Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "MANIFESTATION" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Choroba refluksowa przełyku a astma oskrzelowa
Gastro-oesophageal reflux disease and bronchial asthma
Autorzy:
Patyk, Iwona
Chciałowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031160.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
anti-reflux therapy
asthma
bronchial hyperreactivity
extra-oesophageal manifestation
gastro-oesophageal reflux
refluks żołądkowo-przełykowy
objawy pozaprzełykowe
astma
nadreaktywność oskrzeli
terapia antyrefluksowa
Opis:
Bronchial asthma and gastro-oesophageal reflux disease are often coexisting disease entities. Reflux is thought to be a potential factor stimulating or aggravating asthma. This hypothesis is based on both pathophysiological premises and clinical examinations. In an experimental study, it was indicated that the acidification of the lower part of the oesophagus causes an increase in bronchial reactivity. Several mechanisms are suggested to explain this phenomenon, of which the most essential are the nervous, inflammatory and microaspiration theories. It was also indicated that unspecific tests for bronchial hyperreactivity could induce reflux episodes, which argues for the role of asthma itself in inducing GERD. Weakening of anti-reflux mechanisms is brought about by an increase in negative pressure in the chest and the “air trap”, related to exacerbations of asthma, and also by some oral bronchodilating drugs, especially theophylline. Both diseases can interact with each other on the basis of a vicious circle, which result in therapeutic implications. However, there is no explicit data from randomised studies concerning the effectiveness of pharmacological and surgical anti-reflux treatment. The latest data from the literature does not prove the positive results of such a therapy in the group of difficult asthma, in which implementation of treatment with large doses of IPP has been recommended so far. There is still no convincing data concerning the role of non-acid and/or biliary reflux in asthma. It is necessary to improve and standardise diagnostic methods and therapeutic protocols allowing us to single out a group of patients in whom the anti-reflux therapy will bring the best effects for the control of asthma.
Astma oskrzelowa i choroba refluksowa przełyku są często współwystępującymi jednostkami chorobowymi. Uważa się, że refluks stanowi potencjalny czynnik wywołujący lub zaostrzający astmę. Hipoteza ta opiera się zarówno na przesłankach patofizjologicznych, jak i badaniach klinicznych. W badaniach eksperymentalnych wykazano, że zakwaszanie dolnej części przełyku powoduje wzmożoną reaktywność oskrzeli. Powstało kilka teorii wyjaśniających to zjawisko, do najistotniejszych należą teoria nerwowa, zapalna i mikroaspiracji. Wykazano również, że nieswoiste testy nadreaktywności oskrzeli mogą indukować epizody refluksu, co przemawia za udziałem samej astmy w promowaniu GERD. Do osłabienia mechanizmów antyrefluksowych prowadzą związane z zaostrzeniami astmy wzrost ujemnego ciśnienia w klatce piersiowej oraz „pułapka powietrzna”, a także niektóre doustne leki rozszerzające oskrzela, zwłaszcza teofilina. Obie choroby mogą oddziaływać na siebie na zasadzie błędnego koła, co pociąga za sobą implikacje terapeutyczne. Nie ma jednak jednoznacznych danych z badań randomizowanych o skuteczności antyrefluksowej terapii farmakologicznej i chirurgicznej. Najnowsze dane z piśmiennictwa nie potwierdzają pozytywnych rezultatów takiej terapii w grupie astmy trudnej, w której dotąd rekomendowano wdrożenie leczenia dużymi dawkami IPP. Nadal brak jest przekonywających danych dotyczących roli niekwaśnego i/lub żółciowego refluksu w astmie. Konieczne jest udoskonalenie i standaryzacja metod diagnostycznych oraz protokołów terapeutycznych pozwalających wyodrębnić grupę pacjentów, u których terapia antyrefluksowa przyniesie najlepsze efekty dla kontroli astmy.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 2; 102-107
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mycoplasma pneumoniae jako czynnik etiologiczny ostrego śródmiąższowego zapalenia nerek – opis przypadku
Mycoplasma pneumoniae as an aetiological agent of acute interstitial nephritis – a case report
Autorzy:
Mierzejewska, Anna
Rustecka, Agnieszka
Jobs, Katarzyna
Kalicki, Bolesław
Molska, Mariola
Jung, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033761.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Mycoplasma pneumoniae
acute interstitial nephritis
acute renal injury
clinical manifestation
tubulointerstitial nephritis
mycoplasma pneumoniae
manifestacje kliniczne
ostre śródmiąższowe zapalenie nerek
ostra niewydolność nerek
cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek
Opis:
Mycoplasma pneumoniae is an atypical bacterium, widely recognised as the aetiological agent of respiratory tract infections. These infections may cause a number of complications affecting various organs. Nephrological complications of Mycoplasma pneumoniae infection include interstitial nephritis and glomerulonephritis with the deterioration of renal function and acute renal injury. In some cases, renal impairment due to Mycoplasma pneumoniae infection requires renal replacement therapy or steroid therapy, but these are usually transient disturbances which disappear after treatment. In such cases, the prognosis is good. The paper presents a case of acute interstitial nephritis in the course of Mycoplasma pneumoniae infection in a 17-year-old girl. The patient complained about pain in the lumbar region, loss of appetite, polydipsia, polyuria, fever and vomiting. She also had a cough lasting for 3 months. The girl admitted that she had consumed 5 tablets of ketoprofen 100 mg and 2 tablets of seahorse extract imported from Ukraine. During the hospitalisation an increase in inflammatory parameters, increase levels of creatinine to 3.2 mg/dl and urea to 73 mg/dl as well as hypokalaemia to 2.9 mmol/l. Urinalysis revealed a trace of protein, and the urine collection showed albuminuria and increased albumin-to-creatinine ratio. Chest X-ray demonstrated inflammatory changes, and a serological examination confirmed the infection with Mycoplasma pneumoniae. After the causal (clarithromycin) and symptomatic treatment, the symptoms resolved and renal inflammatory parameters normalised. It is being suspected that the aetiology of pneumonia was mycoplasmatic, and the development of acute renal injury was caused by two factors: Mycoplasma pneumoniaeassociated tubulointerstitial nephritis and the ingestion of considerable doses of non-steroidal anti-inflammatory drugs.
Mycoplasma pneumoniae jest bakterią atypową, powszechnie kojarzoną jako czynnik etiologiczny zakażeń dróg oddechowych. Zakażenie Mycoplasma pneumoniae może manifestować się szeregiem innych powikłań narządowych. Wśród powikłań nefrologicznych opisywano śródmiąższowe zapalenia nerek, a także kłębuszkowe zapalenia nerek z pogorszeniem ich czynności i ostrą niewydolnością. Czasami niezbędna okazywała się terapia nerkozastępcza lub steroidoterapia, zazwyczaj jednak były to zaburzenia przejściowe, ustępujące po leczeniu, o dobrym rokowaniu. W pracy przedstawiono opis przypadku ostrego śródmiąższowego zapalenia nerek, które wystąpiło u 17-letniej pacjentki w przebiegu zakażenia Mycoplasma pneumoniae. Chora skarżyła się na bóle okolicy lędźwiowej, utratę łaknienia, polidypsję, poliurię, gorączkę i wymioty; od 3 miesięcy utrzymywał się u niej kaszel. Pacjentka przyznała się do przyjęcia 5 tabletek ketoprofenu 100 mg i 2 tabletek wyciągu z konika morskiego, sprowadzonego z Ukrainy. Obserwowano podwyższone parametry zapalne, narastanie stężenia kreatyniny do 3,2 mg/dl i mocznika do 73 mg/dl oraz hipokaliemię do 2,9 mmol/l. W badaniu ogólnym moczu wykryto ślad białka, w dobowej zbiórce moczu – albuminurię i podwyższony współczynnik albuminowo-kreatyninowy. W badaniu radiologicznym klatki piersiowej uwidoczniono zmiany zapalne. Badanie serologiczne potwierdziło zakażenie Mycoplasma pneumoniae. Po zastosowanym leczeniu przyczynowym (klarytromycyna) i leczeniu objawowym objawy ustąpiły, a parametry funkcji nerek wróciły do normy. Można podejrzewać, że zapalenie płuc miało etiologię mykoplazmatyczną, a do rozwoju ostrego uszkodzenia nerek doprowadziły dwa czynniki: cewkowo-śródmiąższowe zapalenie w przebiegu infekcji Mycoplasma pneumoniae i przyjęcie dużych dawek niesterydowych leków przeciwzapalnych.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 3; 321-327
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies