminated water, eating contaminated fish or seafood but also due to skin exposure in recreational water during cyanobacteria bloom. Signs and symptoms of intoxication are unspecific and vary from less serious like skin irritation to death. Accept from confirmation of having contact with contaminated water or food there are no diagnostic tests available. In Poland cyanobacteria blooms occur especially during heat waves. Bellow we present a case of a girl who suffered from an unspecific syndrome after returning from holidays at The Baltic Sea during cyanobacteria bloom occurrence. Few days after swimming in the sea she presented feeling unwell, with fever, skin irritation, visual disturbances, joint pain, slightly elevated inflammatory indicators and proteinuria. On the basis of clinical presentation and results of additional tests we excluded respiratory, gastrointestinal and urinary tract infection. Signs and symptoms disappeared spontaneously within few days of observation. The fact that cyanobacteria bloom occurrence is increasing over the last few years indicates that cyanobacteria intoxication should be taken under consideration while diagnosing unspecific syndrome in children coming back from holidays at the seaside.
Z uwagi na rosnące zanieczyszczenie środowiska coraz częściej dochodzi do zakwitu sinic w wodach rekreacyjnych. Wiele gatunków sinic może produkować szkodliwe dla zdrowia zwierząt i ludzi cyjanotoksyny. Do zatrucia może dojść na skutek spożycia skażonej wody, ryb lub owoców morza, ale także poprzez bezpośredni kontakt skóry z wodą, w której doszło do zakwitu sinic. Objawy intoksykacji są niespecyficzne, od mniej groźnych, takich jak podrażnienie skóry, do poważnego zagrożenia życia, ze zgonem włącznie. Oprócz udowodnienia kontaktu ze skażoną wodą lub pożywieniem brak jest metod diagnostycznych potwierdzających zatrucie. W Polsce do zakwitu sinic dochodzi przede wszystkim podczas letnich upałów. Poniżej przedstawiamy przypadek dziewczynki, u której wystąpił zespół niespecyficznych objawów chorobowych po powrocie znad Morza Bałtyckiego w okresie zakwitu sinic. W kilka dni po kąpieli w morzu u dziewczynki obserwowano gorsze samopoczucie, gorączkę, podrażnienie skóry, zaburzenia widzenia, bóle stawów łokciowych, nieznaczne podwyższenie wskaźników stanu zapalnego oraz białkomocz. Na podstawie obrazu klinicznego oraz wyników badań dodatkowych wykluczono infekcje dróg oddechowych, nieżyt żołądkowo-jelitowy oraz zakażenie układu moczowego. Objawy choroby ustąpiły samoistnie w ciągu kilkudniowej obserwacji. Wobec narastającego w ostatnich latach problemu zakwitu sinic w zbiornikach wodnych intoksykację cyjanotoksynami należy rozważyć jako potencjalną przyczynę niespecyficznych objawów chorobowych u dzieci powracających znad morza lub jeziora w okresie letnich upałów.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 2; 193-196
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy dzieci, które chrapią, mają wyższe ciśnienie tętnicze od rówieśników?
Do children who snore have a higher blood pressure than their peers?
Autorzy:
Stańczyk, Małgorzata
Mazurek-Kula, Anna
Ostrowska, Katarzyna
Raczyński, Piotr
Konopka, Wiesław
Andrzejewski, Jarosław
Tkaczyk, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033695.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
breathing disorders
children
hypertension
snoring
dzieci
chrapanie
zaburzenia oddychania
nadciśnienie
Opis:
Introduction: Breathing disorders during sleep in adults have an adverse influence on the circulatory system and promote the development of hypertension, among other disorders. A large number of literature data confirm the view that sleep-disordered breathing can increase the risk of the development of hypertension in childhood as well. The aim of the study was to evaluate blood pressure values in children with adenoid or tonsillar hypertrophy and sleep-related breathing disorders such as snoring or apnoea. Material and methods: Fifty-one children participated in the study (17 girls and 34 boys). Anthropometric measurements (body height and weight, body mass index, waist and hip circumference) and blood pressure values were analysed. The intensity of sleep-related breathing disorders was evaluated using a questionnaire administered to the children’s parents. The results obtained were compared to normative values established by a Polish population study (OLAF). Results: Children from the study group have body dimensions comparable with those of the whole children population. Blood pressure in the children from the study group is also within normal range, but in boys we found it to be slightly higher than in girls by comparing the Z-score values. Conclusions: We did not confirm the hypothesis that children who snore due to adenoid/tonsillar hypertrophy who were qualified to surgery had hypertension in comparison to the whole population of Polish children. However, it was observed that snoring had a greater impact on boys’ blood pressure.
Wprowadzenie: Zaburzenia oddychania podczas snu u osób dorosłych wpływają niekorzystnie na układ krążenia, m.in. sprzyjają rozwojowi nadciśnienia. Wiele danych z literatury potwierdza tezę, że zespół zaburzeń oddychania w trakcie snu może zwiększać ryzyko rozwoju nadciśnienia tętniczego również w wieku dziecięcym. Celem przedstawionej pracy było określenie wysokości ciśnienia tętniczego u dzieci z przerostem układu limfatycznego nosogardła i zaburzeniami oddychania w czasie snu pod postacią chrapania lub bezdechów. Materiał i metody: Badaniem objęto 51 dzieci (17 dziewcząt i 34 chłopców). Analizie poddano wyniki pomiarów antropometrycznych (wysokość i masa ciała, wskaźnik masy ciała, obwód talii i bioder) oraz ciśnienia tętniczego. Stopień zaburzeń oddychania oceniono za pomocą ankiety zbieranej z rodzicami dzieci. Uzyskane wyniki odniesiono do norm uzyskanych w polskim badaniu populacyjnym (OLAF). Wyniki: Z pomiarów antropometrycznych wynika, że dzieci z badanej grupy mają wymiary ciała porównywalne z ogólną populacją dziecięcą. Ciśnienie tętnicze tych dzieci również jest prawidłowe, ale u chłopców nieco wyższe (z uwzględnieniem Z-score) niż u dziewczynek. Wnioski: Biorąc pod uwagę uzyskane w badaniu rezultaty, nie można potwierdzić hipotezy, że dzieci chrapiące z powodu przerostu tkanki limfatycznej, kwalifikowane do leczenia operacyjnego, mają nieprawidłowe wartości ciśnienia tętniczego w odniesieniu do populacji dzieci polskich. Zaobserwowano natomiast, że chrapanie wywiera większy wpływ na wysokość ciśnienia u chłopców.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 1; 95-103
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza stopnia odżywienia i zaburzeń odżywiania oraz charakterystyka przyzwyczajeń żywieniowych i aktywności fizycznej wśród dzieci szkolnych w wieku 6–13 lat w mieście Piekary Śląskie
Level of nutrition and nutrition disorders as well as characteristics of dietary habits and physical activity among 6–13-year-old school children in the city of Piekary Śląskie in Poland
Autorzy:
Jonczyk, Paweł
Potempa, Magdalena
Kajdaniuk, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033706.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
malnutrition
overweight
school children
obesity
nadwaga
otyłość
niedożywienie
dzieci szkolne
Opis:
Aim: The aim of the paper was to analyse nutrition disturbances, determine dietary habits and characterise physical activity among school children at the age of 6–13 in the Polish city of Piekary Śląskie. Material and methods: The study involved children aged 6–13 attending primary schools in Piekary Śląskie. There were 508 participants: 252 boys (49.61%) and 256 girls (50.39%). On the basis of the data collected, BMI was established and the level of nutrition was analysed. Additionally, dietary habits and the amount of physical activity were analysed statistically. Results: Obesity and overweight is present in nearly 38% of children. Simultaneously, every fifth child is malnourished. Slightly more than 45% of children have a proper number of meals per day. Approximately 67% of respondents have first and second breakfast every day. Only about 5% of pupils eat five or more portions of fruit or vegetables a day. Merely 53% of children consume milk and milk products regularly. Over 82% of pupils declare that they eat meat a few times a week. Nearly every third child eats sweets or salty snacks every day. About 60% of children prefer outdoor physical activity, and more than 21% systematically practise sport. Conclusions: The children examined – pupils attending primary schools – have improper dietary habits. They consume excess amounts of certain foods (mostly sweets), but too few vegetables and fruit, fish, milk and high-fibre grain products. Moreover, it was observed that physical activity in adolescence is inappropriate.
Cel pracy: Celem pracy była analiza zaburzeń odżywiania, poznanie nawyków żywieniowych oraz scharakteryzowanie aktywności fizycznej dzieci szkolnych w wieku 6–13 lat w mieście Piekary Śląskie. Materiał i metody: Badaniu poddane zostały dzieci w wieku 6–13 lat w mieście Piekary Śląskie. W badaniu wzięło udział 508 osób: 252 chłopców (49,61%) oraz 256 dziewczynek (50,39%). Na podstawie otrzymanych danych obliczono wartości współczynników BMI oraz dokonano analizy stopnia odżywienia. Ponadto przeprowadzono analizy statystyczne dotyczące zwyczajów żywieniowych oraz aktywności fizycznej badanych dzieci. Wyniki: Prawie 38% badanych dzieci dotyczył problem nadwagi lub otyłości. Jednocześnie co piąte dziecko okazało się niedożywione. Niewiele ponad 45% uczniów spożywa prawidłową liczbę posiłków w ciągu doby. Około 67% ankietowanych codziennie je pierwsze i drugie śniadanie. Tylko niespełna 5% respondentów zjada każdego dnia pięć lub więcej porcji warzyw i owoców. Zaledwie 53% dzieci codziennie spożywa mleko lub jego przetwory. Ponad 82% uczniów deklaruje, że kilka razy w tygodniu zjada mięso. Prawie co trzecie dziecko codziennie sięga po słone przekąski lub słodycze. Około 60% dzieci w ramach aktywności fizycznej preferuje „ruch na świeżym powietrzu”, a ponad 21% regularnie uprawia jakiś sport. Wnioski: Badani uczniowie szkół podstawowych mają niewłaściwe nawyki żywieniowe. Spożywają nadmierne ilości niektórych produktów spożywczych (przede wszystkim słodyczy), natomiast zbyt małe ilości warzyw i owoców, ryb oraz mleka i wysoko błonnikowych produktów zbożowych. Poza tym zauważono, że zachowania zdrowotne w zakresie aktywności fizycznej wśród badanych dzieci we wczesnym okresie dorastania są niewłaściwe.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 3; 302-314
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Piezogeniczne guzki stóp u aktywnych fizycznie dzieci
Piezogenic foot nodules in active children
Autorzy:
Brzeziński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031045.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
athletes
children
feet
skin diseases
trening
sportowcy
choroby skóry
dzieci
stopy
Opis:
Skin of feet in the athletes is continuously subjected to unfavourable influence of deleterious external factors, which may contribute to the development various diseases in this area. A frequent disorder seen in active people are piezogenic foot nodules (PN). They consist in herniation of subcutaneous fat through collagen matrix of reticular dermis. PN may affect even 10-20% of general population, manifesting as painful or asymptomatic papules or nodules. Painful form of PN is more frequent in women. In the athletes, they develop usually in marathon runners and in volleyball players. Trauma may initiate formation of characteristic pedal lesions. They usually take the form of papules or nodules, located on the sole of feet. They manifest at the heel when the patient is standing upright and resolve in recumbent position. The condition may be uni- or bilateral and lesions are usually multiple. Not infrequently the patient complains of pain during standing or walking. In the case of painful lesions, no effective treatment is available. Aim of paper: Analysis of incidence of PN among active children. Material and methods: Study population included 107 children (girls and boys, mean age 14.5 years) training basketball, volleyball or football (“active group”) and 50 children (girls and boys, mean age 9.5 years) not training any sport (“control group”). Proportion of boys and girls in the “active” group and “control” group were 56.07% – 43.93% and 76% – 24%, respectively. Results: PN was seen in 24 children (22.43%) in the “active” group and in 5 children (10%) in the control group. In “active” group, 95.83% of lesions were located in the heel area, also in the control group heel area was affected in 80% of the cases. PN developed most often in volleyball players (53.13%) and was bilateral in 91.67% of the cases. Only one boy in the “active” group complained of pain. There was no family history of connective tissue disease in the “active” group. Conclusions: Development of skin lesions consistent with PN closely correlates with intensity of physical activity. Painful nodules may interfere with active sport training, negatively affecting the person’s physical activity in the future.
Skóra stóp sportowców narażona jest na stałe działanie niekorzystnych czynników zewnętrznych, które mogą przyczyniać się do rozwoju schorzeń w jej obrębie. Dosyć często spotykaną jednostką chorobową są piezogeniczne guzki stóp (PN). To przepukliny tłuszczowe, wpuklające się do skóry. Występują u 10-20% społeczeństwa, jako bolesne lub asymptomatyczne grudki lub guzki. Bolesne PN częściej stwierdza się u kobiet niż u mężczyzn. Wśród sportowców głównie spotykane są u maratończyków, siatkarzy. Uraz może zapoczątkować powstanie charakterystycznych guzków. Zmiany występują jako grudki bądź guzki zlokalizowane wzdłuż powierzchni podeszwowej stóp. PN ujawniają się zwykle w okolicy pięty, w momencie gdy pacjent stoi, w pozycji horyzontalnej zanikają. Mogą dotyczyć jednej lub obu stóp. Z reguły są to zmiany mnogie. Nierzadko pacjent odczuwa ból podczas stania czy chodzenia. W przypadku zmian bolesnych nie ma skutecznych metod leczenia. Cel pracy: Celem pracy była ocena występowania PN u aktywnych fizycznie dzieci. Materiał i metody: Badaniem objęto 107 dzieci (dziewczynek i chłopców) w średnim wieku 14,5 roku, trenujących koszykówkę, siatkówkę i piłkę nożną, oraz 50 dzieci (dziewczynek i chłopców) średnio w wieku 9,5 roku, nieuprawiających aktywnie sportu, stanowiących grupę kontrolną. W grupie sportowców chłopcy stanowili 56,07%, a dziewczynki 43,93%; w grupie kontrolnej odpowiednio 76% i 24% badanych. Wyniki: Występowanie PN stwierdzono u 22,43% sportowców (24 dzieci) i u 10% (5 dzieci) w grupie kontrolnej. W grupie sportowców w 95,83% zmiany obejmowały okolicę pięty. Również w grupie kontrolnej zmiany skórne w 80% zlokalizowane były na piętach. PN odnotowywano najczęściej u siatkarzy (53,13%) i w 91,67% dotyczyły obu stóp. Dolegliwości bólowe zgłaszał tylko jeden chłopiec – sportowiec. Wśród sportowców wywiad w kierunku chorób tkanki łącznej był negatywny. Wnioski: Występowanie zmian w przebiegu PN istotnie koreluje z nasileniem aktywności sportowej. Bolesne guzki mogą ograniczać czynny udział w grach sportowych, co może oddziaływać na późniejszą aktywność sportowca.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2008, 4, 4; 261-264
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie zakażeń układu moczowego u dzieci
Treatment of urinary tract infection in children
Autorzy:
Zwolińska, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034055.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
treatment
urinary tract infection
zakażenie układu moczowego
dzieci
leczenie
v
Opis:
Urinary tract infection is the most frequent bacterial infection in children. Its prevalence in the population younger than 14 years of age has been estimated at 5–10%. Its high recurrence, especially in patients with risk factors, poses a significant problem. The risk factors most common in the group of children ≤3 years are congenital defects blocking the flow of urine to the bladder, whereas in older children they most typically include a tendency for constipation and dysfunction of the lower urinary tract. The clinical picture is variable and depends on the child’s age, immunity status, pathogen virulence and localisation of infection. The mildest form of urinary tract infection is asymptomatic bacteriuria, whereas more severe presentations include acute pyelonephritis, acute focal bacterial nephritis and urosepsis. Prognosis is usually good, but under certain circumstances hypertension, proteinuria and chronic kidney disease may develop. Therefore, early introduced appropriate treatment is essential. According to the Polish Society for Paediatric Nephrology guidelines, asymptomatic bacteriuria does not warrant treatment, whereas febrile patients (>38°C) under 24 months old with a suspicion for urinary tract infection must be promptly administered antibiotic therapy, after a urine specimen has been obtained for culture. For many years, urinary tract infection has remained a topic of controversy in terms of therapy duration and administration route. Inpatient treatment of children under 3 months of age is an accepted rule. Acute pyelonephritis necessitates a longer therapy, lasting from 7 to 10 days, whereas the duration of treatment of lower urinary tract infection has been cut down to 3 up to 5 days. Routine prophylactic antimicrobial therapy is not recommended following the initial urinary tract infection episode, yet should be considered in special circumstances. Alternative prophylactic methods, such as immunostimulating agents, probiotics or cranberry, may be used, but their efficacy has not been confirmed in large clinical studies.
Zakażenie układu moczowego to najczęstsza infekcja bakteryjna u dzieci. Częstość jego występowania w populacji do 14. roku życia oszacowano na 5–10%. Istotnym problemem jest duża skłonność do nawrotów, zwłaszcza u pacjentów z czynnikami ryzyka – w grupie dzieci do 3. roku życia dominują wady wrodzone utrudniające spływ moczu do pęcherza, a u dzieci starszych zaparcia i dysfunkcja dolnych dróg moczowych. Obraz kliniczny jest bardzo różnorodny, zależny od wieku dziecka, stanu jego odporności, wirulencji patogenu oraz lokalizacji zakażenia. Najłagodniejszą formę stanowi bezobjawowa bakteriuria, do cięższych postaci należą ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek, ostre ogniskowe bakteryjne zapalenie nerek i urosepsa. Rokowanie jest zazwyczaj dobre, ale w pewnych okolicznościach może dojść do nadciśnienia tętniczego, białkomoczu oraz rozwoju przewlekłej choroby nerek. Ważne jest zatem, by jak najwcześniej wdrożyć adekwatne leczenie. Według zaleceń Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej bezobjawowa bakteriuria nie powinna być leczona, natomiast u dzieci do 24. miesiąca życia gorączkujących bez uchwytnej przyczyny powyżej 38°C należy podejrzewać zakażenie układu moczowego i wdrożyć jak najszybciej empiryczną antybiotykoterapię, po uprzednim pobraniu moczu na posiew. Od wielu lat leczenie zakażenia układu moczowego jest przedmiotem kontrowersji w odniesieniu do czasu trwania terapii oraz drogi podania leku. Zasadą jest hospitalizacja dzieci do 3. miesiąca życia. Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek wymaga dłuższej interwencji (7–10 dni), z kolei czas trwania terapii zakażenia dolnego odcinka dróg moczowych został skrócony (3–5 dni). Nie zaleca się rutynowej profilaktyki przeciwbakteryjnej po pierwszym epizodzie infekcji; należy ją jednak rozważyć w szczególnych przypadkach. Alternatywne metody profilaktyki (leki immunostymulujące, probiotyki, żurawina) są dozwolone, choć ich skuteczność nie została potwierdzona w dużych badaniach klinicznych.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 3; 264-275
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Morphological changes of the mucous membrane in children with chronic gastroduodenal pathology and infection with cytotoxic strains of Helicobacter pylori
Zmiany morfologiczne błony śluzowej u dzieci z przewlekłą chorobą żołądka i dwunastnicy oraz zakażeniem cytotoksycznymi szczepami bakterii Helicobacter pylori
Autorzy:
Mukolayovich Rudenko, Gennady
Vadimovna Khromykh, Kateryna
Olexandrovna Shalama, Marina
Valerianovna Storozhuk, Irina
Ivanovna Andrikevich, Irina
Mukolayovich Vovchuk, Igor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030866.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Helicobacter pylori
children
chronic gastritis
gastroduodenitis
mucous membrane of the stomach
Opis:
Introduction: Helicobacter pylori plays the main role in the development of chronic pathology of the gastroduodenal area. Helicobacter pylori infects 25% of the population in developed countries and up to 90% in developing countries. The most virulent are CagA positive (+) strains of Helicobacter pylori, which cause an intense cellular response, i.e. inflammation of the stomach mucous membrane, cell proliferation and cell death. Material and methods: We examined 75 children, aged 10 to 18 years, with chronic gastroduodenal pathology associated with Helicobacter pylori. A morphological and morphometric study of the stomach mucous membrane was performed depending on the presence of cytotoxic strains of Helicobacter pylori. Results: In children infected with CagA (+) strains of Helicobacter pylori, active and deep chronic gastritis and gastroduodenitis [21 (28.00%), 20 (26.67%), respectively] were more common than in children with CagA (−) strains [10 (13.33%), 13 (17.33%), respectively]. Discussion: Morphological studies provide an opportunity to determine quantitative and qualitative changes in the mucous membrane of the stomach in gastroduodenal pathology associated with Helicobacter infection. This increases the quality of diagnosis and predicts the course of the disease. Conclusion: A morphological study has shown that the presence of cytotoxic strains of Helicobacter pylori contributes to more significant changes in the gastric mucosa in children with chronic gastroduodenal pathology.
Wstęp: Helicobacter pylori odgrywa główną rolę w rozwoju przewlekłej choroby żołądka i dwunastnicy. Zakażenie tą bakterią dotyczy 25% populacji w krajach rozwiniętych i około 90% w krajach rozwijających się. Najbardziej wirulentne szczepy CagA-pozytywne (+) powodują intensywną odpowiedź komórkową w postaci stanu zapalnego błony śluzowej żołądka, proliferacji komórek i apoptozy. Materiał i metody: Badaniem objęto 75 dzieci w wielu 10–18 lat z przewlekłą chorobą żołądka i dwunastnicy związaną z zakażeniem Helicobacter pylori. Ocenę morfologiczną i morfometryczną błony śluzowej żołądka przeprowadzono w zależności od obecności cytotoksycznych szczepów Helicobacter pylori. Wyniki: W grupie dzieci zakażonych szczepami CagA (+) postać aktywna i głęboka zapalenia żołądka i dwunastnicy [odpowiednio 21 (28,00%) i 20 (26,67%)] występowała częściej niż w grupie dzieci zakażonych szczepami CagA (−) [odpowiednio 10 (13,33%) i 13 (17,33%)]. Omówienie: Badania morfologiczne umożliwiają ocenę ilościową i jakościową zmian w błonie śluzowej żołądka u pacjentów z chorobą żołądka i dwunastnicy związaną z zakażeniem Helicobacter pylori. Zwiększają tym samym jakość diagnostyki i pozwalają przewidzieć przebieg choroby. Wnioski: Badanie morfologiczne wykazało, że zakażenie cytotoksycznymi szczepami bakterii Helicobacter pylori przyczynia się do powstawania istotnych zmian w błonie śluzowej żołądka u dzieci z chorobą żołądka i dwunastnicy.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 3; 314-318
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problemy kliniczne występujące u pacjentów leczonych metodą ESWL z powodu kamicy układu moczowego
Clinical difficulties of ESWL treatment in children with urolithiasis – own experiences
Autorzy:
Bochniewska, Violetta
Straż-Żebrowska, Ewa
Jurkiewicz, Beata
Jung, Anna
Lichosik, Marianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031073.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ESWL
children
lithotripsy
litotrypsja
treatment
urolithiasis
kamica moczowa
eswl
leczenie
dzieci
Opis:
Increase of interest among physicians of variable specialty in urolithiasis problem is a result of frequent recognition of that disease in children as well as in adults over the last few years. Urolithiasis is a recurrent and familial disease. Until recently, open stone surgery was the treatment of choice and the only opportunity to conventional therapy. Actually surgical indications are extremely limited. At present there are less invasive treatments recommended, like: ESWL (extracorporeal shock wave lithotripsy), PCNL (percoutaneous nephro lithotripsy) and URSL (ureteroscopic lithotripsy). The choice of urolithiasis treatment depends mostly on size and localizations of the stone, anatomical circumstances, accessibility of treatments methods, clinical experience of the operator. Lithotripsy methods (ESWL) use high energetic extracorporeal shock waves, which are produced by litothriptor in order to disintegrate the stone. Calculi are qualified to the ESWL when are over the 5 mm but smaller than 2 cm. Preferred localizations are: ureteropelvic junction, upper ureter, renal pelvic, upper and medium renal calyx. The ESWL is also helpful in therapy of multiple and staghorn calculi, however usually requires several sessions. Contraindications to the ESWL are: pregnancy, coagulation disorders, anatomical obstruction under the calculi and active infection of urinary tract. Typical ESWL adverse effects are: coetaneous lesions, oedema of kidney parenchyma, haematomas, erythrocyturia, proteinuria, dilated pyelocalyceal systems, urinary retention, hydronephrosis. Therefore clinically we can observe: hematuria, renal colic, fever and hypertension. The aim of ESWL therapy is disintegration of the stone. Thus measure of ESWL’s efficacy is complete excretion of the stone. This procedure is carried out under control of renal ultrasound or X-ray. In this paper authors present variable clinical problems that may occur in patients treated by lithotripsy. Entire diagnostic and therapeutic processes were taking into account. Reported complications are supported by clinical cases. Summation: 1) Effectiveness of ESWL in children with urolithiasis depends mostly on careful selection of patients to the lithotripsy. 2) Good cooperation between nephrologist and urologist allows using combination of variable treatment methods due to current needs and determines effectiveness and safety of therapy as well. 3) Clinical complications are possible and may come out in each stage of urolithiasis treatment, that’s why individual control during whole therapeutic process is recommended.
Wzrost zainteresowania lekarzy wielu specjalności problemem kamicy układu moczowego wynika z częstszego w ostatnich latach rozpoznawania tej choroby, zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. Kamica jest chorobą o charakterze nawrotowym i rodzinnym. Do niedawna alternatywą dla postępowania zachowawczego był zabieg operacyjny. Obecnie bezwzględne wskazania do zabiegu operacyjnego są ograniczone. Aktualnie stosuje się zabiegi mniej inwazyjne, takie jak: ESWL (extracorporealshock wave lithotripsy), PCNL (percutaneous nephrolithotripsy) i URSL (ureteroscopic lithotripsy). Na wybór metody leczenia kamicy moczowej wpływają: wielkość i położenie złogu, warunki anatomiczne dróg moczowych, dostępność do poszczególnych sposobów leczenia oraz doświadczenie lekarza wykonującego zabieg. Zabiegi litotrypsji (ESWL) wykorzystują do rozkruszania złogu wysokoenergetyczne fale uderzeniowe, które są wytwarzane poza ustrojem chorego w urządzeniach zwanych litotryptorami. Do zabiegu ESWL na ogół kwalifikowane są złogi powyżej 5 mm i nieprzekraczające 2 cm. Najlepsza lokalizacja to: połączenie miedniczkowo-moczowodowe, górny odcinek moczowodu, miedniczka nerkowa, górny i środkowy kielich nerkowy. ESWL można stosować również w leczeniu kamicy mnogiej i odlewowej, jednak przebiega ono wieloetapowo. Przeciwwskazaniem do wykonania ESWL są: ciąża, zaburzenia krzepnięcia, obecność anatomicznej przeszkody poniżej złogu i aktualne objawowe zakażenie układu moczowego. Do najczęstszych powikłań ESWL należą: zmiany skórne, obrzęk miąższu nerki, krwiaki, krwinkomocz, białkomocz, poszerzenia układów kielichowo-miedniczkowych, zastój moczu, wodonercze. Objawy kliniczne powikłań to: krwiomocz, kolka nerkowa, gorączka oraz nadciśnienie tętnicze. Celem zabiegu ESWL jest dezintegracja złogu, a miarą skuteczności zabiegu jest jego wydalenie. ESWL odbywa się pod kontrolą USG lub RTG. W niniejszej pracy autorzy przedstawiają problemy kliniczne pacjentów leczonych z powodu kamicy metodą ESWL - dotyczą one całego procesu diagnostyczno-terapeutycznego. Przedstawione problemy poparte są opisami przypadków. Podsumowanie: 1) Skuteczność zabiegów ESWL w leczeniu kamicy układu moczowego u dzieci zależy w dużej mierze od prawidłowej kwalifikacji pacjentów do tej formy leczenia. 2) Dobra współpraca nefrologa i urologa, pozwalająca na stosowanie różnych metod leczenia kamicy w zależności od aktualnych potrzeb, zwiększa powodzenie i bezpieczeństwo terapii. 3) Możliwość pojawienia się różnych problemów klinicznych na wszystkich etapach leczenia kamicy układu moczowego nakazuje monitorowanie pacjenta w ciągu całego procesu terapeutycznego.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2008, 4, 3; 205-210
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 101

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies