Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kraków (Cracow)" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Historia organów w najstarszych polskich klasztorach sióstr klarysek
The history of the church organs in the oldest polish monasteries of the Clarisse Sisters
Autorzy:
Matog, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1217537.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
organy
klaryski
Stary Sącz
Kraków
pipe organ
Order of St. Clares
Cracow
Opis:
Artykuł stanowi próbę szczegółowego opracowania historii organów w dwóch najstarszych polskich klasztorach sióstr klarysek: w Starym Sączu i Krakowie. Pierwsza wzmianka o organach w kościele klasztornym w Starym Sączu pochodzi z 1599 r. W 1618 r. zawarto umowę na wybudowanie nowego instrumentu z organmistrzem Andrzejem ze Lwowa. W 1698 r. Krzysztof Lenartowicz zobowiązał się do powiększenia organów o sekcję pozytywu. Instrument ten, znajdujący się w prezbiterium, został zlikwidowany w 1889 r. Na początku roku następnego ukończono w nawie głównej montaż nowych organów, zbudowanych przez firmę Gebrüder Rieger z Jägerndorf. Instrument ten istnieje do chwili obecnej, a jego osobliwością są dwa stoły gry: jeden dla świeckiego organisty (po stronie nawy głównej), drugi dla siostry zakonnej (w chórze zakonnym). Przy świątyni znajduje się kaplica św. Kingi. W 1748 r. na jej wyposażeniu znajdował się pozytyw, natomiast obecny instrument pochodzi z 1897 r. i również jest dziełem firmy Gebrüder Rieger z Jägerndorf. Na przestrzeni wieków pozytywy istniały również w innych miejscach starosądeckiego klasztoru: w kaplicy zwanej „Loretem” oraz w chórze zakonnym. Do dziś w klasztornych zbiorach zachowały się dwa niezwykle cenne pozytywy przenośne, pochodzące zapewne z epoki baroku. W kościele św. Andrzeja przy klasztorze sióstr klarysek w Krakowie instrument istniał już w połowie XV w. Nowe organy powstały między 1666 a 1675 r. Kolejny instrument, zlokalizowany w prezbiterium, został wybudowany w latach 1776-1779 przez Jana (?) Sitarskiego z Krakowa. Organy były kilkakrotnie naprawiane. Do chwili obecnej zachował się jedynie rokokowy prospekt po tym instrumencie. Istniejące za prospektem obecne organy zostały ukończone w 1908 r. przez Aleksandra i Kazimierza Żebrowskich z Krakowa. Oprócz instrumentu w prezbiterium kościół klasztorny był wyposażony w pozytyw stojący na chórze zakonnym. Pierwsza wzmianka o naprawie tamtejszego instrumentu pochodzi z 1778 r., natomiast ok. 1793 r. chór zakonny wyposażono w nowy pozytyw, kilkakrotnie remontowany, a następnie w 1909 r. przekazany do kościoła „na Puszczy” w Dukli. Przedstawione w artykule dzieje organów świadczą o bogatej kulturze muzycznej zakonu sióstr klarysek.
The article constitutes an attempt at a detailed study of the history of church organs in the two oldest Polish monasteries of the Clarisse Sisters: in Stary Sącz and in Cra-cow. The first mention of the organ in the monastery church in Stary Sącz comes from 1599. In 1618 a contract to build a new instrument was signed with an organ builder Andrzej from Lvov. In 1698 Krzysztof Lenartowicz committed himself to add a posi-tive section to the organ. The instrument, located in the presbytery, was removed in 1889. At the beginning of the following year a new organ, built by Gebrüder Rieger company from Jägerndorf, was installed in the main aisle. The instrument exists until the present day and its characteristic features are two consoles: one for a lay organ player (on the side of the main aisle), the second for a nun (in the convent choir). In 1748 there was a positive in the church chapel of St. Kinga, while the present instrument comes from 1897 and was also built by the Gebrüder Rieger company from Jägerndorf. During the ages positives were present also in other parts of the Stary Sącz Convent: in the chapel called “Loret” and in the convent choir. Until the present day two extremely valuable, most probably baroque, portable positives have remained. In St. Andrew’s Church at the Clarisse Convent in Cracow an organ was present already in the half of the 15th century. A new instrument was built between 1666 and 1675. Another one, located in the presbytery, was built in the years 1776-1779 by Jan (?) Sitarski from Cracow. The organ was frequently repaired. Only a rococo prospect from this instrument has remained until the present day. The present organ behind the prospect was completed in 1908 by Aleksander and Kazimierz Żebrowski from Cra-cow. Apart from the instrument in the presbytery, the convent church was furnished with a positive located in the convent choir. The first mention of a reparation of the instrument comes from 1778, while about 1793 the convent choir was furnished with a new positive, renovated several times and transferred to the Church of St. John from Dukla Forest in 1909. The history of the organs presented in the article testify to the rich musical culture of the Clarisse Order.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2014, 122; 33-66
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Droga ks. prof. Jana Fijałka do uniwersyteckiej katedry
Autorzy:
Urban, Jacek
Perkowska, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2157701.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Jan Fijałek
Władysław Chotkowski
Stanisław Smolka
Albin Dunajewski
Tadeusz Gromnicki
Pogwizdów
Niegowić
Kraków
Rzym
Lwów
Cracow
Rome
Lviv
Opis:
Ks. prof. Jan Fijałek (1864-1936) uznawany jest za jednego z najwybitniejszych polskich historyków Kościoła. Jego działalność profesorska ma już kilka opracowań naukowych, choć wciąż czekamy na kompletne jej opracowanie. W tym tekście podjęto próbę przedstawienia jego dróg do profesury. Najpierw w latach 1871-75 uczęszczał do szkoły powszechnej w Bochni, w latach 1875-79 do niższego Gimnazjum w Bochni, a w latach 1879-1883 do Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Gimnazja w Bochni i w Krakowie wydały wielu znanych polskich uczonych. Po maturze wstąpił do Seminarium Duchownego i na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wybrał seminarium naukowe z historii Kościoła ks. prof. Władysława Chotkowskiego. Po święceniach kapłańskich w 1887 r. udał się do Rzymu. Studiował prawo na Uniwersytecie Gregoriańskim, ukończył Szkołę Paleograficzną na Watykanie i podjął współpracę z działającą w Rzymie stacją naukową krakowskiej Akademii Umiejętności pod kierunkiem prof. Stanisława Smolki. W 1891 r. doktoryzował się. Podjął wykłady na Wydziale Teologicznym UJ jako suplent. Habilitował się w 29 roku życia na podstawie dorobku i pracy pt. „Życie i obyczaje kleru w Polsce średniowiecznej na tle ustawodawstwa synodalnego” (1893). Habilitacja dawała mu uprawnienia do prowadzenia wykładów. Gdy w 1896 r. zawakowała katedra historii Kościoła na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego zgłosił się do konkursu i go wygrał. W wieku 32 lat został profesorem nadzwyczajnym. Na każdym etapie jego edukacji zwracano uwagę na jego niezwykłą pracowitość. Pracowitość pozostała jego cechą własną przez kolejnych 40 lat profesorskiego żywota.
Rev. Prof. Jan Fijałek (1864-1936) is considered to be one of the most outstanding Polish historians of the Church. There are already several scientific studies on his work as a professor although we are still waiting for its complete study. This text attempts to present his path to the professorship. First, in the years 1871-75 he attended the elementary school in Bochnia, then from 1875 to 1879 to the lower gymnasium in Bochnia, and then, between 1879 and 1883, to the St. Anna Gymnasium in Krakow. The gymnasiums in Bochnia and Kraków issued many famous Polish scientists. After graduating from high school, he entered the Theological Seminary and the Faculty of Theology of the Jagiellonian University, where he chose a scientific seminar on the history of the Church, conducted by Rev. Prof. Władysław Chotkowski. He received his priestly ordination in 1887, and afterwards went to Rome, where he studied law at the Gregorian University. He also graduated from the Palaeographic School at the Vatican. Soon he established cooperation with the research center of the Krakow Academy of Arts and Sciences in Rome under the supervision of prof. Stanisław Smolka. In 1891 he obtained his doctorate and began lecturing at the Faculty of Theology of the Jagiellonian University. He habilitated at the age of 29 on the basis of his achievements and thesis entitled „The life and customs of the clergy in medieval Poland in the context of synodal legislation” (1893). When in 1896 the Church History Department at the Faculty of Theology at the University of Lviv became vacant, he entered the competition and won it. He became an associate professor at the age of 32. At every stage of his education, attention was paid to his extraordinary diligence, which remained his special trait for the next 40 years as a professor.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2021, 135; 115-148
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z badań nad historią muzyki w klasztorze sióstr dominikanek na Gródku w Krakowie
From the research on the history of music in the Dominican Convent at Gródek, Cracow
Autorzy:
Matoga, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1218410.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
muzyka
organy
pozytwy
fisharmonia
kościół
Dominikanki na Gródku
Kraków
music
organ
positive
fis-accordion
church
Dominicans in Gródek
Cracow
Opis:
Artykuł jest pierwszym opracowaniem dotyczącym muzyki w klasztorze dominikanek Na Gródku w Krakowie. Autor koncentruje się na historii organów w kościele klasztornym. W 1820 r. w świątyni notowano dwa pozytywy (małe organy): większy pod chórem zakonnym i mniejszy na chórze. W 1838 r. instrument z chóru zakonnego został sprzedany, natomiast w latach 1838-1839 powstały w kościele nowe organy, umieszczone zapewne pod chórem. Po 1864 r. ich stan ulegał pogorszeniu, w związku z czym podjęto decyzję o zakupie nowych organów. W 1870 r. klasztor otrzymał na ten cel pieniądze od cesarza Ferdynanda, jednak przedsięwzięcie nie doczekało się realizacji. Ostatecznie rolę instrumentu akompaniującego podczas liturgii przejęła fisharmonia, a zdezelowane organy zostały usunięte. W drugiej połowie XIX w. zainstalowano organy elektroniczne. Od 2010 r. dominikanki zbierały pieniądze na zakup organów piszczałkowych. Ostatecznie zakupiony został używany instrument firmy Walcker z 1970 r., sprowadzony z Niemiec, a następnie zamontowany w kościele w 2011 r. Na przestrzeni kilku stuleci w kościele grali organiści. Były nimi zarówno osoby świeckie, jak i siostry zakonne
The present article is the first one concerning music in the Dominican Convent at Gródek in Cracow. The author concentrates on the history of organs in the convent church. In 1820 the church had two positives (small organs): a larger one under the convent choir and a smaller one on the choir. In 1838 the instrument from the choir was sold, while in the years 1838-1839 new organ was installed in the church, supposedly under the choir. After 1864 the organ’s condition worsened gradually, that is why a decision was made to buy a new one. In 1870 the Convent received money from Emperor Ferdinand for this purpose, however the plan was not realised. Eventually the role of an accompanying instrument during the service was taken over by the harmonium and the dilapidated organ was removed. In the second half of the 19th century electronic organ was installed. Since 2010 the Dominican Sisters had collected money to buy a pipe organ. Finally a second-hand Walker organ was bought, brought from Germany and installed in 2011. In the course of several ages both lay persons and Dominican Sisters performed as church organists.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2016, 126; 251-264
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historia organów w krakowskim kościele pw. św. Tomasza w latach 1621-2017
History of organs in the Cracow church of saint Thomas in 1621-2017
Autorzy:
Godek, Andrzej Edward
Matoga, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545180.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Kanoniczki Ducha Świętego de Saxia
Karmelici Trzewiczkowi
kościół św. Tomasza
Kraków
organy
Aleksander Żebrowski
Holy Spirit Canonist de Saxia
saint Thomas church
Cracow
organ
Opis:
Artykuł podejmuje problematykę dziejów instrumentarium w kościele św. Tomasza na podstawie przeprowadzonych kwerend archiwalnych. Dowodzi, że organy istniały w świątyni od XVII w. do czasów współczesnych z przerwą w pierwszej połowie XIX w. Istotną rolę w omawianiu historii obecnego instrumentu odgrywa zachowany akt fundacyjny, przytoczony w aneksie. Wskazano również nieznane dotychczas źródła oraz informacje o organmistrzostwie przełomu XIX i XX w. w Galicji, zwłaszcza w odniesieniu do osoby Aleksandra Żebrowskiego. Na podstawie zachowanych ksiąg finansowych z XVIII wieku przedstawiony został również przyczynek do badań nad życiem muzycznym klasztoru.
The paper concerns the history of instruments in church of saint Thomas on the basis of archival research. The organs have been present in the church since XVII century until modern day with an interval in the middle of XIX century. In describing the instrument’s role it’s necessary to refer to foundation act presented in the appendix. Some hitherto unknown sources as well as an organ mastery break-through at the turn of XIX and XX century in Galicia (esp. as far as Aleksander Żebrowski is concerned) was looked at.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2018, 129; 293-316
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kaplica św. Małgorzaty w Krakowie- stan badań
St. Margarets chapel in Cracow
Autorzy:
Jasińska, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545218.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
architektura nowożytna
Kraków
kościoły
architektura drewniana
Polska
programy ideowe
sztuka kontreformacji
Norbertanki
sztuka
modern architecture
Cracow
churches
chapels
Norbertines
art
wooden architecture
Polska
ideological programmes
the Couter Reformation
Opis:
Kaplica św. Małgorzaty na Zwierzyńcu jest jedną z nielicznych świątyń drewnianych zachowanych na terenie Krakowa, a ponadto wyróżnia się oktogonalnym kształtem, rzadko spotykanym w budowlach drewnianych. Mimo tego nie doczekała się dotąd wnikliwej monografii historycznej, uwzględniającej okoliczności jej budowy, późniejsze losy, a także wyjaśnienie kwestii jej funkcji i powiązanej z nią wymowy ideowej. Przynajmniej od końca XVI wieku była miejscem silnego kultu św. Małgorzaty, żyjącej na przełomie III i IV wieku w Antiochii Pizydyjskiej. Wierni nawiedzający ją w dniu patronalnym św. Małgorzaty mogli uzyskać odpust zupełny (nadany przez papieża Innocentego XIII, Benedykta XIV, Piusa VI). Kaplica jest jedynym przykładem świątyni pod tym wezwaniem, na terenie Małopolski, nawiązującej swym kształtem do katedry w Montefiascone, będącej już od wczesnego średniowiecza głównym miejscem kultu świętej Małgorzaty. Montefiascone była znana polskim pielgrzymom gdyż położona jest przy głównym szlaku podróżnym prowadzącym z Polski do Rzymu, ponadto w bliskim sąsiedztwie miejscowości Bolsena, powszechnie znanej i nawiedzanej przez pielgrzymów od XII wieku ze względu na cud Eucharystyczny który miał miejsce w 1263 roku, oraz przy Via Francigena, jednym z najdłuższych europejskich szlaków pielgrzymkowych prowadzącym z Canterbury w Anglii do grobu św. Piotra w Rzymie. Dodatkowo tradycja klasztorna wiąże kaplicę z pochówkami epidemicznymi. Z zachowanych zapisków wizytacyjnych biskupów krakowskich wynika, że już pod koniec XVI wieku stała pośrodku cmentarza. Odwołując się do Instructiones fabricae et supellectilos ecclesiasticae Karola Boromeusza oraz przedsięwzięć budowlanych tego hierarchy, jak i innych przykładów świątyń centralnych wznoszonych na cmentarzach Europy Środkowej w XVII, tak jak kaplica p.w. św. Archanioła Gabriela na cmentarzu św. Sebastiana w Salzburgu wzniesiona z fundacji tamtejszego arcybiskupa Wolfa Dietricha von Raitenaua, można również powiązać ją z pełnioną przez nią funkcją kaplicy cmentarnej. Usytuowanie na wzgórzu nad miastem a także na trasie procesji pasyjnych organizowanych przez Bractwo Męki Pańskiej czyni z niej swoisty odpowiednik Świątyni Grobu Bożego wznoszącej się nad Jerozolimą. Obecność w takiej przestrzeni sakralnej budowli przypominjącej Grób Boży była by wręcz naturalna a naśladowanie w kaplicy cmentarnej budynku oznaczającego miejsca zmartwychwstania Chrystusa niesie oczywiste i ważkie przesłanie.
St. Margaret’s Chapel in Zwierzyniec is one of the few wooden churches remaining in Cracow. It is characterised by an octagonal shape, rarely seen in church buildings. In spite of these facts there is no detailed historical monograph taking into consideration the circumstances of the chapel’s construction, its further history and the explanation of its function and ideological significance connected with it. At least since the end of the 16th century the chapel was a place of an active cult of St. Margaret, who lived at the turn of the 3rd and 4th century in Pisidian Antioch. Worshippers visiting on patron day of St. Margaret could obtain full pardon (granted by pope Innocent XIII, Benedict XIV, Pius VI). The chapel is the only example of a church under this patronage in the Little Poland region architecturally based upon the Montefiascone Cathedral, which had been the central place of St. Margaret’s cult since early Middle Ages. Montefiascone was known to Polish pilgrims as it lies next to the main traveling route from Poland to Rome and neighbours Bolsena, a town commonly known and visited by pilgrims since the 13th century, because of an Eucharistic miracle, which had taken place in 1263. It also lies by Via Francigena, one of the longest European pilgrim routes from Canterbury in England to the grave of St. Peter in Rome. Additionally, the monastic tradition connects the chapel with epidemic burials. The remaining visitation records of Cracow bishops prove that already at the end of the 16th century, the chapel stood in the centre of a cemetery. Its function of a cemetery chapel can be determined by reference to Instructiones fabricae et supellectilos ecclesiasticae of Charles Borromeo and his building initiatives, as well as other examples of central churches built at the cemeteries of Middle Europe in the 17th century, such as St. Archangel Gabriel’s Chapel at St. Sebastian’s Cemetery in Salzburg, founded by Archbishop Wolf Dietrich von Raitenau. The chapel’s location on a hill above the town and on the route of Passion processions organised by The Brotherhood of the Passion makes it a counterpart of the Basilica of the Holy Sepulcher above Jerusalem. Presence of a building resembling the Holy Sepul-cher in sacral space would be natural and the cemetery chapel’s resemblance to the place of Christ’s Resurrection carries a self-evident and important message.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2017, 128; 155-185
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasób Archiwum Polskiej Prowincji Zakonu Pijarów w Krakowie w świetle jego dziejów po II wojnie światowej
The archival holdings of the Polish Province of the Order of Piarists in the light of its history after World War II
Autorzy:
Szmerek, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1218461.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
zasób archiwalny
materiały archiwalne
kronika
akta kapituły
podręczniki
inwentarz
Zakon Pijarów
Kraków
Polska Prowincja Zakonu Pijarów
archival fund
archive materials
chronicle
chapter acts
handbooks
stock
Order of Piarists
Cracow
Opis:
Początek rozwoju zasobów archiwalnych polskiej prowincji Zakonu Pijarów pochodzi z okresu międzywojennego, choć ich obecny państwo ogólnie odzwierciedla długoterminowe wysiłki archiwistów po II wojnie światowej. W zbiorach znajdują się przedmioty archiwalne powstałe w XVII wieku aż do czasów współczesnych. Do najcenniejszych materiałów archiwalnych należy bezsprzecznie Matricula Provinciae Poloniae Scholarum Piarum, obejmujący lata 1742–1867. To jest źródło najczęściej wykorzystywane w badaniach akademickich. Warto jednak to podkreślić w zasobach archiwalnych możemy również znaleźć wiele innych cennych materiałów archiwalnych, takich jak kronikę, akta kapituły, podręczniki szkolne i inwentarz.
The beginning of the development of the archival holdings of the Polish Province of the Order of Piarists dates back to the period between the wars, although their current state generally reflects the long-term efforts of archivists following World War II. The holdings include archival items created in the period from the seventeenth century to the present. Among the most valuable archive materials is, unarguably, Matricula Provinciae Poloniae Scholarum Piarum, covering the period 1742-1867. It is the source most often used for academic research. It is worth emphasising, however, that in the archival holdings we can also find many other valuable archival materials such as chronicle-like books, files of the Chapter, school books, and inventories.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2016, 126; 403-415
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mieszczaństwo ze Spisza w szeregach bractwa św.Zofii przy kościele św. Marka w Krakowie
The bourgeoisie from Spis in the ranks of the Confraternity of St. Sophia at St. Marc Church in Cracow
Autorzy:
Trajdos, Tadeusz M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545149.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Stara Lubowla
Spisz
Kraków
klasztor i kościół św. Marka
bractwo św. Zofii
Stará Ľubovňa
Spiš in Slovakia
Cracow
Convent and Church of St. Marc
Confraternity of St. Sophia
Opis:
Przy klasztorze i kościele św. Marka w Krakowie, należącym do zakonu kanoników regularnych od pokuty, w 1410 r. założono bractwo św. Zofii, które po długim okresie uśpienia zostało pomyślnie reaktywowane w 1610 r. Uchowała się dotąd księga bracka. W 1626 r. ogłoszone zostały konstytucje bractwa św. Zofii. W stulecie tego wydarzenia, w 1726 r., do bractwa św. Zofii przyjęto 234 osoby spośród mieszczaństwa Starej Lubowli, ośrodka rezydencjonalnego polskiego starostwa spiskiego, a także małe grupy chłopów z sąsiednich wiosek. Wcześniej, w 1720 r., do tego bractwa przyjęto 14 mieszczan ze Spiskiej Nowej Wsi, ośrodka górniczego we wspomnianym starostwie. Praca omawia okoliczności tej niezwykłej (geograficznie i liczebnie) akcesji, jej kontekst religijny, społeczny i etniczny oraz analizuje strukturę narodową i społeczną wspólnoty adherentów bractwa ze Starej Lubowli na postawie zachowanych archiwaliów miejskich (księga testamentów, księgi przyjęć do prawa miejskiego i metryk parafialnych).
At the monastery and the church of St. Marc in Cracow, belonging to the religious order of regular canons of penance, the Confraternity of St. Sophie was established in 1410, which was successfully reactivated in 1610, after a long period of inactivity. The book of the Confraternity was preserved till now. In 1626, the Constitutions of the Confraternity were promulgated. On the centenary of that event, in 1726, 234 people from among the bourgeoisie of Stará Ľubovňa, the residential centre of the Polish Spiš starosty, and small groups of boys from neighbouring villages were enrolled. Earlier, in 1720, 14 burghers from Spišská Nová Ves, a mining centre in the mentioned starosty, were enrolled to that Confraternity. This work discusses the circumstances of that extraordinary (geographically and numerically) enrolment, its religious, social and ethnic context, as well as analyses the national and social structure of the adherents of the Confraternity from Stará Ľubovňa, based on preserved urban archives (book of wills, book of admission to municipal rights, and parish registers).
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2018, 129; 81-148
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koła Krucjaty Eucharystycznej prowadzone przez oo. bernardynów w świetle zachowanych kronik krucjaty
Eucharistic Crusade circles by Bernardine Fathers in the lignt of the remaining chronicles of the crusade
Autorzy:
Kamiński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1217977.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Krucjata Eucharystyczna
bernardyni
Piotrków Trybunalski
Kraków
Skępe
Krystopol
Sokal
o. Franciszek Salezy Majewski OFM
o. Fidelis Kędzierski OFM
kroniki
Eucharistic Crusade
Bernardine monks
Cracow
F. Franciszek Salezy Majewski OFM
F. Fidelis Kędzierski
chronicles
Opis:
Niniejszy artykuł poświęcony jest działalności Kół Krucjaty Eucharystycznej prowadzonych przez OO. Bernardynów w latach 30-tych i 40-tych XX w. w: Piotrkowie Trybunalskim, Lwowie, Krakowie, Skępem, Krystynopolu i Sokalu. Organizacja ta, zaszczepiona na polski grunt przez Urszulę Ledóchowską w 1925 r., stawiała sobie za cel szerzenie wśród dzieci i młodzieży kultu eucharystycznego i w oparciu o ten kult prowadzenie wszechstronnej formacji religijno-społecznej. Krucjata cieszyła się w Polsce międzywojennej ogromną popularnością. Wystarczy wspomnieć, że w 1933 r. istniało w Polsce 400 placówek, podczas gdy 4 lata później liczba ta sięgnęła 2192 gromadząc 185 450 członków. Poszczególne koła powstawały początkowo przy szkołach, a później również na terenie parafii. Pierwszymi placówkami, które zostały objęte opieką duchową przez OO. Bernardynów były: Koło Krucjaty przy Szkole Powszechnej im św. Kazimierza w Piotrkowie Trybunalskim, powstałe w 1931 roku oraz Koło przy Szkole Powszechnej im. św. Kingi, tamże, założone 2 lata później. Jego Opiekunem został o. Franciszek Salezy Majewski OFM. Wielkim propagatorem Rycerstwa Jezusowego, bo taką też nazwę nosiła ta organizacja, był o. Fidelis Kędzierski-założyciel placówek we Lwowie (1936 r.) i Krakowie (1946 r.). Pozostałe jednostki nie zostały odpowiednio udokumentowane. Zachowane kroniki stanowią bogatą bazę źródłową, jeżeli chodzi o strukturę organizacyjną poszczególnych kół, a w szczególności działalności i składu zarządu czy ilości kandydatów w poszczególnych latach. Pewnym problemem jest brak lub znikoma ilość prób wartościowania postaw uczestników Krucjaty przez przełożonych co nie pozwala na pełną ocenę efektów formacji.
The present article is devoted to the activity of the Eucharistic Crusade circles led by the Bernardine Fathers in the 1930s and the 1940s in Piotrków Trybunalski, Lvov, Cracow, Skępe, Krystynopol and Sokal. The organisation, brought to Poland by Urszula Ledóchowska in 1925, had the aim of spreading the Eucharistic cult among children and young people and – on the basis of this cult – conducting a comprehensive religious and social formation. The Crusade enjoyed a great popularity in inter-war Poland. Suffice it to mention that in 1933 there existed in Poland 400 circles, while only 4 years later there were already 2192 with 185450 members. Respective circles came into existence first at schools and later also at parishes. The first circles to be taken into spiritual care by the Bernardine Fathers were: the Crusade Circle at St Casimir elementary school in Piotrków Trybunalski established in 1931 and the Circle at St Kinga elementary school, therein, established two years later. Its Guardian was Fr Franciszek Salezy Majewski OFM. A great propagator of the Knighthood of Jesus – another name of the organisation – was Fr Fidelis Kędzierski, the founder of the circles in Lvov (1936) and Cracow (1946). The other circles have not been adequately documented. The remaining chronicles are a rich source material as far as the organisational structure of the circles is concerned, especially the activities and the composition of the management or the number of candidates in respective years. However, the lack or a small number of attempts at evaluating the attitudes of the participants of the Crusade by their superiors poses a certain problem and does not allow for a full evaluation of the formation’s effects.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2016, 125; 231-247
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies