Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Actor" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Performing—Feeling, Auto-Transformation, and Expression: Tang Shu-wing and His Theatre Studio in Hong Kong
    Performowanie – odczucie, autotransformacja i ekspresja: Tang Shu-wing i jego Stu-dio Teatralne w Hong Kongu
    Autorzy:
    Tang, Shu-wing
    Wiśniewska, Marzenna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/14203830.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Tang Shu-wing
    teatr azjatycki
    teatr fizyczny
    trening aktorski
    Asian theater
    physical theater
    actor's training
    Opis:
    This article presents the multifaceted persona of Tang Shu-wing, an acclaimed director, actor, and drama teacher, and examines his profound connections with the Polish theater tradition, particularly Jerzy Grotowski. The text also discusses Tang Shu-wing’s Shakespearean productions staged in Warsaw and Gdańsk. Marzenna Wiśniewska’s introduction contextualizes the appendix, which contains the edited transcript of a lecture delivered by Tang Shu-wing during the international online conference Contemporary Acting Techniques in Eurasian Theatre, Performance and Audiovisual Art: Intercultural and Intermedia Perspective (2021). In this lecture, the director characterizes the main ideas underlying his actor training and work on performances at the Tang Shu-wing Theatre Studio in Hong Kong. An essential part of the presentation is the characterization of Tang Shu-wing’s philosophy of art, including the four stages of an artist’s development and the methodology of authorial performance grounded in pre-verbal expression and body-based minimalist aesthetics.
    Artykuł prezentuje wszechstronną osobowość Tang Shu-winga, uznanego reżysera, aktora oraz pedagoga teatru, i bada jego głębokie związki z polską tradycją teatralną, zwłaszcza z Jerzym Grotowskim. Tekst omawia także szekspirowskie spektakle Tang Shu-winga wystawiane w Warszawie i w Gdańsku. Wprowadzenie Marzenny Wiśniewskiej kontekstualizuje aneks, będący opracowanym zapisem wykładu wygłoszonego przez Tang Shu-winga podczas międzynarodowej konferencji online Contemporary Acting Techniques in Eurasian Theatre, Performance and Audiovisual Art: Intercultural and Intermedia Perspective (2021). Reżyser charakteryzuje w nim główne idee stanowiące podstawę treningu aktorskiego i pracy nad spektaklami w Studiu Teatralnym Tang Shu-winga w Hongkongu. Ważną część prezentacji stanowi charakterystyka filozofii sztuki Tanga Shu-winga, obejmująca cztery etapy rozwoju artysty oraz metodę autorskiego performansu, której fundamentem jest ekspresja przedwerbalna połączona z opartą na cielesności minimalistyczną estetyką.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 3; 57-71
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lekarz teatralny: Przyczynek do opisu obyczajów teatralnych XIX wieku
    The Theater Physician: Toward a Description of Theater Customs in the 19th Century
    Autorzy:
    Jarząbek-Wasyl, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146734.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-29
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    theater physician
    illness
    actor's social image
    pathography
    health and safety regulations
    Kazimierz Łukaszewicz
    Gustave-Joseph Witkowski
    lekarz teatralny
    choroba
    społeczny wizerunek aktora
    patografia
    regulamin pracy scenicznej
    Opis:
    Lekarz teatralny to jedna z kluczowych figur procesu przemian teatru jako instytucji między końcem XVIII a początkiem XX wieku: otaczał opieką artystów, gwarantował wewnętrzny ład instytucji i współkształtował społeczną percepcję i ocenę zawodu aktorskiego. Przyczyniał się do organizacji teatru jako przestrzeni kontrolowanej i unormowanej, w której ani reakcje widzów, ani obyczaje artystów nie burzyły ogólnego porządku. Artykuł stanowi historyczne studium kształtowania się posady i obowiązków lekarza teatralnego w XIX wieku na podstawie pamiętników, prasy, materiałów ikonograficznych (w tym karykatur). Wychodząc od analizy źródłowych tekstów, takich jak pisma samych lekarzy teatralnych (Kazimierz Łukaszewicz, Gustave-Joseph Witkowski), autorka przyjmuje dwie równoległe strategie: 1) rekonstruuje biograficzno-faktograficzne tło obecności urzędowego doktora w polskim teatrze, 2) problematyzuje relacje między instytucją teatru a formami zorganizowanej opieki medycznej, chorobami aktorów a wyobrażeniami teatru jako miejsca niebezpiecznego i patologicznego, patografią aktorskich chorób a ideą publicznego ładu i systemu wartości, wewnętrzną a zewnętrzną percepcją profesji scenicznej.
    The theater physician was a crucial figure in the transformation of the theater as an institution between the late eighteenth and early twentieth centuries: he looked after the artists, guaranteed the internal order of the institution, and contributed to the shaping of the social perception and evaluation of the acting profession. He helped organize the theater as a controlled and norm-governed space, in which neither audience reactions nor the artist’s ways of being could disturb the general order. The article is a historical study of the development of the theater physician’s professional position and duties in the nineteenth century, drawing on diaries, press articles, and iconographic material (including caricatures). Starting from the analysis of source texts, such as the writings of theater physicians (Kazimierz Łukaszewicz, Gustave-Joseph Witkowski), the author adopts two parallel strategies: 1) she reconstructs the biographical and factographic background of the presence of an official doctor in Polish theatre, 2) she problematizes the relationships between the theater as an institution and forms of organized medical care, between actors’ illnesses and the images of theater as a hazardous and pathological place, between the pathography of actors’ illnesses and the idea of a public order and system of values, and between the internal and external perception of the acting profession.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 2; 115-148
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Michał Chomiński i Jan Królikowski w obiektywie Konrada Brandla: Spojrzenie na polską fotografię teatralną drugiej połowy XIX w.
    Michał Chomiński and Jan Królikowski as Photographed by Konrad Brandel: A Look at Polish Theatre Photography in the 2nd Half of the 20th Century
    Autorzy:
    Ziętkiewicz, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519873.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Michał Chomiński
    Jan Królikowski
    Konrad Brandel
    dziewiętnastowieczna fotografia teatralna
    historia teatru polskiego 1765–1880
    emploi
    nineteenth-century theater photography
    history of the Polish theatre 1765–1880
    actor's craft
    Opis:
    Na początku roku 1866 warszawskie studio fotograficzne Konrada Brandla wykonało serię fotografii dwóch znanych aktorów dramatycznych, Michała Chomińskiego i Jana Królikowskiego. Aktorzy zostali uwiecznieni w kostiumach scenicznych, w odtwarzanych przed obiektywem fragmentach wybranych ról ze swojego bogatego repertuaru. Fotografie te, rozpowszechniane zarówno jako odbitki, jak i reprodukcje publikowane w ilustrowanym tygodniku "Kłosy", należą do najbardziej rozpoznawalnych portretów polskich aktorów XIX wieku. Omawiane fotografie są dobrze znane historykom teatru i wielokrotnie były wykorzystywane jako materiał ilustracyjny. Autorka jednak proponuje, aby nie traktować ich wyłącznie jako obrazów dokumentujących sytuację sceniczną, lecz podjąć próbę zrozumienia okoliczności ich powstania i odtworzenia tego, co aktorzy i fotograf zamierzali przekazać publiczności. Dla Chomińskiego, Królikowskiego i Brandla zdjęcia były  środkiem służącym podnoszeniu statusu zawodowego i społecznego oraz kreowaniu  wizerunku. Portrety zyskały dodatkowe znaczenia, często różne od tych, które pierwotnie mieli na myśli ich twórcy, gdy zaczęły ukazywać się w prasie i trafiać do prywatnych albumów fotograficznych, by później stać się częścią zbiorów muzealnych lub archiwalnych. Interdyscyplinarne badania nad historią fotografii i teatru pozwalają lepiej zrozumieć kulturowe mechanizmy owocujące masową produkcją portretów aktorów w rolach. W rezultacie fotografie stają się dokumentem, który może nam wiele powiedzieć nie tylko o historii fotografii i teatru, ale także o historii społecznego porządku, w jakim funkcjonowały.
    At the beginning of 1866, the Warsaw-based photographic studio of Konrad Brandel took a series of photographs of two well-known dramatic artists, Michał Chomiński and Jan Królikowski. The actors were captured dressed in their stage costumes and re-enacting before the camera snippets of selected parts from their rich repertories. Circulating both as photographic prints and as reproductions published in the Kłosy illustrated weekly, they are among the most widely recognised portraits of 19th-century Polish actors to this day. The photographs under discussion are quite familiar to historians of theatre, and they have served as illustrating material for its history numerous times. The author, however, proposes that we stop treating them only as images documenting some staged situation and undertake to examine the circumstances in which they were made and reconstruct the message that the actors and the photographer intended to convey to the public. For Chomiński, Królikowski and Konrad Brandel, were a means to boost their professional and social status and to project a certain image. The portraits took on additional meanings, often different than what their authors had intended, when they started being published by the press, found their way to private photo albums, and later, when they became part of museum or archival collections. Interdisciplinary study into the history of photography and theatre encounters provides a chance to get a better understanding of the cultural forces behind the mass production of portraits of actors in their parts. Consequently, the photographs become a document that can tell us a lot not only about the history of photography and theatre, but also about the history of the social order in which they functioned.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 1/2; 139-172
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    «Kołysałem się tą myślą»: Historia niezrealizowanego projektu fotograficznego Michała Chomińskiego
    «I was swaying with this thought»: The Story of a Photography Project by Michał Chomiński That Never Came to Be
    Autorzy:
    Wanicka, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/47223868.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Michał Chomiński
    dziewiętnastowieczna fotografia teatralna
    historia teatru polskiego 1765–1880
    emploi
    Teatry Warszawskie
    Konrad Brandel
    kolekcjonerstwo
    nineteenth-century theater photography
    history of the Polish theatre 1765–1880
    actor's craft
    Warsaw State Theaters
    collecting
    Opis:
    Artykuł dotyczy niezrealizowanego projektu fotograficznego autorstwa Michała Chomińskiego (1819–1886), aktora i kronikarza Teatrów Warszawskich. Oparta na materiałach źródłowych, częściowo publikowanych w aneksie, rekonstrukcja nieopisanej dotąd historii wydania Galerii Artystów Dramatycznych Teatrów Warszawskich poszerza refleksje nad początkami polskiej historiografii teatralnej. Chomiński został ukazany jako pierwszy kolekcjoner ikonografii teatralnej, który docenił wagę fotografii jako dokumentu. Ramę metodologiczną artykułu stanowią wybrane aspekty kulturoznawczych studiów nad praktykami kolekcjonerskimi.
    This article discusses a photographic project by Michał Chomiński (1819–1886), an actor and chronicler of the Warsaw State Theaters. Based on primary sources (partly included in the appendix), this reconstruction of the hitherto untold story of Chomiński’s Gallery of Dramatic Artists of Warsaw Theaters broadens our knowledge of the beginnings of Polish theater historiography. Chomiński is shown as the first collector of theater iconography who appreciated the documentary value of the photograph. The methodological framework of the article is based on selected aspects of research on collecting practices from a cultural studies perspective.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2021, 70, 1; 37-72
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies