Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "postkolonializm" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Marynarz, dyplomata, kolekcjoner – Andrzej Wawrzyniak (1931–2020)
    Autorzy:
    Wasilewska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27323359.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-07
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Andrzej Wawrzyniak (1931–2020)
    Indonezja
    postkolonializm
    kolekcjonerstwo
    tradycja
    Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie
    muzea etnologiczne
    Opis:
    Wspomnienie przybliża sylwetkę Andrzeja Wawrzyniaka (1931–2020), założyciela i długoletniego dyrektora Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie, które od 2017 r. nosi jego imię. Jako dyplomata pracujący w Indonezji w latach 60. XX w. zgromadził znaczącą w skali międzynarodowej kolekcję artefaktów z Archipelagu Malajskiego, na bazie której w 1973 r. powstało w Warszawie nowe muzeum. Wkrótce zaczęło rozszerzać obszar zainteresowań i dziś posiada zbiory z niemal całego kontynentu azjatyckiego i znacznej części Oceanii. Przez 40 lat zbiory te kształtowane były przede wszystkim poprzez kolekcjonerskie wybory założyciela oraz niezwykle liczne darowizny. W rezultacie powstała kolekcja jedyna w swoim rodzaju, dokumentująca szeroki zakres kultur, a jednocześnie nosząca wyraźny ślad osobowości twórcy. Artykuł porusza również kwestie percepcji Muzeum Azji i Pacyfiku, a zarazem kultur Azji, we wczesnym okresie działalności placówki oraz późniejsze jej przemiany. Zwraca także uwagę na kryteria doboru i wartościowania muzealiów.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 284-288
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The institution of museum, museum practice and exhibits within the theory of postcolonialism – preliminary research
    Instytucja muzeum, praktyka muzealna oraz muzealia w ujęciu teorii postkolonializmu – wstępne rozpoznanie
    Autorzy:
    Michalik, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432825.pdf
    Data publikacji:
    2018-04-03
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    postcolonialism
    hybridity
    semiophore
    Western supremacy
    otherness
    mimicry the Third Space
    postkolonializm
    hybryda
    semiofor
    dominacja Zachodu
    inność
    mimikra Trzecia Przestrzeń
    Opis:
    The article contributes to considerations on the exhibits of colonial origin that exist in Western culture, and on the institution of museum with regard to the terms of postcolonial theory. Moreover, it addresses practical issues concerning museum’s policy towards artefacts of non- European origin. I referred to the basic concepts used in the theory of postcolonialism, such as: otherness, hybridity, mimicry, the Third Space, and to the interpretation of collectibles – “semiophores” (carriers of meaning) – as named by Krzysztof Pomian. I presented issues related to museum exhibitions, and the existence of museums in countries affected by colonialism, using the examples of: the return of Maori heads (mokomokai) from French museums to New Zealand, permanent exhibitions of the Cinquantenaire Museum in Brussels and the Rijksmuseum in Amsterdam, activities of the AfricaMuseum in Tervuren, and the temporary exhibition in Berlin – “Deutscher Kolonialismus: Fragmente seiner Geschichte und Gegenwart” from 2017. The problems that have been examined reveal the hybrid structure of “semiophores” coming from outside Europe, which makes both their reception by the viewer and the way of their presentation by the museum difficult. The article helps to realise that displaying the “otherness” of the non- European cultures is quite a challenge for curators, similarly as the concept of such institution like museum must be for these cultures. This results in creation by the museum of the so-called Third Space. The soonest research should give an answer to the question asked by Professor Maria Poprzęcka: To what extent history of art co-created the massive structure of cultural supremacy and intellectual and artistic domination, which found its institutional and material form in museums that were being erected all over the world.
    Artykuł jest przyczynkiem do rozważań na temat muzealiów pochodzenia kolonialnego istniejących w kulturze Zachodu oraz instytucji muzeum w ujęciu terminów teorii postkolonializmu, a także praktycznego działania instytucji w odniesieniu do przedmiotów pochodzenia pozaeuropejskiego. W tekście odwołałam się do podstawowych terminów teorii postkolonialnej, takich jak: inność, hybryda, mimikra Trzecia Przestrzeń, oraz do interpretacji obiektów kolekcjonerskich – semioforów – którym taką nazwę nadał Krzysztof Pomian. Omówiłam problemy związane z wystawami muzealnymi oraz funkcjonowaniem muzeów w krajach naznaczonych kolonializmem, prezentując je na przykładzie: zwrotu przez Francję do Nowej Zelandii głów Maoryskich – Mokomokai, wystaw stałych w Muzeum Cinquantenaire w Brukseli i Rijksmusuem w Amsterdamie, działalności AfricaMuseum w Tervuren oraz wystawy czasowej pt. „Deutscher Kolonialismus Fragmente seiner Geschichte und Gegenwart” z 2017 r. w Berlinie. Badane kwestie wskazują na hybrydyczną budowę semioforów pochodzących z obszarów pozaeuropejskich, co utrudnia ich odbiór przez widza oraz wybór sposobu ich prezentowania przez muzeum. Artykuł zwraca także uwagę na trudność kuratorów w pokazywaniu „inności” kultur pozaeuropejskich oraz trudności tych kultur w odbiorze samej instytucji muzeum, co skutkuje budowaniem w muzeum tzw. Trzeciej Przestrzeni. Najbliższe badania powinny odpowiedzieć na pytanie, zadane przez prof. Marię Poprzęcką: W jakim stopniu historia sztuki współtworzyła potężną strukturę dominacji kulturalnej i intelektualno-artystycznej władzy, co znalazło swoją instytucjonalną i materialną formę w muzeach powstających we wszystkich zakątkach świata.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2018, 59; 28-33
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Museum diversity through the lens of the Kyoto definition
    Różnorodność muzeów w świetle definicji z Kioto
    Autorzy:
    Mairesse, François
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433559.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-29
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    museum definition
    museology
    new museology
    postcolonial studies
    ICOM
    ICOFOM
    definicja muzeum
    muzeologia
    nowa muzeologia
    postkolonializm
    Międzynarodowa Rada Muzeów (ICOM)
    Międzynarodowy Komitet Muzealnictwa (ICOFOM)
    Opis:
    The author analyses the logic underlying the ICOM museum definition process and the sense of continuity among the different definitions, since its creation in 1946. The new definition proposed in Kyoto in 2019 (during the ICOM General Conference, 1–7 September) created a risk of breaking within this continuity and the museum community. The definition process is here put in parallel with the notion of mission statement, associated with strategic management, and the value system linked to a resolutely activist vision of the museum, integrating such topics as gender, postcolonialism, sustainable development or human rights.
    Autor analizuje logikę kierującą w historii Międzynarodowej Rady Muzeów (ICOM) procesem formułowania definicji muzeum. Poprzez porównywanie kolejnych sformułowań udowadnia ciągłość między różnymi definicjami tego pojęcia powstałymi od 1946 r., czyli od utworzenia ICOM. Nowa definicja zaproponowana podczas Konferencji Generalnej ICOM w Kioto w dniach 1–7 września 2019 r. grozi zerwaniem tej ciągłości oraz rozbiciem społeczności związanej z muzealnictwem. Dyskutowana w Kioto definicja zestawiona jest w artykule z pojęciem misji, kojarzonej i łączonej z zarządzaniem strategicznym oraz z systemem wartości wyrastających z wizji muzeum jako instytucji zdecydowanie bardziej aktywnej społecznie, skupiającej tematy takie jak gender, postkolonializm, zrównoważony rozwój czy prawa człowieka.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2020, 61; 75-79
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A seaman, diplomat, and collector: Andrzej Wawrzyniak (1931–2020)
    Marynarz, dyplomata, kolekcjoner – Andrzej Wawrzyniak (1931–2020)
    Autorzy:
    Wasilewska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932656.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-07
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Andrzej Wawrzyniak (1931–2020)
    Indonesia
    postcolonialism
    collecting
    tradition
    Asia and Pacific Museum in Warsaw
    ethnological museums
    Indonezja
    postkolonializm
    kolekcjonerstwo
    tradycja
    Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie
    muzea etnologiczne
    Opis:
    In the tribute the personality of Andrzej Wawrzyniak (1931–2020), the founder and long-standing Director of the Asia and Pacific Museum in Warsaw (bearing his name since 2017), is presented. Working as a diplomat in Indonesia in the 1960s, he amassed a sizeable collection of artefacts from the Malay Archipelago, large even if compared to similar ones worldwide, which allowed to set up a new museum in Warsaw in 1973. The Museum soon extended the sphere of its interests, today boasting collections from almost the whole of continental Asia and a substantial part of Oceania. For 40 years the collection was shaped mainly by the collecting choices of its founder and surprisingly numerous donations. As a result, a unique collection was formed, documenting a wide range of cultures, at the same time bearing testimony to its author’s personality. Furthermore, the issues of the perception of the Asia and Pacific Museum as well as of Asia’s cultures are discussed in the paper, and so are later alterations of this perception. Additionally, the questions of selection criteria and evaluation of museum objects are tackled.
    Wspomnienie przybliża sylwetkę Andrzeja Wawrzyniaka (1931–2020), założyciela i długoletniego dyrektora Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie, które od 2017 r. nosi jego imię. Jako dyplomata pracujący w Indonezji w latach 60. XX w. zgromadził znaczącą w skali międzynarodowej kolekcję artefaktów z Archipelagu Malajskiego, na bazie której w 1973 r. powstało w Warszawie nowe muzeum. Wkrótce zaczęło rozszerzać obszar zainteresowań i dziś posiada zbiory z niemal całego kontynentu azjatyckiego i znacznej części Oceanii. Przez 40 lat zbiory te kształtowane były przede wszystkim poprzez kolekcjonerskie wybory założyciela oraz niezwykle liczne darowizny. W rezultacie powstała kolekcja jedyna w swoim rodzaju, dokumentująca szeroki zakres kultur, a jednocześnie nosząca wyraźny ślad osobowości twórcy. Artykuł porusza również kwestie percepcji Muzeum Azji i Pacyfiku, a zarazem kultur Azji, we wczesnym okresie działalności placówki oraz późniejsze jej przemiany. Zwraca także uwagę na kryteria doboru i wartościowania muzealiów.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 53-57
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Three museums of the art of the pacific and the far east – postcolonial, multicultural and prosocial
    Trzy muzea sztuki z rejonu pacyfiku i dalekiej azji – postkolonialne, wielokulturowe, prospołeczne
    Autorzy:
    Jasiński, Artur
    Jasińska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932780.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-04
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    museum architecture
    the Pacific Region and the Far East
    postcolonialism
    art of the Malay
    Aborigines and the Maori
    architektura muzeów
    rejonu Pacyfiku i Dalekiej Azji
    postkolonializm
    sztuka Malajów
    Maorysów i Aborygenów
    Opis:
    Three museums of the art of the Pacific and the Far East are described in the paper: Singapore National Gallery, Australian Art Gallery of South Wales in Sydney, and New Zealand’s Auckland Art Gallery Toi o Tāmaki. The institutions have a lot in common: they are all housed in Neo-Classical buildings, raised in the colonial times, and have recently been extended, modernized, as well as adjusted to fulfill new tasks. Apart from displaying Western art, each of them focuses on promoting the art of the native peoples: the Malay, Aborigines, and the Maori. Having been created already in the colonial period as a branch of British culture, they have been transformed into open multicultural institutions which combine the main trends in international museology: infrastructure modernization, collection digitizing, putting up big temporary exhibitions, opening to young people and different social groups, featuring local phenomena, characteristic of the Pacific Region. The museums’ political and social functions cannot be overestimated; their ambition is to become culturally active institutions on a global scale, as well as tools serving to establish a new type of regional identity of postcolonial multicultural character.
    W artykule opisane zostały 3 muzea sztuki z rejonu Pacyfiku i Dalekiej Azji: National Gallery w Singapurze, australijska Art Gallery of South Wales w Sydney i Auckland Art Gallery Toi o Tāmaki w Nowej Zelandii. Instytucje te łączy wiele wspólnych cech. Wszystkie mieszczą się w klasycystycznych budynkach powstałych w czasach kolonialnych, które niedawno zostały rozbudowane, zmodernizowane i przystosowane do nowych zadań. Każde z nich, oprócz eksponowania dzieł sztuki zachodniej, intensywnie promuje sztukę narodów rodzimych: Malajów, Aborygenów i Maorysów. Powstałe w czasach kolonialnych jako odłam kultury brytyjskiej, przekształciły się obecnie w otwarte, wielokulturowe instytucje, które łączą główne nurty występujące w światowym muzealnictwie: modernizację infrastruktury, digitalizację zbiorów, realizowanie dużych wystaw czasowych, otwarcie na młodzież i zróżnicowane grupy społeczne, ze zjawiskami lokalnymi, charakterystycznymi dla regionu Pacyfiku. Ich funkcje polityczne i społeczne są niepodważalne, mają ambicję aby stać się instytucjami kulturotwórczymi istotnymi w skali globalnej, a także narzędziami budowy nowego typu regionalnej tożsamości o postkolonialnym, wielokulturowym charakterze.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2019, 60; 16-32
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies