Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "questionnaire survey" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Choroba symulatorowa w szkoleniu pilotów wojskowych i cywilnych różnych typów statków powietrznych
Simulator sickness in the aircraft training of military and civil pilots of various types of aircraft
Autorzy:
Wojciechowski, Przemysław
Błaszczyk, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2162685.pdf
Data publikacji:
2019-06-14
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
choroba symulatorowa
rzeczywistość wirtualna
pilot
badanie ankietowe
symulatory
kwestionariusz SSQ
simulator sickness
virtual reality
questionnaire survey
simulators
Simulator Sickness Questionnaire
Opis:
Wstęp Wraz z większą popularnością i dostępnością szkoleń symulatorowych wykorzystywanych do treningu pilotów zaobserwowano pojawianie się licznych efektów ubocznych tej technologii. Objawy choroby symulatorowej są zbliżone do dolegliwości związanych z chorobą lokomocyjną – m.in. zawroty głowy, wymioty, a także dezorientacja przestrzenna oraz ograniczenie zdolności koncentracji. Zależą one jednak od indywidualnych predyspozycji użytkowników symulatorów. Materiał i metody Celem pracy była ocena prawdopodobieństwa wystąpienia choroby symulatorowej podczas ćwiczeń w wirtualnej rzeczywistości oraz jej wpływu na efektywność szkolenia. Próba badawcza liczyła 32 wojskowych i 16 cywilnych pilotów różnych typów statków powietrznych. W celu subiektywnej oceny stanu psychofizycznego pilotów wykorzystano ankietę wzorowaną na Simulator Sickness Questionnaire (SSQ). Wyniki Wyodrębniono 4 główne czynniki wpływające na możliwość wystąpienia choroby symulatorowej: wiek badanej osoby, zróżnicowanie misji, rodzaj statku powietrznego i podatność na chorobę lokomocyjną. Wnioski W związku z indywidualnymi predyspozycjami badanych pilotów określenie ryzyka wystąpienia choroby symulatorowej wydaje się trudne. Istnieją jednak czynniki, które zwiększają prawdopodobieństwo zachorowania – przeziębienie, spożywane leki, niedobór snu i ogólne zmęczenie. Niepokojący jest brak wiedzy na temat choroby symulatorowej wśród pilotów. Warto zatem zastanowić się nad możliwościami edukacji tej grupy zawodowej w tym zakresie, przede wszystkim w celu uzyskiwania lepszych wyników w sesjach symulatorowych, w sytuacji łatwego dostępu do wirtualnej rzeczywistości. Med. Pr. 2019;70(3):317–325
Background With the rise in popularity and availability of simulators for the aircraft training of pilots, numerous side effects of that technology have been noted among their users. The symptoms of simulator sickness are similar to the symptoms of motion sickness. Dizziness, nausea, as well as spatial disorientation and a limited capacity for concentration may be observed. However, those symptoms depend on individual user’s predispositions. Material and Methods The aim of the research was to assess the probability of occurrence of simulator sickness during exercises in virtual reality, and its impact on the effectiveness of training. Thirty two military and 16 civilian pilots of various types of aircraft took part in the research. For the subjective assessment of the psychophysical condition of the pilots, a questionnaire based on Simulator Sickness Questionnaire (SSQ) was used. Results Four main factors that are associated with the prevalence of simulator sickness have been identified, i.e., age, a variety of missions, a type of aircraft and susceptibility to motion sickness. Conclusions Due to the individual characteristics of each person, determining the risk of occurrence of simulator sickness seems to be difficult. However, there are some factors that increase the probability of getting sick, including cold, medications, lack of sleep and general fatigue. The lack of knowledge about simulator sickness among aircraft pilots appears rather alarming. When access to virtual reality is so wide, the possible ways of expanding the knowledge in this area should be considered, especially in order to obtain better results in simulator sessions. Med Pr. 2019;70(3):317–25
Źródło:
Medycyna Pracy; 2019, 70, 3; 317-325
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmęczenie pracą u kierowców autobusów miejskich
Work fatigue in urban bus drivers
Autorzy:
Makowiec-Dąbrowska, Teresa
Siedlecka, Jadwiga
Gadzicka, Elżbieta
Szyjkowska, Agata
Dania, Marta
Viebig, Piotr
Kosobudzki, Marcin
Bortkiewicz, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164388.pdf
Data publikacji:
2015-11-26
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
kierowcy
zmęczenie fizyczne
zmęczenie psychiczne
zmęczenie wzrokowe
nawyki żywieniowe
badania kwestionariuszowe
drivers
physical fatigue
mental fatigue
visual fatigue
dietary habits
questionnaire survey
Opis:
Wstęp Kierowcy autobusów miejskich są grupą zawodową, w której ryzyko wystąpienia zmęczenia jest szczególnie duże. Celem badania było sprawdzenie, czy subiektywna ocena kierowców dotycząca zmęczenia pozwala na określenie jego poziomu, uwarunkowań i przyczyn. Materiał i metody Badanie przeprowadzono w grupie losowo dobranych 45 kierowców autobusów (średni wiek – 43,7±7,9 lat, staż na stanowisku kierowcy – 14,7±8,6 lat), zatrudnionych w przedsiębiorstwie komunikacji miejskiej w dużej aglomeracji. U wszystkich badanie wykonano 4-krotnie – przed pracą i po pracy na trasie „łatwej” (poza centrum miasta, małe natężenie ruchu) oraz przed pracą i po pracy na trasie „trudnej” (centrum miasta, duże natężenie ruchu). Zastosowano „Kwestionariusz do badania zmęczenia” wzorowany na liście objawów zmęczenia przygotowanej przez Japan Research Committee of Fatigue. Wyniki Kierowcy ocenili, że ich zmęczenie po pracy było znacząco większe niż przed pracą. Rodzaj zmęczenia po pracy nie był zależny od rodzaju trasy, ale oceny większości symptomów zmęczenia były wyższe po trasach „trudnych” (dla 7 symptomów różnice były statystycznie istotne). Jedynie oceny zmęczenia nóg, uczucia ociężałości, mrużenia oczu i konieczności wytężania wzroku osiągały wyższy poziom po pracy na trasach „łatwych”. Stwierdzono, że poziom zmęczenia był istotnie skorelowany z cechami pracy (czas pracy, długość trasy, liczba przystanków itp.) oraz z obfitością posiłku i rodzajem spożywanego napoju (kawa vs inne) przed pracą. Wnioski Zastosowany „Kwestionariusz do badania zmęczenia” okazał się narzędziem czułym i przydatnym do oceny poziomu i przyczyn zmęczenia. Związek symptomów zmęczenia z cechami pracy i stylem życia wskazuje, że w zapobieganiu zmęczeniu kierowców autobusów niezbędne są działania zarówno pracodawcy, jak i pracowników. Med. Pr. 2015;66(5):661–677
Background Bus drivers are a special group of professional drivers who are at a very high risk of fatigue. The aim of the study was to examine whether the driver’s subjective assessment of fatigue allows for the determination of its level and identification of its causes. Material and Methods The study group comprised 45 randomly selected bus drivers (mean age – 43.7±7.9 years, period of employment as drivers – 14.7±8.6 years). Examinations were performed in all subjects four times – before and after work on the “easy” route (outside the city center, small traffic intensity) and before and after work on the “difficult” route (city center, heavy traffic). The fatigue test questionnaire, based on the list of symptoms of fatigue prepared by the Japan Research Committee of Fatigue, was used in the study. Results The rating of fatigue after the work was significantly higher than that before the work. The profile of fatigue after work was not influenced by the type of route, but the assessment of most symptoms of fatigue reached a higher level after the “difficult” routes and the differences were statistically significant for 7 symptoms. Only the ratings of leg fatigue, feeling of heaviness, and the necessity to squint eyes and gaze with effort reached the higher levels after driving the “easy” routes. It has been found that the level of fatigue was significantly correlated with the job characteristics (driving time, the length of the route, number of stops, etc.) and with the abundance of food ingested and type of beverage (coffee vs. others) drunk prior to driving. Conclusions The questionnaire used in our study to assess the subjective feeling of fatigue has proved to be a sensitive and useful tool for indicating the level and causes of fatigue. The relationship between the symptoms of fatigue and the characteristics of job and lifestyle shows that actions must be taken by both the employers and employees to prevent fatigue in bus drivers. Med Pr 2015;66(5):661–677
Źródło:
Medycyna Pracy; 2015, 66, 5; 661-677
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Factors influencing biosafety level and lai among the staff of medical laboratories
Czynniki wpływające na poziom bezpieczeństwa i infekcje wśród pracowników laboratoriów diagnostycznych
Autorzy:
Kozajda, Anna
Bródka, Karolina
Szadkowska-Stańczyk, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2166786.pdf
Data publikacji:
2014-11-04
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
laboratoria diagnostyczne
ryzyko zawodowe
infekcje
zawodowa ekspozycja na krew
postępowanie poekspozycyjne
badanie ankietowe
medical laboratories
occupational biohazards
Laboratory Acquired Infections
blood exposure
post exposure prophylaxis
questionnaire survey
Opis:
Background: The aim of the study was to assess the biological risks of medical laboratory employees with particular focus on laboratory acquired infection (LAI), activities having the greatest risk, accidents with biological material, post exposure procedure, preventive measures and workers' knowledge about biological exposure. Materials and Methods: The study involved 9 laboratories. A questionnaire survey was attended by 123 employees and 9 heads of these units with the use of two questionnaires for laboratory workers and the managers. Results: 32.5% of the respondents (40 persons) had an accident at least once. Needlestick or a broken glass injury covered 18.7% respondents (23 persons), while splashing the skin, mucous membranes or conjunctivae related to 22.8% (28 persons). Among the employees who had an accident, only 45% of the respondents (18 persons) reported this to the manager. Microbes dominant in the biological material were known only to 57 respondents (46.3%), less than half could correctly give an example of a disease (57 persons, 46.3%). More than half of the respondents admitted that they do not know all of the possible routes of infection while working in the laboratory (68 persons, 55.3%). Conclusions: In the study population, a high incidence of accidents was observed, usually during blood sampling and transfer of biological material. Condition of the workers' equipment with personal protective measures and laboratory facilities in devices to reduce the risk of infection and procedures for handling the potentially infectious material should be considered as insufficient. Lack of basic knowledge of the employees about biohazards at workplaces was shown. Med Pr 2013;64(4):473–486
Wstęp: Celem badania była ocena zagrożenia pracowników laboratoriów diagnostycznych szkodliwymi czynnikami biologicznymi, ze szczególnym uwzględnieniem infekcji (LAI - laboratory acquired infection), czynności o największym ryzyku, wypadków z udziałem materiału biologicznego, postępowania poekspozycyjnego i stosowanych środków profilaktycznych oraz wiedzy o narażeniu na czynniki biologiczne. Materiał i metody: Badaniem objęto 9 laboratoriów. Ogółem w badaniu wzięło udział 123 pracowników i 9 kierowników tych jednostek. Zastosowano 2 kwestionariusze - dla pracowników i kierowników. Wyniki: Aż 32,5% badanych (40 osób) przynajmniej raz uległo wypadkowi z udziałem potencjalnie zakaźnego materiału biologicznego. Zakłucia igłą zabrudzoną krwią bądź skaleczenia szkłem z potłuczonej probówki z krwią dotyczyły 18,7% badanej grupy (23 osoby), natomiast zachlapanie skóry, błon śluzowych bądź spojówek materiałem biologicznym - 22,8% (28 osób). Wśród pracowników, którzy ulegli wypadkowi, tylko 45% badanych (18 osób) zgłosiło wypadek przełożonemu. Mniej niż połowa potrafiła wskazać drobnoustroje dominujące w opracowywanym materiale biologicznym (57 osób, 46,3%) i tyle samo osób potrafiło prawidłowo podać przykład choroby przez nie wywoływanej (57 osób, 46,3%). Ponad połowa badanych przyznała, że nie zna wszystkich możliwych dróg zakażenia (68 osób, 55,3%). Wnioski: Odnotowano wysoką częstość wypadków z udziałem czynnika biologicznego, najczęściej podczas pobierania krwi i przenoszenia materiału biologicznego. Stan wyposażenia pracowników w środki ochrony indywidualnej oraz wyposażenie laboratoriów w urządzenia zmniejszające ryzyko infekcji, a także w procedury postępowania z materiałem potencjalnie zakaźnym należy uznać za niewystarczający. Wykazano braki w elementarnej wiedzy pracowników o potencjalnych drogach zakażenia podczas wykonywania prac z materiałem biologicznym, o skutkach zdrowotnych i właściwych zachowaniach ograniczających ryzyko infekcji. Med. Pr. 2013;64(4):473–486
Źródło:
Medycyna Pracy; 2013, 64, 4; 473-486
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies