Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "mózgu" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Therapeutic training in post-stroke disturbances of vision
Trening terapeutyczny w poudarowych zaburzeniach wzrokowych
Autorzy:
Leśniak, Marcin
Seniów, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1938581.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Stroke
Hemianopia
recovery
Rehabilitation
udar mózgu
niedowidzenie połowicze
rehabilitacja
Opis:
Introduction: Vision disturbances are a frequent sequel of stroke. Damage to primary or secondary visual cortical areas can lead to chronic or temporary dysfunction of vision that hampers recovery from stroke. Nevertheless, they are rarely regarded as a prominent problem for neurorehabilitation.Aim of the study: This paper presents a review of current knowledge on possible therapeutic interventions in one of the most frequent vision disturbances following vascular brain damage, i.e. visual field defects.Study form: We reviewed data from the literature pertaining to theoretical background of various therapeutic approaches to vision disturbances as well as empirical evidence of the effectiveness of these approaches.Conclusions: The analysed data suggest that improvement of visual function in post-stroke patients is possible with the help of a therapeutic training that uses preserved functions such as visual scanning or residual vision. The objectively observed training-induced improvement of visual field defects and of the related deficits is frequently reflected in a better performance during activities of daily-living.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2007, 11(4); 9-14
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evaluating the effectiveness of the upper limb rehabilitation programme in patients after ischemic stroke, supplemented with virtual reality exercises comprising biological feedback - report from conducted research
Ocena skuteczności programu rehabilitacji kończyny górnej u osób po udarze niedokrwiennym mózgu, uzupełnionego o ćwiczenia w rzeczywistości wirtualnej z biologicznym sprzężeniem zwrotnym – raport z prowadzonych badań
Autorzy:
Wieczorek, Michał P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790785.pdf
Data publikacji:
2020-08-15
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
stroke
virtual reality
feedback
udar mózgu
wirtualna rzeczywistość
sprzężenie zwrotne
Opis:
Introduction: Stroke is the second most common cause of death in the world. Modern methods of treating the acute phase of stroke improve a patient's functionality, but only 5-10% of patients receive such treatment. Approximately 44-75% of people after stroke do not achieve a satisfactory level of fitness. Traditional methods do not do not provide a satisfactory improvement in upper limb function. Modern therapy conducted in conditions of virtual reality (VR) may cause changes in the complexity of the exercise, its duration and its intensity, which strengthens the processes of brain plasticity. Aim of the research: The aim of the study is to evaluate the effectiveness of the rehabilitation programme implemented among patients after ischemic stroke supplemented with VR exercises and to compare results with the control group. Materials and methods: The study included 28 participants qualified for the study and assigned to 2 groups. There were 15 subjects in the study group, the average age 62.80 ±6.12 years, while in the control group, there were 13 patients at an average age of 64.8 5 ±6.71 years. In addition to the traditional upper limb therapy, the study group exercised using the Pablo® system, while the control group received 2 sessions of traditional therapy. Before and after the intervention, the participants underwent Fugl-Meyer Motor Assessment, the Frenchay Arm Test and Lovette’s test. Ranges of mobility in the glenohumeral, radiocarpal and cubital joints were measured. Cylindrical, pinch, lateral and tripod grip force was measured. Results: After the intervention, there was an intragroup increase in results, both in the study group and in the control group, the increases in many cases turned out to be statistically significant. However, there were no statistically significant differences in comparisons between groups after the applied therapy. Conclusions: VR therapy improves upper limb efficiency in people after ischemic stroke, however, comparison of the results between groups after interventions do not provide information as to which therapy is more beneficial.
Wstęp: Udar mózgu jest drugą najczęstszą p rzyczyną śmierci na świecie. Nowoczesne metody leczenia ostrej fazy udaru poprawiają funkcjonalność pacjenta, jednak jedynie 5-10% chorych otrzymuje takie leczenie. Około 44-75% osób po przebytym za wale mózgu nie osiąga satysfakcjonującej sprawności. Tradycyjne metody nie przynoszą zadowalającej poprawy funkcji kończyny górnej. Nowoczesna terapia prowadzona w warunkach wirtualnej rzeczywistości (VR) pozwala na zmianę złożoności ćwiczenia, czasu trwania oraz jego intensywności co wzmacnia procesy plastyczności mózgu. Cel badań: Celem badań jest ocena skuteczności programu rehabilitacji pacjentów po udarze niedokrwiennym mózgu uzupełnionego o ćwiczenia w VR oraz porównanie wyników z grupą kontrolną. Materiały i metody: Do badań zakwalifikowano 28 osób, które zostały przydzielone do dwóch grup. W grupie badanej było 15 osób, średnia wieku wyniosła 62,80 ±6,12 lat, natomiast w grupie kontrolnej było 13 osób ze średnią wieku 64,85 ±6,71 lat. Grupa badana oprócz jednej tradycyjnej terapii kończyny górnej ćwiczyła z użyciem systemu Pablo®, grupa kontrolna otrzymała dwie sesje tradycyjnej terapii. Przed i po zastosowanej interwencji u uczestników przeprowadzono testy: Fugl-Meyer Motor Assessment, Frenchay Arm Test i Lovetta. Zmierzono zakresy ruchomości w stawie ramiennym, promieniowo-nadgarstkowym oraz łokciowym. Zmierzono siłę chwytu cylindrycznego, szczypcowego, bocznego i trójpunktowego. Wyniki: Po przeprowadzonej interwencji uzyskano wewnątrzgrupowy wzrost wyników, zarówno w grupie badanej jak i kontrolnej, wzrosty w wielu przypadkach okazały się być istotne statystycznie. Nie uzyskano natomiast, różnic istotnych statystycznie w porównaniach międzygrupowych po zastosowanej terapii. Wnioski: Terapia w warunkach VR poprawia sprawność kończyny górnej u osób po udarze niedokrwiennym mózgu, jednakże porównania wyników międzygrupowych po przeprowadzonych interwencjach nie dają rozstrzygnięcia, która z terapii przynosi większą korzyść.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2020, 24(1); 12-19
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evaluation of the pressure distribution on force platform in patients after cerebral stroke
Ocena rozkładu sił nacisku na podłoże u chorych po udarze niedokrwiennym mózgu
Autorzy:
Krekora, Katarzyna
Czernicki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934226.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Stroke
force platform
hemiparesis
udar mózgu
platforma balansowa
niedowład połowiczy
Opis:
Introduction: Hemiparesis, coexistence of disturbances of deep sensation and balance affect the patients’ performance after stroke. The aim of the study was to evaluate the usefulness of a force platform for measurig the distribution of lower extremities pressure force and the effect of hemiparesis on the change of the distribution of pressure force shifted by lower extremities on the base in a standing position in the patients after the first stroke.Material and methods: The study comprised 23 patients with and 16 patients without hemiparesis (a control group). ERBE force platform with a computer program for Windows Physio-Feedback-System was used for the measurement of the pressure.Results: Mean pressure force of lower extremities in the subjects without hemiparesis was found to distribute symmetrically and is 0.5 ±0.07 for each extremity. In the patients with hemiparesis no statistically significant difference was found between the relative pressure force on the base by the paretic extremity in the patients with left and right hemiparesis (p = 0.568); the pressure force of the extremity on the side of the paresis is from 0.11 to 0.30 of total pressure.Conclusions: Force platform allows for objective evaluation of the state of human body balance by measuring the pressure force on the base. It may be applied in tests of patients with hemiparesis. Relative pressure force shifted by an extremity on the side of the paresis doses not depend on the side of the paresis. The stroke victims with hemiparesis tend to load the lower limb on the paretic side to a lesser degree.
Wstęp: Niedowład połowiczy, współwystępowanie zaburzeń czucia głębokiego i równowagi wpływają na funkcjonowanie chorych po udarze mózgu. Celem pracy była ocena przydatności platformy balansowej do pomiaru rozkładu siły nacisku kończyn dolnych oraz wpływu niedowładu połowiczego na zmianę rozkładu siły nacisku na podłoże przenoszonej przez kończyny dolne w pozycji stojącej u chorych po pierwszym udarze mózgu. Materiał i metody: Badaniami objęto 23 chorych z niedowładem połowiczym i 16 bez niedowładu połowiczego, którzy stanowili grupę porównawczą. Do pomiaru siły nacisku zastosowano platformę balansową ERBE współpracującą z programem komputerowym dla Windows Physio-Feedback-System. Wyniki: Stwierdzono, że średnia siła nacisku kończyn dolnych u osób bez niedowładu połowiczego rozkłada się symetrycznie i wynosi 0,5 ±0,07 dla każdej kończyny. U osób z niedowładem stwierdzono brak znamiennie statystycznie różnicy pomiędzy względną siłą nacisku na podłoże przez kończynę niedowładną u chorych z niedowładem lewostronnym i prawostronnym (p=0,568), siła nacisku kończyny po stronie z niedowładem stanowi od 0,11 do 0,38 nacisku całkowitego. Wnioski: Platforma balansowa pozwala na obiektywną ocenę stanu zrównoważenia ciała człowieka, poprzez pomiar siły nacisku na podłoże. Może być zastosowana do badań u chorych z niedowładem połowiczym. Względna siła nacisku przenoszonego przez kończynę po stronie z niedowładem nie zależy od strony niedowładu. Chorzy z niedowładem połowiczym po udarze mózgu w mniejszym stopniu obciążają kończynę dolną po stronie z niedowładem.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2005, 9(1); 10-14
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Selection of physiotherapeutic methods and their effectiveness in rehabilitation of spastic hand in post-stroke patients
Dobór metod fizjoterapeutycznych i ich skuteczność w uzyskaniu poprawy funkcji ręki spastycznej u pacjentów po udarze mózgu
Autorzy:
Pasternak-Mlądzka, Irena
Dobaczewska, Renata
Otręba, Dariusz
Mlądzki, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1936833.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
hemiparesis
cerebral stroke
Cryotherapy
tonolysis
niedowład połowiczy
udar mózgu
krioterapia
tonoliza
Opis:
Subject. The study evaluated the impact of applied physiotherapeutic treatments on improvement in functioning of the paretic hand in post-stroke patients. Artificial neural networks modelling system was employed to illustrate the effectiveness of various treatments and treatment selection criteria.Material and methods. A group of 43 patients with hemiparesis following cerebral stroke were enrolled. Time elapsed since stroke occurrence ranged from 3 to 36 weeks. The following tests: the Brunnström test, modified Ashworth scale, grip strength test, thumb-opposition test, and closed fist test were administered before and after 15 days of treatment. Treatment types: tonolysis + kinesitherapy (active, active and passive, or passive exercises) or topical cryotherapy + kinesitherapy (as above). the type of therapy with physical agents was selected randomly, while kinesitherapy was determined by the pretreatment hand function.Results. The administered tests demonstrated an improvement in paretic hand functioning (based on the Brunnström test) for both tonolysis and cryotherapy treatments. Significantly higher improvement was achieved in patients treated with tonolysis and kinesitherapy (all exercise types). We found that cryotherapy has a greater impact on improving hand spasticity. Affected hand strength improvement was observed in patients treated with tonolysis, while in patients treated with cryotherapy, healthy hand strength improvement was noticed. Improvement in the thumb opposition test and the closed fist test was achieved with “passive” and “active and passive” exercises, regardless of the physiotherapy type. Relationship among “time since stroke”, treatment types and test improvements was analysed. Significantly higher improvements were achieved when the therapy was applied earlier, 3-15 weeks after stroke.Conclusions. The administered tests demonstrated a higher impact of tonolysis on the improvement in the Brunnström test, while cryotherapy proved to be more effective in reducing spasticity. Application of artificial neural network technology and modelling treatment process enable selection of the most effective treatment methods for a particular patient.
Temat. W pracy oceniono wpływ zastosowanej fizjoterapii na poprawę sprawności ręki niedowładnej u pacjentów po udarze mózgu. Za pomocą systemu modelowania, opartego na sztucznych sieciach neuronowych, sprawdzono efektywność stosowanych rodzajów leczenia oraz sposób dokonywania wyboru terapii. Materiał i metody. Materiał stanowiła grupa 43 pacjentów z niedowładem połowiczym po udarze mózgu. Czas od udaru wynosił od 3 do 36 tygodni. Za pomocą testów (test Brunnström, zmodyfikowana skala Ashworth, test uścisku, test opozycji i test pięści) oceniono sprawność ręki przed leczeniem oraz po 15-dniowym cyklu zabiegowym. W leczeniu zastosowano: tonolizę + kinezyterapię (ćwiczenia czynne lub czynno-bierne lub bierne) lub krioterapię miejscową + kinezyterapię (jak wyŜej). Rodzaj fizykoterapii wybierano losowo, rodzaj ćwiczeń w zaleŜności od sprawności ruchowej ręki. Wyniki. Wykazano poprawę sprawności ręki ocenianej testem Brunnström zarówno po zastosowaniu tonolizy jak i krioterapii. Zdecydowanie większą poprawę uzyskano u pacjentów leczonych tonolizą oraz kinezyterapią (we wszystkich wariantach ćwiczeń). Stwierdzono większy wpływ krioterapii na zmniejszenie się spastyczności mięśni ręki i nadgarstka niŜ tonolizy. Przyrost wartości uścisku ręki niedowładnej uzyskano u pacjentów leczonych tonolizą niezaleŜnie od rodzaju ćwiczeń, u pacjentów leczonych krioterapią stwierdzono poprawę testu uścisku zdrowej ręki. Uzyskano poprawę testu opozycji i testu pięści po zastosowaniu ćwiczeń biernych lub czynno-biernych niezaleŜnie od rodzaju zastosowanej fizykoterapii. Analizowano zaleŜność pomiędzy czasem, jaki upłynął od udaru, rodzajem zastosowanego zabiegu fizykalnego, a uzyskaną poprawą ocenianych testów. Dynamiczną poprawę uzyskano we wczesnym okresie poudarowym tj. 3-15 tygodni od udaru. Wnioski. Przeprowadzone badania wykazały korzystniejszy wpływ tonolizy na poprawę sprawności ręki niedowładnej ocenianej testem Brunnström, natomiast krioterapia okazała się skuteczniejsza w zmniejszaniu spastyczności. Modelowanie leczenia pozwoliło na obiektywną ocenę efektów zastosowanej terapii.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2006, 10(3); 21-28
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analysis of the effects of the upper limb improvement programme in patients after ischemic stroke treated with botulinum toxin
Analiza efektów programu usprawniającego kończynę górną pacjentów po przebytym niedokrwiennym udarze mózgu leczonych toksyną botulinową
Autorzy:
Mirek, Elżbieta
Opoka, Kinga
Kozioł, Krzysztof
Filip, Magdalena
Pasiut, Szymon
Szymura, Jagoda
Legwant, Agnieszka
Wasielewska, Anna
Michalski, Michał
Tomaszewski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798596.pdf
Data publikacji:
2017-12-30
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
stroke
spasticity
botulinum toxin
neurorehabilitation
udar mózgu
spastyczność
toksyna botulinowa
neurorehabilitacja
Opis:
Introduction: Stroke is not only a medical problem, but also - due to the permanent disability of the injured person - a significant social problem. A significant number of patients after a neurological event develop increased muscle tone. Upper motoneuron damage syndrome promotes pain, stiffness, muscle contracture and weakness, which can potentially delay or prevent success in the rehabilitation process. In the upper limb, the spastic pattern is most often expressed through adduction and internal rotation of the glenohumeral joint, combined with flexion in the elbow, radiocarpal joint and interphalangeal joints. The specificity of spasticity-type increased tension makes rehabilitation of patients suffering from this disorder one of the most difficult tasks of neurological rehabilitation. Aim: The aim of the study was to assess muscle tone and range of motion of the inferior limb in patients after ischemic stroke subjected to 4 cycles of intramuscular injections of a botulinum toxin preparation and subjected to motor rehabilitation. Research Project: Pilot experimental study. Methodology: The study was carried out in the Neurological Unit with Stroke Sub-unit and Sub-Department of Neurological Rehabilitation at John Paul II Specialist Hospital in Krakow in the period from September 2014 to November 2015. The study group consisted of 20 patients after ischemic stroke (13 men, 7 women), age 30 to 72. All patients completed a 4-cycle study, which included injections of the botulinum toxin preparation, combined with a 15-day cycle of individual rehabilitation exercises. Each training session lasted 90 minutes. In order to verify the therapeutic process, active and passive mobility was measured according to the SFTR method and the assessment of muscle tone level was done using the Modified Ashworth Scale. Results: The taken therapeutic actions caused a positive increase in mobility, mostly passive, in the glenohumeral-scapular, elbow and forearm as well as the radiocarpal joints. There was also a slight increase in active mobility of the upper limb joints. In the course of obtaining results, it was shown that the use of botulinum toxin, combined with the rehabilitation exercise programme, significantly reduced pathological muscle tone both within the elbow, radiocarpal joint, and the interphalangeal joints of the hands. Conclusions: The presented results showed that the use of the botulinum toxin combined with medical rehabilitation allows local treatment of spasticity without exposing patients to adverse systemic reactions associated with oral medication. In addition, it has a positive effect on the increase in passive and - to a lesser extent - active range of motion in the joints of the inferior limb.
Wprowadzenie: Udar mózgu stanowi nie tylko problem medyczny lecz także, ze względu na trwałą niepełnosprawność poszkodowanych, znaczny problem społeczny. U znacznej liczby chorych po przebytym zdarzeniu neurologicznym rozwija się podwyższone napięcie mięśniowe. Zespół uszkodzenia górnego motoneuronu sprzyja powstawaniu bólu, zesztywnienia, przykurczu ścięgien mięśniowych i osłabienia mięśni co potencjalnie może opóźnić lub uniemożliwić osiągnięcie sukcesu w procesie rehabilitacji. W kończynie górnej wzorzec spastyczny najczęściej wyraża się przez przywiedzenie i rotacje wewnętrzną stawu ramiennego połączoną ze zgięciem w stawie łokciowym, promieniowo-nadgarstkowym i stawach międzypaliczkowych. Specyfika wzmożonego napięcia o typie spastyczności sprawia, że rehabilitacja pacjentów cierpiących na to zaburzenie jest jednym z najtrudniejszych zadań rehabilitacji neurologicznej. Cel: Celem pracy była ocena napięcia mięśniowego oraz zakresu ruchu kończyny niedowładnej u pacjentów po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu poddanych 4 cyklom domięśniowych iniekcji preparatu toksyny botulinowej i poddanych usprawnianiu ruchowemu. Projekt Badawczy: Pilotażowe badanie eksperymentalne. Metodyka: Badanie przeprowadzono na Oddziale Neurologicznym z Pododdziałem Udarowym i z Pododdziałem Rehabilitacji Neurologicznej w Krakowskim Szpitalu Specjalistycznym im. Jana Pawła II w okresie od września 2014 do listopada 2015. Grupę eksperymentalną stanowiło 20 chorych po przebytym niedokrwiennym udarze mózgu (mężczyzn 13, kobiet 7) w wieku od 30 do 72 lata. Wszyscy chorzy ukończyli czterokrotny cykl badawczy na który składały się iniekcje preparatu toksyny botulinowej połączone z 15 dniowym cyklem indywidualnych ćwiczeń rehabilitacyjnych. Każda sesja treningowa trwała 90 minut. W celu weryfikacji procesu terapeutycznego dokonano pomiaru ruchomości czynnej i biernej według metody SFTR, oraz oceny poziomu napięcia mięśniowego z zastosowaniem Zmodyfikowanej Skali Ashworth. Wyniki: Podjęte działania terapeutyczne pozytywnie wpłynęły na zwiększenie ruchomości, w największej mierze biernej, w stawie barkowym, łokciowym, przedramieniu a także w stawie promieniowo-nadgarstkowym. Odnotowano również niewielki przyrost ruchomości czynnej stawów kończyny górnej. W toku uzyskanych wyników wykazano, że zastosowanie toksyny botulinowej połączone z programem ćwiczeń rehabilitacyjnym w znaczący sposób wpłynęło na zmniejszenie patologicznego napięcia mięśniowego zarówno w obrębie stawu łokciowego, stawu promieniowo-nadgarstkowego jak i stawów międzypaliczkowych. Wnioski: Przedstawione wyniki badań wykazały, że zastosowanie toksyny botulinowej połączone z rehabilitacja medyczną oferuje możliwość miejscowego leczenia ogniskowej spastyczności bez narażania pacjentów na niepożądane reakcje ogólnoustrojowe związane z doustnym przyjmowaniem leków. Ponadto wpływa korzystnie na powiększenie biernego oraz, w mniejszym stopniu, czynnego zakresu ruchu w stawach kończyny niedowładnej.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2017, 21(3); 14-22
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Improvement of eating activity by patients after ischemic stroke – use of adaptation in occupational therapy
Usprawnianie czynności spożywania posiłków przez pacjentów po udarze niedokrwiennym mózgu – zastosowanie adaptacji w terapii zajęciowej
Autorzy:
Kasprzyk, Paulina
Kruk, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790729.pdf
Data publikacji:
2020-11-10
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
occupational therapy
ischemic stroke
adaptation
terapia zajęciowa
udar niedokrwienny mózgu
adaptacja
Opis:
Introduction: Beginning the occupational therapy intervention, an occupational therapist determines what occupational difficulties a patient has during observation and interview. Patients after ischemic stroke belong to one of the groups of recipients of occupational therapy. These people have various difficulties, also in term of Activities of Daily Living and one of these activities may be eating. In this publication, the results are shown of the authors’ pilot study on training in the independent consumption of meals by patients who have undergone ischemic stroke. Materials and methods: As part of the applied intervention, adaptation consisted of using a special wristband in 10 patients, to which cutlery can be attached. The use of the wristband was aimed at enabling patients to eat independently. The following study inclusion criteria were adopted: ischemic stroke no later than six months prior to beginning the study, constraint of the dominant upper limb, preserved mobility of the shoulder and elbow joints in moderate degree and no possibility to hold cutlery. Results: Assessment regarding the significance of eating meals increased after therapy and the p-value reached 0.03. Final assessment concerning the satisfaction of performing the activity was better than initial evaluation, the level of statistical significance reaching 0.005. The duration of performing the activity significantly decreased after applying the proposed adaptation. The results were statistically significant at the level of (p=0.005). Conclusions: The results of the pilot study allow to conclude that the use of the wristband facilitates patients in eating meals themselves. The examined sample pointed to the greater convenience of using cutlery, which as an effect, leads to an increase in satisfaction with performing activities during the final assessment.
Wstęp: Rozpoczynając interwencję terapeutyczną terapeuta zajęciowy na drodze obserwacji i wywiadu z pacjentem ustala jakie trudności zajęciowe posiada jego podopieczny. Pacjenci po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu należą do jednej z grup odbiorców terapii zajęciowej. Osoby te na co dzień mierzą się z różnymi trudnościami, również w zakresie podstawowych czynności dnia codziennego, a jedną z takich aktywności może być samodzielne spożywanie posiłków. W publikacji przedstawiono wyniki autorskich badań pilotażowych dotyczących treningu samodzielnego spożywania posiłków przez pacjentów u których wystąpił udar niedokrwienny mózgu. Materiał i metoda: W ramach interwencji zastosowano u 10 pacjentów adaptację składającą się ze specjalnej opaski na rękę, do której można było przymocować sztuciec. Zastosowanie opaski miało na celu umożliwienie samodzielnego spożywania posiłków przez pacjentów. Kryteriami włączenia do badań były: wystąpienie udaru niedokrwiennego mózgu nie później niż 6 miesięcy od momentu rozpoczęcia badań, zajęcie dominującej kończyny górnej, zachowanie ruchomości stawu ramiennego i stawu łokciowego w stopniu umiarkowanym oraz brak możliwości chwytu sztućców. Wyniki: Ocena ważności wykonania czynności spożywania posiłków wzrosła po terapii, a wartość p osiągnęła poziom 0,03. Ocena końcowa satysfakcji z wykonywania czynności była wyższa niż ocena początkowa, poziom istotności statystycznej wynosił 0,005. Czas wykonywania czynności znacząco zmniejszył się po zastosowaniu zaproponowanej adaptacji. Wyniki były istotne statystycznie (p = 0,005). Wnioski: Badania pilotażowe wykazały, iż zastosowanie opaski może umożliwić pacjentom samodzielne spożywanie posiłków. Badana próbka zwróciła uwagę na większą wygodę korzystania ze sztućców co w efekcie przełożyło się na zwiększenie satysfakcji z wykonywania aktywności podczas oceny końcowej.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2020, 24(3); 4-8
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The use of combination therapy in the treatment of lower limb spasticity among patients after stroke - a review of literature
Zastosowanie terapii skojarzonej w leczeniu spastyczności kończyny dolnej u pacjentów po przebytym udarze mózgu – przegląd literatury
Autorzy:
Opoka, Kinga
Filip, Magdalena
Mirek, Elżbieta
Mazurek, Beata
Pasiut, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790830.pdf
Data publikacji:
2019-03-12
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
stroke
Botulinum toxin
physical therapy
spasticity
udar mózgu
toksyna botulinowa
fizjoterapia
spastyczność
Opis:
Stroke is not only a medical problem, but also, due to the permanent disability of patients, a significant social issue. Therefore, gait disturbances resulting from lower limb muscle spastici-ty are a common subject of research. The ambiguities in the scientific literature have become justification for the creation of this systematic review, the aim of which is to collect and ana-lyse works describing the efficacy of combination therapy - including Botulinum toxin type A injections and physiotherapy following stroke. The following databases were searched: Pub-Med, EBSCO, Springer Link (date of access: 24 Jan. 2019). It was assumed that analysis will include scientific works published in English from 2000 to date (in accordance with search date). For the entry "combination therapy" (Botulinum toxin injections and physiotherapy), the search was conducted using the following keywords: physical therapy, Botulinum toxin type A, Botox A, lower limb, gait, brain, stroke, hemiparesis. Out of all the elaborate articles, 7 concerning combination therapy were ultimately evaluated. Analysis of the collected works indicates the effectiveness of combination therapy in the area of improving structural parame-ters. Some of the works prove that this type of therapy also improves functional indices and leads to increased activity of patients. We could not collect satisfactory evidence confirming its effectiveness in terms of increasing social participation and improving the quality of life of patients. This review indicates the need to develop specific therapeutic protocols accurately describing both Botulinum toxin injections and physiotherapy - taking the intensity, duration and type of therapy into account. Opoka K., Filip M., Mirek E., Pasiut S. The use of combination therapy in the treatment of lower limb spasticity among patients after stroke − a review of literature. Med Rehabil 2019; 23(2): 36-41. DOI: 10.5604/01.3001.0013.0875 This article is licensed under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License CC BY-SA (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/) null
Udar mózgu stanowi nie tylko problem medyczny, lecz także, ze względu na trwałą niepełnosprawność poszkodowanych, znaczny problem społeczny. Dlatego też, zaburzenia chodu powstałe w wyniku spastyczności mięśni kończyny dolnej stanowią częstą tematykę badań. Istniejące w piśmiennictwie naukowym niejednoznaczności stały się uzasadnieniem dla powstania niniejszego przeglądu systematycznego, którego celem jest zebranie i analiza prac opisujących skuteczność terapii skojarzonej − obejmującej iniekcje toksyny botulinowej typu A i fizjoterapię po udarze mózgu. Przeprowadzono wyszukiwanie w bazach: PubMed, EBSCO, Springer Link w dniu 24.01.2019. Założono, że do analizy włączone zostaną prace badawcze opublikowane w języku angielskim od 2000 roku do najnowszych (odpowiednio do daty wyszukiwania). Dla hasła „terapia skojarzona” (iniekcje toksyny botulinowej i fizjoterapia) publikacji wyszukiwano poprzez słowa kluczowe: physiotherapy, Botulinum Toxin Type A. BotoxA, Lower limb, gait, walk, brain, stroke, hemiparesis. Spośród wyszukanych artykułów ostatecznie ocenie poddano 7, które dotyczyły terapii skojarzonej. Analiza zebranych prac wskazuje na skuteczność terapii skojarzonej w zakresie poprawy parametrów strukturalnych. Część prac udowadnia, że ten rodzaj terapii poprawia również wskaźniki funkcjonalne oraz prowadzi do zwiększenia aktywności pacjentów. Nie udało się zebrać zadowalających dowodów potwierdzających jej skuteczność w zakresie zwiększenia partycypacji społecznej i poprawy jakości życia chorych. Przeprowadzony przegląd wskazuje potrzebę opracowania specyficznych protokołów terapeutycznych precyzyjnie opisujących zarówno iniekcję toksyny botulinowej jak i fizjoterapię – biorąc pod uwagę intensywność, czas trwania oraz rodzaj terapii.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2019, 23(2); 36-41
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The effect of robot therapy assisted by surface EMG on hand recovery in post-stroke patients. A pilot study
Wpływ rehabilitacji z zastosowaniem robota wspomaganej przez powierzchowne EMG na poprawę sprawności ręki u chorych po udarze mózgu − badanie pilotażowe
Autorzy:
Dziemian, Katarzyna
Kiper, Aleksandra
Baba, Alfonc
Baldan, Francesca
Alhelou, Mahmoud
Agostini, Michela
Turolla, Andrea
Kiper, Pawel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790970.pdf
Data publikacji:
2018-04-09
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
stroke
sEMG
robot-aided therapy
rehabilitation
udar mózgu
terapia wspomagana robotem
rehabilitacja
Opis:
Background: Hemiparesis caused by a stroke negatively limits a patient’s motor function. Nowadays, innovative technologies such as robots are commonly used in upper limb rehabilitation. The main goal of robot-aided therapy is to provide a maximum number of stimuli in order to stimulate brain neuroplasticity. Treatment applied in this study via the AMADEO robot aimed to improve finger flexion and extension. Aim: To assess the effect of rehabilitation assisted by a robot and enhanced by surface EMG. Research project: Before-after study design. Materials and methods: The study group consisted of 10 post-stroke patients enrolled for therapy with the AMADEO robot for at least 15 sessions. At the beginning and at the end of treatment, the following tests were used for clinical assessment: Fugl-Meyer scale, Box and Block test and Nine Hole Peg test. In the present study, we used surface electromyography (sEMG) to maintain optimal kinematics of hand motion. Whereas sensorial feedback, provided by the robot, was vital in obtaining closed-loop control. Thus, muscle contraction was transmitted to the amplifier through sEMG, activating the mechanism of the robot. Consequentially, sensorial feedback was provided to the patient. Results: Statistically significant improvement of upper limb function was observed in: Fugl-Meyer (p = 0.38) and Box and Block (p = 0.27). The Nine Hole Peg Test did not show statistically significant changes in motor skills of the hand. However, the functional improvement was observed at the level of 6% in the Fugl-Meyer, 15% in the Box and Block, and 2% in the Nine Hole Peg test. Conclusions: Results showed improvement in hand grasp and overall function of the upper limb. Due to sEMG, it was possible to implement robot therapy in the treatment of patients with severe hand impairment.
Background: Hemiparesis caused by a stroke negatively limits a patient’s motor function. Nowadays, innovative technologies such as robots are commonly used in upper limb rehabilitation. The main goal of robot-aided therapy is to provide a maximum number of stimuli in order to stimulate brain neuroplasticity. Treatment applied in this study via the AMADEO robot aimed to improve finger flexion and extension. Aim: To assess the effect of rehabilitation assisted by a robot and enhanced by surface EMG. Research project: Before-after study design. Materials and methods: The study group consisted of 10 post-stroke patients enrolled for therapy with the AMADEO robot for at least 15 sessions. At the beginning and at the end of treatment, the following tests were used for clinical assessment: Fugl-Meyer scale, Box and Block test and Nine Hole Peg test. In the present study, we used surface electromyography (sEMG) to maintain optimal kinematics of hand motion. Whereas sensorial feedback, provided by the robot, was vital in obtaining closed-loop control. Thus, muscle contraction was transmitted to the amplifier through sEMG, activating the mechanism of the robot. Consequentially, sensorial feedback was provided to the patient. Results: Statistically significant improvement of upper limb function was observed in: Fugl-Meyer (p = 0.38) and Box and Block (p = 0.27). The Nine Hole Peg Test did not show statistically significant changes in motor skills of the hand. However, the functional improvement was observed at the level of 6% in the Fugl-Meyer, 15% in the Box and Block, and 2% in the Nine Hole Peg test. Conclusions: Results showed improvement in hand grasp and overall function of the upper limb. Due to sEMG, it was possible to implement robot therapy in the treatment of patients with severe hand impairment.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2017, 21(4); 4-10
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Virtual Reality for Stroke Rehabilitation: assessment, training and the effect of virtual therapy
Rzeczywistość wirtualna w rehabilitacji poudarowej – badania, trening i efekty terapii wirtualnej
Autorzy:
Kiper, Paweł
Turolla, Andrea
Piron, Lamberto
Agostini, Michela
Baba, Alfonc
Rossi, Simonetta
Tonin, Paolo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1957144.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Stroke
rehabilitatio
virtual reality
motor control
udar mózgu
rehabilitacja
rzeczywistość wirtualna
kontrola ruchu
Opis:
The motor function impairment deriving from stroke injury has a negative impact on autonomy and on the activities of daily living. Several studies have demonstrated that learning new motor skills is important to induce neuroplasticity and functional recovery. To facilitate the activation of brain areas and consequently neuroplasticity, it may be advantageous to combine traditional motor rehabilitation with innovative technology, in order to promote motor re-learning and skill re-acquisition by means of an enhanced training. Following these principles, exercises should involve multiple sensory modalities exploiting the adaptive nature of the nervous system, in order to promote active patient participation. Movement re-learning could be improved by means of training in an enriched environment focused on optimizing the affordances between the motor system and the physical environment: virtual reality technologies allow for the possibility to create specific settings where the affordances are optimized. Several autors report that patients treated in virtual representation could, in both acute and chronic stroke, improve their arm motor function. Reinforced Feedback in a Virtual Environment (RFVE), can incorporate the elements necessary to maximize motor learning, such as repetitive and differentiated task practice, feedback of performance and results, and reinforcement of the motivation. The RFVE approach may lead to better rehabilitation outcomes in the treatment of the upper limb in stroke patients.
Upośledzenie funkcji ruchowych związanych z udarem mózgu ma w przypadku wielu chorych negatywny wpływ na samodzielność i na czynności Ŝycia codziennego i osoby te muszą być poddawane długotrwałej rehabilitacji. Liczne badania wykazały, że uczenie się nowych umiejętności motorycznych pobudza neuroplastyczność mózgu i w efekcie umożliwia poprawę funkcjonalną. W celu ułatwienia aktywacji obszarów mózgu, a w konsekwencji neuroplastyczności, korzystne może być łączenie tradycyjnej rehabilitacji ruchowej z innowacyjną technologią tak, aby poprzez wzmocniony trening promować ponowne uczenie się ruchu i ponowne nabywania umiejętności funkcjonalnych. W myśl tej zasady, wykorzystując adaptacyjne zdolności układu nerwowego, ćwiczenia powinny angażować wiele zmysłów i wymuszać aktywny udziału pacjenta. Trening ponownego uczenia się ruchu może być skuteczniejszy we wzbogaconym przez sprzężenie zwrotne środowisku koncentrując się na optymalizacji intrakcji osoby z komputerem między układem ruchu a fizycznym środowiskiem: technologia rzeczywistości wirtualnej dopuszcza możliwość utworzenia specjalnych ustawień, gdzie interakcja człowieka z komputerem jest zoptymalizowana. Wzmocnione sprzężenie zwrotne w środowisku wirtualnym (RFVE) może zawierać elementy potrzebne do maksymalizacji efektu uczenia się ruchu, np. praktyka powtarzających się i zróżnicowanych zadań, zastosowanie sprzężenia zwrotnego w odniesieniu do działania i efektu działania, oraz zwiększona motywacja. Zastosowanie RFVE może prowadzić do lepszych wyników w usprawnianiu niedowładnej kończyny górnej u pacjentów z udarem mózgu
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2010, 14(2); 23-32
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Urinary tract infections in a group of post-stroke patients – a preliminary report
Zakażenia układu moczowego u pacjentów po udarze mózgu – doniesienie wstępne
Autorzy:
Wodzińska, Mariola E
Doryńska, Agnieszka
Stach, Beata
Bober, Aleksandr
Kurzydło, Wojciech
Hopek, Arkadiusz
Pająk, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1965268.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Stroke
complications
Urinary Tract Infections
Rehabilitation
udar mózgu
powikłania
rehabilitacja
zakażenia układu moczowego
Opis:
Introduction: The incidence, etiopathogenesis, health consequences and costs of treatment indicate that strokes are a very important problem in public health nowadays. Although some progress in the treatment of strokes has been made, the importance of the problem is still increasing. Apart from neurological deficits, as well as cognitive and intellectual impairment, urinary tract infection is one of the most common stroke-related complications to be diagnosed and treated in rehabilitation wards. Aim: The study of the frequency of urinary tract infections and the relationship between urinary tract infection and socio-demographic characteristics and health. Material and methods: The study covered the medical documentation of all patients hospitalized in the ward after a stroke from 01.01.2012 until 31.12.2012. This constituting a retrospective analysis of the medical documentation of 97 patients. Results: We demonstrated an association between urinary tract infections and age (OR=3.77; 95%CI: 1.58-9.00), sex (OR=4.82; 95%CI: 1.85-12.57), length of time after a stroke (OR=3.75; 95%CI: 1.43-9.86), and diabetes (OR=3.07; 95%CI: 1.15-8.17). Urinary tract infection occurred in all of the patients with permanent urinary catheterization. There was no relationship between urinary tract infection and the type, location and number of strokes. Hypertension and aphasia also were not related to urinary tract infection. Conclusions: 1. The permanent insertion of a catheter in post-stroke patients in all cases results in urinary tract infection. It follows therefore to relieve the patient as quickly as possible of the catheter. It does not follow to routinely cetheterize patients with urinary incontinence. 2. The factors resulting in a predisposition for infection of the urinary tract are: advanced age, being female as well as a short time lapse following the stroke. These individuals require especial care on the part of medical personnel.
Wstęp: Udar mózgu ze względu na zapadalność, etiopatogenezę, poważne skutki zdrowotne oraz koszty leczenia stanowi istotny problem medyczny na świecie. Oprócz deficytów neurologicznych, zaburzeń poznawczych i intelektualnych, problemem są takŜe powikłania udaru mózgu, do których należy zakażenie układu moczowego. Zakażenia układu moczowego są stwierdzane i leczone w oddziałach rehabilitacji stanowiąc jedną z najczęstszych komplikacji po udarze. Cel: W Oddziale Rehabilitacji Neurologicznej ORNR ”Krzeszowice” przeprowadzono badanie mające na celu analizę częstości występowania zakażeń układu moczowego u pacjentów po udarze oraz związku tych infekcji z cechami społeczno-demograficznymi i stanem zdrowia. Materiał i metody: Przeprowadzono analizę retrospektywną dokumentacji medycznej wszystkich pacjentów rehabilitowanych w Oddziale Rehabilitacji Neurologicznej w roku 2012. Badanie objęło 97 pacjentów. Wyniki: Przeprowadzone badanie wskazuje na zależność pomiędzy infekcją układu moczowego a wiekiem (OR=3,77; 95%CI: 1,58- 9,00), płcią (OR=4,82; 95%CI: 1,85-12,57), czasem, jaki upłynął od udaru (OR=3,75; 95%CI: 1,43-9,86) oraz cukrzycą (OR=3,07; 95%CI: 1,15-8,17). U wszystkich pacjentów, którzy mieli założony na stałe cewnik rozwinęła się infekcja układu moczowego. Nie stwierdzono istotnej zależności pomiędzy typem, lokalizacją i liczbą przebytych udarów oraz występowaniem nadciśnienia tętniczego i afazją a zakażeniem układu moczowego.Wnioski: 1. Założenie cewnika moczowego na stałe u chorych po udarze mózgu we wszystkich przypadkach prowadzi do infekcji układu moczowego. Należy zatem dążyć do jak najszybszego uwolnienia pacjenta od cewnika. Nie należy rutynowo cewnikować pacjentów z nietrzymaniem moczu. 2. Czynnikami predysponującymi do infekcji układu moczowego u chorych po udarze są: starszy wiek, płeć Ŝeńska oraz krótszy czas, jaki upłynął od udaru mózgu. Osoby te wymagają szczególnej uwagi ze strony personelu.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2013, 17(1); 9-14
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The influence of physiotherapy on motor control re-education among patients after ischemic stroke
Wpływ fizjoterapii na reedukację kontroli motorycznej u chorych po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu
Autorzy:
Zielonka-Pycka, Katarzyna
Szczygieł, Elżbieta
Golec, Edward
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790888.pdf
Data publikacji:
2018-03-26
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
ischemic stroke
postural control
deep muscles
udar niedokrwienny mózgu
kontrola motoryczna
mięśnie głębokie
Opis:
Introduction: The authors present the influence of two physiotherapy programmes on the re-education of motor behaviour in patients after ischemic stroke. One of them is a programme based on exercises combining PNF and NTD Bobath elements, while the other is a deep trunk muscle exercises with the use of the PUM armchair. Material and methods: The study material was a group of 60 patients of both sexes who suffered ischemic stroke resulting in hemiparesis. They were divided into two groups. Group I consisted of 18 women (60%) and 12 men (40%) who followed the author’s programme of deep muscle activation exercises using the PUM armchair. Group II consisting of 15 women (50%) and 15 men (50%) followed the exercise programme using standard methods, i.e. based on PNF and Bobath methods. Results: They indicate the effectiveness of both methods, with the predominance of the author’s programme. Conclusion: The improvement of deep muscle activity in the examined group of patients has positive influence on their muscle tone, balance and postural control, which in turn, reduces muscle tension, improves gait stereotype and load characteristics of lower limbs. ischemic stroke, postural control, deep muscles Article received: 30.01.2018; Accepted: 30.03.2018
Wstęp: Autorzy pracy prezentują wpływ dwóch programów fizjoterapii na reedukację zachowań motorycznych u chorych po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu. Jednym z nich jest program oparty na ćwiczeniach łączących elementy PNF i NTD Bobath, drugi natomiast, to ćwiczenia mięśni głębokich tułowia z wykorzystaniem Fotela PUM. Materiał i metody: Materiał badań stanowiła grupa 60 chorych obu płci, którzy doznali udaru niedokrwiennego mózgu skutkującego niedowładem połowiczym. Podzielono ich na dwie grupy. Grupę I stanowiło 18 kobiet (60%) i 12 mężczyzn (40%), którzy realizowali autorski program ćwiczeń aktywizujących mięśnie głębokie z wykorzystaniem Fotela PUM. Grupa II to 15 kobiet (50%) i 15 mężczyzn (50%), którzy realizowali program ćwiczeń metodami standardowymi tzn. w oparciu o trening metodą PNF i Bobath. Wyniki: Wskazują na skuteczność obu metod, z przewagą programu autorskiego. Wnioski: Poprawa aktywności mięśni głębokich wpływa korzystnie na ich napięcie mięśniowe, równowagę i kontrolę posturalną. Zmniejsza napięcie mięśniowe, poprawia stereotyp chodu i charakterystykę obciążania kończyn dolnych.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2018, 22(1); 4-14
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The stabilometric evaluation of the impact of neurophysiological physical methods on balance improvement in patients after a stroke
Ocena stabilometryczna wpływu fizykalnych metod neurofizjologicznych na poprawę równowagi u chorych po udarze mózgu
Autorzy:
Krukowska, Jolanta
Czernicki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963112.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Stroke
body balance
neurophysiological physical methods
udar mózgu
równowaga ciała
fizykalne metody neurofizjologiczne
Opis:
Introduction: Postural instability and difficulty in maintaining an upright position in patients after a stroke are connected with an impaired schema of the body. As a result, patients are not able to cope with daily activities. NDT-Bobath and PNF methods are commonly used in physiotherapy nowadays. The study aimed at an evaluation of the usefulness of a stabilometric platform in measuring stability and body balance in a standing position as well as the assessment of the impact of the above methods on the improvement of balance in patients after a stroke.Material and methods: Sixty-two patients after an ischemic stroke were included in the study. The patients were randomized to two therapy groups: NDT-Bobath and PNF. To assess the stability of posture and body balance in static conditions (measuring the field of support and COP path length) an ALFA stabilometric platform was used. Results: Before the therapy was conducted a longer COP path and a larger field of support in patients with left-sided paresis were observed, which confirms the increased instability of the body and impaired balance. After the therapy the researchers observed a shorter COP path in patients with right-sided paresis (in both the groups) while there was no such trend in relation to the field of support. After the therapy patients for whom the NDT-Bobath method had been used demonstrated a significantly greater reduction of the COP path and reduction in the area of support.Conclusion: Increased postural instability and impairment of body balance occurred in stroke patients with left-sided paresis. In the physiotherapy of post-stroke patients NDT-Bobath and PNF methods have important therapeutic properties. A significantly greater reduction of the COP path and a large reduction in the area of support were observed in patients treated with the NDT-Bobath method.
Wstęp: Niestabilność posturalna i trudności w utrzymaniu pionowej postawy u osób po udarze mózgu mogą być związane z zaburzeniem schematu ciała (tzw. nieuwagą połowiczą). W konsekwencji chorzy nie mogą swobodnie funkcjonować w Ŝyciu codziennym. Obecnie w fizjoterapii najczęściej stosowane są metody neurofizjologiczne jak: metoda NDT-Bobath i PNF. Celem pracy była ocena przydatności platformy stabilometrycznej do pomiaru stabilności i równowagi ciała w pozycji stojącej oraz wpływu w/w metod na równowagę u chorych po udarze mózgu. Materiał i metody: Badania przeprowadzono u 62 chorych po udarze niedokrwiennym mózgu. Chorych losowo przydzielono do dwóch grup terapii: NDT-Bobath i PNF. Do oceny stabilności postawy i równowagi ciała w warunkach statycznych (pomiar powierzchni pola podparcia i długości drogi COP) wykorzystano platformę stabilometryczną ALFA. Wyniki: Przed rozpoczęciem terapii obserwowano dłuższą drogę COP i większe pole podparcia u chorych z niedowładem lewostronnym, co potwierdza większą niestabilność ciała i zaburzenia równowagi w tej grupie chorych. Po terapii większe wartości skrócenia drogi przemieszczania się COP występowało u chorych z niedowładem prawostronnym (w obu grupach), a w przypadku wielkości pola podparcia nie obserwowano takiej tendencji. Po terapii stwierdzono istotnie większe skrócenie drogi COP i zmniejszenie pola powierzchni podparcia u chorych, u których stosowano metodę NDT-Bobath. Wnioski: U chorych po udarze mózgu większe zaburzenia stabilności postawy i równowagi ciała występują u osób z niedowładem lewostronnym. W fizjoterapii chorych po udarze mózgu metody NDT-Bobath i PNF wykazują działania terapeutyczne. Istotnie większe skrócenie drogi COP i większe zmniejszenie pola powierzchni podparcia obserwowano u chorych leczonych metodą NDT-Bobath.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2012, 16(2); 16-21
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Assessment of virtual teacher feedback for the recovery of the upper limb after a stroke. Study protocol for a randomized controlled trial
Ocena wpływu wzrokowej informacji zwrotnej na poprawę funkcji kończyny górnej po udarze mózgu. Protokół badania randomizowanego
Autorzy:
Kiper, Pawel
Zucconi, Carla
Agostini, Michela
Baba, Alfonc
Dipalma, Francesco
Berlingieri, Carmine
Longhi, Claudia
Tonin, Paolo
Turolla, Andrea
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798776.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Virtual reality
stroke
rehabilitation
visual feedback
rzeczywistość wirtualna
udar mózgu
rehabilitacja
wizualna informacja zwrotna
Opis:
Enhanced feedback provided by virtual reality has been shown to promote motor learning both in healthy subjects and patients with motor impairments following lesions of the central nervous system. The aim of this study is to evaluate the effect of displaying a virtual teacher as visual feedback to promote the recovery of upper limb motor function after a stroke. The protocol reports the design of a single blind randomized controlled trial (RCT), blinded to outcome assessment. Two different treatments based on virtual reality will be compared: in the “Teacher” group, the patients receive treatment with continuous displaying of a virtual teacher, while in the “No-Teacher” group, the same exercises will be proposed without visualization of a virtual teacher. The Fugl-Meyer upper extremity scale will be considered as the primary outcome, while the Functional Independence Measure scale, Reaching Performance Scale and Modified Ashworth Scale will be considered as secondary outcomes. Moreover, kinematic parameters such as mean duration (seconds), mean linear velocity (cm/s) and smoothness (i.e. number of sub-movements) will be registered when performing standardised tasks. All tests will be performed before and after treatments. Both treatments will last four weeks with a daily session lasting one hour, five days a week (20 overall sessions). This study is designed to systematically assess the influence of using enhanced visual feedback for the recovery of upper limb motor function after a stroke. These findings will help to determine whether the use of a virtual teacher as enhanced visual feedback is effective for promoting better recovery of upper limb motor function over four weeks of post-stroke treatment. Current Controlled Trials registration number: NCT02234531 (registered on 29 August 2014, ClinicalTrials. gov) Kiper P., Zucconi C., Agostini M., Baba A., Dipalma F., Berlingieri C., Longhi C., Tonin P., Turolla A. Assessment of virtual teacher feedback for the recovery of the upper limb after a stroke. Study protocol for a randomized controlled trial. Med Rehabil 2016; 20(3): 13-20. DOI: 10.5604/01.3001.0009.5010
Wprowadzenie: Badania wykazały, że generowana w rzeczywistości wirtualnej wzmocniona informacja zwrotna pozwala na zwiększenie możliwości ponownego uczenia się ruchu zarówno u osób zdrowych, jak i pacjentów po uszkodzeniu ośrodkowego układu nerwowego. Celem niniejszego badania jest ocena wpływu wirtualnego nauczyciela, prezentowanego jako wzrokowa informacja zwrotna, na poprawę motoryki kończyny górnej u pacjentów po przebytym udarze mózgu. Metody: Protokół przedstawia badanie randomizowane z pojedynczą ślepą próbą dla oceny początkowej i końcowej. W badaniu zostaną porównane dwa zabiegi oparte na rzeczywistości wirtualnej. Pacjenci będą podzieleni na dwie grupy. W grupie „Teacher” pacjenci będą otrzymywać wzmocnioną informację zwrotną poprzez wizualizację wirtualnego nauczyciela, natomiast w grupie „No-Teacher” pacjenci będą wykonywać te same ćwiczenia bez wizualizacji wirtualnego nauczyciela. Zostaną zastosowane następujące testy kliniczne: test Fugla-Meyera dla kończyny górnej, skala niezależności funkcjonalnej FIM, pomiar zasięgu kończyny górnej (Reaching Performance Scale, RPS) i zmodyfi kowana skala Ashworth. Ponadto badane będą parametry kinematyczne, takie jak: średni czas wykonanego ruchu (w sekundach), średnia liniowa szybkość wykonanego ruchu (cm/s) i odchylenia od prawidłowej trajektorii ruchu (nr). Wszystkie testy zostaną przeprowadzone przed rozpoczęciem badania i po jego zakończeniu. Oba badania będą trwały 4 tygodnie, z jednogodzinnymi sesjami terapeutycznymi (20 sesji ogółem). Dyskusja: Badanie zostało tak zaprojektowane, aby ocenić wpływ wizualnej informacji zwrotnej w formie wzmocnionej na poprawę funkcji kończyny górnej u osób po udarze mózgu. Badanie to pozwoli ustalić, czy zastosowanie wirtualnego nauczyciela w formie wzmocnionego sprzężenia zwrotnego jest skuteczne w rehabilitacji funkcji kończyny górnej w ciągu 4-tygodniowych sesji terapeutycznych. Badanie rejestrowane: Aktualny numer rejestracji badania to NCT02234531 (numer badania zarejestrowany w dniu 29 sierpnia 2014 r. w serwisie ClinicalTrials.gov).
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2016, 20(3); 13-20
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nursing competences in the interdisciplinary model of rehabilitation among patients after stroke
Kompetencje pielęgniarskie w interdyscyplinarnym modelu rehabilitacji chorych po przebytym niedokrwiennym udarze mózgu
Autorzy:
Białkowska, Joanna
Osowicka-Kondratowicz, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790787.pdf
Data publikacji:
2020-08-27
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
stroke
rehabilitation
nursing care
interdisciplinary model of rehabilitation
udar mózgu
rehabilitacja
opieka pielęgniarska
interdyscyplinarny model rehabilitacji
Opis:
Nursing is an independent medical profession, the essence of which is providing health services as well as teaching, conducting research, managing nurses and midwife teams, and working in other capacities related to health care. Nurses, in addition to taking care of their patients, have to also pay attention to their patients’ families, living and socio-economic conditions, work environment, their local community, as well as religion and cultural values. The aim of the article is to draw attention to a nurse's responsibilities in working with people after a stroke within the context of the interdisciplinary rehabilitation model. The interdisciplinary model of care and rehabilitation of a patient after stroke requires close cooperation and interaction between different specialists, constant flow of information within the team, as well as providing consistent information to the patient. Ignorance of the type of work conducted by some members of the team members by others may undermine the effectiveness of rehabilitation. Comprehensive care and therapy carried out by an interdisciplinary team should aim towards mutual support and the work of each member should complement the actions taken by others.
Zawód pielęgniarki jest samodzielnym zawodem medycznym, którego istotą jest udzielanie świadczeń zdrowotnych, nauczanie zawodu, prowadzenie prac naukowo-badawczych, kierowanie i zarządzanie zespołami pielęgniarek i położnych oraz praca na innych stanowiskach związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych. Pielęgniarka, opiekując się chorym, współpracuje także z rodziną, uwzględniając jego środowisko życia, pracy i nauki oraz społeczność lokalną, w tym religię, wartości kulturowe oraz warunki socjoekonomiczne. Celem pracy jest zwrócenie uwagi na kompetencje pielęgniarki w pracy z osobami po udarze niedokrwiennym mózgu w interdyscyplinarnym modelu jego rehabilitacji. Interdyscyplinarny model opieki i rehabilitacji nad chorym po udarze mózgu wymaga ścisłej współpracy i wzajemnej interakcji pomiędzy wieloma specjalistami, stałego przepływu informacji zwrotnych w zespole, a także przekazywania jednakowej informacji pacjentowi. Nieznajomość specyfiki pracy poszczególnych członków zespołu przez pozostałych może obniżać wyniki rehabilitacji. Kompleksowa opieka i terapia prowadzona przez interdyscyplinarny zespół powinna wzajemnie wspierać i uzupełniać działania podejmowane przez poszczególnych jego członków.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2020, 24(1); 28-34
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Apathy syndrome as a consequence of brain injury – a difficult problem in neurorehabilitation
Zespół apatii w konsekwencji uszkodzenia mózgu – trudny problem neurorehabilitacji
Autorzy:
Seniów, Joanna
Komajda, Renata
Zaborski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934230.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
primary disorders of motivation
apathy syndrome
brain injury
neurorehabilitation
pierwotne zaburzenia motywacji
zespół apatii
uszkodzenie mózgu
neurorehabilitacja
Opis:
Primary, biological dysfunction of motivational factor in a widely understood goal-oriented behaviour is in clinical practice a wellknown consequence of brain injury, and it causes serious difficulties in neurorehabilitation. The deficit of motivation, also known as apathy syndrome, is particularly frequently observed in patients with stroke and other type of brain injury. It results in limitation of emotional expression and reacting to the environment, loss of ability to care about oneself and others, and causes passive participation in rehabilitation. All these symptoms significantly decrease the chances of physical and social recovery. Hypothetically, it is claimed that the dysfunction of fronto-subcortical neural system, overlapping medial parts of prefrontal cortex, thalamus and basal ganglia, is a pathomechanism of apathy. Damage of these structures results in dysfunction of dopaminergic system which is called a “behavioural activating system” as it modulates the level of activation, attention and emotions. Apathy can co-exist with cognitive impairment, but these two deficits are treated relatively separately. This paper aims to make a detailed description of the apathy syndrome and to draw attention of professionals working in neurorehabilitation to biological foundation of some patients’ behaviour, who are wrongly described as not dedicated and motivated to participate actively in rehabilitation. The authors – on the grounds of literature review – describe problems of differential diagnosis and treatment. They draw attention to differentiating apathy from depression, dementia and consciousness disorder. There are still no systematic studies about efficient pharmacotherapy in the organic apathy syndrome. This paper presents preliminary results of clinical studies suggesting therapeutic efficacy of dopamine agonists and other stimulants.
Pierwotne, biologiczne zaburzenie czynnika motywacyjnego w najszerzej rozumianym wymiarze celowego, świadomego zachowania człowieka jest w praktyce klinicznej znaną konsekwencją uszkodzenia mózgu i stanowi poważne utrudnienie w prowadzeniu procesu rehabilitacji. Deficyt motywacji, nazywany inaczej zespołem apatii, jest szczególnie często obserwowany u chorych po udarze i urazie mózgu. Powoduje ograniczenie emocjonalnego przeżywania i żywego reagowania na otoczenie, utratę troski o siebie i innych, bierne uczestnictwo w procesie rehabilitacji. Wszystko to drastycznie utrudnia fizyczny i społeczny powrót do zdrowia. Hipotetycznie przyjmuje się, że patomechanizmem apatii jest dysfunkcja czołowo-podkorowego systemu neuronalnego, obejmującego przyśrodkowe części kory przedczołowej oraz wzgórze i jądra podstawy. W wyniku uszkodzenia wymienionych struktur następuje dysfunkcja systemu dopaminergicznego, który jest nazywany „behawioralnym systemem aktywującym” bowiem moduluje m.in. stan wzbudzenia, uwagi i emocji. Apatia może współwystępować z zaburzeniami poznawczymi, ale te dwa elementy są traktowane jako względnie rozdzielne. Celem artykułu jest szczegółowy opis zespołu apatii oraz zwrócenie uwagi profesjonalistom praktycznie zajmującym się neurorehabilitacją na biologiczne podłoże zachowań niektórych chorych, którym niesłusznie przypisuje się brak zaangażowania i słabą motywację do aktywnego uczestnictwa w procesie rehabilitacji. Autorzy – na podstawie przeglądu piśmiennictwa omawiają problemy diagnostyki różnicowej oraz leczenia. Zwraca się uwagę na odróżnianie apatii od depresji, otępienia i zaburzeń świadomości. Ciągle brak systematycznych badań na temat skutecznej farmakoterapii w organicznym zespole apatii. W artykule prezentowane są wyniki wstępnych badań klinicznych, sugerujących m.in. skuteczność terapeutyczną agonistów dopaminy i innych stymulantów.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2005, 9(2); 3-7
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies