Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Polish Communist Party" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Polityczna Szkoła Wojskowa w Leningradzie dla działaczy Komunistycznej Partii Polski. Zarys genezy i funkcjonowania (1925-1932)
Political Military School in Leningrad for the activists of the Polish Communist Party. Origins and functioning (1925-1932)
Autorzy:
Kowalczyk, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477511.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
ruch komunistyczny Komunistyczna Partia Robotnicza Polski Międzynarodówka Komintern Przedstawicielstwo KPP przy Komitecie Wykonawczym Międzynarodówki Leningrad szkoły wojskowe szkoły polityczne szkolnictwo partyjne
Communist movement the Polish Communist Party the Pollish Communist Worker's Party International Comintern the Polish Communist Party Representation at the International Executive Committe Leningrad military schools political schools party education
Opis:
Artykuł dotyczy genezy i działalności Politycznej Szkoły Wojskowej dla działaczy Komunistycznej Partii Polski w Leningradzie. Do tej pory temat szkolnictwa wojskowego dla polskich działaczy komunistycznych na terenie ZSRR w okresie międzywojennym jest bardzo słabo rozpoznany, za sprawą utrudnionego dostęp do niektórych archiwów rosyjskich. Chodzi tu oczywiście o Archiwum FSB i archiwów wojskowych. W sytuacji gdy już ustabilizowała się sytuacja polityczna w Europie, 25 lutego 1925 r. Politbiuro WKP(b) zgłosiło projekt normatywu, mówiącego o likwidacji radzieckich dywersyjnych grup wywiadowczych, działających na terytorium Polski. Taki krok władzy radzieckiej był wymuszony poprzez zaistniałą właśnie sytuacją polityczną w Europie. Tym samym radzieckie grupy dywersyjne, które przekraczały w znacznym stopniu normy funkcjonowania i działalności wywiadowczej, wycofano z ziem polskich. Władze państwowe i partyjne ZSRR postanowiły wykorzystania do własnych celów, również wywiadowczych, organów Międzynarodówki Komunistycznej (MK). 8 marca 1925 r. pojawił się bardzo ważny dokument, tym razem sygnowany przez Komitet Wykonawczy MK. Był on odpowiedzią MK na normatyw przyjęty przez WKP(b). Dotyczył tzw. „wojennej roboty” i wyrażał konieczność otoczenia przez partię komunistyczną działalnością armii, żandarmerii i policji „w całym szeregu krajów” a zwłaszcza strategicznych dla ZSRR, za jakie uważały m.in. Niemcy, Czechosłowację, Bułgarią i Polskę. Zgodnie z rezolucją KW MK przy partiach komunistycznych działających w tych państwach, miały być zakładane oddziały/wydziały wojenne, zwane też wojskowymi. Tym samym powstał pomysł utworzenia szkół wojskowo-politycznych dla przedstawicieli wspomnianych państw. Projekt utworzenia wielomiesięcznej Politycznej Szkoły Wojskowej dla polskich komunistów, stał się realny, gdy Wydział Agitacyjno-Propagandowy KW MK, zgodnie z wcześniejszymi postanowieniami i po uzyskaniu zgody KC WKP(b), wniósł na rozszerzone Plenum na wiosnę 1925 r. projekt utworzenia sześciu centralnych szkół. Postanowienie Prezydium KW MK w tej sprawie zostało przyjęte 6 maja 1925 r. Pracę szkoła rozpoczęła 1 października 1925 r. w Leningradzie, w którym pozostała do 1932 r.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2016, 27; 309-326
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proces zjednoczeniowy PPR i PPS w latach 1945–1948 z perspektywy jugosłowiańskiej
The Unification Process of the Polish Workers’ Party and the Polish Socialist Party in 1945–1948 from a Yugoslav Perspective
Autorzy:
Skokulski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477255.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Polska Partia Robotnicza (PPR)
Polska Partia Socjalistyczna (PPS)
Komunistyczna Partia Jugosławii (KPJ)
komunizm
zjednoczenie
sowietyzacja
Polish Workers´ Party (PWP)
Polish Socialist Party (PSP)
Communist Party of Yugoslavia (CPY)
Communism
unification
Sovietisation
Opis:
Jugosławia była państwem, w którym proces sowietyzacyjny zakończył się najszybciej spośród wszystkich krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Politycy jugosłowiańscy Polskę traktowali jako najbliższego po Czechosłowacji i ZSRR sojusznika w Europie Środkowo-Wschodniej. Przychylnie odnosili się do polityki PPR, dążącej do wchłonięcia PPS. Nie zważając na nikłe poparcie komunistów w społeczeństwie polskim, przekonywali, że PPR cieszy się coraz większym autorytetem wśród Polaków, a jej polityka gospodarcza i międzynarodowa – w przeciwieństwie do okresu 1918–1939 – prowadzona jest w sposób racjonalny. Gdy Jugosławia została wyrzucona z Kominformu 28 czerwca 1948 r., politycy w Belgradzie chcieli zachować swą niezależność ale też wyrażali nadzieję, że uda im się doprowadzić do rekoncyliacji z krajami podporządkowanymi Moskwie. Mimo antyjugosłowiańskiej kampanii, która zapoczątkowała proces wprowadzania stalinizmu w Polsce, w dalszym ciągu z aprobatą traktowano aktywność PPR na rzecz pełnego zdominowania sceny politycznej przez to ugrupowanie. Dopiero zerwanie stosunków z państwami bloku wschodniego w drugiej połowie 1949 r. doprowadziło do ostrego konfliktu i działań na rzecz legitymizacji własnego reżimu w opozycji do tego narzuconego przez ZSRR. W dokumentach partyjnych i dyplomatycznych akcentowano wszelkie problemy, jakie wywoływała nieudolna polityka komunistów w bloku wschodnim, w tym w Polsce. Takie zabiegi służyć miały zdezawuowaniu polityki komunistów za żelazną kurtyną. W przypadku Polski szczególnie mocno nagłaśniano je w okresach kryzysów politycznych.
Yugoslavia was a country in which the Sovietisation process ended the fastest among all the countries of Central and Eastern Europe. Yugoslav politicians treated Poland as the closest ally in Central and Eastern Europe, after Czechoslovakia and the USSR. They treated favourably the policy of the Polish Workers’ Party (PWP), which strived to absorb the Polish Socialist Party (PSP). Regardless of the faint support of the communists in Polish society, they argued that the PWP is enjoying greater and greater prestige among Poles, and its economic and international policy – unlike in 1918–1939 – is carried out in a rational manner. When Yugoslavia was expelled from the Cominform on 28 June 1948, politicians in Belgrade wanted to maintain their independence but also expressed their hope that they would succeed in the reconciliation with the countries subordinate to Moscow. In spite of the anti-Yugoslav campaign, which initiated the process of introducing Stalinism in Poland, the activity of the PWP for full domination of the political scene by this grouping would still meet with an approval. Only the break of relations with the countries of the Eastern bloc in the second half of 1949 led to a sharp conflict and actions to legitimate own regime in opposition to that imposed by the USSR. The party and diplomatic documents emphasised all the problems caused by the inept policy of the communists in the Eastern bloc, including Poland. Such actions were to deprecate the communist policy behind the “Iron Curtain.” In the case of Poland, they were publicised particularly strongly during periods of political crisis.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 32; 211-235
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies