Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Krzysztof, Maliszewski," wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Pedagogika filozoficzna jako ruch transdyscyplinarny
    Philosophical Pedagogy as Transdisciplinar Movement
    Autorzy:
    Maliszewski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2139112.pdf
    Data publikacji:
    2016-04-04
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    pedagogika filozoficzna
    zmącone gatunki
    interdyscyplinarność
    transdyscyplinarność
    specjalizacja wyższego rzędu
    philosophical pedagogy
    blurred genres
    interdisciplinarity
    transdisciplinarity
    specialization of a higher order
    Opis:
    Dywergencyjna tendencja w poznaniu i kształceniu jest tak silna, że zamiast obrazu w wysokiej rozdzielczości przestajemy widzieć rzeczywistość jako sensowną całość. Nastąpił więc czas zmąconych gatunków (blurred genres) i badań interdyscyplinarnych. Tymczasem pedagogika słabo sobie radzi z postulatem interdyscyplinarności. Rozbicie na poletka badawcze i specjalizacje blokuje pytanie o wielowymiarowe wychowanie. Problem jest jeszcze poważniejszy. Interdyscyplinarność ma także niekorzystne konsekwencje. Trzeba w tej sytuacji zmienić kulturę akademicką. Transdyscyplinarność stanowi wyższy poziom interdyscyplinarności jako zmiana statusu epistemologicznego poszczególnych nauk. Pedagogika filozoficzna w tym kontekście nie jest częścią pedagogiki, tylko wewnętrznym ruchem transdyscyplinarnym w pedagogice.
    The divergence trend in cognition and education is so strong that instead of an image in high definition we cease to see the reality as a meaningful whole. Therefore, it is the time of blurred genres and interdisciplinary research. However, pedagogy hardly copes with the postulate of interdisciplinarity. The breakdown into research plots and specializations blocks the question about multidimensional education. The problem is even more serious. Interdisciplinarity also has adverse consequences, which brings on the need to change the academic culture. Transdisciplinarity makes a higher level of interdisciplinarity as a change in the epistemological status of the individual humanities. In that context, philosophical pedagogy is not just a part of pedagogy, but it is an internal transdisciplinary movement in pedagogy.
    Źródło:
    Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne; 2016, 2, 1; 15-28
    2450-4491
    Pojawia się w:
    Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Heleny Radlińskiej „niewidzialne środowisko” – współczesny potencjał kategorii
    Helena Radlińska’s “Invisible Environment” – the Contemporary Potential of the Category
    Autorzy:
    Maliszewski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2136022.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    niewidzialne środowisko
    milczące wymiary edukacji
    złożoność edukacji
    krytyka metafizyki
    kultura symboliczna
    humanistyczne inspiracje w edukacji
    invisible environment
    the tacit dimensions of education
    the complexity of education
    criticism of metaphysics
    symbolic culture
    humanistic inspirations in education
    Opis:
    Artykuł stanowi próbę zbadania potencjału semantycznego stosowanego przez Helenę Radlińską pojęcia niewidzialnego środowiska. Korzystając z rozmaitych koncepcji i tropów obecnych w tradycji pedagogicznej i we współczesnej humanistyce, autor stara się odpowiedzieć na pytanie: Na jakie wymiary doświadczenia otwiera się pedagogiczne myślenie, gdy stosujemy kategorię niewidzialnego środowiska? Badanie to zostało przeprowadzone w kilku następujących krokach. Najpierw autor przywołuje pierwotny kontekst pojęcia umiejscowiony w amerykańskiej pracy socjalnej. Następnie śledzi przesunięcia semantyczne w użyciu terminu niewidzialne środowisko w twórczości Radlińskiej. Rekonstruuje przy tym i wzmacnia argumentacyjnie kulturowy i metafizyczny kontekst tej kategorii. W następnym kroku przywołuje kategorie m.in. niewidzialności, ukrycia, bezszelestności funkcjonujące w literaturze pedagogicznej. Ważną częścią tekstu jest poszukiwanie pojęcia niewidzialności (i jej synonimów) we współczesnej humanistyce. Okazuje się, że pedagogika może skorzystać na tropach zawartych w twórczości Charlesa Taylora, Maurice’a Merleau-Ponty’ego, Michaiła Bachtina, Michaela Oakeshotta, Jacquesa Rancière’a, Michaela Polanyi’ego, Hansa-Georga Gadamera i innych. W zakończeniu autor nawiązuje do typologii aspektów środowiska niewidzialnego Lecha Witkowskiego i próbuje ją wzbogacić o nowe elementy.
    The article is an attempt to examine the semantic potential of the concept of the invisible environment used by Helena Radlińska. Using various concepts and tropes present in the pedagogical tradition and in contemporary humanities, the author tries to answer the question: What dimensions of experience does pedagogical thinking open to when we use the category of an invisible environment? This study was performed in the following few steps. First, the author recalls the original context of the concept located in American social work. Then he traces the semantic shifts in the use of the term invisible environment in Radlińska’s work. At the same time, he reconstructs and argumentatively strengthens the cultural and metaphysical context of this category. In the next step, he recalls the categories functioning in pedagogical literature, among others: invisibility, hiding, noiselessness. An important part of the text is the search for the concept of invisibility (and its synonyms) in contemporary humanities. It turns out that pedagogy can benefit from the clues contained in the works of Charles Taylor, Maurice Merleau-Ponty, Mikhail Bakhtin, Michael Oakeshott, Jacques Rancière, Michael Polanyi, Hans-Georg Gadamer and others. In the end, the author refers to the typology of aspects of the invisible environment by Lech Witkowski and tries to enrich it with new elements.
    Źródło:
    Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne; 2022, 15, 2; 54-72
    2450-4491
    Pojawia się w:
    Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies