Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Judaizm"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Mesjasz, brat czy odstępca? Jezus z Nazaretu a judaizm
    Messiah, brother or apostate? Jesus of Nazareth and Judaism
    Autorzy:
    Rzym, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480496.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Jezus Chrystus
    judaizm
    dialog chrześcijańsko-żydowski
    żydowska tożsamość Jezusa
    miejsce Jezusa w judaizmie
    Jesus Christ
    Judaism
    Christian-Jewish dialogue
    Jewish identity of Jesus
    place of Jesus in Judaism
    Opis:
    Niniejszy artykuł ukazuje, w jaki sposób kształtowało się żydowskie podejście do Jezusa na przestrzeni wieków. Zaprezentowane zostaje stanowisko wybranych teologów żydowskich oraz świeckich przedstawicieli judaizmu. Tradycyjnym podejściem judaizmu do Jezusa Chrystusa było milczenie na Jego temat albo otwarta wrogość. Wzmianki występujące w Talmudzie oraz dzieło Toledot Jeszu pełne są obraźliwych komentarzy, ukazujących założyciela chrześcijaństwa jako: nieślubne dziecko, maga, heretyka, zwodziciela. Również dzisiaj rola i znaczenie Jezusa pozostaje tematem drażliwym dla relacji chrześcijańsko-żydowskich. Z drugiej strony, od XIX wielu jesteśmy świadkami licznych prób przywrócenia Jezusowi miejsca w tradycji religijnej judaizmu. Podejmują je rabini, teolodzy oraz świeccy myśliciele żydowscy. Uznają w Nim swojego brata, wybitnego nauczyciela, a przede wszystkim – yda wiernego tradycji i religii judaistycznej.
    This article shows how the Jewish approach to Jesus was shaped over the centuries. The position of selected Jewish theologians and lay representatives of Judaism is presented. The traditional approach of Judaism to Jesus Christ was silence about him or open hostility. The references in the Talmud and the work of Toledot Yeshu are full of insulting comments showing the founder of Christianity as an illegitimate child, a magician, a heretic, a deceiver. Also today, the role and significance of Jesus remains a sensitive topic for Christian-Jewish relations. On the other hand, since the nineteenth century, we have been witnessing numerous attempts to restore a place for Jesus in the religious tradition of Judaism. They are taken by rabbis, theologians and Jewish lay thinkers. They recognize in him their brother, an outstanding teacher, and above all – a Jew faithful to tradition of Judaism.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2018, 1; 8-24
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Islam wobec judaizmu i chrześcijaństwa – perspektywa Koranu
    Judaism and Christianity according to Koran
    Autorzy:
    Stefaniuk, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480530.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    judaizm
    chrześcijaństwo
    islam
    Koran
    hadisy
    Judaism
    Christianity
    Islam
    Hadiths
    Opis:
    Stosunek islamu do judaizmu i chrześcijaństwa wynika przede wszystkim z treści tekstów źródłowych tej religii, tj. Koranu i hadisów. Poruszają one wiele kwestii związanych z „tymi, którym Księga została dana wcześniej”. Nie oznacza to jednak, że zagadnienia te stanowią zasadniczy temat Koranu. Odnosząc się do wyznawców judaizmu, Koran wspomina m.in. fakt zawarcia przez Boga przymierza z nimi. Jednocześnie głosi, że Żydzi nie zawsze dotrzymywali „swojej części” owego przymierza. Z kolei chrześcijanie określani są w Koranie jako wspólnota najbliższa muzułmanom. Wiele koranicznych fragmentów odnosi się do chrześcijan z aprobatą, m.in. wychwalając pewnych księży i mnichów. Z drugiej strony Koran utrzymuje, że świat chrześcijański odszedł od podstaw autentycznego Bożego objawienia, dokonując istotnych zmian w wierze oraz praktykach religijnych. Przykładem może być wiara w Jezusa jako Syna Bożego (według islamu: człowieka i proroka), co miałoby być tożsame z odrzuceniem monoteizmu i co na kartach Koranu oceniane jest zdecydowanie negatywnie.
    Koran and Hadiths contain numerous references to “those whom the Book had been given earlier”. Koran mentions the covenant made by Jews with God, but states that the former sometimes did not stick to their obligations. Christians, on the other hand, are named as those who are the closest to Muslims. In many places they earn acceptance, even praise, for instance certain monks and priests. Nevertheless, Koran maintains that Christians have distorted God’s revelation and introduced serious changes into their doctrine and practices. The prime example of it is their faith in Jesus as the Son of God, who – according to Koran – was a man like all men, though a great prophet, and duly condemns it as rejection of monotheism.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2017, 1; 139-160
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Świętość ludzkiego życia i prokreacja – perspektywa judaizmu
    Holiness of Human Life and Procreation – the Perspective of Judaism
    Autorzy:
    Aleksiejuk, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480748.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    bioetyka żydowska
    judaizm
    prokreacja
    świętość życia
    wartość życia
    holiness of life
    value of life
    procreation
    Judaism
    Jewish bioethics
    Opis:
    Problematyka świętości ludzkiego życia, począwszy od jego rozwoju w fazie prenatalnej, jest stałym tematem zarówno chrześcijańskiej, jak i żydowskiej refleksji teologicznej. W judaizmie problematyka ta jawi się jako ściśle związana z obowiązkiem prokreacji, rozumianym jako dążenie do upowszechniania chwały Bożej w świecie. Życie jest chwałą Bożą, gdyż Bóg jest Bogiem żyjącym i w Nim życie ma swe źródło oraz uzasadnienie. Nade wszystko zaś chwałą Bożą jest żyjący człowiek, uczyniony „według istoty i umysłu” Boga (Rdz 1,26). W niniejszym artykule autor podejmuje rozważania na temat żydowskiego pojmowana pryncypium świętości ludzkiego życia. W teologii żydowskiej, począwszy od biblijnej starożytności aż po czasy współczesne, pozostaje ono w organicznym związku z nakazem prokreacji: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się” (Rdz 1,28). Celem artykułu jest także wskazanie na fakt, iż między chrześcijanami i żydami istnieje przestrzeń do współpracy pro-life, która może przybrać formę wspólnych działań na rzecz promocji i ochrony życia poczętego. Zarówno Kościół, jak i Synagoga swe poglądy antropologiczno-embriologiczne wyprowadzają z Pisma Świętego.
    The issue of the sanctity of human life, beginning with its development in the prenatal phase, is a constant topic of both Christian and Jewish theological reflection. In Judaism, it is closely related to the duty of procreation, understood as striving to disseminate the glory of God in the world. Life is the glory of God, because God is a living God and in him life has its source and justification. Above all, the glory of God is a living man, made “according to the essence and mind” of God (Gen 1,26). In this article, the author ponders on the subject of the Jewish conception of the sanctity of human life. In Jewish theology, from biblical antiquity to modern times, it remains in organic relation with the proclamation of procreation: “Be fruitful and multiply” (Gen 1,28). The aim of the article is also to point out that there is a space for pro-life cooperation between Christians and Jews, which may take the form of joint actions for the promotion and protection of conceived life. Both the Church and the Synagogue derive their anthropological and embryological views from the Holy Bible.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2019, 1; 133-149
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’islam, une religion d’ascendance abrahamique?
    Is Islam an Abrahamic Religion?
    Islam, religia abrahamowa?
    Autorzy:
    Younès, Michel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480569.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Islam
    Judaïsme
    Christianisme
    Coran
    Hadiths
    Thora
    Bible
    Muhammad
    hérésie
    islam
    judaizm
    chrześcijaństwo
    Koran
    Hadisy
    Tora
    Biblia,
    herezja
    Judaism
    Christianity
    Quran
    Torah
    heresy
    Opis:
    La lecture du Coran et des hadiths, paroles attribuées à Muhammad, procure généralement un sentiment contrasté. D’un côté on peut être frappé par la proximité entre ces textes et les traditions juives et chrétiennes. D’un autre côté, on perçoit des différences majeures, voire des traces d’une rupture catégorique. Selon la tradition musulmane, la proximité entre les religions dites révélées provient donc de la finalité inscrite dans le projet divin de création. Ce qui est commun vient de l’unique source divine, transmise fidèlement par Muhammad, la différence provient de l’oubli ou de la déviation. Qu’en est-il de l’approche chrétienne? Quel est le statut théologique de l’islam au regard de la foi chrétienne: est-ce une hérésie chrétienne ou bien une religion intimement liée au dessein salvifique de l’unique Dieu? Cet article examine les différentes positions et évalue leur portée théologique.
    Lektura Koranu i Hadisów (słów przypisywanych Mahometowi) prowadzi do sprzecznych wniosków. Z jednej strony uderza analogia pomiędzy przesłaniem tych tekstów a tradycjami judaistyczną i chrześcijańską. Z drugiej zaś zadziwia fakt istotnych różnic, a nawet kategorycznego rozłamu pomiędzy wspomnianymi tradycjami. Według tradycji muzułmańskiej, podobieństwa pomiędzy religiami objawionymi wynikają z Bożego planu stworzenia. Źródłem zbieżności i jednomyślności tych religii jest sam Bóg – o czym wiernie pouczył Mohammed. Różnice pomiędzy religiami wynikają z ludzkich błędów i zaniedbań. Jakie stanowisko reprezentuje w tym względzie chrześcijaństwo? Jaki status przyznaje ono islamowi? Czy jest on chrześcijańską herezją czy też religią ściśle powiązaną z Bożym planem zbawienia? Niniejszy artykuł przeprowadza ewaluację poszczególnych stanowisk i analizę ich teologicznego znaczenia.
    Study of the Quran and the Hadiths (sayings attributed to the Islamic prophet Muhammad) may lead to opposite conclusions. On the one hand, they contain striking similarities to the Judaistic and Christian holy texts. On the other hand, however, there are such profound differences that set the other two worlds apart. According to the received Muslim wisdom, the former are part of God’s plan for His creation. The latter are the result of human errors and negligence. Whatever the three religions have in common had come directly from God and was faithfully transmitted by the prophet Muhammad. What is the Christian stance on it? What is Islam in the Christian scheme of things? A christian heresy? Or a true religion, an integral part of God’s plan of salvation? This article provides an assessment of various opinions on the matter and their theological implications.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2015, 2; 275-293
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Les fils d’Abraham à la croisée des chemins de paix
    Sons of Abraham – at the crossroads of peace
    Synowie Abrahama – skrzyżowanie dróg pokoju
    Autorzy:
    Poucouta, Paulin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480270.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    christianisme
    islam
    judaïsme
    religions abrahamiques
    Isaac
    Ismaël
    dialogue interreligieux
    Christianity
    Islam
    Judaism
    Abrahamic religions
    Ishmael
    interreligious dialogue
    chrześcijaństwo
    judaizm
    religie Abrahamowe
    Izaak
    Izrael
    dialog międzyreligijny
    Opis:
    Le dialogue interreligieux est aujourd’hui un véritable défi, particulièrement entre chrétiens et musulmans. Les événements récents semblent donner raison à ceux qui estiment que les religions sont plus sources de violence que d’unité et de paix. Pourtant, chrétiens et musulmans ne cessent de rappeler qu’ils sont tous fils d’Abraham, avec leurs frères les juifs. Sans être une solution miracle, revisiter ensemble notre héritage commun peut nous contraindre ne fût-ce qu’à nous interroger sur les raisons d’intolérances de plus en plus meurtrières. Puissent les figures d’Abraham et de ses deux fils, Ismaël et Isaac, aux destinées différentes mais complémentaires, aider juifs, chrétiens et musulmans à devenir des artisans de réconciliation. Témoins de vérité, de justice et de paix, ils nous feront oublier ces images horribles de massacres qui obscurcissent aujourd’hui nos univers. Alors, ils pourront former ces communautés abrahamiques qui tractent le monde vers la paix.
    Interreligious dialogue is fast becoming quite a bit of a challenge, especially for Christians and Muslims. Recent events seem to be confirming the view that religions give rise to violence rather than peace. Nonetheless, Christians and Muslims insist that they - along with their Jewish brothers - are sons of Abraham. Perhaps, yet another analysis of our common heritage will not bring about any miraculous solutions to the existing problems; but it may dispose us to examine the reasons behind ever more bloody intolerance. Perhaps, Abraham and his two sons, Isaac and Ishmael, with their differing though complementary fates, may teach Jews, Christians and Muslims how to be messengers of peace. Those witnesses to the truth, justice and peace will help us to erase from our memories the images of massacres, which so obscure our vision of the world today; they will help the Abrahamic communities to direct the world onto the path of peace.
    Dialog międzyreligijny staje się dzisiaj prawdziwym wyzwaniem, zwłaszcza dla chrześcijan i muzułmanów. Ostatnie wydarzenia wydają się potwierdzać tezę tych analityków, którzy uważają, że religie są raczej źródłem przemocy niż pokoju. Tymczasem chrześcijanie i muzułmanie konsekwentnie deklarują, że są - razem z ich braćmi żydami - synami Abrahama. Ponowna analiza naszego wspólnego dziedzictwa być może nie przyniesie cudownego rozwiązania zaistniałych problemów, ale z pewnością skłoni nas do rozpatrzenia przyczyn coraz bardziej krwawej nietolerancji. Być może figury Abrahama i jego dwóch synów, Izmaela i Izaaka (różne, ale dopełniające się przeznaczenia) wskażą żydom, chrześcijanom i muzułmanom, jak stać się zwiastunem pokoju. Owi świadkowie prawdy, sprawiedliwości i pokoju dopomogą nam wymazać z pamięci obraz strasznej masakry, który przyciemnia dzisiaj naszą wizję świata; dopomogą wspólnotom pochodzenia abrahamowego skierować świat na drogę pokoju.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2016, 1; 299-317
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog z judaizmem w nauczaniu papieża Franciszka
    Dialogue with Judaism in the teaching of pope Francis
    Autorzy:
    Górzna, Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480196.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Deklaracja o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate
    dialog międzyreligijny
    judaizm
    papież Franciszek
    Sobór Watykański II
    pope Francis
    interreligious dialogue
    Judaism
    Declaration on the Relation of the Church to Non-Christian Religions
    Second Vatican Council
    Opis:
    W niniejszym artykule zaprezentowano nauczanie papieża Franciszka, które podejmuje problematykę dialogu z wyznawcami judaizmu. Ukazano różne formy dialogu międzyreligijnego, jego znaczenie, a także program dialogu Kościoła katolickiego z judaizmem. Podkreślono, że papież nawiązywał do znaczenia Soboru Watykańskiego II oraz dokumentów soborowych, m.in. Deklaracji o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate.
    The author of the article presents documents, messages, speeches, homilies, reflections and apostolic journeys of pope Francis concerning dialogue with the adherents of Judaism. She examines various forms of interreligious dialogue, its importance, programme of dialogue of the Catholic Church with Judaism. She notices pope’s references to the relevant documents of the Second Vatican Council, like Declaration on the Relation of the Church to Non-Christian Religions, Nostra aetate.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2017, 2; 516-535
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies