Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "gait" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Gait velocity as a tool for evaluating the effects of gait training in patients with chronic stroke
Prędkość chodu jako narzędzie oceny efektów treningu chodu u pacjentów w okresie późnym po udarze mózgu
Autorzy:
Guzik, Agnieszka
Drużbicki, Mariusz
Kwolek, Andrzej
Przysada, Grzegorz
Brzozowska-Magoń, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437981.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
stroke
gait
gait velocity
treadmill training
udar mózgu
chód
prędkość chodu
trening na bieżni
Opis:
Background. Gait velocity is a simple but very essential parameter which may be applied as an indicator of functional efficiency. Gait of stroke patients is characterized by reduced speed. As a result, the patients have significantly limited functioning capabilities, including walking independently outside home. The study was designed to assess selected temporal gait parameters, including gait velocity, stride velocity and swing phase velocity in patients with chronic stroke following a rehabilitation program with the use treadmill. Material and method. The study was conducted in a group of 50 patients with hemiparesis in the late period after stroke. Temporal gait parameters such as: gait velocity, stride velocity and swing velocity were examined. Additionally, 10-metre walk test was measured. Results. While analyzing 10-metre walk test results it was shown that after rehabilitation gait velocity increased by an average of 0.15 m/s (p = 0.0000). Similar results were obtained in terms of gait velocity which had been assessed using a 3-dimensional gait analysis, the average gait velocity increased by 0,14m/s (p = 0.0000). Analyzing stride velocity, both the paretic and non-paretic side it was noted that after rehabilitation this particular parameter increased by an average of 0.05 m/s (p = 0.0019) and 0.06 m/s (p = 0.0052). Similar results were achieved in terms of swing velocity of the paretic side - p = 0.0017. Conclusions. It was demonstrated that rehabilitation program with the use of treadmill enabled significant improvement in gait velocity, stride velocity and swing phase velocity in patients with chronic stroke. Gait velocity is a practical and simple tool to be applied for monitoring of progress in rehabilitation and for assessing effects of gait re-education in patients with hemiplegia in a chronic stage after stroke.
Wstęp. Prędkość chodu jest prostym, a zarazem bardzo istotnym parametrem, który może być stosowany jako wyznacznik sprawności funkcjonalnej. Chód pacjentów po udarze mózgu charakteryzuje się zmniejszoną prędkością. W efekcie pacjenci mają znacznie ograniczone możliwości funkcjonowania, w tym samodzielnego chodu poza domem. Celem pracy jest ocena wybranych czasowych parametrów chodu, w tym prędkości chodu, prędkości cyklu chodu oraz prędkości fazy przenoszenia u pacjentów w okresie późnym po udarze mózgu, po programie rehabilitacji z wykorzystaniem bieżni ruchomej. Materiał i metoda. Badanie przeprowadzono w grupie 50 pacjentów z niedowładem połowiczym w okresie późnym po udarze mózgu. Analizowano czasowe parametry chodu: prędkość chodu, prędkości cyklu chodu oraz prędkości fazy przenoszenia. Dodatkowo wykonano test drogi na 10 metrach. Wyniki. Analizując wyniki testu drogi wykazano, że po zakończeniu programu rehabilitacji prędkość chodu wzrosła średnio o 0,15 m/s (p = 0,0000). Podobne wyniki uzyskano w zakresie prędkości chodu ocenionej z wykorzystaniem 3-wymiarowej analizy chodu, średnia prędkość chodu wzrosła o 0,14m/s (p = 0,0000). Analizując prędkość cyklu chodu zarówno po stronie niedowładnej jak i zdrowej zanotowano, iż w wyniku rehabilitacji nastąpił wzrost tego parametru średnio o 0,05 m/s (p = 0,0019) i 0,06 m/s (p = 0,0052). Zbliżone wyniki uzyskano również w zakresie prędkości fazy przenoszenia po stronie niedowładnej – p = 0,0017. Wnioski. Program rehabilitacji z wykorzystaniem bieżni ruchomej wpłynął na istotną poprawę w zakresie prędkości chodu, prędkości cyklu chodu oraz prędkości fazy przenoszenia u pacjentów w okresie późnym po udarze mózgu. Prędkość chodu jest przydatnym narzędziem umożliwiającym ocenę efektów reedukacji chodu pacjentów z niedowładem połowiczym w okresie późnym po udarze mózgu.
Źródło:
Medical Review; 2016, 2; 183-192
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gait in patients with stroke-related hemiparesis and methods of gait assessment
Chód pacjentów z niedowładem połowiczym po udarze mózgu i metody jego oceny
Autorzy:
Guzik, Agnieszka
Wolan-Nieroda, Andżelina
Walicka-Cupryś, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437654.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
cerebral stroke
hemiparetic gait
gait assessment methods
udar mózgu
chód hemiparetyczny
metody oceny chodu
Opis:
Cerebral stroke, a serious complication of cardiovascular system disorders, has become an important medical issue in contemporary societies. Gait disorders in patients after stroke constitute a serious clinical challenge - every year, more than ten thousand patients become seriously disabled as a result of stroke. Locomotor disability is one of stroke’s consequences. Patients with stroke-related hemiparesis often show gait disorders. Hemiparetic gait is characterized with a number of disorders, such as a considerable asymmetry of gait phase time, i.e. step length, or limb load – the healthy leg being overloaded. These disorders result in limiting patients’ everyday activity. Therefore, objective methods of gait analysis are currently being researched. Among gait assessment methods there are clinical, or observation methods – which consist of gait description as related to the normal gait patterns; as well as quantitative, or objective methods – which consist of measuring, description and analysis of chosen parameters of human gait. The aim of the study is to characterise gait in patients with stroke-related hemiparesis, as well as to discuss the methods of its assessment.
Udar mózgu, będący dramatycznym powikłaniem chorób układu naczyniowego, stanowi duży problem zdrowotny we współczesnym społeczeństwie. U pacjentów z niedowładem połowiczym po udarze mózgu występuje patologiczny wzorzec chodu. Chód hemiparetyczny cechuje się serią zaburzeń, w tym znaczną asymetrią czasu trwania faz chodu, długości kroku, obciążenia kończyn, polegającą na przeciążaniu kończyny zdrowej. Skutkuje to ograniczeniem aktywności w życiu codziennym. Ze względu na narastające znaczenie społeczne i powszechność udaru mózgu coraz częściej poszukuje się metod w zakresie analizy chodu tej grupy chorych. Wśród metod oceny chodu wyróżnia się metody kliniczne, obserwacyjne polegające na opisie chodu w odniesieniu do wzorca prawidłowego oraz metody ilościowe, obiektywne, polegające na pomiarze, opisie i analizie wybranych parametrów charakteryzujących chód człowieka. Celem pracy jest charakterystyka chodu pacjentów z niedowładem połowiczym po udarze mózgu i metod jego oceny.
Źródło:
Medical Review; 2016, 2; 220-224
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Assessment of spatio-temporal gait parameters in the group of 9 years old healthy children
Ocena parametrów czasowo-przestrzennych chodu w grupie zdrowych dzieci w wieku 9 lat
Autorzy:
Szymczyk, Daniel
Majewska, Joanna
Szczepanik, Magdalena
Bazarnik-Mucha, Katarzyna
Snela, Sławomir
Skrzypiec, Julian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437855.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
gait
hild
eference values
chód
dzieci
wartości referencyjne
Opis:
Introduction: Gait analysis can be defined as a measurement, description and assessment of human locomotion. The development of quantitative gait analysis methods and their increasing application to pathological gait assessment in children has created an urgent need for establishing normative data. The spatio-temporal gait parameters must be compared with valid reference data for the appropriate interpretation. Objective: The aim of this study was the assessment of the spatio-temporal gait parameters of 9 years old healthy children, considering the subject’s gender and the potential difference between right and left lower limb. Additional purpose of our study was to develop own reference data for the gait analysis in this age group. Material and methods: 42 healthy, nine years old children (19 girls, 23 boys), participated in this study. 3D gait analysis was performed using the computerized optoelectronic system (BTS Smart, Italy). Basic spatio-temporal gait parameters (percentage share of the stance and swing phase, right and left lower limb step lenght, as well as step frequency and average gait speed, were anylysed. Results: Our research showed no statistically significant influence of gender, and no differences between the right and left lower limbs on most of the gait parameters in the study group.
Wprowadzenie: Analizę chodu można zdefiniować jako pomiar, opis i ocenę lokomocji człowieka. Rozwój ilościowych metod analizy chodu oraz ich rosnące zastosowanie w ocenie patologii chodu u dzieci spowodował pilną potrzebę stworzenia danych normatywnych. Najczęściej stosowane parametry czasowo- -przestrzenne chodu muszą być porównywane z wartościowymi danymi referencyjnymi w celu prawidłowej interpretacji. Cel: Celem badań była ocena parametrów czasowo-przestrzennych chodu w grupie zdrowych dzieci w wieku 9 lat, z uwzględnieniem płci badanych oraz ewentualnych różnic pomiędzy prawą i lewą kończyną dolną. Dodatkowym celem naszych badań było opracowanie własnych danych normatywnych dotyczących analizy chodu w grupie zdrowych dzieci w wieku 9 lat. Materiał i metoda: W badaniach udział wzięło 42 zdrowych dzieci (19 dziewczyn, 23 chłopców) w wieku 9 lat, spełnia jących przyjęte kryteria włączenia. Trójwymiarowa analiza chodu została wykonana przy użyciu komputerowego systemu optoelektonicznego BTS Smart (BTS Bioengineering, Włochy). Analizie poddano podstawowe parametry czasowo- -przestrzenne chodu, takie jak udział procentowy fazy podporu i wymachu oraz długość kroku dla prawej i lewej kończyny dolnej, częstość kroków i średnią prędkość chodu. Wyniki: Nasze badania wykazały brak istotnie statystycznego wpływu płci oraz brak różnic pomiędzy prawą i lewą kończyną dolną w odniesieniu do większości rozważanych parametrów chodu w badanej grupie.
Źródło:
Medical Review; 2016, 4; 376-381
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evaluation of the effectiveness of selected scales and methods used in the assessment of gait and balance after a cerebral stroke
Ocena przydatności wybranych skal i metod stosowanych w ocenie chodu i równowagi osób po udarze mózgu
Autorzy:
Drużbicki, Mariusz
Przysada, Grzegorz
Rykała, Justyna
Podgórska, Justyna
Guzik, Agnieszka
Kołodziej, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437776.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
cerebral stroke
gait, balance
stabilometry
udar mózgu
chód, równowaga
stabilometria
Opis:
The aim of this study is to assess the balance and gait of outpatients undergoing late stroke treatment and the relationship between the assessment of gait and balance using clinical tests and the assessment of static balance using stabilometric tests. Materials and methods. Post-stroke patients with hemiparesis undergoing ambulatory physiotherapy were examined. The Wisconsin Gait Scale (WGS), the Dynamic Gait Index (DGI) and the Functional Gait Assessment (FGA) were used to assess gait, the Berg Balance Scale (BBS) and the Get Up and Go test were used to assess balance, and stabilometric tests were used to assess static balance. Examination was conducted twice before and after physiotherapy. Results. A statistically significant improvement of gait speed and quality and gait functions, assessed with the DGI (p=0,0001) and the FGA (p=0,0002), was observed after treatment. An improvement of balance assessed with the BBS and the Get Up and Go test was also recorded. Static balance using stabilometric tests did not change in the standing position with the eyes closed (the surface of COP). Poor and average relationship between clinical methods of gait and balance assessment and parameters of stabilometric balance assessment was shown. Conclusions. Rehabilitation of patients with hemiparesis undergoing late stroke treatment has a significant influence on the improvement of balance and gait functions.
Celem pracy jest ocena równowagi i chodu chorych po udarze mózgu leczonych ambulatoryjnie w okresie późnym od udaru. Celem pracy jest również ocena zależności pomiędzy chodem i równowagą badanych ocenianą testami klinicznymi a równowagą statyczną ocenioną stabilometrycznie. Materiał i metoda. Badano chorych z niedowładem połowiczym w późnym okresie po udarze mózgu korzystających z fizjoterapii ambulatoryjnej. Oceniano chód badanych za pomocą Wisconsin Gait Scale (WGS), Dynamic Gait Index (DGI) i Functional Gait Assessment (FGA) oraz oceniano równowagę badanych za pomocą Skali Równowagi Berga (BBS), testu „Get Up&Go” oraz równowagę statyczną w badaniu stabilometrycznym. Badanie wykonano dwukrotnie przed i po serii zabiegów fizjoterapeutycznych. Wyniki. W badanej grupie chorych po zakończeniu serii zabiegów stwierdzono istotną statystycznie poprawę w zakresie prędkości i jakości chodu oraz poprawę funkcjonalną chodu ocenianą według DGI (p=0,0001) i skali FGA (p=0,0002). Badani również uzyskali istotną poprawę równowagi ocenianej w skali BBS i w teście Get Up&Go. W badaniu stabilometrycznym równowagi nie wykazano istotnej poprawy w próbie stania z zamkniętymi oczami (obszar pola COP). Wykazano słabą i przeciętną zależność pomiędzy klinicznymi metodami oceny chodu i równowagi badanych a parametrami oceny stabilometrycznej równowagi. Wnioski. Rehabilitacja w późnym okresie od udaru w istotny sposób wpływa na poprawę równowagi i funkcji chodu osób z niedowładem połowiczym.
Źródło:
Medical Review; 2013, 1; 21-31
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena efektów treningu chodu na urządzeniu Lokomat u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. Doniesienie wstępne
Evaluation of the effects of gait training on the device Lokomat in children with Cerebral Palsy. Preliminary Report
Autorzy:
Flis, Dominika
Kwolek, Andrzej
Rusek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437959.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
mózgowe porażenie dziecięce Lokomat
chód
równowaga
Cerebral palsy
gait
balance
Locomat
Opis:
Cel: Celem pracy była ocena efektów treningu chodu u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, w warunkach dynamicznego odciążenia na Lokomacie. Materiał i metoda: Zbadano 11 pacjentów z mózgowym porażeniem dziecięcym, z postacią spastyczną, w tym 6 dzieci było z niedowładem czterokończynowym, 5 dzieci z niedowładem kurczowym obustronnym. Średni wiek badanych 9 lat. Każdego pacjenta zbadano przed i po 10 sesjach terapeutycznych. Oceniono stopień niesprawności motorycznej dziecka według skali Kudrjavcev oraz skali GMFCS, równowagę z wykorzystaniem skali Berg, chód z wykorzystaniem Wisconsin Gait Scale. Wyniki: U wszystkich dzieci nastąpiła poprawa, zakres poprawy był zróżnicowany. Poprawa chodu jest lepsza u dzieci z niedowładem kurczowym obustronnym. Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w ocenie efektów równowagi pomiędzy obiema grupami badanych dzieci. Chód ulega poprawie u wszystkich dzieci, w największym zakresie poprawia się wędrówka biodra podczas przenoszenia właściwego, zgięcie stawu kolanowego, zmniejsza się ostrożność/ wahanie przed odbiciem. Równowaga ulega poprawie u wszystkich dzieci, a w największym zakresie poprawia się zdolność stania bez podparcia, sięgania do przodu oraz zdolność zmiany pozycji. Wnioski: Chód dzieci poprawia się w sposób zindywidualizowany, co wskazuje, że dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym wykazują zróżnicowane możliwości kompensacyjne. Wynik terapii jest uzależniony od stanu funkcjonalnego dziecka w momencie włączenia do terapii.
The aim of the research. The aim of research was to esteem the results of re-education of the gait in children with Cerebral Palsy in conditions of dynamic load on the Locomat. Materials and method. 11 patients with spastic cerebral palsy, participating in the gait training, were examined. 6 children were diagnosed to have four-limb paralysis, 5 children were diagnosed to have bilateral spastic paresis. The average age of the examined children was 9 years. Every patient was examined after 10 therapy sessions. The level of child’s motor disability was estimated according to Kudrjavcev scale and GMFCS scale, the balance was estimated according to Berg Scale, the gait according to Wisconsin Gait Scale. Results. The improvement could be observed for all the children who had been checked, the range of improvement was diverse. The gait improvement was better for children with bilateral spastic paresis. The essential statistical difference in the balance effects esteem between two groups of examined children was not stated. The gait improvement for all children. The best improvement was in the hip movement during transfer of appropriate, the knee joint bending and the fear of reflection diminished. The balance improved for all children, the best change was in the range of standing without support, reaching forward and the ability of body changing. More therapy sessions helped obtain better therapy results. Children of ,,bigger risk” present weaker abilities to compensate for. Conclusions. The gait of children improves in the individual way, it can be proved by the fact that children with Cerebral Palsy present diverse abilities to compensate for. The gait training contributes to the life independence increase, the therapy result depends on the clinic state of cerebral palsy and the initial functioning state of the child at the beginning of the therapy.
Źródło:
Medical Review; 2015, 4; 358-367
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Assessment of conformity and repeatability of chosen scales used for evaluation of gait after brain stroke
Ocena zgodności i powtarzalności wybranych skal stosowanych w ocenie chodu po udarze mózgu
Autorzy:
Podgórska-Bednarz, Justyna
Wyszyńska, Justyna
Drużbicki, Mariusz
Przysada, Grzegorz
Czenczek-Lewandowska(, Ewelina
Leszczak, Justyna
Baran, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437724.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
udar mózgu
zaburzenia chodu
ocena niepełnosprawności
stroke
gait disorders
evaluation of disability
Opis:
Wstęp: Zaburzenia lokomocji pacjenta po przebytym udarze mózgu w istotny sposób utrudniają jego codzienne funkcjonowanie oraz obniżają jakość życia. Poprawa wzorca chodu stanowi często kluczowe zadanie poudarowej neurorehabilitacji, bowiem umiejętność samodzielnego przemieszczania się zapewnia osiągnięcie możliwie jak największej samodzielności oraz umożliwia pacjentowi aktywne uczestnictwo w życiu społecznym. W celu oceny funkcji lokomocyjnych konieczne staje się zastosowanie różnorodnych narzędzi pomiarowych umożliwiających ewaluację w tym aspekcie. Cel: Celem pracy była ocena zgodności i trafności wybranych narzędzi umożliwiających ocenę funkcji chodu pacjentów po udarze mózgu, tj: Functional Gait Assessment, Dynamic Gait Index oraz Wisconsin Gait Scale. Materiał i metody: W badaniu uczestniczyło 30 chorych z niedowładem połowiczym, którzy przebyli udar mózgu jednokrotnie, a okres od incydentu wynosił co najmniej sześć miesięcy. Funkcję chodu każdego pacjenta oceniono z wykorzystaniem dziesięciopunktowej skali Functional Gait Assessment (FGA), skali Dynamic Gait Index (DGI), Wisconsin Gait Scale (WGS), próby marszowej na dystansie 10 metrów, natomiast równowagę oceniono za pomocą skali Równowagi Berga i testu „Get up&go”. Wyniki: Wykazano wysoki poziom powtarzalności badania z wykorzystaniem FGA (p=0,64) oraz wysoką zgodność wewnętrzną (α=0,86) i zewnętrzną (r=0,96) uzyskanych wyników. Stwierdzono bardzo wysoką zależność pomiędzy ocenami chodu dokonanymi na podstawie skali DGI i FGA (r= 0,95) oraz silną zależność pomiędzy wartościami FGA i WGS (r= - 0,75). Wszystkie korelacje były wysoce istotne statystycznie. Wnioski: Wyniki oceny z wykorzystaniem skali FGA, DGI oraz WGS charakteryzują się dużą zgodnością wewnętrzną i zewnętrzną wyników. Skale są dobrymi i polecanymi testami klinicznymi w ocenie chodu chorych z niedowładem po przebytym udarze mózgu.
Introduction: Locomotor disorders at a patient after stroke significantly deteriorate his/her everyday functioning and quality of life. Improvement of gait pattern is often a crucial task in post-stroke neurorehabilitation as the ability to move unaided allows the patient to achieve the highest possible level of independence and actively participate in social life. Various measuring tools are used to evaluate the locomotor functions. Purpose: The aim of this paper was to assess the conformity and accuracy of chosen tools (i.e. Functional Gait Assessment, Dynamic Gait Index and Wisconsin Gait Scale) enabling the evaluation of gait functions of stroke survivors. Material and methods: The study included 30 patients with hemiparesis who had undergone a stroke once at least six months before the research. The gait function of each patient was assessed in the ten-point Functional Gait Assessment (FGA) scale, the Dynamic Gait Index (DGI) scale, the Wisconsin Gait Scale (WGS) and 10-meter walk test. Balance, however, was evaluated using the Berg Balance Scale and Get Up and Go test. Results: The test making use of FGA proved a high level of repeatability (p=0,64) as well as high internal (α=0,86) and external (r=0,96) consistency of the achieved results. The study found out significant correlation between the gait assessments conducted according to DGI and FGA scale (r= 0,95) and strong dependency between values of FGA and WGS (r= - 0,75). All correlations were statistically significant. Conclusion: FGA, DGI and WGS scales are characterised by high internal and external conformity of results. They are good and recommended clinical tests used for assessment of gait of post-stroke patients with paresis.
Źródło:
Medical Review; 2014, 4; 326-333
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ ćwiczeń ogólnousprawniających na równowagę i chód osób w podeszłym wieku, przebywających w oddziale ZOL w Legnicy
The Influence of General Fitness Training on Balance and Gait of the Elderly Staying in the Chronic Medical Care Ward in Legnica
Autorzy:
Halat, Bartomiej
Brudz, Dorota
Milewicz, Katarzyna
Pop, Teresa
Śliwiński, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437716.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Geriatria
równowaga
chód
ćwiczenia ogólnousprawniające
rehabilitacja
Geriatrics
balance
gait
general fitness training
rehabilitation
Opis:
Streszczenie: Wstęp. Starzenie się jest nieuchronnym procesem prowadzącym do szeregu niekorzystnych zmian, zarówno w obrębie narządu ruchu jak i narządów wewnętrznych oraz osłabienia możliwości regeneracyjnych i kompensacyjnych organizmu. Następuje stopniowe zmniejszanie rezerw organizmu, ale jednocześnie zauważyć należy że starość to nie jest choroba. Nie wiek lecz niepełnosprawność jest problemem osób starszych. Zwiększa się liczba osób wymagających usprawniania leczniczego będzie to poważnym wyzwaniem dla współczesnej rehabilitacji geriatrycznej. Cel: Celem badań była ocena wpływu ćwiczeń ogólnousprawniających na równowagę i chód u osób w podeszłym wieku, przebywających w oddziale Zakładzie Opiekuńczo Leczniczym. Materiał i metody: Badaniu poddano 30 losowo wybranych osób, przebywających w Zakładzie Opiekuńczo – Leczniczym Caritas Diecezji Legnickiej w Legnicy, w okresie od stycznia 2012 r. do września 2012 r. Średnia wieku wynosi 70 lat. Wszyscy pacjenci biorący udział w badaniach zgłaszali zaburzenianierównowagi. Osoby badane podzielono na dwie grupy. Grupa I - badana, składała się z osób uczestniczących w ćwiczeniach ruchowych. Grupę II - kontrolną, stanowili pacjenci nie uczestniczący w ćwiczeniach. W obydwu badanych grupach oceniono; równowagę i ryzyko upadków testem Tinetti, chód i sprawność funkcjonalną testem „Up and Go”. Wyniki: Po 3 miesięcznym treningu ćwiczeń ogólnousprawniających u pacjentów geriatrycznych stwierdzono poprawę równowagi i stereotypu chodu. Wnioski: 1. Systematycznie wykonywane ćwiczenia ogólnousprawniające, przez osoby w trzecim okresie życia, wpływają korzystnie na równowagę, sprawność chodu oraz zmniejszają ryzyko upadków. 2. U osób starszych nieuczestniczących w zajęciach ruchowych nie obserwuje się zmian w równowadze i szybkości chodu.
Introduction: Aging is an inevitable process resulting in number of unfavorable changes within the loco motor apparatus and internal organs and causing the impairment of the organism’s regenerative and compensatory abilities. The endurance of the organism decreases gradually, however, the old age cannot be perceived as a disease. It is not the age, but disability that is the problem of elderly people. Growing number of the elderly seeking medical care is a serious challenge for geriatric rehabilitation. Aim: The aim of the research was to evaluate the influence of General Fitness Training on balance and gait of the elderly staying on the Chronic Medical Care Ward in Legnica. Materials and methods: 30 randomly chosen patients of chronic medical care home of Caritas of Legnicka Diocese Healthcare Centre in Legnica were examined from January to September 2012. The average age was 70. All patients reported problems with balance. The subjects were divided into 2 groups. Participants from the test group attended exercises, whereas the control group consisted of patients notattending exercises. Tinetti Test was performed to evaluate balance, gait and risk of falling while the Up and Go Test was performed to evaluate gait and functional capacity. The evaluation took place before and after a three month period when general fitness training was applied. Results: The research showed the improvement of the results of the test group in both Tinetti and Up and Go test. Conclusions: 1. Performance of general fitness exercises systematically has a positive effect on balance, gait efficiency and reduces the risk of falls of the elderly, the fact was documented by the results of the Tinetti test. 2. Adverse changes in balance and gait speed were observed in the elderly people who did not participate in physical activities.
Źródło:
Medical Review; 2014, 1; 84+96
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies