Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Queer" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Nowe kino litewskie a medialność afektu. Przypadek „Kolekcjonerki” Kristiny Buožytė i „You Can’t Escape Lithuania” Romasa Zabarauskasa
New Lithuanian Cinema and Mediality of the Affect. The Case of „The Collectress” by Kristina Buožytė and „You Can’t Escape Lithuania” by Romas Zabarauskas
Autorzy:
Tsibets, Ilya
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340588.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kino litewskie
Litwa
skopofilia
kino queer
medialność
Lithuanian cinema
Lithuania
scopophilia
queer cinema
mediality
Opis:
Autor dokonuje analizy dwóch filmów litewskich (Kolekcjonerki [Kolekcionierė, reż. Kristina Buožytė, 2008] oraz You Can’t Escape Lithuania [Nuo Lietuvos nepabegsi, reż. Romas Zabarauskas, 2016]), badając możliwości filmowych reprezentacji tematyki afektywnej z perspektywy autoreferencyjności medialnej. Inspirując się psychoanalitycznymi koncepcjami Jacquesa Lacana oraz feministyczną refleksją Laury Mulvey i Mieke Bal, autor artykułu na przykładzie wymienionych dzieł udowadnia, że afektywność jest w dużym stopniu zmediatyzowana, co jest swoistym znakiem współczesności. W artykule ponadto został zarysowany kształt współczesnego kina litewskiego, twórcy którego w swoich dziełach często odnoszą się do problematyki afektu i zmysłu. Niebagatelnym założeniem badawczym było również zwrócenie uwagi na kino litewskie jako takie, refleksja nad którym w Polsce jest rzadka i powierzchowna.
The author analyzes two Lithuanian films (The Collectress /dir. Kristina Buožytė, 2008/ and You Can’t Escape Lithuania /dir. Romas Zabarauskas, 2016/), exploring the possibilities of cinematic representations of affectivity from the perspective of media self-referentiality. Inspired by the psychoanalytical concepts of Jacques Lacan and the feminist reflection of Laura Mulvey and Mieke Bal, the author of the article used the example of the above-mentioned films to prove that affectivity is largely mediated, which is a peculiar sign of the our time. The article also outlines the shape of contemporary Lithuanian cinema, whose creators often refer to issues of affect and senses in their works. Another important research assumption is to draw attention to Lithuanian cinema, which is only rarely and superficially discussed in Poland.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2020, 111; 145-162
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dziewczyny, które gryzą. „Córki Dancingu” jako kino buntu
Girls That Bite: “The Lure” as Rebel Cinema
Autorzy:
Jagielski, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341178.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Agnieszka Smoczyńska
queer
kamp
syreny
ciało
feminizm
camp
mermaids
body
feminism
Opis:
W Córkach Dancingu (2015) Agnieszki Smoczyńskiej bohaterki-syreny samą swoją obecnością naruszają obowiązujący – patriarchalny i heteronormatywny – porządek społeczny. Ów film to kino wielkiej odmowy, przykład feministycznego i queerowego kontr-kina, które każe nam spojrzeć na rzeczywistość przez pryzmat potworów i niesie ze sobą obietnicę innego życia, porządku i pragnienia. Jagielski sytuuje film Smoczyńskiej w kontekście, po pierwsze, kampowej estetyki oraz cielesnych i abiektalnych gatunków (horroru, musicalu i melodramatu), po drugie zaś – negatywnych afektów: niespełnionej miłości, smutku, depresji, żalu, utraty czy gniewu. Koncentruje się on na obrazach potwornych, pokawałkowanych ciał oraz sadomasochistycznych, melodramatycznych i muzycznych performance’ów. „Wsteczność” – kampowa estetyka, abiektalne ciała, „słabe” afekty, niemodne artefakty – prowadzi widzów Córek Dancingu, jak dowodzi autor, w stronę utopii, nadziei i przyszłości.
In Agnieszka Smoczyńska’s The Lure (Córki Dancingu, 2015) the siren heroines, by their very presence, violate the dominating - patriarchal and heteronormative - social order. This film is a cinema of great refusal, an example of a feminist and queer counter-cinema, which makes us look at reality through the prism of monsters and brings with it the promise of a different life, order and desire. Jagielski situates Smoczyńska’s film in the context of, firstly, camp aesthetics and bodily and abject genres (horror, musical and melodrama), and second - negative affects: unrequited love, sadness, depression, grief, loss or anger. He focuses on images of monstrous, fragmented bodies and sadomasochistic, melodramatic and musical performances. “Backwardness” - camp aesthetics, abnormal bodies, “weak” affects, unfashionable artefacts - lead the viewers of The Lure, as the author shows, towards utopia, hope and the future.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 100; 126-144
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wychodząc z „baserri”. Queerowe kino baskijskie dzisiaj
Out of the “Baserri”: Queer Basque Cinema Today
Autorzy:
Agirre, Katixa
Fresneda, Iratxe
Nadgrodkiewicz, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341020.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
nowe kino baskijskie
queer
LGBT
Roberto Castón
José María Goenaga
Jon Garaño
baserri
new Basque cinema
Opis:
W niniejszym artykule autorki przyglądają się temu, jak nowe kino baskijskie – zwłaszcza to realizowane w języku baskijskim – reprezentuje seks i miłość w obrębie społeczności LGBT. Agirre i Fresneda skupiają się na dwóch filmach: Ander (reż. Roberto Castón, 2009) – historii miłosnej między rolnikiem i jego imigranckim pomocnikiem, oraz 80 dni (reż. José María Goenaga, Jon Garaño, 2010) – opowieści o romansie między dwiema starszymi kobietami, które przyjaźniły się w młodości. Agirre i Fresneda dowodzą, że tematyka gejowska zostaje w tych filmach spleciona z wyznacznikami tradycyjnej baskijskiej tożsamości, zwłaszcza tymi, które odnoszą się klasycznego konfliktu tożsamościowego wiążącego się z przynależnością do przestrzeni wiejskiej bądź miejskiej, a nawet prywatnej bądź publicznej, co jest symbolizowane przez baserri – tradycyjne baskijskie gospodarstwo wiejskie, które w obu filmach pełni kluczową rolę.
In the article the authors look at how new Basque cinema - specifically that filmed in Basque language - has represented LGTB love and sex focusing on two films: Ander (dir. Roberto Castón, 2009), a love story between a farmer and his immigrant farmhand, and 80 Egunean (For 80 days, dir. Jose Mana Goenaga and Jon Garano, 2010), a romance between two elderly women who were friends in their adolescence. Agirre and Fresneda argue that gay themes are intertwined with traditionally Basque identity traits, especially those referring to the classical identity conflict between rural and urban identities, or even private and public spaces, symbolized by the baserri (the traditionally Basque farmhouse), a Basque symbol that plays a key role in both films.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2018, 101-102; 223-230
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies