Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "bronchial asthma." wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Zakażenie RSV a nawrotowość obturacji dróg oddechowych u dzieci
RSV infection and recurrence of respiratory tract obstruction in children
Autorzy:
Kapusta, Karolina
Sopińska, Małgorzata
Kalicki, Bolesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034209.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
RSV
bronchial asthma
bronchiolitis
obstruction
viruses
rsv
astma oskrzelowa
obturacja
zapalenie oskrzelików
wirusy
Opis:
Viruses, including the respiratory syncytial virus, are the most common aetiological factor of respiratory infections in children. The disease most often occurs between November and April in the northern climate zone, with a peak incidence in January and February. A total of 90% of children up to 2 years of age become infected with respiratory syncytial virus. The virus is recognised as the most common pathogen causing bronchiolitis and pneumonia in children up to 2 years old. Respiratory syncytial virus infection is the cause of 17–20% of all infantile hospitalisations. It stimulates both humoral and cellular responses of the immune system, which involves a number of cells (neutrophils, eosinophils) and inflammatory mediators (IL-1, IL-5, IL-6, IL-11, TNF-α, MIF-1a, IL-8, RANTES). It is assumed that apart from its effects on the immune system, respiratory syncytial virus also affects the neurogenic regulation of respiratory smooth muscle tension, resulting in bronchial contraction. Respiratory syncytial virus infection leads to lymphocyte Th1/Th2 imbalance with the dominance of Th2, which can indicate a further relationship with asthma. The correlation between early respiratory syncytial virus infection and the recurrence of post-infection wheezes and asthma development later in life constitutes a subject of numerous discussions. Long-term research demonstrated a relationship between respiratory syncytial virus infections and obstructive ventilatory impairment in the first decade of life. However, no clear causal relationship was found. It is assumed that respiratory syncytial virus infection can only manifest in children with genetic predisposition to this type of response.
Najczęstszym czynnikiem etiologicznym zakażeń układu oddechowego u dzieci są wirusy, a wśród nich syncytialny wirus oddechowy. Zachorowania w północnoeuropejskiej strefie klimatycznej występują przeważnie od listopada do kwietnia, a szczyt przypada na styczeń i luty. Do 2. roku życia zakażeniom RSV ulega 90% dzieci. Wirus ten jest uznawany za najczęstszy patogen wywołujący zapalenia oskrzelików i zapalenia płuc u dzieci do 2. roku życia. Zakażenie syncytialnym wirusem oddechowym stanowi przyczynę około 17–20% wszystkich hospitalizacji dzieci w wieku niemowlęcym. Stymuluje on zarówno odpowiedź humoralną, jak i komórkową układu odpornościowego, w której bierze udział szereg komórek (neutrofile, eozynofile) oraz mediatorów stanu zapalnego (IL-1, IL-5, IL-6, IL-11, TNF-α, MIF-1a, IL-8, RANTES). Przyjmuje się, że oprócz działania na układ immunologiczny syncytialny wirus oddechowy wpływa też na neurogenną regulację napięcia mięśni gładkich dróg oddechowych, wywołując skurcz oskrzeli. Zakażenie tym patogenem prowadzi do zaburzenia równowagi limfocytów Th1/Th2 na korzyść Th2, co może wskazywać na dalsze związki z astmą oskrzelową. Korelacja między wczesną infekcją syncytialnym wirusem oddechowym a nawrotowością świstów poinfekcyjnych i rozwojem astmy w przyszłości stanowi temat wielu dyskusji. Długoczasowe badania dowodzą związku zakażeń tym wirusem z zaburzeniami wentylacji typu obturacyjnego w pierwszej dekadzie życia. Nie wykazano jednak jednoznacznego związku przyczynowo-skutkowego. Przypuszcza się, że infekcja RSV może jedynie ujawniać dzieci z genetyczną predyspozycją do tego rodzaju odpowiedzi.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 2; 118-125
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gruźlica płuc u 27-letniej kobiety
Twenty-seven years old woman with pulmonary tuberculosis
Autorzy:
Tymińska, Kamilla
Krawczyk, Michał
Grzelewska-Rzymowska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031194.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
bronchial asthma
bronchiectasis
chlamydial pneumonia
cystic fibrosis
pulmonary tuberculosis
chlamydiowe zapalenie płuc
rozstrzenie oskrzeli
gruźlica płuc
astma
mukowiscydoza
Opis:
Bronchiectasis are irreversible, local extension of bronchi, usually accompanied by infection. In about 50% of cases its origin remains unknown. Cystic fibrosis is an inherited chronic disease caused by defective gene and it affects mostly the lungs and digestive system. Chlamydophila pneumoniae is a bacteria transmitted through droplets which can cause atypical pneumonia. Globally, 9.2 million new cases occurred in 2006, of which 7% million cases were in HIV-positive people. The Stop TB Strategy is WHO’s recommended approach to reducing the morbidity and mortality. DOTS goal is to dramatically reduce the global burden of tuberculosis by 2015 by ensuring all TB patients, including those co-infected with HIV and those with drug-resistant TB, benefit from universal access to high-quality diagnosis and patient-centered treatment. We investigated a 27 years old woman with underdiagnosed bronchial asthma who was admitted to hospital due to recurrent episodes of shortness of breath. She was treated with antibiotics and steroids but in spite of this her state worsened and chest radiograms showed progression of the illness. She was diagnosed for cystic fibrosis, chlamydial pneumonia and idiopathic bronchiectasis. Finally, the microbiological detection of acid-fast bacilli (AFB) using The BACTEC radiometric method allowed for TB diagnosis which was later on confirmed by positive cultures for M. tuberculosis. The patient was treated for six months and we noted clinical and radiological improvement of her health.
Rozstrzenie oskrzeli to utrwalone, nieodwracalne, różnokształtne nieprawidłowe rozszerzenia oskrzeli – oskrzela są pogrubione i poszerzone oraz mają zmiany zapalne. U około 50% chorych przyczyna rozstrzeni oskrzeli pozostaje nieznana. Mukowiscydoza jest chorobą uwarunkowaną genetycznie, dziedziczoną autosomalnie recesywnie. W większości jej przypadków dochodzi do zajęcia układów pokarmowego i oddechowego. Chlamydophila pneumoniae to bakteria przenoszona drogą kropelkową, wywołująca głównie ostre infekcje górnych i dolnych dróg oddechowych. Następstwem zakażenia mogą być uszkodzenie nabłonka rzęskowego w oskrzelach i zmiany sprzyjające rozwojowi astmy, nawracających katarów nosa, przewlekłego zapalenia gardła i zapalenia zatok. Według raportu WHO w roku 2006 zanotowano 9,2 miliona nowo rozpoznanych przypadków gruźlicy, z czego 7,7% dotyczyło chorych zakażonych wirusem HIV. Głównym celem światowego programu kontroli gruźlicy jest zmniejszenie zachorowalności i umieralności z powodu tej choroby do 2015 roku. DOTS (Directly Observed Treatment Short-course), czyli strategię krótkich kursów nadzorowanego leczenia, uważa się za najbardziej wydajną ekonomicznie w zwalczaniu gruźlicy. Opis przypadku dotyczy 27-letniej kobiety z astmą oskrzelową, która do końca nigdy nie została zdiagnozowana – pacjentkę przyjęto do szpitala z powodu nawracających napadów duszności. Pomimo wdrożonego leczenia antybiotykami i glikokortykosteroidami stan kliniczny chorej, a także obraz radiologiczny uległy pogorszeniu. Na podstawie wykonywanych badań podejrzewano chlamydiowe zapalenie płuc, idiopatyczne rozstrzenie oskrzeli oraz późną postać mukowiscydozy. W badaniach plwociny początkowo nie stwierdzono żadnych patogenów. Ostatecznie badanie bronchoaspiratu metodą BACTEC wykazało obecność prątków gruźlicy. Stan chorej po 6 miesiącach leczenia przeciwprątkowego według zalecanego przez standardy schematu uległ poprawie.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 2; 120-125
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od ciężkości astmy do kontroli astmy. Metody oceny kontroli astmy
Asthma – from severity to control. The methods of asthma control assessment
Autorzy:
Mikołajczyk, Joanna
Grzelewska-Rzymowska, Iwona
Kroczyńska-Bednarek, Jadwiga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031227.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
asthma control
asthma severity
bronchial asthma
criteria of asthma assessment
recommendations for asthma management
astma oskrzelowa
ciężkość astmy
kontrola astmy
wytyczne postępowania w astmie
kryteria oceny astmy
Opis:
According to the first asthma management guidelines, treatment of asthma depends on its severity define by clinical symptoms and lung function parameters. In fact, asthma is a variable disease and might change over time, which highlights the need for patient’s clinical condition assessment continuously and for medication adjustment. However, asthma severity level does not flexibly reflect the response to treatment. Therefore, current statement of world expert recommends a change in approach to asthma management and submits achieving asthma control over establishment its severity, distinguishing totally controlled asthma, partially controlled and uncontrolled asthma. GINA 2006 formulates achieving optimal asthma control status of disease as the main goal of asthma treatment. Asthma control refers to the degree to which symptoms of asthma are minimised by therapeutic intervention and it is better if concerns also pathological and physiological markers. According to updated assumptions, the definition of asthma control level is the basis of choosing and modification of asthma pharmacotherapy. Accurate assessment of asthma control improves effectiveness of treatment. Several methods are available to specifically assess asthma control, including assessment of clinical parameters (daytime and nocturnal symptoms, bronchodilator intake), lung function (PEF and FEV1), underlying airway inflammation (bronchial hyper-responsiveness, induced sputum eosinophilia, exhaled nitric oxide concentration). Subjective methods are also available such as questionnaires or short asthma control tests (ACT, ACQ, ATAQ). Currently there is no clear statement which parameters or its combination could be considered as the most reliable tool of asthma control assessment. According to multidimensional pathogenesis of asthma, to get asthma control full picture it seems to be sensible to connect objective and subjective parameters.
Według pierwszych wytycznych dotyczących postępowania w astmie leczenie astmy zależy od stopnia jej ciężkości, określonej na podstawie objawów klinicznych i wskaźników czynności płuc. Ponieważ astma jest chorobą o zmiennym przebiegu, duże znaczenie ma jej ciągła ocena kliniczna i dostosowana do niej modyfikacja leczenia. Niestety, stopień ciężkości nie dopasowuje się elastycznie do odpowiedzi na leczenie. Biorąc ten fakt pod uwagę, światowi eksperci zalecają zmianę w postępowaniu z astmą, przedkładając uzyskanie klinicznej kontroli astmy nad ustaleniem stopnia jej ciężkości, wyróżniając astmę kontrolowaną, częściowo kontrolowaną i niekontrolowaną. Uzyskanie stanu pełnej kontroli astmy formułuje się w raporcie GINA 2006 jako główny cel leczenia. Kontrola astmy odnosi się do stopnia opanowania objawów i byłoby najlepiej, gdyby dotyczyła też markerów zapalenia i patofizjologicznych wykładników choroby. Określenie stopnia kontroli choroby zgodnie z obecnymi założeniami stanowi podstawę wyboru i modyfikacji leczenia – właściwe ustalenie stopnia kontroli astmy wpływa na skuteczność leczenia. Obecnie dostępnych jest wiele metod oceny kontroli astmy, w tym ocena parametrów klinicznych (objawy w ciągu dnia, objawy nocne, stosowanie leków rozszerzających oskrzela), ocena czynności płuc (PEF i FEV1), określenie zaawansowania zapalenia w drogach oddechowych (nieswoista nadreaktywność oskrzeli, stężenie tlenku azotu w powietrzu wydechowym, liczba eozynofili w plwocinie indukowanej). Dostępne są także subiektywnie oceniające kontrolę astmy kwestionariusze badawcze oraz szybkie testy kontroli astmy (ACT, ACQ, ATAQ). Z drugiej strony wciąż nie wypracowano jednoznacznego stanowiska, który z parametrów lub jakie połączenia parametrów najbardziej wiarygodnie określają kontrolę astmy. Ze względu na wieloczynnikową patogenezę astmy wydaje się, iż uzyskanie pełnego obrazu kontroli astmy wymaga połączenia obiektywnych wskaźników z narzędziami, które subiektywnie wyrażają kontrolę astmy.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 2; 91-97
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne poglądy na patogenezę nadreaktywności oskrzeli w astmie dziecięcej
Modern views on pathogenesis of bronchial hyperresponsiveness in childhood asthma
Autorzy:
Kroczyńska-Bednarek, Jadwiga
Górski, Paweł
Grzelewska-Rzymowska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030480.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
bronchial asthma
nonspecific bronchial hyperresponsiveness
allergic inflammation
airway
remodeling
genes susceptibility for bronchial hyperresponsiveness
adam33
astma oskrzelowa
nieswoista nadreaktywność oskrzeli
zapalenie alergiczne
przebudowa
dróg oddechowych
geny podatności do nadreaktywności oskrzeli
Opis:
Asthma is a chronic lung disorder with the cardinal features of reversible airway obstruction, airway inflammation, and hyperresponsiveness. The last one, defines as an exaggerated bronchoconstrictor response to a nonspecific irritants, is most characteristic of asthma and is seen in all active children and most of those with no current symptoms but past diagnosis of asthma. The actual mechanism of bronchial hyperresponsiveness (BHR) in asthma remains still poorly understood, in childhood asthma also. It is widely believed that BHR is a consequence of chronic bronchial inflammation. This is supported by the observations that BHR increases with allergens exposure and is reduced by anti-inflammatory treatment. However, lack of correlation between BHR and inflammatory markers of asthma suggests the participation of other noninflammatory pathogenetic mechanisms of BHR. Both family and twin studies in asthma point to a strong genetic component of BHR. More than one genomic regions linked to asthma and associated phenotypes that include BHR had been identified in human and mouse studies. Structural remodeling of bronchial wall associated with inflammation plays an important role also. This paper reviews potential mechanisms cause of BHR which have been reported in the medical literature. It was shown that nonspecific BHR is multifactorial phenomenon with complex and still poorly known pathogenesis.
Astma jest przewlekłą chorobą płuc, której głównymi cechami są odwracalna obturacja oskrzeli, zapalenie i nadreaktywność dróg oddechowych. Ostatnia z nich, określana jako nadmierna skurczowa odpowiedź oskrzeli na nieswoiste substancje drażniące, jest najbardziej charakterystyczna dla astmy i stwierdza się ją u wszystkich dzieci z czynną chorobą i większości tych aktualnie bez objawów, ale z wywiadem astmy w przeszłości. Rzeczywisty mechanizm nadreaktywności oskrzeli (NO) w astmie, także dziecięcej, pozostaje niejasny. Powszechnie sądzi się, że NO jest skutkiem przewlekłego zapalenia oskrzeli. Potwierdzają to obserwacje dotyczące wzrostu NO po ekspozycji na alergeny i jej zmniejszenia się pod wpływem leczenia przeciwzapalnego. Jednak brak korelacji między NO a wykładnikami stanu zapalnego w astmie sugeruje udział także innych, niezapalnych mechanizmów patogenetycznych NO. Zarówno badania rodzin, jak i bliźniąt z astmą wskazują na silne genetyczne uwarunkowania NO. W badaniach u ludzi i myszy zidentyfikowano więcej niż jeden obszar genowy związany z astmą i charakteryzującymi ją fenotypami, w tym NO. Istotną rolę odgrywa także związana z zapaleniem strukturalna przebudowa ściany oskrzeli. Artykuł stanowi przegląd możliwych mechanizmów wywołujących NO, które zostały omówione w literaturze medycznej. Wykazano, że nieswoista NO jest zjawiskiem wieloczynnikowym, o złożonej i wciąż niedostatecznie poznanej patogenezie.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 2; 77-84
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieswoista nadreaktywność oskrzeli w diagnostyce astmy dziecięcej
Nonspecific bronchial hyperresponsiveness in diagnosis of childhood asthma
Autorzy:
Kroczyńska-Bednarek, Jadwiga
Górski, Paweł
Grzelewska-Rzymowska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030364.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
astma dziecięca
nieswoista nadreaktywność oskrzeli
bezobjawowa nadreaktywność
oskrzeli
test prowokacji odoskrzelowej
kontrola astmy
childhood asthma
nonspecific bronchial hyperresponsiveness
bronchial challenge test
asthma control
asymptomatic bronchial hyperresponsiveness
Opis:
Bronchial hyperresponsiveness (BHR) that reflects a tendency for airway to over-narrow in response to various nonspecific and specific provocative stimuli, is closely associated with childhood asthma. It occurs in all children with current wheezing. Although BHR first of all is a cardinal feature in asthma a significant proportion of individuals with other allergic and nonallergic respiratory disease also show an increased airway response to histamine, methacholine or to physical agents such as exercise. It is present even in young adults with “outgrown” childhood asthma and total symptoms remission. BHR is known to play a fundamental role in the pathogenesis of asthma, and may be used in confirming the diagnosis of disease which is difficult to establish in its absence. Nonspecific BHR is related to the severity and outcome of asthma, and thus is being recognized as a clinical endpoint for therapeutic intervention. Asymptomatic BHR is shown to be also a risk factor in the development of asthma. BHR measurement, especially to direct stimuli is widely available, well-standardized and easy to perform. The sensitivity of these tests in the diagnosis of clinically significant asthma is excellent, but they are characterized by low specificity. When assessed for agents that act indirectly by stimulating the release of inflammatory mediators or by neural pathways BHR is more specific for asthma and has bigger discriminative properties. The paper presents an overview on current knowledge of the nonspecific BHR prevalence in children and its usefulness to diagnose and monitor of treatment in childhood asthma. It include the answers on questions: 1) Why BHR is sometimes asymptomatic? 2) When and how best to measure BHR in children?
Nadreaktywność oskrzeli (NO), która odzwierciedla skłonność dróg oddechowych do nadmiernego skurczu w odpowiedzi na różne nieswoiste i swoiste czynniki prowokacyjne, jest ściśle związana z astmą dziecięcą. Występuje u wszystkich dzieci, u których stwierdza się świszczący oddech. Chociaż NO jest przede wszystkim zasadniczą cechą astmy, znaczna część chorych również z innymi alergicznymi i niealergicznymi chorobami układu oddechowego wykazuje zwiększoną odpowiedź oskrzeli na histaminę, metacholinę lub bodźce fizyczne, takie jak wysiłek. Jest ona obecna również u młodych dorosłych osób z całkowitą remisją objawów, którzy „wyrośli” z astmy dziecięcej. Wiadomo, że NO odgrywa zasadniczą rolę w patogenezie astmy i może być wykorzystywana do potwierdzenia rozpoznania choroby, które przy nieobecności NO jest trudne do ustalenia. Nieswoista NO wiąże się z ciężkością i wynikiem przebiegu astmy, a tym samym uznawana jest za końcowy cel działań leczniczych. Wykazano, że bezobjawowa NO stanowi również czynnik ryzyka rozwoju astmy. Pomiar NO, zwłaszcza na bodźce bezpośrednie, jest powszechnie dostępny, dobrze wystandaryzowany i łatwy do wykonania. O ile czułość tych badań w rozpoznawaniu klinicznie istotnej astmy jest bardzo wysoka, o tyle cechuje je mała swoistość. NO oceniana dla czynników działających pośrednio poprzez pobudzanie uwalniania zapalnych mediatorów lub zakończeń nerwowych jest bardziej charakterystyczna dla astmy i ma większe właściwości różnicujące. W pracy przedstawiono przegląd aktualnej wiedzy na temat występowania nieswoistej NO u dzieci i jej przydatności w rozpoznawaniu i monitorowaniu leczenia astmy. Zawiera odpowiedzi na pytania: 1) Dlaczego NO jest czasem bezobjawowa? 2) Kiedy i jak najlepiej mierzyć NO u dzieci?
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 2; 85-91
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ciało obce drzewa oskrzelowego jako przyczyna zaostrzenia astmy
Bronchial foreign body as asthma exacerbations inducing factor
Autorzy:
Bartoszewicz, Ludmiła
Grad, Anna
Kalicki, Bolesław
Fabisiewicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031034.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
asthma
asthma exacerbations
bronchial hypersensitivity
foreign body
treatment resistant asthma
ciało obce
astma
zaostrzenie astmy
astma oporna na leczenie
nadreaktywność oskrzeli
Opis:
Asthma is the most frequent chronic respiratory tract disease at children. The rate of its appearance in Poland is 8.6% among children. Its inflammatory basis is a cause that any even non-specific factor inducing inflammatory changes in respiratory tract can lead to asthma exacerbation. Children suspected of asthma or with already established diagnosis are frequent patients of pediatricians and family doctors. But once set diagnosis doesn’t exempt the doctor of vigilance and individual approach to every asthmatic patient. In the article we present a case of a patient with asthma exacerbation that was caused by foreign body set in bronchial tree. History of foreign body aspiration was initially negative. Despite of intensive treatment response to it was inadequate. In addition asymmetry of auscultatory pulmonary signs and characteristics of chest x-ray led to deepening and widening of the diagnosis. The foreign body was found in the bronchial tree and its removal allowed to gain control over asthma and to prevent further forced treatment and its complication. Relapsing course of asthma and its chronic character make doctor lose his or her vigilance. Consecutive exacerbations are treated routinely especially if the response is satisfactory. On the other side, negative history of foreign body aspiration and its heterogeneous and non-specific course causes to misleading diagnoses. Furthermore antiasthmatic treatment can temporary mute the symptoms and suggests asthma the leading cause of the condition. Unrecognized foreign body leads to serious and irreversible repercussions, which are a consequence of leaving it in the organism as well as inappropriate harmful treatment of other overdiagnosed states.
Astma jest najczęstszą przewlekłą chorobą układu oddechowego u dzieci. Częstość jej występowania w Polsce wśród populacji dziecięcej wynosi 8,6%. To choroba o podłożu zapalnym i każdy, nawet niespecyficzny bodziec prowokujący zmiany zapalne w układzie oddechowym, może przyczyniać się do jej zaostrzeń. Dzieci, zarówno z podejrzeniem astmy, jak i z już ustalonym rozpoznaniem, są częstymi pacjentami pediatry i lekarza rodzinnego. Postawiona diagnoza astmy nie zwalnia lekarza z czujności i indywidualnego rozważenia każdego przypadku. W artykule przedstawiono przypadek pacjenta z zaostrzeniem astmy, które wywołane było aspiracją ciała obcego do drzewa oskrzelowego. Początkowo wywiad w kierunku ciała obcego był negatywny. Pomimo intensywnego leczenia nie uzyskiwano zadowalającej odpowiedzi. Asymetria objawów osłuchowych nad płucami oraz obraz radiologiczny klatki piersiowej skłoniły do pogłębienia wywiadu oraz diagnostyki. Wykrycie ciała obcego i jego usunięcie pozwoliło na uzyskanie kontroli astmy i zapobiegło powikłaniom wynikającym z intensywnego leczenia dziecka. Nawrotowość przebiegu astmy i jej przewlekły charakter sprawiają, że lekarz kolejne zaostrzenia traktuje rutynowo, zwłaszcza jeśli mamy do czynienia z dobrą reakcją na leczenie. Z drugiej strony często negatywny wywiad oraz różnorodność i niespecyficzność objawów związanych z aspiracją ciała obcego prowadzą do błędnej diagnozy. Dodatkowo leczenie przeciwastmatyczne może powodować czasowe złagodzenie objawów związanych z aspiracją ciała obcego i sugerować astmę jako pierwotną przyczynę choroby. Nierozpoznanie ciała obcego prowadzi do poważnych i nieodwracalnych następstw, które są konsekwencją zarówno pozostawania ciała obcego w drogach oddechowych, jak i konieczności stosowania intensywnego leczenia, np. glikokortykosteroidów systemowych czy wielokrotnej antybiotykoterapii.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2008, 4, 4; 269-273
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ciało obce drzewa oskrzelowego jako przyczyna zaostrzenia astmy
Bronchial foreign body as asthma exacerbations inducing factor
Autorzy:
Bartoszewicz, Ludmiła
Grad, Anna
Kalicki, Bolesław
Fabisiewicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031257.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
asthma
asthma exacerbations
bronchial hypersensitivity
foreign body
treatment resistant asthma
ciało obce
astma
zaostrzenie astmy
astma oporna na leczenie
nadreaktywność oskrzeli
Opis:
Asthma is the most frequent chronic respiratory tract disease at children. The rate of its appearance in Poland is 8.6% among children. Its inflammatory basis is a cause that any even non-specific factor inducing inflammatory changes in respiratory tract can lead to asthma exacerbation. Children suspected of asthma or with already established diagnosis are frequent patients of pediatricians and family doctors. But once set diagnosis doesn’t exempt the doctor of vigilance and individual approach to every asthmatic patient. In the article we present a case of a patient with asthma exacerbation that was caused by foreign body set in bronchial tree. History of foreign body aspiration was initially negative. Despite of intensive treatment response to it was inadequate. In addition asymmetry of auscultatory pulmonary signs and characteristics of chest x-ray led to deepening and widening of the diagnosis. The foreign body was found in the bronchial tree and its removal allowed to gain control over asthma and to prevent further forced treatment and prawiits complication. Relapsing course of asthma and its chronic character make doctor lose his or her vigilance. Consecutive exacerbations are treated routinely especially if the response is satisfactory. On the other side, negative history of foreign body aspiration and its heterogeneous and non-specific course causes to misleading diagnoses. Furthermore antiasthmatic treatment can temporary mute the symptoms and suggests asthma the leading cause of the condition. Unrecognized foreign body leads to serious and irreversible repercussions, which are a consequence of leaving it in the organism as well as inappropriate harmful treatment of other overdiagnosed states.
Astma jest najczęstszą przewlekłą chorobą układu oddechowego u dzieci. Częstość jej występowania w Polsce wśród populacji dziecięcej wynosi 8,6%. To choroba o podłożu zapalnym i każdy, nawet niespecyficzny bodziec prowokujący zmiany zapalne w układzie oddechowym, może przyczyniać się do jej zaostrzeń. Dzieci, zarówno z podejrzeniem astmy, jak i z już ustalonym rozpoznaniem, są częstymi pacjentami pediatry i lekarza rodzinnego. Postawiona diagnoza astmy nie zwalnia lekarza z czujności i indywidualnego rozważenia każdego przypadku. W artykule przedstawiono przypadek pacjenta z zaostrzeniem astmy, które wywołane było aspiracją ciała obcego do drzewa oskrzelowego. Początkowo wywiad w kierunku ciała obcego był negatywny. Pomimo intensywnego leczenia nie uzyskiwano zadowalającej odpowiedzi. Asymetria objawów osłuchowych nad płucami oraz obraz radiologiczny klatki piersiowej skłoniły do pogłębienia wywiadu oraz diagnostyki. Wykrycie ciała obcego i jego usunięcie pozwoliło na uzyskanie kontroli astmy i zapobiegło powikłaniom wynikającym z intensywnego leczenia dziecka. Nawrotowość przebiegu astmy i jej przewlekły charakter sprawiają, że lekarz kolejne zaostrzenia traktuje rutynowo, zwłaszcza jeśli mamy do czynienia z dobrą reakcją na leczenie. Z drugiej strony często negatywny wywiad oraz różnorodność i niespecyficzność objawów związanych z aspiracją ciała obcego prowadzą do błędnej diagnozy. Dodatkowo leczenie przeciwastmatyczne może powodować czasowe złagodzenie objawów związanych z aspiracją ciała obcego i sugerować astmę jako pierwotną przyczynę choroby. Nierozpoznanie ciała obcego prowadzi do poważnych i nieodwracalnych następstw, które są konsekwencją zarówno pozostawania ciała obcego w drogach oddechowych, jak i konieczności stosowania intensywnego leczenia, np. glikokortykosteroidów systemowych czy wielokrotnej antybiotykoterapii.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 3; 226-230
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Testy czynności płuc i nadreaktywność oskrzeli w astmie
Lung function tests and bronchial hyperreactivity in asthma
Autorzy:
Grzelewska-Rzymowska, Iwona
Kroczyńska-Bednarek, Jadwiga
Kaczanowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031275.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
asthma
astma pulmonary function tests
bronchial hyperreactivity
testy czynności płuc
nadreaktywność oskrzeli
astma
Opis:
Asthma is characterized by the development of reversible airway obstruction and the decline of pulmonary function test. Determination of baseline ventilatory parameters i.e. forced vital capacity (FVC) and forced expiratory volume in 1 second (FEV1) with airway obstruction reversibility test using spirometry play essential role in the diagnosing and monitoring asthma. Peak expiratory flow (PEF) in monitoring of asthma course is also recommended, but this parameter is less sensitive than FEV1. The fundamental feature of asthma is bronchial hyperreactivity. The term bronchial hyperreactivity indicates a degree of responsiveness greater than that observed in nonasthmatic subjects with normal spirometry. Bronchial hyperreactivity can be defined using inhaling provocative test with bronchospastic substances (histamine, methacholine, 5-AMP). In children very useful bronchospastic stimulus is exercise which is characterized by very great specificity but very low sensitivity. Treatment of asthma results not only in clinical course improvement, but also in increase in ventilatory parameters which allow us to determine clinical stadium of asthma. In asthmatic patients with bronchial remodeling an increase in ventilatory parameters is not observed. Bronchial remodeling results irreversible airway obstruction and is typical in patients suffering from severe asthma. In this kind of asthma is characterized by negative result of airway obstruction reversibility test and sometimes by low value of PEF. Bronchial hyperreactivity is very useful in diagnosing process. Its value is connected with bronchial allergic inflammation and with pulmonary function tests. Treatment of asthma although improves clinical course of the disease and ventilatory parameter has no influence on bronchial hyperreactivity.
Astma jest chorobą, która charakteryzuje się odwracalną obturacją oskrzeli i postępującym spadkiem wskaźników wentylacji. Podstawową rolę w rozpoznawaniu astmy odgrywają badania spirometryczne z oznaczeniem podstawowych wartości natężonej pojemności życiowej (FVC) i natężonej objętości wydechowej 1-sekundowej (FEV1) oraz wynikiem testu odwracalności obturacji oskrzeli. W monitorowaniu przebiegu astmy zaleca się oznaczanie wskaźnika określanego jako szczytowy przepływ wydechowy (PEF), jednak jego czułość jest mniejsza niż wskaźnika FEV1. Fundamentalną cechą astmy jest nadreaktywność oskrzeli, która wskazuje na większy stopień odpowiedzi oskrzeli osób chorych niż zdrowych. Nadreaktywność oskrzeli można określić, stosując wziewne testy prowokacyjne z bronchospastycznymi substancjami (histaminą, metacholiną, 5-AMP). U dzieci bardzo użyteczny jest test wysiłkowy, który charakteryzuje się dużą swoistością, ale małą czułością. Leczenie astmy poprawia jej kliniczny przebieg, jak również wskaźniki wentylacji, które pozwalają określić także stopień zaawansowania choroby. U chorych z przebudową oskrzeli nie obserwuje się wzrostu wskaźników wentylacji. Przebudowa oskrzeli powoduje nieodwracalną obturację i jest typowa dla chorych o ciężkim przebiegu tej choroby. W ciężkiej astmie ujemny wynik daje też test odwracalności obturacji oskrzeli, podobnie uzyskuje się niskie wartości PEF. Nadreaktywność oskrzeli jest użyteczna w procesie diagnozowania astmy. Jej wartość łączy się z zapaleniem alergicznym oskrzeli oraz wskaźnikami wentylacji. Leczenie poprawia przebieg kliniczny choroby i wskaźniki wentylacji, jednak nie wpływa na nadreaktywność oskrzeli.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 3; 145-151
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Choroba refluksowa przełyku a astma oskrzelowa
Gastro-oesophageal reflux disease and bronchial asthma
Autorzy:
Patyk, Iwona
Chciałowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031160.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
anti-reflux therapy
asthma
bronchial hyperreactivity
extra-oesophageal manifestation
gastro-oesophageal reflux
refluks żołądkowo-przełykowy
objawy pozaprzełykowe
astma
nadreaktywność oskrzeli
terapia antyrefluksowa
Opis:
Bronchial asthma and gastro-oesophageal reflux disease are often coexisting disease entities. Reflux is thought to be a potential factor stimulating or aggravating asthma. This hypothesis is based on both pathophysiological premises and clinical examinations. In an experimental study, it was indicated that the acidification of the lower part of the oesophagus causes an increase in bronchial reactivity. Several mechanisms are suggested to explain this phenomenon, of which the most essential are the nervous, inflammatory and microaspiration theories. It was also indicated that unspecific tests for bronchial hyperreactivity could induce reflux episodes, which argues for the role of asthma itself in inducing GERD. Weakening of anti-reflux mechanisms is brought about by an increase in negative pressure in the chest and the “air trap”, related to exacerbations of asthma, and also by some oral bronchodilating drugs, especially theophylline. Both diseases can interact with each other on the basis of a vicious circle, which result in therapeutic implications. However, there is no explicit data from randomised studies concerning the effectiveness of pharmacological and surgical anti-reflux treatment. The latest data from the literature does not prove the positive results of such a therapy in the group of difficult asthma, in which implementation of treatment with large doses of IPP has been recommended so far. There is still no convincing data concerning the role of non-acid and/or biliary reflux in asthma. It is necessary to improve and standardise diagnostic methods and therapeutic protocols allowing us to single out a group of patients in whom the anti-reflux therapy will bring the best effects for the control of asthma.
Astma oskrzelowa i choroba refluksowa przełyku są często współwystępującymi jednostkami chorobowymi. Uważa się, że refluks stanowi potencjalny czynnik wywołujący lub zaostrzający astmę. Hipoteza ta opiera się zarówno na przesłankach patofizjologicznych, jak i badaniach klinicznych. W badaniach eksperymentalnych wykazano, że zakwaszanie dolnej części przełyku powoduje wzmożoną reaktywność oskrzeli. Powstało kilka teorii wyjaśniających to zjawisko, do najistotniejszych należą teoria nerwowa, zapalna i mikroaspiracji. Wykazano również, że nieswoiste testy nadreaktywności oskrzeli mogą indukować epizody refluksu, co przemawia za udziałem samej astmy w promowaniu GERD. Do osłabienia mechanizmów antyrefluksowych prowadzą związane z zaostrzeniami astmy wzrost ujemnego ciśnienia w klatce piersiowej oraz „pułapka powietrzna”, a także niektóre doustne leki rozszerzające oskrzela, zwłaszcza teofilina. Obie choroby mogą oddziaływać na siebie na zasadzie błędnego koła, co pociąga za sobą implikacje terapeutyczne. Nie ma jednak jednoznacznych danych z badań randomizowanych o skuteczności antyrefluksowej terapii farmakologicznej i chirurgicznej. Najnowsze dane z piśmiennictwa nie potwierdzają pozytywnych rezultatów takiej terapii w grupie astmy trudnej, w której dotąd rekomendowano wdrożenie leczenia dużymi dawkami IPP. Nadal brak jest przekonywających danych dotyczących roli niekwaśnego i/lub żółciowego refluksu w astmie. Konieczne jest udoskonalenie i standaryzacja metod diagnostycznych oraz protokołów terapeutycznych pozwalających wyodrębnić grupę pacjentów, u których terapia antyrefluksowa przyniesie najlepsze efekty dla kontroli astmy.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 2; 102-107
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół nakładania astmy i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc
The overlap syndrome of asthma and chronic obstructive pulmonary disease
Autorzy:
Kroczyńska-Bednarek, Jadwiga
Górski, Paweł
Grzelewska-Rzymowska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031717.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
asthma
chronic obstructive pulmonary disease
inflammation
nonspecific bronchial hyperresponsiveness
overlap syndrome
reversibility test
astma
przewlekła obturacyjna choroba płuc
zespół nakładania
zapalenie
test odwracalności
nieswoista nadreaktywność oskrzeli
Opis:
Asthma and chronic obstructive pulmonary disease (COPD) are both inflammatory respiratory diseases which links the presence of airflow limitation, that is emphasized in their definition. Underlying inflammation demonstrate a qualitatively difference in the prevailing cells and leading inflammatory mediators in each disease. Response to bronchodilators is also generally different in asthma and COPD. Despite these differences, and significant distinctness of the natural course, prognosis and pathogenesis, in clinical practice a proper diagnosis between these two conditions is often difficult to achieve and may be even impossible in some patients due to overlapping features of asthma and COPD in the same patient. Over the years, some patients with asthma becomes irreversible, and many patients with COPD show significant airway hyperreactivity and partially reversible airflow obstruction. Even the profile of inflammation in severe asthma may change similar to that observed in COPD, and exacerbations of COPD proceed with a greater participation of eosinophils. Common risk factors and the fact that asthma itself can increase the likelihood of developing COPD is considered the main reason of coexistence of both diseases (overlap syndrome). Prevalence of the phenomenon forces to develop effective methods of preventing the emergence overlap syndrome, to better differentiate the both diseases, and to search for optimal management strategies and treatment in the cases of their coexistence.
Astma i przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) to zapalne choroby dróg oddechowych, które łączy obecność ograniczenia przepływu powierza przez drogi oddechowe podkreślane w ich definicji. Zapalenie, które leży u podłoża obu chorób, różni się jakościowo rodzajem przeważających komórek i głównych mediatorów zapalnych. Inna jest też na ogół odpowiedź na leki rozszerzające oskrzela w astmie i POChP. Pomimo tych różnic i znaczących odrębności naturalnego przebiegu, rokowania i patogenezy właściwe rozpoznanie obu chorób w praktyce jest trudne, a niekiedy nawet niemożliwe z powodu nakładania się cech astmy i POChP u tego samego pacjenta. Wraz z upływem lat u części chorych na astmę dochodzi do utrwalenia się obturacji, a wielu pacjentów z POChP wykazuje istotną reaktywność oskrzeli i częściową odwracalność obturacji. Nawet profil zapalenia w ciężkiej astmie może zmieniać się na podobny do obserwowanego w POChP, a zaostrzenie POChP przebiega niejednokrotnie z większym udziałem eozynofilów. Głównej przyczyny takiego współwystępowania obu schorzeń (zespołu nakładania) upatruje się we wspólnych czynnikach ryzyka i fakcie, że sama astma może zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia POChP. Powszechność zjawiska zmusza do wypracowania skutecznych metod zapobiegania rozwojowi zespołu nakładania, lepszego różnicowania obu chorób, a w przypadku ich współistnienia – do poszukiwania optymalnych sposobów postępowania i leczenia.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 2; 136-143
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies