Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "director" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Profesor Zbigniew Wawer – muzealnik
    Autorzy:
    Sobczak, Antoni Krzysztof
    Prokopczuk-Runowska, Izabela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27705502.pdf
    Data publikacji:
    2023-04-26
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    director
    museum
    cooperation
    exhibition
    publication
    conference
    Opis:
    12 grudnia 2022 r. po długiej chorobie zmarł Zbigniew Wawer – historyk, doktor habilitowany, profesor uczelni, autor licznych publikacji, producent filmowy. W latach 2012–2017 kierował Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Od 2017 r. był dyrektorem Muzeum Łazienki Królewskie. Okres jego pracy w muzealnictwie charakteryzował proces budowy relacji z partnerami zagranicznymi, nastawiony głównie na prezentację ustaleń badawczych. To też spora dynamika działań wystawienniczych eksponujących unikatowe obiekty – szczególnie polonika – oraz projekty wydawnicze. W realizacji misji muzealnej uważał je za najważniejsze. Z równie wielką atencją podchodził do powiększania kolekcji. Skutecznie zabiegał o środki finansowe na ten cel. Był też orędownikiem podnoszenia kwalifikacji pracowników. Widział potrzebę weryfikacji kompetencji muzealnych. Zachęcał do studiowania i wielu muzealników skorzystało z jego rad. Niniejszy tekst przybliża sylwetkę człowieka powszechnie znanego. Naukowca, który swoją działalność badawczą ukierunkował na ustalenie prawdy historycznej. Muzealnika, który za swoją działalność był wielokrotnie doceniany.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2023, 64; 36-42
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Professor Zbigniew Wawer a museum curator
    Autorzy:
    Sobczak, Antoni Krzysztof
    Prokopczuk-Runowska, Izabela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27704790.pdf
    Data publikacji:
    2023-04-26
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    director
    museum
    cooperation
    exhibition
    publication
    conference
    Opis:
    Following a long disease, on 12 December 2022, Zbigniew Wawer passed away: a historian, boasting a postdoctoral degree, an associate professor, author of numerous publications, and a film producer. In 2012–2017, he ran the Polish Army Museum in Warsaw, as of 2017 having become Director of the Royal Łazienki Museum. The period of his career connected with museology was marked by the process of establishing contacts with international partners focused mainly on presenting research results. It was also characterized by a high dynamics of displays meant to expose some unique artefacts, particularly Polonica, and of publishing projects. He considered these two aspects the most important in fulfilling the museum’s mission. Prof. Wawer also paid similar attention to collection extension, having demonstrated high efficiency in fundraising for the purpose. Furthermore, he strongly opted for the upgrading of his staff’s qualifications, while also seeing the necessity to verify museum-related competences. Many museum curators followed his encouragement to study. The paper presents the profile of a widely known individual in more detail; he was a researcher focused on revealing the historical truth and a museum curator frequently appreciated for his activity.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2023, 64; 37-43
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    POŻEGNANIE MARIANA SOŁTYSIAKA
    IN MEMORY OF MARIAN SOŁTYSIAK
    Autorzy:
    Leonard, Sobieraj,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432762.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Marian Sołtysiak
    dyrektor muzeum
    Płock
    zbiory secesji
    museum director
    collection of Art Nouveau
    Opis:
    Marian Sołtysiak, PhD, director of the Mazovian Museum in Płock (MMP) from 1961 to 1977, passed away on 20 November 2016. During his office, the museum was transformed into a supraregional institution, extended its collections, expanded its scientific and popularising activity, established contacts with academic and artistic circles, and acquired a new building in the Castle of the Mazovian Dukes. The most significant decision which set the institution’s further course was to start collecting Art Nouveau works, which now form the largest collection of Art Nouveau in Poland and is a showpiece of the museum. They also contributed to the network of museums in the Mazovian region, which led to the development of cultural life in our region. Marian Sołtysiak wrote publications devoted to our museum, one based on his PhD thesis The Mazovian Museum in Płock. Its history and social functions, as well as a memoir The Secesja with petrochemistry in the background. Once he left the MMP, he held important positions in various institutions in Warsaw; for example he was the organiser and first director of the Board of Historical Garden and Palace Conservation of the National Museum, Deputy Director of the Royal Castle in Warsaw, Director of the National Museum, Curator of the Arx Regia Publishing House of the Royal Castle in Warsaw, and Managing Director of the Patrimonum Foreign Enterprise. Sołtysiak was also an academic lecturer at the Pawel Wlodkowic University College in Płock and at the Pultusk Academy of Humanities, and a member of numerous Polish and international associations, museum boards, and scientific societies devoted to culture, protection of monuments and museology. For his indefatigable work for the protection of cultural heritage, he was given the award “For the guardianship of monuments” and the Annual Award from the Minister of Culture and National Heritage.
    20 listopada 2016 r. zmarł dr Marian Sołtysiak, w latach 1961–1977 Dyrektor Muzeum Mazowieckiego w Płocku (MMP). W tym czasie muzeum przekształciło się w placówkę o charakterze ponadregionalnym, powiększyło zbiory, rozwinęło działalność naukową i popularyzatorską, nawiązało szersze kontakty ze środowiskiem akademickim i artystycznym oraz zyskało nową siedzibę w Zamku Książąt Mazowieckich. Najważniejszą decyzją, wyznaczającą dalszy kierunek rozwoju było rozpoczęcie gromadzenia zbiorów sztuki secesyjnej, które stanowią największą kolekcję Art Nouveau w kraju, a zarazem są znakiem rozpoznawczym MMP. Wśród dokonań jest też współtworzenie sieci muzealnej na Mazowszu, co przyczyniło się do rozwoju życia kulturalnego w naszym regionie.Marian Sołtysiak był autorem publikacji poświęconych naszej placówce: powstałej na bazie jego pracy doktorskiej Muzeum Mazowieckie w Płocku. Historia i funkcje społeczne oraz wspomnieniowej książki Secesja z petrochemią w tle. Po odejściu z MMP zajmował ważne stanowiska w wielu instytucjach w Warszawie, był: organizatorem i pierwszym dyrektorem Zarządu Ochrony i Konserwacji Zespołów Pałacowo-Parkowych Muzeum Narodowego, zastępcą dyrektora Zamku Królewskiego, dyrektorem Muzeum Narodowego, kuratorem Ośrodka Wydawniczego Arx Regia Zamku Królewskiego, dyrektorem zarządzającym Przedsiębiorstwa Zagranicznego Partimonium. Dr M. Sołtysiak pełnił ponadto funkcję nauczyciela akademickiego w Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku i Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku, był członkiem wielu polskich i międzynarodowych stowarzyszeń, rad muzealnych, towarzystw naukowych związanych z kulturą, ochroną zabytków i muzealnictwem. Za niestrudzoną pracę na rzecz ochrony dóbr kultury został wyróżniony odznaką Za Opiekę nad Zabytkami oraz Doroczną Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2017, 58; 134-137
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    JERZY JASIUK 1932–2016
    Autorzy:
    Piotr, Mady,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432758.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Jerzy Jasiuk (1932–2016)
    Muzeum Techniki w Warszawie
    Dyrektor Muzeum Techniki
    stowarzyszenia naukowo-techniczne
    Museum of Technology in Warsaw
    Director of Museum of Technology
    scientific and technical associations
    Opis:
    Jerzy Jasiuk graduated from the Warsaw University of Technology. He was professionally connected with the Museum of Technology in Warsaw from 1956. From 1972 to 2013 he held the post of its director. His whole life was devoted to technical museology; he engaged in the popularisation of knowledge and the collective care of relics. He sat on the scientific boards of numerous museums and held social functions in many associations connected with the protection of monuments. He was also an active and valued activist in scientific and technical associations. He was always involved in the difficult dialogue about technical museology. He dreamt about founding a National Museum of Technology in Poland.
    Jerzy Jasiuk, absolwent Politechniki Warszawskiej, od 1956 r. związany zawodowo z warszawskim Muzeum Techniki NOT, w latach 1972–2013 pełnił funkcję dyrektora tego muzeum Całe swoje życie związał z muzealnictwem technicznym równolegle angażując się w popularyzację wiedzy i społeczną opiekę nad zabytkami. Był członkiem rad naukowych wielu muzeów, pełnił funkcje społeczne w wielu stowarzyszeniach związanych z ochroną zabytków, był też aktywnym i cenionym działaczem stowarzyszeń naukowo-technicznych. Zawsze angażował się w trudny dialog dotyczący muzealnictwa technicznego. Marzył o powołaniu w Polsce Narodowego Muzeum Techniki.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2017, 58; 99-101
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aleksander Gieysztor, the first director of the Royal Castle in Warsaw
    Aleksander Gieysztor – pierwszy dyrektor Zamku Królewskiego w Warszawie
    Autorzy:
    Mrozowski, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933624.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-11
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Aleksander Gieysztor
    mediewistyka
    Zamek Królewski w Warszawie
    odbudowa zabytków
    rekonstrukcja
    Medieval Studies
    Royal Castle in Warsaw
    rebuilding of historic monuments
    reconstruction
    Opis:
    Aleksander Gieysztor (1916–1999) był bez wątpienia jednym z najwybitniejszych przedstawicieli humanistyki polskiej XX wieku. Uważał się za historyka, a jego podstawowym miejscem pracy był Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego, zaś zainteresowania badawcze koncentrowały się wokół zagadnień kultury średniowiecznej. Muzealnikiem stał się, trochę wbrew własnej woli, w ostatnich dziesięcioleciach swojej aktywności zawodowej, obejmując w 1980 r. stanowisko dyrektora odbudowanego Zamku Królewskiego w Warszawie. Choć uważał się za historyka, Gieysztor był dobrze przygotowany do pełnienia tej funkcji, zawsze bowiem darzył wielkim zainteresowaniem źródła artystyczne, równie dlań ważne i czytelne jak narracja dziejopisa, akt prawny, czy zapiska kronikarska. Dał tym zainteresowaniom wyraz w licznych publikacjach, a także tworząc program i kierując w latach 1948–1955 pracami Zespołu Badań nad Początkami Państwa Polskiego. Zamek warszawski – ze względu na doniosłą rolę historyczną i symboliczną – zajął szczególne miejsce w działalności Gieysztora. Od samego początku wspierał on Stanisława Lorentza w staraniach o odbudowę Zamku, zaniechaną przez komunistyczne władze Polski. W 1971 r. został członkiem Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku, w którym kierował Komisją Archeologiczno-Historyczną. Od 1973 r. wszedł w skład zarządu tzw. Kuratorium Zamkowego – zespołu pełniącego kolegialnie funkcje dyrekcji. Wrażliwość estetyczna i erudycja artystyczna, a także głęboka znajomość kultury staropolskiej pozwoliły Gieysztorowi znakomicie odnaleźć się w gronie uczonych decydujących o kształcie i programie edukacyjnym odbudowywanego Zamku. Potem zaś – już samodzielnie – spełniać się w roli dyrektora kierującego jego urządzaniem. Była to – jak sam przyznawał – największa jego przygoda intelektualna w ostatnich dziesięcioleciach działalności naukowej. Traktował ją jako swą powinność – służbę wobec społeczeństwa złaknionego symboli kształtujących tożsamość historyczną.
    Aleksander Gieysztor (1916–1999) was unquestionably one of the most outstanding representatives of the Polish humanities in the 20th century. He considered himself a historian, and his basic workplace was the Historical Institute of the University of Warsaw, while his research focused around mediaeval culture. He became a museum professional slightly against his own will, in the last decades of his career, when taking on the position of the Director of the rebuilt Royal Castle in Warsaw. Despite thinking of himself as a historian, Gieysztor was well prepared to exert the function, since he had always been extremely interested in artistic sources, as important and clear as a historiographer’s narrative or a chronicler’s note. Not only did numerous publications testify to his interest, but he also formulated the programme of the Team for the Research into the Beginnings of the Polish State, which he headed in 1948–1955. Owing to its historical and symbolical significance, the Warsaw Castle took an important position in Gieysztor’s career. He was by Stanisław Lorentz’s side from the very beginning, supporting him in his efforts to have the Castle rebuilt, the project neglected by Poland’s Communist authorities. Having become member of the Civil Committee for Rebuilding the Royal Castle, Gieysztor headed its Archaeological-Historical section. From 1973 he became member of the so-called Castle Curator Board: a team which collegially managed the Castle. Esthetical sensitivity and artistic erudition, as well as a thorough knowledge of old-Polish culture provided Gieysztor with an excellent background to fit with the group of scholars decisive for the shape and educational programme of the reconstructed Castle; later, individually, they allowed him to find satisfaction in the role of the Director heading its furbishing. Gieysztor acknowledged this project to have been his greatest intellectual challenge in the last decades of his academic career. However, he regarded it as his duty: service to society longing for symbols to shape its historical identity.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2020, 61; 181-191
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Professor Andrzej Marek Wyrwa (1955–2022), director of The Museum of the First Piasts at Lednica
    Autorzy:
    Linetty, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27712613.pdf
    Data publikacji:
    2023-04-14
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Andrzej Marek Wyrwa
    Museum of the First Piasts at Lednica
    Adam Mickiewicz University in Poznan
    archaeology
    history
    museology
    monasticism
    Ostrów Lednicki
    Łekno
    Cistercian Order
    Opis:
    The date 17 November 2022 marked the death of Prof. Andrzej Marek Wyrwa, a historian and archaeologist, a long-standing professor at the Adam Mickiewicz University in Poznan, and Director of the Museum of the First Piasts at Lednica. Born on 22 March 1955 in Krzyż Wielkopolski, he graduated in history (1978) and archaeology (1981) from the Adam Mickiewicz University in Poznan. Bonded with his alma mater in his scholarly activity, where he worked uninterruptedly as of 1984, he was conferred doctoral degree in 1985, postdoctoral degree in 1996, and became professor in 2004. Having headed the ’Łekno’ Archaeological Expedition in 1982–2008, he conducted excavations at Ł3 archaeological site at Łekno near Wągrowiec which resulted in a spectacular discovery of pre-Romanesque rotunda relics dating back to the Early- -Piast monarchy, of a stronghold, and of a Cistercian monastery founded in 1153. In many aspects that research into the whole settlement complex around Łekno was trailblazing, extensive, and interdisciplinary. Having become Director of the Museum of the First Piasts at Lednica in 2008, over the 14 years of his contribution to that institution he implemented crucial projects enabling its operation. In 2013, he extended the archaeological reserves at Ostrów Lednicki, Giecz, and Grzybowo. He also extended the Dziekanowice seat of the Museum making the dream of generations of Polish scholars and museologists come true: to have Ostrów Lednicki’s Piasts’ heritage proudly manifested. Not so long ago, since on 7 October 2022, together with Prof. Wyrwa we happily celebrated the launch of the new Museum building. Furthermore, his academic legacy contains over 625 academic studies, works for general public, and pieces of feature writing.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2023, 64; 30-35
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Professor Janusz Durko (1915–2017)
    Profesor Janusz Durko (1915–2017)
    Autorzy:
    Sołtan, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433024.pdf
    Data publikacji:
    2018-05-21
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Professor Janusz Durko (1915–2017)
    historian
    museologist
    the Historical Museum of Warsaw
    director
    editor
    author of publications
    profesor Janusz Durko (1915–2017)
    historyk
    muzeolog
    Muzeum Historyczne m.st. Warszawy
    dyrektor
    redaktor
    autor publikacji
    Opis:
    Janusz Durko, Prof. Dr with habilitation, was a historian, an archivist, and a distinguished museologist. Born in Warsaw, he graduated from Warsaw University, history faculty (1938); then spent a whole WWII here. After the liberation from German occupation, he worked in the Capital City Reconstruction Office (Biuro Odbudowy Stolicy), then in the Institute of National Remembrance (Instytut Pamięci Narodowej) founded to conduct research on contemporary history. His doctorate degree he obtained in 1948, habilitation in 1955, professorship in 1964. In 1951, he was appointed to the post of a director of the Main Historical Museum, which two years later was changed into the Historical Museum of Warsaw. The permanent exhibition he opened in 1955 was the first, exhaustive and complete, attempt to give the synthetic presentation of Warsaw past; the museum itself – as an institution of the greatest importance in the field of historical museums in Poland at the time – was inspiring a development of historical exhibitions also in museums of other countries. This helped Janusz Durko to establish his highly regarded professional position: he had been invited to be a member of many committees, councils (including museum ones) and associations, as well as editorial boards of magazines, inter alia, “Museology”. In the years 1951–2003, when Janusz Durko was the head of the Historical Museum of Warsaw, it was one of the main institutions for research on Warsaw history, the venue of numerous conferences, sessions and temporary exhibitions. It was maintaining good relations with many other countries, creating intensely its own collection, and offering an attractive educational programme. The number of its branches was steadily growing. Among Professor’s publications (ca. 140) of various kind there is one of an undoubtedly monumental character: eight volumes of the Bibliografia Warszawy (1958–2006) edited by him, where he registered everything, or nearly everything, that was being published on Warsaw in the years 1795–1970. In recognition of Professor’s achievements he had been awarded a number of times with, inter alia: the Minister of Culture and Arts Award of 1st degree for protection of cultural heritage, the Award of Capital City of Warsaw (twice), title of “Homo Varsoviensis”, the Order of Polonia Restituta First Class – the Grand Cross with Star, the Gold Medal for Merit to Culture “Gloria Artis”. After getting retired in 2003, Professor Durko still maintained close relation with museum by being a member of the Museum Council (2004–2008). In 2015, the institution he had been running for 52 years had an honour of hosting him for the last time during the celebration of his 100th birthday. He died a year after and was buried in the Powązki Military Cemetery.
    Prof. dr hab. Janusz Durko był historykiem, archiwistą, wybitnym muzealnikiem. Urodzony w Warszawie, tu ukończył studia historyczne na UW (1938), przeżył okupację niemiecką i całą wojnę. Po wyzwoleniu pracował początkowo w Biurze Odbudowy Stolicy, potem w Instytucie Pamięci Narodowej prowadzącym badania nad historią najnowszą. Stopień doktora uzyskał w 1948 r., habilitację w 1955 r, a w roku 1964 otrzymał profesurę. W 1951 r. został powołany na stanowisko dyrektora Centralnego Muzeum Historycznego, przekształconego 2 lata później w Muzeum Historyczne m.st. Warszawy. Otwarta przez niego w 1955 r. ekspozycja stała była pierwszą bardzo obszerną i kompletną próbą syntetycznego przedstawienia przeszłości Warszawy – warszawskie muzeum, jako placówka na polu muzealnictwa historycznego w Polsce w tamtych czasach najważniejsza, wywarło wpływ na kształtowanie się wystawiennictwa historycznego także w innych krajach. Przyczyniło się to do umocnienia pozycji zawodowej Janusza Durko – zapraszano go do wielu komitetów, rad (w tym muzealnych) i stowarzyszeń, był też członkiem wielu komitetów redakcyjnych, m.in. „Muzealnictwa”. W latach 1951–2003, gdy prof. J. Durko stał na czele Muzeum Historycznego m.st. Warszawy, było ono jednym z głównych ośrodków badań nad historią Warszawy, miejscem wielu konferencji, sesji i wystaw czasowych, utrzymywało liczne kontakty międzynarodowe, intensywnie budowało zbiory własne, przyciągało również bogatą ofertą edukacyjną. Stale rosła liczba jego oddziałów. W dorobku profesora liczącym ok. 140 różnego rodzaju publikacji, dziełem największym jest bez wątpienia, wydawana pod jego redakcją naukową, ośmiotomowa Bibliografia Warszawy (1958–2006), rejestrująca wszystko lub prawie wszystko co opublikowano na temat miasta w latach 1795–1970. Wyrazem uznania dla dokonań Profesora były liczne przyznane mu odznaczenia, m.in.: nagroda I stopnia Ministra Kultury i Sztuki za ochronę dziedzictwa kulturowego, dwukrotnie nagroda m.st. Warszawy, tytuł Homo Varsoviensis, Krzyż Wielki z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski i złoty medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Po przejściu w 2003 r. na emeryturę profesor utrzymywał nadal bliskie kontakty z muzeum, pełniąc funkcję członka jego Rady Muzealnej (2004–2008). Po raz ostatni progi instytucji, której dyrektorem był przez 52 lata, przekroczył w 2015 r., by wziąć udział w uroczystości zorganizowanej dla uczczenia 100. rocznicy jego urodzin. Kilkanaście miesięcy później zmarł i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2018, 59; 63-67
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Franciszek Cemka – a friend and advocate of museology
    Franciszek Cemka – przyjaciel i orędownik muzealnictwa
    Autorzy:
    Jaśczak, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433026.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-28
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Franciszek Cemka (1946–2018)
    Museum Department at the Ministry of Culture and National Heritage
    director
    museology
    expert
    council
    Departament Muzeów Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
    dyrektor
    muzealnictwo
    ekspert
    rada
    Opis:
    On 12 October 2018, Jan Franciszek Cemka passed away. Born in Tuchola in 1946, he was an archaeologist, graduate from the Department of Philosophy and History of the University of Lodz, an expert on museology, a civil servant, Director of the Museum Department, and later of the Department of National Heritage at the Ministry of Culture and National Heritage, a Minister’s adviser, mentor of young administration officials. Resorting to his expertise, Director Franciszek Cemka actively participated in the transformation processes of Polish museology, e.g. he coordinated the implementation of the Archaeological Photo of Poland Project; as an expert, he coauthored the Act on Museums of 1996; he also contributed to organizing the International Auschwitz Council. As the head of the Ministry Department for Museums in Poland, he actively participated in numerous bodies related to this sphere of culture. Moreover, he authored many papers on museology published in professional periodicals. For his longstanding work and civil service, Franciszek Cemka was given many state and professional decorations.
    12 października 2018 r. zmarł Jan Franciszek Cemka. Urodzony w Tucholi w 1946 r., archeolog, absolwent Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego, ekspert w dziedzinie muzealnictwa, urzędnik państwowy, dyrektor Departamentu Muzeów, potem Departamentu Dziedzictwa Narodowego w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, radca ministra, mentor młodych urzędników. Dyrektor Franciszek Cemka służył swoją wiedzą ekspercką i aktywnie uczestniczył w procesach przemiany polskiego muzealnictwa, m.in. koordynował realizację projektu Archeologiczne Zdjęcie Polski, jako wybitny ekspert był współautorem ustawy o muzeach z 1996 r., uczestniczył w organizacji Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej. Kierowanie ministerialnym departamentem ds. muzeów w Polsce przekładało się na aktywne uczestnictwo w wielu gremiach związanych z tą dziedziną kultury. Był także autorem licznych tekstów na temat muzealnictwa ukazujących się w fachowych periodykach. Za swą długoletnią pracę i służbę państwową został uhonorowany wieloma odznaczeniami państwowymi i branżowymi.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2019, 60; 39-41
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Willi Drost – ostatni dyrektor Stadtmuseum (muzeum miejskiego) w Gdańsku
    Willi Drost: the last director of the Stadtmuseum (city museum) in Gdańsk
    Autorzy:
    Kramer-Galińska, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432915.pdf
    Data publikacji:
    2019-07-11
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Wolne Miasto Gdańsk
    Muzeum Miejskie w Gdańsku
    Stadt - und Provinzialmuseum
    Willi Drost (1892–1964)
    narodowy socjalizm
    straty wojenne
    badania proweniencyjne
    nazistowska grabież dzieł sztuki
    Free City of Gdańsk
    City Museum in Gdańsk
    Stadt- und Provinzialmuseum
    National Socialism
    war losses
    provenance studies
    Nazi looting of artworks
    Opis:
    O ile historia Wolnego Miasta Gdańska (1920–1939) doczekała się w Polsce po 1989 r. wielu naukowych opracowań, o tyle działalność instytucji i osób – w szczególności gdańszczan narodowości niemieckiej, którzy odgrywali znaczącą rolę w życiu politycznym, kulturalnym, naukowym, oświatowym i duchowym Gdańska do 1945 r. – pozostaje w znacznej mierze ciągle nieopracowana. Taką postacią jest urodzony w tym mieście w 1892 r. Willi Drost. Po studiach oraz pracy naukowej w Lipsku, Marburgu, a także Kolonii i Królewcu powrócił w 1930 r. do Gdańska, gdzie powierzono mu posadę kustosza, następnie konserwatora zabytków Wolnego Miasta Gdańska, a od 1938 r. funkcję dyrektora Muzeum Miejskiego. Sprawował ją nieprzerwanie do 1945 roku. Od 1930 r. był także wykładowcą historii sztuki w Wyższej Szkole Technicznej (Technischer Hochschule), kustoszem Zbiorów Muzealnych całego obszaru Gdańsk – Prusy Zachodnie. Efektem pracy naukowej są jego liczne publikacje z zakresu teorii sztuki, malarstwa nowożytnego północnej Europy oraz sztuki Gdańska. Zasługą Drosta były prowadzone od 1934 r. prace inwentaryzacyjne zabytkowych kościołów gdańskich. Na podstawie zachowanych materiałów Drost opracował oraz opublikował w latach 1957–1964 5-tomową serię pt. Zabytki Sztuki Miasta Gdańska (Kunstdenkmäler der Stadt Danzig). W czasie II wojny światowej, wspólnie z prof. Erichem Volmarem, kierował akcją zabezpieczania i ewakuacji dzieł sztuki z Muzeum Miejskiego, Sali Czerwonej Ratusza, Dworu Artusa, Domu Uphagena, kościołów i innych obiektów zabytkowych. Bezpośrednio po jej zakończeniu Drost pozostał w Gdańsku i pomagał polskim historykom sztuki w odzyskaniu dzieł sztuki ukrytych w mieście i okolicach. Wiosną 1946 r. wyjechał do Niemiec i wykładał na uniwersytetach w Hamburgu oraz w Tybindze. Do końca życia pozostał propagatorem dziedzictwa kulturowego Gdańska. W uznaniu zasług uhonorowano Drosta licznymi nagrodami w Niemczech, a w 1992 r., w 100-lecie urodzin, odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową usytuowaną przed budynkiem dawnego Muzeum Miejskiego, a dziś Narodowego w Gdańsku. Artykuł ma przybliżyć działalność Drosta jako muzealnika oraz przypomnieć jego zasługi dla Gdańska.
    As much as the history of the Free City of Danzig (1920–1939) has been dedicated numerous academic studies, the activity of its institutions and people, particularly Gdańsk residents of German nationality who played a significant role in the city’s political, cultural, scientific, educational, and spiritual life until 1945 has been hardly investigated. One of such individuals is Willi Drost born in Gdańsk in 1892. Following his studies and academic work in Leipzig, Marburg, Cologne, and Konigsberg, in 1930 he returned to Gdańsk, where he was offered the position of a custodian and later conservator of monuments of the Free City of Gdańsk; furthermore, as of 1938 he was appointed Director of the City Museum, which he remained uninterruptedly until 1945. Beginning from 1930, he was also professor of art history at the Technischer Hochschule, engineering university, as well as curator of Museum Collections for the whole region of Gdańsk – Western Prussia. His scholarly activity yielded numerous publications in art theory, North European modern painting, and Gdańsk art. Furthermore, Drost takes credit for the inventory of Gdańsk historic churches conducted from 1934 onwards. Resorting to the preserved materials, in 1957–1964, Drost published a 5-volume series titled Art Monuments of the City of Gdańsk (Kunstdenkmäler der Stadt Danzig). During WW II, together with Prof. Erich Volmar, he supervised the action of protecting and evacuating art works from the City Museum, Town Hall’s Red Room, Artus Manor, Uphagen’s House, as well as from churches and other historic facilities. Directly following the end of WW II, Drost stayed on in Gdańsk, helping Polish art historians to recover art works hidden in the city and its vicinity. Having left for Germany in the spring of 1946, he was professor at Hamburg and Tubingen universities. Until his last days he continued to promote the cultural heritage of Gdańsk. In recognition of his merits, Drost was honoured with numerous awards in Germany, while in 1992, on the 100th anniversary of his Birthday, a plaque commemorating him was unveiled in front of the building of the former City Museum (Stadtmuseum), today housing the National Museum in Gdańsk. The paper’s goal is to popularize Drost’s endeavours as a museologist, and to recall all he did for Gdańsk.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2019, 60; 108-120
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Museum curator by vocation. Canon Mirosław Nowak PhD (1961–2021): director of the Warsaw Archdiocese Museum
    Muzealnik z powołania. Ksiądz kan. Dr Mirosław Nowak (1961–2021) – dyrektor Muzeum Archidiecezji Warszawskiej
    Autorzy:
    Korpysz, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932739.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-06
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Fr. Mirosław Nowak Warsaw Archdiocese Museum
    Solec
    1 Dziekania Street
    Michael Willmann’s Exhibition
    ‘ARS SACRA Church Museums and Treasuries’ Association
    ks. Mirosław Nowak
    Muzeum Archidiecezji Warszawskiej
    Dziekania 1
    wystawa Michaela Willmanna
    Stowarzyszenie „Muzea i Skarbce Kościelne ARS SACRA”
    Opis:
    Having fought a long and tough battle against COVID-19, on 11 April 2021, Mirosław Nowak PhD, a theologian, art historian, museum curator, Archdiocese Conservator, and the Director of the Warsaw Archdiocese Museum, passed away. In 1982–1987, Fr. Mirosław studied art history at the History Department of the University of Warsaw, at the same time studying philosophy and theology at the Higher Metropolitan Seminary in Warsaw. Having taken holy orders in 1990, throughout his life he was able to successfully harmonize his ministry with the profession of an art historian. With his research focused on Baroque art, in 2006, he defended his doctoral dissertation on the Chapel of Blessed Ceslaus in the Wrocław church of the Dominicans. Fr. Mirosław Nowak performed many Diocese-wide functions, with 2013 being for him breakthrough: it was then that he became Director of the Warsaw Archdiocese Museum. Under him, the Museum was moved to a new extensive home in the centre of Warsaw’s Old Town; he mounted a permanent exhibition, and created an energetic cultural centre of high impact. At the Museum, he organized lectures, shows, authors’ presentations, concerts, and conferences. Fr. Nowak established contacts with other museums in Poland and abroad; he organized around 40 temporary exhibitions, among which the biggest and most interesting was that dedicated to the Silesian master of the Baroque Michael Willmann, The Warsaw Archdiocese Museum will painfully miss a good human and an excellent director.
    11 kwietnia 2021 r., po długim i ciężkim zmaganiu się z wirusem COVID-19, zmarł ksiądz dr Mirosław Nowak, teolog, historyk sztuki i muzealnik, Konserwator Archidiecezjalny i dyrektor Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. Ksiądz Mirosław w latach 1982–1987 studiował historię sztuki na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego i równolegle filozofię oraz teologię w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym. W 1990 r. przyjął święcenia kapłańskie. Przez całe życie umiejętnie łączył pracę duszpasterską z zawodem historyka sztuki. W latach 1998–2008 kierował Biblioteką Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Prowadził badania nad sztuką baroku i w 2006 r. obronił pracę doktorską nt. kaplicy bł. Czesława przy wrocławskim kościele dominikanów. Pełnił wiele ważnych funkcji ogólnodiecezjalnych. Rok 2013 był dla księdza Mirosława Nowaka przełomowy – został dyrektorem Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. Pełnił tę funkcję przez 7 lat, do swojej śmierci. W tym czasie przeprowadził muzeum do nowej, obszernej siedziby w centrum warszawskiego Starego Miasta, urządził ekspozycję stałą i stworzył prężną placówkę kulturalną o dużym znaczeniu. Organizował w muzeum wykłady, pokazy i prezentacje autorskie, koncerty i sympozja. Nawiązał kontakty z innymi placówkami muzealnymi w kraju i za granicą, zorganizował ok. 40 wystaw czasowych, w tym największą i najciekawszą – barokowego mistrza śląskiego Michaela Willmanna. Muzeum Archidiecezji Warszawskiej żegna dobrego człowieka i wspaniałego dyrektora.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 173-178
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Overview of 2018 amendments to the act on organizing and running cultural activity and the act on museums
    Przegląd zmian z 2018 r. Ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz ustawy o muzeach
    Autorzy:
    Golat, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432925.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-04
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    act amendments
    state aid (EEA)
    “foreign cultural institutions”
    competition for director position
    postgraduate students
    “Guardian of National Memorial Site” Medal
    słowo klllllllucz
    nowelizacje ustaw
    pomoc publiczna (EOG)
    „zagraniczne instytucje kultury”
    konkursy na stanowisko dyrektora
    doktoranci
    medal „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej”
    Opis:
    The year 2018 did not yield any breakthrough amendments to the Act on Museums. Those adopted were essentially meant to either adjust or complement the existing acts, and were adopted as the consequence of the amendments to other laws. However, the Act on Organizing and Running Cultural Activity, which actually stands as the systemic reference, particularly when it comes to museums operating as cultural institutions, was amended in 2018 to a greater extent. The widest range of the above amendments related to the organizational aspects of the operation of Polish cultural institutions. Firstly, the option of establishing cultural institutions with their seat on the territory of Poland was introduced; this on the grounds of contracts concluded by ministers and managers of central government offices with the organizations active within the area of the protection of national heritage and established in compliance with foreign law (Amendment of 12 April 2018 to the Law on Organizing and Running Cultural Activity). Additionally, the provisions defining competition for the appointment of the director of a cultural institution in compliance with the Amendment of 6 December 2018 to the above Act were substantially extended. The adjusting character in this context can be seen in the amendment to Article 16.4.3 of the Act on Organizing and Running Cultural Activity resulting from the new provisions on the representative trade union organization in the Trade Unions Act, resulting from the Act’s amendment of 5 July 2018. The second scope of the discussed amendments include those of financial character. This can be said both of the amendment of 12 April 2018, related to designated fund and foreseeing allocating them for tasks under state patronage, as well as of the Amendments of 8 April 2017 to the Act on Organizing and Running Cultural Activity in relation to awarding state aid from Norway Funds and EEA. As far as amendments to the Act on Museums in 2018 are concerned, these were reduced to two of very limitedrange ones, so-called terminology amendments of 3 August 2018 within the framework of the regulations introducing the Act on Higher Education and Science, limited to the new phrasing of Articles 10.3.1 and 10.3.2 of the Act on Museums, these dealing currently with postgraduate students, and the amendment of 28 January 2018 consisting in incorporating new Par. 6b in the Act on Museums opening the option for the Medal of the “Guardian of National Memorial Sites”.
    Rok 2018 nie przyniósł przełomowych nowelizacji Ustawy o muzeach. Uchwalone w nim zmiany tej ustawy miały zasadniczo dostosowawczy lub uzupełniający charakter i zostały dokonane w związku z nowelizacją innych ustaw. W większym stopniu w 2018 r. zmienione zostały przepisy Ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, która dla muzeów stanowi systemowy punkt odniesienia, zwłaszcza jeżeli chodzi o muzea działające w formule instytucji kultury. W najszerszym zakresie przedmiotowe zmiany ustawowe dotyczyły aspektów organizacyjnych polskich instytucji kultury. Po pierwsze wprowadzona została możliwość tworzenia instytucji kultury z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – na podstawie umów, zawieranych przez ministrów i kierowników urzędów centralnych z podmiotami prowadzącymi działalność w zakresie ochrony dziedzictwa narodowego utworzonymi na podstawie prawa obcego (na mocy nowelizacji z 12 kwietnia 2018 r. Ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej). W istotnym stopniu rozbudowana została poza tym regulacja konkursów na stanowisko dyrektora instytucji kultury, w ramach nowelizacji z 6 grudnia 2018 r. powyższej ustawy. Dostosowawczy charakter w tym kontekście miała zmiana art. 16. ust. 4. pkt 3. Ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, związana z nową regulacją reprezentatywnej organizacji związkowej w Ustawie o związkach zawodowych, wynikająca z nowelizacji tej ustawy z 5 lipca 2018 roku. Drugi zakres omawianych zmian ma aspekt finansowy. Został uwzględniony zarówno w nowelizacji z 12 kwietnia 2018 r., przewidującej m.in. zmiany dotyczące udzielania dotacji celowych na zadania objęte mecenatem państwa, jak również w nowelizacji z 8 grudnia 2017 r. Ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, dotyczącej udzielania pomocy publicznej z funduszy norweskich i EOG. Jeżeli chodzi natomiast o zmiany w Ustawie o muzeach z 2018 r., to ograniczały się one do 2 niewielkich zakresowo nowelizacji, tzn. terminologicznej nowelizacji z 3 sierpnia 2018 r., w ramach Przepisów wprowadzających Ustawę – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, sprowadzającej się do nadania nowego brzmienia art. 10. ust. 3.a pkt 1. i 2. Ustawy o muzeach, w których mowa jest obecnie o doktorantach, oraz nowelizacji z 28 stycznia 2018 r., polegającej na dodaniu w Ustawie o muzeach nowego art. 6b, który przewiduje możliwość nadania medalu „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej”.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2019, 60; 33-38
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies