Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "church buildings" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Improving access to historic buildings: some english experience
Poprawa dostępu do zabytkowych budynków: wybrane doświadczenia angielskie
Autorzy:
Walter, Nigel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2202011.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków
Tematy:
accessibility
heritage
Historic England
Church of England
change
conservation
dostępność
dziedzictwo
zmiana
konserwacja
Opis:
In England, accessibility to historic buildings falls under the Equality Act 2010, for which a key concept is the making of ‘reasonable adjustments’ to physical features of a building; this acknowledges that a blanket application of technical requirements would be detrimental to some historic buildings, and that equal access may not be achievable in every case. This paper approaches accessibility in historic buildings in England from two angles. The first is a consideration of two separate guidance documents, from Historic England and from the Church of England respectively; each document is outlined, offering points of comparison with guidance in other jurisdictions. One consistent theme in these documents is the positive framing of accessibility as of benefit not only for those with disabilities, but also for all users and potentially for the heritage itself. The second aspect of the paper comprises three case study projects from my own practice, spread across a range of building types, ages, and grades of protection, which together demonstrate by example some of what is currently considered possible in England, and illustrate how practice relates to policy and guidance. The paper ends by briefly reflecting on what light accessibility policy might shed on some broader questions of heritage concern.
W Anglii dostępność budynków zabytkowych podlega Ustawie o równości z 2010 roku, dla której kluczowym pojęciem jest dokonywanie "rozsądnych zmian" w fizycznych cechach budynku; ustawa uznaje, że powszechne stosowanie wymagań technicznych byłoby szkodliwe dla niektórych budynków zabytkowych i że równy dostęp może nie być osiągalny w każdym przypadku. Niniejszy artykuł podchodzi do kwestii dostępności w budynkach zabytkowych w Anglii z dwóch punktów widzenia. Pierwszym z nich jest rozważenie dwóch odrębnych dokumentów zawierających wytyczne, odpowiednio od Historic England i Church of England; każdy z nich jest przedstawiony w zarysie, oferując punkty porównania z wytycznymi w innych jurysdykcjach. Jednym ze spójnych tematów w tych dokumentach jest pozytywne ujęcie dostępności jako korzyści nie tylko dla osób niepełnosprawnych, ale także dla wszystkich użytkowników i potencjalnie dla samego dziedzictwa. Drugi aspekt artykułu obejmuje trzy projekty studium przypadku z mojej własnej praktyki, obejmujące różne typy budynków, wiek i stopnie ochrony, które razem pokazują na przykładach to, co obecnie uważa się za możliwe w Anglii i ilustrują, jak praktyka odnosi się do polityki i wytycznych. Artykuł kończy się krótką refleksją nad tym, jakie światło polityka dostępności może rzucić na pewne szersze kwestie związane z dziedzictwem.
Źródło:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego; 2022, 14; 7--22
2543-6422
Pojawia się w:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ruins of sacred buildings: ideological message and problems of its preservation
Ruiny budowli sakralnych. Przesłanie ideowe i problem ich zachowania
Autorzy:
Krasny, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2063933.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków
Tematy:
permanent ruin
church architecture
meaning of ruins
trwała ruina
architektura kościelna
przesłanie ideowe ruin
Opis:
The ruin is a building, whose shape is deformed and decoration have suffered significant loses. So the viewer’s attention is attracted by the ideological message of ruins, which is always different from the set of meanings of the complete edifice, and often contradicts it. This is clearly seen in the case of sacred buildings. In the 16th and 17th centuries Roman Catholic writers claimed, that the ruins of pagan temples in Rome are monuments of the ancient Roman Empire’s power, but their current state clearly shows the defeat of paganism and triumph of Christianity. The prelates thought that it was necessary to take care of the ruins, but they should not be rebuilt. Protestant writers in the British Isles took a similar attitude to the local ruins of monastic temples, seeing in them a clear manifestation of the fall of the “papist religion” and the triumph of Protestantism. During the French Revolution, remains of the ruined churches were consciously preserved as monuments of the decline of Christianity and the triumph of the new cult of reason. So rejection of the religion granted protection to ruins of sacred buildings. However the religious indifference growing in many communities causes problems with determining the place of such ruins in public space. Reducing them to the role of bizarre "street furniture" (eg the church of Saint-Livier in Metz), causes their ideological neglection, often contributes to their material destruction. Preventing such situation seems to be an important challenge for conservators dealing with the problem of "permanent ruin".
Ruiny są budowlami, które uległy zasadniczej deformacji i utraciły znaczną część detalu architektonicznego. Wskutek tego przekaz ideowy ruin rożni się od znaczeń komunikowanych przez kompletne budowle, a często bywa wręcz przeciwstawny. Znakomitym przykładem takiego stanu rzeczy są zrujnowane budowle sakralne. W XVI i XVII w. pisarze katoliccy głosili zgodnie, że ruiny pogańskich świątyń w Rzymie są wprawdzie pamiątkami potęgi starożytnego Cesarstwa Rzymskiego, ale ich aktualny stan ukazuje przede wszystkim wyraziście upadek religii pogańskiej i triumf chrześcijaństwa. Wpływowi duchowni pouczali więc, że należy troszczyć się o zachowanie tych ruin, ale nie należy ich odbudowywać. Protestanccy pisarze na Wyspach Brytyjskich postrzegali w podobny sposób ruiny tamtejszych świątyń klasztornych, uznając je za dobitną manifestację klęski „religii papistowskiej” i zwycięstwa reformacji. Podczas Rewolucji Francuskiej relikty zrujnowanych kościołów były zaś zachowywane jako pomniki upadku chrześcijaństwa, które ustąpiło miejscami kultowi rozumu, a zatem odrzucenie religii zapewniło paradoksalnie ochronę ruinom budowli sakralnych. Obojętność religijna, narastająca obecnie w wielu społecznościach, powoduje zaś poważne problemy z określeniem miejsca takich ruin w przestrzeni publicznej. Sprowadzanie ich do roli dziwacznej „małej architektury” (np. kościół Saint-Livier w Metzu), powoduje banalizację ich ideologicznego przesłania, co przyczynia się często do ich postępującej materialnej degradacji. Zapobieganie takim sytuacjom wydaje się więc dużym wyzwaniem dla konserwatorów zajmujących się problemem zachowania „trwałych ruin”.
Źródło:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego; 2020, Nr 10; 45--59
2543-6422
Pojawia się w:
Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies