Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Jasińska, Anna" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
New building of the Whitney museum of american art in New York
Nowa siedziba muzeum sztuki amerykańskiej Whitney w Nowym Jorku
Autorzy:
Jasińska, Anna
Jasiński, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432883.pdf
Data publikacji:
2018-03-30
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Gertrude Vanderbilt Whitney (1875–1942)
Renzo Piano
museum architecture
architektura muzeów
Opis:
On the 1st of. May 2015, in Meatpacking District of West Manhattan, the new building of the Whitney Museum of American Art was opened. It is the fourth location of this well-known New York museum, which was established in 1930, by Gertrude Vanderbilt Whitney. The Whitney possesses the world’s largest collection of American art and focuses on exhibiting living artists. Spectacular, industrial in character architecture signed by Renzo Piano has met with mixed reactions. The building is functional and well connected with the post-industrial site, however, not appreciated by everyone. Similar situation happened forty years ago, when Centre of Georges Pompidou, designed by Renzo Piano and Richard Rogers, pioneers of high-tech architecture, was widely criticised. Only popularity, high attendance and commercial success of famous Paris facility changed that negative opinion. Is the New Whitney following the same path – time will tell.
1 maja 2015 r., w zaułku zachodniego Manhattanu zwanym Meatpacking, otwarta została nowa siedziba Whitney Museum of American Art. Jest to już czwarta lokalizacja tego znanego nowojorskiego muzeum, założonego w 1930 r. przez rzeźbiarkę Gertrude Vanderbilt Whitney. Muzeum posiada największą na świecie kolekcję amerykańskiej sztuki współczesnej. Jego działalność koncentruje się na promocji twórczości artystów żyjących. Oryginalna, industrialna w wyrazie architektura, autorstwa pracowni Renzo Piano, wzbudziła mieszane uczucia. Pomimo, że budynek jest funkcjonalny i znakomicie powiązany z miejscowym poprzemysłowym kontekstem, nie wszystkim przypadł do gustu. Podobna sytuacja miała już miejsce 40 lat temu w Paryżu, kiedy krytykowano nowatorskie Centrum Pompidou, wspólne dzieło architektów Renzo Piano i Richarda Rogersa, pionierów stylu współczesnej architektury nazwanego high-tech. Dopiero wielka popularność i sukces frekwencyjny słynnej paryskiej „rafinerii” spowodował zmianę ocen tego obiektu. Czy tak się też stanie w wypadku nowej siedziby Muzeum Whitney w Nowym Jorku – czas pokaże.
Źródło:
Muzealnictwo; 2018, 59; 19-27
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
SUSCH MUSEUM
MUZEUM SUSCH
Autorzy:
Jasińska, Anna
Jasiński, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433154.pdf
Data publikacji:
2020-04-02
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Grażyna Kulczyk
Susch Museum
contemporary art
private art collections
museum architecture
Opis:
Opened in January 2019, the Museum Susch crowned the collecting efforts of Grażyna Kulczyk, who, following her failed attempts at establishing a contemporary art Museum in Poznan and Warsaw, finally found home for her collection in a small Swiss village located between two Alps resorts: Sankt Moritz and Davos. The combination of both spectacular mountainous landscape and the edifices of an old convent into which the display has been built, as well as the purposefully created art pieces, contribute to creating a peculiar atmosphere of the place. Nature, architecture, and art have all merged into one total work here, namely into a contemporary Gesamtkunstwerk. Poland is echoed in the Museum: e.g. the genuine name of the institution: ‘Muzeum Susch’ is a combination of Polish and German words; furthermore, the pieces presented in the collection are to a great extent made up of works by contemporary Polish artists; wooden walls of the Museum Café are decorated with prints showing the Zakopane ‘Under Fir Trees’ (Pod Jedlami) Villa. The question whether Grażyna Kulczyk’s collection has found its final home here, or whether it is still possible for it to return to Poland, continues open. The collector herself does not provide an unambiguous answer to this.
Źródło:
Muzealnictwo; 2020, 61; 27-38
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Three museums of the art of the pacific and the far east – postcolonial, multicultural and prosocial
Trzy muzea sztuki z rejonu pacyfiku i dalekiej azji – postkolonialne, wielokulturowe, prospołeczne
Autorzy:
Jasiński, Artur
Jasińska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932780.pdf
Data publikacji:
2019-03-04
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
museum architecture
the Pacific Region and the Far East
postcolonialism
art of the Malay
Aborigines and the Maori
architektura muzeów
rejonu Pacyfiku i Dalekiej Azji
postkolonializm
sztuka Malajów
Maorysów i Aborygenów
Opis:
Three museums of the art of the Pacific and the Far East are described in the paper: Singapore National Gallery, Australian Art Gallery of South Wales in Sydney, and New Zealand’s Auckland Art Gallery Toi o Tāmaki. The institutions have a lot in common: they are all housed in Neo-Classical buildings, raised in the colonial times, and have recently been extended, modernized, as well as adjusted to fulfill new tasks. Apart from displaying Western art, each of them focuses on promoting the art of the native peoples: the Malay, Aborigines, and the Maori. Having been created already in the colonial period as a branch of British culture, they have been transformed into open multicultural institutions which combine the main trends in international museology: infrastructure modernization, collection digitizing, putting up big temporary exhibitions, opening to young people and different social groups, featuring local phenomena, characteristic of the Pacific Region. The museums’ political and social functions cannot be overestimated; their ambition is to become culturally active institutions on a global scale, as well as tools serving to establish a new type of regional identity of postcolonial multicultural character.
W artykule opisane zostały 3 muzea sztuki z rejonu Pacyfiku i Dalekiej Azji: National Gallery w Singapurze, australijska Art Gallery of South Wales w Sydney i Auckland Art Gallery Toi o Tāmaki w Nowej Zelandii. Instytucje te łączy wiele wspólnych cech. Wszystkie mieszczą się w klasycystycznych budynkach powstałych w czasach kolonialnych, które niedawno zostały rozbudowane, zmodernizowane i przystosowane do nowych zadań. Każde z nich, oprócz eksponowania dzieł sztuki zachodniej, intensywnie promuje sztukę narodów rodzimych: Malajów, Aborygenów i Maorysów. Powstałe w czasach kolonialnych jako odłam kultury brytyjskiej, przekształciły się obecnie w otwarte, wielokulturowe instytucje, które łączą główne nurty występujące w światowym muzealnictwie: modernizację infrastruktury, digitalizację zbiorów, realizowanie dużych wystaw czasowych, otwarcie na młodzież i zróżnicowane grupy społeczne, ze zjawiskami lokalnymi, charakterystycznymi dla regionu Pacyfiku. Ich funkcje polityczne i społeczne są niepodważalne, mają ambicję aby stać się instytucjami kulturotwórczymi istotnymi w skali globalnej, a także narzędziami budowy nowego typu regionalnej tożsamości o postkolonialnym, wielokulturowym charakterze.
Źródło:
Muzealnictwo; 2019, 60; 16-32
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eli Broad and his work: The Broad Museum in Los Angeles
Eli Broad i jego dzieło – Muzeum The Broad w Los Angeles
Autorzy:
Jasińska, Anna
Jasiński, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932634.pdf
Data publikacji:
2021-02-10
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Eli Broad
collecting
charity
modern art
museum architecture
kolekcjonerstwo
filantropia
sztuka nowoczesna
architektura muzeów
Opis:
In the paper the profile and activity of Eli Broad is presented; an American entrepreneur, collector, philanthropist, Broad is one of the wealthiest individuals in the world who has allocated most of his assets to charity. His collecting passion climaxed in The Broad Museum of modern art designed by the New York architects Diller Scofidio + Renfro, and opened in September 2015 in Downtown Los Angeles. Not only has Eli Broad funded the museum bearing his own name and numerous other buildings designed by the most outstanding modern architects, but many other museum institutions are indebted to this charity.
W artykule omówiona została sylwetka i działalność Elia Broada, amerykańskiego przedsiębiorcy, kolekcjonera i filantropa, jednego z najbogatszych ludzi na świecie, który większość swojego majątku przeznaczył na cele dobroczynne. Zwieńczeniem jego pasji kolekcjonerskiej jest otwarte we wrześniu 2015 r. muzeum sztuki nowoczesnej The Broad, wzniesione w centrum Los Angeles, które zostało zaprojektowane przez znaną nowojorską pracownię Diller Scofidio + Renfro. Eli Broad ufundował nie tylko muzeum swojego imienia i wiele innych budowli projektowanych przez najwybitniejszych współczesnych architektów, także liczne instytucje muzealne zawdzięczają swoje istnienie jego filantropii.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 2-12
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eli Broad i jego dzieło – Muzeum The Broad w Los Angeles
Autorzy:
Jasińska, Anna
Jasiński, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27323412.pdf
Data publikacji:
2021-02-10
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Eli Broad
kolekcjonerstwo
filantropia
sztuka nowoczesna
architektura muzeów
Opis:
W artykule omówiona została sylwetka i działalność Elia Broada, amerykańskiego przedsiębiorcy, kolekcjonera i filantropa, jednego z najbogatszych ludzi na świecie, który większość swojego majątku przeznaczył na cele dobroczynne. Zwieńczeniem jego pasji kolekcjonerskiej jest otwarte we wrześniu 2015 r. muzeum sztuki nowoczesnej The Broad, wzniesione w centrum Los Angeles, które zostało zaprojektowane przez znaną nowojorską pracownię Diller Scofidio + Renfro. Eli Broad ufundował nie tylko muzeum swojego imienia i wiele innych budowli projektowanych przez najwybitniejszych współczesnych architektów, także liczne instytucje muzealne zawdzięczają swoje istnienie jego filantropii.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 180-190
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
STARA KOLEKCJA – NOWA ARCHITEKTURA DULWICH PICTURE GALLERY W LONDYNIE
Autorzy:
Anna, Jasińska,
Artur, Jasiński,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433287.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Dulwich Picture Gallery
Private Collections of Art
John Soane
The Architecture of Museums
Opis:
The article presents the history of the Dulwich Picture Collection in London. The gallery building, erected in 1813 and designed by the prominent British architect Sir John Soane, is regarded as an archetype of a picture gallery building. The many additions and extensions to the structure of the building have not spoiled the original edifice; on the contrary, they have boosted its attractiveness and provided it with new functions required in modern museums.
Źródło:
Muzealnictwo; 2016, 57; 3-16
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
STARA KOLEKCJA – NOWA ARCHITEKTURA. MUZEUM ISABELLI STEWART GARDNER W BOSTONIE
OLD COLLECTIONS - NEW ARCHITECTURE. THE ISABELLA STEWART GARDNER MUSEUM IN BOSTON
Autorzy:
Anna, Jasińska,
Artur, Jasiński,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433520.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
museum architecture
collector’s museums
Isabella Steward Gardner
muzea kolekcjonerskie
Opis:
The cycle of articles entitled ”Old Collections – New Architecture” focuses on contemporary extensions, conversions and modernisations of famous collectors’ museums that were established in the United States at the turn of the 20th century. This article presents the history of Isabella Stewart Gardner’s collection, for which she built a special, private museum on the outskirts of Boston, which was modelled on the Renaissance palaces of Venice. In 2005-2012 the New Wing was added, designed by the well-known Italian architect Renzo Piano. Although the project has been controversial from the very beginning, the final result has been received favourably, and is seen as a respectful complement to the historical Museum building, which may serve as an example for similar ventures.
Cykl artykułów „Stare kolekcje – nowa architektura” poświęcony jest współczesnym dobudowom, rozbudowom i modernizacjom słynnych kolekcjonerskich muzeów, które powstały w Stanach Zjednoczonych na przełomie XIX i XX wieku. Niniejszy artykuł przedstawia historię kolekcji Isabelli Stewart Gardner, która dla zebranych dzieł sztuki zbudowała na przedmieściach Bostonu specjalne muzeum, o architekturze wzorowanej na renesansowych pałacach weneckich. Muzeum to zostało w latach 2005-2012 rozbudowane na podstawie projektu znanego włoskiego architekta – Renzo Piano. Projekt ten na początku budził liczne kontrowersje, lecz w rezultacie oceniany jest przychylnie, jako właściwe i pełne umiaru uzupełnienie starego historycznego budynku Muzeum, mogące stanowić wzór dla podobnych przedsięwzięć.
Źródło:
Muzealnictwo; 2015, 56; 20-31
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
MUZEUM FUNDACJI BARNESA W FILADELFII
MUSEUM OF THE BARNES FOUNDATION IN PHILADELPHIA
Autorzy:
Anna, Jasińska,
Artur, Jasiński,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432774.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Albert C. Barnes
kolekcja Barnesa
Muzeum Fundacji Barnesa w Filadelfii
Tod Williams
Billie Tsien
architektura muzeów
Opis:
This article presents the history of Albert. C. Barnes collection. Its major part consists of the extraordinary set of Impressionist and Postimpressionist paintings. Because of the quality of paintings, as well as their original arrangement, there is no other collection like this in the whole world. Barnes compiled paintings, furniture and different types of craft arts in characteristic sets, so called ensembles. Since 1925 his collection was at the public display in custom designed classicist building, located in Merion, at the outskirts of Philadelphia. In 2012 Barnes collection was removed, against the collector's will and terms of endowment, into new building, designed by the pair of American architects: Tod Williams and Billie Tsien. The New Barnes Museum is situated in the Museum Quarter, in the Philadelphia downtown. This location provides better access to the public and secures higher number of visitors, it also strengthens tourist offer of the city. The move of Barnes Foundation to the City Center was highly disputable, it included a two-year legal battle. The controversy was marked by the fact, that collector himself, once derided and rejected by Philadelphia elites, despised them, and in his will he made sure, that his collection would be kept intact, invariable and in original place.
Niniejszy artykuł przedstawia losy kolekcji Alberta C. Barnesa, w skład której wchodzi jeden z najwybitniejszych na świecie zbiorów malarstwa impresjonistycznego i postimpresjonistycznego. Ze względu na jakość dzieł i sposób ich przedstawienia kolekcja ta jest niepowtarzalna: Barnes zestawiał obrazy, meble i przedmioty rzemiosła artystycznego – głównie metaloplastykę – w charakterystyczne zestawy, tzw. ansamble. Jego zbiory, które od 1925 r. mieściły się w specjalnie dla nich zaprojektowanym klasycystycznym budynku, położonym w Merion, przedmieściu Filadelfii, zostały wbrew woli fundatora przeniesione w 2012 r. do nowego gmachu, zaprojektowanego przez parę amerykańskich architektów: Toda Williamsa i Billie Tsien. Nowe Muzeum Fundacji Barnesa zlokalizowane zostało w kwartale muzeów, w śródmieściu Filadelfii, co z jednej strony zapewnia popularyzację, łatwiejszy dostęp i lepszą frekwencję, z drugiej wzbogaca ofertę turystyczną miasta. Przeprowadzce kolekcji Barnesa towarzyszyła batalia sądowa i liczne kontrowersje, wzmacniane faktem, że sam kolekcjoner, kiedyś wyśmiany i odrzucony przez elity miasta Filadelfia, wzgardził nimi, a zapisy poczynione przez niego w akcie fundacyjnym i testamencie miały zabezpieczać zbiory przed rozproszeniem, zmianami układu ekspozycji dzieł i przed przeniesieniem w inne miejsce.
Źródło:
Muzealnictwo; 2014, 55; 204-211
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
MUZEUM KALUSTA GULBENKIANA W LIZBONIE
THE CALOUSTE GULBENKIAN MUSEUM IN LISBON
Autorzy:
Anna, Jasińska,
Artur, Jasiński,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433651.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Kalust Sarkis Gulbenkian (1869–1955)
kolekcjoner
filantrop
architektura muzeów
Muzeum Gulbenkiana w Lizbonie
Calouste Gulbenkian (1869–1955)
collector
philanthropist
museum architecture
Calouste Gulbenkian Museum in Lisbon
Opis:
The Calouste Gulbenkian Museum is located off the tourist paths, on the outskirts of Europe, and far away from the centre of Lisbon, in the serenity of the Santa Gertrudes Park. Its austere concrete buildings hide treasures from the collection of an extraordinary man, a millionaire of Armenian origin, an oil magnate, and an art and garden lover. The article presents the collector, the history of his collection and the museum buildings which now form an original park and museum complex run by the Calouste Gulbenkian Foundation. In 2010, the complex was entered into the register of national monuments of Portugal, thus being the first masterpiece of the 20th-century architecture to feature in this register.
Z dala od utartych tras turystycznych, na uboczu Europy i na uboczu Lizbony, w zacisznym parku Santa Gertrudes mieści się Muzeum Kalusta Gulbenkiana. W surowych betonowych gmachach ukryte zostały skarby należące do kolekcji niezwykłego człowieka, ormiańskiego milionera, magnata naftowego, wielbiciela sztuki i miłośnika ogrodów. W artykule omówiona została sylwetka kolekcjonera, losy powstania kolekcji i historia budynków, które tworzą dziś oryginalny kompleks parkowo-muzealny, zarządzany przez Fundację Kalusta Gulbenkiana, który w 2010 r. został wpisany do rejestru zabytków, jako pierwsze arcydzieło XXwiecznej sztuki muzealnej.
Źródło:
Muzealnictwo; 2017, 58; 24-37
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies