Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę ""Afryka"" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Wpływ polityki i religii na życie społeczno-polityczne w wybranych państwach Afryki Subsaharyjskiej
Autorzy:
Gemechu, Degefe Kebede
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480242.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Afryka
chrześcijaństwo
islam
polityka
rządy
Africa
Christianity
Islam
politics
government
Opis:
Politics and religion and their influence on social and political life in the Sub-Saharan countries
Źródło:
Nurt SVD; 2017, 2; 371-387
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem Eucharystii w Afryce Subsaharyjskiej
Problem of the Eucharist in sub-Saharan Africa
Autorzy:
Pietrusiak, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480540.pdf
Data publikacji:
2015-06-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Afryka Subsaharyjska
Kościoły afrykańskie
teologia afrykańska
eucharystia
inkulturacja
Sub-Saharan Africa
African Churches
African theology
Eucharist
Inculturation
Opis:
Jedną z duszpasterskich trudności, której musieli stawić czoła misjonarze pracujący w Afryce Subsaharyjskiej był fakt, że wśród uprawianych tam roślin nie było tych, które dostarczają materii dla chrześcijańskich sakramentów: pszenicy, winnego krzewu i drzewa oliwnego. Co więcej, w wielu miejscach ich uprawa okazała się niemożliwa z powodów klimatycznych, a ciągłe stosowanie elementów importowanych i nieznanych przez lokalną ludność pociągało za sobą ryzyko uczynienia z chrześcijaństwa religii „obcej”, naznaczonej ponadto posmakiem kolonizacji. W takim kontekście zrodziło się pytanie dotyczące ewentualnej możliwości zmiany materii Eucharystii. Ten duszpasterski problem zainicjował interesującą debatę między afrykańskimi teologami, w której jedni opowiadali się za zmianą materii, drudzy zaś pozostawali wierni dotychczasowej praktyce. Chociaż w afrykańskiej teologii temat ten nie wzbudza już dziś wielkiego zainteresowania, daje on świadectwo odważnej próby inkulturacji, której towarzyszyła bardzo żywa debata. Celem niniejszego artykułu jest próba usystematyzowania wysuwanych argumentów „za i przeciw” zmianie materii Eucharystii, na podstawie wybranych teologicznych publikacji z ostatniego trzydziestolecia XX wieku.
One of the pastoral difficulties, which missionaries working in Africa had to confront, was the fact among the plants cultivated there, those providing matter for the Christian sacraments were not found: wheat, vine shrub and olive tree. What was more, in many places their cultivation proved to be impossible due to climatic conditions, and the continuous use of imported and unknown to the local population elements, implied the risk of making Christianity an “alien” religion marked, in addition, by the aftertaste of colonization. In this context, a question arose about conceivable possibility of changing the matter of the Eucharist. This pastoral problem initiated an interesting debate among African theologians, in which some argued for the change of matter, while others remained faithful to the existing practice. Although in the African theology this topic does not raise great interest today, it gives testimony to courageous attempts at inculturation, which was accompanied by a very lively debate. The purpose of this article is an attempt to systematize arguments “for and against” the change of matter in Eucharist, on the basis of selected theological publications from the last thirty years of the XX century.
Źródło:
Nurt SVD; 2015, 1; 41-62
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z dziejów islamu w Afryce Zachodniej
The history of Islam in West Africa
Autorzy:
N’Diaye, Bara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480710.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Afryka Zachodnia
Senegal
Islam
afrykanizacja islamu
Cheikh Ahmadou Bamba
muridijja
West Africa
Africanization of Islamu
Muridiyyah
Opis:
Artykuł stanowi analizę historyczną sytuacji islamu w Afryce Zachodniej. Religia ta, obecna w tym regionie od XI wieku, była najpierw wyznawana przez dwór lub dynastię rządzącą oraz otaczającą ją świtę uczonych muzułmańskich, jak to miało miejsce w imperium Mali. W okresie od XI do XVII wieku, islam, dzięki kontaktom handlowym oraz obecności marabutów na dworach królów, rozwijał się w Sudanie Zachodnim. Mimo to do końca XVII wieku nie był postrzegany jako religia mająca wielką liczbę wyznawców. Dopiero od końca XVII stulecia stał się religią, która mogła być motorem określonych zmian społecznych. Obecnie islam można uważać za religię tradycyjną Afryki Zachodniej. Uległ on procesowi afrykanizacji m.in. dzięki dokonaniom Cheikha Ahmadou Bamby, założyciela muridijja w Senegalu pod koniec XIX wieku. Jego pacyfizm oraz nauka są przykładem, który jest dziś potrzebny światu muzułmańskiemu, często uwikłanemu w morderczą nietolerancję i wzajemne wykluczenie.
This text is an analysis of Islam situation in West Africa. Present in the region since the eleventh century, however, it was the religion of the ruling dynasty, along with their surrounding Muslim scholars, as in the empire of Mali. In the period from the eleventh to the seventeenth century through trade and by the presence of marabouts in the courts of the kings, Islam developed in Western Sudan. Regardless of that process, to the end of the seventeenth century, Islam was not seen as a religion that could mobilize a fairly large number of followers. But, until the end of the seventeenth century, Islam appear as a religion that could be a force for certain changes in society. Today, Islam is a religion traditional in West Africa. Africanization process took place, because of some leaders achievements, among others, Cheikh Ahmadou Bamba, the founder of «Muridiyyah» in Senegal in the late nineteenth century. His pacifism and his teachings are an example of a much-needed model of the Muslim world and the temporal world in general, engaged in a murderous intolerance and mutual exclusion.
Źródło:
Nurt SVD; 2015, 2; 154-172
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“You are witnesses of these things” (Lk 24,48). Importance of Witness in Contemporary Missionary Activity
„Wy jesteście świadkami tego” (Łk 24,48). Znaczenie świadectwa we współczesnej działalności misyjnej
Autorzy:
Mazurek, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480672.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
witness
mission
Africa
Missionaries of Africa
laity
świadectwo
misja
Afryka
Misjonarze Afryki
świeccy
Opis:
The author deals with the theme of “mission as witness” in Luke’s Gospel and Acts of the Apostles. Then, he reflects on the concept of witness in the documents of the Church. He also presents the specificity of the vocation of the laity to bear witness in their everyday life. He also analyses the characteristics of the witness to peoples of other faiths in the light of the documents of the Missionaries of Africa. Showing a special interest in the Church in Africa, the author reflects on the new challenges which the concept of witness – through missionary activity – evokes in this continent. Today we need a change of perspective in the understanding of the mission of the Church on every continent. The new way of looking at the Church is dictated by the significant changes that have taken place in the social, political, religious and cultural levels throughout the world. The new vision of the Church will also result from the need for an in-depth analysis of those Biblical pericopes that have been misinterpreted and even distorted by individual local Churches and their missionaries in recent centuries. Missionary activity requires permanent biblical reinterpretation.
Autor podejmuje temat „misji, jako dawanie świadectwa” w Ewangelii Łukasza i Dziejach Apostolskich. Następnie zastanawia się nad pojęciem świadectwa w dokumentach Kościoła. Przedstawia także specyfikę powołania świeckich do dawania świadectwa w ich życiu codziennym. Analizuje również charakterystykę świadectwa wobec innych wyznań w świetle dokumentów Misjonarzy Afryki. Okazując szczególne zainteresowanie Kościołowi w Afryce, autor zastanawia się nad nowymi wyzwaniami, jakie dawanie świadectwa – poprzez działalność misyjną – wywołuje na tym kontynencie. Dzisiaj potrzebujemy zmiany perspektywy w rozumieniu misji Kościoła na każdym kontynencie. Nowe spojrzenie na Kościół podyktowane jest istotnymi zmianami, które dokonały się na poziomie społecznym, politycznym, religijnym i kulturowym – na całym świecie. Nowa wizja Kościoła wyniknie również z konieczności dogłębnej analizy tych perykop biblijnych, które w ciągu ostatnich stuleci były niewłaściwie interpretowane, a nawet wypaczone przez poszczególne Kościoły lokalne i ich misjonarzy. Misyjna działalność wymaga permanentnej, biblijnej reinterpretacji.
Źródło:
Nurt SVD; 2019, 1; 27-42
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza biblijnych odniesień w genezie ludu Ewe na podstawie przekazów ustnych o królu Agokoli
The Analysis of Biblical References in the Genesis of Ewe People Based on Oral History about the King Agokoli
Autorzy:
Sito, Edward
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480198.pdf
Data publikacji:
2014-12-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Czarna Afryka
mitologia afrykańska
tradycja ustna
lud Ewe
król Agokoli
Black Africa
African mythology
oral tradition
the Ewe people
King Agokoli
Opis:
Zamiarem autora jest analiza biblijnych odniesień w genezie ludu Ewe na podstawie przekazów ustnych o królu Agokoli. W latach 60. XX wieku, kiedy kraje Afryki Zachodniej uzyskiwały niepodległość, w Togo uaktywnił się ruch mono-etniczny pan-ewe, który wyznaczył sobie za cel zjednoczenie ludu Ewe i stworzenie jednolitego państwa, niezależnie od istniejącej granicy politycznej pomiędzy Ghaną i Togo. Na uzasadnienie swych roszczeń liderzy pan-ewe powoływali się na historyczność króla Agokoli – praojca ludu Ewe. W zależności od metod interpretowania źródeł historycznych i tradycji ustnej, naukowcy przedstawiają kilka hipotez genezy ludu Ewe. R. Pazzi, wskazując na podobieństwa terminologii w językach egipskim i ewe twierdzi, iż lud Adja-Ewe pochodzi z Etiopii. R. Cornevin, bazując się na badaniach archeologicznych sytuuje początek ludu Ewe w Nigerii wśród ludu Yoruba. J. Spieth i C. Reindorf, na podstawie analogii przesłania Dekalogu oraz tradycji ludów Nyiko-Ewe, wskazują na biblijne pochodzenie ludu Ewe (Izrael w niewoli egipskiej). Również A. Kobla Dotse twierdzi, że zwyczaje i obrzędowość Ewe pochodzą od Egipcjan i Hebrajczyków. H. Kwakume, analizując przekazy tradycji ustnej, sytuuje początki ludu Ewe w Nigerii (Ketu). Badacz wykazuje też, że lud ten nie gloryfikował króla Agokoli ze względu na jego tyranię. Dopiero ideologiczna reinterpretacja historii króla Agokoli w latach 60. XX wieku – w kontekście roszczeń niepodległościowych – wyniosła tę postać w poczet wielkich, mitycznych szefów Czarnej Afryki.
The author’s intent is to analyse the Biblical references in the genesis of the Ewe people on the basis of oral traditions about the King Agokoli. In 1960s, when Western African countries gained independence, in Togo a pan-Ewe mono-ethnic movement became active that aimed at the uniting of the Ewe people and the creation of a single state, regardless of the existing political border between Ghana and Togo. In support of its claims, the leaders of the movement referred to the historicity of King Agokoli – the father of the Ewe people. Depending on the methods of interpreting the historical sources and oral tradition, the researchers set out several hypotheses concerning to Genesis of the Ewe people. R. Pazzi, pointing to the similarity of terminology in Egyptian and Ewe languages, claims that the Adja-Ewe people comes from Ethiopia. R. Cornevin, basing on archaeological research, situates the beginning of the Ewe people in Nigeria, among the Yoruba people. J. Spieth and C. Reindorf, basing on the analogy to message of the Decalogue and traditions of the Nyiko-Ewe peoples, indicate the Biblical origin of the Ewe people (Israel in Egyptian slavery). A. Kobla Dotse also argues that the Ewe’s customs and rituals come from the Egyptians and the Hebrews. H. Kwakume, analysing the remittances of the oral tradition, situates the origins of the Ewe people in Nigeria (Ketu). The researcher also shows that the people did not glorify King Agokoli due to his tyranny. Only the ideological reinterpretation of the history of King Agokoli in the 1960s – in the context of the claims for independence – exalted him to the galaxy of the great, mythical Black African chefs.
Źródło:
Nurt SVD; 2014, 2; 46-63
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’islam en Afrique et ses enjeux pour le dialogue islamo-chrétien. Cas de la République Démocratique du Congo
Islam w Afryce i kwestia dialogu islamsko-chrześcijańskiego w Demokratycznej Republice Konga
Islam in Africa and the issue of Islamo-Christian dialogue in the Democratic Republic of Congo
Autorzy:
Ngalula, Josée
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480276.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Afrique subsaharienne
République Démocratique du Congo
Arabes
Islam
dialogue islamo-chrétien
Afryka na południe od Sahary
Republika Demokratyczna Kongo
Arabowie
dialog islamsko-chrześcijański
Sub-Saharan Africa
Democratic Republic of Congo
Arabs
Muslim-Christian dialogue
Opis:
Les péripéties de l’entrée de l’islam sur le continent africain depuis le VIIe siècle expliquent pourquoi «l’islam swahili», «l’islam ouestafricain», et «l’islam arabe» du Moyen-Orient se côtoient actuellement sur l’espace public congolais, à l’instar de la diversité des confessions chrétiennes. Le manque d’unité au sein de l’islam et du christianisme ne facilite déjà pas un dialogue islamo-chrétien harmonieux. Le fait que l’émergence socio-économique apparaît, de nos jours, comme une motivation importante d’attachement à l’islam et au christianisme, constitue un nouveau défi pour ce dialogue: grand est le risque de réduire la religion à son impact socioéconomique, négligeant alors la doctrine originale de chaque religion, lieu d’enrichissement mutuel et chance pour une paix durable. Sont alors à multiplier les initiatives qui, en Afrique, combinent l’approfondissement personnel de la foi (chrétienne, musulmane) et une démarche oecuménique s’alliant à la démarche interreligieuse.
Okoliczności, w jakich islam pojawił się na kontynencie afrykańskim w VIII wieku, tłumaczą dlaczego w Kongo występują: „islam suahili”, „islam zachodnio-afrykański” oraz „islam arabski” z Bliskiego Wschodu – podobnie jak obecne są tu różne konfesje chrześcijańskie. Brak jedności wewnątrz islamu i wewnątrz chrześcijaństwa nie sprzyja harmonijnemu dialogowi islamsko-chrześcijańskiemu. W aktualnej sytuacji społecznoekonomicznej Konga „korzystna” okazuje się przynależność albo do islamu, albo do chrześcijaństwa. Fakt ten stwarza zagrożenie dla dialogu międzyreligijnego redukując go do relacji socjoekonomicznych – z pominięciem istotnych aspektów doktrynalnych każdej religii, na których budować można autentyczny dialog i trwały pokój. Należy zatem faworyzować wAfryce inicjatywy zmierzające do pogłębienia jednocześnie wiary religijnej (chrześcijan i muzułmanów) i relacji ekonomicznych w jednym wspólnym wymiarze międzyreligijnym.
Republic of Congo: ”Swahili Islam”, ”West-African Islam” and ”Arab Islam” of the Middle Eastern provenance. This variety may be explained by the circumstances in which Islam appeared in Africa in the 7th century. Internal divisions within both Islam and Christianity, of which there are at least as many different denominations in Congo as of the former, do not provide for an easy and fruitful dialogue between the two religions. To make the matters worse, people are usually attracted to one or another religion less by religious motivations than the social and economic ones. Interreligious dialogue thus faces a risk of being reduced by the parties involved to the exchange of their views on social and economic issues rather than on their respective dogmatic positions. In consequence, they may have little to build on a peaceful and lasting coexistence. To counter this danger, one should actively encourage initiatives that seek to deepen religious convictions of both Muslims and Christians and facilitate integration of ecumenical relationships into one, common, interreligious dimension.
Źródło:
Nurt SVD; 2015, 2; 357-375
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies