Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "sobór" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Konstantyn I Wielki i Sobór Nicejski I (325) w wybranych źródłach historycznych
    Constantine the Great and the First Council of Nicaea (325) in selected historical sources
    Autorzy:
    Piechocka-Kłos, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480116.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Cesarstwo Rzymskie
    historia Kościoła
    Konstantyn I Wielki
    Sobór Nicejski I
    starożytność
    Constantin I the Great
    Council of Nicaea I (325)
    Church History
    Roman Empire
    antiquity
    Opis:
    Sobór Nicejski I (325) uznać należy za wydarzenie przełomowe w historii Kościoła i chrześcijaństwa. Podjęte tam decyzje wywarły olbrzymi wpływ na rozwój nowej religii rzymskiej, jak również na wydarzenia polityczne. Jedną z kluczowych postaci Soboru jest Konstantyn I Wielki (306-337). Cesarz „porzucił” oficjalnych bogów Romanitas i opowiedział się za Chrystusem. Nawrócenie Konstantyna miało jednak formę przyjęcia chrześcijańskiego Boga zgodnie z rzymską mentalnością. Celem artykułu było ukazanie wkładu Konstantyna w zwołanie Soboru Nicejskiego, jego przebieg oraz końcowe postanowienia. Przedstawiono szczegóły tego wydarzenia z uwzględnieniem podobieństw i różnic w przekazach historyków Kościoła starożytnego: Sokratesa Scholastyka, Sozomena, Filostorgiusza oraz Teodoreta z Cyru. Zwięzłe omówienie historii Soboru wyjaśnia okoliczności jego zwołania, przebieg, znaczenie podjętych tam postanowień.
    The Council of Nicaea I (325) should be considered as a breakthrough event in the history of the Church and Christianity. Decisions taken there had a huge impact on the development of the new Roman religion as well as on political events. One of the key figures of the Council is Constantine the Great (306-337). The emperor “abandoned” the official Romanitas deities and opted for Christ. Constantine’s conversion, however, took the form of receiving Christian God in accordance with the Roman mentality. The purpose of the article is to show the role of Constantine in the convocation of the Council of Nicaea (325), its course and final provisions. Details of this event were presented, taking into account the similarities and differences in the accounts of historians of the ancient Church: Socrates Scholastic, Sozomen, Philostorgius and Theodoret of Cyrus. A brief discussion of the history of the Council explains the circumstances of its convocation, its course, and the significance of its provisions.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2020, 1; 112-130
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sobór Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej 1917-1918 a działalność misyjna
    The Council of the Russian Orthodox Church (1917-1918) and the missionary activities
    Autorzy:
    Pawełczyk-Dura, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480436.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Sobór Lokalny Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej 1917-1918
    metropolita Władimir (Bogojawlienski)
    misja prawosławna
    rewolucja bolszewicka
    Local Council of the Russian Orthodox Church 1917-1918
    Metropolitan Vladimir (Bogoyavlensky)
    the Orthodox mission
    the Bolshevik Revolution
    Opis:
    Sobór Lokalny Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej z lat 1917-1918 był wydarzeniem szczególnym. Moment rozpoczęcia prac soborowych, skład osobowy reprezentacji oddelegowanych do Moskwy oraz powzięte postanowienia wprowadzały nowe, posynodalne elementy funkcjonowania wspólnoty. Jeden z aspektów procesu reformatorskiego odnosił się do organizacji oraz zakresu kompetencyjnego centralnych i terenowych struktur misyjnych Kościoła prawosławnego. Ich działalność, na każdym szczeblu zarządu, przynieść miała ewangelizację, oświecenie religijne, rozwój duchowości i wiary. Owoce kilkunastomiesięcznych obrad soborowego oddziału Misji wewnętrznej i zewnętrznej, który zdołał – pomimo pewnych kontrowersji – wypracować spójny program działalności misyjnej, zostały zaprzepaszczone. Postanowienie końcowe O misji wewnętrznej i zewnętrznej pozostało teoretycznym projektem, niemożliwym do realizacji w warunkach rodzącego się państwa sowieckiego.
    The Local Council of the Russian Orthodox Church in the years 1917-1918 was an exceptional event. The starting point of the Council work, the composition of representation seconded to Moscow, and the taken provisions – introduced new, post-synodal elements of the community functioning. One of the aspects of the reform process referred to the organisation and the scope of competence of the central and regional missionary structures of the Orthodox Church. Their work, at every level of the board, would bring evangelisation, religious enlightenment, the development of spirituality and faith. The fruits of the over-a-year-long debates of the conciliar internal and external Mission branch, which managed – despite some controversy – to develop a coherent programme of missionary activity, have all been lost. The final decision of the On internal and external mission – remained a theoretical project, impossible to implement in terms of the nascent Soviet state.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2015, 1; 109-123
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Misje i dialog – soborowy dualizm?
    Mission and dialogue – a conciliar dualism?
    Autorzy:
    Sakowicz, Eugeniusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480548.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Dialog
    Ewangelizacja
    Głoszenie
    Misje
    Sobór Watykański II
    Dialogue
    Evangelisation
    Proclamation
    Mission
    Second Vatican Council
    Opis:
    Autor stawia tezę, że w ewangelizacyjnej misji Kościoła nie ma sprzeczności pomiędzy misjami a dialogiem. Pismo Święte – najważniejsza księga misjonarza i vademecum misyjne – stanowi księgę dialogu. W soborowym aggiornamento dialog okazał się ważnym faktorem, „kluczem” do otwierania ludzkich umysłów i woli na wartości reprezentowane przez innych. W ujęciu autora misje i dialog to pojęcia „bliskoznaczne”, gdyż wyrażają jedną misję Kościoła: głoszenie ludziom zbawienia w Jezusie Chrystusie (zob. RM 1-2,4,11). W doktrynie ukazującej istotę, sens i przesłanie misji wyróżnia się aspekty: trynitarny, chrystologiczny, pneumatologiczny oraz eklezjologiczny. Każdy z nich wyraża i realizuje misję we właściwym sobie klimacie dialogu. Autor akcentuje rolę dialogu w procesie preewangelizacji – przygotowania do głoszenia Ewangelii. Misjonarze oraz promotorzy dialogu nie mogą ukrywać motywów swojego zaangażowania w przestrzeni pozachrześcijańskiej. Kamuflowanie argumentów generuje dualistyczną interpretację tych dwu sprzężonych ze sobą działań – misji i dialogu.
    The author puts forward a premise that there is no contradiction between ”mission” and ”dialogue” in the evangelisation activities of the Church. The Holy Bible, the most important book of the missionary, his vademecum, is the book of dialogue. Dialogue was a key factor for the aggiornamento of the Second Vatican Council, opening up minds and hearts to see valuable things in various worldviews. Mission and dialogue are almost synonymous, since both terms express the one and same mission of the Church: the proclamation of salvation through Jesus Christ to all people (see RM 1-2,4,11). The essential meaning and purpose of the doctrine of mission communicates itself in four ways: trinitarian, Christological, pneumatological and ecclesiological. Each of these ways expresses and fulfils mission in its own, proper climate of dialogue. The author stresses the role of dialogue in ”pre-evangelisation”, that is, preparation for the proclamation of the Gospel. Missionaries and advocates of dialogue cannot conceal their motivations in their involvement in the non-Christian sphere. Camouflaged ”mission intentions” generate the dualistic interpretation of those two intertwined activities: mission and dialogue.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2016, 2; 304-313
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Misjologia w świetle Evangelii gaudium
    Missiology in the Light of „Evangelii Gaudium”
    Autorzy:
    Górski, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480744.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    papież Franciszek
    Evangelii gaudium
    Misje
    Kościół lokalny
    Sobór Watykański II
    pope Francis
    Evangelii Gaudium
    Missions
    local Church
    Vatican Council II
    Opis:
    Adhortacja apostolska papieża Franciszka Evangelii gaudium na nowo ukazuje zadanie misyjne – nie tyle jako obowiązek, wynikający zresztą z samej natury Kościoła, ale jako radosne doświadczenie wiary. Przekaz wiary już jest jej pogłębieniem u samego ewangelizatora, a następnie u tych, do których jest posłany. Jest to zadanie zwłaszcza dla Kościoła partykularnego zaangażowanego w ewangelizację świata. Na nowo odkrywana jest radość głoszenia. Panuje tu atmosfera radości, jaka towarzyszyła misjonarzom od czasów apostolskich. W świetle nauczania papieża Franciszka misjologia znajduje nowe, ciekawe inspiracje. Chodzi nie tylko o nowe tematy i przedstawienie zagadnień już funkcjonujących. Ważny dla papieża jest duch misyjny, który ożywia cały Kościół. Jest tu wyraźny znak teologii latynoamerykańskiej, w tym i teologii wyzwolenia.
    The apostolic exhortation of Pope Francis Evangelii Gaudium presents afresh the missionary task – not so much as an obligation, resulting from the very nature of the Church anyway, but as a joyful experience of faith. The message of faith is already deepened within the evangelizer himself, and then within those to whom he is sent. This is especially a task for the particular Church involved in the evangelization of the world. The joy of proclamation is especially rediscovered. We find here an atmosphere of joy that accompanies missionaries since apostolic times. In the light of the teaching of Pope Francis, missiology finds new, interesting inspirations. It’s not just about new topics and presenting issues that already exist. Important for the Pope is the missionary spirit that animates the whole Church. This is a clear sign of Latin American theology, including the theology of liberation.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2018, 2; 30-40
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojęcie misji przed Soborem Watykańskim II
    The concept of mission before the 2nd Vatican Council
    Autorzy:
    Kowalak, Władysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480754.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    misje chrześcijańskie
    misjologia
    historia Kościoła
    Sobór Watykański II
    Kościoły lokalne
    inkulturacja
    Christian missions
    Missiology
    history of the Church
    2nd Vatican Council
    local Churches
    inculturation
    Opis:
    Właściwe zrozumienie terminu „misje" wiąże się z poznaniem kontekstu teologicznego, kulturowego, a także dziejowego, w którym słowo to się pojawiło. Od czasów Karola I Wielkiego misje coraz częściej stawały się narzędziem ekspansji politycznej władców chrześcijańskich. Szczytem tego zjawiska był tzw. patronat królów Portugalii oraz wikariat królów Hiszpanii. Misje ujmowano w tym okresie jako działalność zmierzającą do szerzenia wiary przez ustanowienie instytucji Kościoła hierarchicznego na terytoriach odkrytych w XVI i XVII wieku lub na tych, które jeszcze pozostały do odkrycia. Jednakże z czasem uświadomiono sobie niewystarczalność takiego pojęcia misji. Niewystarczające okazało się też pojęcie misji, jakie wypracował protestancki teolog G. Warneck, a jakie przyjęli później wielcy misjolodzy katoliccy (np. J. Schmidlin, P. Charles). Pełniejsze określenie misji, jakie wypracowano przed Soborem Watykańskim II, wskazywało, iż są one równoczesnym przepowiadaniem Ewangelii oraz zakładaniem Kościoła.
    The proper understanding of the term "mission" depends on the way we get to know the theological, cultural and historical context in which the term appeared. From the times of Charlemagne on missions often came to be a tool of political expansion as performed by Christian rulers. The peak of that phenomenon was the so-called patronage of Portuguese kings and the vicariate of Spanish kings. Missions were conceived at that time as an activity aimed at spreading faith through establishing official Church institutions on the territories which had been discovered earlier in the 16th and 17th centuries, or on those which were still to be discovered. However, as the time had passed, an awareness grew that such an understanding is far from satisfactory. The concept of the mission that had been worked out by the Protestant theologian G. Warneck, and which had been taken over by the outstanding Catholic theologians (e.g. J. Schmidlin, P. Charles), appeared to be unsatisfactory, as well. A more comprehensive concept of the missions worked out before the 2nd Vatican Council pointed out to them as a modern proclamation of the Gospel and establishing of the Church.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2016, 2; 8-25
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy teologia wyzwolenia jest chrystocentryczna?
    Narco-Religion in the Hybrid Reality of Mexico
    Autorzy:
    Zaborski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480310.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Ameryka Łacińska
    Jezus Chrystus
    Marksizm
    Objawienie
    Sobór Watykański II
    teologia wyzwolenia
    Urząd Nauczycielski Kościoła
    Jesus Christ
    liberation theology
    Revelation
    Second Vatican Council
    Latin America
    Marxism
    Magisterium of the Church
    Opis:
    Kościół od ponad 2000 lat głosi, że Jezus z Nazaretu jest Zbawicielem wszechświata, Mesjaszem i Synem Bożym. Czy uniwersalizm powszechność i wyjątkowość Jezusowego objawienia, zawarta w Piśmie Świętym i Tradycji, mieści się w teologii wyzwolenia? Czy ten oddolny społeczno-polityczny ruch, powstały w Kościele po Soborze Watykańskim II i wyjątkowo powszechny w Ameryce Łacińskiej, przedstawia Osobę Jezusa w autentycznym ewangelicznym świetle? Czy do pogodzenia jest ewangeliczne przesłanie miłości z postrzeganiem Jezusa jako wyzwoliciela? Czy można połączyć chrystologię z lewicującym aktywizmem politycznym i elementami marksizmu? Jakie są różnice w ujmowaniu tych zagadnień pomiędzy Europą Zachodnią a Ameryką Łacińską? Jakie jest oficjalne stanowisko Urzędu Nauczycielskiego Kościoła w tej sprawie? Artykuł prezentuje nie tylko szczegółowe omówienie metodologii chrystologii wyzwolenia, której punktem wyjścia jest Jezus historii, ale stanowi również próbę oceny oraz przedstawienia pozytywnych i negatywnych punktów w prawidłowym odczytaniu Osoby Jezusa Chrystusa. Autor – dążąc do ukazania oficjalnego stanowiska Urzędu Nauczycielskiego Kościoła – za metodę badawczą przyjął analityczne i krytyczne badanie źródeł.
    The never changing proclamation of the Church is that Jesus Christ is the Saviour of the world, Messiah and Son of God. Does the liberation theology recognise the universal and exceptional nature of Jesus’ revelation? Does this grassroots movement, born and hugely popular in Latin America after Vatican II, show His person in an authentic light? Can the Gospel message of love be reconciled with the notion of Jesus as a “liberator”? Can Christology be wed to the political activism with leftist tendencies and elements of Marxism? How are those issues treated in West Europe and Latin America? What is the official stance of the Magisterium of the Church on them? The author of this article examines the methodology employed in the christology in the liberation theology, with Jesus of history as its starting point, and the positive and negative interpretations of His person.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2018, 2; 154-166
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od Ad gentes do Redemptoris missio - cele i horyzonty misji
    From Ad gentes to Redemptoris missio - objectives and horizons of the mission
    Autorzy:
    Górski, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480555.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Ad gentes
    dialog z religiami
    inkulturacja
    misjologia
    paradygmat misji
    Redemptoris missio
    Sobór Watykański II
    dialogue with religions
    inculturation
    missiology
    paradigm of mission
    Second Vatican Council
    Opis:
    50-lecie soborowego dekretu Ad gentes (1965-2015) przywołuje czas dynamicznych zmian w kontekście misji chrześcijańskich. Autor wykazuje, że na każdym etapie ewolucji paradygmatu misji pojawia się pytanie o celowość misyjnej działalności Kościoła. Posoborowe dokumenty: Redemptoris missio (1990), Teologia dzisiaj (2011), Evangelii gaudium (2013), Laudato si' (2015) - potwierdzają tezę autora. W wyniku „wielkiej dyskusji" szkół misjologicznych celowość misji zasadniczo realizuje się poprzez przepowiadanie i zakładanie Kościoła, ale również poprzez inkulturację, dialog z religiami, a także każdą działalność na rzecz integralnego rozwoju człowieka. Encyklika Redemptoris missio otwiera Kościół na „niezmierzone horyzonty misji": migracje, sekularyzację społeczeństw, obojętność religijną, spadek gorliwości i nadziei u wierzących chrześcijan. Począwszy od Soboru Watykańskiego II teologia misji osadzona jest w teologii trynitarnej. Sam nakaz misyjny (por. Mt 28,19) stanowi zaproszenie do uczestnictwa w komunii, jaka istnieje pomiędzy Osobami Trójcy Świętej (zob. AG 2; RM 23). Autor wykazuje, że soborowy proces misyjnej odnowy Kościoła trwa. Synteza dorobku i doświadczeń interpretowana w dynamice aktualizacji kreuje szansę odkrycia na nowo soborowego optymizmu.
    The 50th anniversary of the publication of the decree Ad gentes (1965-2015) reminds us of the dynamic changes that have taken place during all those years in the understanding of the Christian missionary work. The author of this essay demonstrates how the paradigm shifts in the theology of mission were accompanied by the recurring question about the purposefulness of the missionary work of the Church. The post-conciliar documents - Redemptoris missio (1990), Theology today (2011), Evangelii gaudium (2013), Laudato si' (2015) - corroborate his thesis. According to the "great debate" between the missiological schools the central purposes of mission is proclamation and formation of the churches. Other purposes include inculturation, interreligious dialogue and those activities that foster the holistic development of man. The encyclical Redemptoris missio opens the Church to the "vast horizons of the mission": migrations, secularisation of societies, religious indifference, and fading away of piety and hope among believing Christians. Since Vatican II the theology of mission has been firmly set in the trinitarian theology. The missionary mandate (cf. Mt 28:19) is an invitation to participate in the communion between the Persons of the Holy Trinity (see AG 2; RM 23). The author of the essay proves that the post-conciliar renewal of the Church's mission continues. A synthesis of its outcomes and their active implementation may help us to rekindle the optimism of the council.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2016, 2; 117-124
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Recepcja myśli szkoły lowańskiej w dekrecie Ad gentes
    The Reception of the School of Louvain’s Thought in the Ad gentes Decree
    Autorzy:
    Łysik, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480782.pdf
    Data publikacji:
    2013-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    misje
    Sobór Watykański II
    Dekret Ad gentes
    plantatio Ecclesiae
    szkoła lowańska
    missions
    the Second Vatican Council
    the Ad gentes Decree
    the School of Louvain
    Opis:
    Sobór Watykański II był przełomowy dla myśli misjologicznej XX wieku. Nakreślił on kierunek rozwoju działalności misyjnej Kościoła. Dekret misyjny Ad gentes nieustannie łączy przepowiadanie Ewangelii z zakładaniem Kościoła; cel misji według szkoły z Münster łączy się tu z celem misji według szkoły z Louvain (AG 6). Jednakże w wielu miejscach dekret misyjny nawiązuje do teorii plantatio Ecclesiae: Kościół „powszechnym sakramentem zbawienia”; eklezjologia a działalność misyjna (AG 1); znaczenie wymiaru wspólnotowego (AG 2, 7); ustanowienie hierarchii kościelnej w nowej wspólnocie (AG 5); duchowieństwo rodzime (AG 16); rola katechistów (AG 17); obecność instytutów zakonnych (AG 18); aktywność laikatu (AG 21). Elementy teorii plantatio Ecclesiae obecne w dekrecie misyjnym budują jednolitą i globalną wizję Kościoła.
    The Second Vatican Council was a landmark for the thoughts of missionary of the twentieth century. It outlined the direction of development for the missionary activity of the Church. The Ad gentes Decree recurrently connects preaching the Gospel to the establishment of the Church: the purpose of the mission of the School of Münster is coupled with a goal of the mission of the School of Louvain (AG 6). However, in many aspects the missionary decree refers to the plantatio Ecclesiae theory: the Church as a “universal sacrament of salvation”; ecclesiology and missionary activity (AG 1); the importance of a Community dimension (AG 2, 7); the establishing of the Church hierarchy in a new community (AG 5); native clergy (AG 16); the catechists’ role (AG 17); the presence of religious institutes (AG 18); the activity of the laity (AG 21). The elements of the plantatio Ecclesiae theory present in the missionary Decree – build a unified and global vision of the Church.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2013, 2; 59-72
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog z judaizmem w nauczaniu papieża Franciszka
    Dialogue with Judaism in the teaching of pope Francis
    Autorzy:
    Górzna, Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480196.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Deklaracja o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate
    dialog międzyreligijny
    judaizm
    papież Franciszek
    Sobór Watykański II
    pope Francis
    interreligious dialogue
    Judaism
    Declaration on the Relation of the Church to Non-Christian Religions
    Second Vatican Council
    Opis:
    W niniejszym artykule zaprezentowano nauczanie papieża Franciszka, które podejmuje problematykę dialogu z wyznawcami judaizmu. Ukazano różne formy dialogu międzyreligijnego, jego znaczenie, a także program dialogu Kościoła katolickiego z judaizmem. Podkreślono, że papież nawiązywał do znaczenia Soboru Watykańskiego II oraz dokumentów soborowych, m.in. Deklaracji o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate.
    The author of the article presents documents, messages, speeches, homilies, reflections and apostolic journeys of pope Francis concerning dialogue with the adherents of Judaism. She examines various forms of interreligious dialogue, its importance, programme of dialogue of the Catholic Church with Judaism. She notices pope’s references to the relevant documents of the Second Vatican Council, like Declaration on the Relation of the Church to Non-Christian Religions, Nostra aetate.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2017, 2; 516-535
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The historical significance of Thomas Tien Keng-hsin SVD – the first Cardinal of China
    Historyczna wielkość Tomasza Tien Keng-hsin SVD – pierwszego kardynała Chin
    Autorzy:
    Miotk, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480396.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Church in China
    cardinal Thomas Tien Keng-hsin
    Divine Word Missionaries in China
    Vatical Council II
    Kościół w Chinach
    kardynał Thomas Tien Keng-hsin
    werbiści w Chinach
    Sobór Watykański II
    Opis:
    The aim of this research is to determine the importance of the life and work of Thomas Tien (1890-1967), the first cardinal from China and Far East (the only one to date coming from the ranks of the Divine Word Missionaries) for the universal church, the local church and his religious congregation. Cardinal Tien left his archiepiscopal see in Beijing in 1948, never to return. He remained in exile, first in Hong Kong, then the United States and finally, as the apostolic administrator, in Taiwan. He was made cardinal in 1946, in an important Vatican move to internationalize the Church. It was the crowning achievement for the Divine Word Missionaries in their contribution to the missions in China, especially in the field of education. The central part of this article concerns the cardinal’s response to the pressure from the Vatican to return to Beijing. Complex political situation, pressure from the Chiang Kai-shek’s government and, most of all, communists’ victory in China, thwarted his efforts to return. Tien remained in exile, giving all he could for the church in China. Cardinal’s life was marked with great pastoral concern and warm-heartedness. He was always close to people. He cared for the good formation of the local clergy and laymen, and the accommodation of the Good News to Chinese culture.
    Studium historyczne o Tomaszu Tien (1890-1967) – pierwszym kardynale Chin i Dalekiego Wschodu oraz jedynym kardynale werbistów – zamierza określić jego znaczenie w kontekście Kościoła Powszechnego, Zgromadzenia Słowa Bożego i Kościoła lokalnego w Chinach. Jako arcybiskup Pekinu, kardynał Tien opuścił swoją stolicę w 1948 roku i już nigdy do niej nie wrócił, pozostając na wygnaniu w Hongkongu, Stanach Zjednoczonych oraz – jako Administrator Apostolski – na Tajwanie. Tien został kardynałem w roku 1946, co było ważnym krokiem Stolicy Apostolskiej na rzecz umiędzynarodowienia Kościoła. Fakt ten był ukoronowaniem wielkiego wkładu werbistów w dzieło misyjne w Chinach, zwłaszcza w dziedzinie edukacji. Centralnym zagadnieniem artykułu jest analiza postawy kardynała wobec nacisków ze strony Watykanu, aby Ten wrócił do Pekinu. Jednakże złożona sytuacja polityczna, nacisk rządu emigracyjnego Czang Kaj-szeka, a zwłaszcza zwycięstwo komunistów w Chinach przekreśliły wysiłki powrotu. Tien pozostał na wygnaniu, oddając wszystkie swoje siły na służbę Kościoła chińskiego. Życie kardynała było naznaczone wielką troską pasterską, serdecznością i bliskością wobec ludzi. Tien był duszpasterzem skupionym na formacji kleru rodzimego i świeckich w duchu dostosowania przesłania ewangelicznego do kultur Chin.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2018, 1; 167-187
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Życie kardynała Tomasza Tian Gengxina (1890-1967) na tle burzliwego okresu w historii Chin
    The Life of Cardinal Thomas Tian Gengxin (1890-1967) against the Background of a Turbulent Period in Chinese History
    Autorzy:
    Wesołowski, Zbigniew
    Siqi, Wei
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480534.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    kardynał Tomasz Tian Gengxin
    chrześcijaństwo w Chinach i na Tajwanie
    Sobór Watykański II
    inkulturacja
    Uniwersytet Fu Jen
    Cardinal Thomas Tian Gengxin
    Christianity in China and Taiwan
    Second Vatican Council
    inculturation
    Fu Yen University
    Opis:
    W niniejszym artykule ukazano postać Tomasza Tian Gengxina, pierwszego „kolorowego” i chińskiego kardynała w dziejach Kościoła katolickiego. Nie chodziło tu jedynie o szkic biograficzny, lecz o ukazanie życia kard. Tian na tle skomplikowanego okresu przełomu XIX i XX wieku w dziejach Chin oraz Tajwanu. To historia Chin tamtego czasu zaważyła na życiu kard. Tian, a nawet przyczyniła się do jego osobistej tragedii – niemożności powrotu do Chin kontynentalnych. Naciski wielu osób, które opowiadały się za powrotem kard. Tian do Pekinu (m.in. abp Antonio Riberi, ks. Domenico Tardini – z ramienia Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej) bądź jego pozostaniem na emigracji (abp Yu Bin, Czang Kaj-szek), z pewnością pogłębiały osobisty dramat kardynała. Sytuacja, w jakiej znalazł się kard. Tian, była złożona, a nawet tragiczna. Każdy jego decyzja – czy to pozostanie na miejscu, czy powrót do Pekinu – wydawała się fatalna. Hierarcha miał tego świadomość, którą wyraził w liście z 11 lipca 1954 roku do Chu Cheng-ying. Mimo to nie należy zbyt pochopnie oceniać jego postępowania.
    This article presents the figure of Thomas Tian Gengxin, the first “colored” and Chinese cardinal in the history of the Catholic Church. It is not just a biographical sketch, but it shows the life of Cardinal Tian against the background of complicated period of the turn of the 19th and 20th centuries in the history of China and Taiwan. It is the history of China of that time that influenced the life of Cardinal Tian and even contributed to his personal tragedy – the impossibility of returning to mainland China. The pressure of many people who were in favor of the return of Cardinal Tian to Beijing (including Abp. Antonio Riberi, Fr. Domenico Tardini – on behalf of the Secretariat of the State of the Holy See) or his remaining in exile (Abp. Yu Bin, Chiang Kai-shek), certainly deepened the personal drama of the Cardinal. The situation, in which Cardinal Tian found himself was complex and even tragic. Every decision he made – whether he would remain on the spot or return to Beijing – seemed fatal. The hierarch was aware of that and he expressed it in the letter of July 11, 1954 to Chu Cheng-ying. Still, we should not judge his behavior too hastily.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2018, 1; 188-208
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Permanentná výzva pre laikov v poslaní pre dobro sveta. Dekrét Druhého vatikánskeho koncilu Apostolicam actuositatem
    A Permanent Challenge to the Laymen in the Mission for the Church’s Benefit. The Vaticanum Secundum Decree Apostolicam Actuositatem
    Permanentne wyzwanie dla świeckich w misji dla dobra świata. Dekret Vaticanum Secundum Apostolicam actuositatem
    Autorzy:
    Jurko, Jozef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480601.pdf
    Data publikacji:
    2013-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Laici
    Apostolicam actuositatem
    Cirkev
    Druhý vatikánsky koncil
    Povolanie
    laymen
    church
    Second Vatican Council
    vocation
    laikat
    kościół
    Sobór Watykański II
    powołanie
    Opis:
    Dekrét DVK podpísaný pápežom Pavlom VI. Apostolicam actuositam vznikol ako následok veľkej túžby pápeža Jána XXIII obnoviť Cirkev a konfrontovať ju s problémami súčasného sveta. Doslovne je možné názov dekrétu preložiť ako: apoštolská činnosť. Túto činnosť si pápež uvedomoval rovnako, ako si uvedomoval miesto, ktoré zastávajú laici v Cirkvi. Právom ich považoval pápež za nevyhnutnú zložku v procese šírenia kresťanstva. Samotný dekrét bol však schválený a podpísaný až za pontifikátu pápeža Pavla VI. dňa 18. novembra v roku 1965. Veľmi významným krokom pri vzniku dekrétu bol fakt, že do diskusií boli prizvané aj viaceré ženy, aby prispeli svojim pohľadom na rozvíjanie apoštolátu. Dekrét vyjadruje myšlienky obnovy Cirkvi, vychádza z poznania a skúsenosti Cirkvi na rôznych frontoch a úsekoch života. Práve preto v jednotlivých častiach opisuje nie len ciele apoštolátu laikov, ale aj oblasti apoštolskej činnosti, poriadok, formáciu apoštolátu a výzvy na šírenie evanjelia. Vymedzením týchto náležitostí sa stal dekrét nevyhnutnou súčasťou každého laika, ktorý svojim životom ohlasuje Krista. Zároveň oslovuje každého človeka k tomu, aby získaval túžbu vstúpiť do spoločenstva s Bohom.
    The Apostolicam actuositatem Decree, signed by Pope Paul VI, arose as a result of Pope John XXIII’s desire to restore the Church and confront it with the problems of the contemporary world. Literally the Decree’s name can be translated as apostolic activity. The Pope realised what important place lay people held in the Church as far as this activity was concerned. The Pope considered them as an essential element in the process of spreading Christianity. However, the actual Decree was approved and signed up during the pontificate of Pope Paul VI on November 18, 1965. A very important point in the Decree’s development was that a several women were also invited to discuss and contribute their views on the expansion of the apostolate. The Decree expresses the idea of renewal of the Church, based on the knowledge and experience of the Church on various fronts and sections of life. That is why in different parts it describes not only the objectives of the lay apostolate, but also the apostolic activities, schedules, formation and apostolate call to spread the Gospel. By defining these requirements the Decree has become an essential part of any decree of a layman who proclaims Christ by your life. It also speaks to each person to make acquiring desire to enter into communion with God.
    Dekret Apostolicam actuositatem, promulgowany przez papieża Pawła VI, jest owocem dążeń papieża Jana XXIII do odnowy Kościoła i jego otwarcia się na problemy współczesnego świata. Tytuł Dekretu można dosłownie tłumaczyć jako działalność apostolska. Papież zdawał sobie sprawę, jak ważną rolę w tej działalności pełni w Kościele laikat. Działalność apostolską uważał za kluczowy element w procesie chrystianizacji. Ostatecznie Dekret został zaaprobowany i podpisany 18 listopada 1965 roku za pontyfikatu Pawła VI. W trakcie prac nad projektem dokumentu istotnym wydarzeniem było zaproszenie kilku kobiet do dyskusji i przedstawienia własnych poglądów na temat rozwoju apostolatu świeckich. Dekret wyraża ideę odnowy Kościoła w oparciu o wiedzę, osiągnięcia i doświadczenia różnych dziedzin życia. W poszczególnych rozdziałach papież opisuje cele apostolatu świeckich wpisane w szeroko rozumianą działalność apostolską, jak również specyfikę formacji i powołania świeckich do głoszenia Ewangelii. Definiując te wymagania Dekret stał się nieodzownym kryterium duchowej formacji świeckich, którzy głoszą Chrystusa własnym życiem; tym samym zwraca się do każdego człowieka, by zechciał przystąpić do komunii z Bogiem.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2013, 2; 73-91
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    « Incarnation et Libération ». L’écho du Concile Vatican II en Amazonie brésilienne
    Inkarnacja i Wyzwolenie. Echo Soboru Watykańskiego II w Amazonii brazylijskiej
    Incarnation and Liberation. The Echoes of the Vatican II in the Brazilian Amazon
    Autorzy:
    Arenz, Karl-Heinz
    de Vasconcelos, George Alexandre Barbosa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480708.pdf
    Data publikacji:
    2013-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Vatican II
    Document de Santarém
    Amazonie brésilienne
    pastorale
    développement
    Sobór Watykański II
    Dokument z Santarém
    Amazonia brazylijska
    duszpasterstwo
    rozwój społeczny
    Second Vatican Council
    the document of Santarém
    Brazilian Amazonia
    pastoral care
    social development
    Opis:
    Le présent article vise à analyser le Documento de Santarém, promulgué en mai 1972, à l’issue d’une assemblée des évêques de l’Amazonie brésilienne. Les prélats voulaient réviser en profondeur les pratiques pastorales à la lumière des décisions prises lors du Concile Vatican II (1962-1965) et de la 2e Conférence des Évêques d’Amérique Latine à Medellín (1968). Dans un contexte de transformations d’une envergure jusque là inconnue – surtout en raison de la Operação Amazônia, plan d’intégration et d’exploration de l’Amazonie en vue du progrès national prôné par la junte militaire (au pouvoir depuis 1964) – les évêques d’Amazonie choisirent les concepts-clé de l’incarnation et de la libération pour réinterpréter le rôle de l’Église catholique dans cette région périphérique du Brésil qui était la principale cible des projets stratégiques et socioéconomiques des militaires.
    Celem niniejszego artykułu jest analiza tzw. Documento de Santarém, promulgowanego w maju 1972 roku po historycznych obradach biskupów Amazonii brazylijskiej. Hierarchowie poddali głębokiej rewizji dotychczasowe praktyki duszpasterskie w świetle orzeczeń Vaticanum Secundum (1962-1965) i Drugiej Konferencji Biskupów Ameryki Łacińskiej (Medelin 1968). Analizując globalne i wielopłaszczyznowe przeobrażenia dokonujące się w kraju, zwłaszcza Operação Amazonia, tj. plan integralnej eksploracji Amazonii na rzecz postępu narodowego, promowanego przez juntę wojskową (u władzy od 1964 roku) – biskupi Amazonii wskazali na kluczową rolę teologicznych konceptów Inkarnacji i Wyzwolenia. Kierując się tymi kryteriami biskupi poddali reinterpretacji miejsce i rolę Kościoła katolickiego w tym odosobnionym regionie Brazylii, który – nagle – stal się centrum zainteresowania i celem rozlicznych strategii socjoekonomicznych i wojskowych.
    The aim of the present article is the analysis of the so-called Documento de Santarém, which was promulgated in May 1972, after the historical debates of the bishops of the Brazilian Amazon. The hierarchs subjected to a profound revision the existing pastoral practice, in the sight of the Vatican II’s adjudications (1962-1965) and the Second General Conference of Latin American Bishops (Medelin 1968). While analysing the global and multi-faceted transformation taking place in the country, especially the Operação Amazonia, that is – a plan of the integral exploration for the benefit of the national progress, promoted by the junta (in control since 1964) – the Amazon bishops pointed to the key role of the theological concepts of the Incarnation and Liberation. Being guided by these criteria, the bishops subjected to the reinterpretation the place and the role of the Catholic Church in this isolated region of Brazil, which – suddenly – became the centre of interest and the purpose of the numerous socio-economic and military strategies.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2013, 2; 31-58
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies