Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "archeologia" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie
    Autorzy:
    Krajewska, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/961176.pdf
    Data publikacji:
    2010-10
    Wydawca:
    Mazowieckie Biuro Planowania Regionalnego w Warszawie
    Tematy:
    archeologia
    muzeum archeologiczne
    archeology
    archaeological museum
    Opis:
    W 1920 roku władze Państwowego Grona Konserwatorów Zabytków Przedhistorycznych rozpoczęły starania o utworzenie Państwowego Muzeum Archeologicznego (PMA). Placówka została powołana rozporządzeniem wydanym w dniu 22 marca 1928 roku przez Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego. Od jej powstania do chwili obecnej eksponowano ponad 360 wystaw, a pracownicy PMA zbadali ponad 450 stanowisk archeologicznych w Polsce, Iraku, Peru, Niemczech, Austrii i Czechach. 1 stycznia 1999 roku organem założycielskim dla PMA został Zarząd Województwa Mazowieckiego. Dyrektorem PMA jest dr Wojciech Brzeziński (od 2001 roku), a siedzibą – gmach Arsenału Warszawskiego (od 1957 roku). Muzeum, kontynuując wszystkie statutowe kierunki działań, łączy nadal funkcje instytutu naukowego oraz instytucji wystawienniczej. W zbiorach znajduje się ponad pół miliona zabytków (najstarsze pochodzą sprzed ok. 130 tys. lat p.n.e., najmłodsze z połowy XIX wieku). Opracowywanie powiększającego się wciąż zbioru należy do zadań pracowników pracowni i działów: Epoki Paleolitu i Mezolitu, Epoki Neolitu, Epoki Brązu i Wczesnej Epoki Żelaza, Epoki Żelaza, Średniowiecza i Archeologii Czasów Nowożytnych, Archeologii Bałtów oraz Gabinetu Numizmatycznego. Badaniem szczątków ludzkich znajdowanych podczas wykopalisk zajmuje się Pracownia Antropologiczna. Zbiory dokumentacji archeologicznej, wystawienniczej, spuścizny po wybitnych archeologach polskich, zasoby kartograficzne i fotograficzne są przechowywane i opracowywane w Pracowni Dokumentacji Naukowej. Ewidencjonowanie i zarządzanie informacją o zbiorach PMA prowadzi Główny Inwentaryzator oraz Pracownia Inwentaryzacji i Ruchu Muzealiów. Nad konserwacją przedmiotów z gliny, szkła, surowców organicznych i metali czuwa Dział Konserwacji Muzealiów, gdzie prowadzone są także badania rentgenograficzne, spektrograficzne i mikroskopowe. Dla celów ekspozycyjnych wytwarzane są kopie i repliki w Pracowni Kopii. Dział Wystaw i Popularyzacji prowadzi działalność wystawienniczą i edukacyjną. Biblioteka Naukowa stanowi zaplecze naukowe dla pracowników PMA, studentów i pracowników innych instytucji z kraju i zagranicy
    In 1920 the authorities of the National Body of Conservators of Prehistorical Relics started lobbying for the creation of a National Archeological Museum (PMA). The institution was founded on March 22nd, 1928 by way of an ordinance issued by the president of Poland, Ignacy Mościcki. On January 1st, 1999 the Mazovian Regional Government became the PMA’s founding body. Since the museum’s creation it has housed over 360 exhibitions and its employees have conducted studies at over 450 archeological sites in Poland, Iraq, Peru, Germany, Austria and the Czech Republic. The museum’s collections consist of over half a million antiques of which the oldest have over 130 thousand years and the youngest come from the middle of the 19th century.
    Źródło:
    MAZOWSZE Studia Regionalne; 2010, 5; 73-105
    1689-4774
    Pojawia się w:
    MAZOWSZE Studia Regionalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Rewolucja neolityczna” na Mazowszu. Początki nowoczesnej gospodarki
    Autorzy:
    Sałaciński, Sławomir
    Sałacińska, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/961172.pdf
    Data publikacji:
    2010-10
    Wydawca:
    Mazowieckie Biuro Planowania Regionalnego w Warszawie
    Tematy:
    archeologia
    Mazowsze
    gospodarka
    archeology
    Mazovia
    economy
    Opis:
    W połowie 5 tys. p.n.e. doszło do wielkiego – neolitycznego przełomu w życiu społeczności zamieszkujących obecne ziemie polskie. Spowodowały go grupy emigrujące z południa – tzw. kultur z cyklu wstęgowego i lendzielsko-polgarskiego. W gospodarce pojawia się stabilne osadnictwo, uprawa roli, hodowla udomowionych zwierząt, umiejętność tkania materiałów, garncarstwo. Pierwszą rodzimą kulturą rolniczą na Mazowszu była kultura pucharów lejkowatych, datowana na drugą połowę 4 i pierwsza połowę 3 tys. p.n.e. Wiązała się z nią idea megalityczna w obrządku pogrzebowym. Grobowiec o konstrukcji składającej się z bruków i obstaw kamiennych odkryto w Rybnie koło Sochaczewa. W 3 tys. p.n.e. egzystowała na Mazowszu i Podlasiu ludność kultury ceramiki grzebykowo-dołkowej o tradycyjnej gospodarce naturalnej, w której dostrzegalne są elementy neolityczne, głównie ceramika, niektóre narzędzia. W drugiej połowie tego tysiąclecia pojawiły się na ziemiach polskich koczownicze plemiona tzw. kultury amfor kulistych, zajmujące się głównie hodowlą zwierząt, często zmieniające miejsca pobytu, po których pozostały groby skrzynkowe zbudowane z kamieni z bardzo bogatym wyposażeniem zmarłych w naczynia, narzędzia, ozdoby i szczątki zwierzęce. Inną koczowniczą kulturą zarejestrowaną na Mazowszu była kultura ceramiki sznurowej, datowana na drugą połowę 3 i początki 2 tys. p.n.e. Pozostały po niej głównie cmentarzyska, wśród których dominują kurhany. Podstawą bytu ludności tej kultury była również hodowla zwierząt. Zamieszkiwano obozowiska, bardzo rzadko większe osady. Przyjmuje się, że wojownicze gromady pasterzy kultury ceramiki sznurowej doprowadziły do zagłady miejscowych, starszych populacji, a ich tradycje przetrwały do wczesnej epoki brązu. Neolityzacja Mazowsza stanowiła jeden z elementów podstawowych przemian w egzystencji i rozwoju ówczesnych społeczności i tym samym bardzo znaczący etap w rozwoju cywilizacyjnym naszych ziem.
    In the middle of the 5 millennium B.C. the great – Neolithic turn in life of communities inhabiting the present Polish territories took place. It was caused by groups emigrating from the south – of the so-called Linear Band and Lengyel- Polgár culture cycle. Economy was marked by emerging of stable settlement, farming, husbandry of domestic animals, competence in weaving textiles, making of pottery. The first indigenous farming culture in Masovia was the Funnel Beaker culture dating in the second half of the 4th and first half of the 3rd millennium B.C. It was associated with the megalith idea in burial rites. A tomb constructed of paving-stones and stone settings was discovered in Rybno close by Sochaczew. In the 3rd millennium B.C. in Masovia and Podlasie were present communities of Pitted Ware culture of traditional natural economy in which some Neolithic elements may be noticed, for the most part ceramics and some tools. In the second half of the same millennium on the territory of Poland appeared nomadic tribes of the so-called Globular Amphora culture with economy based on raising a variety of livestock, often changing dwelling-places, known from its burials in cists constructed of stone, accompanied by a variety of very rich grave offerings including vessels, tools, ornamentation and animal parts. Another nomadic culture noticed in Masovia was the Corded Ware culture dating to the second half of the 3rd and the beginning of the 2nd millennium B.C. It left mainly cemeteries with earth tumuli dominating among them. Population followed the same economical pattern of keeping livestock, inhabiting temporary camps, very rare bigger settlements. It is assumed that the warlike shepherds’ groups led to annihilation of local, older populations, and their traditions survived until the Early Bronze Age. Neolithization of Masovia constitutes one of the elements of essential transformations taking place in the existence and development of contemporary communities and thus a significant stage in the development of civilization on our territories.
    Źródło:
    MAZOWSZE Studia Regionalne; 2010, 5; 51-42
    1689-4774
    Pojawia się w:
    MAZOWSZE Studia Regionalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O sposobach wykorzystania przez armię rzymską koni tzw. ras prymitywnych
    Autorzy:
    Gawroński, Radosław Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/961167.pdf
    Data publikacji:
    2010-10
    Wydawca:
    Mazowieckie Biuro Planowania Regionalnego w Warszawie
    Tematy:
    archeologia
    archeozoologia
    konie
    archeology
    archaeozoology
    horses
    Opis:
    Wykorzystując dane archeologiczne oraz przekazy pisane, autor stara się udowodnić, że niskorosłe konie tzw. ras prymitywnych, wykorzystywane przez germańskich wojowników oraz oddziały posiłkowe Batawów, były bardzo przydatne w walkach na granicy reńskiej. Używając danych archeozoologicznych, autor stara się także zrekonstruować wysokość i rasę wierzchowców, używanych przez oddziały Batawów. Niniejszy artykuł podejmuje także próbę udowodnienia, że negatywna opinia o tych koniach wielkości kucyka, obecna w dziełach kilku rzymskich autorów, powstała jako rezultat retorycznej pogardy dla „prymitywizmu barbarzyńców”. Na podstawie informacji uzyskanych dzięki współczesnym eksperymentom oraz przy wykorzystaniu przekazów z czasów nowożytnych autor stara się zrekonstruować niezwykłe zdolności jazdy Batawów, zwłaszcza ich umiejętności pokonywania przeszkód wodnych. Autor stara się także udowodnić, że raptowny wzrost w wielkości koni, rozpoznawalny na podstawie pozostałości szkieletów datowanych na czasy po powstaniu 69 roku n.e., stanowił rezultat politycznej i taktycznej zmiany, jako że jeździe Batawów powierzono wtedy zadania innej natury.
    Using the literary and archaeological evidence the author argues that the small „primitive” horses, used by the Germanic warriors and the Batavian auxiliary units, were extremely useful in the warfare on the Rhine frontier. Using the archaeozoological evidence the author also tries to reconstruct the height and race of the mounts, used by the Batavian units. The present paper also tries to prove, that the bad opinion about these small pony sized creatures, shown in the works of some Roman authors, emerged as a result of rhetorical disregard for „barbarian primitiveness”. On the basis of information provided by the nowadays experiments and using the modern accounts the author tries to reconstruct the unusual skills of the Batavian cavalry, especially its special abilities in water crossings. The author also argues, that the rapid increase in the size of the horses, traceable in the skeletal remains dated after the Batavian uprising of 69 AD, was a result of tactical and political change, as the Batavian cavalry was entrusted with different tasks.
    Źródło:
    MAZOWSZE Studia Regionalne; 2010, 5; 29-50
    1689-4774
    Pojawia się w:
    MAZOWSZE Studia Regionalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ochrona dziedzictwa kulturowego – dylematy ponowoczesności
    Protection f cultural heritage – dilemmas of post modernity
    Autorzy:
    Kielak, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/461069.pdf
    Data publikacji:
    2011-10
    Wydawca:
    Mazowieckie Biuro Planowania Regionalnego w Warszawie
    Tematy:
    ochrona dziedzictwa
    archeologia
    heritage protection
    archeology
    Opis:
    Dwuwymiarowość (materialny i niematerialny wymiar) dziedzictwa kulturowego sprawia, że ochrona tego dziedzictwa to, z jednej strony - zabezpieczanie materialne zabytków, a z drugiej - troska o zachowanie pamięci historycznej. To sprawia, że ochrona dziedzictwa staje się zależna od sposobu rozumienia historii. W postmodernistycznej świadomości globalny sens historii rozpadł się na wielość sensów cząstkowych, wspierających partykularne wizje świata i nie łączących się w żadnym poszukiwaniu spójnej całości. Działanie na rzecz ochrony dorobku kultury staje się zatem projektowaniem wrażliwości historycznej.
    Because of the two-dimensionality (tangible and intangible dimension) of cultural heritage, the protection of this heritage is, on the one hand - securing the substance of monuments, and - on the other hand - care for the preservation of historical memory. This makes the protection of heritage dependent on the understanding of history. In the postmodern consciousness, the global sense of history disintegrated into a multiplicity of partial meanings, supporting individual visions of the world and not joining in any search of a coherent whole. Action to protect the cultural heritage thus must become a designing of historic sensibility.
    Źródło:
    MAZOWSZE Studia Regionalne; 2011, 7; 17-20
    1689-4774
    Pojawia się w:
    MAZOWSZE Studia Regionalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O kolekcjach tworzących zbiory Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie
    On collections of the National Archaeological Museum in Warsaw
    Autorzy:
    Zalewski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/461110.pdf
    Data publikacji:
    2010-10
    Wydawca:
    Mazowieckie Biuro Planowania Regionalnego w Warszawie
    Tematy:
    archeologia
    muzeum archeologiczne
    Warszawa
    archaeological museum
    archeology
    Warsaw
    Opis:
    Zainteresowanie „starożytnościami”, obok naukowego, miało w Polsce także bardzo wyraźny wydźwięk patriotyczny. Ochrona dziedzictwa narodowego z podkreślaniem odrębności kulturowej i historycznej ziem pozostających pod panowaniem trzech zaborców stanowiła program realizowany przez znaczną część środowiska intelektualnego. Na Litwie za sprawą hr. Eustachego Tyszkiewicza powstało Muzeum Starożytności, lecz w Warszawie powołanie takiej instytucji było niemożliwe. Namiastką stały się organizowane cyklicznie od 1856 roku Wystawy Starożytności i Przedmiotów Sztuki. Konsolidowały one środowisko, podobnie jak wydawana przez Kazimierza Władysława Wójcickiego Biblioteka Warszawska, pismo popularyzujące osiągnięcia naukowe, z którym współpracowali stale Bolesław Podczaszyński, Józef Przyborowski, Jan Zawisza, Adolf Pawiński, Kalikst Jagmin czy Zygmunt Gloger. W ostatnich latach XIX wieku wykrystalizowały się 2 ośrodki stanowiące zalążek przyszłego muzeum archeologicznego: Muzeum Przemysłu i Rolnictwa, na które składało się wiele kolekcji oraz duża prywatna kolekcja Erazma Majewskiego. Po odzyskaniu niepodległości, w 1920 roku powstało Państwowe Grono Konserwatorów Zabytków Przedhistorycznych, a jednym z celów jego działań było utworzenie muzeum. Powołane rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej 22 marca 1928 roku Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie, pomimo trudności, szybko stało się największą w kraju instytucją naukowo-badawczą i popularyzującą archeologię. Po wojnie skupiło wszystkie rozproszone dotąd warszawskie kolekcje archeologiczne.
    The interest in “antiquities” apart from the scientific interests had in Poland an explicit patriotic implication. The protection of national heritage with emphasis on distinct character of culture and history of territories under the rule of the three invaders made a program being realized by the considerable part of the intellectual circle. In Lithuania, thanks to the endeavour of the count Eustachy Tyszkiewicz, the Museum of Antiquities has been founded, but creation of such an institution in Warsaw wasn’t possible. The “Exhibitions of Antiquities and Objects of Art” organized periodically since 1856 became a substitute for that. They consolidated the environment, in similar way as the “Biblioteka Warszawska” (“Warsaw’s Library”) did, a paper popularizing scientific achievements, edited by Kazimierz Władysław Wójcicki, in permanent collaboration with Bolesław Podczaszyński, Józef Przyborowski, Jan Zawisza, Adolf Pawiński, Kalikst Jagmin or Zygmunt Gloger. In the last years of the 19th century two centers had originated making the outset of the future archaeological museum: the Museum of Industry and Agriculture composed of numerous collections and the big private collection of Eazm Majewski. After obtaining the independence in 1920 has been established the State Board of Inspectors of Prehistoric Monuments, and one of its essential goals was the foundation of a museum. Brought into being by the ordinance of the President of the Polish Republic issued on March 22nd 1928 the State Archaeological Museum in Warsaw despite the difficulties quickly became the country’s biggest scientific and research institution popularizing the archaeology. After the war it collected all the hitherto scattered Warsaw’s archaeological collections.
    Źródło:
    MAZOWSZE Studia Regionalne; 2010, 5; 107-118
    1689-4774
    Pojawia się w:
    MAZOWSZE Studia Regionalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dziedzictwo kulturowe Mazowsza: potencjał i problemy zarządzania
    Cultural heritage of Mazovia: potential and management problems
    Autorzy:
    Gutowska, Krystyna
    Kobyliński, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/460975.pdf
    Data publikacji:
    2011-10
    Wydawca:
    Mazowieckie Biuro Planowania Regionalnego w Warszawie
    Tematy:
    archeologia
    ochrona dziedzictwa
    województwo mazowieckie
    archeology
    heritage protection
    Mazowieckie Voivodhip
    Opis:
    Zarządzanie dziedzictwem kulturowym regionu to działanie na rzecz ochrony tego dziedzictwa, ale także decyzje dotyczące współczesnego korzystania z tego zasobu. Konferencja Dziedzictwo kulturowe Mazowsza: potencjał i problemy zarządzania zorganizowana została przez Wydział Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie oraz Wydział Administracji i Nauk Społecznych Politechniki Warszawskiej 20 maja 2011 roku. Uczestnicy konferencji zastanawiali się nad tym, w jaki sposób godzić te 2 cele, często trudne do pogodzenia. Niniejszy tom periodyku „Mazowsze. Studia Regionalne” zawiera wypowiedzi przedstawicieli środowisk akademickich, służb ochrony zabytków i animatorów turystyki na temat pożądanych i niepożądanych zjawisk w naszym sposobie odnoszenia się do materialnych i niematerialnych pozostałości dawnej historii i kultury.
    Management of cultural heritage of a region is an action to protect this heritage, but also decisions on the contemporary use of this resource. Conference "Cultural Heritage of Mazowsze (Mazovia): potential and problems of management” was organized by the Faculty of Historical and Social Sciences, Cardinal Stefan Wyszyński University in Warsaw and the Department of Administration and Social Sciences of Warsaw University of Technology on 20 May 2011. The conference participants debated over how to conciliate these two objectives, which are often difficult to reconcile. This volume of the periodical "Mazowsze. Regional Studies"contains statements by representatives of academia, protection services and organisers of tourism on desirable and undesirable effects of our attitudes towards tangible and intangible remains of history and culture.
    Źródło:
    MAZOWSZE Studia Regionalne; 2011, 7; 11-16
    1689-4774
    Pojawia się w:
    MAZOWSZE Studia Regionalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czym jest, komu jest potrzebne i do kogo należy dziedzictwo kulturowe?
    What is, who needs and to whom belongs cultural heritage?
    Autorzy:
    Kobyliński, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/461118.pdf
    Data publikacji:
    2011-10
    Wydawca:
    Mazowieckie Biuro Planowania Regionalnego w Warszawie
    Tematy:
    archeologia
    ochrona dziedzictwa
    województwo mazowieckie
    archeology
    heritage protection
    Mazowieckie Voivodhip
    Opis:
    Artykuł dotyczy definicji dziedzictwa kulturowego, jego wartości dla społeczeństwa oraz problemu jego własności i konfliktów, które wokół własności dziedzictwa kulturowego powstają. Wytwory człowieka, a także wytwory natury, które posiadają wartości duchowe, możemy nazwać dobrami kultury. Dziedzictwem kulturowym jest natomiast ta część dawnych dóbr kultury, która uznana została za wartościową przez kolejne następne pokolenia i dzięki temu dotrwała do chwili obecnej. Pojęcie zabytku najsłuszniej jest zarezerwować dla dawnych materialnych dzieł człowieka. W ostatniej ćwierci XX wieku zauważono, że zjawiska kulturowe mają charakter zasobów, analogicznie do zasobów naturalnych. Dziedzictwo kulturowe jest zasobem ograniczonym, nieodnawialnym i narażonym na zniszczenie zarówno w wyniku działania czynników zewnętrznych, np. rozkładu wynikającego z upływu czasu, jak też w wyniku nadmiernej i niekontrolowanej konsumpcji. Co więcej, zasoby kulturowe są przedmiotem własności wspólnej i trzeba nimi mądrze zarządzać w interesie publicznym. Większość teoretyków za najważniejsze kryteria uznania danego obiektu za należący do kategorii dziedzictwa kulturowego uważa wartość poznawczą i wartość emocjonalną, łącznie określając je często mianem „wartości historycznych” czy „wartości zabytkowych”. Wartość dziedzictwa kulturowego jest wielowymiarowa i może być mierzona na wielu skalach. Niektóre z wartości dziedzictwa są wartościami uniwersalnymi, transcendentnymi, obiektywnymi i bezwarunkowymi. Inne wartości będą miały charakter zrelatywizowany do konkretnego kontekstu społecznego czy kulturowego ich odbiorcy. W odniesieniu do własności dziedzictwa kulturowego, autor – po rozważeniu różnych teorii dotyczących tego zagadnienia – proponuje przyjąć teorię wspólnej własności, której konsekwencją jest zasada wolnego dostępu do wartości dziedzictwa kulturowego. Dziedzictwo kulturowe musi być własnością publiczną w takim sensie, że każdy winien mieć równy dostęp do duchowych wartości, jakie to dziedzictwo w sobie zawiera. Nie oznacza to jednak wcale koniecznie wywłaszczenia prywatnych właścicieli poszczególnych obiektów tworzących dziedzictwo kulturowe. Z punktu widzenia idei wolnego dostępu nie jest bowiem ważne, kto jest właścicielem substancji danego obiektu w sensie prawnym, jeśli tylko korzystanie z tego prawa własności nie narusza interesu publicznego.
    This article applies to the definition of cultural heritage, its value to society and to the problem of its ownership, as well as to conflicts that arise around ownership of the cultural heritage. Human creations, as well as creations of nature that have spiritual values, may be called “cultural goods”. “Cultural heritage” is, however, this part of the past cultural goods, which had been considered valuable for the next generations and thus survived to the present. The notion of a “monument” should be reserved for the material remains of the past human activities. In the last quarter of the twentieth century, it was noted that cultural phenomena are the resources, analogous to natural resources. Cultural heritage is a limited resource, non-renewable and vulnerable to damage as a result of both external factors, such as the decay resulting from the passage of time, as well as a result of excessive and uncontrolled consumption. Moreover, the cultural resources are the subject of common ownership and there is a need to manage them wisely in the public interest. Most theorists as the most important criteria for the recognition of an object as belonging to the category of cultural heritage considers its cognitive and emotional values, which jointly are frequently described as "historical value". The value of cultural heritage is multidimensional and can be measured on many scales. Some of the heritage values are the values of universal, transcendent, objective and unconditional character. Other values are related to the particular social or cultural context of the recipient. With regard to the ownership of cultural heritage, the author - after considering various theories on this issue - proposes to adopt the theory of common property, which as a consequence leads to the principle of free access to the cultural heritage. Cultural heritage needs to be public domain in the sense that everyone should have equal access to the spiritual values that the heritage contains. This does not mean necessarily expropriation of private owners of individual objects making up the cultural heritage. From the standpoint of the idea of free access it does not matter who owns the substance of an object in a legal sense, if only the ownership right does not affect the public interest.
    Źródło:
    MAZOWSZE Studia Regionalne; 2011, 7; 21-47
    1689-4774
    Pojawia się w:
    MAZOWSZE Studia Regionalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zabytek z punktu widzenia estetyki, czyli o węzłach, przejściach i przesunięciach znaczeń w dziedzinie zarządzania dziedzictwem kulturowym
    Monument from the point of view of aesthetics, in other words about nodes, transitions and shifts of meaning in cultural heritage management
    Autorzy:
    Gutowska, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/460888.pdf
    Data publikacji:
    2011-10
    Wydawca:
    Mazowieckie Biuro Planowania Regionalnego w Warszawie
    Tematy:
    archeologia
    ochrona dziedzictwa
    województwo mazowieckie
    archeology
    heritage protection
    Mazowieckie Voivodhip
    Opis:
    Zarządzanie dziedzictwem kulturowym ma charakter transdyscyplinarny, wymaga częstego przechodzenia pomiędzy różnymi dziedzinami, przyjmowania odmiennych punktów widzenia, nie zawsze dających się uzgodnić. Posługując się przykładami z obszaru Mazowsza, staram się pokazać punkty splatania się zagadnień z zakresu estetyki, filozofii kultury i ochrony oraz konserwacji zabytków – węzły i miejsca przejścia między dyscyplinami, w których następuje zmiana (najczęściej niezauważalnie, stopniowo) znaczenia różnych kategorii, pojęć i sensów. Należy do nich między innymi kwestia rozumienia pojęć wartości artystycznej i estetycznej, a także źródeł i znaczenia doświadczenia historycznego. Jako przykłady niektórych wspólnych kategorii rozważam „tajemniczość”, „obcość”, „oswojoną dziwność” fikcji historycznych, „swojskość”, „ładność” oraz „atrakcyjność wizualną” w ich relacji do „autentyczności” i „dawności”.
    Management of cultural heritage is a trans-disciplinary activity; it requires frequent transitions between different disciplines, taking different points of view, which are not always ascertainable upon. Using examples from the region of Mazovia, I try to show points of interplay of issues of aesthetics, philosophy of culture and the protection and conservation - the nodes and places of the transition between the disciplines in which there is a change (often imperceptibly, gradually) of the importance of different categories, concepts and meanings. These include, inter alia, the issue of understanding the concepts of artistic and aesthetic values, as well as the sources and significance of historical experience. As examples of some common categories I discuss the “mysteriousness”, the “strangeness”, and the “tamed oddity” of historical fiction, the “homeliness”, the “loveliness”, and the “visual appeal” in their relationship to the” authenticity” and to the “antiquity”.
    Źródło:
    MAZOWSZE Studia Regionalne; 2011, 7; 49-58
    1689-4774
    Pojawia się w:
    MAZOWSZE Studia Regionalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies