Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Convention" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Prawnomiędzynarodowy standard sądowej kontroli w sprawach związanych z zabezpieczeniem społecznym a regulacje polskie
    The international-law standard of judicial review in matters regarding social security and the Polish regulations
    Autorzy:
    Gajewski, Sebastian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/697716.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Tematy:
    judicial review
    social security
    convention № 102
    Opis:
    The Convention of ILO № 102 is the basic source of international-law rules in the area of social security. This convention concerns the standards of judicial review in matters regarding social security. It declares that whenever a claim is settled by a special tribunal established to deal with social security questions and on which the protected persons are represented, no right of appeal should be required. It means that matters regarding social security should be settled by tribunals that are organizationally, personally and procedurally separated from those dealing with other cases. In Poland, most of the matters regarding social security are settled by common courts, by their special departments, in a special procedure. Nevertheless, relevant departments can also deal with cases concerning labor law and they do not consist of persons who are not judges and represent protected persons. It means that the Polish regulations concerning the judicial review in matters regarding social security do not fulfill the standard established by the Convention № 102.
    Źródło:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2019, 17, 1; 67-75
    2658-1922
    Pojawia się w:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The need for protection of environmental defenders from digital intimidation: an analysis of Article 3(8) of the Aarhus Convention
    Potrzeba ochrony obrońców środowiska przed prześladowaniem cyfrowym: analiza Artykułu 3(8) Konwencji z Aarhus
    Autorzy:
    Stolle, Lien
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/18105164.pdf
    Data publikacji:
    2023-08-13
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Tematy:
    Environmental defenders
    Aarhus Convention
    digital intimidation
    obrońcy środowiska naturalnego
    prześladowanie w sieci
    konwencja z Aarhus
    Opis:
    Digital technologies are becoming increasingly important to environmental defenders, both in terms of tools that facilitate speaking out and/or taking action, and in terms of (digital) risks they face as a result of their involvement. A growing concern has been expressed about the use of various forms of online and technology-facilitated intimidation or “digital intimidation” against environmental defenders. While the existing research on cyberbullying, digital violence and online intimidation can provide some insight, few studies and data exist on the use of such tactics against environmental defenders in particular. By leaving this issue unexamined, there remains a lack of awareness about the risks and challenges environmental defenders may face in terms of online safety and digital intimidation, which may ultimately curtail public debate on environmental issues. Fortunately, the protections under Article 3(8) of the Aarhus Convention and the recently introduced Special Rapporteur for Environmental Defenders can be useful in providing protection against digital intimidation. This paper, therefore, looks at the application of Article 3(8) to digital intimidation, through the decisions of the Aarhus Convention Compliance Committee, and also considers the mandate given to the Special Rapporteur at the 2020 Meeting of the Parties. The analysis shows that there is certainly potential for protection against digital intimidation under Article 3(8) AC, but more explicit attention and awareness may be needed.
    Technologie cyfrowe stają się coraz ważniejsze dla obrońców środowiska naturalnego, zarówno jako narzędzia, które ułatwiają wypowiadanie się w tej kwestii i/lub podejmowanie działań, ale także gdy idzie o (cyfrowe) ryzyko, w obliczu jakiego stają oni ze względu na swoje zaangażowanie w obronę środowiska. Zauważalna jest rosnąca troska w związku z wykorzystaniem rozmaitych form prześladowania tych działaczy w sieci i wspomaganego technologią „zastraszania cyfrowego”. Jeśli przeprowadzone do tej pory badania na temat cyberzastraszania, cyfrowej przemocy i zastraszania w sieci mogą dać pewien wgląd w tę problematykę, to nie ma zbyt wielu badań ani danych na temat wykorzystania takich taktyk przeciwko obrońcom przyrody w szczególności. Pozostawienie tej kwestii poza badaniami prowadzi do braku świadomości, na jakie ryzyko i wyzwania narażeni są obrońcy przyrody, jeśli idzie o ich bezpieczeństwo w sieci czy cyfrowe prześladowanie, co w konsekwencji prowadzi do ograniczenia debaty publicznej na temat środowiska. Na szczęście ochrona gwarantowana Artykułem 3(8) Konwencji z Aarhus oraz utworzony urząd Specjalnego Sprawozdawcy ds. Obrońców Środowiska mogą okazać się pomocne w zapewnieniu ochrony przed cyfrowym prześladowaniem. Niniejsza praca bada zastosowanie Artykułu 3(8) w sprawach cyfrowego zastraszania poprzez decyzje Komitetu ds. Zgodności Konwencji z Aarhus, a także omawia mandat nadany Specjalnemu Sprawozdawcy na Spotkaniu Stron w roku 2020. Analiza pokazuje, że zdecydowanie istnieje potencjał dla ochrony przeciwko prześladowaniu cyfrowemu w świetle Artykułu 3(8) Konwencji, jednak istnieje również potrzeba zwrócenia bardziej konkretnej uwagi oraz rozbudzenia świadomości co do tej kwestii.
    Źródło:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2023, 21, 1; 199-219
    2658-1922
    Pojawia się w:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Arbitration clause for an arbitral tribunal in Poland based on Art. 33 CMR Convention
    Stosowanie klauzuli arbitrażowej przez sądy arbitrażowe w Polsce na podstawie art. 33 Konwencji CMR
    Autorzy:
    Adamus, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/697443.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Tematy:
    międzynarodowy drogowy transport towarów
    Konwencja CMR
    Trybunał Arbitrażowy
    international carriage of goods by road
    CMR convention
    Arbitral Tribunal
    Opis:
    W sprawach objętych zakresem regulacji konwencji CMR, na podstawie art. 33 tej konwencji sąd arbitrażowy jest obowiązany, po pierwsze, zastosować konwencję CMR i niedopuszczalne jest wyłączenie konwencji CMR dla stosowania w jej miejsce innego porządku prawnego lub zasad pozaprawnych. Po drugie, o ile wynika to z konwencji CMR, sąd arbitrażowy powinien stosować właściwe prawo krajowe. Po trzecie, sąd arbitrażowy rozstrzyga spór zgodnie z prawem właściwym dla danego stosunku, a gdy strony wyraźnie na to zezwolą – zgodnie z ogólnymi zasadami prawa lub zasadami słuszności. Po czwarte, sąd arbitrażowy bierze pod uwagę postanowienia umowy i ustalone praktyki mające zastosowanie do danego stosunku prawnego. Umowa (klauzula) arbitrażowa dotycząca sporu objętego konwencją CMR będzie zatem miała złożony charakter ze względu na wymóg określony w art. 33 Konwencji CMR. Strony powinny wskazać w treści zapisu na sąd polubowny obowiązkowo konwencję CMR, zgodnie z wymogami art. 33 Konwencji CMR i fakultatywne prawo krajowe. Przy braku takiego wskazania sąd arbitrażowy zastosuje prawo właściwe dla danego stosunku prawnego i ewentualnie inne prawo krajowe, do którego konwencja CMR nie odnosi się, chociaż takie rozwiązanie byłoby źródłem wielu komplikacji albo ogólne zasady prawne lub zasady słuszności. Ze względów praktycznych w klauzuli arbitrażowej warto wziąć pod uwagę inne kwestie, takie jak język postępowania.
    In matters that are subject to the CMR Convention, under the rule of Art. 33 of this Convention, the arbitration court is obliged, first, to apply the CMR Convention and it is not permissible to apply, in place of the scope of the CMR Convention, another legal order or extra-legal principles. Secondly, as far as it results from the CMR Convention, the arbitration court should apply the applicable national law. Thirdly, the arbitration court settles the dispute according to the law applicable to a given relationship, and when the parties have expressly authorized it – in compliance with general principles of law or principles of equity. Fourthly, the arbitral tribunal takes into consideration the provisions of the contract and the established habits applicable to the given legal relationship. The arbitration agreement regarding the dispute subject to the CMR Convention will therefore be of a complex nature due to the requirement of Art. 33 of the CMR Convention as to the indication that a uniform law applies in arbitration proceedings – the subject of inter-city agreement. The parties should indicate the following in the content of the arbitration clause: 1) obligatory CMR convention, as required by Art. 33 CMR Convention 2) optional national law to which the CMR Convention refers, and in the absence of such an indication, the arbitration court will apply the law applicable to a given legal relationship, and possibly another national law to which the CMR Convention does not refer, although such a solution would be a source of many complications or general legal principles or rules of equity. For practical reasons, it is worth taking into account other issues, such as the language of the proceedings, in the arbitration clause.
    Źródło:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2019, 17, 4; 9-21
    2658-1922
    Pojawia się w:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The participation of environmental NGOs in (Austrian) criminal proceedings in the light of Art. 9 (3) Aarhus Convention
    Udział środowiskowych organizacji pozarządowych w (Autriackim) postępowaniu karnym w świetle Art. 9 (3) Konwencji Aarhaus
    Autorzy:
    Schalk-Unger, Lara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2148297.pdf
    Data publikacji:
    2022-11-29
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Tematy:
    access to justice
    Aarhus Convention
    environmental crime
    criminal procedure law
    dostęp do systemu sprawiedliwości
    Konwencja z Aarhaus
    przestępstwa
    przeciwko środowisku
    prawo karne procesowe
    Opis:
    One of the three main pillars of the Aarhus Convention is access to justice for members of the public. Access to justice can not only be provided for in administrative proceedings but also via criminal proceedings in cases of environmental crime. Members of the public with an interest in environmental protection are especially environmental NGOs. In some European countries NGOs play an active role in criminal proceedings, however in many cases they are banished to the sidelines. This article describes the implications and requirements of Art. 9 (3) of the Aarhus Convention for access to justice via criminal proceedings, analyzes the existing ways for environmental NGOs to participate in Austrian criminal proceedings and presents ways in which criminal procedure law can be reformed to meet the requirements of the Aarhus Convention. The end goal is to make the prosecution of environmental crime as effective as possible.
    Jednym z trzech głównych filarów Konwencji z Aarhaus jest zapewnienie obywatelom dostępu do wymiaru sprawiedliwości. Nie oznacza to jedynie zapewnienia dostępu do postepowania administracyjnego, lecz także do postępowania karnego w przypadkach przestępstw przeciw środowisku. Szczególnymi członkami społeczeństwa zainteresowanymi ochroną środowiska są organizacje pozarządowe. W niektórych krajach europejskich organizacje takie odgrywają czynną rolę w postepowaniach karnych, jednakże w wielu przypadkach są spychane na margines. Niniejsza praca opisuje implikacje i wymagania związane z art. 9 (3) Konwencji z Aarhaus dotyczące kwestii dostępu do postępowania karnego, analizuje istniejące sposoby uczestnictwa organizacji pozarządowych w postępowaniach karnych w Austrii oraz przedstawia sposoby, w jakie prawo karne procesowe może być reformowane dla spełnienia wymagań Konwencji z Aarhaus. Celem ostatecznym jest doprowadzenie do stanu, w którym ściganie przestępstw przeciwko środowisku będzie najbardziej skuteczne.
    Źródło:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2022, 1; 212-236
    2658-1922
    Pojawia się w:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Access to justice on EU level: The long road to implement the Aarhus Convention
    Dostępność systemu sprawiedliwości na szczeblu Unii Europejskiej: długa droga do wdrożenia Konwencji z Aarhus
    Autorzy:
    BECHTEL, Sebastian D.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1895660.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-02
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Tematy:
    dostęp do sprawiedliwości
    Konwencja z Aarhus
    rządy prawa
    środowisko
    Rozporządzenie EU w sprawie Konwencji z Aarhus
    access to justice
    Aarhus Convention
    rule of law
    environment
    EU Aarhus Regulation
    Opis:
    More than 15 years after the EU’s accession to the Aarhus Convention, EU legislation does not yet ensure that members of the public have access to justice as envisaged  by the Convention. Specifically, the possibilities to judicially challenge contraventions of EU environmental law by EU institutions and bodies remain very limited. The result is a lack of accountability to EU law, which undermines the rule of law and the protection of the environment and human health. This article describes the EU’s long road to implement the Convention. It analyses the EU’s current legislative proposal to amend the Aarhus Regulation  and explains why it would not, in this form, suffice to ensure compliance with the Convention,  leaving the Council and European Parliament to ensure that international law is respected.  More broadly, the lengthy process reflects wider issues of the EU legal framework, related  to the institutional balance and the overconstitutionalisation of the EU’s standing regime.
    Po ponad 15 latach przystąpienia UE do Konwencji z Aarhus, prawodawstwo Unii wciąż jeszcze nie zapewnia swoim obywatelom dostępu do sprawiedliwości jak określone jest to w w/w Konwencji. Szczególnie ograniczone pozostają możliwości sądowego sprzeciwu  wobec naruszeń prawa ochrony środowiska Unii Europejskiej przez unijne instytucje czy  organy. W efekcie występuje brak odpowiedzialności wobec prawa Unii, co z kolei podważa  idee praworządności oraz ochrony środowiska i zdrowia ludzi. Niniejszy artykuł opisuje  długą drogę jaką UE przechodzi w procesie wdrażania Konwencji z Aarhus. Autor analizuje bieżącą propozycję wysuniętą przez EU w sprawie wniesienia poprawek do tej Regulacji oraz wyjaśnia dlaczego w takiej formie nie byłyby one wystarczające do zapewnienia zgodności z Konwencją, pozostawiając w gestii Rady oraz Parlamentu Europejskiego konieczność dopilnowania aby prawo międzynarodowe było respektowane. Z szerszej perspektywy,  wydłużający się proces odzwierciedla istotne kwestie unijnej ramy prawnej, jakie związane są z instytucjonalną równowagą i ‘przekonstytucjonalizowaniem’ systemu obowiązującego w Unii Europejskiej.
    Źródło:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2021, 19, 2; 19-42
    2658-1922
    Pojawia się w:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Access to justice regarding plans and programmes related to the environment – Polish law in the light of Article 9.3 of the Aarhus Convention
    Dostęp do sądu w odniesieniu do planów i programów mających wpływ na środowisko – regulacje polskie w świetle artykułu 9.3 Konwencji z Aarhus
    Autorzy:
    Bar, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/11541747.pdf
    Data publikacji:
    2023-08-13
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Tematy:
    access to justice
    Aarhus Convention
    challenging of plans and programmes
    environmental plans and programmes
    prawo do sądu
    konwencja z Aarhus
    zaskarżanie planów i programów
    plany i programy dotyczące środowiska
    Opis:
    Article 9.3 of the Aarhus Convention grants members of the public (meeting certain requirements, if a Party to the Convention so specifies) access to a review procedure (access to justice) to challenge acts or omissions by private persons or public authorities that contravene provisions of its national law relating to the environment. According to Article 2.4 of the Convention, non-governmental organisations should also be considered as "members of the public". According to the jurisprudence of the Aarhus Convention Compliance Committee, the activities of public authorities covered by the requirements of Article 9.3 of the Convention include adoption of plans and programmes which may have an impact on the environment. In accordance with the Polish law (often following the requirements of EU law), administrative authorities adopt a whole range of plans and programmes relating to the environment or having an impact on the environment. These documents are developed either by regional or local authorities (self-governmental authorities or regional government administration) or at the central level. Polish law provides very limited opportunities to challenge plans or programmes. With respect to documents created at the central level, there are no such possibilities at all, and with respect to documents created at lower levels, certain, limited, rights in this respect are granted only to private entities whose legal interest has been violated. The possibility for NGOs to challenge plans or programmes is completely excluded. Such a situation should be considered non-compliant with the Aarhus Convention.
    Artykuł 9.3 Konwencji z Aarhus nakazuje zapewnienie członkom społeczeństwa (spełniającym określone kryteria, jeśli dana Strona Konwencji takie określi) dostępu do procedury odwoławczej (dostępu do sądu) w celu kwestionowania działań lub zaniechań osób prywatnych lub władz publicznych naruszających postanowienia jej prawa krajowego w dziedzinie środowiska. Zgodnie z art. 2.4 Konwencji, za „członków społeczeństwa” należy uznać także organizacje pozarządowe. Zgodnie z orzecznictwem Komitetu ds. Przestrzegania Konwencji z Aarhus, do działań władz publicznych objętych wymaganiami artykułu 9.3 Konwencji, należą m.in. przyjmowane przez te organy plany i programy, których realizacja może mieć wpływ na środowisko. Zgodnie z przepisami prawa polskiego (często w ślad za wymaganiami prawa unijnego), organy administracji opracowują cały szereg takich planów i programów. Dokumenty te opracowywane są albo przez władze regionalne lub lokalne (organy samorządowe lub administrację rządową w województwie), albo na szczeblu centralnym. Tymczasem prawo polskie daje bardzo ograniczone możliwości zaskarżania planów lub programów. W odniesieniu do dokumentów tworzonych na szczeblu centralnym możliwości takich nie ma w ogóle, a w odniesieniu do dokumentów tworzonych na niższych szczeblach – pewne, ograniczone, uprawnienia w tym zakresie przysługują tylko podmiotom prywatnym, których interes prawny został naruszony. Całkowicie wykluczona jest możliwość zaskarżania planów lub programów przez organizacje pozarządowe. Sytuację taką należy uznać za niezgodną z Konwencją z Aarhus.
    Źródło:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2023, 21, 1; 33-50
    2658-1922
    Pojawia się w:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The substantive right to environment and the procedural environmental rights under the Aarhus Convention – Part I
    Materialne prawo do środowiska a uprawnienia proceduralne według Konwencji z Aarhus – Cześć I
    Autorzy:
    Jendrośka, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519252.pdf
    Data publikacji:
    2024-01-16
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Tematy:
    prawo do środowiska
    "zazielenienie" praw człowieka
    ochrona praw podmiotowych
    Konwencja z Aarhus
    uprawnienia proceduralne
    right to environment
    "greening" of human rights
    protection of subjective rights
    Aarhus Convention
    procedural environmental rights
    Opis:
    Niniejszy artykuł stanowi część I studium, którego celem jest zbadanie wzajemnych relacji między materialnymi i proceduralnymi prawami do środowiska na tle typologii materialnych praw do środowiska i wyzwań napotykanych przy projektowaniu prawa do zdrowego środowiska. Część I zawiera analizę kontekstu w tym zakresie. Przedstawiono w niej pochodzenie terminu "prawo do środowiska" oraz różne podejścia do jego znaczenia, w szczególności różnice pomiędzy "prawem do dostępu do środowiska naturalnego" a "prawem do zdrowego środowiska". Następnie przedstawiono dwa możliwe podejścia do znaczenia terminu "prawo do zdrowego środowiska" i ich konsekwencje. Na tej podstawie artykuł przedstawia trzy główne metody rozwiązywania problemów dotyczących jakości środowiska w ramach systemu praw człowieka oraz relację między podejściem antropocentrycznym i ekocentrycznym. Następnie w artykule przedstawiono główne wyzwania napotykane przy tworzeniu "prawa do zdrowego środowiska", w szczególności kwestię dopasowania tego prawa do istniejącego systemu ochrony praw człowieka oraz ograniczenia związane z "zazielenianiem" innych praw człowieka. Niniejszy artykuł zawiera też krótki przegląd rozwoju odpowiednich przepisów prawnych dotyczących praw środowiskowych, w tym zarówno praw człowieka, jak i praw przyrody. Część I kończy się kilkoma uwagami na temat tendencji do rozwijania proceduralnych praw środowiskowych i oczekiwań wobec Konwencji EKG ONZ z Aarhus oraz jej roli w ochronie materialnych praw środowiskowych i demokracji uczestniczącej - co jest łącznikiem z częścią II, w której szczegółowo omówiono te kwestie i stwierdzono, że przepisy dotyczące dostępu do wymiaru sprawiedliwości w ramach Konwencji z Aarhus ani nie zapewniają wystarczających środków ochrony praw środowiskowych, ani - w świetle koncepcji leżących u podstaw Konwencji - nie powinny być traktowane jako pełniące jedynie taką rolę.
    The current article provides Part I of the article which aims at examining the mutual relations between substantive and procedural environmental rights against the background of the typology of the substantive rights to the environment and challenges encountered when designing the right to a healthy environment. Part I provides the background analysis in this respect. It presents the origins of the term “right to environment” and various approaches to its meaning, in particular differences between the “right to have access to natural environment” and the “right to a healthy environment”. This is followed by presenting two possible approaches to the meaning of the term “right to a healthy environment” and their consequences. On this basis the article shows the three main methods of addressing concerns regarding environmental quality within human rights system and the relation between anthropocentric and ecocentric approach. Following this, the article presents the main challenges encountered when creating “right to a healthy environment”, in particular the issue of fitting this right into the existing system of protecting human rights and limitations related to “greening” of other human rights. Finally the current article provides a short overview of the the development of the respective legal provisions regarding environmental rights, including both human rights and Rights of Nature. Part I is concluded with some comments regarding the trend towards developing procedural environmental rights and expectations towards the UNECE Aarhus Convention and its role in protecting substantive environmental rights and participatory democracy – which is the link to Part II which addresses these issues in detail and concludes that access to justice provisions under the Aarhus Convention neither provide sufficient means to protect environmental rights nor – in light of the various conceptual roots of the Convention - should be treated as having only such a role.
    Źródło:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2023, 21, 2; 141-169
    2658-1922
    Pojawia się w:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies