Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "The Church" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Temporalna katolickość Kościoła a zbawienie w religiach
Temporal Catholicity of the Church and Salvation in Religions
Autorzy:
Królikowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480486.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
katolickość Kościoła
religie
zbawienie
preegzystencja Kościoła
przyporządkowanie do Kościoła
królestwo Boże
Catholicity of the Church
religions, salvation
preexistence of the Church
correspondence to the Church
God’s kingdom
Opis:
Autor podejmuje problem zbawczej wartości religii pozachrześcijańskich w perspektywie eklezjologicznej. Wychodząc od prawd o powszechnej woli zbawczej Boga i konieczności Kościoła stawia tę kwestię w odniesieniu do temporalnego wymiaru katolickości Kościoła. Tym samym rozciąga pytanie o zbawienie w religiach poza wymiar aktualny, najpierw w przeszłość, na czas preegzystencji Kościoła. Uzasadnia, że zasada extra Ecclesiam salus nulla jest zachowana także w tym okresie dzięki czasowemu wymiarowi jego katolickości Kościoła, a religie można rozumieć jako przyporządkowane do niego i jako znak zbawienia. Następnie, w perspektywie obu prawd, poddaje eklezjologicznej interpretacji główne teorie zbawczej wartości religii. Na tej podstawie, przyjmując, że religie stanowią wyraz powszechnej woli zbawczej Boga, można mówić o realizacji w nich wymiaru eklezjologicznego, a tym samym uznać je za znak zbawienia. W ostatniej części autor podejmuje problem relacji religii do królestwa Bożego.
The author of this article presents the question of salvific value of non-Christian religions from the ecclesiological perspective. God wants all people to be saved and the Church is necessary for salvation. Can these two statements be applied to individual adherents of non-Christian religions only or to their faith communities too? Taking the temporal dimension of the Church’s Catholicity he concludes that if the salvific will of God works in other religions, they must be included in this dimension of the Ecclesia. The author maintains that in the light of the teaching of the Second Vatican Council on where non-Christians stand in regard of the Church and her missionary activities, we can talk about some kind of correspondence of other religions to the Church and a sign of salvation. Then, in the perspective of both statements, he refers to the main theories regarding the salvific value of non-Christian religions. In the final part, the author takes up the issue of relation between religions and the kingdom of God.
Źródło:
Nurt SVD; 2018, 2; 126-141
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestrzenna katolickość Kościoła a zbawienie w religiach
Spatial Catholicity of the Church and Salvation in Religions
Autorzy:
Królikowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480398.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
katolickość Kościoła
religie
zbawienie
misje
przyporządkowanie do Kościoła
Catholicity of the Church
Religions
Salvation
Missions
correspondence to the Church
Opis:
Artykuł podejmuje problem zbawczej wartości religii pozachrześcijańskich w perspektywie eklezjologicznej. Wychodząc od prawd o powszechnej woli zbawczej Boga i niezbędności Kościoła do zbawienia stawia pytanie, czy stosują się one do wyznawców religii pozachrześcijańskich tylko indywidualnie, czy także wspólnotowo. W próbie odpowiedzi na to pytanie wykorzystuje przestrzenny wymiar katolickości Kościoła, uznając, że jeśli wola zbawcza Boga realizuje się także w religiach, to muszą one wchodzić w zakres tego wymiaru Eklezji. Na ten problem autor artykułu spojrzał przez pryzmat nauczania Soboru Watykańskiego II o przyporządkowaniu niechrześcijan do Kościoła oraz działalności misyjnej Kościoła. W ich perspektywie wskazał na możliwość mówienia o przyporządkowaniu religii do Kościoła i implikacje zbawczych wartości religii w perspektywie posoborowej motywacji działalności misyjnej Kościoła. W końcowym punkcie odwołał się do trzech głównych stanowisk dotyczących zbawczej wartości religii poza chrześcijańskich: ekskluzywizmu, pluralizmu i inkluzywizmu.
The article addresses the problem of the salvific value of non-Christian religions in the ecclesiological perspective. Starting from the truths about the universal salvific will of God and the necessity of the Church for salvation, it asks whether they apply to followers of non-Christian religions only individually or also communally. In an attempt to answer this question, it uses the spatial dimension of the Church’s Catholicity, recognizing that if the salvific will of God is also realized in other religions, then they must fall within the scope of this dimension of Ecclesia. The author looked at the problem from the perspective of teaching of the Second Vatican Council about the assignment of non-Christians to the Church and the missionary activity of the Church. He pointed to the possibility of talking about some kind of correspondence of religions to the Church and the implications of the salvific values of religion in the perspective of the post-conciliar motivation refarding the missionary activity of the Church. In the final paragraph, he referred to three main positions regarding the salvific value of non-Christian religions: exclusivism, pluralism and inclusivism.
Źródło:
Nurt SVD; 2018, 2; 109-125
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Islam jako religia w ujęciu papieża Benedykta XVIIslam jako religia w ujęciu papieża Benedykta XVI
Islam as religion in the interpretation of Pope Benedict XVI
Autorzy:
Królikowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480452.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Benedict XVI
the Islam
the teaching of the Church
non-Christian religions
Opis:
W artykule autor podejmuje kwestię rozumienia islamu jako religii przez Benedykta XVI. Zauważając, że papież w czasie swego pontyfikatu poświęcił wiele uwagi muzułmanom, analizuje jego wypowiedzi, by odpowiedzieć na pytanie o status islamu jako religii w nauczaniu Kościoła. Za punkt wyjścia autor przyjął rozumienie religii jako związku człowieka z Bogiem, którą konstytuują następujące elementy: doktryna, zasady życia moralnego, kult, organizacja. Autor wykazuje, że trzy pierwsze elementy są wyraźnie obecne w wypowiedziach Ojca Świętego, zwłaszcza zagadnienia związane z zasadami życia moralnego, zaś element organizacyjny jest tylko implikowany. Ponieważ Benedykt XVI mocno akcentuje, że pojęcie religii, w tym także islamu, nie może być łączone z przemocą, autor poświęca temu zagadnieniu osobny punkt. Przedstawia w nim myśl papieża, który odrzuca przemoc jako zafałszowanie i wypaczenie religii. Ostateczniemautor dochodzi do wniosku, że w świetle przemówień Ojca Świętego do muzułmanów, można przyjąć, iż rozumie on islam jako religię w podanym wyżej znaczeniu. Jednak przemówienia papieża są też podstawą do kolejnego wniosku, a mianowicie że nie we wszystkichmwspólnotach muzułmańskich islam jako religia się realizuje.
The article shows the problem of the Islam as it is understood by Pope Benedict XVI. As we can see, the Pope paid a lot of attention to the Moslems during his pontificate. The author analyses his statements concerning the Islam to answer the question about the status of the Islam as religion in the teaching of the Church. The understanding of religion as connection between man and God, was taken by the author as the point of departure for that. The following elements are the essential parts of that concept: the doctrine, principles of moral life, worship and organization. The author indicates that the first three elements are clearly present in the statements of the Holy Father, especially issues connected with the principles of moral life, whereas the organization is merely implied. Because Pope Benedict XVI stresses strongly that the concept of religion as a whole and the Islam as well cannot be connected with violence, the author dedicates a separate point to that issue. He presents in it the idea of the Pope, who rejects violence as a distortion of religion. Ultimately the author draws the conclusion that he himself assumes an attitude towards religion that is similar to that one of the Pope in the light of his statements. It leads, however, to a further thought that the Islam is not realized as religion in all Moslem communities.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 1; 10-31
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le comunità ecclesiali di base nel rinnovamento della Chiesa nelle Filippine
The Basic Ecclesial Communities in the Renewal of the Church in the Philippines
Autorzy:
Orečný, Stanislav
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2026027.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Basic Ecclesial Communities
Renewal of the Church
Parish
Communion
Laity
Opis:
Renewal of the Church with active participation of the laity has given rise to the birth of the basic ecclesial communities (in abbreviation “BEC”), which have become reality in many continents. According to the author, the Church of the Philippines can testify that, following the teaching of the Second Vatican Council and that of the Second Plenary Council of the Philippines, it has begun its renewal through the BEC. They have grown into places of evangelization, of listening and proclaiming the Gospel in parishes and dioceses. The BEC have also become a hope for the universal Church. The BEC differ in shape and structure in rural and urban areas, but when all the agents of the BEC, especially the priests of the parish and the laity, cooperate in the spirit of the Gospel, the renewal is effective and fruitful. All BEC agents are invited at all times and in all places to form a community of the disciples who live in communion, through participation in the mission of Christ as a priestly, prophetic and royal community, in its identity of poverty.
Źródło:
Nurt SVD; 2021, 1; 162-177
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Etre présent» – en tant qu’Eglise – dans la vie sociale. Expérience passée et présente de la Pologne
“Be present” – as a Church – in social life. Polish former and current experience
Autorzy:
Skobel, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480140.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Social Doctrine of the Church
politics
place of the Church in social life
freedom
values
doktryna społeczna Kościoła
polityka
miejsce Kościoła w życiu społecznym
wolność
wartości
Opis:
Pope Francis encourages Christians to an active presence in social life. The author claims that the Pope’s appeal can be fully understood by analysing the history of the Church in Poland both distant and contemporary. When the communists ruled presence of the Church in social life was perceived as a political activity. At that time, believers struggled to preserve their true values, demanded freedom of speech and religion suppressed by the totalitarian system. Today again the Church is perceived as a part of political dispute. It arouses opposition of a significant part of society. Formerly, even non-believers stood on the side of the Church because it defended human rights. Looking into the Social Doctrine of the Church the author seeks arguments for restoring its rightful place in Polish society.
Papież Franciszek zachęca chrześcijan do aktywnej obecności w życiu społecznym. Autor artykułu twierdzi, że apel papieża można w pełni zrozumieć przez analizę historii Kościoła w Polsce – zarówno tej odległej, jak i tej współczesnej. W epoce komunizmu obecność Kościoła w życiu społecznym postrzegana była jako działalność polityczna. Wtedy wierzący walczyli o zachowanie prawdziwych wartości, domagali się wolności słowa i wyznania tłamszonych przez system totalitarny. Dzisiaj również Kościół w Polsce postrzegany jest jako strona w sporze politycznym; wzbudza to sprzeciw znacznej części społeczeństwa. Dawniej nawet niewierzący opowiadali się po stronie Kościoła, który bronił praw człowieka. Dzisiaj wielu praktykujących katolików dystansuje się od stanowiska Kościoła w sprawach społeczno-politycznych. Autor szuka w doktrynie społecznej Kościoła argumentów za przywróceniem Kościołowi należnego mu miejsca w polskim społeczeństwie.
Źródło:
Nurt SVD; 2020, 1; 350-362
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prymat Biskupa Rzymu w dialogu rzymskokatolicko-anglikańskim na forum światowym
Primacy of the Bishop of Rome in a global dialogue between the Roman Catholic and Anglican Church
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480194.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
dialog ekumeniczny
dialog rzymskokatolicko-anglikański
jedność Kościoła
Międzynarodowa Komisja Anglikańsko-Rzymskokatolicka (ARCIC)
prymat Biskupa Rzymu
synodalność Kościoła
primacy of the Bishop of Rome
Roman Catholic-Anglican dialogue
Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC)
The Church unity
ecumenical dialogue
synodality of the Church
Opis:
Problematyka natury Kościoła, sprawowania w nim władzy – zwłaszcza kwestia prymatu Biskupa Rzymu – należą do głównych zagadnień w dialogu ekumenicznym. Od ponad pół wieku prowadzony jest dialog teologiczny Kościoła rzymskokatolickiego ze Wspólnotą anglikańską na forum światowym. W 1969 roku powołano Międzynarodową Komisję Anglikańsko-Rzymskokatolicką (Anglican-Roman Catholic International Commission – ARCIC). Jej prace obejmują trzy okresy: ARCIC I (1970-1981), ARCIC II (1983-2011) oraz ARCIC III (2011- do chwili obecnej). Problematyka prymatu Następcy Piotra została podjęta w czterech deklaracjach: ARCIC I – Dokument z Wenecji (1976), Dokument z Windsoru (1981) wraz z dodanymi do deklaracji Wyjaśnieniami (1979-1981); ARCIC II – Dar autorytetu (1999); ARCIC III – Dokument z Erfurtu (2017). Dialog zaowocował znacznym zbliżeniem doktrynalnym. Nie oznacza to pełnego uznania przez anglikanów katolickiego rozumienia urzędu prymacjalnego. Promowana przez papieża Franciszka zasada synodalności Kościoła otwiera nowe nadzieje ekumeniczne; tematyka prymatu Biskupa Rzymu pozostaje otwarta.
The issues concerning the nature of the Church and exercising the authority in it, particularly the Papal primacy, are the main problems in the ecumenical dialogue. The theological dialogue of the Roman Catholic Church with the Anglican Community has been held for over half a century. In 1969 Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC) was appointed. Its work covers three periods: ARCIC I (1970-1981), ARCIC II (1983-2011) and ARCIC III (2011- up to now). The issue of the primacy of Peter’s Successor was addressed in four declarations: ARCIC I – the Venetian Document (1976), The Windsor Document (1981) along with Elucidations added to the declaration (1979-1981); ARCIC II – The Gift of Authority (1999) and ARCIC III – The Erfurt Document (2017). A significant doctrinal rapprochement was attained. It does not mean that Anglicans fully acknowledge the Catholic understanding of primacy. The principle of the synodality of the Church promoted by Pope Francis opens new ecumenical hopes. The issue of the Papal primacy remains open.
Źródło:
Nurt SVD; 2020, 1; 131-146
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz Boga islamu w interpretacji polskich publikacji katolickich
Islamic God in Polish Catholic publications
Autorzy:
Rzym, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480212.pdf
Data publikacji:
2017-06-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
islam
Bóg
dialog międzyreligijny
nauczanie Kościoła
krytyka islamu
Islam
God
interreligious dialogue
teaching of the Church
criticism of Islam
Opis:
Niniejszy artykuł poddaje analizie obraz Boga islamu dominujący w polskiej literaturze i prasie katolickiej. Stanowisko Kościoła, wyrażone poprzez Sobór Watykański II i nauczanie papieży, ukazuje islam jako religię Jedynego Boga, odwołującą się do objawienia danego Abrahamowi i respektującą podobne zasady moralne. Jednakże obecny w polskich publikacjach katolickich obraz islamu i Boga, któremu cześć oddają muzułmanie, zdominowany jest przez negatywne stereotypy. Allah przedstawiany jest jako Bóg nieracjonalny, absolutnie transcendentny, niedostępny, odległy i pozbawiony miłości do człowieka. Obecne są opinie, według których jest to bóg pogański, niemający nic wspólnego z Bogiem chrześcijan, pojawiają się także publikacje przypisujące objawieniu koranicznemu charakter satanistyczny. Zdania te, wyrażane przez znanych katolickich autorów, publikowane w poczytnych czasopismach katolickich oraz na portalach internetowych, pełnią rolę opiniotwórczą, gdyż trafiają do szerokiej grupy odbiorców i często stanowią dla nich jedyne źródło wiedzy o islamie. W artykule opinie polemistów zestawione zostają ze zdaniami religioznawców, islamologów i teologów oraz tekstem Koranu i tradycją muzułmańską.
The position of the Catholic Church on Islam, endorsed by the Second Vatican Council and the popes, shows Islam as the religion of the One God, invoking the support of the revelation received by Abraham and adhering to similar moral codes. However, the picture of Islam and its God, painted in Polish Catholic publications, is dominated by negative stereotypes. They show Allah as irrational, utterly transcendental, inaccessible, remote and unloving God. Some authors maintain that he is a pagan god, having nothing in common with the God of the Christians, and charge Koran as a devilish revelation. Such beliefs, published by popular Catholic authors in widely read Catholic papers and websites, are often the only source of information about Islam for many people and shape their perception of it. This article presents some of the opinions of the polemicists and contrasts them with the views of the scholars specialising in religious studies, Islam and theology, as well as with Islamic tradition and the Koranic texts.
Źródło:
Nurt SVD; 2017, 1; 195-215
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Same Missionary Society. Inspired and Heartened New Ways by Pope Francis
To samo Zgromadzenie Misyjne. Nowe drogi. Zainspirowany i zachęcony przez papieża Franciszka
Autorzy:
Madziar, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480700.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Church
Divine Word Missionaries (SVD)
evangelization
images of the Church
mission
Pope Francis
Kościół
Zgromadzenie Słowa Bożego (SVD)
Ewangelizacja
figury Kościoła
misja
papież Franciszek
Opis:
The author attempts to present briefly the image of the Church, which Pope Francis not only proclaims but, more notably, exemplifies with his life. Referring to personal experiences, the author links the practical involvement of the Society of the Divine Word to these images of the Church. It seems that the most visible examples are the concrete lives of the missionaries. In this way, the author would like to provoke new questions in the search for further development of this undoubtedly great heritage of the SVDs. It can also be an incentive to read the «signs of the times» boldly. While being sensitive to the ever-changing situation of the world and emerging new challenges, one should not forget that there are tenacious and current values that always belong to the essence of missionary presence among people. Such awareness can save us from the trap of focusing on quick and, therefore, immediate results, because we are not the last instance of evangelization, and it is not on us that the fate of Christianity ultimately depends on. In our dealings with people it is not simply about creating short-lived enthusiasm in them. What matters more is to have the courage to offer them the real hope, grounded in the everpresent truth of Jesus Christ. Therefore, mentioning specific examples, it seems reasonable to claim that the Divine Word missionaries are still genuinely trying to leave a lasting imprint on the people entrusted to their care. At the same time, the author is convinced that they can leave such a trace only through a Christian life with depth, which consequently means “as profoundly human as possible”. Such life of missionaries was the beginning of an encounter of many people with Christ in the past and can initiate such a meeting today. The author is not at all original, but he follows the thought of one of the most outstanding contemporary theologians, Josef Ratzinger: “God is known thanks to people who know him, and the way to God always leads by a person who is already close to God”. Equally, Pope Francis through his words and actions helps many people in their encounter with Christ. His example may be for some missionaries a confirmation of the validity of their previous way of proclaiming the Gospel. For others this is an inspiration. For those who are discouraged on their way they are in need of help to rediscover the precious value of missionary life.
W niniejszym tekście podjęto próbę zwięzłego przedstawienia obrazu Kościoła, który głosi i aktualizuje swoim życiem papież Franciszek. Sięgając do osobistych doświadczeń, autor wplata w te obrazy Kościoła praktyczne zaangażowanie Zgromadzenia Słowa Bożego. Wydaje się, że najbardziej czytelny przykład stanowi konkretne życie misjonarzy werbistów. W ten sposób autor chciał zachęcić do nowych pytań w poszukiwaniu dalszego rozwoju tego niewątpliwie wielkiego dziedzictwa werbistów. Może to być również zachętą do śmiałego odczytywania znaków czasu. Będąc wrażliwymi na ciągle zmieniającą się sytuację świata i pojawiające się nowe wyzwania, nie powinno się zapominać, że istnieją wartości trwałe i aktualne, które zawsze należą do istoty misyjnej obecności wśród ludzi. Świadomość tego może uchronić od pułapki koncentrowania się na szybkich, a zatem i doraźnych rezultatach, ponieważ misjonarze nie są ostatnią instancją ewangelizacji i to nie od nich zależy ostateczny los chrześcijaństwa, także w wymiarze lokalnym. W kontaktach z ludźmi nie chodzi o to, by wzniecić w nich krótkotrwały entuzjazm, ale by mieć odwagę oferować prawdziwą, a zatem i wymagającą nadzieję, ugruntowaną w zawsze aktualnej prawdzie Jezusa Chrystusa. Dlatego, przytaczając konkretne przykłady, uzasadnione wydaje się twierdzenie, że misjonarze Słowa Bożego wciąż autentycznie starają się zostawiać trwały ślad w ludziach powierzonych ich opiece. Jednocześnie autor jest przekonany, że mogą pozostawić taki ślad tylko przez życie głęboko chrześcijańskie, co oznacza także „jak najbardziej ludzkie”. Tak prowadzone życie misjonarzy było początkiem spotkania wielu ludzi z Chrystusem w przeszłości i może zainicjować takie spotkanie także dzisiaj. Autor nie jest w tym spojrzeniu oryginalny, ale podąża za myślą jednego z najwybitniejszych współczesnych teologów, Josefa Ratzingera. Podobnie papież Franciszek poprzez swoje słowa i gesty pomaga wielu ludziom w osobistym spotkaniu Chrystusa. Jego przykład może być dla jednych misjonarzy potwierdzeniem słuszności ich dotychczasowego sposobu głoszenia Ewangelii, dla drugich – inspiracją, a dla tych, którzy są zniechęceni, pomóc na nowo odkryć wielką wartość misyjnego życia.
Źródło:
Nurt SVD; 2018, 2; 10-29
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Misyjna działalność rosyjskiej Cerkwi prawosławnej na kontynencie azjatyckim. Chiny i Korea
Missionary Activity of the Russian Orthodox Church in Asian Continent. China and Korea
Autorzy:
Pawełczyk-Dura, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480704.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Rosyjska Misja Prawosławna w Chinach
Rosyjska Misja Prawosławna w Korei
historia Kościoła
Mission of the Russian Orthodox Church in China
Mission of the Russian Orthodox Church in Korea
Church history
Opis:
Niniejszy artykuł poświęcony został działalności misyjnej rosyjskiej Cerkwi prawosławnej na kontynencie azjatyckim. Pierwsza jego część dotyczy Chin, druga – Korei. Na podstawie dostępnej literatury przedmiotu i materiałów archiwalnych zobrazowano proces formowania się misji prawosławnych chińskiej i koreańskiej oraz poszczególne etapy kształtowania się wymienionych wspólnot, zwracając szczególną uwagę na wpływ przewrotu bolszewickiego w Rosji na dalsze, niekiedy tragiczne losy misjonarzy i wiernych rosyjskich w tych krajach.
This article presents the missionary activity of the Russian Orthodox Church on the Asian continent. First his part refers to China and the second one to Korea. Based on available literature and archive materials was described process of formation Chinese and Korean Orthodox mission and next stages of formation of those communities, paying particular attention to the impact of Bolshevik’s revolution in Russia to further, difficult and sometimes even tragic fates of Russian missionaries and faithful in China and Korea.
Źródło:
Nurt SVD; 2019, 1; 77-91
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność Rajmunda Llulla w Afryce Północnej (XIII i XIV wiek). Początki dialogu chrześcijańsko-muzułmańskiego
Work of Raimund Llull in North Africa (13th and 14th centuries). Beginnings of Christian-Moslem dialogue
Autorzy:
Hryszko, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480362.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Rajmund Llull (Raimundus Lullus)
Misje
Muzułmanie
dialog międzyreligijny
historia Kościoła w XIII–XIV wieku
Raimund Llull (Raimundus Lullus)
Missions
Moslems
interreligious dialogue
the history of the Church of the 13th and 14th centuries
Opis:
Artykuł został poświęcony okolicznościom trzech wypraw misyjnych Rajmunda Llulla do Afryki (kolejno do: Tunisu w latach 1292–1293, Bidżaji w 1307 r. i ponownie Tunisu w latach 1314–1315). W pierwszej części artykułu, po sumarycznym zaprezentowaniu życia i dokonań Llulla, zostało nakreślone tło relacji Korony Aragonii z północnoafrykańskim państwem Hafsydów, które stało się terenem jego aktywności misyjnej. Na podstawie wybranych pism uczonego przedstawiono motywy, jakimi kierował się przy pracy chrystianizacyjnej. Osobne miejsce zajmuje analiza proponowanych przezeń metod konwersji muzułmanów na tle XIII-wiecznej myśli misjologicznej. W artykule ukazano także wpływ wydarzeń związanych z kolejnymi podróżami do Afryki na modyfikację refleksji nad problemem nawracania muzułmanów na chrześcijaństwo w oparciu o dialog. Llull, uciekając się do rozumu i używając argumentów filozoficznych, odwoływał się do wspólnych elementów łączących obie religie jako płaszczyzny porozumienia. W ten sposób wytyczał nowe zasady postępowania na styku świata chrześcijaństwa zachodniego i domeny islamu.
The article is focusing on the circumstances of three missionary trips of Raimund Llull to Africa (to Tunisia in the years 1292-1293, Bejaia in 1307 and again to Tunisia between 1314 and 1315). In the first part of the article, after a brief presentation of the life and achievements of Raimund Llull, the background of mutual relations between Aragon and the North-African state ruled by the Hafsids, which became an area of missionary activity in that part of the world, was presented. Pursuant to the selected writings of the scholar, motives were presented, on which he based his missionary activity. Some special focus is directed on the activity among the Moslems and the methods he suggested in that type of work according to the mission-theological thought of the 13th century. The article also shows the influence of the events connected with his subsequent travels to Africa on the modification of the reflection on the problem of converting the Moslems on the basis of a dialogue. Llull, resorting to the reason and using philosophical arguments, referred to the common elements of the both religions as the common ground for agreement and mutual understanding. In this way he pointed to some new principles of acting on the meeting point of the western Christian world and the Islam domain.
Źródło:
Nurt SVD; 2015, 2; 56-85
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Katechizm Kościoła katolickiego w misji ewangelizacji – od Soboru Watykańskiego II do papieża Franciszka
Catechism of the Catholic Church and Her Evangelising Mission from the Second Vatican Council to Pope Francis
Autorzy:
Skrobak, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480494.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Katechizm
Katechizm Kościoła katolickiego
Ewangelizacja
Doktryna
Tradycja
Catechism
Catechism of the Catholic Church
Evangelisation
Doctrine
Tradition
Opis:
W ćwierćwiecze ukazania się Konstytucji Apostolskiej Fidei depositum Jana Pawła II, promulgującej Katechizm Kościoła katolickiego, Kościół ponownie wzywa do wypełniania obowiązku aktualizacji Ewangelii w nowym, wciąż zmieniającym się kontekście kulturowym. Papież Franciszek przekonuje, że obowiązkiem głoszących jest strzeżenie skarbu dziedzictwa prawdy przekazanego przez Ojców oraz kontynuowanie apostolskiej Tradycji: odważne podejmowanie zadań, przed którymi stawia Kościół współczesna rzeczywistość. Niesienie niezmiennej Ewangelii człowiekowi stanowi zadanie i misję, za które odpowiada cały Lud Boży, uzdolniony Bożą łaską do ich wypełnienia. Ponieważ szczególną rolę w tym wyjątkowym posłannictwie, a zarazem powinności, odgrywa Katechizm Kościoła katolickiego jako podstawowy wykładnik doktryny katolickiej w dziedzinie wiary i moralności, artykuł niniejszy koncentruje się na przypomnieniu jego roli w prowadzonej przez Kościół misji ewangelizacji człowieka i świata.
Twenty five years after the promulgation of the Apostolic Constitution Fidei depositum on the publication of the Catechism of the Catholic Church, pope Francis urges the faithful to fulfil their obligation to spread the Gospel in the changing cultural contexts of the modern world. He stresses the need to guard the Deposit of Faith and Apostolic Tradition while standing up to modern challenges. All faithful enjoy the necessary grace to spread the Good News, and all are responsible for it. One of the most useful instruments in their task is the Catechism of the Catholic Church, which presents the fundamental teaching of the Church on faith and morals. This article examines its importance in the evangelisation of the world.
Źródło:
Nurt SVD; 2018, 2; 232-248
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pojęcie misji przed Soborem Watykańskim II
The concept of mission before the 2nd Vatican Council
Autorzy:
Kowalak, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480754.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
misje chrześcijańskie
misjologia
historia Kościoła
Sobór Watykański II
Kościoły lokalne
inkulturacja
Christian missions
Missiology
history of the Church
2nd Vatican Council
local Churches
inculturation
Opis:
Właściwe zrozumienie terminu „misje" wiąże się z poznaniem kontekstu teologicznego, kulturowego, a także dziejowego, w którym słowo to się pojawiło. Od czasów Karola I Wielkiego misje coraz częściej stawały się narzędziem ekspansji politycznej władców chrześcijańskich. Szczytem tego zjawiska był tzw. patronat królów Portugalii oraz wikariat królów Hiszpanii. Misje ujmowano w tym okresie jako działalność zmierzającą do szerzenia wiary przez ustanowienie instytucji Kościoła hierarchicznego na terytoriach odkrytych w XVI i XVII wieku lub na tych, które jeszcze pozostały do odkrycia. Jednakże z czasem uświadomiono sobie niewystarczalność takiego pojęcia misji. Niewystarczające okazało się też pojęcie misji, jakie wypracował protestancki teolog G. Warneck, a jakie przyjęli później wielcy misjolodzy katoliccy (np. J. Schmidlin, P. Charles). Pełniejsze określenie misji, jakie wypracowano przed Soborem Watykańskim II, wskazywało, iż są one równoczesnym przepowiadaniem Ewangelii oraz zakładaniem Kościoła.
The proper understanding of the term "mission" depends on the way we get to know the theological, cultural and historical context in which the term appeared. From the times of Charlemagne on missions often came to be a tool of political expansion as performed by Christian rulers. The peak of that phenomenon was the so-called patronage of Portuguese kings and the vicariate of Spanish kings. Missions were conceived at that time as an activity aimed at spreading faith through establishing official Church institutions on the territories which had been discovered earlier in the 16th and 17th centuries, or on those which were still to be discovered. However, as the time had passed, an awareness grew that such an understanding is far from satisfactory. The concept of the mission that had been worked out by the Protestant theologian G. Warneck, and which had been taken over by the outstanding Catholic theologians (e.g. J. Schmidlin, P. Charles), appeared to be unsatisfactory, as well. A more comprehensive concept of the missions worked out before the 2nd Vatican Council pointed out to them as a modern proclamation of the Gospel and establishing of the Church.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 2; 8-25
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Ministry of Bishop Jerzy Mazur SVD as Chairman of the Polish Episcopal Commission for Missions. Part 2
Autorzy:
Sobolewski, Zbigniew
Szymczycha, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2150803.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Bishop Jerzy Mazur SVD
missions
Polish Episcopal Commission for Missions
missionaries from Poland
help for missions
mission formation of the Church in Poland
mission animation
Opis:
For 10 years, Bishop Jerzy Mazur SVD held the responsible position of the Chairman of the Polish Episcopal Commission for Missions. The authors of the article consider his most important initiatives and achievements as Chairman of this Commission. The article is published in two parts. Part 1 begins (Nurt SVD, no. 1, 2021, p. 8-42) with the presentation of the missionary profile of Bishop Jerzy Mazur. Then, the authors discuss his undertakings aimed at strengthening the mission structures and integrating the mission environment in the Church in Poland. They pay attention to mission animation and formation activities as well as mission cooperation with the Pontifical Mission Societies, religious congregations, diocesan mission groups, foundations, Catholic movements and associations supporting missions. Special place is given to the importance of material and spiritual support of missionaries and assistance for projects carried out in missions. In Part 2, the authors, among other items, present Bishop’s initiatives on mission outreach through media, both print and electronic ones. They also mention initiatives regarding the participatory involvement of laity in missionary service. Finally, they consider two most important events for the mission environment in Poland, namely, the 4th National Mission Congress, prepared and conducted by the Bishop, and the Extraordinary Mission Month.
Źródło:
Nurt SVD; 2021, 2; 113-137
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rosyjska Misja Prawosławna w Ameryce Północnej. Działalność arcybiskupa Tichona (Biełławina)
Russian Orthodox Mission in North America. Archbishop Tikhon’s (Bellavin) Activity
Autorzy:
Pawełczyk-Dura, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480664.pdf
Data publikacji:
2015-06-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Tichon (Biełławin)
misja prawosławna
Imperium Romanowów
Kościół prawosławny w Ameryce
Tikhon (Bellavin)
the Orthodox mission
the Romanov Empire
the Orthodox Church in America
Opis:
Niniejszy artykuł poświęcony został działalności prawosławnych misjonarzy rosyjskich na kontynencie północnoamerykańskim. Zakres chronologiczny badań objął okres od końca XVIII do początków XX wieku, a więc czas ponad stuletniego kształtowania się struktur Kościoła rosyjskiego w Ameryce. Dziedzictwo misji prawosławnych przedstawione zostało szczegółowo w oparciu o życie i działalność arcybiskupa alaskańskiego i północnoamerykańskiego, przyszłego patriarchy Moskwy i Wszechrosji Tichona (Biełławina). Motywacje, program działań, metody, a nade wszystko rezultaty aktywności podejmowanej przez tego duchownego na obszarze Stanów Zjednoczonych przeanalizowano na tle potrzeb, potencjału rozwojowego i oczekiwań tamtejszej wspólnoty. Głównie jednak skupiono się na kaznodziejskiej i organizacyjnej płaszczyźnie działań Tichona oraz ocenie ich rezultatów w kontekście rozprzestrzeniania się prawosławia na całym olbrzymim terytorium Ameryki Północnej.
This article is devoted to the activities of the Russian Orthodox missionaries in North America. The chronological scope of the study covered the period from the late eighteenth to the early twentieth century, that is the time of the over-century-old evolution of the structures of the Russian Church in America. The Orthodox mission heritage is thoroughly presented basing on the life and work of the Archbishop of Alaska and North America, the future Patriarch of Moscow and all Russia Tikhon (Bellavin). Motivations, activities programme, methods, and above all, the results of activities undertaken by the priest in the area of the United States – were analysed against the needs and expectations of the development potential of the local community. However, the present author focused her main attention on preaching and organisational level of Tikhon’s activities as well as on the evaluation of their results in the context of the spread of the Orthodox Church throughout the huge territory of North America.
Źródło:
Nurt SVD; 2015, 1; 124-139
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Ministry of Bishop Jerzy Mazur SVD as Chairman of the Polish Episcopal Commission for Missions. Part 1
Autorzy:
Sobolewski, Zbigniew
Szymczycha, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2025979.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Bishop Jerzy Mazur SVD
missions
Polish Episcopal Commission for Missions
missionaries from Poland
help for missions
mission formation of the Church in Poland
mission animation
Opis:
For 10 years, Bishop Jerzy Mazur SVD held the responsible position of the Chairman of the Polish Episcopal Commission for Missions. The authors of the article consider his most important initiatives and achievements as Chairman of this Commission. The article is published in two parts. Part 1 begins with the presentation of the missionary profile of Bishop Jerzy Mazur. Then, the authors discuss his undertakings aimed at strengthening the mission structures and integrating the mission environment in the Church in Poland. They pay attention to mission animation and formation activities as well as mission cooperation with the Pontifical Mission Societies, religious congregations, diocesan mission groups, foundations, Catholic movements and associations supporting missions. Special place is given to the importance of material and spiritual support of missionaries and assistance for projects carried out in missions. In Part 2, the authors, among other items, present Bishop’s initiatives on mission outreach through media, both print and electronic ones. They also mention initiatives regarding the participatory involvement of laity in missionary service. Finally, they consider two most important events for the mission environment in Poland, namely, the 4th National Mission Congress, prepared and conducted by the Bishop, and the Extraordinary Mission Month.
Źródło:
Nurt SVD; 2021, 1; 8-42
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies