Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "history of Church" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Pojęcie misji przed Soborem Watykańskim II
    The concept of mission before the 2nd Vatican Council
    Autorzy:
    Kowalak, Władysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480754.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    misje chrześcijańskie
    misjologia
    historia Kościoła
    Sobór Watykański II
    Kościoły lokalne
    inkulturacja
    Christian missions
    Missiology
    history of the Church
    2nd Vatican Council
    local Churches
    inculturation
    Opis:
    Właściwe zrozumienie terminu „misje" wiąże się z poznaniem kontekstu teologicznego, kulturowego, a także dziejowego, w którym słowo to się pojawiło. Od czasów Karola I Wielkiego misje coraz częściej stawały się narzędziem ekspansji politycznej władców chrześcijańskich. Szczytem tego zjawiska był tzw. patronat królów Portugalii oraz wikariat królów Hiszpanii. Misje ujmowano w tym okresie jako działalność zmierzającą do szerzenia wiary przez ustanowienie instytucji Kościoła hierarchicznego na terytoriach odkrytych w XVI i XVII wieku lub na tych, które jeszcze pozostały do odkrycia. Jednakże z czasem uświadomiono sobie niewystarczalność takiego pojęcia misji. Niewystarczające okazało się też pojęcie misji, jakie wypracował protestancki teolog G. Warneck, a jakie przyjęli później wielcy misjolodzy katoliccy (np. J. Schmidlin, P. Charles). Pełniejsze określenie misji, jakie wypracowano przed Soborem Watykańskim II, wskazywało, iż są one równoczesnym przepowiadaniem Ewangelii oraz zakładaniem Kościoła.
    The proper understanding of the term "mission" depends on the way we get to know the theological, cultural and historical context in which the term appeared. From the times of Charlemagne on missions often came to be a tool of political expansion as performed by Christian rulers. The peak of that phenomenon was the so-called patronage of Portuguese kings and the vicariate of Spanish kings. Missions were conceived at that time as an activity aimed at spreading faith through establishing official Church institutions on the territories which had been discovered earlier in the 16th and 17th centuries, or on those which were still to be discovered. However, as the time had passed, an awareness grew that such an understanding is far from satisfactory. The concept of the mission that had been worked out by the Protestant theologian G. Warneck, and which had been taken over by the outstanding Catholic theologians (e.g. J. Schmidlin, P. Charles), appeared to be unsatisfactory, as well. A more comprehensive concept of the missions worked out before the 2nd Vatican Council pointed out to them as a modern proclamation of the Gospel and establishing of the Church.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2016, 2; 8-25
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działalność Rajmunda Llulla w Afryce Północnej (XIII i XIV wiek). Początki dialogu chrześcijańsko-muzułmańskiego
    Work of Raimund Llull in North Africa (13th and 14th centuries). Beginnings of Christian-Moslem dialogue
    Autorzy:
    Hryszko, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480362.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Rajmund Llull (Raimundus Lullus)
    Misje
    Muzułmanie
    dialog międzyreligijny
    historia Kościoła w XIII–XIV wieku
    Raimund Llull (Raimundus Lullus)
    Missions
    Moslems
    interreligious dialogue
    the history of the Church of the 13th and 14th centuries
    Opis:
    Artykuł został poświęcony okolicznościom trzech wypraw misyjnych Rajmunda Llulla do Afryki (kolejno do: Tunisu w latach 1292–1293, Bidżaji w 1307 r. i ponownie Tunisu w latach 1314–1315). W pierwszej części artykułu, po sumarycznym zaprezentowaniu życia i dokonań Llulla, zostało nakreślone tło relacji Korony Aragonii z północnoafrykańskim państwem Hafsydów, które stało się terenem jego aktywności misyjnej. Na podstawie wybranych pism uczonego przedstawiono motywy, jakimi kierował się przy pracy chrystianizacyjnej. Osobne miejsce zajmuje analiza proponowanych przezeń metod konwersji muzułmanów na tle XIII-wiecznej myśli misjologicznej. W artykule ukazano także wpływ wydarzeń związanych z kolejnymi podróżami do Afryki na modyfikację refleksji nad problemem nawracania muzułmanów na chrześcijaństwo w oparciu o dialog. Llull, uciekając się do rozumu i używając argumentów filozoficznych, odwoływał się do wspólnych elementów łączących obie religie jako płaszczyzny porozumienia. W ten sposób wytyczał nowe zasady postępowania na styku świata chrześcijaństwa zachodniego i domeny islamu.
    The article is focusing on the circumstances of three missionary trips of Raimund Llull to Africa (to Tunisia in the years 1292-1293, Bejaia in 1307 and again to Tunisia between 1314 and 1315). In the first part of the article, after a brief presentation of the life and achievements of Raimund Llull, the background of mutual relations between Aragon and the North-African state ruled by the Hafsids, which became an area of missionary activity in that part of the world, was presented. Pursuant to the selected writings of the scholar, motives were presented, on which he based his missionary activity. Some special focus is directed on the activity among the Moslems and the methods he suggested in that type of work according to the mission-theological thought of the 13th century. The article also shows the influence of the events connected with his subsequent travels to Africa on the modification of the reflection on the problem of converting the Moslems on the basis of a dialogue. Llull, resorting to the reason and using philosophical arguments, referred to the common elements of the both religions as the common ground for agreement and mutual understanding. In this way he pointed to some new principles of acting on the meeting point of the western Christian world and the Islam domain.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2015, 2; 56-85
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Misyjna działalność rosyjskiej Cerkwi prawosławnej na kontynencie azjatyckim. Chiny i Korea
    Missionary Activity of the Russian Orthodox Church in Asian Continent. China and Korea
    Autorzy:
    Pawełczyk-Dura, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480704.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Rosyjska Misja Prawosławna w Chinach
    Rosyjska Misja Prawosławna w Korei
    historia Kościoła
    Mission of the Russian Orthodox Church in China
    Mission of the Russian Orthodox Church in Korea
    Church history
    Opis:
    Niniejszy artykuł poświęcony został działalności misyjnej rosyjskiej Cerkwi prawosławnej na kontynencie azjatyckim. Pierwsza jego część dotyczy Chin, druga – Korei. Na podstawie dostępnej literatury przedmiotu i materiałów archiwalnych zobrazowano proces formowania się misji prawosławnych chińskiej i koreańskiej oraz poszczególne etapy kształtowania się wymienionych wspólnot, zwracając szczególną uwagę na wpływ przewrotu bolszewickiego w Rosji na dalsze, niekiedy tragiczne losy misjonarzy i wiernych rosyjskich w tych krajach.
    This article presents the missionary activity of the Russian Orthodox Church on the Asian continent. First his part refers to China and the second one to Korea. Based on available literature and archive materials was described process of formation Chinese and Korean Orthodox mission and next stages of formation of those communities, paying particular attention to the impact of Bolshevik’s revolution in Russia to further, difficult and sometimes even tragic fates of Russian missionaries and faithful in China and Korea.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2019, 1; 77-91
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A Mosaic of the SVD China Mission based on Missionary Memoirs
    Mozaika misji werbistowskiej w Chinach w oparciu o pamiętniki misjonarzy
    Autorzy:
    Miotk, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480316.pdf
    Data publikacji:
    2014-06-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    historia Chin
    historia misji
    świadectwo misjonarzy
    inkulturacja
    kościół lokalny
    etos misyjny
    the history of China
    the history of the mission
    the testimony of missionaries
    inculturation
    local church
    missionary ethos
    Opis:
    Artykuł bazuje na pamiętnikach, których autorami są misjonarze werbiści w Chinach: o. Georg Stenz, o. Bruno Hagspiel, o. Clifford King, o. Johann Bromkamp, o. Joseph Henkels. Ich teksty zawierają osobiste doświadczenia pracy misyjnej oraz opis kontekstu społecznokulturowego działalności misyjnej w Państwie Środka. Odwołując się do pamiętników, autor przedstawia cztery zagadnienia: 1) kontekst historyczny misji werbistowskich w Chinach; 2) życie misyjne; 3) pracę misyjną oraz 4) spotkanie z Chińczykami. Kontekst historyczny uwzględnia Powstanie Bokserów, przemianę ustrojową (przejście z Cesarstwa do Republiki) oraz podział państwa wskutek wojen domowych. Mimo rozwiązania Partii Komunistycznej (1927), komunizm umocnił swoją pozycję w okresie wojny chińsko-japońskiej (1937-1941). Perypetie zakładania i rozwoju misji były ściśle związane z sytuacją polityczną. Dominującymi elementami są tu ogólny chaos, niepewność społeczna i klęski żywiołowe. Z pamiętników dowiadujemy się o najtrudniejszych aspektach życia misjonarza: opanowanie obcego języka, samotność, podróże z narażeniem się na spotkanie z bandami rabusiów. Praca misyjna była wielozadaniowa: opieka duszpasterska, katecheza, praca charytatywna i budownictwo. Ważnym elementem okazała się formacja katechistów. Odgrywali oni istotną rolę pośredników między misjonarzem a lokalną wspólnotą. Z zapisków misjonarzy wynika, że szczególny wpływ na stabilizację życia w kraju ogarniętym ideologicznym i ekonomicznym chaosem miało szkolnictwo. W tym zakresie, wiele inicjatyw zrealizowano w oparciu o fundusze z zagranicy. Osobnym rozdziałem jest spotkanie misjonarza z nieprzejednaną rzeczywistością chińską: bariery i stereotypy kulturowe, wrogie nastawienie Chińczyków podbudowane ideologią komunistyczną, traktowanie misjonarzy jako emisariuszy Zachodniego imperializmu. Podejmując te wyzwania misjonarze przyczynili się do lepszego zrozumienia chińskiej historii kultury, religijności i mentalności. Adaptowali chiński styl życia, próbowali zaradzić bieżącym problemom społecznym: dzieciobójstwu, poligamii, niesprawiedliwości, analfabetyzmowi, klęskom żywiołowym i nędzy. Zabiegali również o przyjazne relacje z mandarynami i władzą lokalną. Generalnie pamiętniki misjonarzy są cennym źródłem historycznym.
    The article is based on the memoirs whose authors are the Divine Word missionaries in China: Fr. George Stenz, Fr. Bruno Hagspiel, Fr. Clifford King, Fr. Johann Bromkamp, Fr. Joseph Henkels. Their texts contain personal experience of missionary work and the description of the socio-cultural missionary activity in the Middle Kingdom. Referring to the diaries, the author presents four issues: 1) the historical context of the Divine Word mission in China; 2) missionary life; 3) missionary work, and 4) meeting with the Chinese. The historical context takes into account Boxer Rebellion, the transformation of the political system (the transition from Empire to the Republic), and the division of the state as a result of civil wars. In spite of the dissolution of the Communist Party (1927), communism strengthened its position during the Sino-Japanese War (1937-1941). The vicissitudes of the establishing and development of the mission were closely related to the political situation. The dominant elements are here: a general confusion, uncertainty, social and natural disasters. From the diaries we learn about the most difficult aspects of the missionary life: learning a foreign language, loneliness, traveling with an exposure to a meeting with the gangs of robbers. Missionary work was multitasking: pastoral care, catechesis, charity work and construction. An important element was the formation of catechists. They played an important role of intermediaries between the missionary and the local community. From the writings of missionaries it occurs that a particular impact on the stabilisation of living in a country, engulfed in ideological and economic chaos, had the educational system. In this regard, a number of initiatives were implemented on the basis of foreign funds. A separate chapter is the meeting of a missionary with the implacable China’s reality: the barriers and cultural stereotypes, hostile attitude underpinned by the Chinese communist ideology, the treating of the missionaries as the emissaries of Western imperialism. By taking these challenges, the missionaries have contributed to a better understanding of the Chinese history, culture, religion, and mentality. They adapted the Chinese way of life, trying to remedy the current social problems: infanticide, polygamy, injustice, illiteracy, natural disasters, and poverty. They also sought friendly relations with the Mandarins and the local authorities. Generally, the missionaries’ diaries are a valuable historical source.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2014, 1; 161-210
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hong Kong: Église catholique et son identité
    Hong Kong: Kościół katolicki i jego tożsamość
    Hong Kong: The Catholic Church and Its Identity
    Autorzy:
    Kurowski, Rémy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480166.pdf
    Data publikacji:
    2014-06-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Kościół katolicki
    Hong Kong
    historia
    system chiński i hongkoński
    wolność wyznania
    Catholic Church
    history
    Chinese and Hong Kong system
    the freedom of religion
    Opis:
    Kościół katolicki w Hong Kongu reprezentuje chińsko-azjatycką wielokulturowość. Tożsamość katolika hongkońskiego osadzona jest na potrójnej przynależności: chińskiej, hongkońskiej i obywatelskiej. Mimo że Hong Kong był kolonią Korony brytyjskiej (1898-1997), pierwszymi misjonarzami byli tu katolicy: 1841 – szwajcarski kapłan Théodore Joset (kapelan żołnierzy irlandzkich); 1842 – franciszkanie rozpoczynają systematyczną ewangelizację kolonii; 1874 – Timoleone Raimondi (wikariusz apostolski) zostaje pierwszym biskupem Hong Kongu; 2013 – była kolonia liczy 7 mln mieszkańców, w tym 350 tys. katolików pochodzenia chińskiego i 150 tys. katolików-imigrantów. Od 1 lipca 1997 roku Hong Kong należy do Chin Ludowych, ale pełna integracja byłej kolonii dokona się w ciągu 50 lat. W praktyce oznacza to, że w kraju funkcjonują dwa systemy: chiński i hongkoński. W celu zapewnienia Kościołowi wolności wyznania, wysiłki duszpasterskie i dyplomatyczne podejmują biskupi miejsca: kardynał John Baptist Wu Cheng-Chung (zmarł w 2002) i aktualny biskup Joseph Zen Ze-kiun.
    The Catholic Church in Hong Kong represents the Sino-Asian multi-culture. A Hong Kong Catholic’s identity is set on a triple affiliation: Chinese, Hong Kong, and civic. Although Hong Kong was a British Crown Colony (1898-1997), the first missionaries here were Catholic priests: 1841 – a Swiss priest Theodore Joset (an Irish soldiers’ chaplain); 1842 – the Franciscans began systematic evangelisation of the colonies; 1874 – Timoleon Raimondi (an apostolic vicar) became the first bishop of Hong Kong; 2013 – a former colony’s population is over 7 million people, including 350 thousand of Catholics of Chinese origin and 150 thousand of immigrant Catholics. Since 1 July 1997, Hong Kong has is part of the People’s Republic of China, but the full integration of the former colony is supposed to become effective in 50 years. In practice, this means that in the country there are two systems: the Chinese one and the Hong Kong one. In order to ensure the freedom of religion to the Church, pastoral and diplomatic efforts are taken by the local bishops: Cardinal John Baptist Wu Cheng-Chung (died in 2002) and the current Bishop, Joseph Zen Ze-kiun.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2014, 1; 321-338
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kościół w Libanie
    The Church in Lebanon
    Autorzy:
    Imach, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480626.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Liban
    kościoły
    historia
    Maronici
    Melchici
    Jakobici
    Asyryjski Kościół Wschodu
    Ormiański Kościół Katolicki
    stosunki z Rzymem
    dokumenty
    Lebanon
    churches
    history
    Maronites,
    Melkites
    Jacobites
    Assirian Church of the East
    Armenian Catholic Church
    relations with Rome
    documents
    Opis:
    Autor wysuwa tezę, że Liban jest krajem odgrywającym kluczową rolę w kwestii ekumenizmu kościołów wschodnich. Najpierw opisuje chrześcijan w Libanie, tzn. wspólnoty wpisane w historię tej ziemi od pojawienia się wiary chrześcijańskiej – są nimi: Maronici, Melchici, Jakobici, Asyryjski Kościół Wschodu, Chaldejski Kościół Katolicki, Ormiański Kościół Katolicki. Zaproszenie do komunii ekumenicznej jest dla nich nowym, eklezjalnym wyzwaniem. Następnie autor przeprowadza analizę działań podejmowanych przez patriarchów z Bliskiego Wschodu na rzecz pokoju jedności, czego szczególnym wyrazem są następujące dokumenty: Nowa Nadzieja dla Libanu, Orientale Lumen, Orientalium Dignitas, Orientales omnes Ecclesias, Orientalium Ecclesiarum, Unitatis redintegratio, Ecclesia in Asia, Orientalium. Kolejny rozdział artykułu poświęcony jest synodom dotyczącym Bliskiego Wschodu. W tej dziedzinie wielkie zasługi należy przypisać Janowi Pawłowi II, który poczynił pierwsze kroki na rzecz ekumenizmu wspólnot chrześcijańskich Bliskiego Wschodu oraz dla pokoju w Libanie. Ukoronowaniem tych wysiłków stał się najpierw Specjalny Synod Biskupów poświęcony Libanowi (1995) – o wybitnym wydźwięku ekumenicznym, a następnie, zwołany przez Benedykta XVI, Specjalny Synod Biskupów poświęcony Bliskiemu Wschodowi (2010).
    The author puts forward a thesis that Lebanon is a country that plays a key role in the issue of ecumenism of the Eastern Churches. He first describes the Christians in Lebanon, i.e. the communities inscribed in the history of this land from the times the Christian faith emerged – these are: the Maronites, Melkite, Jacobites, the Assyrian Church of the East, the Chaldean Catholic Church, and the Armenian Catholic Church. The invitation to the ecumenical Communion is a new ecclesial challenge for them. Next, the author analyses the actions taken by the Patriarchs of the Middle East to ensure the unity peace, expressed particularly by the following documents: A New Hope for Lebanon, Orientale Lumen, Orientalium Dignitas, Orientales omnes Ecclesias, Orientalium Ecclesiarum, Unitatis redintegratio, Ecclesia in Asia, Orientalium. The subsequent article’s chapter is devoted to the synods dedicated to the Middle East. In this area, great merit should be attributed to John Paul II, who made the first steps towards ecumenical Christian communities in the Middle East and towards the peace in Lebanon. The first Special Synod of Bishops for Lebanon (1995), for outstanding ecumenical overtones, and then, the convened by Pope Benedict XVI Special Synod of Bishops for the Middle East (2010) – were the capstone of these efforts.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2014, 2; 110-127
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konstantyn I Wielki i Sobór Nicejski I (325) w wybranych źródłach historycznych
    Constantine the Great and the First Council of Nicaea (325) in selected historical sources
    Autorzy:
    Piechocka-Kłos, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480116.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Cesarstwo Rzymskie
    historia Kościoła
    Konstantyn I Wielki
    Sobór Nicejski I
    starożytność
    Constantin I the Great
    Council of Nicaea I (325)
    Church History
    Roman Empire
    antiquity
    Opis:
    Sobór Nicejski I (325) uznać należy za wydarzenie przełomowe w historii Kościoła i chrześcijaństwa. Podjęte tam decyzje wywarły olbrzymi wpływ na rozwój nowej religii rzymskiej, jak również na wydarzenia polityczne. Jedną z kluczowych postaci Soboru jest Konstantyn I Wielki (306-337). Cesarz „porzucił” oficjalnych bogów Romanitas i opowiedział się za Chrystusem. Nawrócenie Konstantyna miało jednak formę przyjęcia chrześcijańskiego Boga zgodnie z rzymską mentalnością. Celem artykułu było ukazanie wkładu Konstantyna w zwołanie Soboru Nicejskiego, jego przebieg oraz końcowe postanowienia. Przedstawiono szczegóły tego wydarzenia z uwzględnieniem podobieństw i różnic w przekazach historyków Kościoła starożytnego: Sokratesa Scholastyka, Sozomena, Filostorgiusza oraz Teodoreta z Cyru. Zwięzłe omówienie historii Soboru wyjaśnia okoliczności jego zwołania, przebieg, znaczenie podjętych tam postanowień.
    The Council of Nicaea I (325) should be considered as a breakthrough event in the history of the Church and Christianity. Decisions taken there had a huge impact on the development of the new Roman religion as well as on political events. One of the key figures of the Council is Constantine the Great (306-337). The emperor “abandoned” the official Romanitas deities and opted for Christ. Constantine’s conversion, however, took the form of receiving Christian God in accordance with the Roman mentality. The purpose of the article is to show the role of Constantine in the convocation of the Council of Nicaea (325), its course and final provisions. Details of this event were presented, taking into account the similarities and differences in the accounts of historians of the ancient Church: Socrates Scholastic, Sozomen, Philostorgius and Theodoret of Cyrus. A brief discussion of the history of the Council explains the circumstances of its convocation, its course, and the significance of its provisions.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2020, 1; 112-130
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Die Katholische Fu-Jen-Universität in Peking im Dienst der Evangelisierung
    Katolicki uniwersytet Fu Jen w Pekinie w służbie ewangelizacji
    Catholic University Fu Jen in Peking Serving Evangelisation
    Autorzy:
    Rivinius, Karl Josef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480388.pdf
    Data publikacji:
    2014-06-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    historia misji katolickich
    Kościół w Chinach
    werbiści w Chinach
    Uniwersytet Fu-Jen
    Monumenta Serica
    inkulturacja
    history of Catholic missions
    Church in China
    SVDs in China
    Fu Jen University
    inculturation
    Opis:
    Artykuł K.J. Riviniusa dotyczy utworzenia i rozwoju chrześcijańskich misji w Chinach (XVI wiek), a szczególnie roli, jaką odegrał Uniwersytet Fu-Jen (od 1933 uczelnia werbistowska). We wstępie autor zawarł krótki rys historyczny działalności misyjnej podjętej w Państwie Środka przez jezuitów (M. Ricci), którzy od samego początku wyznawali zasadę, że wiarę przekazywać należy szerząc szeroko rozumianą kulturę. Celem tego typu zabiegów miało być ukazanie wyższości chrześcijaństwa nad rodzimymi religiami. W tym czasie wzrost zainteresowania Chinami w Europie doprowadził do swoistej wymiany kulturowej: misjonarze nieśli Chińczykom chrześcijaństwo, a sprawozdania z ich działalności (opisy kraju, ludzi i ich zwyczajów), znalazły odzwierciedlenie w dziełach wybitnych twórców Oświecenia. Kres tej wymiany przyniosła tzw. wojna opiumowa (1840-1842). Od czasu jej zakończenia, ta pierwotnie wszechstronna wymiana nabrała zabarwienia komercjalnego. Kupcy upowszechniali negatywny obraz Chin. W tym duchu i Kościół przyczynił się do upowszechniania w Chinach zachodniej kultury i nauki (głównie filozofii i socjologii); protestanckie placówki misyjne podjęły krytykę konfucjanizmu, proponując w zamian zachodni pragmatyzm. Po Powstaniu Bokserów zwrócono szczególną uwagę na zacofanie Chin w porównaniu np. z Japonią, która uległa wtedy procesowi europeizacji. Zainicjowano tzw. „Reformę 100 dni”. Potrzebę nowoczesnego wykształcenia pomagały zaspokoić misje protestanckie i katolickie; chciały wpłynąć na rozwój Chin poprzez absolwentów swych szkół. Sytuacja ta okazała się korzystna do powstania pierwszego w Chinach katolickiego uniwersytetu. Vincent Ying Lien Chih (1867-1926), zaangażowany katolik, zwrócił się z petycją do papieża Piusa X (1835-1914) z prośbą o wyrażenie zgody na utworzenie katolickiego uniwersytetu, który byłby dostępny i dla katolików i dla niechrześcijan. Początkowo brak było oddźwięku ze strony Stolicy Apostolskiej, co było spowodowane niekorzystną sytuacją polityczną (I wojna światowa). Po zakończeniu wojny papież Benedykt XV – w porozumieniu z wizytatorem apostolskim Jean-Baptiste Budes de Guébriant – podjął to zagadnienie w encyklice misyjnej Maximum illud, gdzie wyraził również ubolewanie z powodu braku w Chinach uczelni katolickich. Utworzenie uniwersytetu powierzono amerykańskim benedyktynom; jego pierwszym rektorem miał zostać George Barry O’Toole, a Vincent Ying Lien Chih – jego prezydentem. Dnia 1 października 1925 roku otwarta została „Akademia Studiów Chińskich” – MacManus- Academie, która okazała się de facto pierwszym etapem powstania uniwersytetu. Po jej rozbudowie powstało więcej wydziałów. W roku 1931 uczelnia została oficjalnie uznana przez państwo. W 1938 utworzono w niej „oddział” dla kobiet – do tej inicjatywy przyłączyły się Siostry Służebnice Ducha Świętego. Rozbudowie uczelni i powiększaniu wykładanych tam dyscyplin (teologia, filozofia, studia chińskie, sztuki wyzwolone i literatura, nauki przyrodnicze) sprzyjała wtedy korzystna sytuacja polityczna; Chiny miały dobre relacje ze Stolicą Apostolską. W tych też latach nadano uczelni nazwę Fu Jen Da Xue (Uniwersytet Fu Jen). Później uczelnia borykała się z wieloma trudnościami – głównie natury finansowej, co miało związek ze światowym kryzysem gospodarczym lat trzydziestych. W roku 1933 nastąpiła zmiana kierownictwa: papież Pius XI przekazał Uniwersytet Zgromadzeniu Słowa Bożego. Przełożonym Generalnym Zgromadzenia był wówczas Józef Grendel. Dwa lata po przejęciu uniwersytetu przez werbistów zaczął się ukazywać biuletyn „Monumenta Serica” (Magazyn Studiów Orientalnych); wcześniej wydawano „Biuletyn Katolickiego Uniwersytetu w Pekinie”. Wspomniane biuletyny rozpowszechniały osiągnięcia duszpasterskie misjonarzy oraz ich odkrycia naukowe w zakresie etnologii. Wydawanie tych publikacji świadczyło również o wysokim poziomie Uniwersytetu Fu Jen. Różne były koleje losu pisma „Monumenta Serica”. Przed przejęciem władzy przez komunistów (1949) redakcję pisma i bibliotekę zdołano przenieść najpierw do Japonii, a potem – przez USA – do Sankt Augustin w Niemczech (1972). Oprócz biuletynów Werbiści zamierzali wydać również encyklopedię katolicką z myślą o elitach chińskich. Dla wyjaśnienia chrześcijańskiej doktryny wiary posłużono się elementami myśli chińskiej. Wielki wpływ na rozwój misyjnej działalności w Chinach miała wizyta Wilhelma Schmidta w Państwie Środka w 1935 roku. Dokonał on oceny sytuacji na Uniwersytecie Fu Jen. Postanowił zaprosić do współpracy młodych chińskich naukowców. Chciał w ten sposób zaradzić problemowi słabego przygotowania językowego i kulturowego misjonarzy europejskich i amerykańskich, oraz podnieść poziom wykształcenia kleru rodzimego. Wilhelm Schmidt nierzadko spotykał się z brakiem zrozumienia i krytyką swoich poglądów – nie wszystkie jego plany udało się zrealizować. Rok 1949 oznacza koniec działalności Uniwersytetu Fu Jen, z powodu przejęcia władzy w Chinach przez komunistów. Do tego momentu zdołano jednak wykształcić 13 tysięcy młodych ludzi, którzy uzyskali stopień uniwersytecki. W roku 1961 podjęto plan przeniesienia uczelni na Tajwan. Oficjalne otwarcie nowej placówki nastąpiło w 1963 roku. Prowadzona jest ona wspólnie przez jezuitów, werbistów i Diecezję Taipei. Uczelnia otwarta jest również studentów z Chin kontynentalnych.
    The article by K.J. Rivinius concerns the foundation and development of the Christian mission in China (16th century), its determining factors which influenced their spread and activity, and especially the role that was played by Fu Jen University. In the introductory remarks, the author gives a brief history of the mission work undertaken in China by the Jesuits (M. Ricci), who – from the very beginning – followed the principle that faith should be conveyed alongside with general knowledge. The aim of such procedures was to prove the superiority of Christianity to the native world of religious thought. At that time, Europe became increasingly interested in China and kind of cultural exchange – missionaries offered Christian faith to the Chinese, and their reports about their missionary activities, descriptions of the land and its people were reflected in the works of the outstanding writers of the Enlightment. The so-called Opium War (1840-1842) put an end to that exchange. Since it was over, the originally fruitful and interesting exchange had acquired a rather commercial character. Merchants spread a rather negative image of China. In that spirit, also the Church contributed a lot to spreading western culture and science in China (mainly philosophy and sociology); protestant mission posts undertook criticism of Confucianism, suggesting its replacement with western pragmatism and practical attitude. As a result of the Boxers’ Uprising a particular attention was paid to China’ backwardness in comparison to Japan for instance, which – at that time – was influenced to a high extent by European culture and way of life. The so-called “100 Day-Reform” was initiated. The whole country felt the need of modern education, which was satisfied by protestant and catholic missions. They attempted to exert influence on China by means of higher schools’ graduates’ activities. All that created an appropriate atmosphere for the foundation of China’s first catholic university. Vincent Ying Lien Chih (1867-1962), a dedicated Catholic, turned to Pope Pius X (1835-1914) with a petition to consent to establishing a Catholic university, which both Catholics and non-Christians would be granted an access to. In the beginning, there was no reaction to this proposal on the part of the Holy See, which was apparently caused by an inconvenient political situation (the World War I); only after it had been ended, Pope Benedict XV, in agreement with the apostolic visitator Jean-Baptiste Budes de Guebriant, focused on that issue in his mission encyclical Maximum illud. He also expressed a conviction that China desperately needs Catholic schools; he expressed his concern as well. Establishing a university was entrusted to American Benedictines, George Barry O’Toole was to become its first rector, and Vincent Ying Lien Chih – its president. On October 1, 1925, the “Academy of Chinese Studies” – MacManus – was solemnly inaugurated, a school which was supposed to be a kind of preparatory stage of the new university. Later it was developed, new faculties were added, until, in 1931, it was officially recognised by the state. In 1938, a faculty for women was established; it was then that the Sisters Servants of the Holy Spirit joined the University. The political situation at that time was quite convenient as to foster a further development of the University and broadening its didactic sector that gradually embraced more and more teaching disciplines, such as theology, philosophy, Chinese studies, liberal arts and literature, sciences – China maintained good relations with the Holy See. At that time the school got its official name Fu Jen Da Xue (Fu Jen University). The further period was characterised by many difficulties of mainly financial nature which was connected with the world economic crisis at the beginning of the thirties. In 1933, the management of the University was passed over to the Society of the Divine Word by Pope Pius XI. Joseph Grendel was the SVD Superior General by then. Although there were quite a few personal problems and tensions, the school was undergoing continuous development. Two years after, it had been taken over by the SVD, the bulletin „Monumenta Serica” started to be published (Magazine of Oriental Studies); earlier, it was preceded by the “Peking Catholic University Bulletin.” The aim of the missionaries involved in initiating both the bulletins was to combine the missionary activities with ethnological and cultural research. Publishing those two periodicals was a proof of the Fu Jen University’s high level. The bulletin „Monumenta Serica” had to undergo all kinds of vicissitudes – before the communists seized power in 1949, the publishing house and library had been transferred to Japan first, and later, via the USA, to Sankt Augustin in Germany (1972). Apart from the bulletins mentioned above, the SVDs wanted to publish a Catholic encyclopedia as well, wishing to serve the needs of educated people in China. To better explain the Christian doctrine of faith, some suitable elements of the Chinese religious thought were used in order to reach that goal. A considerable influence on the development of the mission activities in China was exerted by Wilhelm Schmidt, who arrived here in 1935. He assessed the situation in Fu Jen University. He hoped to attract young Chinese scholars to cooperation. It was supposed to help face challenges as miserable linguistic and cultural preparation of European and American missionaries, as well as the rather low level of the native Chinese clergy. Wilhelm Schmidt often met with strong criticism and misunderstanding of his attempts which is why only a part of them could be put into practice. The year 1949 marks the end of Fu Jen University’s activity in connection with the seize of power by the communists. Up till that moment, however, some 13,000 young people managed to graduate from the University and get a degree. In 1961, it was decided to continue University educational activity in Taiwan. The official opening of the new school took place in 1963. It is being run commonly by Jesuits, SVDs and the Taipei Diocese. Students from the Mainland China are also granted access.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2014, 1; 122-160
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies