Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kraj Basków" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-1 z 1
Tytuł:
Rozluźnienie śrubek, czyli Emak Bakia
Loosening the Screws, or Emak Bakia
Autorzy:
Kosińska, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341181.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Man Ray
dadaizm
Kraj Basków
Oskar Alegría
dadaism
Basque Country
Opis:
W 1926 r. Man Ray zrealizował film Emak Bakia – poemat filmowy, będący jednocześnie jednym z manifestów dadaizmu filmowego. Część filmu powstała na wybrzeżu Kraju Basków, nieopodal Biarritz, w domu, którego nazwa brzmiała właśnie „Emak Bakia”, co w języku baskijskim oznacza „Daj mi spokój”. Niemalże 90 lat później baskijski reżyser Oskar Alegría postanowił odnaleźć ów dom, mając do dyspozycji, jako wskazówki, tylko dwa kadry z filmu przedstawiające linię brzegu i charakterystyczne kolumny balkonu, z którego filmowano plażę. Zapis tych poszukiwań, choć dokumentalny, okazał się równie dadaistyczny jak film Man Raya – nie w swojej formie, ale w poddaniu się dadaistycznemu żywiołowi rzeczywistości: podróż Alegríi, droga do wyznaczonego celu, okazała się radykalnym triumfem dada. Kosińska widzi w strategii i Man Raya, i Alegríi formę celebracji: życia, filmu, przypadkowości, która nie wyrażając żadnego sensu, nadaje jedyny możliwy sens życiu.
In 1926, Man Ray made the movie Emak Bakia, a film poem, which was also one of the manifestos of film Dadaism. Part of the film was made on the Basque coast, near Biarritz, in the house whose name was “Emak Bakia” - which in Basque means Do not bother me. Almost 90 years later, the Basque director Oskar Alegria decided to find this house, having at his disposal, as a guide, only two frames from the film depicting the shoreline and characteristic columns of the balcony from which the beach was filmed. The record of this search, though documentary, turned out to be as Dadaistic as the film by Man Ray. Not in its form, but in surrendering to the Dadaist element: the journey of Alegria, the road to the designated goal, turned out to be a radical triumph of Dada. Kosińska sees in the strategy of Man Ray and Alegria, a form of celebration: of life, of film, of chance, which without expressing any sense gives the only possible meaning to life.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 100; 145-155
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-1 z 1

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies