- Tytuł:
-
Cezary Pawłowski (1895-1981) radiolog, konstruktor, organizator, profesor
Cezary Pawłowski (1895-1981) radiologist, constructor, organizer, professor - Autorzy:
- Marusak, A.
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1203118.pdf
- Data publikacji:
- 2017
- Wydawca:
- Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Napędów i Maszyn Elektrycznych Komel
- Tematy:
-
radiologia
medycyna nuklearna
miernictwo radiologiczne
elektromedycyna
radiology
nuclear medicine
radiological metrology
biomedical engineering - Opis:
-
Cezary Pawłowski was a polish physicist, a specialist in radiology, radiological measurement, radiological protection, and electromedicine. He was born in Łomża, Poland, and died in Warsaw. He finished studies in Math-Phys Department at Odessa University in 1933. He received PhD and DSc degrees at the Warsaw University in 1926 and 1933, respectively, and the title of Professor — from University of Poznań (1946). He was a student of Professor Mary Skłodowska-Curie in Paris, as a French Government's scholar (1927- 1931). He became, with her recommendation, a chief of Physical Laboratory (1934) of Radium Institute in Warsaw. This Laboratory soon became a significant scientific center of the world. During German occupation (1939-1945) he made measurements of X-ray Radiation in hospitals and centers of health, and he also led secret teaching of university students. He had worked at Electric Department of Warsaw University of Technology, and he had starteded education in Biomedical Engineering from 1946, as the first in the world. He designed technology of production of Geiger counters and the radium beam radio-curie-therapy apparatus. He was a dean of Communication Department at WUT.
Cezary Pawłowski był polskim fizykiem, specjalistą w dziedzinie radiologii ogólnej i przemysłowej, miernictwie radiologicznym, ochronie radiologicznej oraz elektromedycynie. Urodzony w Łomży, studia ukończył na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu w Odessie. Doktorat (1926) w zakresie fizyki i habilitację (1933) uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim, a tytuł profesora (1946) — na Uniwersytecie Poznańskim. Był uczniem Marii Skłodowskiej-Curie. Pracował w Jej laboratorium w Paryżu jako stypendysta rządu francuskiego (1927-1931). Z Jej rekomendacji, został kierownikiem Pracowni Fizycznej Instytutu Radowego w Warszawie powstającego wówczas (1934). Pracownia ta w krótkim czasie, stała się znaczącym ośrodkiem naukowym na świecie. W czasie okupacji niemieckiej (1939-1945) wykonywał pomiary promieniowania rentgenowskiego w szpitalach i w ośrodkach zdrowia oraz prowadził tajne nauczanie młodzieży akademickiej. Od roku 1946 pracował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej (PW) i zorganizował pierwszą na świecie sekcję "Elektromedycyny". Opracował technologię produkcji liczników Geigera-Mullera i tzw. bombę radową, czyli aparat do radio-curie-terapii. Był dziekanem Wydziału Łączności PW. - Źródło:
-
Maszyny Elektryczne: zeszyty problemowe; 2017, 4, 116; 35-38
0239-3646
2084-5618 - Pojawia się w:
- Maszyny Elektryczne: zeszyty problemowe
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł