Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "History of the Church" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Pobożność polityką motywowana - o działalności księcia krakowskiego i sandomierskiego Bolesława V Wstydliwego wobec klasztorów
    Piety as motivational policy - Bolesław V The Chaste, Duke of Cracov and Sandomierz and his activity towards monasteries
    Autorzy:
    Maciaszek, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035921.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    bolesław wstydliwy
    dzieje kościoła w małopolsce
    gryfici
    klasztory
    odrowążowie
    książę krakowsko-sandomierski 1226-1279
    Bolesław the Chastle
    Duke of Cracov and Sandomierz 1226-1279
    history of the Church in Lesser Poland
    Griffin Dynasty
    monarsteries
    Odrowąż family
    Opis:
    Celem artykułu jest omówienie specyfiki działalności księcia krakowskiego i sandomierskiego Bolesława V Wstydliwego wobec klasztorów. Wspomnianemu władcy nie można odmówić hojności wobec Kościoła. Nie można jednak nie spostrzec, że owa hojność – zwłaszcza wobec klasztorów założonych przez najbardziej potężne rody – była pochodną sytuacji politycznej i aktualnej pozycji owych rodów w elicie władzy. Ilość przywilejów dla „rodowych” konwentów była wprost proporcjonalna do znaczenia ich założycieli w państwie Bolesława. Działalność donacyjna księcia stała się narzędziem politycznym. Należy zwrócić uwagę, że zmniejszenia ilości wystawianych przywilejów nie doświadczyły fundacje rodów mało znaczących w XIII w., czy fundacje monarsze.
    The purpose of the article is to discuss the specifics of the activities of the Duke of Cracow and Sandomierz, Bolesław V the Chaste towards monasteries. Although the ruler was generous towards the Church, it must be noticed that his generosity - especially towards monasteries founded by the most powerful families - was a derivative of the political situation and the current position of these families in the power elite. The number of privileges for “family” convents was directly proportional to the importance of their founders in Bolesław's state. The Duke's donations became a political tool. It should be noted, however, that foundations of insignificant families in the 13th century or royal foundations did not experience a reduction in the number of privileges issued.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2020, 133; 29-54
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kościół parafialny we Włodzimierzu Wołyńskim 1851-1856
    ПРИХОДСКОЙ ХРАМ ВО ВЛАДИМИРЕ ВОЛЫНСКОМ 1851-1856
    ПАРАФІЯЛЬНЫ КАСЦЁЛ ВА УЛАДЗІМІРЫ ВАЛЫНСКІМ 1851-1856
    Autorzy:
    Żurek, Waldemar Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/545157.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-31
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    Historia Kościoła
    diecezja łucko-żytomierska
    inwentarz
    beneficjum parafialne
    история Католической Церкви
    история Луцко-Житомирской католической епархии
    инвентари приходских костелов
    приходские бенефиции
    гісторыя Касцёла
    гісторыя Луцка-Жытомірскай дыяцэзіі
    інвентары парафіяльных касцёлаў
    парафіяльныя бенефіцыі
    history of the Church
    history of the diocese of Lutsk and Zhyto-myr
    inventory
    parish benefice
    Opis:
    Murowany parafialny kościół farny pw. Świętych Joachima i Anny we Włodzimierzu Wołyńskim stanął na miejscu kościoła drewnianego, fundacji księżnej Anny Zabarskiej z 1554 roku, który w 1736 roku spłonął. Fundatorem nowej świątyni był biskup Adam Woyna Orański, sufragan kamieniecki i przez niego konsekrowany. Po kolejnym pożarze w 1800 roku spłonął dach kościoła, a staraniem proboszcza ks. Tomasza Zdebińskiego został odbudowany i pokryty gątem. W 1833 roku w pożarze miasta dach świątyni z probostwem i zabudowaniami kościelnym ponownie spłonął. W 1836 roku z pomocą biskupa łucko-żytomierskiego Michała Jana Piwnickiego i ze skromnych ofiar parafian kościół farny został odbudowany. Kolejny remont dachu i murów kościelnych miał miejsce w 1853 roku staraniem ówczesnego proboszcza i dziekana włodzimierskiego w latach 1850-1886 – ks. Jana Piotrowskiego. W 1856 roku gąta dachowe na świątyni zostały zastąpione blachą. Na podstawie sporządzonego opisu kościoła parafialnego w we Włodzimierzu Wołyńskim dowiadujemy się o historii parafii, jej proboszczach, o świątyni, jej odbudowach, wyposażeniu i konserwacji wystroju. Opisane dobra materialne przynależne da parafii ukazują stan beneficjum kościelnego w tamtych czasach.
    Каменный приходской фарный костел во имя св. Иоакима и Анны во Владимире Волынском возник на месте деревянного, построенного на средства княгини Анны Збарской в 1554 г., который сгорел в 1736 г. Средства на постройку нового храма дал епископ Адам Война Оранский, каменецкий суфраган, который и освятил данный храм. После очередного пожара в 1800 г. кровля костела сгорела, но старанием настоятеля о. Фомы Здебиньского она была восстановлена и покрыта дранкой. После пожара города в 1833 г. кровля храма вновь сгорела вместе с домом настоятеля и приходскими строениями. В 1936 г. с помощью епископа Луцко-Житомирского Михаила Иоанна Пивницкого и скромных пожертвований прихожан костел был восстановлен. Следующий ремонт кровли имел место в 1853 г. старанием о. Иоанна Пиотровского, тогдашнего настоятеля и декана владимирского в 1850-1886 гг. В 1856 г. дранка на крыше костела была заменена жестяным покрытием. На основании составленного описания приходского храма во Владимире Волынском можно ознакомиться с историей прихода, его настоятелях, самом храме, его восстановлениях, оборудовании и консервации внутреннего убранства. Описанное материальное имущество, принадлежащее приходу, отображает состояние бенефиция костела в то время.
    Мураваны парафіяльны фарны касцёл св. Яўхіма і Ганны ва Уладзіміры Валынскім узнік на месцы драўлянага, пабудаванага на сродкі княгіні Ганны Збарской ў 1554 г., які згарэў ў 1736 г. Сродкі на пабудову новага храма даў біскуп Адам Вайна Аранскі, камянецкі суфраган, які і асвяціў гэты храм. Пасля чарговага пажару ў 1800 г. дах касцёла згарэў, але намаганнямі пробашча а. Тамаша Здэбіньскага ён быў адноўлены і пакрыта гонтам. Пасля пажару горада у 1833 г. касцельны дах зноў згарэў разам з будынкам пробашча і парафіяльнымі пабудовамі. У 1936 г. з дапамогай епіскапа Луцка- Жытомірскага Міхала Яна Піўніцкага і сціплых ахвяраванняў парафіянаў касцёл быў адноўлены. Наступны рамонт даху меў месца ў 1853 г. дзякуючы намаганням а. Яна Пятроўскага, тагачаснага пробашча і дэкана ўладзімірскага ў 1850-1886 гг. У 1856 г. гонтавае пакрыццё даху было заменена бляшаным. На падставе складзенага апісання парафіяльнага касцёла ва Уладзіміры Валынскім можна даведацца пра гісторыю парафіі, яе пробашчаў, аб самой святыні, яе адбудовах, абсталяванні і кансервацыі яе ўнутранага строю. Апісаная матэрыяльная маёмасць, якая належыць парафіі, адлюстроўвае стан бенефіцыяў касцёла ў той час.
    A brick parish church dedicated to Saints Joachim and Anne was built in place of a wooden church, founded by Duchess Anna Zabarska in 1554 (the wooden church burnt down in 1736). Bishop Adam Woyna Orański, a suffragan bishop of Kamieniec, founded and consecrated the new church. In another fire of 1800, the roof of the church burnt down, but thanks to the parish priest Tomasz Zdebiński’s efforts, it was reconstructed and shingled. However, the roof of the church along with the presbytery and other parish buildings burnt down again in a town fire in 1833. In 1836 the parish church was rebuilt with the help of the Bishop of Lutsk and Zhyto-myr, Michał Jan Piwnicki. In addition, parishioners made modest offerings for this purpose. In 1853 another renovation of the church, including the roof, was initiated by the then parish priest and the dean of Włodzimierz (1850-1886), Rev. Jan Piotrowski. In 1856 the shingled church roof was replaced with a metal one. All information about the history of the parish, parish priests, the church, its renovation, equipment and interior conservation are included in the description of the parish church in Włodzimierz Wołyński. This description of the tangible goods which belonged to the parish reveals the condition of the church benefice at the time.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2018, 130; 203-227
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oczekiwania Kardynała Karola Wojtyły wobec duszpasterskiego synodu archidiecezji krakowskiej (1972-1979)
    Expectations of Cardinal Karol Wojtyła towards Pastoral Synod of the Archdiocese of Krakow (1972-1979)
    Autorzy:
    Kummer, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/545170.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-31
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    Sobór Watykański II
    synod diecezjalny
    synod duszpasterski
    św. Stanisław
    Zespoły Studyjne
    Synod of the Archdiocese of Krakow
    Saint Stanislaus
    the synods’ history
    the diocesan
    synods’s structure
    Second Vatican Council
    hundreds of synodal study groups
    the faithful of the Church of Krakow
    Opis:
    Metropolita krakowski kardynał Karol Wojtyła będąc aktywnym uczestnikiem Soboru Watykańskiego II i współtwórcą jego nauczania pragnął je przeszczepić na grunt Kościoła w Polsce, w szczególności na teren diecezji, w której był pasterzem. Jednym ze sposobów zrealizowania tego celu było zwołanie synodu duszpasterskiego, który trwając siedem lat (1972-1979) był szeroko rozumianą akcją duszpasterską, w której mogli uczestniczyć nie tylko duchowni, ale przede wszystkim osoby świeckie. Daty rozpoczęcia i zakończenia synodu odpowiadały rocznicom (900 lat) rozpoczęcia i męczeńskiego zakończenia posługi biskupiej w Krakowie przez św. Stanisława. Związanie synodu z jego postacią miało mu nadać nie tylko charakter studium, ale przede wszystkim świadectwa. Zgodnie z wolą autora synodu zostały powołane Synodalne Zespoły Studyjne, których zadaniem było rozpoznanie lokalnych sytuacji, formułowanie zaleceń i kreacja inicjatyw ewangelizacyjnych. Podczas prac synodalnych kardynał Wojtyła, nie narzucając swojego punktu widze-nia, starał się doprowadzić uczestników do odkrywania soborowego nauczania i jego praktycznego znaczenia. W istocie była to posoborowa metoda duszpasterska: pomoc w rozwoju, a nie zarządzanie. Na etapie przygotowywania dokumentów końcowych Synodu Zespoły Studyjne stały się środowiskami szerokiej konsultacji, albowiem do nich zwracała się Komisja Główna, scalająca w sobie pracę wszystkich komisji roboczych. Kardynał Wojtyła już jako Papież Jan Paweł II zakończył pracę synodu. W ten sposób spłacił dług uczestnictwa w obradach Soboru Watykańskiego II dzieląc się jego nauczaniem, poprzez synod, najpierw z Kościołem krakowskim, a następnie, przez wielki pontyfikat (1978-2005), z Kościołem powszechnym.
    Archbishop of Krakow, cardinal Karol Wojtyła, being an active participant of the Second Vatican Council and co-creator of its teaching, desired to transfer it into Polish Church, especially into the area of Krakow Archdiocese where he was the Shepherd. One of the ways to achieve this goal was to call together the Pastoral Synod which lasted for seven years (1972-1979) and was widely understood pastoral action in which not only could participate priests but also lay people. Dates of the beginning and the end of the Synod corresponded with the inception and martyr’s end of Saint Stanislaus bishop’s ministry in Krakow. Connecting the Synod with him was to both give an individual form and a testimony. According to the will of the author of the Synod, synodal study groups were established to identify local situations, formu-late recommendations and create evangelization initiatives. During the process of synodal works, cardinal Karol Wojtyła tried to lead the participants to explore synodal teaching and its practical meaning, however without imposing his own point of view. In fact, it was post-synodal pastoral method: help in development without managing. At the final documents preparation stage, Synodal Groups become environments of wide consultation because the Main Commission, combining work of all working committees, addressed them. Cardinal Wojtyła, as Pope John II, finished the work of the Synod. This was the way he repaid the debt of participation in the deliberations of the Second Vatican Council by sharing its teaching though the Synod at first with the Church in Krakow, subsequently through the great pontificate with the Universal Church.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2019, 132; 337-361
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gniezno czy Magdeburg? Ze studiów nad rywalizacją o prymat nad organizacją diecezjalna Kościoła katolickiego w Polsce w latach 30. XII wieku
    Gnesen or Magdeburg? From the studies of conflict for primacy over the tje diocesan organisation of roman Catholic Church in Poland in the 1130s.
    Autorzy:
    Kosonowski, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1217253.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    arcybiskupstwo gnieźnieńskie
    arcybiskupstwo maagdeburskie
    organizacja Kościoła katolickiego w Polsce
    historia kościoła w Polsce
    średniowiecze
    archdiocese of Gnizeno
    archdiocese of Magdeburg
    organization the Catholish Chrurch in Poland
    the church history in Poland
    the Middle Ages
    Opis:
    Artykuł niniejszy stanowi formę bilansu dotychczasowej dyskusji naukowej na temat walki arcybiskupstwa gnieźnieńskiego i magdeburskiego o zwierzchność nad polską prowincją kościelną w latach 30. XII w. Główną myślą tekstu jest stwierdzenie, że rywalizację obydwu ośrodków kościelnych należy rozpatrywać w ścisłym powiązaniu z wydarzeniami politycznym toczącymi się w Europie na przełomie lat 20. i 30. XII w. Chodzi głównie o rywalizację Innocentego II i Anakleta II o tiarę papieską, starania arcybiskupa magdeburskiego św. Norberta z Xanten i arcybiskupa hambursko – bremeńskiego Adalberona o poszerzenie granic swoich metropolii, a także chęć potwierdzenia hegemonii cesarskiej na terenie Europy Środkowej za panowania króla niemieckiego Lotara III (od 1133 r. cesarza rzymskiego). W świetle źródeł papieskich (bulle Innocentego II z lat: 1131, 1133 i 1136), niemieckich (głównie Roczniki magdeburskie, kronika biskupa Ottona z Freising oraz liczne roczniki) oraz krótkiej wzmianki w Kronice polskiej Mistrza Wincentego można stwierdzić, że rywalizacja miała następujący przebieg. W 1130 r. doszło do podwójnej elekcji papieskiej w Rzymie, stąd obydwaj kandydaci zaczęli zabiegać w Europie o poparcie dla swoich racji. Innocenty II znalazł politycznego sojusznika w osobie króla niemieckiego Lotara z Supplinburga, który wraz z 16 biskupami Rzeszy udzielił mu na zjeździe w Würzburgu w 1130 r. pełnego poparcia. Dodatkowo wsparł Innocentego arcybiskup magdeburski Norbert, który zamierzał uzyskać papieskie potwierdzenie praw swojej metropolii najpierw do diecezji poznańskiej, a potem do całej polskiej prowincji kościelnej. Podstawą jego roszczeń był tzw. koncept magdeburski (wystawiony na początku XI w. rzekomo przez jakiegoś papieża Jana – najpewniej Jana XVIII - i potwierdzony przez papieży Benedykta VIII oraz Leona IX). Najpewniej Norbert po raz pierwszy przedstawił swoje projekty Innocentemu na zjeździe w Reims w październiku 1131 r., na którym był także obecny Lotar z Supplinburga. Jeszcze w 1131 r. wystawił Innocenty bullę podporządkowującą diecezję poznańską Magdeburgowi. Już dwa lata później papież zmienił decyzję i w drugiej bulli poddał pod zwierzchność Norberta wszystkie polskie biskupstwa, degradując tym samym Gniezno do rangi biskupstwa. Próbował przeciwdziałać temu Bolesław Krzywousty, który na zjeździe w Merseburgu w sierpniu 1135 r. za cenę złożenia przysięgi wierności cesarzowi, a także złożenie mu hołdu z Pomorza i wyspy Rugii i deklarację zapłacenia trybutu w wysokości łącznie 6000 grzywien najpewniej uzyskał poparcie Lotara III w staraniach o przywrócenie niezależności polskiej prowincji kościelnej. Było to możliwe, gdyż w 1134 r. umarł Norbert, a Innocenty II uzyskał wyraźną przewagę nad swym konkurentem do tiary. Owocem zmiany stanowiska cesarskiego była tzw. bulla gnieźnieńska wystawiona w 1136 r. przez Innocentego II, potwierdzająca niezależność arcybiskupstwa gnieźnieńskiego. W następnych latach rywalizacja obydwu arcybiskupstw nigdy nie przybrała już tak dramatycznych rozmiarów.
    The present article constitutes an attempt at assessment of existing academic discussion on the topic of conflict between the Archdioceses of Gnesen and Magdeburg for primacy over the Polish church province in the 1130s. The main thought of the text is that the conflict between both church centres should be considered in close connection with political events in Europe at the end of the 1120s and the beginning of the 1130s, the most important of them being: the conflict between Innocent II and Anacletus II over the papal tiara, the attempts of Saint Norbert of Xanten, the Archbishop of Magdeburg and Adalbero, the Archbishop of Hamburg-Bremen to expand the borders of their metropolises, as well as the desire to confirm imperial hegemony in Central Europe during the rule of German king Lothar III (since 1133 the Roman Emperor). In the light of papal sources (the bulls of Innocent II from years 1131, 1133 and 1136), German sources (mainly Magdeburg Annals, the Chronicle of Bishop Otto of Freising and numerous other annals) as well as a short annotation in Vincent Kadlubek’s Chronicles, the course of the conflict can be traced back: In 1130 a double papal election took place in Rome and both candidates started to seek support for their rights in Europe. Innocent II found a political ally in the person of German king Lothar of Supplinburg, who gave him his full support together with 16 bishops of the Reich at the Council of Würzburg in 1130. Innocent was also supported by the Archbishop of Magdeburg, Norbert, who was planning to obtain papal confirmation of the rights of his metropolis first to the Archdiocese of Poznan and then to the whole Polish church province. The basis for his claims was the so called Magdeburg Concept (false draft of papal bull allegedly issued at the beginning of the 11th century by a pope John – most probably John XVIII – and confirmed by popes Benedict VIII and Leo IX). Most probably Norbert first presented his plans to Innocent at the Council of Reims in October 1131, at which Lothar of Supplinburg was also present. Already in 1131 Innocent issued a bull which subordinated the Poznan diocese to Magdeburg. However, only two years later the pope changed his decision and in the second bull subordinated all Polish dioceses to Norbert, by which act Gnesen was degraded to the rank of a bishopric. Boleslaw Wrymouth tried to oppose it and at the Council of Merseburg in August 1135 most probably gained Lothar’s support in his attempts at regaining independence of Polish church province at the price of making an oath of allegiance to the emperor as well as giving him Pomerania and Rügen Island in homage and declaring to pay tribute in the joint sum of 6000 marks. It was possible as Norbert died in 1134 and Innocent II gained advantage over his rival to the tiara. The outcome of the pope’s change of attitude was the so called Bull of Gnesen issued in 1136 by Innocent II, which confirmed the independence of the Archbishopric of Gnesen. In the following years the conflict between both Archdioceses was never so dramatic.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2014, 121; 5-56
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zofia Łuszczkiewicz- S. Izabella siostra miłosierdzia św. Wincentego a Paulo (1898-1957)
    Zofia Łuszczkiewicz- Sister Izabella. Daughter of charity of St. Vincent a Paulo (1899-1957)
    Autorzy:
    Wątroba SM, Józefa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1217544.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    Zofia Izabella Łuszczkiewicz SM
    biografia
    szarytki
    dzieje pielęgniarstwa
    historia Kościoła
    żołnierze niezłomni
    Służba Bezpieczeństwa
    PRL
    biography
    sisters of charity
    nursing history
    Church history
    steadfast soldiers
    the secret police
    Opis:
    Celem tego artykułu jest przybliżenie sylwetki s. Zofii Izabelii Łuszkiewicz. Pochodziła z rodziny inteligenckiej, związanej z Uniwersytetem Jagiellońskim. Po ukończeniu studiów na UJ, w 1923 roku wstąpiła do Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo. Formację początkową odbywała we Lwowie i w Paryżu. We Francji podjęła również naukę w wyższej szkole pielęgniarstwa. Gdy powróciła do kraju skierowano ją do pracy w szpitalu powszechnym we Lwowie. Pracowała tam jako pielęgniarka, a następnie jako dyrektorka szkoły pielęgniarskiej. Wykładała przedmioty zawodowe. Troszczyła się o wysoki poziom placówki utrzymując kontakty z wieloma ośrodkami pielęgniarstwa w Europie. Wiosną 1939 roku przebywała na wymianie naukowej w Nowym Jorku. Krótko przed wybuchem II wojny światowej powróciła do Lwowa. Będąc poszukiwana przez NKWD w przebraniu służącej udała się do Krakowa, a następnie do Zebrzydowic angażując się w pomaganie ludności cywilnej jak również w walkę niepodległościową. Brała czynny udział w ratowaniu ludności pochodzenia żydowskiego. Pod koniec okupacji pracowała jako pielęgniarka w rzeszowskim szpitalu. Współpracując z zaufanymi lekarzami prowadziła akcje pomocy partyzantom. Wspomagała działalność dobroczynną organizacji międzynarodowej UNRRA, będąc dla nich tłumaczką języka angielskiego. W 1947 roku ponownie wróciła do Zebrzydowic. 27 sierpnia 1948 roku w Wadowicach została aresztowana przez Służbę Bezpieczeństwa. Przez długi czas nie znano miejsca jej pobytu. Po dwuletnim śledztwie została początkowo skazana na karę śmierci, zamienioną na 15 lat więzienia. Pomimo bicia i maltretowania zachowała do końca niezłomną postawę. W czerwcu 1956 roku została wypuszczona na półroczny urlop zdrowotny. W grudniu 1956 dzięki staraniom bliskich została całkowicie uwolniona. Choroba poczyniła jednak ogromne spustoszenia i mimo starania siostry Izabelli nie udało się uratować. Zmarła 8 sierpnia 1957 roku. Pochowano ją na Cmentarzu Rakowickim w Grobowcu Sióstr Miłosierdzia.
    The aim of the article is to present the person of sister Zofia Izabella Łuszczkiewicz. She came from an intellectual family, associated with the Jagiellonian Universi-ty. After having finished her studies at the University, she joined the Daughters of Charity of St. Vincent de Paul in 1923. Her initial formation took place in Lvov and Paris. In France she also attended a high school of nursing. Upon her return to Poland, she was directed to work in the general hospital in Lvov. She worked there as a nurse and later as the headmistress of the school of nursing and teacher of vocational subjects. She took care of the high level of the institution by maintaining contact with many centres of nursing in Europe. In the spring of 1939 she went to New York as a participant of academic exchange. Shortly before the breakout of World War II she returned to Lvov. Being sought by the NKVD, she went to Cracow in a disguise of a servant and later to Zebrzydowice, where she was engaged in helping civilians as well as in fight for independence. She took active part in saving people of Jewish origin. Nearing the end of the occupation, she worked as a nurse in hospital in Rzeszów. Cooperating with trusted doctors, she undertook aid actions for partisans. She assisted the charity activity of the international organisation UNRRA as an interpreter of English. In 1947 she returned to Zebrzydowice. She was arrested by the Security Service in Wadowice, on August 27, 1948. For a long time her place of residence was unknown. After a two-year investigation, she was initially sentenced to death, later changed to a 15-year prison sentence. Despite being beaten and maltreated, she remained unbroken until the end. In June 1956 she was released for a six-month health leave. In December 1956 – thanks to the efforts of her family – she was fully released. However, she was devastated by illness and despite efforts she could not be saved. She died on August 8, 1957. She was buried in the tomb of Daughters of Charity at the Rakowice Cemetery.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2014, 122; 107-124
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pod auspicjami papieży – relacje między księciem krakowsko – sandomierskim Bolesławem V Wstydliwym a zakonem bożogrobców w Miechowie
    Under Papal Auspices – the Relations between Bolesław V the Chaste, Duke of Cracow and Sandomierz and the Canons of the Holy Sepulchre in Miechów
    Autorzy:
    Supernak, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/545123.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    Bolesław V Wstydliwy
    książę krakowsko-sandomierski
    historia Kościoła
    klasztor bożogrobców
    Polska dzielnicowa
    Bolesław V the Chaste
    Duke of Cracow and Sandomierz
    history of church
    monastery of Holy Sepulchre
    Poland during feudal fragmentation
    Małopolska
    Lesser Poland
    papiestwo
    the papacy
    Opis:
    Celem artykułu jest omówienie relacji między księciem Bolesławem Wstydliwym a bożogrobcami z klasztoru w Miechowie. Niemal od początku istnienia konwentu, miechowscy mnisi mogli liczyć na hojność ze strony możnych świeckich i duchownych oraz książąt, skutkiem czego była szybka rozbudowa klasztornego majątku. Życzliwą postawę względem bożogrobców okazywał także Bolesław V. Jego relacje z klasztorem – fundacją możnych Gryfitów, były odbiciem polityki władcy prowadzonej wobec tego rodu. Pierwsze przywileje dla miechowitów książę wydawał po objęciu tronu krakowskiego, nasilenie nastąpiło w latach 50-tych, a od początku lat 60-tych ilość ich spadła. Monarcha próbując ograniczać wpływy najważniejszych rodów, mniej wspierał rodową fundację Gryfitów w Miechowie. Zwraca uwagę, że konwent miechowski, jak żaden inny klasztor w księstwie krakowsko-sandomierskim, cieszył się ogromną protekcją i przychylnością kolejnych papieży. Wszystkie konflikty, gdzie jedną ze stron byli bożogrobcy, były rozstrzygane przez papieży na korzyść mnichów. Z powodu sporów o nieruchomości, upominany został sam Bolesław Wstydliwy.
    : The aim of the article is to discuss the relations between Bolesław V the Chaste, Duke of Cracow and Sandomierz and the Canons of the Holy Sepulchre in Miechów. Almost from the beginning of the monastery’s existence, the monks of Miechów could count on the generosity of the wealthy laymen and clergy as well as dukes, which resulted in rapid growth of their estate. Bolesław V was also benevolent towards the Canons. His relations with the monastery – a foundation of the wealthy House of Griffins, were a reflection of his policy towards the House. The first privileges for the Canons were granted after the Duke’s succession to the Cracow throne and increased in the 1250’s, to decrease in the 1260’s. The monarch, trying to restrict the influence of the most important families, supported the House of Griffins’ foundation in Miechów in a less extensive way. It should be noted that the monastery in Miechów, more than any other in the Duchy of Cracow and Sandomierz, enjoyed a considerable patronage and favour of consecutive popes. All conflicts in which the Canons were a part were settled in their favour. Even Bolesław the Chaste himself was admonished by the pope because of a conflict about the estate.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2018, 130; 5-32
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wizytacja kościoła parafialnego w Dywinie w diecezji wileskiej z 1867 roku
    Визитация приходского костела в Дивине Виленской епархии в 1867 г.
    Візітацыя парафіяльнага касцёла ў Дзівіне Віленскай дыяцэзіі ў 1867 г.
    The visitation of the parish church in Dywin of 1867
    Autorzy:
    Żurek, Waldemar W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1218295.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    история польских Кресов Всходних
    визитации храмов
    имущество католических приходов
    гісторыя польскіх Крэсаў Усходніх
    касцельныя візітацыі
    утрыманне каталіцкіх парафій.
    the history of the Polish Eastern Borderlands
    church visitations
    the emolument of the Roman Catholic parishes
    historia polskich kresów wschodnich
    wizytacje
    uposażenie parafii rzymskokatolickich
    Dywin
    Wawrzyniec Żurawski MIC
    parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
    Opis:
    Parafia pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Dywinie, która była finansowana przez polskich królów, pochodzi z XVII wieku. Na przestrzeni lat należała do różnych diecezji. Początkowo znajdowała się w diecezji łuckiej, w 1799 r. została przeniesiona do diecezji wileńskiej, a od 1925 roku do diecezji pińskiej po jej utworzeniu w tym samym roku. Prezentowana wizytacja tego kościoła z 1867 roku jest prawdopodobnie inwentarzem i historią parafii spisanym przez ostatniego proboszcza Wawrzyńca Żurakowskiego MIC, po likwidacja parafii w 1866 r. przez władze carskie. Oryginalny wydrukowany dokument jest przechowywany w Archiwum Diecezjalnym w Drohiczynie.
    Приход во имя Успения Пресвятой Девы Марии в Дивине, который возник при материальной поддержке польских королей в XVI в., на протяжении своей истории принадлежал разным епархиям. Первоначально входил в состав Луцкой епархии, затем с 1799 – в состав Виленской, а в 1925 г. перешел во вновь созданную Пинскую епархию. Представленная визитация этого костела с 1867 г. является последней, так как в 1866 г. приход был ликвидирован царскими властями. Имущество и историю костела описал последний его настоятель отец Вавжинец Жураковский МІС. Оригинал печатного документа находится в Епархиальном архиве в Дрогичин.
    Парафія пад тытулам Унебаўзяцця Найсвяцейшай Марыі Панны ў Дзівіне, якая паўстала пры матэрыяльнай падтрымцы польскіх каралёў у XVI ст., на працягу сваёй гісторыі змяняла дыяцэзіяльную прыналежнасць. Першапачаткова ўваходзіла ў склад Луцкай дыяцэзіі, з 1799 г. – у склад Віленскай дыяцэзіі, а ў 1925 г. перайшла ў новаўтвораную Пінскую дыяцэзію. Прадстаўленая візітацыя гэтага касцёла з 1867 г. з’яўляецца апошняй, паколькі ў 1866 г. парафія была ліквідавана царскімі ўладамі. Інвентар і гісторыю касцёла спісаў яго апошні пробашч айцец Ваўжынец Журакоўскі МІС. Арыгінал друкаванага дакумента знаходзіцца ў Дыяцэзіяльным архіве ў Драгічыне.
    The parish dedicated to the Assumption of the Blessed Virgin Mary in Dywin, which was financed by the Polish kings, dates back to the seventeenth century. It was part of different dioceses over the years. Initially, it was located in the Diocese of Lutsk, in 1799 in the diocese of Vilnius, and in 1925 it was moved to the Diocese of Pinsk, which was created the same year. The presented visitation of this church of 1867 is the last visitation, the inventory and its history, written down by its last parish priest Wawrzyniec Żurakowski MIC, after the liquidation of the parish in 1866 by the tsarist authorities. The original printed document is stored in the Diocesan Archive in Drohiczyn.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2016, 126; 265-290
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ksiądz Benedykt Chmielowski-życie i dzieło Diogenesa Firlejowskiego
    Father Benedykt Chmielowski- life and work of Firlejes Diogenes
    Autorzy:
    Paszyński, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1217750.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    Benedykt Chmielowski
    Nowe Ateny
    pierwsza encyklopedia
    szlachta wołyńska
    Firlejów
    historia kościoła
    czasy saskie
    osiemnasty wiek
    kultura staropolska
    historia kultury polskiej
    historia nauki
    historia literatury
    barok sarmacki
    Benedyk Chmielowski
    New Athens
    first encyclopedia
    nobility of Wołyń
    church history
    times of Saxons
    XVIII century
    Old Polish culture
    polish culture history
    science history
    literature history
    characteristic of the Polish gentry baroque
    Opis:
    Celem artykułu jest przybliżenie sylwetki księdza Chmielowskiego, autora pierwszej polskiej encyklopedii powszechnej, znanej jako Nowe Ateny. We wstępie oraz rozdziale pierwszym zwrócono uwagę na istnienie czarnej legendy na temat twórczości Chmielowskiego oraz skąpych danych biograficznych. Rozdział drugi przedstawia możliwe okoliczności nadania imienia, niebagatelne wobec obranej drogi życiowej. W rozdziale trzecim sprostowano błędną atrybucję herbową zaś w czwartym nieścisłości w lokalizacji miejsca narodzin Chmielowskiego, które pokutują w literaturze. Kolejne dwa rozdziały (5-6) omawiają korzenie duchownego i lata edukacji lwowskiej. W rozdziale pt. Na dworze Jabłonowskich poznajemy początki drogi świeżo wyświęconego księdza zaś w rozdziale Firlejów jego codzienne życie – już jako proboszcza. W rozdziale dziewiątym ukazano zmienne koleje fortuny kariery duchownej, by w dziesiątym przedstawić schyłek życia księdza.
    This article intends to bring into focus the figure of father Chmielowski who authored the first Polish Universal Encyclopedia commonly known as Nowe Ateny (New Athens). The biography depicts his deeply troubled life – highs and lows of his clerical career, his zest for research and finally his zeal in living a parish priest’s life to the fullest. What emerges from the sources scrutinized is a picture of a highly ambitious person endowed with an unusual humility, true vocation and a great deal of creative energy. The article summarizes the state of research on life and legacy of Benedict Chmielowski. Many data and conclusions (such as those referring to birthplace and family coat of arms) had to undergo verification and correction. The aim of the article was therefore to shed new light on this person, as well as to debunk some persisting stereotypes and misconception, thus drawing a picture of a man of flesh and blood.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2015, 124; 105-136
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies