Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "narażenie ludzi" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Oksym butan-2-onu jako potencjalny czynnik rakotwórczy dla ludzi – dowody i skutki dla przedsiębiorstw wynikające ze zmiany klasyfikacji
Butane-2-one oxime as a potential carcinogen for humans – evidence and effects on businesses resulting from reclassification
Autorzy:
Kupczewska-Dobecka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2153868.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
narażenie zawodowe
NDS
oksym butan-2-onu
MEKO
działanie rakotwórcze
ograniczenie stosowania
occupational exposure
OEL
butan-2-one oxime
carcinogenic effects
restriction of using
Opis:
Przedstawiono i oceniono dowody zmiany kategorii rakotwórczości oksymu butan-2-onu (MEKO) oraz skutków wynikających z tej zmiany dla przedsiębiorstw produkujących lub stosujących ten związek. Przeprowadzono przegląd internetowych baz danych czasopism naukowych z uwzględnieniem dostępnych na stronie ECHA raportów dotyczących harmonizacji klasyfikacji i oznakowania MEKO na poziomie Unii Europejskiej. Rozporządzeniem Komisji (UE) 2020/1182 wprowadzono zharmonizowaną klasyfikację i oznakowanie MEKO pod względem działania rakotwórczego do kategorii 1B. Indukcja nowotworów, ich charakter i znaczenie dla ludzi oraz wrażliwość osobników obu płci 2 badanych gatunków – wszystkie te czynniki wspierają klasyfikację MEKO do kategorii rakotwórczości 1B. Z drugiej strony uzyskano ujemne wyniki badań genotoksyczności MEKO, w tym na komórkach ssaków i in vivo na zwierzętach. Jest to argument, że klasyfikacja MEKO do kategorii 2 rakotwórczości pozostaje właściwa. Ze zmiany kategorii rakotwórczości MEKO wynikają skutki prawne dla przedsiębiorstw, w tym dotrzymanie warunków ograniczenia REACH, które obejmuje restrykcjami wprowadzanie MEKO do powszechnej sprzedaży, prowadzenie rejestru prac, których wykonywanie powoduje konieczność pozostawania w kontakcie z MEKO lub jego mieszaninami zawierającymi go w stężeniu ≥0,1%. Zgodnie z opinią dostawców obecnie nie ma praktycznego i tak dobrze zbadanego zamiennika MEKO mimo prób znalezienia go w ostatnich latach. Ryzyko dodatkowego raka wątroby w przypadku 40-letniego narażenia zawodowego na MEKO wynosi 4:100 000 w stężeniu ok. 0,7 mg/m3 i jest to ryzyko akceptowalne zgodnie z przyjętymi w Polsce ustaleniami. Dotrzymywanie dopuszczalnych stężeń MEKO w powietrzu środowiska pracy na tym poziomie powinno zabezpieczyć pracowników przed jego działaniem rakotwórczym.
Evidence of a change in the carcinogenicity category of butan-2-one oxime (MEKO) and the results of this change for manufacturing and using companies was presented and assessed. The online databases of scientific journals were reviewed, taking into account the reports on the harmonization of MEKO classification and labeling at EU level available on the ECHA website. Commission Regulation (EU) 2020/1182 introduced harmonized classification and labeling of MEKO for carcinogenicity to category 1B. The induction of tumors, the nature and importance of tumors for humans, and the sensitivity of the 2 species tested, both sexes – all of these factors support the classification of MEKO into the carcinogenicity category 1B. On the other hand, MEKO is negative in genotoxicity studies, including in mammalian cells and in vivo in animals. This is the argument that the classification of MEKO as carcinogen category 2 remains appropriate. The change in the MEKO carcinogenicity category results in legal consequences for companies, such as compliance with the conditions of REACH restriction, which includes restrictions on placing MEKO on the market for sale to the general public, keeping a register of works that require contact with MEKO or its mixtures containing MEKO in a concentration ≥0.1%. According to the opinion of MEKO suppliers, there is currently no practical MEKO substitute that has been so well researched, despite attempts to find it in recent years. The risk of additional liver cancer in the case of 40-year occupational exposure to MEKO is 4:100 000 at a concentration of approx. 0.7 mg/m3, and it is an acceptable risk in accordance with the arrangements adopted in Poland. Compliance with the permissible concentrations of MEKO in the air of the working environment at this level should protect employees against the carcinogenic effect of MEKO.
Źródło:
Medycyna Pracy; 2022, 73, 6; 457-470
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przydatność optycznego miernika do oceny narażenia ludzi na drobny pył zawarty w powietrzu pomieszczeń
The usefulness of an optical monitor for the assessment of human exposure to fine dust in indoor air
Autorzy:
Kowalska, Małgorzata
Mainka, Anna
Mucha, Walter
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164011.pdf
Data publikacji:
2019-04-19
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
zdrowie publiczne
kalibracja
drobny pył PM2,5
powietrze wewnętrzne
narażenie indywidualne
pomiar optyczny
public health
calibration
PM2.5 fine dust
indoor air
personal exposure
optical measurement
Opis:
Wstęp Istotną kwestią w ocenie ryzyka zdrowotnego jest pomiar indywidualnego narażenia, także dla zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego drobnym pyłem. Takie możliwości dają stosunkowo proste w obsłudze mierniki optyczne. Celem pracy była ocena możliwości wykorzystywania optycznego miernika AM520 do pomiaru indywidualnego narażenia ludzi na drobny pył PM2,5 i PM10, zawarty w pomieszczeniach zamkniętych, poprzez ustalenie współczynnika kalibracji i ocenę zgodności pomiaru z metodą referencyjną. Materiał i metody W ramach badań wykonano pomiary stężeń pyłu PM2,5 i PM10 w pomieszczeniach (3 lokalizacje w powiecie gliwickim, marzec−maj 2017 r.) z wykorzystaniem aspiratora osobistego SidePak model AM520, a także z użyciem urządzenia referencyjnego LVS3D metodą grawimetryczną. Ustalono wartość współczynnika kalibracji dla optycznego miernika i zgodność pomiarów wykonanych obydwiema metodami. Wyniki Zakres wartości fotometrycznego współczynnika kalibracji kształtował się na poziomie 0,33–0,40 i był zbieżny z wartością 0,38 zalecaną przez producenta. Współczynnik determinacji dla zależności wyników uzyskanych metodą optyczną oraz grawimetryczną był bardzo wysoki i wynosił R2 = 0,91. Wnioski Prezentowane wyniki są obiecujące i pozwalają stwierdzić, że optyczny miernik AM520 może być wykorzystywany do oceny indywidualnego narażenia na drobne pyły PM2,5 i PM10 w pomieszczeniach zamkniętych. Med. Pr. 2019;70(2):213–220
Background An important issue in the assessment of health risks related to air pollution with fine dust is the measurement of individual exposure. Such possibilities are provided by relatively easy to use optical monitors. The aim of the presented work was to assess the possibility of using the AM520 optical monitor to measure individual human exposure to PM2.5 and PM10 indoors by determining the calibration factor and assessing the compliance of the measurement with the reference method. Material and Methods As part of the research, indoor concentrations of PM2.5 and PM10 and were measured (3 locations in the Gliwice Poviat, March−May 2017) with the use of the SidePak Personal Aerosol Monitor AM520, as well as the reference LVS3D device by means of the gravimetric method. The value of the calibration coefficient for the optical monitor was determined, and the consistency of measurements performed with both methods was assessed. Results The photometric calibration factor ranged 0.33−0.40 and was concurrent with the 0.38 value recommended by the manufacturer. The determination coefficient for the correlation between the measurement results obtained with the optical and gravimetric methods was very high (R2 = 0.91). Conclusions The presented results are promising and allow for the conclusion that the AM520 optical monitor can be used to assess individual exposure to PM2.5 and PM10 indoors. Med Pr. 2019;70(2):213–20
Źródło:
Medycyna Pracy; 2019, 70, 2; 213-220
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies