Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "udar mózgu" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Functional status of patients after stroke depending on neurological and medical complications in three years follow-up
    Stan funkcjonalny chorych trzy lata po udarze mózgu w zależności od powikłań neurologicznych i ogólnomedycznych
    Autorzy:
    Fudala, Małgorzata
    Brola, Waldemar
    Czernicki, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437949.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    stroke
    complications
    functional status
    udar mózgu
    powikłania
    stan funkcjonalny
    Opis:
    Introduction and purpose: There are several commonly known complications occurring in the acute phase of stroke which have influence on patients’ mortality and functional status. There is, however, less information concerning the state of the patients in long-term follow-up. The aim of the study was to assess the functional status of stroke patients depending on neurological and general medical complications in three years follow-up. Material and methods: The study has been carried out amongst 101 patients treated at the Department of Neurology with Stroke Unit of the Specialist Hospital in Końskie, who were diagnosed with the first stroke in their lives and registered with a questionnaire of the POLKARD programme. Examination after three years consisted of assessing the patients’ functional status using the Rankin’s Scale and the Barthel’s Scale, examination by both the Mini Mental State Examination and the Geriatric Depression Scale. Their functional status was analysed before the stroke and on discharging them from the hospital, as well as three years after stroke depending on complications. Results: The patients who are self-dependent in daily activities (Rankin 0-1) constituted 47% of the researched, 42% require some assistance (Rankin 2-3), and 11% require substantial assistance or complex treatment (Rankin 4-5). The most frequent recognised after-stroke complications are depressive disorders (45.5%), falls (42.6%), dementia (33.7%), cardiological complications (19.8%), pain and oedema in the paretic limbs (15.8%). During three years from the stroke at least one complication occurred in case of 84% of the patients. Any statistically essential dependence between complications and gender, age as well as functional status was found. Conclusions: The post-stroke complications occur statistically independently from the patients’ functional status but their incidence increases with progression of patients’ disability. Systematic, long-term follow-up of the post-stroke patients may prevent many complications and improve the patients’ quality of life.
    Wstęp i cel pracy: Powszechnie znany jest wpływ wczesnych powikłań udaru mózgu na śmiertelność i stan funkcjonalny, natomiast niewiele wiadomo o powikłaniach późnych w opiece długoterminowej. Celem pracy była ocena stanu funkcjonalnego pacjentów trzy lata po udarze niedokrwiennym w zależności od rodzaju i częstości powikłań. Materiał i metody: Analizą objęto 101 osób leczonych w Oddziale Neurologii w Końskich z rozpoznaniem pierwszego w życiu niedokrwiennego udaru mózgu i zarejestrowanych w programie POLKARD. Po trzech latach od udaru chorych oceniano za pomocą skali Rankina i Barthel, testem Mini Mental i Geriatryczną Skalą Depresji. Analizowano stan funkcjonalny przed udarem i przy wypisie ze szpitala oraz trzy lata po udarze mózgu w zależności od powikłań. Wyniki: Pacjenci samodzielni w zakresie codziennych czynności (Rankin 0-1) stanowili 47% badanych, pewnej pomocy wymagało 42% (Rankin 2-3), a 11% wymagało znacznej pomocy lub kompleksowej pielęgnacji (Rankin 4-5). Najczęstszymi powikłaniami były zaburzenia depresyjne (46,5%), upadki (42,6%), otępienie (33,7%) i powikłania kardiologiczne (19,8%). W ciągu trzech lat od udaru przynajmniej jedno powikłanie wystąpiło u 84% pacjentów. Nie znaleziono statystycznie istotnej zależności między powikłaniami a płcią, wiekiem i stanem funkcjonalnym. Wnioski: Powikłania po udarze mózgu występują statystycznie niezależnie od stanu funkcjonalnego, ale częstość ich występowania narasta wraz z narastaniem niepełnosprawności. Systematyczne, wieloletnie monitorowanie pacjentów po udarze mózgu może zapobiec wielu powikłaniom i poprawić jakość życia chorych.
    Źródło:
    Medical Review; 2013, 1; 7-20
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Evaluation of the effectiveness of selected scales and methods used in the assessment of gait and balance after a cerebral stroke
    Ocena przydatności wybranych skal i metod stosowanych w ocenie chodu i równowagi osób po udarze mózgu
    Autorzy:
    Drużbicki, Mariusz
    Przysada, Grzegorz
    Rykała, Justyna
    Podgórska, Justyna
    Guzik, Agnieszka
    Kołodziej, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437776.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    cerebral stroke
    gait, balance
    stabilometry
    udar mózgu
    chód, równowaga
    stabilometria
    Opis:
    The aim of this study is to assess the balance and gait of outpatients undergoing late stroke treatment and the relationship between the assessment of gait and balance using clinical tests and the assessment of static balance using stabilometric tests. Materials and methods. Post-stroke patients with hemiparesis undergoing ambulatory physiotherapy were examined. The Wisconsin Gait Scale (WGS), the Dynamic Gait Index (DGI) and the Functional Gait Assessment (FGA) were used to assess gait, the Berg Balance Scale (BBS) and the Get Up and Go test were used to assess balance, and stabilometric tests were used to assess static balance. Examination was conducted twice before and after physiotherapy. Results. A statistically significant improvement of gait speed and quality and gait functions, assessed with the DGI (p=0,0001) and the FGA (p=0,0002), was observed after treatment. An improvement of balance assessed with the BBS and the Get Up and Go test was also recorded. Static balance using stabilometric tests did not change in the standing position with the eyes closed (the surface of COP). Poor and average relationship between clinical methods of gait and balance assessment and parameters of stabilometric balance assessment was shown. Conclusions. Rehabilitation of patients with hemiparesis undergoing late stroke treatment has a significant influence on the improvement of balance and gait functions.
    Celem pracy jest ocena równowagi i chodu chorych po udarze mózgu leczonych ambulatoryjnie w okresie późnym od udaru. Celem pracy jest również ocena zależności pomiędzy chodem i równowagą badanych ocenianą testami klinicznymi a równowagą statyczną ocenioną stabilometrycznie. Materiał i metoda. Badano chorych z niedowładem połowiczym w późnym okresie po udarze mózgu korzystających z fizjoterapii ambulatoryjnej. Oceniano chód badanych za pomocą Wisconsin Gait Scale (WGS), Dynamic Gait Index (DGI) i Functional Gait Assessment (FGA) oraz oceniano równowagę badanych za pomocą Skali Równowagi Berga (BBS), testu „Get Up&Go” oraz równowagę statyczną w badaniu stabilometrycznym. Badanie wykonano dwukrotnie przed i po serii zabiegów fizjoterapeutycznych. Wyniki. W badanej grupie chorych po zakończeniu serii zabiegów stwierdzono istotną statystycznie poprawę w zakresie prędkości i jakości chodu oraz poprawę funkcjonalną chodu ocenianą według DGI (p=0,0001) i skali FGA (p=0,0002). Badani również uzyskali istotną poprawę równowagi ocenianej w skali BBS i w teście Get Up&Go. W badaniu stabilometrycznym równowagi nie wykazano istotnej poprawy w próbie stania z zamkniętymi oczami (obszar pola COP). Wykazano słabą i przeciętną zależność pomiędzy klinicznymi metodami oceny chodu i równowagi badanych a parametrami oceny stabilometrycznej równowagi. Wnioski. Rehabilitacja w późnym okresie od udaru w istotny sposób wpływa na poprawę równowagi i funkcji chodu osób z niedowładem połowiczym.
    Źródło:
    Medical Review; 2013, 1; 21-31
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Assessment of conformity and repeatability of chosen scales used for evaluation of gait after brain stroke
    Ocena zgodności i powtarzalności wybranych skal stosowanych w ocenie chodu po udarze mózgu
    Autorzy:
    Podgórska-Bednarz, Justyna
    Wyszyńska, Justyna
    Drużbicki, Mariusz
    Przysada, Grzegorz
    Czenczek-Lewandowska(, Ewelina
    Leszczak, Justyna
    Baran, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437724.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    udar mózgu
    zaburzenia chodu
    ocena niepełnosprawności
    stroke
    gait disorders
    evaluation of disability
    Opis:
    Wstęp: Zaburzenia lokomocji pacjenta po przebytym udarze mózgu w istotny sposób utrudniają jego codzienne funkcjonowanie oraz obniżają jakość życia. Poprawa wzorca chodu stanowi często kluczowe zadanie poudarowej neurorehabilitacji, bowiem umiejętność samodzielnego przemieszczania się zapewnia osiągnięcie możliwie jak największej samodzielności oraz umożliwia pacjentowi aktywne uczestnictwo w życiu społecznym. W celu oceny funkcji lokomocyjnych konieczne staje się zastosowanie różnorodnych narzędzi pomiarowych umożliwiających ewaluację w tym aspekcie. Cel: Celem pracy była ocena zgodności i trafności wybranych narzędzi umożliwiających ocenę funkcji chodu pacjentów po udarze mózgu, tj: Functional Gait Assessment, Dynamic Gait Index oraz Wisconsin Gait Scale. Materiał i metody: W badaniu uczestniczyło 30 chorych z niedowładem połowiczym, którzy przebyli udar mózgu jednokrotnie, a okres od incydentu wynosił co najmniej sześć miesięcy. Funkcję chodu każdego pacjenta oceniono z wykorzystaniem dziesięciopunktowej skali Functional Gait Assessment (FGA), skali Dynamic Gait Index (DGI), Wisconsin Gait Scale (WGS), próby marszowej na dystansie 10 metrów, natomiast równowagę oceniono za pomocą skali Równowagi Berga i testu „Get up&go”. Wyniki: Wykazano wysoki poziom powtarzalności badania z wykorzystaniem FGA (p=0,64) oraz wysoką zgodność wewnętrzną (α=0,86) i zewnętrzną (r=0,96) uzyskanych wyników. Stwierdzono bardzo wysoką zależność pomiędzy ocenami chodu dokonanymi na podstawie skali DGI i FGA (r= 0,95) oraz silną zależność pomiędzy wartościami FGA i WGS (r= - 0,75). Wszystkie korelacje były wysoce istotne statystycznie. Wnioski: Wyniki oceny z wykorzystaniem skali FGA, DGI oraz WGS charakteryzują się dużą zgodnością wewnętrzną i zewnętrzną wyników. Skale są dobrymi i polecanymi testami klinicznymi w ocenie chodu chorych z niedowładem po przebytym udarze mózgu.
    Introduction: Locomotor disorders at a patient after stroke significantly deteriorate his/her everyday functioning and quality of life. Improvement of gait pattern is often a crucial task in post-stroke neurorehabilitation as the ability to move unaided allows the patient to achieve the highest possible level of independence and actively participate in social life. Various measuring tools are used to evaluate the locomotor functions. Purpose: The aim of this paper was to assess the conformity and accuracy of chosen tools (i.e. Functional Gait Assessment, Dynamic Gait Index and Wisconsin Gait Scale) enabling the evaluation of gait functions of stroke survivors. Material and methods: The study included 30 patients with hemiparesis who had undergone a stroke once at least six months before the research. The gait function of each patient was assessed in the ten-point Functional Gait Assessment (FGA) scale, the Dynamic Gait Index (DGI) scale, the Wisconsin Gait Scale (WGS) and 10-meter walk test. Balance, however, was evaluated using the Berg Balance Scale and Get Up and Go test. Results: The test making use of FGA proved a high level of repeatability (p=0,64) as well as high internal (α=0,86) and external (r=0,96) consistency of the achieved results. The study found out significant correlation between the gait assessments conducted according to DGI and FGA scale (r= 0,95) and strong dependency between values of FGA and WGS (r= - 0,75). All correlations were statistically significant. Conclusion: FGA, DGI and WGS scales are characterised by high internal and external conformity of results. They are good and recommended clinical tests used for assessment of gait of post-stroke patients with paresis.
    Źródło:
    Medical Review; 2014, 4; 326-333
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozwój i nowe perspektywy leczenia udaru mózgu w Polsce
    The development and new perspectives of stroke treatment in Poland
    Autorzy:
    Kaczorowski, Rafał
    Murjas, Barbara
    Bartosik-Psujek, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437909.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    udar mózgu
    leczenie
    tromboliza
    trombektomia mechaniczna
    rehabilitacja
    ischemic stroke
    treatment
    thrombolysis
    mechanical thrombectomy
    Opis:
    Udar mózgu jest jednym z niewielu schorzeń neurologicznych znanych od starożytności. Jest to zespół kliniczny charakteryzujący się nagłym ogniskowym, a niekiedy uogólnionym zaburzeniem czynności mózgu, którego objawy utrzymują się dłużej niż 24 godziny lub wcześniej prowadzą do śmierci i nie mają przyczyny innej niż naczyniowa. Rocznie na udar mózgu na świecie zapada ok. 15 mln osób. W krajach wysoko rozwiniętych stanowi trzecią co do częstości przyczynę niesprawności osób dorosłych i drugą przyczynę zespołów otępiennych. W artykule przedstawiono historię leczenia udarów mózgu w Polsce, od pierwszych wzmianek w podręcznikach neurologii z lat 50. do czasów współczesnych. Przełomowe w leczeniu udarów mózgu okazały się minione 2 dekady, kiedy to dokonała się istotna zmiana w podejściu do osoby z udarem. Początkowo leczenie udaru polegało jedynie na pielęgnacji chorego i zapobieganiu powikłaniom ogólnoustrojowym oraz odleżynom. Dopiero w 2. połowie lat 90. XX w. rozpoczęto tworzenie wyspecjalizowanych oddziałów udarowych zapewniających kompleksową opiekę dla pacjentów. Przełomowe okazało się wprowadzenie do leczenia tkankowego aktywatora plazminogenu w celu rekanalizacji zamkniętego przez zmiany zakrzepowe lub zatorowe naczynia w ostrym okresie zachorowania. Leczenie to znacznie poprawiło stan funkcjonalny chorych. W ciągu ostatnich kilkunastu lat rozwija się koncepcja mechanicznej rekanalizacji naczyń wewnątrzczaszkowych, której pierwsze próby wykonywanesą w kilku ośrodkach w Polsce.
    Stroke is one of the few neurological disorders known since antiquity. It is a clinical syndrome characterized by a sudden focal, and sometimes generalized brain dysfunction whose symptoms persist for more than 24 hours or sooner leads to death and has no other reason than vascular. This disease is common, approximately 15 million people fall ill with a stroke a year. In developed countries it is the third most common cause of adult disability and the second cause of dementia syndromes. The article presents the history of treatment of a stroke in Poland from the first mention in the textbooks on neurology from the 50’s to the present time. The past two decades proved to be the breakthrough in the treatment of strokes, when a significant change in the approach to this disease was adopted. Stroke from a hopeless state has become an acute illness, on the treatment of which neurologists have an increasing impact. Initially, the treatment of a stroke involved only patient care and prevention of systemic complications and bedsores. It was not until the 2nd half of the 90’s of the twentieth century that specialized stroke units were established, providing comprehensive care for patients. A breakthrough was an introduction of the rt-PA -recombinant tissue plasminogen activator to the treatment whose task is recanalization of a vessel closed by a blood clot or embolism in the acute period of the disease. This treatment significantly improved the functional status of patients. For the last several years, the concept of mechanical recanalization of the intracranial vascular system has developed, whose first tests have been conducted in several centers in Poland.
    Źródło:
    Medical Review; 2015, 4; 376-386
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena wpływu ćwiczeń na platformie balansowej z wykorzystaniem biologicznego sprzężenia zwrotnego na reedukację chodu osób po udarze mózgu
    Evaluation effectiveness of exercises on the balance platform for using biofeedback to walking function in patients after stroke
    Autorzy:
    Bugajski, Marcin
    Czernicki, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437826.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    udar mózgu
    fizjoterapia
    platforma balansowa
    biologiczne sprzężenie zwrotne
    stroke
    physiotherapy
    balance platform
    biofeedback
    Opis:
    Wstęp: W ostatnich dziesięcioleciach jako jedną z metod fizjoterapii pacjentów po udarze mózgu stosuje się ćwiczenia na platformach balansowych z wykorzystaniem biologicznego sprzężenia zwrotnego (biofeedback). Materiał i metody: Badania wykonano u 55 chorych obu płci po udarze niedokrwiennym mózgu z objawami niedowładu połowiczego. Chorych ze względu na czas, który upłynął od udaru podzielono na 2 grupy: grupa I – do 6 miesięcy, i grupa II – powyżej 6 miesięcy. W każdej z tych grup wyróżniono podgrupy chorych: A, u których w fizjoterapii stosowano ćwiczenia na platformie balansowej, w podgrupie B tych ćwiczeń nie stosowano. Do oceny skuteczności rehabilitacji wykorzystano prędkość pokonania dystansu 10 metrów oraz Wskaźnik symetryczności obciążania kończyn dolnych (Ws). Badania były wykonywane przed rozpoczęciem rehabilitacji i po upływie 3 tygodni. Wyniki: Stwierdzono bardzo wysoce istotną statystycznie różnicę (p < 0,001) w wartościach Ws po 3 tygodniach rehabilitacji pomiędzy pacjentami ćwiczącymi i niećwiczącymi na platformie balansowej do pół roku od udaru mózgu oraz istotną statystycznie różnicę (p < 0,05) u pacjentów powyżej pół roku od udaru mózgu. Zaobserwowano również wysoce istotną statystycznie różnicę (p < 0,01) w prędkości chodu na dystansie 10 metrów po 3 tygodniach rehabilitacji pomiędzy pacjentami ćwiczącymi i niećwiczącymi na platformie balansowej do pół roku od udaru mózgu oraz istotną statystycznie różnicę (p < 0,05) u pacjentów powyżej pół roku od udaru mózgu. Wnioski: Wyniki badań potwierdzają przydatność ćwiczeń na platformie balansowej z wykorzystaniem zastępczego sprzężenia zwrotnego u chorych z niedowładem połowiczym po udarze niedokrwiennym mózgu. Trening na platformie balansowej wpływa na poprawę symetryczności obciążania kończyn dolnych oraz na zwiększenie prędkości chodu na dystansie 10 metrów.
    Introduction: In recent decades as one of the methods of physiotherapy in patients after stroke are used to exercises on balance platform with using biofeedback. Material and methods: The study was performed in 55 patients of both sexes after ischemic stroke with hemiparesis. Patients were divided on two groups by the time which has elapsed since the stroke. Group I – up to 6 months. Group II – more than 6 months. In each of these groups were distinguished subgroups of patients. A subgroup in whom physiotherapy was exercises on the balance platform. In a subgroup B these exercises are not used. For the evaluation of the effectiveness of rehabilitation used: gait speed on 10 meters distance and a loading Index of the Symmetry of the lower limbs. Tests were conducted 1 day and after three weeks of rehabilitation. Results: There was observed a highly statistically significant difference (p < 0.001) in the values of Ws after three weeks of rehabilitation in patients between trainees and not trainess on the balance platform to six months after the stroke, and a statistically significant difference (p < 0.05) in patients over six months after stroke. There was also observed a highly statistically significant difference (p < 0.01) in gait speed on 10 meters distance after three weeks of rehabilitation in patients between trainees and not trainees on the balance platform to six months after the stroke, and a statistically significant difference (p < 0.05) in patients over six months after the stroke. Conclusion: The study was performed in patients with hemiparesis after ischemic stroke confirmed the usefulness of exercises on the balance platform with the use of substitute feedback. Training on the balance platform improves the symmetry of both loading of the lower limbs as well as to increase the speed of walking.
    Źródło:
    Medical Review; 2013, 4; 439-447
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gait in patients with stroke-related hemiparesis and methods of gait assessment
    Chód pacjentów z niedowładem połowiczym po udarze mózgu i metody jego oceny
    Autorzy:
    Guzik, Agnieszka
    Wolan-Nieroda, Andżelina
    Walicka-Cupryś, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437654.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    cerebral stroke
    hemiparetic gait
    gait assessment methods
    udar mózgu
    chód hemiparetyczny
    metody oceny chodu
    Opis:
    Cerebral stroke, a serious complication of cardiovascular system disorders, has become an important medical issue in contemporary societies. Gait disorders in patients after stroke constitute a serious clinical challenge - every year, more than ten thousand patients become seriously disabled as a result of stroke. Locomotor disability is one of stroke’s consequences. Patients with stroke-related hemiparesis often show gait disorders. Hemiparetic gait is characterized with a number of disorders, such as a considerable asymmetry of gait phase time, i.e. step length, or limb load – the healthy leg being overloaded. These disorders result in limiting patients’ everyday activity. Therefore, objective methods of gait analysis are currently being researched. Among gait assessment methods there are clinical, or observation methods – which consist of gait description as related to the normal gait patterns; as well as quantitative, or objective methods – which consist of measuring, description and analysis of chosen parameters of human gait. The aim of the study is to characterise gait in patients with stroke-related hemiparesis, as well as to discuss the methods of its assessment.
    Udar mózgu, będący dramatycznym powikłaniem chorób układu naczyniowego, stanowi duży problem zdrowotny we współczesnym społeczeństwie. U pacjentów z niedowładem połowiczym po udarze mózgu występuje patologiczny wzorzec chodu. Chód hemiparetyczny cechuje się serią zaburzeń, w tym znaczną asymetrią czasu trwania faz chodu, długości kroku, obciążenia kończyn, polegającą na przeciążaniu kończyny zdrowej. Skutkuje to ograniczeniem aktywności w życiu codziennym. Ze względu na narastające znaczenie społeczne i powszechność udaru mózgu coraz częściej poszukuje się metod w zakresie analizy chodu tej grupy chorych. Wśród metod oceny chodu wyróżnia się metody kliniczne, obserwacyjne polegające na opisie chodu w odniesieniu do wzorca prawidłowego oraz metody ilościowe, obiektywne, polegające na pomiarze, opisie i analizie wybranych parametrów charakteryzujących chód człowieka. Celem pracy jest charakterystyka chodu pacjentów z niedowładem połowiczym po udarze mózgu i metod jego oceny.
    Źródło:
    Medical Review; 2016, 2; 220-224
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gait velocity as a tool for evaluating the effects of gait training in patients with chronic stroke
    Prędkość chodu jako narzędzie oceny efektów treningu chodu u pacjentów w okresie późnym po udarze mózgu
    Autorzy:
    Guzik, Agnieszka
    Drużbicki, Mariusz
    Kwolek, Andrzej
    Przysada, Grzegorz
    Brzozowska-Magoń, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437981.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    stroke
    gait
    gait velocity
    treadmill training
    udar mózgu
    chód
    prędkość chodu
    trening na bieżni
    Opis:
    Background. Gait velocity is a simple but very essential parameter which may be applied as an indicator of functional efficiency. Gait of stroke patients is characterized by reduced speed. As a result, the patients have significantly limited functioning capabilities, including walking independently outside home. The study was designed to assess selected temporal gait parameters, including gait velocity, stride velocity and swing phase velocity in patients with chronic stroke following a rehabilitation program with the use treadmill. Material and method. The study was conducted in a group of 50 patients with hemiparesis in the late period after stroke. Temporal gait parameters such as: gait velocity, stride velocity and swing velocity were examined. Additionally, 10-metre walk test was measured. Results. While analyzing 10-metre walk test results it was shown that after rehabilitation gait velocity increased by an average of 0.15 m/s (p = 0.0000). Similar results were obtained in terms of gait velocity which had been assessed using a 3-dimensional gait analysis, the average gait velocity increased by 0,14m/s (p = 0.0000). Analyzing stride velocity, both the paretic and non-paretic side it was noted that after rehabilitation this particular parameter increased by an average of 0.05 m/s (p = 0.0019) and 0.06 m/s (p = 0.0052). Similar results were achieved in terms of swing velocity of the paretic side - p = 0.0017. Conclusions. It was demonstrated that rehabilitation program with the use of treadmill enabled significant improvement in gait velocity, stride velocity and swing phase velocity in patients with chronic stroke. Gait velocity is a practical and simple tool to be applied for monitoring of progress in rehabilitation and for assessing effects of gait re-education in patients with hemiplegia in a chronic stage after stroke.
    Wstęp. Prędkość chodu jest prostym, a zarazem bardzo istotnym parametrem, który może być stosowany jako wyznacznik sprawności funkcjonalnej. Chód pacjentów po udarze mózgu charakteryzuje się zmniejszoną prędkością. W efekcie pacjenci mają znacznie ograniczone możliwości funkcjonowania, w tym samodzielnego chodu poza domem. Celem pracy jest ocena wybranych czasowych parametrów chodu, w tym prędkości chodu, prędkości cyklu chodu oraz prędkości fazy przenoszenia u pacjentów w okresie późnym po udarze mózgu, po programie rehabilitacji z wykorzystaniem bieżni ruchomej. Materiał i metoda. Badanie przeprowadzono w grupie 50 pacjentów z niedowładem połowiczym w okresie późnym po udarze mózgu. Analizowano czasowe parametry chodu: prędkość chodu, prędkości cyklu chodu oraz prędkości fazy przenoszenia. Dodatkowo wykonano test drogi na 10 metrach. Wyniki. Analizując wyniki testu drogi wykazano, że po zakończeniu programu rehabilitacji prędkość chodu wzrosła średnio o 0,15 m/s (p = 0,0000). Podobne wyniki uzyskano w zakresie prędkości chodu ocenionej z wykorzystaniem 3-wymiarowej analizy chodu, średnia prędkość chodu wzrosła o 0,14m/s (p = 0,0000). Analizując prędkość cyklu chodu zarówno po stronie niedowładnej jak i zdrowej zanotowano, iż w wyniku rehabilitacji nastąpił wzrost tego parametru średnio o 0,05 m/s (p = 0,0019) i 0,06 m/s (p = 0,0052). Zbliżone wyniki uzyskano również w zakresie prędkości fazy przenoszenia po stronie niedowładnej – p = 0,0017. Wnioski. Program rehabilitacji z wykorzystaniem bieżni ruchomej wpłynął na istotną poprawę w zakresie prędkości chodu, prędkości cyklu chodu oraz prędkości fazy przenoszenia u pacjentów w okresie późnym po udarze mózgu. Prędkość chodu jest przydatnym narzędziem umożliwiającym ocenę efektów reedukacji chodu pacjentów z niedowładem połowiczym w okresie późnym po udarze mózgu.
    Źródło:
    Medical Review; 2016, 2; 183-192
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wybrane metody w ocenie efektów rehabilitacji u pacjentów po udarze mózgu leczonych w oddziale rehabilitacji
    Chosen assessment methods of physiotherapy effcts in patients after cerebral stroke treated at a rehabilitation ward
    Autorzy:
    Przysada, Grzegorz
    Guzik, Agnieszka
    Wolan-Nieroda, Andżelina
    Walicka-Cupryś, Katarzyna
    Drużbicki, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437869.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    udar mózgu
    ocena stanu pacjentów
    ocena wyników rehabilitacji
    cerebral stroke
    patient assessment
    physiotherapy effct assessment
    Opis:
    Celem pracy była ocena metod stosowanych do analizy stanu pacjentów i efektów rehabilitacji w grupie osób po udarze mózgu leczonych w oddziale rehabilitacji. Prześledzono również, w jakim stopniu stosowane w badaniu skale oceny stanu chorych są ze sobą skorelowane, a tym samym wiarygodne i przydatne w ocenie efektu rehabilitacji w tej grupie pacjentów. Materiał i metoda. Badaniem objęto grupę 1124 pacjentów po przebytym udarze mózgu. Średni wiek badanych w czasie rehabilitacji wynosił 64,3 lat ± 12,6, czas od udaru 24,4 miesięcy. W ocenie stanu pacjentów wykorzystano test Brunnström, wskaźnik Barthel, sprawność ogólną oraz test Wilcoxona oraz korelacji rang Spearmana, za istotność statystyczną przyjęto p > 0,05. Wyniki. Stwierdzono po zakończeniu rehabilitacji istotną poprawę we wszystkich stosowanych miarach sprawności.Największą średnią wartość poprawy w badanej grupie uzyskano z wykorzystaniem wskaźnika Barthel (3,25). U 4,6% badanych nie odnotowano poprawy w zakresie analizowanych testów i skal, natomiast aż, u 43,4% była ona widoczna we wszystkich trzech stosowanych w ocenie stanu pacjentów miarach sprawności. Wykazano przeciętna korelację testu Brunnström z dwoma pozostałymi miarami sprawności. Wnioski. Wielokierunkowa kompleksowa rehabilitacja, prowadzona przez zespół rehabilitacyjny przynosi istotną poprawę stanu pacjentów po udarze mózgu obserwowaną we wszystkich stosowanych miarach oceny sprawności. Test Brunnström, wskaźnik Barthel, test sprawność ogólnej służące do oceny stanu pacjentów po udarze mózgu pozostają w słabej wzajemnej korelacji, co udowadnia, iż mierzą różne aspekty zdrowia człowieka. Należy jednocześnie stosować kilka różnych metod oceny stanu zdrowia, co stwarza możliwość obiektywnej i szerokiej oceny uzyskanych wyników leczenia oraz zmian zachodzących w przebiegu procesu rehabilitacji.
    The aim of this paper was to assess the methods used for analyzing patient condition and physical therapy effcts in a group of patients after cerebral stroke who were treated at a rehabilitation ward. We also analyzed the extent to which several assessment scales of patient condition are mutually correlated; and therefore to what extent these scales are reliable and useful in assessment of physiotherapy effcts of those patients. Material and method. The study population consisted of 1124 patients after cerebral stroke. The mean age of patients at the time of undergoing physical therapy was 64.3 years ± 12.6, while the mean time that had passed since stroke was 24.2 months. To assess patient condition we used the Brunnström approach, the Barthel ADL index and general ability and the Wilcoxon signed-rank test and the Spearman’s rank correlation coeffient. We set statistical signifiance at p>0.05. Results. We found that study population patients improved after physical therapy. The improvement was revealed in each of the tests of physical ability we used. We found the greatest mean value of improvement when we used the Barthel ADL index (3.25). We found no improvement in 4.6% of patients with the tests and scales we used; while in 43.4% of patients the improvement was revealed by all three kinds of physical ability measurement methods. We found a mediocre correlation of the Brunnström approach test with the two remaining tests. Conclusions. Multi-approach and complex physical therapy, run by a team of physiotherapists, results in signifiant improvement of patients after cerebral stroke. The improvement was found in all physical ability measurement methods we used. The Brunnström approach, the Barthel ADL index, and the general ability test that are used for assessing patient condition of those who suffred from cerebral stroke, were mutually correlated to a mediocre extent. This proves that they measure diffrent aspects of human health. Several diffrent health assessment methods need to be used simultaneously, so that an objective and extensive assessment can be made of both the treatment effct and the changes in the physiotherapeutic process. Key words: cerebral stroke, patient assessment, physiotherapy effct assessment
    Źródło:
    Medical Review; 2015, 3; 212-222
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie biofeedbacku w rehabilitacji neurologicznej
    Use of biofeedback in neurological rehabilitation
    Autorzy:
    Kwolek, Andrzej
    Podgórska, Justyna
    Rykała, Justyna
    Leszczak, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437806.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    biofeedback
    neurorehabilitacja
    udar mózgu
    stwardnienie rozsiane
    choroba Parkinsona
    neurorehabilitation
    brain stroke
    multiple sclerosis
    Parkinson’s disease
    Opis:
    Artykuł zawiera przegląd badań i wybranych rozwiązań zastosowania biofeedbacku we współczesnej neurorehabilitacji. Ich problematyka dotyczy osób dotkniętych chorobami neurologicznymi. Badania te wykonywane są coraz częściej, a zatem doniesienia naukowe, które są coraz liczniejsze wskazują na fakt, iż w dziedzinie neurorehabilitacji, w tym również poznawczej, odpowiednio skonstruowane programy terapeutyczne mogą poprawiać wyniki leczenia w przypadku wielu chorób neurologicznych. Dlatego coraz częściej dochodzi do „wzbogacania” tzw. tradycyjnego modelu postępowania o nowe metody terapeutyczne, czy udoskonalony sprzęt rehabilitacyjny. Wszystkie te modyfikacje mają na celu jak najszybszy powrót pacjenta do pełnej sprawności lub pełne wykorzystanie jego szeroko rozumianego potencjału funkcjonalnego. A zatem metoda biofeedbacku z powodzeniem powinna być stosowano nie tylko jako rozszerzenie standardowego postępowania terapeutycznego, ale również w wielu wypadkach powinna stać się jego integralną częścią. Dlatego też można stwierdzić, iż wiele z zaprezentowanych rozwiązań należy wprowadzić do nowoczesnego modelu postępowania z pacjentem neurologicznym.
    This article includes a review of research and chosen solutions of use of biofeedback in contemporary neurorehabilitation. Their subject matter concerns persons suffering from neurological diseases. These kinds of research are performed increasingly, so the scientific reports that are more and more numerous indicate the fact that properly constructed therapeutic programs may improve the treatment results in case of many neurological problems in the field of neurorehabilitation, also the cognitive one. Therefore, so called traditional model of procedure is often “enriched” with new therapeutic methods or improved rehabilitation equipment. All these modifications aim at the faster recovery of patient or full use of his/her widely understood functioning potential. As one can see, the biofeedback method should be successfully used not only as an expansion of standard therapeutic procedure but in many cases also as its integral part. Therefore, one can state that many of the presented solutions shall be implemented to the contemporary model of proceeding with neurological patient.
    Źródło:
    Medical Review; 2013, 3; 379-388
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ wybranych czynników społeczno-demograficznych na jakość życia pacjentów po udarze mózgu – doniesienie wstępne
    The influence of chosen socio-demographic factors on life quality of the stroke patients - introductory research
    Autorzy:
    Zawadzka, Justyna
    Bejer, Agnieszka
    Kwolek, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437639.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    udar mózgu
    jakość życia
    SJŻUM
    czynniki społeczno-demograficzne
    stroke
    quality of life
    SSQoL
    socio-demographic factors
    Opis:
    Wstęp i cel pracy: Celem pracy była ocena wpływu wybranych czynników społeczno-demograficznych (wiek, płeć, stan cywilny, miejsce zamieszkania, źródło utrzymania, warunki mieszkaniowe) na jakość życia osób po udarze mózgu. Materiał i metoda: Badaniem objęto 60 pacjentów po pierwszym, półkulowym udarze mózgu leczonych w 2012 roku w oddziale rehabilitacji w szpitalu wojewódzkim. Pomiaru jakości życia dokonano za pomocą polskiej wersji Skali Jakości Życia po Udarze Mózgu, która umożliwia uzyskanie profilu jakości życia w zakresie dwunastu podskal oraz ogólnej jakości życia. Wyniki: Jakość życia po udarze bardzo znacząco pogarsza się z wiekiem (rS= - 0,395; p<0,001). Najlepszą jakością życia wykazują się osoby aktywne zawodowo ( x = 4,04), tak więc źródło utrzymania bardzo silnie warunkuje jakość życia (F = 7,293; p<0,001). Warunki mieszkaniowe badanych wpływają także znamiennie na jakość życia (F = 3,715; p<0,05). Im lepsze warunki mieszkaniowe (przeciętne x = 2,77; dobre x = 2,96; bardzo dobre x = 3,69), tym lepsza jakość życia. Wnioski: Badanie wykazało zależność jakości życia od wieku, warunków mieszkaniowych, a także od źródła utrzymania. Płeć oraz miejsce zamieszkania nie warunkują jakości życia badanych w żadnej z ocenianych sfer.
    Introduction and aim: The aim of the paper was to evaluate the influence of chosen socio-demographic factors (age, gender, marital status, place of residence, source of income, housing conditions) on quality of life of stroke patients. Material and methods: Research included 60 patients after their first hemispheric stroke treated in 2012 at the rehabilitation ward of a provincial hospital. The measurement of quality of life was conducted by means of the Polish version of Stroke-Specific Quality of Life Scale which enables obtaining the profile of quality of life within twelve subscales and general quality of life. Results: Quality of life after stroke deteriorates significantly with age (rS= - 0,395; p<0,001). People who are professionally active show the best quality of life ( x = 4,04), so the source of income influences the quality of life strongly (F = 7,293; p<0,001). The housing conditions of the subjects also influence the quality of life strongly (F = 3,715; p<0,05). The better the housing conditions (average x = 2,77; good x = 2,96; very good x = 3,69), the better the quality of life. Conclusions: The quality of life of stroke survivors depends on the age, housing conditions and the source of living. Gender and place of living do not influence the quality of life of the subjects in any of the surveyed areas.
    Źródło:
    Medical Review; 2014, 1; 36-46
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ wybranych czynników socjodemograficznych i klinicznych na stopień niepełnosprawności pacjentów hospitalizowanych z powodu udaru mózgu
    The effect of selected socio-demographic and clinical factors on the degree of disability of patients hospitalized for stroke
    Autorzy:
    Kleinrok, Andrzej
    Płaczkiewicz, Daniel
    Stefańczyk, Paweł
    Kudrelek, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437774.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    udar mózgu,
    stan funkcjonalny,
    czynniki socjodemograficzne,
    czynniki ryzyka
    stroke,
    functional status,
    socio-demographic factors,
    risk factors
    Opis:
    Wstęp i cel pracy: Ważnym elementem postępowania w udarze mózgu jest wczesne prognozowanie stanu funkcjonalnego, w jakim chorzy opuszczać będą szpital. Do tej pory nie ma jednego, powszechnie akceptowanego modelu predykcyjnego, a proponowane algorytmy są najczęściej zbyt skomplikowane. Celem badania było określenie wpływu łatwych do oceny, podstawowych czynników socjodemograficznych i czynników ryzyka na stan funkcjonalny pacjentów po przebytym udarze mózgu. Materiał i metody: Retrospektywnym badaniem objęto 150 pacjentów w wieku 28–88 lat, hospitalizowanych z powodu udaru mózgu. Stan funkcjonalny pacjentów oceniano przed wypisem. Wykorzystano w tym celu zmodyfikowaną skalę Rankina (MRS) i indeks Barthel (BI). Jako punkty odcięcia dla określenia gorszego stanu chorych uznano MRS ≥4 (niepełnosprawność) i BI <60 (uzależnienie od osób trzecich). W analizach statystycznych wykorzystano test chi-kwadrat i test U Manna-Whitneya (analiza jednoczynnikowa) oraz test regresji logistycznej (analiza wieloczynnikowa). Wyniki: Obecność chromania przestankowego (iloraz szans OR 5.31; przedział ufności 95% CI, 1.90-14.82), fizyczny charakter pracy zawodowej (OR 3.65; 95% CI, 1.59-8.33) i wolny stan cywilny (OR 3.14; 95% CI, 1.23-8.33) wiążą się ze zwiększonym ryzykiem gorszej sprawności chorych po przebytym udarze mózgu. Nadciśnienie tętnicze (HA) (OR 6.44; 95% CI, 2.19-18.98), wiek powyżej 67 lat (OR 5.47; 95% CI, 1.92-16.67), cukrzyca (DM) (OR 4.16; 95% CI, 1.46-11.80) oraz brak lub jedynie podstawowe wykształcenie (OR 2.97; 95% CI, 1.22-7.25) zwiększają ryzyko mniejszej samodzielności tych chorych. Wnioski: Wykazano możliwość szerszego niż obecnie włączenia czynników socjodemograficznych i czynników ryzyka do modeli predykcyjnych gorszego stanu funkcjonalnego chorych po udarze mózgu.
    Background and purpose: An important element of management in stroke patients is the early prediction of functional status in which patients will leave hospital. So far there is no single, universally accepted prediction model and the proposed algorithms are often too complex. The aim of this study was to determine the effect of easy-to-assess basic socio-demographic factors and risk factors for functional status after stroke. Material and methods: A retrospective study of 150 patients aged 28-88 years, hospitalized for stroke. Functional status was assessed before discharge using modified Rankin Scale (MRS) and Barthel Index (BI). The cut-off points for determining the poorer status of patients were MRS ≥4 (disability) and BI <60 (dependence). The statistical analyzes used Pearson chi-square test and Mann-Whitney U test (univariate analysis) and logistic regression test (multivariate analysis). Results: The presence of intermittent claudication (odds ratio OR 5.31, CI 95% CI, 1.90-14.82), the physical nature of the job (OR 3.65, 95% CI, 1.59-8.33) and non-marital status (OR 3.14, 95% CI, 1.23-8.33) were associated with increased risk of poorer performance in patients after stroke. Hypertension (HA) (OR 6.44, 95% CI, 2.19-18.98), age over 67 years (OR 5.47, 95% CI, 1.92-16.67), diabetes mellitus (DM) (OR 4.16, 95% CI, 1.46-11.80 ) and no or only primary education (OR 2.97, 95% CI, 1.22-7.25) increased the risk of less autonomy in these patients. Conclusions: A wider than currently adopted inclusion of socio-demographic factors and risk factors for predictive models on functional status of patients after stroke seems justified.
    Źródło:
    Medical Review; 2013, 2; 151-163
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aspekty radiologiczno-kliniczne i odrębności udarów mózgu u dzieci
    Radiological and clinical aspects and differences of childhood stroke
    Autorzy:
    Guz, Wiesław
    Kostkiewicz, Agnieszka
    Stopa, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437764.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    udar mózgu u dzieci
    diagnostyka obrazowa
    czynniki ryzyka udaru u dzieci
    stroke in children
    imaging diagnostics
    childhood
    stroke risk factors
    Opis:
    U dzieci udar mózgu jest sporadyczną przyczyną zaburzeń neurologicznych, może jednak stanowić istotną przyczynę nieprawidłowości dalszego rozwoju, wpływając tym samym na przyszłość chorego dziecka, dlatego istotne jest wczesne potwierdzenie wystąpienia udaru w badaniach obrazowych celem wdrożenia odpowiedniego leczenia oraz określenie jego przyczyny i występowania potencjalnych czynników ryzyka, co pozwala na przewidywanie rokowania oraz wdrożenie profilaktyki kolejnych incydentów. Celem pracy była ocena częstości występowania udaru mózgu u dzieci hospitalizowanych w Oddziale Neurologii Dziecięcej Szpitala Wojewódzkiego nr 2 w Rzeszowie w latach 2003–2009, analiza objawów klinicznych, procesu diagnostycznego oraz najczęstszych czynników ryzyka i przyczyn udaru w tej grupie wiekowej. Materiał i metody: Szczegółowo oceniono dane dzieci, u których rozpoznano udar mózgu. Wszystkie dzieci miały wykonane badania obrazowe oraz panel badań laboratoryjnych w poszukiwaniu przyczyn i czynników ryzyka wystąpienia udaru. Wyniki: Udar mózgu stwierdzono u 18 dzieci – u 8 udar niedokrwienny, u 10 krwotoczny. Lokalizacja zmian niedokrwiennych obejmowała zakresy unaczynienia: t. szyjnej wewnętrznej, t. środkowej mózgu oraz tt. kręgowych i t. podstawnej. Zmiany krwotoczne zlokalizowane były w półkulach mózgu i w półkulach móżdżku. Najczęstszą przyczyną udarów krwotocznych były malformacje naczyniowe OUN, a najczęstszymi czynnikami ryzyka udarów niedokrwiennych były wady serca, zaburzenia naczyniowe (naczynia domózgowe i mózgowe) i metaboliczne. Wnioski: U wszystkich dzieci z klinicznymi objawami udaru mózgu należy niezwłocznie wykonać badania obrazowe TK lub MR oraz badania dodatkowe pozwalające na stwierdzenie etiologii udaru, pamiętając, że efektywność postępów rehabilitacji po przebytym incydencie naczyniowym zależy od szybkości uzyskania właściwego rozpoznania i wdrożenia odpowiedniej terapii.
    Stroke is a rather rare reason of neurological disorders in pediatric patients, but it may be an important cause of abnormalities in child development, thereby influencing the future of a sick child. Therefore, it is very important to confirm this condition as soon as possible using diagnostic imaging, in order to implement the proper treatment and to find out the cause and potential risk factors, which would enable the prediction of prognosis and the protection against next incidents in the future. Aim: The aim of the study was to estimate the frequency of stroke in a group of pediatric patients hospitalized in the Department of Pediatric Neurology of the District Hospital No. 2 in Rzeszów in years 2003–2009 and the analysis of clinical symptoms and diagnostic process, most common risk factors, causes and locations of stroke in children. Materials and methods: We analysed in details clinical data and laboratory tests in a group of children with stroke confirmed by diagnostic methods like CT or MR. Imaging diagnostics and a wide panel of laboratory tests were performed in all the patients in search of causes and risk factors for stroke. Results: Stroke was confirmed in 18 children - in 8 cases it was ischaemic and in 10 haemorrhagic stroke. Ischaemic changes were located in the region of vascularization of internal carotid artery, medial cerebral artery, vertebral arteries and basal artery. Hemorrhagic changes were located in the cerebral and cerebellar hemispheres. Vascular malformations were the most frequent cause of haemorrhagic stroke, whereas heart defects, vascular abnormalities and metabolic disorders were the most common cause of ischemic stroke. Conclusions: All children with clinical symptoms of stroke should be immediately diagnosed by computed tomography tests to find etiology of stroke, bearing in mind that the effects of rehabilitation after vascular incident depend on a quickly obtained correct diagnosis and implementing of an appropriate treatment.
    Źródło:
    Medical Review; 2012, 2; 179-192
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Udar pnia mózgu w przebiegu niedrożności tętnicy podstawnej u 8-letniego chłopca
    The brain stem stroke in the course of obliteration of basilar artery in 8-year-old boy
    Autorzy:
    Perenc, Lidia
    Pędra, Mariola
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395121.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    udar niedokrwienny mózgu
    dzieci
    rehabilitacja
    ischeaemic cerebral stroke
    children
    rehabilitation
    Opis:
    Przedstawiono problemy kliniczne związane z udarem niedokrwiennym mózgu na przykładzie ośmioletniego chłopca z udarem niedokrwiennym pnia mózgu. Podkreślono wagę rehabilitacji w zmniejszeniu stopnia niepełnosprawności dzieci po udarze niedokrwiennym mózgu u dziecka.
    Authors present clinical problems related to ischaemic cerebral stroke occurred in 8-year-old boy. This paper emphasizes the role of rehabilitation in improvement of health condition of children after cerebral ischaemic stroke
    Źródło:
    Medical Review; 2012, 3; 386-391
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Udary niedokrwienne mózgu u dzieci – przegląd piśmiennictwa
    Ischemic strokes in children – review of the related literature
    Autorzy:
    Perenc, Lidia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437796.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    udar niedokrwienny mózgu,
    dzieci,
    czynniki etiologiczne,
    powikłania,
    diagnostyka,
    farmakoterapia,
    rehabilitacja
    ischemic cerebral stroke,
    children,
    etiological factors,
    complications,
    diagnostics,
    pharmacotherapy,
    rehabilitation
    Opis:
    Udary niedokrwienne mózgu są rzadko występującym zespołem chorobowym u dzieci. Konstelacja objawów klinicznych zależy od lokalizacji i rozległości uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, a także od wieku pacjenta. Nowoczesne i obecnie rozpowszechnione metody neuroobrazowania wpływają na zwiększenie wykrywalności udarów niedokrwiennych. Wczesne rozpoznanie ma istotne znaczenie, ponieważ umożliwia szybkie wprowadzenie terapii. Potwierdzenie niedokrwiennego udaru mózgu w badaniu obrazowym to dopiero początek procesu diagnostycznego, który ma na celu identyfikację czynników etiologicznych. Postępowanie terapeutyczne powinno być również ukierunkowane etiotropowo. Opracowane do tej pory standardy leczenia farmakologicznego w ostrej fazie udaru niedokrwiennego mózgu oraz profilaktyki wtórnej u dzieci nie są jednoznaczne. Należy dążyć do zmniejszenia stopnia niepełnosprawności poprzez odpowiednio zaprogramowaną rehabilitację. Artykuł ma charakter poglądowy. Zawiera najnowsze informacje na temat patogenezy, postępowania diagnostycznego i terapeutycznego oraz powikłań w udarach niedokrwiennych mózgu u dzieci.
    Ischemic strokes are syndromes which appear seldom in children. The constellation of clinical symptoms depends on the location and the extent of damage of the central nervous system and also on a patient’s age. Modern and widely spread neuroimaging methods have an influence on the increase in recognizing ischemic strokes. An early recognition is of great importance because it enables the quick administration of treatment. The confirmation of an ischemic cerebral stroke in medical imaging is the beginning of a diagnostic process which aims at the identification of etiological factors. A therapeutic procedure is also supposed to be directed in an etiotropic way. The standards of pharmacological treatment, compiled so far, in an acute phase of a stroke and secondary prevention in children are not unambiguous. One ought to aim at decreasing the degree of disability by means of appropriately planned rehabilitation. The article is of a review character. It contains the latest information related to pathogenesis, a diagnostic and therapeutic procedure and also complications in ischemic cerebral strokes in children.
    Źródło:
    Medical Review; 2013, 2; 236-251
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Występowanie leukoarajozy u pacjentów z udarem mózgu hospitalizowanych w oddziale udarowym
    Leukoaraiosis in stroke patients hospitalized in stroke unit
    Autorzy:
    Rościszewska-Żukowska, Iwona
    Kwolek, Andrzej
    Kruk, Wacław
    Cichocka, Izabela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437967.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    udar mózgowy
    udar niedokrwienny
    udar krwotoczny
    ostre zaburzenia krążenia mózgowego
    zwyrodnienie istoty białej
    choroba małych naczyń mózgowych
    cerebral stroke
    ischemic stroke
    hemorrhagic stroke
    cerebrovascular apoplexy
    white matter changes
    cerebral small vessel disease
    Opis:
    Cel: Celem pracy była ocena częstości występowania, obecności czynników ryzyka leukoarajozy oraz jej korelacjaz wielkością deficytu neurologicznego w populacji pacjentów z udarem mózgu. Materiał i metoda: Analizie poddano 100 pacjentów hospitalizowanych w oddziale udarowym Szpitala MSW w Rzeszowie z powodu udaru niedokrwiennego i udaru krwotocznego mózgu w okresie 01.10.2011 do 31.12.2011. Każdy pacjent miał wykonane badanie Tomografii Komputerowej, był oceniony neurologicznie za pomocą międzynarodowej skali udarowej NIHSS. Na podstawie autorskiego arkusza opracowano dane demograficzne, środowiskowe i kliniczne każdego pacjenta. Wyodrębniono grupę 41 osób (25 kobiet i 16 mężczyzn) ze zmianami istoty białej o typie leukoarajozy (LA), którą podzielono na dwie podgrupy: pacjenci z udarem niedokrwiennym i krwotocznym. W obrębie tej populacji oceniano obecność ognisk malacyjnych w mózgowiu oraz współistnienie dodatkowych chorób. Wyniki badań poddano analizie statystycznej. Wyniki: Średnia wieku pacjentów z udarem i leukoarajozą wyniosła 78,4 lat i była istotnie wyższa od wieku pacjentów z udarem bez zmian okołokomorowej istoty białej (72,7 lat). Leukoarajoza była obecna u 62% kobiet i 39% mężczyzn. Na podstawie testu chi kwadrat potwierdzono, iż płeć żeńska jest czynnikiem predysponującym do zmian istoty białej o typie LA. Zmiany malacyjne niedokrwienne częściej występowały u osób z leukoarajozą (51,3%) w porównaniu do grupy chorych z prawidłowym obrazem radiologicznym istoty białej (33%). Średni (10,0 pkt) oraz najwyższy (26 pkt) deficyt neurologiczny w grupie pacjentów z udarem i LA był niższy niż w grupie pacjentów bez zmian o typie leukoarajozy, gdzie odpowiednio wyniósł (12,0 pkt i 37 pkt). Najczęściej spotykanymi schorzeniami towarzyszącymi leukoarajozie były: nadciśnienie tętnicze (87,8%) oraz hipercholesterolemia (65,8%), które wystąpiły odpowiednio u 6,8% oraz 23,7% pacjentów z prawidłowym obrazem radiologicznym istoty białej. Pozostałe oceniane choroby: choroba wieńcowa serca, cukrzyca, niewydolność krążenia, zespół otępienny, niedoczynność i nadczynność tarczycy występowały częściej w grupie chorych bez patologicznych zmian w istocie białej. Wnioski: Płeć żeńska i wiek są istotnymi czynnikami ryzyka leukoarajozy. Częstość występowania LA w badanej populacji wyniosła 41%. Leukoarajoza predysponuje do udarów niedokrwiennych mózgu z niższym deficytem neurologicznym. U pacjentów ze zmianami okołokomorowej istoty białej przebyte naczyniopochodne ogniska malacyjne występują częściej. Hipercholesterolemia i nadciśnienie tętnicze są najczęstszymi chorobami współistniejącymi z leukoarajozą
    Objective: The aim of the study was to assess the prevalence and risk factors for leukoaraiosis, and its correlation with the score of neurological impairment in the acute stroke patients population. Materials and methods: The analysis included 100 patients with ischemic and hemorrhagic stroke hospitalized in the stroke unit of the MSW Hospital in Rzeszow from 01.10.2011 to 31.12.2011. All the patients had a CT scans, were neurologically examined using the international stroke scale NIHSS. Demographic, environmental and clinical data of each patient were assessed using the author’s spreadsheet. A group of 41 people (25 women and 16 men) with white matter changes - leukoaraiosis (LA) was divided into two subgroups: patients with ischemic and hemorrhagic stroke. The presence of lacunar lesions and comorbidities was assessed in this population. The results were analyzed statistically. Results: The average age of patients with stroke and leukoaraiosis was 78.4 years of age and was significantly higher than the age of patients with stroke without periventricular white matter changes (72.7 years). Leukoaraiosis was present in 62% of women and 39% of men. Based on chi-square test it was confirmed that being a female is a factor predisposing to white matter changes - LA. Malacic ischemic lesions were more frequent in patients with leukoaraiosis (51.3%) comparing to the group of patients with normal CT scans of white matter (33%). The average and the highest scores of neurological deficit in patients with stroke and LA (respectively 10 and 26) were lower than in patients without white matter changes (scores respectively:12.0 and 37). The most common comorbidities associated with leukoaraiosis were hypertension (87.8%) and hypercholesterolemia (65.8%), which appeared respectively in 6.8% and 23.7% of patients with normal CT of white matter. The prevalence of other diseases like coronary heart disease, diabetes, circulatory insufficiency, dementia, hypothyreosis and hyperthyreosis were more frequent in patients without the pathological changes in white matter. Conclusions: Gender and age are important leukoaraiosis risk factors. The frequency of LA in the studied population was 41%. Leukoaraiosis predisposes to ischemic stroke with lower neurological deficit. Lacunar ischemic lesions are more frequent in patients with periventricular white matter changes. Hypercholesterolemia and hypertension are the most common comorbidities coexisting with leukoaraiosis
    Źródło:
    Medical Review; 2013, 3; 288-297
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies