Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Exercise" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Assessment of the selected physiological effects of Nordic Walking performed as a part of a physical exercise program during the second phase of rehabilitation after a myocardial infarction
Ocena niektórych fizjologicznych efektów zastosowania Nordic Walking jako uzupełniającego elementu ćwiczeń fizycznych w drugim etapie rehabilitacji po zawale serca
Autorzy:
Wilk, Małgorzata
Kocur, Piotr
Różańska, Anna
Przywarska, Izabela
Dylewicz, Piotr
Owczarski, Tadeusz
Deskur-Śmielecka, Ewa
Borowicz-Bieńkowska, Sławomira
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934245.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
acute coronary syndrome
cardiac rehabilitation
exercise training
Exercise Tolerance
ostry zespół wieńcowy
rehabilitacja kardiologiczna
trening marszowy
wydolność wysiłkowa
Opis:
Background: Walks and marches are a simple yet effective forms of physical activity, commonly used in the cardiac rehabilitation. It has been recommended recently to combine march training with exercises involving upper limbs. One of the most popular methods is Nordic Walking, during which special poles are used to increase the work of upper part of the body. The aim of the study was to assess the influence of Nordic Walking on the improvement in exercise tolerance and physical performance in patients rehabilitated after a myocardial infarction.Methods: The study population consisted of 30 patients hospitalized in a cardiac rehabilitation ward 14 to 28 days after myocardial infarction. On admission and after completing the rehabilitation program patients performed an exercise test following the modified Bruce protocol, a six-minute walk test and a test assessing physical performance (Fullerton test). 10 subjects were assigned to a control group, which followed a standard training program, and 20 patients to a group which additionally performed a march training using the Nordic Walking method 5 times a week. Each session of the march training lasted 40 minutes and consisted of a 3-kilometer walk interrupted by breaks during which respiratory and stretching exercises were performed. During the march and exercises patients used special poles for Nordic Walking.Results: Exercise tolerance improved in both study groups. However, the increase in the exercise tolerance was greater in the group performing Nordic Walking than in the control group (30% vs. 14%, respectively; P < 0.05). The rate-pressure product during the exercise test increased significantly only in the group performing Nordic Walking (from 18.2 x 103 ± 3.3 x 103 to 20.7 x 103 ± 4.4 x 103; P < 0.05). The improvement in the results of the six-minute walk test was greater in the group performing Nordic Walking (22% in comparison with 17% in the control group; P < 0.05). The results of the test assessing physical performance (Fullerton test) improved in both study groups.Conclusion: The results of this preliminary study indicate that march training using the Nordic Walking method effectively increases exercise tolerance and physical fitness in patients after myocardial infarction. If these findings are confirmed by the results of larger studies, Nordic Walking could be widely used in the early phases of cardiac rehabilitation. The influence of Nordic Walking on the cardiovascular risk factors and quality of life parameters should be investigated.
Cel: Spacery i marsze są prostą a jednocześnie efektywną formą aktywności fizycznej powszechnie stosowaną w rehabilitacji kardiologicznej. W ostatnich latach podejmuje się próby urozmaicenia ćwiczeń marszowych poprzez szersze włączenie pracy kończyn górnych, co umożliwia między innymi coraz bardziej popularna forma aktywności ruchowej znana jako Nordic Walking. Celem niniejszej pracy była ocena wpływu marszu nordyckiego na stopień poprawy tolerancji wysiłku oraz sprawność ogólną chorych rehabilitowanych po zawale serca (ZS). Metoda: Badaniom poddano 30 pacjentów, którzy w okresie 14–28 dni po ZS przebywali na Oddziale Rehabilitacji Kardiologicznej. U wszystkich pacjentów włączonych do programu badawczego przed rehabilitacją i po jej zakończeniu wykonano próbę wysiłkową wg zmodyfikowanego protokołu Bruce’a, 6-minutowy test marszowy oraz test sprawności fizycznej „Fullerton”. Chorych podzielono na dwie grupy. 10 pacjentów uczestniczyło w standardowym programie treningowym (grupa K), a u 20 pacjentów zastosowano dodatkowo (5x w tygodniu po 40 min) trening marszowy typu Nordic Walking (grupa NW). Polegał on na przejściu 3 kilometrów z przerwami przeznaczonymi na ćwiczenia oddechowe i rozciągające. W trakcie marszu oraz ćwiczeń z pacjenci wykorzystywali specjalne kije skonstruowane do tej formy aktywności ruchowej Wyniki: W obu grupach trenujących uzyskano poprawę tolerancji wysiłku, jednak odsetek poprawy w grupie NW (30%) był wyższy niż w grupie K (14%). Podobnie zachowywały się wartości iloczynu podwójnego (RPP). Istotne statystycznie zwiększenie RPP po treningu rehabilitacyjnym stwierdzono jedynie w grupie z NW (z 18,2 x 103 ±3,3 x 103 do 20,7 x 103 ±4,4 x 103) (p<0,05). 6-minutowa próba marszowa wykazała wyższy odsetek poprawy w grupie NW (22%) niż w grupie K (17%). Wyniki testu „Fullerton” wykazują istotną statystycznie poprawę analizowanych parametrów w obu grupach. Wnioski: Wstępne badania wskazują na celowość wdrażania marszu nordyckiego do programów rehabilitacji kardiologicznej po zawale serca z uwagi na wysoką efektywność w zakresie wpływu na poprawę tolerancji wysiłku i sprawności fizycznej. Pełne zaadoptowanie Nordic Walking jako jednej z istotnych metod wczesnej rehabilitacji kardiologicznej będzie możliwe po dokonaniu i przeanalizowaniu większej liczby obserwacji poszerzonych o dodatkowe parametry, głównie w zakresie wpływu na czynniki ryzyka oraz parametry jakości życia.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2005, 9(2); 20-25
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effects of treadmill training on walking distance and lower limb blood flow in patients with intermittent claudication
Zmiany dystansu marszu i przepływu tętniczego w kończynach dolnych podczas treningu marszowego u pacjentów z chromaniem przestankowym
Autorzy:
Mika, Piotr
Cencora, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934225.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
claudication
blood flow
Arteriosclerosis
Exercise
chromanie przestankowe
przepływ tętniczy
miażdżyca
trening
Opis:
Background: In patients with intermittent claudication treadmill training improves their walking ability. While the benefits of an exercise rehabilitation programme are recognized, the mechanisms involved are not completely appreciated. The improvement in lower limb blood flow may by one of the mechanisms leading to the increase in walking distance. In the present study arterial blood flow in lower limb as well as walking distance were assessed before and after supervised pain-free treadmill training. Methods: Eighty patients with peripheral arterial occlusive disease (stage II according to Fontaine) were randomised into the treadmill program or to the control group. Patients in the exercising group participated for 3 months 3 times a week in supervised treadmill trainings. Each session consisted of 3 cycles, each amounting to 85% of the pain-free walking distance. Changes in arterial blood flow and the onset of claudication pain were assessed in both groups.Results: After 12 weeks of the treadmill training lower limb blood flow in exercising group significantly improved (p<0.05). Painfree walking distance was prolonged by 119,6% in the exercising group and only 16.9% in the control group. Those changes were statistically significant in both groups (p<0.05).Conclusion: The results indicate that exercise training program using intermittent walking to 85% of the onset of claudication pain leads to a significant improvement in lower limb blood velocity and increase in pain-free walking distance.
Cel: U pacjentów z chromaniem przestankowym regularnie prowadzony trening marszowy na bieżni prowadzi do wzrostu dystansu marszu. Mechanizm tej poprawy jest wieloczynnikowy a jedną z prawdopodobnych przyczyn może być wzrost przepływu tętniczego w kończynach dolnych. Przedmiotem badań była ocena zmian dystansu marszu oraz przepływu tętniczego w kończynach dolnych podczas treningu marszowego na bieżni u pacjentów z chromaniem przestankowym. Metoda: 80 pacjentów z miażdżycą zarostową kończyn dolnych (II stopień według Fontaine) było randomizowanych do programu treningowego lub do grupy kontrolnej. Pacjenci z grupy badawczej przez okres 3 miesięcy uczestniczyli 3 razy tygodniowo w treningu marszowym. Sesje składały się z wysiłków marszowych powtarzanych 3-krotnie, każdy o dystansie marszu wynoszącym 85% indywidualnie określonego dystansu chromania. Przed rozpoczęciem programu i po jego zakończeniu w obu grupach oceniano dystans pojawienia się chromania oraz zmiany w prędkości przepływu tętniczego w kończynach dolnych (pomiar indeksu pulsacji metodą dopplerowską). Wyniki: Po 12 tygodniach programu w grupie badawczej zaobserwowano wzrost indeksu pulsacji mierzony na tętnicy podkolanowej (43%), piszczelowej tylnej (59%) i grzbietowej stopy (78,8%). W grupie kontrolnej niewielki wzrost (11,4%) odnotowano na tętnicy podkolanowej. Towarzyszyła temu poprawa dystansu pojawienia się chromania – 119,6% w grupie badawczej i 16,9% w grupie kontrolnej. Zmiany były istotne statystycznie (p< 0,05). Wnioski: Wyniki badań wskazują, że trening marszowy prowadzony u pacjentów z chromaniem przestankowym prowadzi do korzystnych zmian przepływu tętniczego w kończynach dolnych w zakresie poprawy jego prędkości oraz znacznej poprawy dystansu marszu pokonywanego bez bólu.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2005, 9(1); 3-9
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Optimization of early rehabilitation of patients undergoing cardio-surgical interventions – first-hand experiences
Optymalizacja wczesnej rehabilitacji pacjentów poddawanych zabiegom kardiochirurgicznym – doświadczenia własne
Autorzy:
Piwoda, Agnieszka
Jastrzębska, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934268.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
physical therapy
Respiratory Therapy
Exercise
Education
fizjoterapia
kinezyterapia
terapia oddechowa
edukacja
Opis:
In this article, authors wish to share their experiences in work with the patients after cardio-thoracic surgery. Consecutive stages of early hospital rehabilitation and applied methods of therapeutic conduct have been described in detail. There are two main stages in cardio-surgical physiotherapy. Stage I – pre-operation preparation, stage II – early rehabilitation consisting of two periods: the first one run in an intensive care unit (ICU), the second one in a surgical unit. Along with the description of physiotherapeutic techniques, the most frequently occurring problems a therapist can face as well as the ways of managing them have been presented. The authors present certain dissimilarities in surgical rehabilitation of persons with different kinds of interventions on heart: CABG, plasty or the exchange of heart valve (aortic, mitral, more seldom tricuspid), the heart transplantation, operations of chest aortic aneurysm and abdominal aortic aneurysm, plasty of cervical arteries and corrective operations of cardiac defects. In the first stage the significance of patient’s complex preparation for the operation highlighting the importance of the patient’s education, which guarantees better postsurgical rehabilitation, is emphasized. In the second stage standard physiotherapeutic methods need to be aided by modern equipment: BIPAP Vision or Cough Assist. It has been observed that education, life quality assessment and support groups for patients after cardio-surgery have positively contibuted to rehabilitation process.
W niniejszym artykule autorzy dzielą się swoimi doświadczeniami związanymi z pracą z chorymi poddawanymi operacjom kardiochirurgicznym. W szczegółowy sposób przedstawione są stosowane metody postępowania na poszczególnych etapach wczesnej rehabilitacji szpitalnej. Wyróżniono, w ramach fizjoterapii kardiochirurgicznej, dwa główne etapy. Etap I, to przygotowanie przedoperacyjne, etap II – rehabilitacja wczesna, składająca się z dwóch okresów: pierwszego prowadzonego na oddziale intensywnej terapii, oraz drugiego – na oddziale pooperacyjnym. Wraz z opisem stosowanych technik fizjoterapeutycznych wskazano najczęściej występujące problemy, z którymi terapeuta może się spotkać oraz przedstawiono sposoby radzenia sobie z nimi. Zaprezentowano również pewne odmienności w rehabilitacji pooperacyjnej u osób z różnymi rodzajami zabiegów kardiochirurgicznych, tj: zabiegów pomostowania tętnic wieńcowych, plastyki lub wymiany zastawek serca (aortalnej, mitralnej, rzadziej trójdzielnej), transplantacji serca, operacji tętniaków aorty piersiowej i brzusznej, plastyki tętnic szyjnych i korekcji wad wrodzonych serca. W ramach etapu I wskazano znaczenie kompleksowego przygotowania pacjentów przed operacją, podkreślając ważne miejsce edukacji chorego, która gwarantuje lepsze pooperacyjne usprawnianie, szczególnie ważne w trudnych pierwszych dobach po zabiegu. W drugim etapie rehabilitacji zaznaczono potrzebę wspomagania standardowych metod fizjoterapii stosowaniem nowoczesnej aparatury: BIPAP Vision oraz Cough Assist. Zwrócono uwagę na pozytywne efekty włączenia w proces rehabilitacyjny – edukacji, pomiaru jakości życia i tworzenia grup wsparcia dla chorych po operacjach na sercu.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2005, 9(2); 26-34
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mechanism rocker
Mechanizm rocker – mechanizm przetaczania stopy
Autorzy:
Pasiut, Szymon
Lupa, Anna
Muszyńska, Liliana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1942935.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Gait
Foot
bromechaniss
closed-chain exercise
rocker
Rehabilitation
chód
stopa
bromechanika
łańcuch zamknięty
ćwiczenia
rehabilitacja
Opis:
The main idea of this article is the understanding of the anatomical work of foot rocker mechanisms during gait phases together with the muscle work of the hip, knee, ankle and foot being collectively responsible for the proper positioning of the joints in the lower limb. There are three rockers in a human’s foot: the heel rocker, the ankle and forefoot rocker. The names given to each of them are in accordance with their location in the foot. The term rocker is used to describe the process of the rolling of one element in a foot over another. The existing evidence suggests that analyzing foot work and its disorders in gait phases is crucial in planning the treatment of patients with walking problems, as it is an element of the cyclic opening and closing of the biomechanical chain. This analysis should go together with the awareness of the fact that proper gait is the result of combined work of the hip, knee and foot and demands a knowledge of the correlation between the tibia, calcaneus, metatarsum and forefoot. The information given helps one to evaluate trials of the ankle and foot and to assess the methodological quality of treatment in close chains in opposition to those in open chains, which brings fewer effects - hence stressing the need to widen the terminology of therapists working on gait problems. A knowledge of the ‘rocker mechanism’ can be an indicator in treatment progress, rehabilitation documentation as well as in the choice of exercises and the introduction of abilities acquired during therapy to daily functioning.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2009, 13(3); 19-24
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comparative effects of burst mode alternating current and resisted exercise on physical function, pain intensity and quadriceps strength among patients with primary knee osteoarthritis
Porównanie wpływu prądów Kotza oraz ćwiczeń oporowych na sprawność fi zyczną, intensywność bólu i siłę mięśnia czworogłowego uda u pacjentów cierpiących na osteoartrozę pierwotną stawu kolanowego
Autorzy:
Omole, John O
Egwu, Michael O
Mbada, Chidozie E
Awotidebe, Taofeek O
Onigbinde, Ayodele T
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790979.pdf
Data publikacji:
2017-10-01
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
primary knee osteoarthritis
burst mode alternating current
resisted exercise
osteoartroza pierwotna stawu kolanowego
prądy Kotza
ćwiczenia oporowe
Opis:
Background and objective: The benefi cial effect of Resisted Exercise (RE) in Knee Osteoarthritis (OA) rehabilitation is often hamstrung by the presence of other comorbidities affecting exercise implementation, hence the need for comparative alternative therapies. This study compared the effect of Burst Mode Alternating Current (BMAC) and RE in the management of patients with knee OA. Methods: Forty-seven consenting patients with primary knee OA participated in this study. The participants were recruited from the outpatient physiotherapy department of a Nigerian teaching hospital. The participants were randomly assigned into either RE plus BMAC (RBMAC) or RE Only (REO) groups. The effects of intervention were assessed in terms of physical function, pain intensity and quadriceps strength at the 4th and 8th week of intervention. Descriptive and inferential statistics were used to analyze data at p<0.05 alpha level. Result: RBMAC and REO led to signifi cant mean changes in physical function (RBMAC – p=0.001: REO – p=0.001), pain intensity (RBMAC − p=0.001: REO – p=0.001), and muscle strength (RBMAC − p=0.001: REO – p=0.001) scores. However, there was no signifi cant difference in the mean change in physical function, pain intensity or muscle strength scores between RE plus BMAC and RE only groups (p>0.05). Conclusion: In conclusion, resisted exercise alone had signifi cant effects on physical function, pain intensity and quadriceps strength in patients with knee osteoarthritis. However, burst mode alternating current did not show additional effects.
Cel pracy: Pozytywny wpływ ćwiczeń oporowych (ang. Resisted Exercise, RE) w przypadkach rehabilitacji osteoartrozy stawu kolanowego (ang. Knee Osteoarthritis, OA) bywa często ograniczany przez choroby współistniejące, które wywierają wpływ na wykonanie ćwiczeń, stąd potrzeba stosowania porównywalnych alternatywnych terapii. W niniejszej pracy porównano wpływ prądów Kotza (ang. Burst Mode Alternating Current, BMAC) i ćwiczeń oporowych na leczenie pacjentów cierpiących na osteoartrozę stawu kolanowego. Metody: W badaniu wzięło udział czterdziestu siedmiu pacjentów z pierwotną postacią OA. Uczestnicy zostali wybrani spośród osób leczonych ambulatoryjnie na oddziale fi zjoterapii nigeryjskiego szpitala klinicznego. Zostali oni losowo przydzieleni do jednej z grup, której: 1) zalecono ćwiczenia oporowe plus prądy Kotza (RE + BMAC, RBMAC) lub 2) aplikowano jedynie ćwiczenia oporowe (RE Only, REO). Efekty interwencji oceniane były ze względu na sprawność fi zyczną badanych, intensywność bólu oraz siłę mięśnia czworogłowego uda w 4. i 8. tygodniu badania. Za pomocą narzędzi statystyki opisowej i inferencyjnej dokonano analizy danych na poziomie p<0,05 α. Wyniki: Terapie RBMAC oraz REO doprowadziły do znaczących średnich zmian w wynikach sprawności fi zycznej (RBMAC p=0,001; REO p=0,001), intensywności bólu (RBMAC p=0,001; REO p=0,001), i siły mięśni (RBMAC p=0,001; REO p=0,001). Odnotowano jednak brak znaczącej różnicy w zakresie średniej zmiany wyników sprawności fi zycznej, intensywności bólu i siły mięśni pomiędzy grupami RBMAC i REO (p>0,05). Wnioski: Stwierdzono znaczący wpływ ćwiczeń oporowych na sprawność fi zyczną, intensywność bólu i siłę mięśnia czworogłowego uda u pacjentów cierpiących na osteoartrozę stawu kolanowego. Działanie prądami Kotza nie wykazało natomiast żadnych dodatkowych efektów.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2017, 21(2); 10-18
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Isometric exercise, acupuncture, and magnet therapy for knee osteoarthritis: randomized clinical trial
Ćwiczenia izometryczne, akupunktura i magnetoterapia w chorobie zwyrodnieniowej stawu kolanowego: randomizowane badanie kliniczne
Autorzy:
Hakimi, Faezeh
Asheghan, Mahsa
Hashemi, Seyed Ebrahim
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790819.pdf
Data publikacji:
2019-08-28
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
isometric exercise
acupuncture
pulsed electro-magnetic field
knee
osteoarthritis
ćwiczenia izometryczne
akupunktura
pulsacyjne pole elektomagnetyczne
staw kolanowy
choroba zwyrodnieniowa stawów
Opis:
Introduction: Knee osteoarthritis is a common disease, particularly in the elderly population. Degenerative disorders of the cartilage cause pain and stiffness in the knee joint. As a result, patients frequently experience limitation in their daily activities. Purpose: To compare the effects of exercise, acupuncture, and magnet therapy on symptoms and physical function among middle-aged and elderly people with knee osteoarthritis. Materials and methods: We carried out a parallel three-arm randomized clinical trial in an outpatient clinic of the Department of Physical Medicine and Rehabilitation at a University Hospital. In total, 60 female patients of age ≥ 40 years with chronic knee osteoarthritis were randomly allocated to one of three groups of isometric exercise, acupuncture, and magnet therapy. The primary outcome measure was subjective pain rated according to the Visual Analog Scale. We also used the Western Ontario McMaster Universities Osteoarthritis Index for assessing and monitoring the symptoms of knee osteoarthritis in order to evaluate the efficacy of the interventions. An isometric exercise program was prescribed, consisting of three sessions per week for six weeks. Participants in the acupuncture group received three treatment sessions per week for six weeks, each lasting for 30 minutes. For pulsed electro-magnetic field therapy, a total of three 30-minute sessions per week for a period of 6 weeks were administered to each patient. Results: There were no statistically significant differences between the study groups in terms of the outcome measures (all p values > 0.05). However, within-group analyses showed that there were significant differences regarding the clinical outcomes in each group (all p values < 0.05). Conclusion: All three therapeutic modalities are effective and could be used as the first line of treatment for knee osteoarthritis. Moreover, it should be noted that the favorable outcomes remained at least two months after treatment concluded.
Wstęp: Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego jest powszechnym schorzeniem, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Zaburzenia zwyrodnieniowe chrząstki wywołują ból i sztywnienie stawu kolanowego. W rezultacie, pacjenci często napotykają ograniczenia w codziennych czynnościach. Cel: Porównanie wpływu ćwiczeń, akupunktury i magnetoterapii na objawy i funkcje fizyczne wśród osób w średnim wieku i u osób starszych z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego. Materiały i metody: Przeprowadziliśmy randomizowane badanie kliniczne w trzech grupach równoległych w poradni Oddziału Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji Szpitala Uniwersyteckiego. W sumie, 60 pacjentek w wieku 40 lat, z przewlekłą chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego, przydzielono losowo do jednej z trzech grup: ćwiczeń izometrycznych, akupunktury i magnetoterapii. Głównym kryterium oceny był subiektywny ból, oceniany według wizualnej skali analogowej (ang. Visual Analog Scale). Do oceny i monitorowania objawów choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego oraz w celu oszacowania skuteczności zabiegów, użyliśmy również indeksu WOMAC (ang. the Western Ontario McMaster Universities Osteoarthritis Index). Zalecono program ćwiczeń izometrycznych, złożony z trzech sesji tygodniowo, przez okres 6 tygodni. Uczestniczki grupy z akupunkturą, otrzymały trzy 30-minutowe sesje terapeutyczne na tydzień, przez okres 6 tygodni. W terapii pulsacyjnego pola elektro-magnetycznego, zastosowano u każdej pacjentki w sumie trzy 30-minutowe sesje na tydzień przez okres 6 tygodni. Wyniki: Nie było różnic istotnych statystycznie pomiędzy grupami badawczymi pod względem wyników pomiaru (wszystkie wartości p > 0.05). Jednakże, analizy wewnątrzgrupowe wykazały, że były istotne różnice dotyczące wyników klinicznych w każdej z grup (wszystkie wartości p < 0.05). Wnioski: Wszystkie trzy techniki terapeutyczne są efektywne i mogłyby być użyte jako pierwsza linia leczenia choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego. Ponadto, warto zauważyć, że pozytywne efekty utrzymywały się przez co najmniej dwa miesiące po zakończeniu leczenia.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2019, 23(3); 12-20
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effect of static and dynamic back extensor muscles endurance exercise on pain intensity, activity limitation and participation restriction in patients with long-term mechanical low-back pain
Wpływ statycznych i dynamicznych wytrzymałościowych ćwiczeń prostowników grzbietu na natężenie bólu, ograniczenie aktywności i partycypacji u chorych z przewlekłym bólem lędźwiowym o podłożu mechanicznym
Autorzy:
Mbada, Chidozie E
Ayanniyi, Olusola
Ogunlade, Samuel O
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963069.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Exercise
Static
dynamic
McKenzie protocol
chronic low-back pain
activity
participation
ćwiczenie
statyczne
dynamiczne
metoda McKenzie
przewlekły ból krzyża
aktywność
partycypacja
Opis:
Introduction: Long-Term Mechanical Low-Back Pain (LMLBP) constitutes a serious challenge to clinicians and researchers. This study evaluated the effect of static and dynamic back extensor muscles endurance exercise on pain intensity, activity limitation and participation restriction in patients with LMLBP treated with the McKenzie Protocol (MP).Materials and Methods: Eighty four patients with LMLBP participated in this single-blind controlled trial. The participants were assigned to one of three groups; the MP Group (MPG), MP plus Static Back Endurance Exercise Group (MPSBEEG) and MP plus Dynamic Endurance Exercise Group (MPDBEEG) using permuted randomized block. Treatment was applied thrice weekly for 8 weeks and outcomes were measured in terms of pain intensity, activity limitation and participation restriction at the end of 4th and 8th week of study using Quadriple Visual Analogue Scale (QVAS), Roland – Morris Back Pain Questionnaire (RMBPQ), and Oswestry Low-back Disability Questionnaire (OLBDQ). Data were analyzed using descriptive and inferential statistics at 0.05 alpha level. Results: Sixty seven participants whose ages ranged between 38 and 62 years completed the study comprising of 25, 22 and 20 in MPG, MPSBEEG and MPDBEEG respectively. The groups were comparable in age, physical characteristics and baseline outcome measures (p>0,05). Within-group comparison across the three time-points of the study revealed that the different treatment regimens had significant effects on all the outcome measures (p<0,05). There were no significant differences in the mean change scores on QVAS (p=0,579) and OLBDQ (p=0,755) at across the groups at week 4 and 8 respectively. Post-hoc analysis showed that MPDEEG had higher mean change in RMBPQ (p=0,001) at week 4 only.Conclusion: McKenzie protocol as well as the addition of static or dynamic back extensors endurance exercises are effective in reducing pain and disability in patients with long-term mechanical low-back pain. However, four weeks of McKenzie protocol plus dynamic back extensors endurance exercise resulted in better decrease in participation restriction.
Wstęp: Przewlekły ból lędźwiowy o podłożu mechanicznym (ang. Long-Term Mechanical Low-Back Pain – LMLBP) stanowi poważne wyzwanie dla lekarzy i badaczy. Niniejsze badanie oceniło wpływ statycznych i dynamicznych wytrzymałościowych ćwiczeń prostownika grzbietu na natężenie bólu, ograniczenie aktywności i partycypacji u chorych z LMLBP leczonych metodą Mc Kenzie (ang. Mc Kenzie Protocol – MP). Materiały i metody: 84 chorych z LMLBP uczestniczyło w kontrolowanym badaniu przeprowadzonym metodą pojedynczej ślepej próby. Metodą randomizacji blokowej chorych przydzielono do jednej z trzech grup: Grupa MP (ang. Mc Kenzie Protocol Group – MPG), grupa MP plus statyczne ćwiczenia wytrzymałościowe prostownika grzbietu (ang. Mc Kenzie Protocol Static Back Endurance Exercise Group – MPSBEEG) oraz grupa MP plus dynamiczne wytrzymałościowe ćwiczenia prostownika grzbietu (ang. Mc Kenzie Protocol Dynamic Back Endurance Exercise Group – MPDBEEG). Terapię stosowano trzy razy w tygodniu przez 8 tygodni a rezultaty mierzono w kategoriach natężenia bólu, ograniczenia aktywności i partycypacji w końcu 4 i 8 tygodnia badań przy pomocy poczwórnej analogowej skali wizualnej (ang. Quadriple Visual Analogue Scale – QVAS), kwestionariusza Rolanda i Morrisa (ang. Roland – Morris Back Pain Questionnaire – RMBPQ) oraz kwestionariusza niepełnosprawności Oswestry (ang. Oswestry Low-back Disability Questionnaire – OLBDQ). Dane analizowano stosując statystykę na poziomie istotności α 0,05. Wyniki: Badania ukończyło 67 uczestników w wieku 38-62 lat w grupach MP, MPSBEE i MPDBEE liczących odpowiednio 25, 22 i 20 chorych. Grupy były porównywalne pod względem wieku, cech fizycznych oraz podstawowych wskaźników oceny wyniku interwencji (p>0,05). Porównanie wewnątrz grup na przestrzeni trzech punktów czasowych badania ujawniło znaczący wpływ różnych metod leczenia na wszystkie wskaźniki oceny wyników (p <0,05). Nie było istotnych różnic w średnich punktowych ocenach zmian przy użyciu QVAS (p=0,579) i OLBDQ (p=0,755) w grupach odpowiednio w 4 i 8 tygodniu. Analiza post-hoc wykazała wyższą średnią zmianę w RMBPQ (p=0,001) w grupie MPDEE tylko w 4 tygodniu. Wniosek: Metoda McKenzie, także z dodatkiem statycznych lub dynamicznych ćwiczeń wytrzymałościowych prostownika grzbietu jest skuteczna w redukowaniu bólu i niepełnosprawności chorych z przewlekłym mechanicznym bólem lędźwiowym. Czterotygodniowa terapia metodą Mc Kenzie połączona ze stosowaniem dynamicznych ćwiczeń wytrzymałościowych prostownika grzbietu okazała się skuteczniejsza w zmniejszeniu ograniczenia partycypacji.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2011, 15(3); 11-20
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The influence of extending early stationary rehabilitation by ambulatory form in patients treated interventionally after ACS on the exercise capacity on the components of psychic state of mind and quality of life
Wpływ wydłużenia o formę ambulatoryjna wczesnej stacjonarnej rehabilitacji pacjentów po leczonym interwencyjnie ostrym zespole wieńcowym na wydolność fizyczna oraz elementy stanu psychicznego i jakości życia
Autorzy:
Przywarska, Izabela
Deskur-Smielecka, Ewa
Borowicz-Bienkowska, Sławomira
Wilk, Małgorzata
Brychcy, Aleksandra
Dylewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1942923.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
cardiac rehabilitation
acute coronary syndrome
exercise capacity
psychic state
Quality of Life
rehabilitacja kardiologiczna
ostry zespól wiencowy
tolerancja wysiłku
stan psychiczny
jakość życia
Opis:
Objectives: The evaluation of the direct and remote effects of stationary rehabilitation following interventionally treated acute coronary syndrome and its extension by a three-month period of supervised training in ambulatory conditions within the scope of physical capacity psychic state and quality of life.Materials and methods: The research was conducted in a group of 44 patients (32 men and 12 women) aged 56.9±9, 62 years old for a period of 2-3 weeks following interventional treatment of acute coronary syndrome. All the patients had participated in stationary rehabilitation, 14 of whom expressed a willingness to participate in a futher three-month period of ambulatory rehabilitation. All patients prior to the commencement of rehabilitation had threadmill exertion tests. Fear was evaluated by means of the SOPER questionnaire. Basic mood and psychic tension as well as the feeling of health were assessed by means of the VAS scale of the Euro-Qol 5D questionnaire. The set of tests was repeated after the completion of the stationary phase, and after time periods of 3 months and a year.Results: Patients subjected to the extended 3-month ambulatory phase of rehabilitation displayed a greater increase in exercise tolerance when compared with the group that had merely undergone the 3-week stationary rehabilitation. Patients with extended rehabilitation gradually improved their evaluation of their state of health and after a year maintained it at the level it had been after the completion of the stationary rehabilitation. In patients who did not express a willingness to continue an organised form of exercise in ambulatory conditions the noticeable improvement in health following the end of rehabilitation was not long lasting. After a year, regardless of the programme of rehabilitation selected, an improvement in the psychic state was noted, which was expressed in an increased positive mood although the level of fear did not change to a significant degree.Conclusions: 1. Extended rehabilitation, combining stationary and ambulatory forms, after interventional treatment of ACS gives a better long-term effect in the area of improving exercise capacity and patient self-evaluation of state of health than is in the case after three-week stationary rehabilitation. 2. The extending of the period of rehabilitation has no influence on attaining the postrehabilitation changes on the level of mood and fear.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2009, 13(2); 12-16
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Self-reported physical activity versus physical function capacity: alternatives for energy expenditure estimation
Deklarowany poziom aktywności fizycznej a wydolność funkcjonalna: alternatywy dla oceny wydatku energetycznego
Autorzy:
Mbada, Chidozie E
Osifeso, Temitope A
Johnson, Olubusola E
Okonji, Adaobi M
Odeyemi, Emmanuel A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798624.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
physical activity
exercise capacity
energy expenditure
cardiovascular parameters
perceived exertion rate
aktywność fi zyczna
wydolność wysiłkowa
wydatek energetyczny
parametry układu sercowo-naczyniowego
skala odczuwania
wysiłku
Opis:
The extent to which self-report activity measured by the International Physical Activity Questionnaire (IPAQ) can substitute performance-based functional capacity measured by the Six-Minute Walk Test (6MWT) remains inconclusive. This study assessed Physical Activity (PA) and Functional Exercise Capacity (FEC); and also determined the relationship between PA and FEC in apparently healthy young adults. A total of 342 (145 males and 197 females) undergraduates of Obafemi Awolowo University, Ile-Ile, Nigeria participated in the study. The IPAQ was used to assess PA, while FEC was assessed using the 6MWT, and expressed in terms of the Six-Minute Walk Distance (6MWD), Six-Minute Walk Work (6MWW), Maximum Oxygen Uptake (VO2max) and Metabolic Equivalent (METS). Anthropometric and cardiovascular parameters were measured following standardized procedures. Data was analyzed using descriptive and inferential statistics. The alpha level was set at 0.05. The mean age of the participants was 22.0±2.87 years. The mean IPAQ score of all participants was 1471.4±1086.93. The percentage for low, moderate and high PA was 19% (65), 41.2% (141) and 39.8% (136), respectively. The mean 6MWD, 6MWW, VO2max and METS were 639.47 ±66.6 m, 41805.0 ±8520.6 kg·m, 28.9 ±1.92 mlO2k-1min-1, 4.05 ±0.32 mL/kg, respectively. There were signifi cant positive correlations between PA and each of the 6MWD (r=0.268; p=0.001), 6MWW (r=0.219; p=0.001), VO2max (r=0.268; p=0.001), METS (r=0.268; p=0.001). Measures of exercise capacity were not signifi cantly correlated with the anthropometric variables (p>0.05). Self-report of physical activity in healthy young adults does not adequately substitute the results of the Six-Minute Walk Test. Mbada Ch.E., Osifeso T.A., Johnson O.E., Okonji A.M., Odeyemi E.A. Self-reported physical activity versus physical function capacity: alternatives for energy expenditure estimation. Med Rehabil 2016; 20(4): 4-12. DOI: 10.5604/01.3001.0009.5479 null
Wstęp: Stopień, w jakim deklarowana aktywność fizyczna oceniania za pomocą Międzynarodowego Kwestionariusza Aktywności Fizycznej (IPAQ) może zastąpić opartą o wyniki wydolność funkcjonalną mierzoną testem 6-minutowego chodu (6MWT) pozostaje niejednoznaczny. W badaniu tym oceniano aktywność fizyczną (AF) i funkcjonalną wydolność wysiłkową (FEC); a także określono zależność pomiędzy PA i FEC u pozornie zdrowych, młodych dorosłych. Materiał i metody: Badaniem objęto 342 studentów (145 mężczyzn i 197 kobiet) z Obafemi Awolowo University, Ile-Ile, Nigeria. IPAQ został wykorzystany do oceny AF, podczas gdy FEC oceniano za pomocą 6MWT i wyrażono w sześciominutowym dystansie chodu (6MWD), pracy wykonanej podczas sześciominutowego chodu (6MWW), maksymalnym minutowym poborze tlenu (VO2max) i równoważniku metabolicznym (MET). Parametry antropometryczne i układu krążenia były mierzone zgodnie ze standardowymi procedurami. Dane analizowano przy użyciu wnioskowania statystycznego i opisowego. Poziom alfa został ustalony na poziomie 0,05. Wyniki: Średni wiek uczestników wyniósł 22,0 ±2,87 lat. Średni wynik IPAQ wszystkich uczestników to 1471,4 ±1086,93. Procent dla niskiego, średniego i wysokiego poziomu AF to odpowiednio 19% (65), 41,2% (141) i 39,8% (136). Średni 6MWD, 6MWW, VO2max i METS wyniosły odpowiednio 639.47 ±66,6 m, 41805.0±8520,6 kg·m, 28,9±1,92 mlO2k-1min-1, 4,05±0,32 ml/kg. Istnieją znaczące dodatnie korelacje pomiędzy PA i każdym z 6MWD (r=0,268, p=0,001), 6MWW (r=0,219, p=0,001), VO2max (r=0,268, p=0,001), METS (r=0,268; p=0,001). Miary wydolności wysiłkowej nie były istotnie skorelowane ze zmiennymi antropometrycznymi (p>0,05). Wnioski: Deklarowany poziom aktywności fizycznej u zdrowych młodych dorosłych nie jest adekwatny do wyników testu sześciominutowego marszu.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2016, 20(4); 4-12
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies