Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "coping" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Radzenie sobie ze stresem wywołanym mobbingiem w miejscu pracy: przegląd parasolowy
    Coping with stress caused by workplace bullying: umbrella review
    Autorzy:
    Warszewska-Makuch, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2162673.pdf
    Data publikacji:
    2019-04-19
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    radzenie sobie
    strategie radzenia sobie
    stres w pracy
    zastraszanie w miejscu pracy
    mobbing
    negatywne zachowania w pracy
    zasoby służące radzeniu sobie
    coping
    coping strategies
    work stress
    workplace bullying
    negative work behavior at work
    coping resources
    Opis:
    Wiedza na temat reakcji ofiar na stresujące wydarzenia jest ważna, ponieważ pozwala osobom odpowiedzialnym za przeciwdziałanie mobbingowi wybrać odpowiednie strategie interwencji, kiedy pojawia się on w organizacji. Wczesne rozpoczęcie interwencji jest istotne, ponieważ mobbing nie podlega kontroli ofiary, która ma niewiele sposobów radzenia sobie z nim. Osobom doświadczającym mobbingu wiedza na temat powszechnych reakcji na to zjawisko może pomóc, ograniczając te reakcje i ułatwiając stosowanie zachowań polegających na poszukiwaniu pomocy. Celem niniejszego przeglądu było ustalenie, czy i jakie style oraz strategie radzenia sobie ze stresem mogą odgrywać istotną rolę w procesie doświadczania mobbingu w miejscu pracy. Przegląd obejmuje artykuły opublikowane w latach 1984–2018. Wyniki badań mogą świadczyć o tym, że w obliczu mobbingu wszystkie formy radzenia sobie są obojętne, a niekiedy mogą wręcz pogarszać sytuację ofiary. Dzieje się tak, ponieważ doświadczanie mobbingu jest sytuacją wysoce traumatyczną, której ofiary doświadczają przez dłuższy czas. Dlatego mobbing można zaliczyć do obiektywnych, uniwersalnych stresorów, który większość jednostek, niezależnie od ich percepcji, będzie wprowadzać w stan silnego stresu. Med. Pr. 2019;70(2):249–257
    The knowledge about victims’ reactions to stressful events is important when it comes to the selection of the appropriate intervention strategies by people responsible for dealing with workplace bullying whenever it occurs in the organization. Early initiation of interventions is important, especially because workplace bullying is a situation not controlled by the victim who remains with a small selection of the possible forms of coping. For people experiencing workplace bullying, the knowledge about common reactions to this phenomenon may prove useful in itself, both reducing the discussed reactions and facilitating behaviors based on seeking help. The purpose of this review was to determine whether and which styles and strategies for coping with stress can play an important role in the process of experiencing bullying in the workplace. The review covered articles published in 1984−2018. The results of previous research may indicate that, in the face of workplace bullying, all forms of coping are indifferent, and sometimes may even worsen the situation of the victim. Undoubtedly, the reason for this is the fact that experiencing workplace bullying is a highly traumatic situation which continues over an extended period of time. Therefore, bullying can be included into those objective, universal stressors that will put most individuals, regardless of their perception, under strong stress. Med Pr. 2019;70(2):249–57
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2019, 70, 2; 249-257
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wybrane cechy osobowości pielęgniarek a elastyczność w radzeniu sobie ze stresem – moderacyjna rola wieku i stażu pracy
    Selected personality traits of nurses and flexibility in coping with stress – a moderating role of age and seniority
    Autorzy:
    Janicka, Martyna J.
    Basińska, Małgorzata A.
    Sołtys, Michalina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2085622.pdf
    Data publikacji:
    2020-07-24
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    cechy osobowości
    stres
    pielęgniarki
    staż pracy
    radzenie sobie ze stresem
    elastyczność w radzeniu sobie
    personality traits
    stress
    nurses
    seniority
    coping with stress
    flexibility in coping
    Opis:
    WstępW wynikach wielu badań wskazuje się, że zawód pielęgniarki obciążony jest zwiększonym ryzykiem doświadczania stresu oraz wypalenia zawodowego. Efektywne radzenie sobie ze stresem może zarówno chronić przed wypaleniem, jak i wpływać na jakość sprawowanej nad pacjentem opieki. Na efektywność mają wpływ m.in. cechy osobowości. W badaniu postanowiono sprawdzić, czy empatia, impulsywność i skłonność do ryzyka pełnią rolę predykcyjną dla elastyczności w radzeniu sobie ze stresem.Materiał i metodyZastosowano Kwestionariusz impulsywności IVE Eysencka i Eysenck w polskiej adaptacji Jaworowskiej oraz Kwestionariusz Elastyczności w radzeniu sobie ze stresem Basińskiej i wsp. Oba narzędzia charakteryzowały się zadowalającymi parametrami statystycznymi. Badani wypełniali także ankietę osobową. Analizowano wyniki uzyskane od 137 pielęgniarek.WynikiSkłonność do ryzyka korelowała istotnie statystycznie z elastycznością w radzeniu sobie ze stresem oraz wszystkimi jej wymiarami (repertuarem strategii, zmiennością strategii oraz refleksyjnością) na poziomie niskim. Nie wykazano podobnych zależności dla empatii oraz impulsywności. W predykcyjnej ocenie roli wybranych cech osobowości dla elastyczności w radzeniu sobie ze stresem tylko skłonność do ryzyka była istotnym predyktorem. Choć model okazał się istotny statystycznie, pozwalał wyjaśnić zmienność elastyczności tylko w 7%.WnioskiWystępowała niska istotna statystycznie zależność między skłonnością do ryzyka u pielęgniarek a ich elastycznością w radzeniu sobie ze stresem. Empatia i impulsywność nie pełniły roli predykcyjnej.
    BackgroundThe results of numerous studies indicate that the nurse profession is burdened with an increased risk of feeling stressed and experiencing professional burnout. Effective coping with stress can protect against professional burnout as well as impact on patient care. These effects may be influenced, e.g., by personality traits. By the study, the authors decided to check whether personality traits such as empathy, impulsiveness and venturesomeness would play a predictive role for flexibility in coping with stress.Material and MethodsBy the study, the authors analyzed the results obtained from 137 nurses. The following research tools were used: the Impulsiveness-Venturesomeness-Empathy Questionnaire by Eysenck and Eysenck, in the Polish adaptation by Aleksandra Jaworowska, and the Flexibility in Coping with Stress Questionnaire (FCSQ-14) by Małgorzata Basińska et al. Both tools were characterized by satisfactory statistical properties. By addition, the respondents completed a personal survey which allowed collecting basic personal data.ResultsVenturesomeness positively correlated with flexibility in coping with stress and all its dimensions (strategy repertoire, strategy variability and reflexivity) at the low level. Similar dependencies for empathy and impulsiveness were not shown. Similarly, in assessing the predictive role of selected personality traits for flexibility in coping with stress, only venturesomeness turned out to be an important predictor. Although the model turned out to be statistically significant, it allowed explaining the variability of flexibility only in 7%.ConclusionsThere was a low statistically significant relationship between the nurses’ venturesomeness and their flexibility in coping with stress. Empathy and impulsiveness did not play a predictive role for flexibility in coping with stress.
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2020, 71, 4; 451-459
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Association between perceived stress, coping profile and fear during the COVID-19 pandemic among male and female police students
    Autorzy:
    Kukić, Filip
    Orr, Robin M.
    Vesković, Ana
    Petrović, Nikola
    Subošić, Dane
    Koropanovski, Nenad
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2082521.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-20
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    occupational stress
    coping strategies
    gender
    law enforcement
    COVID-19
    police students
    Opis:
    Background: Coronavirus (COVID-19) outbreak was a sudden unknown stressor that could cause fear among people. Police officers were in the front lines, often unknowingly in direct contact with infected individuals, thus fear of getting infected (i.e., fear of COVID-19) could be higher in this population. Police students are preparing for the job of police officers and how they cope with a sudden unknown situation could be of importance for job performance and their mental health if such a situation occurs. This study aimed to investigate the association of perceived stress and coping strategies with fear of COVID-19 in police students. Material and Methods: Perceived stress scale-10, Brief COPE, and Fear of COVID-19 (FSV-19) were administered to 340 police students (female = 183 [53.82%] and male = 157 [46.18%]). Correlation analysis was applied to test the association between perceived stress, all dimension of coping and fear of COVID-19. Multivariate analysis of variance was used to investigate between-gender differences. For mediating and moderating effect of coping primary coping style were used. Results: MANOVA reviled that significant differences occurred in perceived stress, 3 primary coping styles and fear of COVID-19 based on a gender. Stepwise regression analysis extracted the most significant predictors of fear of COVID-19. Perceived stress was the strongest predictor in general and in both genders. Denial and self-distancing were significant coping subscales in males, while humour and denial were significant in females. Conclusions: Perceived stress and coping strategies that students used to deal with the situation moderately defined their fear of COVID-19 outbreak, with perceived stress being the strongest predictor.
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2022, 73, 3; 179-190
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stress among nurses from countries variously affected by the COVID-19 pandemic – results collected in Poland and Iran
    Autorzy:
    Piotrowski, Andrzej
    Nikkhah-Farkhani, Zahra
    Makarowski, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2087580.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-19
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    coping strategies
    resilience
    general nurse
    sense of stress
    overwork
    COVID-19
    Opis:
    BackgroundNursing involves numerous stressful situations, such as overwork, night shifts, responsibility for the patients’ health, rapid pace of work, emotional demands, contact with suffering individuals, and patients’ aggressive behaviors. The SARS-CoV-2 pandemic is an additional demand on the already demanding profession. Thus, the aim of the current study was to assess the character of the relationship between overwork and subjectively experienced stress, taking into account the moderating role of contact with patients and work in facilities dedicated for COVID-19 patients, and the strategies of coping with stress, including resilience, in countries affected by the pandemic to various degrees.Material and MethodsThe study was carried out on 151 Iranian and 158 Polish nurses at the beginning of June 2020. The following research tools were used: the Overwork Climate Scale, the Brief COPE, the Resilience Scale, and the Perception of Stress Questionnaire. The participants were also asked about their contacts with patients infected with COVID-19, and work in facilities dedicated for such patients.ResultsPolish and Iranian nurses reported similar levels of overwork, but they differed with respect to the level of subjectively experienced stress and they used different coping strategies to various degrees. Contact with patients infected with COVID-19 and work in facilities dedicated for such patients also moderated the relationship between overwork climate and resilience.ConclusionsStress levels among Iranian and Polish nurses during the pandemic are different and are related to the intensity of contact with patients infected with COVID-19. Culture and context have an important impact on coping strategies which requires further studies with a multinational approach.
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2021, 72, 5; 457-465
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dwa typy elastyczności – w radzeniu sobie i poznawcza – oraz ich relacja z odczuwanym stresem wśród funkcjonariuszy straży pożarnej
    Two types of flexibility: in coping and cognitive, and their relationship with stress among firefighters
    Autorzy:
    Borzyszkowska, Agata
    Basińska, Małgorzata A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2085623.pdf
    Data publikacji:
    2020-07-24
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    stres zawodowy
    strażacy
    elastyczność
    elastyczność w radzeniu sobie ze stresem
    elastyczność poznawcza
    radzenie sobie
    job stress
    firefighters
    flexibility
    flexibility in coping with stress
    cognitive flexibility
    coping
    Opis:
    WstępElastyczność w radzeniu sobie ze stresem i elastyczność poznawcza to konstrukty nowe na gruncie polskich i europejskich nauk psychologicznych. Osoba elastyczna w radzeniu sobie posiada szeroki repertuar poddawanych refleksji strategii zaradczych, zmienianych w zależności od ich skuteczności lub specyfiki sytuacji. Osoba elastyczna poznawczo jest gotowa do poszukiwania nowych sposobów radzenia sobie. Zawód strażaka wiąże się z narażeniem na różne stresory, a stres zawodowy może wpływać nie tylko na zdrowie psychiczne, lecz również na jakość wykonywanej pracy. Dlatego elastyczność w radzeniu sobie ze stresem i elastyczność poznawcza wydają się tak ważne. Celem badania była empiryczna weryfikacja związku pomiędzy elastycznością w radzeniu sobie i elastycznością poznawczą oraz określenie ich relacji z odczuwanym przez badanych stresem.Materiał i metodyDo badania zakwalifikowano 104 strażaków – tylko mężczyzn. Średni wiek badanych to 34 lata (SD = 7,81). Wykorzystano Kwestionariusz elastyczności w radzeniu sobie (KERS-14), Kwestionariusz elastyczności poznawczej (KEP) oraz Skalę odczuwanego stresu (Perceived Stress Scale – PSS-10).WynikiU badanych strażaków występował istotny statystycznie związek między elastycznością w radzeniu sobie ze stresem i jej wymiarami a elastycznością poznawczą i jej wymiarami. Najsilniejszy pozytywny związek zaobserwowano pomiędzy elastycznością poznawczą i repertuarem strategii (r = 0,639, p < 0,001), najsłabszy – pomiędzy kontrolą poznawczą a refleksyjnością (r = 0,257, p = 0,009). Dowiedziono, że występuje istotny statystycznie negatywny związek pomiędzy elastycznością w radzeniu sobie ze stresem (r = –0,339, p = 0,001) i elastycznością poznawczą (r = –0,359, p < 0,001) a odczuwanym przez badanych stresem. Nie odnotowano istotnego statystycznie związku pomiędzy refleksyjnością stanowiącą wymiar elastyczności w radzeniu sobie a odczuwanym przez strażaków stresem.WnioskiNależy rozważyć możliwość uwzględnienia w programach profilaktycznych skierowanych do strażaków potrzeby wspierania zasobów podmiotowych, do których zaliczyć można elastyczność w radzeniu sobie ze stresem i elastyczność poznawczą. Wyniki wskazują również na konieczność pogłębienia badań w celu lepszego zrozumienia obu konstruktów.
    BackgroundFlexibility in coping with stress and cognitive flexibility are new constructs both in Polish and European psychological sciences. A person displaying flexibility in coping has a wide repertoire of remedial strategies, which he or she is able to change if the situation so requires, and which reflect on the strategies used, while a person displaying cognitive flexibility is ready to look for new ways to cope. The profession of a firefighter involves exposure to various stressors, and occupational stress can affect not only mental health, but also the quality of work performed. That is why flexibility in coping with stress and cognitive flexibility seem so important. The aim of the study was to perform empirical verification of the relationship between flexibility in coping and cognitive flexibility, as well as to determine their relationship with the stress perceived by the respondents.Material and MethodsOverall, 104 firefighters (males only) were qualified for the examination. The average age of the respondents was 34 years (SD = 7.81). The Flexibility in Coping with Stress Questionnaire (FCSQ-14), the Cognitive Flexibility Inventory (CFI) and the Perceived Stress Scale (PSS-10) were used.ResultsThere is a statistically significant relationship between flexibility in coping with stress and its dimensions, and cognitive flexibility and its dimensions, in the examined group of firefighters. The strongest positive relationship was observed between cognitive flexibility and repertoire (r = 0.639, p < 0.001), and the weakest between cognitive control and reflectivity (r = 0.257, p = 0.009). A statistically significant negative relationship was found between flexibility in coping with stress (r = –0.339, p = 0.001) and cognitive flexibility (r = –0.359, p < 0.001), and stress experienced by the respondents. There was no statistically significant relationship between reflectivity, which is a dimension of flexibility in coping with stress, and perceived stress.ConclusionsThere is a need to consider the possibility of including in the prevention programs addressed to firefighters the need to support subjective resources, which include flexibility in coping with stress and cognitive flexibility. The results also indicate the need to deepen research in order to better understand the constructs of flexibility in coping with stress and cognitive flexibility.
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2020, 71, 4; 441-450
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wybrane cechy osobowości funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej jako predyktory elastyczności w radzeniu sobie ze stresem
    Selected personality traits as predictors of coping flexibility in a group of officers of the State Fire Service
    Autorzy:
    Stępka-Tykwińska, Ewa
    Basińska, Małgorzata A.
    Sołtys, Michalina
    Piórowska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2162717.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-18
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    osobowość
    stres
    strategie radzenia sobie ze stresem
    Państwowa Straż Pożarna
    strażacy
    elastyczność w radzeniu sobie
    personality traits
    stress
    coping strategies
    State Fire Service
    firefighters
    coping flexibility
    Opis:
    Wstęp Elastyczność w radzeniu sobie ze stresem jest w kulturze europejskiej nowym konstruktem. Pozwala lepiej rozumieć mechanizmy radzenia sobie jednostki ujmowane jako proces ciągłego poszukiwania nowych, bardziej skutecznych rozwiązań. Jednostka elastycznie radząca sobie ze stresem, która zauważa nieskuteczność podejmowanych przez siebie działań, posiada szeroki repertuar strategii radzenia sobie, szuka nowych rozwiązań i wykazuje się refleksyjnością pozwalającą na dostrzeżenie nieskuteczności działania. Zawód strażaka jest profesją charakteryzującą się wysokim poziomem stresu, a osoby go wykonujące powinny cechować się świadomością podejmowanych działań zaradczych i ich faktycznej skuteczności. Materiał i metody Zbadano 163 funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej. W badaniach korzystano z Kwestionariusza impulsywności (polska adaptacja Impulsiveness-Venturesomeness- Empathy − IVE Questionnaire), Kwestionariusza elastyczności w radzeniu sobie ze stresem (KERS-14) i ankiety osobowej. Wyniki Funkcjonariusze Państwowej Straży Pożarnej cechujący się bardziej nasiloną skłonnością do ryzyka wykazują większą elastyczność w radzeniu sobie ze stresem w zakresie dysponowania szerszym repertuarem i zmiennością stosowanych strategii. U funkcjonariuszy z najkrótszym stażem służby (< 9 lat) niższy poziom empatii wiązał się z wyższym poziomem zmienności strategii radzenia sobie ze stresem, a u funkcjonariuszy z najdłuższym stażem służby (> 14 lat) poziom zmienności tej strategii wzrastał wraz z poziomem empatii. Wnioski Skłonność do ryzyka jest istotnym predyktorem elastyczności w radzeniu sobie ze stresem. Staż służby jest moderatorem (na poziomie tendencji statystycznej) związku między empatią a elastycznością w radzeniu sobie ze stresem, szczególnie w zakresie zmienności stosowania strategii radzenia sobie. Med. Pr. 2019;70(5):555–565
    Background The flexibility in coping with stress is a new construct in Europe, which allows for a more insightful understanding of individual coping mechanisms, perceived as a process of continuous search for more effective solutions. An individual who is capable of coping with stress in a flexible way, notices the lack of effectiveness of some methods of coping, seeks new solutions, has a wide repertoire of coping strategies, as well as shows reflexivity to see the lack of effectiveness in coping. The profession of a firefighter is characterized by a high level of stress, so people performing this profession should be aware of the remedial actions undertaken and their actual effectiveness. Material and Methods Altogether, 163 officers of the State Fire Service were examined. The following questionnaires were used in the study: the Polish adaptation of the Impulsiveness-Venturesomeness-Empathy (IVE) Questionnaire, the Coping Flexibility Questionnaire (Polish name: Kwestionariusz elastyczności w radzeniu sobie ze stresem – KERS-14), and a personal survey. Results Firefighters with more risky attitudes were found to display greater flexibility in coping, in terms of having a wider repertoire and variability in the applied strategies. In the case of officers with the shortest service period (< 9 years), the lower level of empathy was associated with a higher variability of coping strategies, while in officers with the longest service period (> 14 years), the level of variation in coping strategies correlated positively with the level of empathy. Conclusions Risk taking propensity is an important predictor of flexibility in coping. The service period is a moderator (at the level of statistical tendency) of the relationship between empathy and flexibility in coping, especially in the field of variability in the use of coping strategies. Med Pr. 2019;70(5):555–65
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2019, 70, 5; 555-565
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Radzenie sobie przez humor dla relacji między stresem w pracy a satysfakcją zawodową
    Coping humor for the relationship between a sense of stress at work and job satisfaction
    Autorzy:
    Kruczek, Agnieszka
    Basińska, Małgorzata A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2162573.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-18
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    satysfakcja z pracy
    satysfakcja zawodowa
    radzenie sobie przez humor
    stres w pracy
    Skala radzenia sobie przez humor
    style humoru
    job satisfaction
    professional satisfaction
    coping humor
    sense of stress at work
    Coping Humor Scale
    humor styles
    Opis:
    Wstęp Humor jako zasób podmiotowy jednostki pozwala jej redukować napięcia i spostrzegać sytuacje jako mniej zagrażające. Poprzez takie działania wpływa na efektywne radzenie sobie m.in. ze stresem zawodowym oraz zwiększa satysfakcję z wykonywanej pracy. Materiał i metody Do badań zakwalifikowano 201 osób pracujących zawodowo (113 kobiet i 88 mężczyzn) w wieku 19–60 lat – średnia wieku w tej grupie wyniosła 37,76 roku (SD = 12,04). Badania były prowadzone przez miesiąc (przełom lutego i marca 2017 r.). Zastosowano w nich: Skalę radzenia sobie przez humor (Coping Humor Scale – CHS), Skalę satysfakcji z pracy (SSP), Skalę odczuwanego stresu w pracy (PSS-10-P) oraz ankietę własną. Wyniki Radzenie sobie ze stresem przez humor częściowo mediuje związek między poczuciem stresu w pracy a satysfakcją zawodową. Zmniejszając napięcie nerwowe wywołane różnymi sytuacjami związanymi z wykonywanymi obowiązkami pracowniczymi, pozytywnie wpływa na poczucie satysfakcji z pracy. Wnioski Radzenie sobie przez humor zwiększa zdolności adaptacyjne jednostki w obliczu stresu w pracy m.in. poprzez przesunięcie perspektywy i zdystansowanie się do problemów zawodowych. Pozwala także na ponowną analizę i w rezultacie ocenę stresora jako mniej zagrażającego. Med. Pr. 2018;69(6):621–631
    Background Humor is considered as a personal resource that allows individuals to effectively deal with stressful situations at work by reducing tension and perceiving the situation as less threatening. By reducing stress, humor contributes to increased job satisfaction. Material and Methods A total of 201 professionally active participants (113 women and 88 men) aged 19–60 years old were qualified for the study – the average age in the study group was 37.76 years (SD = 12.04). The study was conducted for 1 month (at the turn of February and March 2017). The following methods were used in the research: Coping Humor Scale (CHS), Satisfaction with Job Scale (SSP), Sense of Stress at Work Scale (PSS-10-P) and own survey. Results Humor coping with stress partially mediates the relationship between a sense of stress at work and job satisfaction. It is associated with less tension at work and greater job satisfaction. Conclusions Coping humor with stress increases the individual adaptation capacity in the face of stress at work, by shifting the perspective, distancing from problems at work and changing stressors appraisal as less threatening. Med Pr 2018;69(6):621–631
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2018, 69, 6; 621-631
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola strategii radzenia sobie ze stresem w rozwoju po traumie u ratowników medycznych
    The role of coping strategies in posttraumatic growth in medical rescue workers
    Autorzy:
    Ogińska-Bulik, Nina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2166250.pdf
    Data publikacji:
    2014-10-27
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    stres
    trauma
    rozwój potraumatyczny
    strategie radzenia sobie
    ratownicy medyczni
    stress
    posttraumatic growth
    coping strategies
    madical rescue workers
    Opis:
    Wstęp: Celem podjętych badań było ustalenie roli strategii radzenia sobie ze stresem w rozwoju po traumie w grupie ratowników medycznych. Materiał i metody: Analizie poddano wyniki badań przeprowadzonych u 80 ratowników medycznych, którzy doświadczyli zdarzenia traumatycznego w związku z wykonywaną pracą. Wiek badanych mieścił się w zakresie 21-67 lat (średnia: 35,47; odchylenie standardowe: 10,21). W badaniach wykorzystano Inwentarz Potraumatycznego Rozwoju oraz Inwentarz do Pomiaru Radzenia Sobie ze Stresem (Posttraumatic Growth Inventory and Inventory to Measure Coping Strategies with Stress - Mini-Cope). Wyniki: Badania wykazały, że w rozwoju potramatycznym ratowników medycznych główną rolę odgrywa strategia „zwrot ku religii". Wnioski: W procesie pojawiania się pozytywnych zmian po traumie ważniejszą rolę zdają się pełnić strategie unikowe niż strategie skoncentrowane na problemie. Med. Pr. 2014;65(2):209–217
    Background: The purpose of the research was to investigate the role of coping strategies with stress in posttraumatic growth in a group of medical rescue workers. Material and Methods: The data on 80 medical rescuers who had experienced traumatic event in their worksite were analyzed. The age of the participants ranged from 21 to 67 years (M = 35.47; SD = 10.21). The Posttraumatic Growth Inventory and Inventory to Measure Coping Strategies with Stress - Mini-Cope were used in the study. Results: The results revealed that the strategy "turning to religion" plays the major role in posttraumatic growth. Conclusions: In the process of emerging positive changes posttraumatic growth avoidance strategies seem to play more important role than strategies focused on the problem itself. Med Pr 2014;65(2):209–217
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2014, 65, 2; 209-217
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Predictors of the feeling of stress in the aviation sector
    Autorzy:
    Ślazyk-Sobol, Magdalena
    Dobrowolska, Małgorzata
    Flakus, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2087552.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-19
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    stress-coping styles
    personality traits
    the feeling of threat
    the feeling of stress
    aviation sector
    4.0 employees
    Opis:
    BackgroundEmployees in the aviation sector constitute an especially interesting professional group due to a lack of empirical data on their psychological functioning, and the fact that this industry is currently experiencing a phase of dynamic development. However, taking into consideration the automation and specific qualities of the sector, human resources should be given much more attention as they are constantly challenged and face diverse difficulties at work while cooperating in various organic and non-organic teams.Material and MethodsThe study included 326 employees of Pyrzowice (Poland), Szymany (Poland), and Košice (Slovakia) airports (however, people employed at the Polish airports were predominant, N = 250). The average age of the participants was 39.3 years, and the sample was predominantly male (N = 278, 85.3%). During the research procedure, the following questionnaires were used: the Feeling of Threat in the Workplace Questionnaire, the Feeling of Stress Questionnaire, the 10-Item Personality Inventory, and the Mini-COPE Stress Inventory.ResultsThe regression analysis indicated that personality variables did not allow for predicting the level of stress. However, the helplessness-oriented style (β = 0.191, p = 0.004), avoidant behaviors (β = 0.244, p < 0.001), and the feeling of threat (β = 0.147, p = 0.009) were significant predictors of the feeling of stress, and their high level corresponded with a higher level of stress. The final model explained 23% of the total variance in the feeling of stress.ConclusionsBased on the results, practical recommendations should concern developing employees’ skills related to monitoring stressors and strengthening proactivity in difficult or threatening situations. Such proactive strategies may decrease the tendency to use avoidant and helplessness-oriented behaviors that may cause a higher level of stress perceived by employees. Also, the authors recommend providing training and support using some cognitive behavioral techniques because it seems that the regular application of those methods supports the development of agency and control while facing challenging situations. Med Pr. 2021;72(5):467–77
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2021, 72, 5; 467-477
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obciążenie pracą i radzenie sobie ze stresem a stan zdrowia pracowników systemu państwowego ratownictwa medycznego w kontekście work–life balance
    Workload and coping with stress and the health status of emergency medical staff in the context of work–life balance
    Autorzy:
    Rasmus, Paweł
    Marcinkowska, Weronika
    Cieleban, Nikodem
    Lipert, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2085655.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-24
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    radzenie sobie
    stres
    ratownictwo medyczne
    zdrowie fizyczne
    stan psychiczny
    work–life balance
    coping
    stress
    emergency medicine
    physical health
    mental state
    Opis:
    WstępPracownicy sytemu Państwowego Ratownictwa Medycznego (PRM) są grupą zawodową narażoną na duże ryzyko wypalenia zawodowego i zaburzeń równowagi między życiem zawodowym a prywatnym (work–life balance – WLB). Rzutuje to na ich zdrowie psychiczne i fizyczne. Celem badania była ocena zależności między liczbą przepracowanych godzin a stanem zdrowia i radzeniem sobie ze stresem jako czynnikami warunkującymi utrzymanie WLB u pracowników ratownictwa medycznego.Materiał i metodyW badaniu wzięło udział 129 osób zatrudnionych w PRM. Badanie przeprowadzono metodą sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem Inwentarza do pomiaru radzenia sobie ze stresem (Mini-COPE) oraz autorskiego kwestionariusza dotyczącego grafiku pracy badanych i ich danych socjodemograficznych.WynikiBadane osoby w sposób aktywny potrafiły radzić sobie ze stresem i najczęściej oceniały swój stan zdrowia jako dobry. Większość badanych otrzymywała również wsparcie ze strony rodziny, jednak zadowolenie z osiąganego dochodu deklarowało już tylko około połowy z nich. Korelacja między liczbą przepracowanych godzin a wiekiem wyniosła r = –0,156 (p = 0,077), między liczbą przepracowanych godzin a subiektywną oceną zdrowia fizycznego była na poziomie r = –0,121 (p = 0,171).WnioskiPracownicy systemu PRM potrafią radzić sobie ze stresem i są zadowoleni z otrzymywanego wsparcia ze strony rodziny. Duża liczba dyżurów w pracy wpływa negatywnie na odczuwany przez badanych stan zdrowia, co wraz z brakiem zadowolenia z sytuacji finansowej może przyczyniać się do zaburzenia WLB. Zaleca się dalsze badania nad zjawiskiem WLB i monitorowanie liczby godzin pracy osób zatrudnionych w PRM.
    BackgroundEmergency medical staff (EMS) are a professional group at a high risk of burnout and an imbalance between work and private life, the so-called work–life balance (WLB). This affects their mental state and physical health. The aim of the study was to assess the relationship between the number of hours of work and the state of health as well as coping with the stress among emergency medical staff, as factors conditioning the maintenance of WLB.Material and MethodsThe study involved 129 people employed in the medical emergency sector. The study was conducted as a diagnostic survey using tools such as: the Mini-COPE Inventory for Measuring Coping with Stress, a specially designed questionnaire regarding the work schedule, and sociodemographic data.ResultsThe examined people were able to manage stress in an active way, and they most often rated their health as good. Most of the respondents also received family support, and both men and women declared it. However, only about half of the respondents declared their satisfaction with the income earned. The correlation between the number of hours and age was r = –0.156 (p = 0.077), and that between the number of hours and physical health r = –0.12 (p = 0.171).ConclusionsGenerally, EMS are able to cope with stress and are satisfied with the support they receive from their families. However, the number of on-call times at work has a negative impact on their health status, which, together with a lack of satisfaction with the financial situation, may contribute to disturbed WLB. Further research on the WLB phenomenon, along with monitoring the number of working hours of people employed in emergency medicine, are recommended.
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2020, 71, 5; 587-593
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Humor nauczycieli i jego związki z przewlekłym zmęczeniem – mediacyjna rola poczucia stresu w pracy
    Teachers’ humor and its relationships with chronic fatigue − the mediating role of the sense of stress at work
    Autorzy:
    Kruczek, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2162686.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-14
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    nauczyciele
    stres zawodowy
    przewlekłe zmęczenie
    radzenie sobie ze stresem przez humor
    style humoru
    stres nauczycieli
    teachers
    job stress
    chronic fatigue
    coping humor
    humor styles
    teachers’ stress
    Opis:
    Wstęp W ostatnich latach wiele badań naukowych zarówno w Polsce, jak i na świecie dowiodło, że zawód nauczycielski jest związany z wysokim poziomem stresu. Doświadczanie długotrwałego stresu oraz niewielka umiejętność sprostania wyzwaniom mogą doprowadzić do wystąpienia przewlekłego zmęczenia. Kluczowe znaczenie w radzeniu sobie ze stresem mają zasoby osobiste, do których zaliczono humor opisywany za pomocą stylów i radzenie sobie przez humor. Materiał i metody W badaniach wzięło udział 166 nauczycieli (145 kobiet i 21 mężczyzn) w wieku 23–67 lat (M = 43,02, SD = 9,98). Zastosowano następujące narzędzia: Skalę radzenia sobie przez humor (Coping Humour Scale – CHS), Kwestionariusz stylów humoru (Humor Style Questionnaire – HSQ), Skalę odczuwanego stresu w pracy (PSS-10P, polska modyfikacja 10-item Perceived Stress Scale – PSS-10), Kwestionariusz oceny samopoczucia (Checklist Individual Strength – CIS20R) oraz ankietę własną. Wyniki Wartości nasilenia poczucia stresu w pracy, radzenia sobie przez humor i przewlekłego zmęczenia u nauczycieli były średnie. W tej grupie zawodowej dominowały 2 style humoru: afiliacyjny i w służbie ego. Im częściej nauczyciele radzili sobie za pomocą tych 2 stylów, tym rzadziej byli narażeni na przewlekłe zmęczenie. Poczucie stresu w pracy mediowało związek między pozytywnymi wymiarami humoru a przewlekłym zmęczeniem i jego wymiarami. Natomiast humor agresywny i samodeprecjonujący nie był związany z przewlekłym zmęczeniem. Wnioski Można postawić hipotezę, że humor pozytywny chroni przed przewlekłym zmęczeniem. W wyjaśnianiu tego związku istotną rolę odgrywa poczucie stresu w pracy. Med. Pr. 2019;70(3):343–361
    Background In recent years, many scientific studies, both in Poland and in the world, have proven that teaching is considered a profession with a high level of stress. The experience of prolonged stress and a lack of abilities to meet challenges can lead to the occurrence of chronic fatigue in teachers. Of key importance in coping with stress are personal resources, which include humor described by humor styles and coping humor. Material and Methods The study involved 166 teachers (145 women and 21 men) aged 23–67 (M = 43.02, SD = 9.98). The following tools were used in the research: the Coping Humor Scale (CHS), the Humor Style Questionnaire (HSQ), the Sense of Stress at Work (PSS-10P) (the Polish modification of the 10-item Perceived Stress Scale – PSS-10), the Checklist Individual Strength (CIS20R) and a personal questionnaire. Results In the light of the research, teachers were characterized by a medium level of the sense of stress at work, coping humor and chronic fatigue. Affiliative and self-enhancing styles dominated in this group. The more often teachers used the affiliative and self-enhancing styles, the less likely they were to experience chronic fatigue. The sense of stress at work mediated the relationship between the positive dimensions of humor and chronic fatigue and its dimensions. In contrast, aggressive and self-deprecating humor styles were not associated with chronic fatigue. Conclusions It can be hypothesized that positive humor protects against chronic fatigue. The sense of stress at work plays an important role in explaining this relationship. Med Pr. 2019;70(3):343–61
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2019, 70, 3; 343-361
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wymiary etyki pracy jako predyktory strategii radzenia sobie ze stresem
    Dimensions of work ethic as predictors of strategies to cope with stress
    Autorzy:
    Grabowski, Damian
    Pollak, Anita
    Czerw, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2164000.pdf
    Data publikacji:
    2017-10-17
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    strategie radzenia sobie
    stres psychologiczny
    etyka pracy
    wsparcie społeczne
    aktywność
    rezygnacja z działania
    strategies for coping
    psychological stress
    ethical theory
    social support
    activity
    resignation from actions
    Opis:
    Wstęp Artykuł przedstawia związek etyki pracy ze strategiami radzenia sobie ze stresem, stosowanymi przez osoby pracujące w różnych organizacjach. Materiał i metody Etyka pracy została przedstawiona jako syndrom 7 postaw i przekonań – postrzegania pracy jako centrum życia, przekonania o wartości ciężkiej pracy, dezaprobaty marnowania czasu, niechęci do czasu wolnego, odraczania gratyfikacji, gotowości do moralnego postępowania i polegania na sobie. Strategie radzenia sobie zostały przedstawione jako 3 wymiary otrzymane przez zastosowanie analizy czynnikowej skal kwestionariusza COPE (Coping Orientations to Problems Experienced – Inwentarza do Pomiaru Radzenia Sobie ze Stresem), czyli: aktywne działanie poznawcze, rezygnację z działania i poszukiwanie wsparcia. Wyniki Badania przeprowadzone w grupie 360 osób pracujących pokazały, że z wymiarami etyki pracy umiarkowanie i dodatnio są związane strategie akcentujące aktywne działania poznawcze, a słabo – poszukiwanie wsparcia i rezygnacja z działania. Przy tym związek etyki pracy z rezygnacją z działania jest ujemny, co oznacza, że większa etyka pracy raczej zmniejsza skłonność do rezygnacji z działania. Wnioski Do predyktorów aktywnego działania poznawczego należą niechęć do marnotrawienia czasu, postrzeganie pracy jako centralnej wartości życia i gotowość do moralnego postępowania oraz poleganie na sobie. Med. Pr. 2017;68(6):711–724
    Background The article presents the mutual relations between the components of work ethic and the strategies of coping with stress used by employees of different branches. Material and Methods Work ethic was presented as a syndrome of the following attitudes: perceiving work as a moral value, treating work as a central value in life, and the belief in the importance of hard work that leads to success. This ethic also consists of the following components: unwillingness to waste time, disapproval of spare time (anti-leisure), willingness to delay gratification, willingness to act honestly at work (morality/ethic), and being independent (self-reliance). Coping strategies were presented as 3 dimensions (obtained by application of factor analysis of the questionnaire scales COPE (Coping Orientations to Problems Experienced)): proactive cognitive operations, avoidance of action and seeking support. Results The study conducted on 360 employees of different branches shows that the dimensions of the work ethic are moderately related to strategies emphasizing proactive cognitive operations and poorly related to seeking support and avoidance of action. At the same time, the relations between work ethic and avoidance of action are negative (higher work ethic is linked with lower tendency to avoid action). Conclusions Predictors of proactive cognitive operations are unwillingness to waste time, treating work as a central value in life, willingness to act honestly at work (morality/ethic) and being independent (self-reliance). Med Pr 2017;68(6):711–724
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2017, 68, 6; 711-724
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Samokontrola emocjonalna, radzenie sobie ze stresem a samopoczucie psychofizyczne funkcjonariuszy służby więziennej
    Emotional self-control, coping with stress and psycho-physical well-being of prison officers
    Autorzy:
    Sygit-Kowalkowska, Ewa
    Weber-Rajek, Magdalena
    Porażyński, Krzysztof
    Goch, Aleksander
    Kraszkiewicz, Krzysztof
    Bułatowicz, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2165390.pdf
    Data publikacji:
    2015-07-02
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    samoocena stanu zdrowia
    stres zawodowy
    funkcjonariusze działu ochrony
    stres psychologiczny
    adaptacja psychologiczna
    self-rated health
    occupational stress
    security department officers
    coping strategies
    psychological stress
    Psychological adaptation
    Opis:
    Wstęp Stan zdrowia psychofizycznego u funkcjonariuszy służby więziennej jest ściśle związany ze specyfiką pracy w strukturach służb mundurowych. Celem pracy było przeanalizowanie, w jaki sposób samokontrola, strategie radzenia sobie ze stresem i czynniki socjodemograficzne różnicują poziom samopoczucia psychofizycznego u funkcjonariuszy służby więziennej oraz co jest predyktorem samopoczucia psychofizycznego w tej grupie zawodowej. Materiał i metody Badanie kwestionariuszowe przeprowadzono w grupie 75 funkcjonariuszy służby więziennej pracujących w dziale ochrony Zakładu Karnego w Potulicach. Jako narzędzia wykorzystano kwestionariusz „Psychospołeczne warunki pracy”, Popularny Kwestionariusz Inteligencji Emocjonalnej (PKIE), Inwentarz do Pomiaru Strategii Radzenia sobie ze Stresem (Measure Coping Strategies with Stress – Mini-COPE) oraz ankietę dotyczącą zmiennych o charakterze socjodemograficznym, przygotowaną przez autorów niniejszej pracy. Do analizy statystycznej wykorzystano pakiet SPSS 18.0. Wyniki Wyższemu poziomowi samopoczucia psychicznego i fizycznego osób badanych towarzyszy wyższy poziom deklarowanego aktywnego radzenia sobie oraz niższy poziom w zakresie bezradności, unikania, zwrotu ku religii i poczucia humoru. Analiza regresji wykazała, że poziom kontroli emocjonalnej, poziom korzystania ze strategii bezradności oraz poziom korzystania ze strategii poszukiwania wsparcia są istotnymi predyktorami zmiennej zależnej „samopoczucie fizyczne”. W stosunku do zmiennej „samopoczucie psychiczne” istotnymi predyktorami są poziom kontroli emocjonalnej, poziom poczucia humoru i poziom poszukiwania wsparcia. Należy zwrócić uwagę, że wiarygodność uzyskanych wyników jest ograniczona ze względu na zastosowaną metodykę zbierania ankiet. Nie była to próba losowa, ponieważ ankiety wypełniały tylko osoby zainteresowane. Wnioski Wiedza na temat specyfiki funkcjonowania psychofizycznego funkcjonariuszy służby więziennej powinna być brana pod uwagę przy konstruowaniu narzędzi promocji zdrowia w tej grupie zawodowej, ponieważ badania wykazują średnio niski poziom postrzeganego dobrostanu przy jednoczesnym wysokim poziomie samokontroli. Med. Pr. 2015;66(3):373–382
    Background Mental and physical health status is closely associated with the specific character of work in the structures of the uniformed services. The aim of the study was to examine how self-control, revealed strategies of coping with stress, sociodemographic factors differentiate the level of psychological and physical well-being of prison officers, and what is the predictor of psychological and physical well-being in this occupational group. Material and Methods A questionnaire survey was conducted in a group of 75 prison officers working in the Prison Potulice Security Department. In the study the following tools were used: the questionnaire on “Psychosocial working conditions”, popular questionnaire on emotional intelligence (Popularny Kwestionariusz Inteligencji Emocjonalnej – PKIE), Measure Coping Strategies with Stress (Mini-COPE) and the questionnaire on sociodemographic variables. Results A higher level of mental and physical well-being of the subjects was accompanied by a higher level of declared active coping and a lower level in the range of helplessness, avoidance, turn to religion and sense of humor. Regression analysis showed that the levels of emotional control, helplessness strategy and support seeking strategies are important predictors of physical well-being of the dependent variable. As regards the psychological well-being, significant predictors are: the levels of emocjoemotional control, sense of humor and support seeking. The value of the results is limited due to the methodology used to collect questionnaires. In our study a random trial was not used as the questionnaires were completed only by individuals interested in the subject under study. Conclusions Knowledge about the specificity of the psychophysical characteristics of prison officers should be taken into account when designing the tools of occupational health promotion. Studies show an average low level of perceived well-being with a high level of self-control. Med Pr 2015;66(3):373–382
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2015, 66, 3; 373-382
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Specyficzne korelaty i ogólny mechanizm psychologiczny zespołu stresu pourazowego u ratowników medycznych
    General and specific individual post-traumatic stress disorder-related mechanisms among paramedics
    Autorzy:
    Jasielska, Aleksandra
    Ziarko, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2162601.pdf
    Data publikacji:
    2019-02-28
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    strategia radzenia sobie ze stresem
    aleksytymia
    ruminacja
    ratownicy medyczni
    stres traumatyczny
    zespół stresu pourazowego
    stress coping strategy
    alexithymia
    rumination
    paramedics
    traumatic stress
    post-traumatic stress disorder
    Opis:
    Wstęp Ratowników medycznych charakteryzuje podwyższone ryzyko wystąpienia zaburzeń po stresie traumatycznym. Celem zrealizowanego projektu badawczego było wskazanie specyficznych korelatów zespołu stresu pourazowego pojmowanych w kategoriach zasobów i deficytów emocjonalno-poznawczych pod postaciami aleksytymii, ruminacji i strategii radzenia sobie ze stresem w tej grupie zawodowej. Materiał i metody W 3 niezależnych badaniach, przeprowadzonych w pierwszej połowie 2017 r. w województwie wielkopolskim, uczestniczyło 145 ratowników medycznych. W każdym badaniu oszacowano objawy zespołu stresu pourazowego (post-traumatic stress disorder – PTSD) przy pomocy Zrewidowanej skali wpływu zdarzeń (The Impact of Event Scale-Revised – IES-R). Dodatkowo w badaniu pierwszym zmierzono poziom aleksytymii za pomocą skali aleksytymii, czyli spolszczonej wersji skali Toronto Alexithymia Scale-20 (TAS-20), w badaniu drugim – ruminację, wykorzystując Kwestionariusz ruminacji, a w badaniu trzecim – strategie radzenia sobie ze stresem, posługując się Mini-COPE – Inwentarzem do pomiaru radzenia sobie ze stresem (Inventory for Measuring Coping with Stress Mini-COPE). Wyniki Analizy wykazały związki pomiędzy natężeniem stresu potraumatycznego a aleksytymią oraz ruminacjami. Stosowane strategie radzenia sobie generalnie nie wiązały się ze stresem potraumatycznym. Wykonane badanie mediacji wykazało, że intruzjom można przypisać funkcję mediatora relacji łączącej pobudzenie z unikaniem. Cierpiących na PTSD charakteryzuje wysoki poziom unikania sytuacji przypominających zdarzenie traumatyczne, ponieważ wysokie pobudzenie nasila prawdopodobieństwo pojawienia się intruzji. Wnioski Ponad połowa badanych ratowników medycznych deklarowała występowanie objawów stresu pourazowego, co prawdopodobnie jest czynnikiem prognostycznym pojawienia się w dalszej przyszłości klinicznych objawów PTSD u tej grupy zawodowej. Deficyty poznawczo-emocjonalne, aleksytymia i negatywne ruminacje współwystępują z objawami stresu potraumatycznego. Z kolei zasoby strategii radzenia sobie ze stresem są niewystarczającym mechanizmem zaradczym dla stresu traumatycznego. Zespół stresu pourazowego może być ujmowany jako dynamiczna sekwencja. Charakter pracy ratownika medycznego predysponuje go do doświadczania traumy złożonej i/lub wtórnej, które mogłyby być obszarem dalszych badań. Med. Pr. 2019;70(1):53–66
    Background Due to the nature of their work, paramedics face an increased risk of developing a post-traumatic stress disorder. The main goal of this research project was to point out specific correlates of post-traumatic stress. The authors decided to approach that issue from the perspective of emotional-cognitive deficits and resources, such as alexithymia, rumination and coping with stress. Material and Methods The authors conducted 3 independent research projects in the first half of the year 2017 in the Wielkopolskie voivodship, that included paramedics. In each one of them, they estimated post-traumatic stress disorder (PTSD) symptoms using The Impact of Event Scale-Revised (IES-R). Additionally, in the first study the authors used alexthymia scale, Polish verion of Toronto Alexithymia Scale-20 (TAS-20), in the second – rumination questionnaire, in the third – coping with stress measured with Inventory for Measuring Coping with Stress Mini-COPE. Results The analyses demonstrate a relationship between PTSD symptoms and both alexithymia and rumination. There was not any significant relationship between coping strategies and PTSD. The mediation analysis results prove the role of intrusion as a mediator in a relationship between hyperarousal and avoidance. Individuals with PTSD demonstrate high avoidance for situations similar to the original traumatic event because high hyperarousal increases the risk of intrusion. Conclusions More than a half of paramedics demonstrated post-traumatic stress symptoms, which most likely is a prognosis factor for future development of PTSD among them. The emotional-cognitive deficits correlated with traumatic stress symptoms. Resources such as coping strategies were not sufficient enough mechanisms for coping with traumatic stress. Post-traumatic stress disorder may be seen as a dynamic sequence. The nature of paramedics work entails the risk for experiencing complex and/or secondary trauma, which represent the phenomena that should be further examined. Med Pr. 2019;70(1):53–66
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2019, 70, 1; 53-66
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmęczenie przewlekłe a strategie radzenia sobie ze stresem w pracy u funkcjonariuszy policji
    Chronic fatigue and strategies of coping with occupational stress in police officers
    Autorzy:
    Stępka, Ewa
    Basińska, Małgorzata A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2166252.pdf
    Data publikacji:
    2014-10-27
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    strategie radzenia sobie ze stresem w pracy
    zmęczenie
    funkcjonariusze policji
    stres
    zmęczenie przewlekłe
    policja
    strategies of coping with occupational stress
    fatigue
    police officers
    stress
    chronic fatigue
    police
    Opis:
    Wstęp: Praca jako jedna z najważniejszych aktywności w życiu człowieka wiąże się z sytuacjami stresującymi i trudnymi. Funkcjonariusze policji, z uwagi na specyfikę wykonywanego zawodu, są jedną z wielu grup zawodowych szczególnie narażonych na stresory. Stosowane przez nich strategie radzenia sobie ze stresem są więc szczególnie ważne, ponieważ pełnią istotną rolę w funkcjonowaniu zawodowym. Rodzaj wykonywanej służby, a także zmianowy charakter pracy i koszty psychologiczne, jakie ponoszą policjanci, sprzyjają pojawianiu się zmęczenia przewlekłego. Celem przeprowadzonych badań była ocena jego poziomu u policjantów i jego związku ze strategiami radzenia sobie ze stresem w pracy. Materiał i metody: Badaniami objęto 61 funkcjonariuszy policji. Zastosowano następujące metody badawcze: 1) Latack Coping Scale - narzędzie badające strategie radzenia sobie ze stresem w pracy (myślenie pozytywne, bezpośrednie działanie, unikanie/rezygnacja, szukanie pomocy, używanie alkoholu i substancji pobudzających); 2) Kwestionariusz Oceny Samopoczucia CIS-20R do badania poziomu zmęczenia przewlekłego i jego składowych (subiektywnego odczucia zmęczenia, pogorszenia koncentracji uwagi, obniżenia motywacji, zmniejszenia aktywności); 3) formularz do pozyskania danych społeczno-demograficznych. Wyniki: Stwierdzono, że w grupie badanych policjantów występuje wysoki poziom zmęczenia przewlekłego (8. sten), najczęściej stosowanymi strategiami radzenia sobie ze stresem są bezpośrednie działanie i myślenie pozytywne, a najrzadziej - używanie alkoholu i substancji pobudzających. Odnotowano istotną statystycznie korelację ujemną między ogólnym poziomem zmęczenia a strategią unikanie/rezygnacja. Wnioski: Uzyskane wyniki wskazują, że zmęczenie przewlekłe jest problemem dotyczącym funkcjonariuszy policji, powiązanym ze stosowanymi strategiami radzenia sobie ze stresem. Med. Pr. 2014;65(2):229–238
    Background: Work as one of the most important activities in human life is related to stressful and difficult situations. Police officers make one of the many occupational groups that are particularly threatened by contact with a number of stressors. Therefore, their strategies of coping with stress are particularly important, because they play an important role in their functioning at work. The nature of the service as well as shift work and psychological costs incurred by police officers contribute to the emergence of chronic fatigue. The aim of this study was to evaluate the level of chronic fatigue in police officers and its relationship with the strategies of coping with occupational stress. Material and Methods: A group of 61 police officers was examined. The following research methods were used: 1) Latack Coping Scale examining stress coping strategies at work (positive thinking, direct action, avoidance/resignation, seeking help, alcohol or stimulants use); 2) Mood Assessment Questionnaire CIS-20R examining the level of chronic fatigue and its components (subjective feeling of fatigue, impaired attention and concentration, reduced motivation, reduced activity); 3) Personal questionnaire providing socio-demographic data. Results: It was found that the level of chronic fatigue in the group of the examined police officers was high (sten 8th). The most often used strategies of coping with stress were direct action and positive thinking, and the least often used strategy was the use of alcohol and stimulants. A significant negative correlation between the general level of chronic fatigue and the avoidance/ resignation strategy was found. Conclusions: The results indicate that chronic fatigue is a problem affecting police officers and it is related to the stress coping strategies used. Med Pr 2014;65(2):229–238
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2014, 65, 2; 229-238
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies