Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Infant" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Zastosowanie propranololu w leczeniu naczyniaków u dzieci
    Treatment of haemangiomas in children with propranolol – a review
    Autorzy:
    Gromkowska, Małgorzata
    Bagłaj, Michał
    Kucharska, Wioletta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031868.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    child
    haemangioma
    infant
    propranolol
    treatment
    naczyniak
    niemowlę
    dziecko
    leczenie
    Opis:
    Haemangiomas are the most common tumours of early childhood, affecting up to 10% of infants. Their natural history is very specific, leading to spontaneous resolution in 76% of patients by age of 7 year. Haemangiomas has been considered only a temporary cosmetic defect without an indication for any sort of treatment. On the other hand, many cases of haemangiomas leading to serious or deformity, due to particular location or caused complications. Haemangiomas, complicated by an to ulceration or bleeding, interfering with vital function, or causing a visible or predictable disfigurement are an indication for an early treatment. Treatment of these haemangiomas should be initiated early to prevent further growth and related complications. The method choice depends on numerous factors as child’s age, tumour localization or haemangiomas growth rate. In infants and children surgical treatment is of limited value. Such procedure could be considerate if tumour size allows to its complete resection or for removing of scars and another residual changes. Until recently steroids were the firstline in the treatment in children in complicated haemangiomas. Local steroid therapy is recommended in haemangiomas localized around eyes, nose and mouth. Actually it seems that propranolol plays a major role in treatment of haemangioma. The authors have focused in their review on clinical aspects of application of propranolol in children with haemangiomas presenting current treatment schedules and recommendations.
    Naczyniaki to najczęstsze guzy okresu wczesnodziecięcego, odnotowywane u 10% niemowląt. Wykazują bardzo specyficzny przebieg kliniczny prowadzący do spontanicznej inwolucji guza u 76% dzieci do ukończenia 7. roku życia. Naczyniaki są nadal traktowane jako defekt czysto kosmetyczny, tzn. niewymagający interwencji leczniczej. Istnieje jednak znaczna grupa naczyniaków powodujących poważne zaburzenia czynnościowe – czy to wskutek powikłań, czy szczególnej lokalizacji – które mogą prowadzić do trwałego zniekształcenia. Naczyniaki powikłane owrzodzeniem lub krwawieniem, które zaburzają ważne funkcje życiowe oraz powodują trwałe, przewidywalne zniekształcenie, stanowią wskazanie do wczesnej interwencji medycznej. Zmiany te powinny być leczone jak najwcześniej, aby ograniczyć ich dalszy wzrost i zapobiec późniejszym komplikacjom. Sposób postępowania terapeutycznego uwarunkowany jest wieloma czynnikami, takimi jak wiek dziecka, lokalizacja guza naczyniowego, a także szybkość wzrostu naczyniaka. Leczenie chirurgiczne u niemowląt i dzieci ma ograniczone zastosowanie. Można rozważyć zabieg operacyjny w przypadku miejscowych powikłań, gdy wielkość naczyniaka umożliwia radykalną resekcję bez trwałych defektów, lub w usuwaniu zmian resztkowych bądź bliznowatych. Do niedawna steroidy były traktowane jako lek z wyboru w przypadku naczyniaków o powikłanym przebiegu lub grożących wystąpieniem poważnych zaburzeń czynnościowych. Miejscowa steroidoterapia jest wskazana przede wszystkim w naczyniakach w okolicy oczu, nosa czy jamy ustnej. Obecnie to propranolol stał się najważniejszym lekiem stosowanym u dzieci wymagających aktywnego leczenia z powodu naczyniaka. W swojej pracy autorzy omawiają najważniejsze aspekty kliniczne zastosowania propranololu u dzieci z naczyniakami.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 3; 208-211
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Diagnostyka postnatalna wad układu moczowego wykrytych w okresie prenatalnym. Część 2. Zmiany w miąższu nerek
    Postnatal diagnosis of prenatally detected congenital anomalies of the kidney and urinary tract (CAKUT). Part 2. Malformations of kidney structure
    Autorzy:
    Adamczyk, Piotr
    Cieślak-Puchalska, Anna
    Żurowska, Aleksandra
    Sikora, Przemysław
    Wasilewska, Anna
    Tkaczyk, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030381.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    neonate
    infant
    ultrasound diagnostics
    kidney malformation
    guidelines
    noworodek
    niemowlę
    diagnostyka ultrasonograficzna
    wady wrodzone nerek
    zalecenia
    Opis:
    Urinary tract malformations are frequently detected by routine prenatal ultrasound examination performed in normal pregnancy. Abnormalities of kidney tissue and structure are diagnosed in prenatal examinations less frequently than urinary tract dilatation. These include: renal agenesis or hypoplasia (uni- or bilateral), hyperechogenicity or renal parenchyma or part of it (medulla), dysplastic kidneys, multiple or single cysts. From the epidemiological point of view, they are less frequent but may be important for single patient. For example they may put the foetus and newborn at high risk (bilateral kidney agenesis). Postnatal evaluation of those problems relies mostly on neonatologist and paediatrician with nephrologist consultant. The initial evaluation is very similar to malformations with urinary tract dilatation presented in the first part of series (first evaluation in first week of life with follow up after 4-6 weeks). Usually these malformation do not put a newborn to a direct danger in the neonatal period or in infancy, provided proper exclusion of processes affecting both kidneys (dysplasia, hypoplasia or polycystic kidney disease). However, sometimes apart of normal picture in initial evaluation, changes in kidney are detected later in the life. In the present, second part of publication we describe guidelines concerning diagnostic approach in case of kidney tissue abnormalities suggested by prenatal ultrasound screening. Additionally, we described guidelines for prophylaxis of progression of kidney disease and factors that force us to modify the scheme based on clinical symptoms.
    Wady wrodzone układu moczowego stanowią znaczącą grupę wad, które mogą być wykryte prenatalnie. Oprócz nieprawidłowych obrazów dróg wyprowadzających mocz stwierdza się również nieprawidłowości w zakresie ilości i struktury miąższu nerkowego. Nieprawidłowe obrazy ultrasonograficzne obejmują zaburzenia, takie jak: niewytworzenie lub zmniejszenie ilości miąższu jednej lub obu nerek, hiperechogeniczność miąższu, zmiany torbielowate lub dysplastyczne oraz pojedyncze torbiele. Z punktu widzenia epidemiologicznego występują one wyraźniej rzadziej niż zaburzenia dróg wyprowadzających mocz. Mimo to część z nich może stanowić zagrożenie dla przebiegu ciąży i dla dziecka – na przykład agenezja nerek czy obustronne zmiany torbielowate. Ciężar diagnostyki pourodzeniowej w tych przypadkach spoczywa na pediatrze, lekarzu rodzinnym oraz konsultującym nefrologu. Jej początkowy schemat jest podobny do zastosowanego w przypadku wad z poszerzeniem dróg moczowych (badanie wstępne pourodzeniowe oraz badanie dodatkowe 4-6 tygodni po poprzednim). Wiadomo, że zaburzenia echostruktury i ilości miąższu nerek zwykle nie stanowią zagrożenia dla dziecka w okresie noworodkowym i niemowlęcym, pod warunkiem wykluczenia zmian dotyczących obu nerek jednocześnie, takich jak wielotorbielowatość, dysplazja lub hipoplazja. Zdarza się także, że mimo braku potwierdzenia wady w pierwszych badaniach, zmiany występują w kolejnych. W niniejszym opracowaniu znajdują się wskazówki dotyczące postępowania pourodzeniowego w ww. jednostkach chorobowych. Dodatkowo omówione zostały obecnie obowiązujące zasady profilaktyki postępu choroby nerek oraz odstępstwa od zaproponowanych wskazówek w oparciu o dane kliniczne.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 2; 125-134
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Diagnostyka postnatalna wad układu moczowego wykrytych w okresie prenatalnym. Część 1. Wady z poszerzeniem dróg moczowych
    Postnatal diagnosis of prenatally detected congenital anomalies of the kidney and urinary tract (CAKUT). Part 1. Urinary tract dilatation
    Autorzy:
    Tkaczyk, Marcin
    Czarniak, Piotr
    Gastoł, Piotr
    Kaczmarek, Piotr
    Kiliś-Pstrusińska, Katarzyna
    Samolewicz, Emeryk
    Warchoł, Stanisław
    Żurowska, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030406.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    neonate
    infant
    ultrasound diagnostics
    urinary tract malformation
    guidelines
    noworodek
    niemowlę
    diagnostyka ultrasonograficzna
    wady wrodzone układu moczowego
    zalecenia
    Opis:
    Increased availability of prenatal ultrasound examination resulted in high number of early detected abnormalities of urinary tract in neonates and infants. In at least 1/100 normal pregnancies abnormal picture of kidneys or urinary tract is suspected. Most frequently the urinary tract dilatation may be detected. One or both of the kidneys could be affected but dilatation of renal pelvis, ureter or enlargement of urinary bladder may be seen. High percent of abnormalities resolve during infancy and do not constitute an indication for postnatal surgery. On the other hand, enlarged urinary bladder with widened urinary tract accompanied by oligohydramnios clearly indicates serious congenital malformation with high perinatal risk of death. Prenatal evaluation enables both, prenatal intervention and more frequently proper and detailed planning of careful clinical postnatal evaluation. According to Polish regulations the follow up relies mainly on neonatologist and paediatrician. Unfortunately, standards of such care are not available. In the present publication (prepared in multidisciplinary cooperation of urologists, nephrologists and radiologists) we describe a part of guidelines concerning diagnostic procedures with neonates or infants with urinary tract dilatation suggested by prenatal screening. This paper is dedicated to these physicians who deal with postnatal diagnosis of urinary tract malformation. They include scheme for evaluation in case of renal pelvis dilatation, megaureter, posterior urethral valves. Suggestions for antibiotic prophylaxis are also presented.
    Szeroka dostępność prenatalnej diagnostyki ultrasonograficznej płodu niesie ze sobą korzyści pod postacią zwiększonej wykrywalności wad wrodzonych układu moczowego. Wadę taką w rutynowym badaniu podejrzewa się mniej więcej u 1/100 płodów. Najczęściej wykrywanym obrazem jest poszerzenie dróg moczowych płodu. Zmiany mogą dotyczyć jednej lub obu nerek płodu. Można zauważyć także poszerzenie moczowodów oraz powiększony pęcherz moczowy. W dużej liczbie przypadków obraz poszerzenia miedniczek nerkowych ustępuje lub nie stanowi ostatecznie wskazań do interwencji zabiegowej. Z drugiej strony powiększenie pęcherza moczowego i dróg moczowych wraz ze skąpowodziem wskazuje na poważną wadę wrodzoną z wysokim ryzykiem okołoporodowym. Obraz prenatalny dróg moczowych nie tylko umożliwia zaplanowanie interwencji w okresie ciąży, ale także pozwala ustalić właściwe postępowanie okołoporodowe, co ze względu na wysoką częstość nieprawidłowych obrazów ułatwia racjonalne postępowanie. W obecnej strukturze opieki zdrowotnej pierwszy etap diagnostyki planowany jest dla lekarzy neonatologów i pediatrów, którzy do tej pory nie mieli dostępu do zunifikowanych zaleceń co do takiego postępowania. Prezentowana praca powstała na podstawie zaleceń Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej, które przygotował wielodyscyplinarny zespół urologów, nefrologów oraz specjalistów radiologów – pisana była z myślą o lekarzach prowadzących pourodzeniową diagnostykę wad. Zaprezentowano w niej zalecenia dotyczące diagnostyki pourodzeniowej w przypadku poszerzenia miedniczki nerkowej, moczowodu, zastawek cewki tylnej. Zawiera także sugestie co do stosowania profilaktyki zakażeń układu moczowego.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 2; 118-124
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zakażenia układu moczowego u noworodków
    Urinary tract infections in neonates
    Autorzy:
    Bochniewska, Violetta
    Jung, Anna
    Maślany, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031694.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    neonate
    premature infant
    treatment
    urinary tract abnormalities
    urinary tract infection
    noworodek
    wcześniak
    zakażenie układu moczowego
    wady układu moczowego
    leczenie
    Opis:
    Urinary tract is a frequent location of infection among children, this also applies to neonatal period. The prevalence of urinary tract infections (UTI) ranges from 0.1% to 1% among newborns born on time with a normal weight, about 10% among patients with a low birth weight and 4 to 25% in premature newborns. There are several defence mechanisms protecting against the development of UTI. The most significant microorganisms responsible for developing UTI among neonates are: Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Enterobacter cloacae, Staphylococcus aureus, Enterococcus spp., Proteus spp., Streptococcus agalactiae, Chlamydia trachomatis and Candida albicans. Chlamydia trachomatis is also playing an important role in these kind of infections. The most frequent is occurrence of E. coli. In the neonatal period UTI is usually hematogenous or developed by the continuity of the reproductive tract of the mother. Nosocomial infections are also play a significant role in spreading microorganisms in this age group. Diagnosis UTI among newborns is difficult because of the nonspecific clinical representation. The course of the disease can vary from asymptomatic and mild to very severe and fully-blown. The diagnostic process should include markers of inflammation (i.e. leukocytosis, C-reactive protein and OB), urinalysis, urine culture and abdominal sonography. Other advanced diagnostic methods such as voiding cystourethrography and renal scintigraphy are chosen individually. Popularity of prenatal ultrasound tests has resulted in earlier detection of urinary abnormalities that constitute 20% of all birth defects. Antibiotics are a treatment of choice in urinary tract infections among neonates. Intensity of treatment depends on general state of the newborn, clinical symptoms and laboratory findings. The following antibiotic prophylaxis is recommended until completion of all diagnostic tests. A history records of urinary tract infections in a neonatal period is an indication for a specialist nephrological care, and often an urological care in the future.
    Układ moczowy jest częstym miejscem lokalizacji zakażeń u dzieci, również u noworodków. Częstość występowania zakażeń układu moczowego (ZUM) wynosi 0,1‑1% u noworodków urodzonych o czasie z prawidłową masą ciała oraz około 10% wśród pacjentów z niską masą urodzeniową i 4‑25% u urodzonych przedwcześnie. Istnieje szereg mechanizmów obronnych przed rozwojem ZUM. Wśród drobnoustrojów wywołujących ZUM u noworodków istotną rolę odgrywają: Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Enterobacter cloacae, Staphylococcus aureus, Enterococcus spp., Proteus spp., Streptococcus agalactiae, Chlamydia trachomatis oraz Candida albicans. Duże znaczenie w etiologii ZUM ma zakażenie Chlamydia trachomatis. Najczęstszym czynnikiem etiologicznym ZUM jest E. coli. W okresie noworodkowym do rozwoju ZUM może dochodzić drogą krwiopochodną lub przez ciągłość z dróg rodnych matki. Ważną rolę odgrywają zakażenia szpitalne. Rozpoznanie ZUM u noworodka jest trudne z uwagi na niecharakterystyczny obraz kliniczny. Przebieg choroby może być bardzo gwałtowny lub skryty oraz skąpo- lub bogatoobjawowy. W diagnostyce ZUM u noworodków należy uwzględnić: wykładniki stanu zapalnego we krwi (leukocytoza, ↑OB, ↑CRP), wynik badania ogólnego moczu i posiewu moczu oraz badanie ultrasonograficzne układu moczowego. Dalsza diagnostykę – cystografię mikcyjną, scyntygrafię nerek – wykonuje się według indywidualnych wskazań. Upowszechnienie prenatalnych badań USG przyczyniło się do jeszcze wcześniejszego wykrywania wad układu moczowego, które stanowią 20% wszystkich wad wrodzonych. Antybiotykoterapia jest postępowaniem z wyboru w leczeniu ZUM u noworodków. Intensywność leczenia zależy od stanu ogólnego noworodka, objawów klinicznych i wyników badań laboratoryjnych. Do czasu zakończenia diagnostyki układu moczowego zaleca się profilaktykę przeciwbakteryjną. Przebycie zakażenia układu moczowego w okresie noworodkowym jest w przyszłości wskazaniem do opieki nefrologicznej, a często również urologicznej.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 2; 121-123
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jak rożnicować wymioty u noworodkow i niemowląt? Część III. Chirurgiczne przyczyny wymiotow
    How to differentiate vomiting in neonates and infants? Part III. Surgical causes of vomiting
    Autorzy:
    Cywińska-Bernas, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033444.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    digestive system abnormalities
    infant
    intussusception
    newborn
    pyloric stenosis
    vomiting
    wymioty
    noworodek
    niemowlę
    wady układu pokarmowego
    przerostowe zwężenie odźwiernika
    wgłobienie
    Opis:
    Vomiting in newborns and infants is an important clinical problem. It can be a sign of serious illnesses, life-threatening conditions and require urgent diagnosis and treatment. Knowledge of the specific causes of vomiting in the first year of life provide the diagnosis. Most of surgical causes of vomiting is associated with conditions that cause occlusion of the gastrointestinal tract. Vomiting newborn should be suspected of congenital digestive tract malformation, especially if early onset of symptoms are observed. In infancy one should remember about pyloric stenosis and intussusception. In both groups vomiting can be a symptom of incarcerated hernia or Hirschsprung disease. Vomiting newborns or infants require careful assessment, diagnosis and finding the optimal treatment. Differential diagnosis of vomiting and identification life-threatening diseases that require urgent surgical interventions could be a challenge.
    Wymioty noworodków i niemowląt to istotny problem kliniczny. Mogą być oznaką ciężkich chorób, stanów zagrażających życiu i wymagać diagnostyki w trybie nagłym. Znajomość specyfiki przyczyn zwracania pokarmu w 1. roku życia pozwala na ustalenie rozpoznania. Spośród chirurgicznych czynników wywołujących wymioty większość związana jest z zaburzeniami drożności przewodu pokarmowego. Diagnozując wymiotujące noworodki,należy brać pod uwagę wrodzone wady przewodu pokarmowego, na które wskazuje wczesne wystąpienie objawów, u niemowląt zaś powinno się uwzględnić zwężenie odźwiernika i wgłobienie. W obu grupach wymioty mogą być objawem uwięźnięcia przepukliny czy choroby Hirschsprunga. W przypadku wymiotujących noworodków i niemowląt konieczna jest uważna ocena oraz ustalenie rozpoznania i optymalnego sposobu leczenia. Wyzwanie stanowi różnicowanie przyczyn wymiotów i wykrycie chorób będących stanami zagrożenia życia, wymagających interwencji chirurgicznej w trybie pilnym.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 45-49
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jak różnicować wymioty u noworodków i niemowląt? Część II. Gastroenterologiczne i alergologiczne przyczyny wymiotów
    How to differentiate vomiting in neonates and infants? Part II. Gastroenterological and allergological causes of vomiting
    Autorzy:
    Stańczyk-Przyłuska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033237.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    food allergy
    gastro-oesophageal reflux
    infant
    lactose intolerance
    newborn
    vomiting
    wymioty
    noworodek
    niemowlę
    refluks żołądkowo-przełykowy
    alergia pokarmowa
    nietolerancja
    laktozy
    Opis:
    The most frequent cause of vomiting in infants are feeding mistakes. Recognising them need thoughtful analysis of way of feeding and preparing food. Optimal conditions for such evaluation is child observation for few days. Disturbances in mother–child connection can also cause more frequent vomiting. The most of infant vomiting incidents are not result of any disease, but only of physiological immaturity of proximal part of gastrointestinal tract. Gastro-oesophageal reflux is considered normal, temporary, as a consequence of anatomical and functional immaturity of younger infants gastrointestinal tract. The treatment of children with gastro-oesophageal reflux is needed only in case of clinical symptoms appearance such as: physical development disturbances, restlessness, problems with swallowing, wheezing, cough or apnoea, or when it leads to complications as: oesophagitis, narrowing of oesophagus or Barrett’s oesophagus. Second most frequently diagnosed vomiting cause in infants are variable clinical manifestations of food allergy. Immune reaction to food proteins can cause less than 1% of vomiting and diagnosis need to be confirmed in the elimination and provocation test. Many more diseases of gastrointestinal tract can lead to vomiting. Among them can be found infectious gastritis and inflammation of bowels, non-specific bowel inflammations, food intolerances as well as extrahepatic cholestasis and pancreatitis.
    Najczęstszą przyczyną wymiotów w wieku niemowlęcym są błędy w karmieniu. Ich rozpoznanie wymaga wnikliwej analizy sposobu żywienia oraz przygotowywania posiłków. Optymalne warunki dla takiej oceny stwarza kilkudniowa obserwacja dziecka. Również zaburzenia więzi matki z dzieckiem mogą się istotnie przyczyniać do większej częstości zwracania pokarmu. Znaczna część incydentów wymiotów niemowlęcych nie wynika z zaburzeń chorobowych, a jedynie z fizjologicznej niedojrzałości górnego odcinka przewodu pokarmowego. Refluks żołądkowo-przełykowy uważany jest za zjawisko normalne, o przejściowym charakterze, będące konsekwencją anatomicznej i czynnościowej niedojrzałości przewodu pokarmowego młodszych niemowląt. Leczenia wymagają jedynie te dzieci, u których refluks żołądkowo-przełykowy wywołuje takie objawy kliniczne, jak: zaburzenia rozwoju fizycznego, niepokój, zaburzenia połykania, wheezing, kaszel lub bezdechy, albo prowadzi do rozwoju powikłań, np. zapalenia przełyku, jego zwężenia czy przełyku Barretta. Kolejną najczęściej rozpoznawaną przyczyną wymiotów w wieku niemowlęcym są różne manifestacje kliniczne alergii na pokarmy. Immunologiczna reakcja na białka pokarmowe może wywoływać mniej niż 1% przypadków wymiotów, a ich rozpoznanie powinno zostać potwierdzone w teście eliminacji i prowokacji. Wiele innych chorób przewodu pokarmowego również może prowadzić do wymiotów, m.in. infekcyjne zapalenie żołądka i jelit, nieswoiste zapalenie jelit, nietolerancje pokarmowe, a także cholestaza zewnątrzwątrobowa oraz zapalenie trzustki.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 41-44
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kiedy wprowadzać mleko krowie do diety młodszych dzieci?
    When cows milk can be introduced to the diet of the infant and young children?
    Autorzy:
    Hozyasz, Kamil K.
    Radomyska, Barbara
    Gryglicka, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030780.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    cow’s milk
    infant formula
    milk-derived products
    reduced fat content
    complementary foods
    nutrition
    mleko krowie
    mleko dla niemowląt
    przetwory mleczne
    zmniejszona zawartość tłuszczu
    posiłki uzupełniające
    żywienie
    Opis:
    Exclusive breastfeeding in the early infancy, continued partial breastfeeding and timely transition to the only selected foods are reported in nonhuman primate infants. In humans there is growing body of evidence about short- and long-term consequences of feeding practices in the first years of life. Young child must be fed and decisions must be made about how this should be done. Cow’s milk and milk-derived products constitute a significant part of the Polish diet. The feeding of cow’s milk to infants has undesirable consequences in several areas, like iron deficiency, food allergy, high renal solute load and the risk of severe dehydration, autoimmunity, obesity, and displacement of breast-milk or formula consumption. Faced with a parent asking at what age the whole cow’s milk and milk products can be introduced to the diet, the GP or paediatrician has to integrate a reasonable schedule based on pathophysiological and epidemiological data mixed with evidence-based consensuses and expert guidelines. In this article a review of the evidence and guidelines data for the timing of the introduction of whole cow’s milk and use of skimmed milk is presented. Professionals who make decisions regarding feeding of infants and young children have to consider multiple variables. Further studies are now warranted to examine a broader range of feeding patterns to obtain the empirical information that will be needed to establish appropriate cow’s milk feeding recommendations and also to ensure decreased risk of allergy and iron deficiency development, as well as minimum displacement of breast-milk consumption. Conclusions: 1) When whole cow’s milk is introduced a sufficient iron intake should be secured. Experts from Poland and most other countries recommended introduction of cow’s milk not before the age of 12 months. 2) Cow’s milk with a reduced fat content may be an acceptable alternative for children between 12 months and 3 years with clearly recognised indications. 3) A huge intake of cow’s milk (in so called milkaholics) disturbs diversification of the diet.
    Naczelne karmią wyłącznie piersią we wczesnym niemowlęctwie, po którym następuje okres częściowego karmienia piersią i wprowadzania tylko wybranych pokarmów z diety dorosłych osobników. Zależności pomiędzy sposobem odżywiania człowieka w pierwszych latach życia a stanem zdrowia w perspektywie krótko i długoterminowej są coraz lepiej poznane. Rodzice muszą stale podejmować decyzje dotyczące wyboru pożywienia małego dziecka. Mleko krowie i przetwory mleczne mają duży udział w typowej diecie Polaków. Karmienie niemowląt niemodyfikowanym mlekiem krowim związane jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia niedoboru żelaza, alergii pokarmowej, zaburzeń wodno-elektrolitowych i ciężkiego odwodnienia, chorób autoimmunologicznych, otyłości, rezygnacji z podaży pokarmu kobiecego i mleka modyfikowanego. Pediatra i lekarz rodzinny podczas kontaktu z rodzicem pytającym, kiedy można wprowadzić pełne mleko krowie do diety, powinni mieć wizję schematu postępowania, który uwzględnia dane patofizjologiczne i epidemiologiczne oraz oficjalne zalecenia. W artykule dokonano przeglądu piśmiennictwa dotyczącego wyboru czasu wprowadzania mleka krowiego do diety oraz stosowania mleka odtłuszczonego. Lekarze i dietetycy, którzy podejmują decyzje odnośnie do wyboru diety, muszą uwzględniać liczne czynniki warunkujące harmonijny rozwój niemowląt i młodszych dzieci. Dla opracowania optymalnych rekomendacji dotyczących żywienia mlekiem krowim, które przyczyniałyby się do zmniejszania ryzyka rozwoju alergii i niedokrwistości z niedoboru żelaza oraz nie powodowały ograniczania karmienia piersią, niezbędne jest przeprowadzenie dalszych badań nad wdrażaniem różnych schematów żywienia. Wnioski: 1) Wprowadzeniu mleka krowiego do diety powinna towarzyszyć troska o równoczesne spożycie pokarmów zasobnych w żelazo. Eksperci z wielu krajów wskazują na celowość wprowadzania mleka krowiego po ukończeniu pierwszego roku życia. 2) Odtłuszczone mleko krowie może być stosowane u młodszych dzieci w przypadku ścisłego ustalenia wskazań. 3) Bardzo duża podaż mleka krowiego uniemożliwia przyzwyczajenie do stosowania zróżnicowanej diety.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 1; 23-26
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jak różnicować wymioty u noworodków i niemowląt? Część I. Patofizjologia. Zapalne i neurologiczne przyczyny wymiotów
    How to differentiate vomiting in neonates and infants? Part I. Pathophysiology. Inflammatory and neurological causes of vomiting
    Autorzy:
    Zeman, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033240.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    infant
    intracranial hypertension
    krztusiec
    meningitis
    newborn
    otitis acuta
    pertussis
    viral gastroenteritis
    vomiting
    wymioty
    noworodek
    niemowlę
    nieżyt żołądkowo-jelitowy
    zapalenie ucha środkowego
    zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
    wzrost ciśnienia śródczaszkowego
    Opis:
    Vomiting (emesis) is the forceful expulsion of the contents of stomach through the mouth and sometimes the nose. The content of the vomit may be of medical interest. Vomiting can be dangerous if the gastric content gets into the respiratory tract. Vomiting child is at risk of developing and may alter the electrolyte status dehydration. It is normal for newborn and infants to vomit. In most cases, the vomiting will last no longer than one or two days and is not a sign of anything serious. Gastro-oesophageal reflux and food allergy in infancy are common presentations that require considered management. However, persistent vomiting can sometimes be a sign of something more serious, such as a severe respiratory or urinary tract infection, viral gastroenteritis infection, infection of central nervous system. One of the most serious causes of vomiting in infants are elevated intracranial pressure and occlusion of the gastrointestinal tract. In all cases general practitioner has a key role in identifying whether a child needs further investigation and management.
    Wymioty to silne wypchnięcie treści żołądkowej poprzez usta/nos na zewnątrz. Ważna jest treść, jaką wymiotuje dziecko. Istnieje wysokie ryzyko aspiracji treści do dróg oddechowych, łatwo może dojść do odwodnienia i zaburzeń elektrolitowych. W większości przypadków wymioty u niemowląt i noworodków są epizodyczne, zwykle też mają łagodny przebieg. Najczęściej spowodowane są błędami w karmieniu, refluksem żołądkowo-jelitowym oraz alergią pokarmową. Jednakże przedłużające się wymioty mogą być objawem poważniejszych przyczyn, w tym zapaleń dróg oddechowych, moczowych, zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego, nieżytu żołądkowo-jelitowego, a także jednym z ważnych symptomów wzrostu ciśnienia śródczaszkowego czy schorzeń przewodu pokarmowego, wymagających interwencji chirurgicznej. We wszystkich przypadkach rola lekarza pierwszego kontaktu polega na identyfikacji przyczyn, które wymagają dalszej diagnostyki i/lub leczenia.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 36-40
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies