Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "soil bioremediation" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Ocena przydatności inokulantów do bioremediacji gleby zanieczyszczonej produktami naftowymi
Assessment and choice of inoculants for the bioremediation of soil contaminated with petroleum products
Autorzy:
Kołwzan, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/237652.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:
produkty naftowe
gleba
bioremediacja
inokulant
petroleum products
soil
bioremediation
Opis:
W pracy podjęto problem doboru inokulantów do wspomagania procesu bioremediacji gleby zanieczyszczonej produktami naftowymi pochodzącymi z oleju napędowego. Porównano skuteczność działania preparatów bakteryjnych sporządzonych na bazie mikroflory autochtonicznej (BIO-1) oraz preparatów z hodowli własnej zawierających aktywne szczepy obce Pseudomonas putida (K3), Acinetobacter lwoffi (K29) oraz Rhodococcus erythropolis (K45). Badania przeprowadzono w lizymetrach polowych metodą in situ. Początkowa zawartość oleju napędowego w glebie (w przeliczeniu na suchą masę) wynosiła 10%. Badania wykazały, że zastosowanie aktywnych szczepów bakterii Acinetobacter lwoffi i Pseudomonas putida przyspieszyło rozkład jedynie łatwo biodegradowalnych składników oleju napędowego w pierwszej fazie procesu bioremediacji. Adaptacja tych biopreparatów do rozkładu pozostałych związków była długa, co pozwoliło na zrównanie całkowitego czasu rozkładu produktów naftowych niezależnie od rodzaju zastosowanego inokulantu. Druga faza bioremediacji przebiegała wolno, ze względu na małą podatność związków aromatycznych i alicyklicznych na biodegradację. Wykazano, że jej przyspieszenie i osiągnięcie skutecznej eliminacji zanieczyszczeń z gruntu umożliwiła powtórna inokulacja gleby szczepem Rhodococcus erythropolis zdolnym do wykorzystywania trudno biodegradowalnych produktów naftowych. W glebie inokulowanej szczepem Acinetobacter lwoffi zawartość produktów naftowych zmniejszyła się do 114,1 mg/kg (ok. 0,01%), podczas gdy mikroflorą autochtoniczną do 409 mg/kg (ok. 0,04%). Najlepsze rezultaty dało ponowne zaszczepienie gleby uprzednio inokulowanej szczepem Pseudomonas putida, gdzie końcowa zawartość produktów naftowych wyniosła 31,4 mg/kg (ok. 0,003%). Obserwacja rozwoju mikroorganizmów, reprezentujących wybrane grupy fizjologiczne, w glebie podczas procesu bioremediacji wykazała stymulację wzrostu większości z nich. Zwiększyła się także aktywność enzymatyczna mikroorganizmów glebowych związana z rozkładem dużej ilości substancji organicznych. Wyjątek stanowiły promieniowce i bakterie wiążące wolny azot oraz bakterie nitryfikacyjne, których liczebność uległa znacznemu zmniejszeniu w porównaniu do próbki kontrolnej. Na podstawie analizy kształtowania się liczebności bakterii w poszczególnych lizymetrach można sądzić, że stosunkowo najmniejsze zmiany w strukturze ilościowej i jakościowej mikroorganizmów spowodowało wprowadzenie inokulantu sporządzonego na bazie mikroflory autochtonicznej zanieczyszczonego gruntu. Dlatego też tego typu inokulanty należy uznać za bardziej przydatne do bioaugmentacji, gdyż ich zastosowanie umożliwi przywrócenie równowagi ekologicznej w zanieczyszczonej glebie.
The paper addresses the problem of selecting inoculants in order to aid the bioremediation of soil that has been contaminated with petroleum products being components of diesel oil spills. Bacterial preparations based on indigenous microflora (BIO-1) and preparations obtained from our own culture, containing active foreign strains of Pseudomonas putida (K3), Acinetobacter lwoffi (K29) and Rhodococcus erythropolis (K45), were tested for activity. The tests were conducted in lysimeters by the in situ method. The initial content of diesel oil in the soil amounted to 10%. The results have demonstrated that the use of active strains of the species Acinetobacter lwoffi and Pseudomonas putida accelerated only the degradation of easily biodegradable diesel oil components at the first stage of the bioremediation process. It took a long time to adapt those biopreparations to the biodegradation of the other compounds, and in this way it was possible to equalize the overall time of biodegradation for the petroleum products, irrespective of the type of the inoculant used. The second stage of bioremediation proceeded at a slow rate, which is attributable to the poor biodegradability of aromatic and alicyclic compounds. It has been found that the bioremediation process can be accelerated, and that the efficiency of pollutant removal can be enhanced by re-inoculating the soil with Rhodococcus erythropolis, which has the capacity for utilizing petroleum products that are difficult to biodegrade. When the soil was inoculated with Acinetobacter lwoffi, the content of petroleum products was reduced to 114.1 mg/kg (approx. 0.01%); upon inoculation of the soil with indigenous microflora, the content of petroleum products decreased to 409 mg/kg (approx. 0.04%). The best results were obtained, however, when the soil inoculated with Pseudomonas putida was made subject to re-inoculation; the final content of petroleum products then totalled 31.4 mg/kg (approx. 0.003%). Observations made in the course of the remediation procedure have revealed that the growth of the majority of the soil microorganisms (which represent the physiological groups chosen) was stimulated. Enhancement was also observed in the enzymatic activity of the soil microorganisms with respect to the biodegradation of a large quantity of organic substances. Exceptions were actinomycetes, free nitrogen fixing bacteria and nitrifying bacteria, whose numbers were reduced substantially as compared to the control. Analysis of the variations observed in the bacterial counts in particular lysimeters suggests that the introduction of the inoculant prepared on the basis of the indigenous microflora of the contaminated soil brought about the least substantial changes in the quantitative and qualitative structure of the bacterial population. For that reason inoculants of this type should be regarded as suitable for bioaugmentation, since their application can restore the ecological equilibrium in the contaminated soil.
Źródło:
Ochrona Środowiska; 2008, 30, 4; 3-14
1230-6169
Pojawia się w:
Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biologiczne oczyszczanie wód podziemnych z chlorowcopochodnych etenu
Biological treatment of groundwaters polluted with chlorinated ethene
Autorzy:
Tabernacka, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/236995.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:
bioremediacja
trichloroeten
tetrachloroeten
środowisko gruntowo-wodne
bioremediation
trichloroethene
tetrachloroethene
soil-water environment
Opis:
Trichloroeten (TCE) i tetrachloroeten (PCE) należą do grupy lotnych związków chloroorganicznych. Wysoka toksyczność, właściwości kancerogenne i mutagenne, a także bioakumulacja tych związków spowodowały wzrost zainteresowania metodami ich usuwania ze środowiska wodnego, w tym metodami biologicznymi. TCE i PCE należą do związków opornych na biodegradację. Ich rozkład w warunkach tlenowych zachodzi przeważnie na drodze kometabolizmu w obecności specyficznych substratów wzrostowych. W warunkach beztlenowych trichloroeten i tetrachloroeten są wykorzystywane przez bakterie, jako końcowe akceptory elektronów, w procesie dehalorespiracji lub ulegają rozkładowi przy udziale bakterii metanogennych, acetogennych, redukujących Fe(III) i Mn(IV) oraz redukujących siarczany. Podjęto także próby biodegradacji trichloroetenu przy zastosowaniu grzybów białej zgnilizny drewna. Wyniki badań wskazują, że proces ten zachodzi w sposób zbliżony do przemian u ssaków i zasadniczo różni się od procesów biodegradacji prowadzonych przez bakterie. W pracy omówiono przebieg i skuteczność usuwania TCE i PCE ze środowiska wodnego metodami biologicznymi.
Trichloroethene (TCE) and tetrachloroethene (PCE) belong to the group of volatile chloroorganic compounds. High toxicity, carcinogenicity and mutagenicity as well as bioaccumulation of these compounds has led to the increased interest in methods of their removal from water environment, including biological methods. TCE and PCE are compounds resistant to biodegradation. In aerobic conditions their biodegradation is most often cometabolic in the presence of specific growth substrates. In anaerobic conditions, trichloroethene and tetrachloroethene are used by bacteria as terminal electron acceptors in dehalorespiration or are degraded by methanogens, acetogenic bacteria and Fe(III)-, Mn(IV)- and sulfate-reducing bacteria. Attempts at bioremediation of TCE using white-rot fungi have also been made. The study results indicate that TCE degradation pathway is similar to that previously reported for mammals and essentially differs from bacterial degradation processes. Mechanism and efficacy of biological treatment of groundwaters polluted with chlorinated ethene have been reviewed.
Źródło:
Ochrona Środowiska; 2014, 36, 1; 9-13
1230-6169
Pojawia się w:
Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Możliwości wykorzystania biosurfaktantów w procesach remediacji środowiska gruntowo-wodnego
Biosurfactant applications in water and soil remediation processes
Autorzy:
Kołwzan, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/237201.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:
mikroorganizm
hydrofobowe związki organiczne
metale
bioremediacja
przemywanie gruntu
microorganism
hydrophobic organic compounds
metals
bioremediation
soil washing
soil flushing
Opis:
Wytwarzanie biosurfaktantów przez mikroorganizmy związane jest głównie z mechanizmem pobierania hydrofobowych substratów pokarmowych. Wykazano, że biosurfaktanty mogą z dużym powodzeniem zastępować syntetyczne środki powierzchniowo czynne nie tylko w różnych gałęziach przemysłu, medycynie i rolnictwie, ale także w dziedzinie ochrony środowiska. Podstawowe kierunki ich wykorzystania w ochronie środowiska to bioremediacja oraz procesy związane z ekstrakcją zanieczyszczeń na drodze tzw. płukania gruntu. Efektem ich działania jest wzrost rozpuszczalności węglowodorów wchodzących w skład produktów naftowych, co umożliwia ich wykorzystanie w charakterze substratu pokarmowego przez mikroorganizmy. Biosurfaktanty okazały się także przydatne w procesach usuwania z gruntu fazy gęstych niewodnych cieczy (DNAPL) na drodze przemywania. Możliwe jest także wykorzystanie biosurfaktantów anionowych do tzw. mycia gruntów skażonych pierwiastkami śladowymi. Skuteczność oczyszczania skażonych gruntów z użyciem biosurfaktantów zależy od wielu czynników biologicznych oraz fizyczno-chemicznych, związanych np. z rodzajem, stężeniem i wiekiem danego zanieczyszczenia, heterogenicznością gruntu oraz stężeniem i rodzajem zastosowanego biosurfaktantu. Z uwagi na ilość zużywanego w tych procesach związku powierzchniowo czynnego konieczne jest dalsze obniżenie kosztów produkcji biosurfaktantów.
Biosurfactant production is mainly related to hydrophobic nutrient uptake by microorganisms. It was demonstrated that biosurfactants might successfully substitute for synthetic surface-active agents not only in different branches of industry, medicine and agriculture but also in the environmental field. Bioremediation and processes related to extraction of contaminants via so called soil flushing are their principal applications in the environmental protection. Biosurfactants increase the mineral oil hydrocarbon solubility, allowing for their use as nutrients by microorganisms. Biosurfactants are also useful in processes of dense non-aqueous-phase liquid (DNAPL) removal from soil by means of soil flushing. Moreover, anionic biosurfactants may also be used for so called washing of soils contaminated with trace metals. Efficacy of the contaminated soil remediation with biosurfactants depends on many biological and physico-chemical factors, related to e.g. the contamination type, concentration and its age, soil heterogeneity as well as type and concentration of the biosurfactant used. Due to the amounts of surface-active agent used it is necessary to further reduce the costs of biosurfactant production.
Źródło:
Ochrona Środowiska; 2014, 36, 3; 3-18
1230-6169
Pojawia się w:
Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Usuwanie zanieczyszczeń naftowych z gruntu metodą pryzmowania
Removal of petroleum products from soil by the prism method
Autorzy:
Kołwzan, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/236568.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:
produkty naftowe
grunt
bioremediacja
pryzmowanie
inokulant
petroleum products
soil
decontamination
bioremediation
prism method
inoculant
Opis:
W pracy dokonano oceny przebiegu procesu oczyszczania gruntu z produktów naftowych, których zawartość w suchej masie gruntu mieściła się w zakresie od prawie 70 mg/kg aż do ok. 3 tys. mg/kg. Do usuwania tych specyficznych i bardzo uciążliwych zanieczyszczeń wykorzystano metodę pryzmowania. Opracowana technologia została oparta na bioaugmentacji pryzmy. Do inokulacji pryzmy wykorzystano oryginalny biopreparat zawierający bakterie autochtoniczne należące do gatunków Stenotrophomonas maltophilia i Pseudomonas putida, które wyizolowano z zanieczyszczonego gruntu. Zastosowane uzbrojenie techniczne pozwoliło na dotlenienie gruntu, rozprowadzenie w nim substancji biogennych i mikroorganizmów oraz utrzymanie jego odpowiedniej wilgotności. Przebieg procesu bioremediacji monitorowano analizując wskaźniki fizyczno-chemiczne i mikrobiologiczne gruntu oraz odcieku z pryzmy. Wyróżniono trzy fazy procesu bioremediacji gruntu - wstępną (I), właściwej bioremediacji (II) oraz doczyszczania (III). Faza wstępna odbywała się w sezonie zimowym, w warunkach ograniczonego dostępu tlenu i niskich temperatur gruntu. W tej fazie, mimo warunków niekorzystnych do rozwoju mikroorganizmów, uzyskano usunięcie zanieczyszczeń naftowych z gruntu do wartości mieszczących się w zakresie od ok. 30 mg/kg do ok. 2500 mg/kg, zależnie od ich początkowej zawartości w oczyszczanym gruncie. Największą intensywność procesu bioremediacji gruntu zanotowano w sezonie wiosenno-letnim (II faza), w którym stwierdzono intensywny rozwój bakterii glebowych oraz wzrost ich aktywności degradacyjnej w całym przekroju pryzmy. Zaobserwowane na zakończenie tej fazy zmniejszenie zawartości węgla organicznego w gruncie spowodowało także ograniczenie rozwoju mikroorganizmów, na skutek czego w tym samym czasie wystąpiło gwałtowne zmniejszenie liczby bakterii. Zanotowano także zmniejszenie aktywności degradacyjnej drobnoustrojów - średnia wartość aktywności dehydrogenazowej gruntu wynosiła 12,7 mgTF/gź24 h. W II fazie bioremediacji gruntu uzyskano zmniejszenie zawartości produktów naftowych średnio do ok. 50 mg/kg. Doczyszczanie pryzmy (faza III) odbywało się jesienią i polegało na kolejnym zbieraniu powierzchniowej warstwy gruntu, w której zawartość produktów naftowych była minimalna. Pozwoliło to na stopniowe odkrywanie dolnych warstw pryzmy (do których dostęp tlenu był wcześniej ograniczony) i ich doczyszczenie. Zawartość produktów naftowych w oczyszczonym gruncie po przeprowadzeniu III fazy procesu bioremediacji wahała się w granicach od ok. 2 mg/kg do ok. 20 mg/kg. Badania wykazały, że zastosowana technologia była bezpieczna dla środowiska naturalnego, a system stałej recyrkulacji wody w układzie pryzma-bioreaktor pozwolił na doczyszczenie odcieków z pryzmy do wymaganej jakości.
The aim of the study was to assess the efficiency of soil cleanup from petroleum products, whose concentrations in the dry mass ranged from approx. 70 mg/kg to as much as approx. 3,000 mg/kg. In order to remove those specific, troublesome and nuisance-causing contaminants, use was made of the prism method consisting in the bioaugmentation of the prism. The prism was inoculated using an original biopreparation, which contained autochthonous bacteria of the species Stenotrophomonas maltophilia and Pseudomonas putida, isolated from the contaminated soil. The technical appliances used made it possible to aerate the soil, spread biogens and microorganisms, and control moisture content. The course of the bioremediation process was monitored by analyzing the physicochemical and microbiological parameters of the soil and those of the leachate from the prism. The process itself proceeded in three stages: preliminary (I), bioremediation (II) and aftertreatment (III). Stage (I) occurred in the winter season, under conditions of limited oxygen availability and low soil temperature. At that stage, in spite of the disadvantageous conditions for microorganism growth, the removal of petroleum products from the soil varied from approx. 30 mg/kg to approx. 2500 mg/kg, which depended on the initial content of these pollutants in the soil being biodegraded. The bioremediation process was the most intense in the spring and summer seasons (stage II), which were characterized by enhanced growth and enhanced degrading activity of the soil bacteria in the whole cross-section of the prism. The decrease in the organic carbon concentration in the soil observed at the end of stage II exerted a limiting effect on microorganism growth, thus contributing to a rapid reduction in the number of bacteria. There was also a concomitant decrease in the degrading activity of the microorganisms: the value of the dehydrogenase activity of the soil averaged 12.7 mgTF/gź24 h. During stage II of the bioremediation process the content of petroleum products in the soil was reduced to approx. 50 mg/kg on average. The aftertreatment of the prism (stage III) was performed in the autumn season and consisted in the consecutive stripping of the surface layer, where the content of petroleum products was minimal. This enabled a gradual uncovering of the lower prism layers (those with limited oxygen availability) and their aftertreatment. Upon termination of stage III of the bioremediation process, the content of petroleum products in the soil ranged from approx. 2 mg/kg to approx. 20 mg/kg. The study has demonstrated that the technology applied was environment-friendly and safe, and that the continuous water recirculation in the prism-bioreactor system enabled the aftertreatment of the leachates from the prism to the level desired.
Źródło:
Ochrona Środowiska; 2009, 31, 2; 3-10
1230-6169
Pojawia się w:
Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Możliwości zastosowania grzybów w technologiach oczyszczania i remediacji wybranych elementów środowiska
Possible applications of fungi in purification and environmental remediation technologies
Autorzy:
Kołwzan, B.
Adamiak, W.
Dziubek, A. M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/236820.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:
environment purification
wastewater
soil
gases
toxic pollution
biodegradation
bioremediation
mycoremediation
biofiltration
decolorization
white rot fungi
ligninolytic
biofilm
xenobiotics
bioaccumulation
biosorption
oczyszczanie środowiska
ścieki
gleba
gazy
zanieczyszczenia toksyczne
biodegradacja
bioremediacja
mykoremediacja
biofiltracja
odbarwianie
grzyby białej zgnilizny
biofilm
ksenobiotyki
bioakumulacja
biosorpcja
Opis:
Grzyby wykazują wiele cech przydatnych w inżynierii środowiska, dających im przewagę nad bakteriami. Udowodniono, że potrafią one rozkładać wiele skomplikowanych związków organicznych, także ksenobiotyków, takich jak trudnobiodegradowalne wielopierścieniowe związki aromatyczne, polichlorowane węglowodory, dioksyny, pestycydy oraz pozostałości materiałów wybuchowych. Ważną rolę w naturalnej regulacji liczebności populacji roślin odgrywają pasożytnicze gatunki grzybów, a gatunki symbiotyczne są niezbędne do prawidłowego rozwoju i wzrostu wielu gatunków roślin. Ich różnorodność taksonomiczna, genetyczna i funkcjonalna jest ogromna i stanowi obszerne źródło organizmów użytecznych w procesie bioremediacji. W dokonanym przeglądzie piśmiennictwa wykazano, że różne gatunki grzybów mogą znaleźć zastosowanie w remediacji środowiska gruntowo-wodnego oraz w oczyszczaniu ścieków i gazów odlotowych. Jednakże dotychczasowe badania nad wykorzystaniem grzybów najczęściej były prowadzone w skali laboratoryjnej. Eksperymenty w skali półtechnicznej i polowej wykazały, że na obecnym etapie praktyczne wykorzystanie grzybów w systemach inżynierii środowiska nie jest ekonomicznie uzasadnione. Problemem, który wymaga rozwiązania jest utrzymanie dominacji szczepów grzybów o wysokiej aktywności degradacyjnej w otwartych układach oczyszczających w warunkach konkurencji ze strony mikroorganizmów autochtonicznych. Duże nadzieje wiąże się z jednoczesnym wykorzystaniem w układach oczyszczania środowiska grzybów i bakterii, których skuteczność biodegradacyjna może się wzajemnie uzupełniać. Aby w pełni wykorzystać specyficzne walory grzybów niezbędne są badania przesiewowe w celu izolacji szczepów o szerszych zdolnościach metabolicznych, a także udoskonalanie szczepów metodami in vitro. Podobnie przyszłościowe jest wykorzystanie w bioremediacji immobilizowanych enzymów grzybowych. Rozwój technik molekularnych pozwoli na zmniejszenie nadal jeszcze wysokich kosztów wytwarzania, oczyszczenia i immobilizacji enzymów na odpowiednich nośnikach.
Fungi possess many features useful to environmental engineering, which gives them an advantage over bacteria. Their ability to decompose many complex organic compounds, including xenobiotics, such as difficult to biodegrade polycyclic aromatic compounds, polychlorinated hydrocarbons, dioxins, pesticides and explosive residues has been documented. Parasitic fungi species play an important role as natural regulators of plant population size, while symbiotic species are essential to proper development and growth of many plant species. The enormous taxonomic, genetic and functional diversity of fungi constitutes a rich source of organisms useful in bioremediation process. The literature review demonstrated that various types of fungi could be employed in remediation of soil-water environment as well as in treatment of wastewater and waste gases. However, most often current studies on fungal applications are carried out on a laboratory scale. At the current stage, as demonstrated by semi-technical and field-scale experiments, practical use of fungi in environmental engineering systems is not economically justified. Maintenance of dominance of fungal strains with high degradation activity in open purification systems in competition with indigenous microorganisms remains an open problem. Great promises are held out for simultaneous use of fungal and bacterial environments in treatment systems, as their biodegradation effectiveness may complement each other. Improvement of strains by the in vitro methods and screening tests to isolate strains with broader metabolic abilities are necessary in order to take full advantage of the specific benefits of fungi. Similarly, use of immobilized fungal enzymes in bioremediation offers good prospects for the future. Development of molecular techniques will allow for reduction of persistently high costs of enzyme production, purification and immobilization on appropriate carriers.
Źródło:
Ochrona Środowiska; 2018, 40, 1; 3-20
1230-6169
Pojawia się w:
Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies