Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Physical" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 48
Tytuł:
Report from the 17 th World Confederation for Physical Therapy (WCPT) 2015 Congress in Singapore
Autorzy:
Opara, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1956544.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Physical Therapy Congress
Opis:
Between 1 and 4 May 2015, I participated in the World Confederation for Physical Therapy Congress (WCPT) 2015 in Singapore. The Congress took place at the Suntec Singapore Convention and Exhibition Centre, and attracted 3500 attendants. In total, 572 oral reports were given and 1578 posters were presented. Furthermore, 25 focused symposia, 11 panel discussions, 18 seminars and 36 networking session were organised. The level of discussions varied. I found the reports concerning the application of new post-stroke rehabilitation methods to be the most interesting, and especially the session entitled ‘Best practice for arm recovery post-stroke: an international application’, presented by Professors Steven Wolf from Atlanta, Gert Kwakkel from Amsterdam, Mark Bayley from Toronto and Michelle McDonnell from Adelaide. At the poster session, I presented a study entitled ‘Effects of gait training with partial body-weight support (PBWS) in the early stage after a stroke – a preliminary report’ (by Jarosław Szczygieł and Józef Opara). The World Confederation for Physical Therapy brings together approximately 23 thousand physical therapists from all over the world. It was announced that the outgoing WCPT President, Marilyn Moffat, has been succeeded by Emma Stokes from Dublin. The next congress will be held between 2 and 4 July 2017 in Cape Town.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2015, 19(1); 38-38
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Physical training during haemodialysis: a review of subject literature
Trening fizyczny podczas hemodializy – przegląd piśmiennictwa
Autorzy:
Chojak-Fijałka, Katarzyna
Smoleński, Olgierd
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1957147.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
end-stage renal disease
Dialysis
haemodialysis
physical exercises
Physical training
Opis:
Background: Individuals chronically haemodialysized have a reduced physical ability. For around 30 years attempts have been undertaken at motor rehabilitation of this population.Aim: The aim of the work is an analysis of the course and effects of training programmes conducted during haemodialysis in individuals with chronic kidney disease.Method: A review of data bases was conducted – Science Direct, SPORTDiscus, Medline, Academic Search Complete – through the application of key words connected with the type of physical training undertaken during haemodialysis and its effects. 26 research projects underwent analysis, these being divided into three groups: non-controlled research work of the ‘before-after’ type, controlled research, and controlled research with randomization. In the two first groups a single research project was included with a heterogeneous research group i.e. those subjected to peritoneal dialysis and haemodialysis (HD+CAPD).Results: Patients were offered various forms of training. The most often was continuous endurance training on a ergometer cycle, to which were added in some pieces of research resistance training and/ or coordination exercises. In total 407 patients completed the training programmes in all the tests. The length of the programmes oscillated from 2 to 40 months. In 16 of the 26 programmes the training was conducted during the first two hours of the haemodialysis treatment. In eleven projects it lasted from 30 to 90 minutes. The intensity of the training sessions was expressed in % HRpeak of the exercise test or by means of the Borg Scale. As a result of the programmes conducted an array of benefits were achieved: improvement in physical fitness, improvement in the composition and function of skeletal muscles, reduction in the factors causing cardiovascular illness risks, improvement in the quality of life, enhanced haemodialysis affectivity.Conclusions: Physical training during haemodialysis is beneficial for patients with chronic kidney disease. Movement therapy effectively helps dialysis therapy.
Wstęp: Osoby przewlekle hemodializowane mają obniżoną wydolność fizyczną. Od 30 lat podejmowane są próby rehabilitacji ruchowej tej populacji. Cel: Celem pracy jest analiza przebiegu i efektów programów treningowych prowadzonych podczas hemodializy u osób z przewlekłą chorobą nerek.Metoda: Dokonano przeglądu baz danych – Science Direct, SPORTDiscus, Medline, Academic Search Complete - przy użyciu słów kluczowych związanych z rodzajem treningu fizycznego wykonywanego w czasie hemodializy i jego efektów. Analizie poddano 26 projektów badawczych, które podzielono na 3 grupy: badania niekontrolowane typu przed-po, badania kontrolowane, badania kontrolowane z randomizacją. W dwóch pierwszych grupach zawarto po jednym badaniu z niejednorodną grupą badawczą tj. hemodializowani i dializowani otrzewnowo (HD+CAPD). Wyniki: Pacjentom proponowano różne formy treningu. Najczęściej był to trening wytrzymałościowy ciągły na cykloergometrze, do którego w kilku badaniach dodawano trening oporowy i/lub ćwiczenia koordynacyjne. W sumie we wszystkich badaniach programy treningowe ukończyło 407 pacjentów. Długość programów wahała się od 2 miesięcy do 40 miesięcy. W 16 z 26 programów trening prowadzony był w dwóch pierwszych godzinach zabiegu. W 11 projektach trwał od 30 do 90 min. Intensywność treningu wyrażano w % HRpeak z badania wysiłkowego lub za pomocą skali Borga. W wyniku przeprowadzonych programów uzyskano: poprawę wydolności fizycznej, poprawę w budowie i funkcji mięśni szkieletowych, redukcję czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, poprawę jakości życia, zwiększenie efektywności hemodializy. Autorzy nie donoszą o poważnych powikłaniach wynikających z prowadzenia treningu fizycznego w czasie hemodializy.Wnioski: Trening fizyczny podczas hemodializy jest korzystny dla pacjentów z przewlekłą chorobą nerek. Terapia ruchowa efektywnie wspomaga terapię nerkozastępczą.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2010, 14(3); 25-41
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Physical activity in women treated for breast cancer. A pilot study
Aktywność fizyczna u kobiet leczonych z powodu raka piersi. Badanie pilotażowe
Autorzy:
Ochałek, Katarzyna
Broś, Małgorzata
Ridan, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798783.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
breast cancer
Physical activity
physical exercises
rak piersi
aktywność fizyczna
ćwiczenia fizyczne
Opis:
Introduction: Physical activity isa significant preventive factor for many disorders. The amount of evidence confirminga correlation between physical activity anda reduced risk of breast cancer is growing. Objective: The objective of this study was to analyse the preferred forms of physical activity in women who have been treated for breast cancer. Material and methods: The study participants comprised 44 women who had undergone breast cancer treatment and who were members of the ‘Amazonki’ Women’s Association in Krakow. The participants willingly agreed to take part in the study. An analysis of the course of rehabilitation during the oncological treatment, and of the preferred forms of physical activity both before and after the oncological treatment was conducted based ona questionnaire that consisted of 40 questions. Results: The examined group showeda statistically significant (p < .05) decrease in physical activity following the oncological treatment. Alsoa change in the preferred forms of physical activity was observed. Conclusions: 1) Women who have been treated for breast cancer showeda decreased level of physical activity. 2) Women who underwent surgery changed their preferred forms of physical activity. Fitness, aerobics and Nordic walking were especially popular.
Wprowadzenie: Aktywność fizyczna stanowi istotny czynnik prewencyjny wielu chorób. Obecnie istnieje coraz więcej dowodów potwierdzających związek pomiędzy aktywnością fizyczną a obniżeniem ryzyka zachorowania na raka piersi. Cel pracy: Celem pracy jest analiza preferowanych aktywności fizycznych u kobiet leczonych z powodu raka piersi. Materiał i metody: W badaniu wzięły udział 44 kobiety po leczeniu raka piersi, należące do Stowarzyszenia Kobiet „Amazonki” w Krakowie, które wyraziły świadomą zgodę na udział w badaniu. Analizę przebiegu rehabilitacji w trakcie leczenia onkologicznego, analizę preferowanych aktywności fizycznych zarówno sprzed, jak i po leczeniu onkologicznym, dokonano na podstawie ankiety zawierającej 40 pytań. Wyniki: W badanej grupie chorych stwierdzono istotny statystycznie (p < 0,05) spadek aktywności fizycznej po leczeniu onkologicznym oraz zaobserwowano zmianę preferowanych wysiłków fizycznych. Wnioski: 1) U kobiet leczonych z powodu raka piersi zaobserwowano obniżenie poziomu aktywności fizycznej. 2) U kobiet po przebytym zabiegu chirurgicznym nastąpiła zmiana preferowanych wysiłków fizycznych. Szczególnym zainteresowaniem cieszy się fitness i gimnastyka oraz Nordic Walking.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2015, 19(3); 5-9
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Limitations in cardiovascular fitness and rehabilitation of oncologically treated patients
Ograniczenia wydolności układu krąŜenia a rehabilitacja pacjentów leczonych onkologicznie
Autorzy:
Hojan, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963092.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
neoplasm
cardiotoxicity
Physical activity
cardio-pulmonary fitness
Opis:
Introduction: Applying increasingly modern forms of cancer treatment contributes to the higher survival of patients with neoplasm. Nevertheless, every single element of such a treatment, no matter how effective, brings some risk of cardiovascular complications.Objective: The study objective was a review of the clinical research analyzing cardiovascular complications resulting from various forms of oncological treatment and the use of rehabilitation in these patients.Material: The study presents contemporary forms of cancer treatment which may cause negative cardiovascular symptoms.Results: Due to their negative influence on the cardiovascular system oncological drugs can be divided into those: causing heart muscle mass loss, arrhythmia, with a cardio depressive effect, hypertension, heart ischemia as well as those enhancing thrombo-embolic disorders. The cardiotoxicity of oncological treatment is very frequent in patients after combination therapy (using chemotherapy or/and radiotherapy) or with coexisting heart disease. According to the heart failure classification every patient after chemotherapy or/and radiotherapy has a higher risk of its development. Thus it is important to know the type of treatment, its dosages, the time from initiation to the treatment completion, so that the rehabilitation program for this group of patients based on exercise is applied through correct medically supervised physical activities.Conclusions: The oncological benefit of therapy is much higher than the possible cardiological risk but, keeping the patient’s wellbeing in mind, an optimal cardiac diagnostic is necessary so as rehabilitation is based on individual cardiac fitness. In patients with cancer, special attention should be paid to the assessment of the cardio-respiratory endurance rates before rehabilitation and the choice of physical activity, sporting discipline made for this group of patients.
Wstęp: Zastosowanie co raz nowszych form terapii w leczeniu onkologicznym poprawia skutecznie przeżycie chorych na nowotwory. Nadal jednak każdy element tej terapii, jakkolwiek bardzo skuteczny, niesie ryzyko powikłań ze strony układu krążenia. Cel: Celem badań było przedstawienie przeglądu badań klinicznych oceniających powikłania w układzie sercowo-naczyniowym wynikające z zastosowania różnych form leczenia onkologicznego oraz rehabilitacji w tej grupie pacjentów. Materiał: W pracy przedstawiono współczesne leczenie nowotworów, które może powodować objawy niepożądane z zakresu układu sercowo-naczyniowego. Wyniki: Leki onkologiczne ze względu na negatywny wpływ na układ sercowo-naczyniowy podzielono na: powodujące utratę masy mięśnia sercowego, wywołujące zaburzenia rytmu i przewodzenia, o działaniu kardiodepresyjnym, powodujące nadciśnienie, niedokrwienie mięśnia sercowego oraz sprzyjające incydentom zakrzepowo-zatorowym. Kardiotoksyczność terapii onkologicznej jest szczególnie wyrażona u pacjentów po leczeniu skojarzonym (z zastosowaniem chemioterapii i radioterapii) lub współistniejącą chorobą serca. Zgodnie z klasyfikacją niewydolności serca kaŜdy pacjent po chemioterapii i/lub radioterapii ma zwiększone ryzyko jej rozwoju, dlatego ważna jest znajomość rodzaju stosowanego leczenia onkologicznego, jego dawek, cykli i czasu od rozpoczęcia lub zakończenia leczenia, aby program usprawniania dla tej grupy pacjentów, oparty o zastosowanie wysiłku fizycznego, był realizowany poprzez właściwą aktywność fizyczną i pod kontrolą lekarza. Wnioski: Korzyść onkologiczna terapii jest dużo wyższa niż potencjalne ryzyko kardiologiczne, ale mając na uwadze dobro pacjenta, konieczna jest optymalna diagnostyka kardiologiczna i prowadzenie rehabilitacji w zależności od określonej wydolności krążenia. U chorych leczonych onkologicznie należy ze szczególną uwagą ocenić wydolność krążeniowo-oddechową przed rozpoczęciem rehabilitacji oraz zaproponowaniem aktywności fizycznej (np. dyscypliny sportowej) w tej grupie pacjentów.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2012, 16(1); 19-25
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dynamics of the adaptation to self–disability in people with paraplegia
Dynamika procesu adaptacji do własnej niepełnosprawności u osób z paraplegią
Autorzy:
Górska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934233.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
adaptation
Physical disability
adaptacja
niepełnosprawność ruchowa
paraplegia
Opis:
Introduction: Every year in Poland spinal cord injury occurs in about 800 people. They have to learn to live in a completely new world suited to the skills and abilities of healthy people. The aim of the research was to find out how the adaptation to self-disability among people with paraplegia proceeds in relation to its duration. Material and methods: 40 people with spinal cord injury took part in the research. They were divided into two groups according to the duration of their disability: up to two years of disability and from five years on. In the research the “Psycho-social adaptation” anamnesis created by the author of this paper was used. Its questions covered four categories: Attitude towards self-disability; Interpersonal relations; Work and recreation; Plans, desires, dreams.Results: Persons with a shorter course of paraplegia more often emphasized the negative sides of their disability: barriers, their own defects and restraints. On the other hand, persons with a longer course of paraplegia were aware of their limitations, but they were also able to point out a lot of positive sides of their disability.Conclusion: The research has confirmed the fact that a longer period of disability leads to better adaptation to it, but further analyses with a larger group of the examined is necessary. It must also be taken into consideration that the course of time is just one of many factors positively affecting the adaptation process.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2005, 9(2); 8-14
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The effects of 6-month physical training conducted during hemodialysis in ESRD patients
Autorzy:
Chojak-Fijałka, Katarzyna
Smoleński, Olgierd
Miłkowski, Andrzej
Piotrowski, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1935839.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
haemodialysis
ESRD
muscle strength
Physical training
physical capacity
hemodializa
schyłkowa niewydolność nerek
siła mięśniowa
trening fizyczny
wydolność fizyczna
Opis:
Background: The aim of this study was to evaluate the effects of exercise training during hemodialysis treatment in patients with end-stage renal disease.Methods: Fourteen maintenance hemodialysis patients participated in a six-month program of exercise training. The exercise was performed during the hemodialysis treatment on a stationary bicycle three times per week. Compliance of exercise program was about 80% of the possible sessions. Sit-to-stand-to-sit test was used to evaluate legs muscle strength at baseline, after 3, and 6 months of exercise training. Exercise capacity was assessed on the treadmill test according to Bruce’s protocol at the beginning and at the end of the intervention.Results: After the six-months of exercise program, the patients showed: a significant increase in the number of repetitions performed in sit-to-stand-to-sit test after 3 months as compared to baseline (from 23,46 to 31,67) and an increase after 6 months of exercise program (from 23,46 to 36,50); a significant increase in treadmill test time (from 6,69 to 10,20 min); a significant increase in exercise capacity in treadmill test (from 4 to 6,21 METs).Conclusion: Exercise training during the hemodialysis treatment using stationary bicycle is technically feasible and safe for the screened patients and may increase exercise capacity and leg muscles strength. Physical exercise therapy should constitute an important part of treatment of patients undergoing haemodialysis.
Założenia i cele: Przebieg przewlekłej niewydolności nerek wiąże się ze stopniowym zmniejszaniem wydolności wysiłkowej chorych. Celem pracy było ocenienie skuteczności treningu wysiłkowego prowadzonego w czasie leczenia hemodializą u osób ze schyłkową niewydolnością nerek. Materiał i metoda: 14 przewlekle hemodializowanych pacjentów uczestniczyło w 6-miesięcznym programie aerobowego interwałowego treningu wytrzymałościowego. Ćwiczenia wykonywane były przy użyciu ergometru rowerowego trzy razy w tygodniu. Pacjenci uczestniczyli średnio w 80% zaplanowanych sesji treningowych. Siłę mięśni kończyn dolnych oceniano za pomocą testu „Wstań i siądź” trzykrotnie: na początku, po trzech miesiącach i na końcu programu. Tolerancja wysiłku oceniana była na początku i na końcu programu na podstawie wyników testu wysiłkowego wykonywanego na bieżni ruchomej zgodnie ze zmodyfikowanym protokołem Bruce’a. Wyniki: Po 6 miesiącach programu treningowego pacjenci wykazali: poprawę wyników testu „Wstań i siądź” (po trzech miesiącach średnio z 23,46 do 31,67 powtórzeń, a po sześciu miesiącach do 36,50 powtórzeń); poprawę tolerancji wysiłku, czego miarą było wydłużenie czasu trwania testu wysiłkowego (z 6,69 do 10,20 min.) oraz szacowanego pochłaniania tlenu w przeliczeniu na kg masy ciała (z 4 do 6,21 METs). Nie stwierdzono powikłań spowodowanych uczestniczeniem w treningu. Wnioski: Aerobowy interwałowy trening wytrzymałościowy w czasie hemodializy przy użyciu ergometru rowerowego jest technicznie możliwy i bezpieczny. 6-miesięczny trening fizyczny z zastosowaniem ergometru rowerowego poprawia siłę mięśni kończyn dolnych i ogólną tolerancję wysiłku. Terapia ruchowa powinna być ważną częścią leczenia osób przewlekle hemodializowanych.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2006, 10(2); 25-36
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The influence of the patient – physical therapist relationship on the outcomes of physical therapy: a narrative review of the literature
Wpływ relacji pacjent-fizjoterapeuta na efekty usprawniania – narracyjny przegląd literatury
Autorzy:
Mikołajewska, Emilia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963077.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Rehabilitation
physical therapy
patient/physical therapist relationship
therapeutic alliance
working alliance
collaborative bound
rehabilitacja
fizjoterapia
współpraca pacjent-fizjoterapeuta
Opis:
Background: A holistic (biopsychosocial) model, widely accepted in contemporary medicine, provides a taking into account of both the physical, psychological and social aspects of a patient’s needs. Holistic rehabilitation approaches attempt to address both physical, cognitive and emotional disorders and problems. The relationship between the patient and physical therapists can be a key part of physical therapy and can be related to the outcome of physical therapy.Objective: Assessment of the influence of the patient-physical therapist relationship to the outcomes in physical therapy by a synthesizing of the published literature.Method: A rigorous search of four major databases was conducted using specified keywords and explicit inclusion and exclusion criteria.Representative literature was synthesized to indicate the scope and weight of current evidence. Conclusion: The relationship between the patient and physical therapists can have a positive influence on rehabilitation outcomes. More research is needed to determine important factors influencing a patient-physical therapists relationship, the strength of this association and guidances to clinical practice, especially within a multidisciplinary therapeutic team. Moreover there is urgent need to develop reliable instruments to measure these parameters in physical therapy settings. Because of the rapid development of telerehabilitation, the possible opportunities and dangers of a distance relationship should be assessed. The results of further research in this area can change contemporary therapy models and approaches within physical therapy, in particular those within outpatient, longterm and neurological rehabilitation.
Wstęp: Holistyczny (biopsychospołeczny) model, powszechnie akceptowany we wpółczesnej medycynie, wymaga uwzględnienia fizycznych, psychicznych, jak i społecznych potrzeb pacjenta. Rehabilitacja holistyczna próbuje odnosić się do fizycznych, poznawczych oraz emocjonalnych zaburzeń i problemów. Relacja pacjent-fizjoterapeuta może wpływać na wyniki fizjoterapii. Cel: Ocena wpływu relacji pacjent-fizjoterapeuta na efekty usprawniania poprzez syntezę dotychczas opublikowanej literatury. Metoda: Przeprowadzono przegląd piśmiennictwa recenzowanych badań indeksowanych w głównych bazach danych używając wyspecyfikowanych słów kluczowych oraz jednoznacznych kryteriów uwzględnienia i pominięcia. Dokonano syntezy reprezentatywnych pozycji piśmiennictwa w celu przedstawienia zakresu tematycznego oraz wagi aktualnych dowodów naukowych. Wnioski: Związek pomiędzy pacjentem a fizjoterapeutą może mieć pozytywny wpływ na wyniki rehabilitacji. Niezbędne są dalsze badania mające określić czynniki determinujące relację pacjent-fizjoterapeuta, jej siłę oraz wskazówki do praktyki klinicznej. Co więcej, istnieje pilna potrzeba opracowania wiarygodnych narzędzi pomiaru tych parametrów, ocenianych w warunkach miejsca pracy fizjoterapeuty. W związku z szybkim rozwojem telerehabilitacji zbadane powinny być także możliwe korzyści i zagrożenia w przypadku związków na odległość. Wyniki dalszych badań mogą zmienić obecne modele i podejścia stosowane w fizjoterapii, szczególnie w przypadku ambulatoryjnej i długotrwałej rehabilitacji neurologicznej.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2011, 15(3); 35-38
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
P hysical Activity of the Elderly in Light of the 2020 WHO Guidelines
Aktywność fizyczna osób starszych w perspektywie najnowszych wytycznych Międzynarodowej Organizacji Zdrowia (WHO 2020)
Autorzy:
Husejko, Jakub P
Strugała, Maciej
Modrzejewski, Mateusz
Wąsicki, Mariusz
Kędziora-Kornatowska, Kornelia
Podhorecka, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790619.pdf
Data publikacji:
2021-05-05
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
WHO
aktywność fizyczna
osoby starsze
physical activity
elderly
Opis:
Wstęp: Ocena demograficzna w Polsce wskazuje na postępujące starzenie społeczeństwa, co jest powiązane ze wzrastającą liczbą osób z chorobami sercowo-naczyniowymi, nowotworami oraz różnego pochodzenia niepełnosprawnościami. W listopadzie 2020 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wydała rekomendacje aktywności fizycznej, które po raz pierwszy odnoszą się również do osób cierpiących na choroby przewlekłe oraz do osób niepełnosprawnych. Przestrzeganie wytycznych jest elementem profilaktyki zarówno chorób przewlekłych jak i różnego pochodzenia niepełnosprawności. Cel pracy: Celem pracy było przytoczenie wytycznych Międzynarodowej Organizacji Zdrowia, a także w oparciu o cytowane piśmiennictwo, danych dotyczących zalecanej aktywności fizycznej osób w wieku powyżej 60 roku życia, a w tym kontekście udzielnie odpowiedzi na następujące pytanie: Czy i jaki wpływ na stan funkcjonalny osób po 60 roku życia mają ćwiczenia fizyczne w świetle analizowanych wytycznych WHO i cytowanego piśmiennictwa? Metody: Cel pracy zrealizowano w oparciu o analizę przytaczanych wytycznych WHO oraz cytowanego piśmiennictwa, odnoszących się do zalecanej aktywności fizycznej osób po 60 roku życia w pokonywaniu różnego pochodzenia ich niepełnosprawności oraz zmian chorobowych. W tym kontekście poddano analizie zapisy: wytycznych WHO z roku 2020 oraz cytowanego piśmiennictwa w liczbie 32. Wyniki: Aktywność fizyczna może opóźnić starzenie się człowieka nawet do dwóch dekad, poprawia stan ogólnoustrojowy, pozytywnie wpływa na objawy choroby depresyjnej, hamuje procesy chorobowe w schorzeniach neurodegeneracyjnych oraz przynosi korzystny wpływ dla zdrowia pacjentów cierpiących na choroby metaboliczne. Wnioski: Regularna aktywność fizyczna osób po 60 roku życia, wpływa zdecydowanie korzystnie na ich stan funkcjonalny, zarówno w różnego pochodzenia niepełnosprawnościach, jak i stanach chorobowych.
Introduction: Demographic assessment in Poland allows to show progressive aging of society, which is further related to the growing number of people with cardiovascular diseases, cancer and disabilities of various origins. In November 2020, the World Health Organization (WHO) issued recommendations for physical activity which, for the first time, also apply to people suffering from chronic diseases and to those with disabilities. Compliance with the guidelines is part of prevention with regard to both chronic diseases and disabilities of various origins. Study aim: The aim of the study was to present the latest guidelines of the World Health Organization and, based on the cited literature, to answer the following question: How can changes in physical exercise have impact on the functional state of people above the age of 60? Materials and methods: The aim of the study was carried out on the basis of analysis regarding the quoted WHO guidelines and the cited literature concerning the recommended level of physical activity for people over 60 in overcoming various origins of their disabilities and lesions. Within this context, the following provisions were analysed: the WHO guidelines from 2020 and the quoted literature in the number of 32 positions. Results: Physical activity may delay human aging for up to 2 decades, improve whole-body condition, positively affect the symptoms of depressive disorders, inhibit neurodegenerative diseases and has a beneficial effect on the health of patients suffering from metabolic diseases. Conclusions: Regular physical activity of people over 60 years of age definitely has a positive effect on their functional state, both in terms of disabilities and diseases of various origins.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2021, 25(1); 30-36
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Factors influencing the caregivers’ burden
Obciążenie fizyczne i psychiczne odczuwane przez opiekunów osób niepełnosprawnych – badanie przekrojowe
Autorzy:
Śliwka, Agnieszka
Pabjańczyk, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1972215.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
care
burden
Physical disability
opieka
obciążenie
niepełnosprawność ruchowa
Opis:
Wprowadzenie: Zapotrzebowanie na usługi opiekuńcze jest następstwem starości demograficznej populacji, zwłaszcza dalszego oczekiwanego wydłużania czasu trwania życia dzięki postępowi medycyny. Im większej liczby osób starszych dotyczy zniedołężnienie, choroba i niepełnosprawność, tym większe zaangażowanie w opiekę reszty społeczeństwa. Rodzina stanowi istotne uzupełnienie i wsparcie dla systemu opiekuńczego państwa, zwłaszcza w sytuacji jego niewydolności, uzupełniając braki finansowe i organizacyjne.Cel pracy: Poznanie przyczyn subiektywnie postrzeganego obciążenia u osób sprawujących opiekę nad niepełnosprawnymi ruchowo podopiecznymi.Materiał i metody: Badaniem objęto 38 opiekunów oraz ich niepełnosprawnych ruchowo podopiecznych. W grupie opiekunów było 31 kobiet (82%) i 7 mężczyzn (18%), a średnia wieku opiekunów wynosiła 55,9 lat. W grupie podopiecznych było 16 kobiet (42%) i 22 mężczyzn (58%), a średnia wieku podopiecznych wynosiła 67,5 lat. W badaniach wykorzystano ankietę demograficzną, skalę funkcjonalną Barthel i skalę IADL Lawtona do oceny stanu podopiecznych oraz skalę Cope Indeks do oceny pozytywnego oraz negatywnego wpływu opieki na sprawujących ją opiekunów.Wyniki: Badania wykazały istotną zależność pomiędzy subiektywnie odczuwanym obciążeniem opiekuna a: BMI podopiecznego, samooceną stanu zdrowia opiekuna, ilością godzin poświęcanych na opiekę tygodniowo oraz satysfakcją opiekuna i jakością wsparcia otrzymywanego przez opiekuna.
Introduction: The need for care services is a result of population ageing, especially as life expectancy is expected to rise, due to progress of medicine. The bigger the number of elderly with dementia, illness, and disability, the more the rest of society is involved in care activities. The family serves to supplement the health care system’s financial and organisational gaps, especially in the situation of its failure. Aim: Recognise the causes of the subjectively perceived burden of caregivers who take care of physically disabled dependents. Materials and methods: The study involved 38 caregivers and the physically disabled dependents they cared for. The group of caregivers consisted of 31 women (82%) and 7 men (18%), with an average age of 55.9 years. In the group of physically disabled dependents consisted of 16 women (42%) and 22 men (58%), with a mean age of 67.5 years. Used in the study were: a demographic questionnaire, Barthel Index and the Lawton IADL scale to assess the care recipients’ state, and the Cope Index to assess the positive and negative influence of caregiving on the caregivers. Results: Studies have shown a significant correlation between subjective caregiver burden and: care recipient’s BMI, self-perceived caregivers’ health, number of hours per week devoted to care, caregiver satisfaction, and quality of support received by the caregiver. Conclusions: Interventions to support caregivers of people with disabilities should take into consideration the impact of care on both the physical and psychological state of the caregiver. Proper identification of the needs of caregivers will provide them with the necessary support, help to increase their satisfaction with the role, and protect them from burnout.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2014, 18(4); 14-22
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Subjective methods for assessing physical activity in pregnant women
Subiektywne metody oceny aktywności fizycznej kobiet w ciąży
Autorzy:
Curyło, Marta
Forczek, Wanda
Forczek, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1972169.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Physical activity
Pregnancy
Questionnaire
aktywność fizyczna
ciąża
kwestionariusz
Opis:
Regular physical activity in the period before and during pregnancy largely determines the correct course of this important state in the life ofa woman. The purpose of this paper is to present the subjective research tools most commonly used to assess physical activity in pregnant women. The following questionnaires were studied: Pregnancy Physical Activity Questionnaire, Kaiser Physical Activity Survey, International Physical Activity Questionnaire, Paffenbarger Physical Activity Questionnaire, Seven-Day Physical Activity Recall, Minnesota Leisure Time Physical Activity Questionnaire and Activity Questionnaire for Adolescents and Adults. Due to the phenomenon of limiting physical activity among pregnant women, reported in numerous studies conducted around the world, anda negligible amount of Polish research on the assessment of physical activity in pregnant women, it seems reasonable to promote methods that allow for the observation of trends of this phenomenon in Poland. It seems that tracking trends is important for the work of doctors, midwives and physiotherapists, whose role is to, among other things, promote healthy behaviour.
Regularna aktywność fizyczna stosowana w okresie poprzedzającym ciążę oraz w czasie jej trwania w znacznym stopniu warunkuje prawidłowy przebieg tego niezwykle ważnego stanu w życiu kobiety. Celem niniejszej pracy jest prezentacja subiektywnych narzędzi badawczych najczęściej stosowanych do oceny aktywności ruchowej kobiet ciężarnych. Analizowano przydatność kwestionariuszy: Pregnancy Physical Activity Questionnaire, Kaiser Physical Activity Survey, International Physical Activity Questionnaire, Paffenbarger Physical Activity Questionnaire, Seven-Day Physical Activity Recall, Minnesota Leisure Time Physical Activity Questionnaire, oraz Activity Questionnaire for Adolescents and Adults. Z uwagi na wykazywane w licznych badaniach, prowadzonych na całym świecie, zjawisko ograniczania aktywności ruchowej wśród ciężarnych oraz znikomą ilość badań polskich w zakresie oceny aktywności fizycznej w grupie kobiet oczekujących narodzin dziecka, wydaje się zasadne propagowanie metod, które pozwolą na obserwację trendów tego zjawiska w Polsce. Wydaje się, iż jest to istotne w pracy lekarzy, położnych i fizjoterapeutów, których rolą jest m.in. promowanie zachowań prozdrowotnych.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2014, 18(3); 25-30
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Physical Activity of the Elderly in Light of the 2020 WHO Guidelines
Aktywność fizyczna osób starszych w perspektywie najnowszych wytycznych Międzynarodowej Organizacji Zdrowia (WHO 2020)
Autorzy:
Husejko, Jakub P.
Strugała, Maciej
Modrzejewski, Mateusz
Wąsicki, Mariusz
Kędziora-Kornatowska, Kornelia
Podhorecka, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790622.pdf
Data publikacji:
2021-05-05
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
WHO
physical activity
the elderly
aktywność fizyczna
osoby starsze
Opis:
Introduction: Demographic assessment in Poland allows to show progressive aging of society, which is further related to the growing number of people with cardiovascular diseases, cancer and disabilities of various origins. In November 2020, the World Health Organization (WHO) issued recommendations for physical activity which, for the first time, also apply to people suffering from chronic diseases and to those with disabilities. Compliance with the guidelines is part of prevention with regard to both chronic diseases and disabilities of various origins. Study aim: The aim of the study was to present the latest guidelines of the World Health Organization and, based on the cited literature, to answer the following question: How can changes in physical exercise have impact on the functional state of people above the age of 60? Materials and methods: The aim of the study was carried out on the basis of analysis regarding the quoted WHO guidelines and the cited literature concerning the recommended level of physical activity for people over 60 in overcoming various origins of their disabilities and lesions. Within this context, the following provisions were analysed: the WHO guidelines from 2020 and the quoted literature in the number of 32 positions. Results: Physical activity may delay human aging for up to 2 decades, improve whole-body condition, positively affect the symptoms of depressive disorders, inhibit neurodegenerative diseases and has a beneficial effect on the health of patients suffering from metabolic diseases. Conclusions: Regular physical activity of people over 60 years of age definitely has a positive effect on their functional state, both in terms of disabilities and diseases of various origins.
Wstęp: Ocena demograficzna w Polsce wskazuje na postępujące starzenie społeczeństwa, co jest powiązane ze wzrastającą liczbą osób z chorobami sercowo-naczyniowymi, nowotworami oraz różnego pochodzenia niepełnosprawnościami. W listopadzie 2020 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wydała rekomendacje aktywności fizycznej, które po raz pierwszy odnoszą się również do osób cierpiących na choroby przewlekłe oraz do osób niepełnosprawnych. Przestrzeganie wytycznych jest elementem profilaktyki zarówno chorób przewlekłych jak i różnego pochodzenia niepełnosprawności. Cel pracy: Celem pracy było przytoczenie wytycznych Międzynarodowej Organizacji Zdrowia, a także w oparciu o cytowane piśmiennictwo, danych dotyczących zalecanej aktywności fizycznej osób w wieku powyżej 60 roku życia, a w tym kontekście udzielnie odpowiedzi na następujące pytanie: Czy i jaki wpływ na stan funkcjonalny osób po 60 roku życia mają ćwiczenia fizyczne w świetle analizowanych wytycznych WHO i cytowanego piśmiennictwa? Metody: Cel pracy zrealizowano w oparciu o analizę przytaczanych wytycznych WHO oraz cytowanego piśmiennictwa, odnoszących się do zalecanej aktywności fizycznej osób po 60 roku życia w pokonywaniu różnego pochodzenia ich niepełnosprawności oraz zmian chorobowych. W tym kontekście poddano analizie zapisy: wytycznych WHO z roku 2020 oraz cytowanego piśmiennictwa w liczbie 32. Wyniki: Aktywność fizyczna może opóźnić starzenie się człowieka nawet do dwóch dekad, poprawia stan ogólnoustrojowy, pozytywnie wpływa na objawy choroby depresyjnej, hamuje procesy chorobowe w schorzeniach neurodegeneracyjnych oraz przynosi korzystny wpływ dla zdrowia pacjentów cierpiących na choroby metaboliczne. Wnioski: Regularna aktywność fizyczna osób po 60 roku życia, wpływa zdecydowanie korzystnie na ich stan funkcjonalny, zarówno w różnego pochodzenia niepełnosprawnościach, jak i stanach chorobowych.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2021, 25(1); 30-36
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Singultus as a sequelae of lateral medullary infarction: Rehabilitation perspective. A case report
Czkawka jako następstwo zawału w bocznej części rdzenia przedłużonego – odniesienie do rehabilitacji. Opis przypadku
Autorzy:
Kim, Eric
Bhatt, Jaydeep
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963031.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Singultus
Hiccups
Stroke
physical therapy
Rehabilitation
Czkawka
udar
fizjoterapia
rehabilitacja
Opis:
Hiccups are a rare manifestation of Lateral Medullary Infarction (LMI). Strokes produce numerous complications, hiccup manifestations are limited in reviewing literatures. Diagnoses of LMIs have been documented predominately by use of MRIs. There have been attempts to make clinical with MRI correlations in patients with LMI, studies with a large number of patients are uncommon among subjects with this etiology. Previous literatures have attempted to investigate anatomical lesions in patients with LMI suffering from hiccups by using imaging. Initial signs are usually headache, vertigo, dizziness or gait ataxia, whereas sensory symptoms consisting of dysphagia, hoarseness and hiccups usually occurred in the latter aspect. Hiccups in LMI are not fully understood and has been insufficiently studied. We describe a case of a man in his sixties with a constant occipital headache lasting 12 days associated with nausea and vomiting prior to admission to acute hospital. There was no history of exposure to any prescription or recreational drugs prior to presentation. The day after admission, he presented with intractable hiccups. Treatment with chlorpromazine (Thorazine) was unsuccessful, hiccups improved after initiation of baclofen and physical therapy. This case suggests that physical therapy may be a valuable aspect for refractory hiccups in conjunction with pharmacological management.
Czkawka jest rzadko występującym objawem w przypadku zawałów bocznych rdzenia przedłużonego (LMI). W literaturze znajdujemy jedynie ograniczone opisy występowania czkawki. Rozpoznanie LMI stawia się głównie w oparciu o badanie MRI. U pacjentów z LMI podejmowano próby korelowania objawów klinicznych z obrazami MRI, jednak rzadko spotyka się badania obejmujące większe grupy badanych. W dostępnej literaturze znajdujemy obrazowe badania anatomicznych uszkodzeń u pacjentów z LMI cierpiących z powodu czkawki. Początkowymi objawami udaru są zazwyczaj bóle i zawroty głowy oraz ataksja chodu, natomiast takie objawy jak: zaburzenia połykania, chrypka i czkawka występują w późniejszym okresie. Niejasne są przyczyny czkawki w przypadki LMI i problem ten nie był badany w wystarczającym stopniu. W pracy opisujemy przypadek pacjenta, u którego w okresie 12 dni przed przyjęciem do szpitala występował ból głowy w okolicy potylicznej, połączony z nudnościami i wymiotami. W wywiadzie nie stwierdzono narażenia na leki lub inne środki mogące wywołać występujące objawy. Na drugi dzień po przyjęciu u chorego wystąpiła czkawka. Leczenie chloropromazyną było nieskuteczne, natomiast stan chorego poprawił się po zastosowaniu baclofenu i fizjoterapii. Przypadek ten sugeruje, że fizjoterapia stosowana w połączeniu z farmakoterapią może być wartościowym sposobem postępowania w przypadku opornej na leczenie czkawki.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2011, 15(1); 34-36
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Selected trials of the EUROFIT test as a measure of the physical fitness of children with recurrent respiratory diseases - a preliminary report
Wybrane próby testu EUROFIT jako miara sprawności fizycznej dzieci z nawracającymi schorzeniami układu oddechowego - doniesienie wstępne
Autorzy:
Swatkowska, Halina
Mętel, Sylwia
Głodzik, Jacek
Golec, Joanna
Szczygieł, Elżbieta
Golec, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1966241.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
test Eurofit
children
Physical activity
test EUROFIT
dzieci
sprawność fizyczna
Opis:
Introduction: The study assessed the usefulness of selected trials from the European Physical Fitness Test as a tool for measuring the physical fitness of children with recurrent respiratory diseases treated in subterraneotherapy conditions.Research project: Before-after study.Materials and methods: The assessment was conducted in the first and last day of a rehabilitation stay at the ‘Wieliczka’ Salt Mine Health Resort with the participation of 58 children, comprising 25 girls and 33 boys aged 5 to 10 years old, who had been performing daily breathing exercises, general rehabilitation exercises, some form of dancing and running with time measurement. To assess the physical fitness of the children, the 3 trials of the European Physical Fitness Test – EUROFIT were used, evaluating the flexibility, speed and explosive strength of the lower limbs and also the value for a standardized, standing long jump was calculated.Results: The mean distance of the sit-and-reach test increased after the rehabilitation program to 1.78 cm for the 7-10 year-old girls (p ≤ 0.05). The average distance of the standardized, standing long jump increased from 0.7 cm in the 5-6 year-old girls, up to 6.6 cm in the 7-10 year-old girls. In the boys group, these results were higher in the older children and amounted to 3.6 cm, than in the younger - 2.7 cm. Statistically significant differences were noted in children aged 7-10 years old (Figure 3). Analyzing the parameter which takes into account the standing long jump and body height, similar relationships was observed.Conclusions: The proposed trials of the European Physical Fitness Test seem to be a good tool for assessing the physical fitness of children with recurrent respiratory diseases. The results are encouraging and indicate the need to engage in comprehensive rehabilitation proceedings with regard to kinetic therapy, music therapy and choreotherapy. Further research is needed to confirm the effectiveness of a rehabilitation programme carried out under subterraneotherapy.
Wstęp: W pracy oceniono przydatność wybranych prób z Europejskiego Testu Sprawności Fizycznej jako narzędzia służącego do pomiaru sprawności fizycznej dzieci z nawracającymi schorzeniami układu oddechowego leczonych w warunkach subterraneoterapii. Projekt badań: Badanie „przed i po”. Materiał i metody: W badaniu przeprowadzonym w pierwszym i ostatnim dniu turnusu rehabilitacyjno-leczniczego w Uzdrowisku Kopalni Soli „Wieliczka” wzięło udział 58 dzieci, w tym 25 dziewcząt i 33 chłopców w wieku od 5 do 10 lat życia, które codziennie wykonywały ćwiczenia oddechowe, ogólnousprawniające, formy muzyczno-ruchowe oraz biegi z pomiarem czasu. Do oceny sprawności fizycznej dzieci zastosowano 3 próby Europejskiego Testu Sprawności Fizycznej – EUROFIT, oceniające gibkość, szybkość i siłę eksplozywną kończyn dolnych oraz obliczono wartość dla skoku w dal z miejsca unormowanego. Wyniki: Średni dystans testu skłonu tułowia w przód w siadzie prostym uległ zwiększeniu po turnusie rehabilitacyjnym o 1,78 cm u 7-10 letnich dziewczynek (p≤ 0.05). Średnia odległości skoku w dal z miejsca uległa zwiększeniu od 0,7 cm u 5-6 letnich dziewczynek, aż do 6,6 cm u 7-10 letnich dziewczynek. U chłopców rezultaty te były większe u starszych i wyniosły 3,6 cm, niż u młodszych – 2,7 cm. Różnice istotne statystycznie odnotowano u dzieci w wieku 7-10 lat życia. Analizując parametr uwzględniający skok z miejsca i wysokość ciała zaobserwowano podobne zależności. Wnioski: Zaproponowane próby z Europejskiego Testu Sprawności Fizycznej wydają się być dobrym narzędziem do oceny sprawności fizycznej dzieci z nawracającymi schorzeniami układu oddechowego. Uzyskane wyniki są zachęcające i wskazują na konieczność prowadzenia kompleksowego postępowania usprawniającego z uwzględnieniem metod kinezyterapii, muzykoterapii i choreoterapii. Niezbędne są dalsze badania potwierdzające skuteczność programu usprawniania prowadzonego w warunkach subterraneoterapii.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2013, 17(4); 11-18
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Optimization of early rehabilitation of patients undergoing cardio-surgical interventions – first-hand experiences
Optymalizacja wczesnej rehabilitacji pacjentów poddawanych zabiegom kardiochirurgicznym – doświadczenia własne
Autorzy:
Piwoda, Agnieszka
Jastrzębska, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934268.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
physical therapy
Respiratory Therapy
Exercise
Education
fizjoterapia
kinezyterapia
terapia oddechowa
edukacja
Opis:
In this article, authors wish to share their experiences in work with the patients after cardio-thoracic surgery. Consecutive stages of early hospital rehabilitation and applied methods of therapeutic conduct have been described in detail. There are two main stages in cardio-surgical physiotherapy. Stage I – pre-operation preparation, stage II – early rehabilitation consisting of two periods: the first one run in an intensive care unit (ICU), the second one in a surgical unit. Along with the description of physiotherapeutic techniques, the most frequently occurring problems a therapist can face as well as the ways of managing them have been presented. The authors present certain dissimilarities in surgical rehabilitation of persons with different kinds of interventions on heart: CABG, plasty or the exchange of heart valve (aortic, mitral, more seldom tricuspid), the heart transplantation, operations of chest aortic aneurysm and abdominal aortic aneurysm, plasty of cervical arteries and corrective operations of cardiac defects. In the first stage the significance of patient’s complex preparation for the operation highlighting the importance of the patient’s education, which guarantees better postsurgical rehabilitation, is emphasized. In the second stage standard physiotherapeutic methods need to be aided by modern equipment: BIPAP Vision or Cough Assist. It has been observed that education, life quality assessment and support groups for patients after cardio-surgery have positively contibuted to rehabilitation process.
W niniejszym artykule autorzy dzielą się swoimi doświadczeniami związanymi z pracą z chorymi poddawanymi operacjom kardiochirurgicznym. W szczegółowy sposób przedstawione są stosowane metody postępowania na poszczególnych etapach wczesnej rehabilitacji szpitalnej. Wyróżniono, w ramach fizjoterapii kardiochirurgicznej, dwa główne etapy. Etap I, to przygotowanie przedoperacyjne, etap II – rehabilitacja wczesna, składająca się z dwóch okresów: pierwszego prowadzonego na oddziale intensywnej terapii, oraz drugiego – na oddziale pooperacyjnym. Wraz z opisem stosowanych technik fizjoterapeutycznych wskazano najczęściej występujące problemy, z którymi terapeuta może się spotkać oraz przedstawiono sposoby radzenia sobie z nimi. Zaprezentowano również pewne odmienności w rehabilitacji pooperacyjnej u osób z różnymi rodzajami zabiegów kardiochirurgicznych, tj: zabiegów pomostowania tętnic wieńcowych, plastyki lub wymiany zastawek serca (aortalnej, mitralnej, rzadziej trójdzielnej), transplantacji serca, operacji tętniaków aorty piersiowej i brzusznej, plastyki tętnic szyjnych i korekcji wad wrodzonych serca. W ramach etapu I wskazano znaczenie kompleksowego przygotowania pacjentów przed operacją, podkreślając ważne miejsce edukacji chorego, która gwarantuje lepsze pooperacyjne usprawnianie, szczególnie ważne w trudnych pierwszych dobach po zabiegu. W drugim etapie rehabilitacji zaznaczono potrzebę wspomagania standardowych metod fizjoterapii stosowaniem nowoczesnej aparatury: BIPAP Vision oraz Cough Assist. Zwrócono uwagę na pozytywne efekty włączenia w proces rehabilitacyjny – edukacji, pomiaru jakości życia i tworzenia grup wsparcia dla chorych po operacjach na sercu.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2005, 9(2); 26-34
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Estimation of selected parameters in stabilographic image depending on physical activity level in children and adolescents
Ocena wybranych parametrów równowagi w obrazie stabilografi cznym w zależności od poziomu aktywności fi zycznej u dzieci i młodzieży
Autorzy:
Filipowicz-Ciepły, Justyna
Golec, Joanna
Szczygieł, Eżbieta
Czechowska, Dorota
Cichoń, Marta
Balicka-Bom, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790777.pdf
Data publikacji:
2020-10-01
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
balance
stabilometric platform
physical activity
równowaga
platforma stabilometryczna
aktywność fizyczna
posturografia
Opis:
Introduction: Balance is an extremely important component of everyday human functioning. Assessment of body balance in children can be not only a diagnostic tool, but also information about the maturation of the balance system, diversity in terms of age and sex, as well as factors affecting balance and its development. In practice, maintaining body balance is a dynamic process, consisting in "continuous loss and regaining balance". According to scientific reports, in addition to age, psychosomatic status, the development of specific sensory-motor capabilities and strategies is also influenced by the type of sport. Objective: The aim of the study was to assess balance in a group of children and adolescents with different levels of sports activity. Material and methods: The study comprised 64 children and adolescents aged 10 to 13. The group was divided into: Group 1 (15 girls and 17 boys) regularly physically active, and Group 2 (17 girls and 15 boys) not undertaking any physical activity. All participants were assessed regarding postural stability using a CQStab2P stabilometric platform. Four tests were carried out for each participant: standing on both feet, on the left and right limb, and free standing with an additional task. The following parameters were analysed: SP (Sway Path) MA (Mean Amplitude) and MF (Mean Frequency). Results: In the majority of cases, the variables indicated statistically significant differences from normal distribution – except for MA-R (on the right lower limb) and MF-T (standing on both feet with additional task). In the case of the SP-L indicators (on the left lower limb), SP-B (standing on both feet), SP-T, MA-B and MA-T, the advantage of low results was observed in the examined sample (distribution accuracy) and clear concentration near the average (leptocurticity of distribution). In the case of the trial to stand on the right lower limb, training subjects obtained statistically significantly higher SP results than those non-training. During the standing test, the length of MA was recorded as statistically significantly lower than in other conditions. In addition, the SA index, when trying to stand on the right lower limb, was statistically significantly higher in relation to the length of the radius when standing on the left limb. Training participants had a higher average radius compared to those not training. Conclusions: Physical training positively affects the results of posturographic examination. Non-training girls have a statistically significantly lower level of SP compared to boys not training and training girls.
Wprowadzenie: Równowaga jest niezwykle istotną komponentą codziennego funkcjonowania człowieka. Ocena balansu ciała u dzieci może być nie tylko narzędziem diagnostycznym, ale również źródłem informacji o dojrzewaniu układu równowagi, zróżnicowaniu pod względem wieku i płci, a także o czynnikach wpływających na równowagę i jej rozwój. W praktyce, utrzymywanie balansu ciała jest procesem dynamicznym, polegającym na „ciągłej utracie i odzyskiwaniu równowagi”. Według doniesień naukowych oprócz wieku oraz stanu psychosomatycznego na rozwój określonych możliwości i strategii sensomotorycznych ma wpływ również rodzaj uprawianej dyscypliny sportowej. Cel: Celem badań była ocena wybranych zmiennych równowagi w grupie dzieci i młodzieży o zróżnicowanym poziomie aktywności sportowej. Materiał i Metody: W badaniu uczestniczyło 64 dzieci i młodzieży w wieku od 10 do 13 lat. Grupę podzielono na: Grupę I (15 dziewcząt i 17 chłopców) regularnie aktywnych fizycznie, oraz Grupę II (17 dziewcząt i 15 chłopców) nie podejmujących żadnej aktywności fizycznej. U wszystkich uczestników wykonano ocenę stabilności posturalnej za pomocą platformy stabilometrycznej typu CQStab2P. Przeprowadzone zostały 4 próby dla każdego uczestnika: w staniu obunóż, na lewej i prawej kończynie oraz w staniu swobodnym z zadaniem dodatkowym. Analizowano następujące parametry: SP (ang. Sway Path – całkowita długość ścieżki statokinezjogramu), MA (ang. Mean Amplitude – średnia długość promienia) oraz MF (ang. Mean Frequency – średnia częstotliwość zmian położenia punktu CoP – rzutu środka ciężkości ciała (ang. center of pressure)). Wyniki: U większości badanych analizowane zmienne wykazywały statystycznie istotne rozbieżności od rozkładu normalnego – wyjątek stanowiły MA-P (na prawej kończynie dolnej) oraz MF-Z (w czasie stania obunóż z zadaniem dodatkowym). Analizując SP-L (na lewej kończynie dolnej), SP-O (w czasie stania obunóż), SP-Z, MA-O, MA-Z, zaobserwowano przewagę wyników niskich w badanej próbie (prawoskośność rozkładu) oraz wyraźne skoncentrowanie w okolicy średniej (leptokurtyczność rozkładów). W próbie stania na prawej kończynie dolnej, osoby zakwalifikowane do Grupy I (trenujące) uzyskiwały istotnie statystycznie wyższe wyniki SP niż osoby z Grupy II (nietrenujące). Podczas próby stania obunóż odnotowano długość MA jako istotnie statystycznie niższą, niż w pozostałych warunkach. Ponadto wskaźnik SA podczas próby stania na prawej kończynie dolnej był istotnie statystycznie wyższy w odniesieniu do długości promienia podczas stania na kończynie lewej. Osoby trenujące cechowały się wyższą średnią promienia w porównaniu do nietrenujących. Wnioski: Trening fizyczny wpływa pozytywnie na wyniki badania posturograficznego. Nietrenujące dziewczęta cechują się istotnie statystycznie niższym poziomem wskaźnika SP w porównaniu do chłopców nietrenujących i trenujących dziewcząt.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2020, 24(2); 4-14
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 48

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies