Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Interwar" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    „Ekspresjonizm to gra... Ale właściwie, czemu nie?”. Mabuseria, czyli eksperyment ekspresjonistyczny w „Mocnym człowieku” Henryka Szaro
    “Expressionism is a Game... And Why Not?”: The Expressionistic Experiment in the “Strong Man” by Henryk Szaro
    Autorzy:
    Korczarowska-Różycka, Natasza
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32222571.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Henryk Szaro
    ekspresjonizm
    okres międzywojenny
    expressionism
    interwar period
    Opis:
    Artykuł został poświęcony analizie filmu Henryka Szaro Mocny człowiek (1929) w kontekście zjawiska ekspresjonizmu filmowego. Autorka podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie, czy w dominującym w okresie dwudziestolecia międzywojennego modelu kinematografii „zorientowanej na odbiorcę” (który w powszechnej świadomości odbiorczej jest kojarzony raczej ze Stefcią Rudecką, a nie Caligarim) było możliwe podejmowanie radykalnych eksperymentów artystycznych. Oczywistym wątkiem, który musiał pojawić się w toku wywodu, jest analiza wpływu na rodzimą kinematografię (i krytykę filmową) omawianego okresu kanonicznych dzieł z obszaru tzw. kina weimarskiego (ze szczególnym uwzględnieniem Doktora Mabuse Fritza Langa).
    The article is devoted to the analysis of Henryk Szaro’s film The Strong Man (1929) in the context of film expressionism. The author attempts to answer the question whether radical artistic experiments were possible in the inter-war period of cinema “focused on the viewer” (who in the collective consciousness was associated with Stefcia Rudecka, a tragic heroine of a kitsch, though extremely popular romantic novel and film, rather than Caligari). The obvious theme that had to appear in the author’s line of argument is the analysis of the impact of canonical works of the Weimar cinema of the period (particularly Fritz Lang’s Doctor Mabuse).
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2015, 89-90; 306-319
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polskie kino lat 30. jako ślad rzeczywistości. Emancypacja kobiet
    Polish Films of the 1930s as a Footprint of Reality: The Emancipation of Women
    Autorzy:
    Uryniak, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342066.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    okres międzywojenny
    realizm
    emancypacja
    interwar period
    realism
    emancipation
    Opis:
    W latach 30. XX w., po wstrząsie, jaki wywołał wielki kryzys, realizm ponownie stał się popularną tendencją w polskiej kulturze. Twórczość zespołu literackiego „Przedmieście”, seria reportaży publikowanych na łamach „Wiadomości Literackich” czy powieści środowiskowe zwracały uwagę opinii publicznej na te rejony życia, które do tej pory były spychane na margines. Wychodząc naprzeciw upodobaniom widzów, filmowcy adaptowali tematy z codziennej rzeczywistości, łącząc je z konwencją melodramatu. Jednym z najszerzej dyskutowanych tematów w tym okresie była emancypacja kobiet. Zmiany dokonujące się w tej sferze życia były częstymi elementami polskich filmów lat 30. Analiza związków fabuł z rzeczywistością i tematami obecnymi w debacie publicznej pozwala na przyjrzenie się takim aspektom funkcjonowania ówczesnego społeczeństwa, jak prawodawstwo, stosunki społeczne, sytuacja ekonomiczna i obyczajowość.
    In the 1930s, following the upheaval caused by the great depression, realism became a popular trend in Polish culture. The work of the literary group “Przedmieście” [“The Suburb”], a series of reports published in “Wiadomości Literackie” [“Literary News”] or literary novels drew public attention to these areas of life, which until now have been pushed out to the margins. To please the viewers filmmakers adapted themes from everyday life, combining them with the convention of melodrama. One of the most widely discussed topics in this period was the emancipation of women. The changes in this sphere of life frequently featured in Polish films of the 1930s. The analysis of the links between the storylines and reality, and the topics of public debate, permits one to consider such aspects of society of the time as legislation, social relations, the economic situation and customs.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2015, 92; 43-60
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aby widz poczuł „flow”, czyli o zagranicznych filmach na ekranach Warszawy
    So That the Viewer Can Feel the Flow, or on Foreign Films on Warsaw Screens
    Autorzy:
    Gierszewska, Barbara Lena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341969.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Wojciech Świdziński
    okres międzywojenny
    Warszawa
    interwar period
    Warsaw
    Opis:
    Autorka prezentuje recenzję książki Wojciecha Świdzińskiego Co było grane? Film zagraniczny w Polsce w latach 1918-1929 na przykładzie Warszawy (2015). Gierszewska drobiazgowo opisuje zawartość książki, odnosi wyniki badań Świdzińskiego do tez ogłoszonych we wcześniejszych pracach Władysława Jewsiewickiego, Władysława Banaszkiewicza, Witolda Witczaka oraz Edwarda Zajička i wskazuje, że we wszystkich tych opracowaniach pojawia się podobna konstatacja, iż w pierwszych latach po odzyskaniu niepodległości na kinowych ekranach stolicy przeważały filmy niemieckie. Recenzentka docenia ogrom pracy, jaką Świdziński włożył w opracowanie danych źródłowych oraz ich interpretację, ale jednocześnie ze znawstwem podpowiada, w których momentach autor mógł się rozminąć z prawdą bądź niesłusznie pominąć pewne cenne źródła archiwalne. Gierszewska konstatuje jednak, że praca Świdzińskiego w ogólnej ocenie budzi uznanie, zarówno jeśli chodzi o sam warsztat naukowy autora, jak i jego sprawność edytorską.
    The author reviews Wojciech Świdziński’s book Co było grane? Film zagraniczny w Polsce w latach 1918-1929 na przykładzie Warszawy [What was On? Foreign Films on Polish Cinema Screens in the Years of 1918-1929 Using the Example of Warsaw] (2015). Gierszewska presents in detail the content of the book, and relates Świdziński’s research results to the earlier work by Władysław Jewsiewicki, Władysław Banaszkiewicz, Witold Witczak and Edward Zajicek, noting that all of these authors argued that following regaining of independence Warsaw cinema screens were dominated by German films. The reviewer appreciates the immense work that Świdziński put into obtaining and analysing source data, however she also expertly points out where the author might be wrong, or where he might have omitted precious archive materials. Overall Gierszewska concludes that Świdziński’s work is worthy of recognition, especially in terms of his editing and research skills.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2016, 95; 235-241
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Nie ma Polski bez Sahary!”. „Kolonialne” filmy Michała Waszyńskiego
    “There Is No Poland Without the Sahara!”: Michał Waszyński’s “Colonial” Films
    Autorzy:
    Korczarowska-Różycka, Natasza
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342075.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Michał Waszyński
    okres międzywojenny
    kolonializm
    interwar period
    colonialism
    Opis:
    Artykuł stanowi próbę wpisania wybranych filmów Michała Waszyńskiego, zrealizowanych w okresie dwudziestolecia międzywojennego, w perspektywę badań postkolonialnych i postzależnościowych. Filmy te – zdaniem autorki – wpisują się w dyskurs kolonialny w wariancie popularnym, tj. odwołującym się do argumentów emocjonalnych, by za ich pomocą przekonać szerokie rzesze społeczeństwa do poparcia polskiej polityki kolonialnej. Analizowane filmy „egzotyczne” odwołują się do spetryfikowanych wzorców ikonicznych, stając się tym samym reprezentatywnymi przykładami kiczu rozumianego jako „sztuka wielkiej tęsknoty”. W obrębie polityki kulturalnej rządu II RP heroiczne narracje kolonialne  realizują istotne funkcje terapeutyczne i kompensacyjne.
    In the article selected films by Michał Waszyński, made in the interwar period, are considered in the post-colonial and post-dependence perspective. These films – according to the author – are part of the colonial discourse of the popular variant, i.e. they refer to emotional arguments in order to raise support among the masses for Polish colonial policy. The analysed “exotic” films refer to petrified iconic patterns, thus becoming representative examples of kitsch defined as “the art of great longing”. Within the cultural policy of the government of the Second Republic heroic colonial narratives perform essential therapeutic and compensatory functions.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2015, 92; 22-42
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Filmowe impresje Andrzeja Własta
    Andrzej Włast’s Film Impressions
    Autorzy:
    Radkiewicz, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340644.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Andrzej Włast
    krytyka filmowa
    Polska międzywojenna
    film criticism
    interwar Poland
    Opis:
    Felietony filmowe Andrzeja Własta ukazywały się w latach 1923-1924 na łamach czasopisma „Ekran i Scena”, skąd zaczerpnął je do przygotowanego przez siebie zbioru Wojciech Świdziński. W edycji Biblioteki Kwartalnika Filmowego teksty Własta zebrane w omawianym tomie Dziesiąta Muza (impresje). Felietony filmowe z lat 1923-1924 (2017) zyskały staranne opracowanie naukowe i graficzne (fotografie, reklamy), osadzające je w kontekście polskiego życia literackiego i kabaretowego oraz rodzimej krytyki filmowej. Lektura impresji Własta dostarcza materiałów na temat warszawskiego życia filmowego, kinoteatrów jako instytucji, ich publiczności oraz repertuaru. Jest ponadto sposobem na odtworzenie doświadczeń filmowych – tych subiektywnych samego autora, i tych wpisanych w epokę oraz rozwój Dziesiątej Muzy. Włast pisał swoje felietony w błyskotliwy i dowcipny sposób, starając się przy tym uchwycić najważniejsze aspekty kina jako sztuki. Dlatego czytając jego teksty warto potraktować je jako zapis refleksji o charakterze teoretycznym, łączącej krytykę z rozważaniami nad istotą filmowej kreacji, której przykłady odnajdywał w kinie amerykańskim i europejskiej awangardzie.
    Andrzej Włast’s column appeared in the years 1923-1924 in the magazine “Ekran i Scena” [“Screen and Stage”], from where Wojciech Świdziński collected them for the volume he edited. In the Library of Kwartalnik Filmowy Book Series, Włast’s texts are included in the discussed volume Dziesiąta Muza (impresje). Felietony filmowe z lat 1923-1924 [The Tenth Muse (Impressions). Essays on Film 1923-1924] (2017) where they gained careful scientific and graphic elaboration (photographs, commercials), embedding them in the context of Polish literary and cabaret life as well as Polish film criticism. The reading of Włast’s impressions provides materials on the subject of Warsaw film culture, cinema theatres as institutions, their audience and repertoire. It is also a way to recreate film experiences – the subjective ones of the author himself, and those inscribed in the era, and the development of the Tenth Muse. Włast wrote his columns in a brilliant and witty way, trying to capture the most important aspects of cinema as an art. When reading his texts, it is worth treating them as a record of a theoretical reflection, combining criticism with reflection on the essence of film creation, examples of which he found in American cinema and European avant-garde.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2019, 107; 258-262
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Marek Majer Libkow. Producent-pasjonat
    Marek Majer Libkow: Producer with a Passion
    Autorzy:
    Włodek, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342084.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Marek Libkow
    okres międzywojenny
    produkcja filmowa
    interwar period
    film production
    Opis:
    Marek Libkow (ur. 1890, Widujce; zm. 1948, Nowy Jork) był najambitniejszym producentem polskiego kina w międzywojniu. Urodził się w rodzinie żydowskiej. Pierwsze doświadczenia filmowe zdobywał w kinematografii rosyjskiej, do Polski przybył w okresie I wojny światowej. Od 1922 r. pracował w kolejnych zakładanych przez siebie spółkach. Produkował głównie filmy ukazujące walkę Polaków o odzyskanie niepodległości: Przedwiośnie, Na Sybir i Rok 1914 w reżyserii Henryka Szaro oraz Młody las, Róża, Kościuszko pod Racławicami – reżyserowane przez Józefa Lejtesa. Wyprodukował też film religijny Pod Twoją obronę – największy sukces kasowy międzywojnia. Po wybuchu II wojny światowej Libkow wyjechał do USA. Próbował zainteresować producentów amerykańskich wydarzeniami w okupowanej Polsce. W Hollywood był konsultantem filmu None Shall Escape (1944) – pierwszego obrazu, w którym pokazano mordowanie Żydów przez Niemców. Samodzielne próby działań produkcyjnych tak w Hollywood, jak i w Nowym Jorku nie przyniosły efektów.
    Marek Libkow (b. 1890, Widujce; d. 1948, New York) was the most ambitious film producer of Polish cinema in the interwar period. He was born into a Jewish family. He gained his first filmmaking experience in the Russian cinematography. He moved to Poland in the period of the World War I. Since 1922 he worked successively in companies established by himself. He mainly produced films showing the Polish struggle for independence: Early Spring, Exile to Siberia, 1914 – directed by Henryk Szaro, and Young Forest, The Rose, Kościuszko at Racławice - directed by Józef Lejtes. He also produced a religious film Beneath Thy Protection – the biggest blockbuster of the interwar period. Following the outbreak of World War II Libkow emigrated to the USA. He tried to interest American film producers in events taking place in occupied Poland. In Hollywood he was a consultant for the film None Shall Escape (1944) – the first film which shows Jews being murdered by the Germans. His independent attempts at producing both in the Hollywood and in New York brought no effects.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2015, 91; 181-201
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Dziesiąta Muza (Impresje)”. Felietonistyka filmowa Andrzeja Własta z lat 1923-1924
    “The Tenth Muse (Impressions)”: Andrzej Włast’s Columns on Film From the Period of 1923-1924
    Autorzy:
    Świdziński, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409018.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Andrzej Włast
    okres międzywojenny
    prasa filmowa
    interwar period
    film press
    Opis:
    Andrzej Włast był jedną z najciekawszych postaci publicystyki filmowej Drugiej Rzeczypospolitej. Swój czas poświęcał przede wszystkim na organizowanie życia kabaretowego w międzywojennej Warszawie oraz pisanie tekstów piosenek dla najlepszych aktorów rewiowych, jednakże w latach 1923-1924 z wielkim zapałem prowadził rubrykę felietonową Dziesiąta Muza (Impresje) w czasopiśmie „Ekran i Scena”. Dzięki szerokiemu zakresowi tematycznemu oraz bezpośredniej styczności z bieżącym życiem filmowym cykl ten pozostaje wspaniałą kroniką niezwykle bogatego okresu w historii stołecznych kinematografów. Włast szczególnie wnikliwie przyglądał się technice gry aktorskiej na dużym ekranie. Wiele uwagi poświęcał obrazom amerykańskim, podbijającym wówczas rynki europejskie. W swoich rozważaniach starał się przenikać gusty tłumów, a publiczność w jego felietonach zawsze była traktowana podmiotowo. O kinie polskim wyrażał się surowo, nie szczędząc realizatorom wskazówek teoretycznych, co mogło z czasem doprowadzić do zamknięcia jego rubryki w czasopiśmie wydawanym przez Związek Przemysłowców Filmowych. Praca Andrzeja Własta jako krytyka wydaje się godna przypomnienia ze względu na jej intensywność, przenikliwość oraz autentyczną filmową pasję autora.
    Andrzej Włast was one of the most interesting film journalist of the Second Polish Republic. He devoted his time primarily to organising cabaret life in the interwar Warsaw and writing song lyrics for the best variety actors of the time, however during the period of 1923-1924 he wrote a column The Tenth Muse (Impressions) for the journal “Ekran i Scena” [“Screen and Stage”]. Thanks to a wide range of themes and direct contact with current film life, the column remains a fascinating chronicle of this incredibly rich period in the history of Warsaw cinema. Włast in particular focused on acting technique on the big screen. He also devoted a lot of attention to American films, which were very rapidly gaining ground on the European market of the time. In his analysis he tried to understand the movie taste of the crowds, and the audiences in his column was always treated in a subjective manner. He was critical of Polish cinema, not sparing the film makers theoretical instructions, which is perhaps what lead in time to closing his column in a journal published by the Film Industry Association. Andrzej Włast’s work as a critic is worth remembering due to intensity, insight and a genuine passion for film.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 86; 183-189
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polskie kameronki
    Polish “Camerons”
    Autorzy:
    Talarczyk-Gubała, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341271.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Małgorzata Radkiewicz
    okres międzywojenny
    modernizm
    kino kobiet
    interwar period
    modernism
    women's cinema
    Opis:
    Talarczyk-Gubała recenzuje książkę Małgorzaty Radkiewicz Modernistki o kinie. Kobiety w polskiej krytyce i publicystyce filmowej 1918-1939 (2016). Na wstępie zauważa, że badaczka od lat konsekwentnie wzbogaca polską literaturą filmoznawczą o pozycje poświęcone sztuce i kinu kobiet, teorii i praktyce filmowego feminizmu oraz płci kulturowej. W omówieniu książki recenzentka szczegółowo przedstawia jej konstrukcję i najważniejsze tezy. Wskazuje, że tytułowe modernistki to kobiety nowoczesne, intelektualistki i miłośniczki kina, które zajmowały się działalnością naukową i krytycznofilmową, ale też wchodziły w amatorskie relacje z filmem, co przejawiało się w ich aktywności kinofilskiej. Talarczyk-Gubała zwraca uwagę, że najbardziej zajmujące są te fragmenty książki, w których czytamy o wzajemnych relacjach modernistek. Małgorzacie Radkiewicz udaje się w gąszczu informacji prasowych oraz innych archiwalnych dokumentów znaleźć dowody kontaktów towarzyskich między pisarkami, krytyczkami i kobietami kina, na przykład między Stefanią Zahorską, Franciszką Themerson i Marią Kuncewiczową. W zakończeniu recenzentka stwierdza, że otwierając najnowszą książkę Małgorzaty Radkiewicz, otwieramy kobiece archiwum polskiego dwudziestolecia międzywojennego.
    Talarczyk-Gubała reviews the book by Małgorzata Radkiewicz Modernistki o kinie. Kobiety w polskiej krytyce i publicystyce filmowej 1918-1939 [Modernists on Cinema: Women in Polish Film Criticism and Journalism 1918-1939] (2016). At the outset, she notes that the researcher has for years consistently enriched Polish film studies with publication dealing with the women’s arts and cinema, the theory and practice of film feminism and gender studies. The reviewer details the structure of the book and presents its key thesis. She points out that the title modernist women are modern intellectuals and cinema aficionados engaged in academia and film studies, but that they also entered amateur relationships with film, which was manifested in their cinematic activity. Talarczyk-Gubała points out that the most interesting fragments of the book deal with the relations between the modernists. Małgorzata Radkiewicz was able to find among press releases and other archival documents evidence of social contacts between writers, critics and women in cinema, for example between Stefania Zahorska, Franciszka Themerson and Maria Kuncewicz. In conclusion, the reviewer states that in opening the latest book by Małgorzata Radkiewicz, we open the Polish archive on the interwar period.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2017, 99; 217-222
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Bajecznie egzotyczne Polesie”? Reportaż z krainy tęsknych pieśni Maksymiliana Emmera w perspektywie ekokrytycznej
    “Fabulously Exotic Polesie”? Reportage from the Land of Yearning Songs by Maksymilian Emmer in an Ecocritical Perspective
    Autorzy:
    Łotysz, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26850841.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    historia środowiskowa
    Polesie
    II RP
    międzywojnie
    Second Polish Republic
    interwar period
    environmental history
    Opis:
    W 1936 r. pierwszym polskim filmem krótkometrażowym nagrodzonym na Festiwalu Filmowym w Wenecji zostało Polesie. Reportaż z krainy tęsknych pieśni w reżyserii Maksymiliana Emmera i ze zdjęciami Jerzego Maliniaka. Film doceniono za autentyzm, z jakim autorzy pokazali przyrodę i życie społeczne mieszkańców Polesia, podmokłej krainy we wschodniej części II Rzeczypospolitej. Zarówno spojrzenie twórców na Polesie, jak i odbiór dzieła przez krytyków opierały się na głęboko ugruntowanym przekonaniu, że to region niemal pierwotnej przyrody. Autor artykułu konfrontuje te wyobrażenia, żywe zresztą do dziś, z wynikami badań nad historią środowiskową Polesia, z których wynika, że z winy człowieka tamtejsze środowisko naturalne znajdowało się na skraju katastrofy. Ponadto wykorzystuje ten przykład jako pretekst do rozważań nad kwestią autentyzmu i autentyczności w tekstach kultury.
    In 1936, a Polish short documentary Polesie directed by Maksymilian Emmer was awarded the silver medal at the Venice International Film Festival. The judges, as well as Polish film critics, praised work of the camera operator Jerzy Maliniak, particularly in landscape scenes. Among the critics, however, there were some controversies regarding the authenticity of how Polesie was portrayed. Some of them asserted that the movie was free from the idyllic convention, while the others thought that producers deliberately avoided showing what life really looked like in the poorest and most neglected areas of the country. The alleged primaveral character of nature in Polesie, as shown in the film, may also be challenged in the light of recent findings in the field of environmental history studies. The article argues that while Emmer and Maliniak did not show the real living conditions of indigenous population quite deliberately, they failed to recognize the real condition of local nature being lured by the common myth of fabulously exotic Polesie that thrived in Poland in interwar period.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2022, 118; 113-125
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Dokumenty obrazowe” w polskiej refleksji i praktyce filmowej do roku 1927
    “Visual documents” in Writings on Cinema and in Filmmaking in Poland Before 1927
    Autorzy:
    Radkiewicz, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340424.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    kino dokumentalne
    teoria filmu
    propaganda
    kino narodowe
    dwudziestolecie międzywojenne
    documentary
    film theory
    national cinema
    interwar period
    Opis:
    Pierwszą dekadę rozwoju polskiej kinematografii po odzyskaniu niepodległości cechują intensywne dyskusje na temat funkcji kina i jego roli w odrodzonym państwie. W refleksjach filmoznawczych podejmowanych przez intelektualistów i badaczy z różnych dziedzin (filozofia, polonistyka) oraz krytyków filmowych przewija się wątek dokumentalistycznej roli filmu oraz jego związku z rzeczywistością. Uwagom teoretycznym towarzyszą głosy o praktyce filmowej, której stawia się konkretne zadania utylitarne – obrazowanie kraju i dokumentowanie jego historii, tradycji oraz rozwoju. Prześledzenie tych wątków pozwala odtworzyć sposób myślenia o kinie jako medium dostarczającym „dokumentów obrazowych”, mogącym pełnić różnorodne funkcje: poznawczą, edukacyjną, propagandową. Rok 1927 niemal zamyka pierwszą dekadę niepodległości i zachodzące wówczas procesy, a równocześnie oznacza kres kina niemego, z jego poetyką i sposobami obrazowania oraz relacją między obrazami filmowymi a rzeczywistością.
    The first decade of the Polish cinema following the country’s regaining of independence in 1918 is marked by intensive discussions about the roles and functions of the national film industry. Many academics (from Polish studies, philosophy) and film critics addressed the issue of documentary filmmaking and the relation between the film image and reality. Theoretical reflections were accompanied by practical comments and pieces of advice on how to use documentaries for the purposes of political propaganda, education, popularization of Polish history, heritage and present development. Tracing these motifs in the writings on films of that time makes it possible to reconstruct a way of thinking about the medium as providing “visual documents” performing cognitive, educational, or propaganda functions. The year 1927 seems to be significant for two reasons; as the end of the decade of independent Poland and as the time when the sound era of cinema was about to start, and the silent film poetics of representation was going to change.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2020, 112; 150-160
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Scenarzysta w czasach kultury przemysłowej. Międzywojenna publicystyka filmowa Anatola Sterna
    Screenwriter in the Times of Industrial Culture. Anatol Stern’s Interwar Film Journalism
    Autorzy:
    Wójtowicz, Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340660.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Anatol Stern
    publicystyka filmowa
    scenariopisarstwo
    okres międzywojenny
    kultura przemysłowa
    film journalism
    screenwriting
    interwar period
    industrial culture
    Opis:
    Międzywojenna publicystyka filmowa Anatola Sterna pozwala prześledzić, jak kształtowała się świadomość twórcy działającego w sferze nowoczesnej „kultury przemysłowej” (określenie Harra Segeberga). Autor opisuje konsekwencje przejścia z pola literatury do branży kinematograficznej oraz ambiwalencję, jaka towarzyszyła twórcy, który przeistaczał się z pisarza obdarzonego autorytetem społecznym w „dostawcę tekstów”. Pokazuje również, w jaki sposób funkcjonowanie w ramach instytucji literatury wpłynęło na jego sposób myślenia o związkach literatury i filmu, istocie twórczości scenopisarskiej oraz prawach autorskich.
    Anatol Stern’s interwar film journalism makes it possible to trace how the consciousness of the artist working in the sphere of modern “industrial culture” was shaped (Harro Segeberg’s term). The author describes the consequences of the transition from the field of literature to the cinematographic industry and the ambivalence that accompanied the artist who transformed himself from a writer with social authority to a “provider of texts”. The author also shows how Stern’s functioning within a literary institution influenced his way of thinking about the relationships between literature and film, the essence of writing and about copyright.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2019, 108; 284-292
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Komicy i komiksy. Drugie życie gwiazd kina międzywojennego
    Comedians and Comics: The Second Life of the Interwar Film Stars
    Autorzy:
    Świdziński, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31201769.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    komiks
    dwudziestolecie międzywojenne
    Charlie Chaplin
    Adolf Dymsza
    Kazimierz Krukowski
    Pat i Patachon
    comics
    interwar period
    Pat and Patachon
    Opis:
    W komiksach publikowanych w polskiej prasie dwudziestolecia międzywojennego wyraźny nurt stanowiły humorystyczne historyjki o filmowych komikach. W artykule są omawiane „filmy rysunkowe” (jak wówczas nazywano prasowe komiksy) poświęcone Charliemu Chaplinowi, Patowi i Patachonowi, oraz komiksowe wcielenia gwiazd kina i kabaretu – Kazimierza „Lopka” Krukowskiego i Adolfa „Dodka” Dymszy. Większość tych utworów podkreśla sowizdrzalskie rysy ekranowych komików, co zwłaszcza w przypadku Chaplina stanowiło powrót do jego filmowych początków. W niektórych z komiksów można dopatrzyć się też reminiscencji konkretnych filmów, jak również – zwłaszcza w przypadku Dodka – próby adaptacji specyficznego języka postaci. Trudno określić, na ile owo drugie życie gwiazd ekranu na łamach prasy komponowało się z odbiorem ich filmów. Z pewnością jednak potęgowało popularność, minimalizując bariery między idolami kina a publicznością, która w wyobraźni przenosiła ich przygody w swojskie realia.
    In the comic strips published in the Polish press of the interwar period, a distinct current was represented by humorous stories about film comedians. This article discusses “cartoons” – as the press comic strips were called at the time – devoted to Charlie Chaplin, Pat and Patachon, and comic incarnations of the cinema and cabaret stars Kazimierz “Lopek” Krukowski and Adolf “Dodek” Dymsza. Most of the works discussed here emphasize Eulenspiegel qualities of the on-screen comedians, which, especially in the case of Chaplin, was a return to his cinematic origins. There are also reminiscences of specific films in some of these cartoons, as well as – especially in the case of Dodek – attempts to adapt the specific language used by his character. It is difficult to determine to what extent this second life that the stars of the screen found in the press matched the reception of their movies. However, it certainly enhanced their popularity by minimizing the barriers between the inaccessible cinema idols and the public, who imaginatively transposed their adventures into the familiar Polish realities.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2024, 125; 158-179
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Opis obyczajów bywalców filmowej Atlantydy
    Description of Customs of the Regulars of the Film Atlantis
    Autorzy:
    Świdziński, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340627.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    dwudziestolecie międzywojenne
    kino polskie 1918-1939
    publiczność
    kinomania
    audience
    cinema in Poland 1918-1939
    audience studies
    interwar period
    Opis:
    Gorączka filmowa. Kinomania w międzywojennej Polsce (2019) Pawła Sitkiewicza jest pierwszym polskim opracowaniem w całości poświęconym publiczności filmowej dwudziestolecia międzywojennego. Będąc pionierską pracą z dziedziny audience studies, wypełnia zarazem ważną lukę w badaniach nad kinem sprzed 1939 r. Autor omawia takie zagadnienia, jak przekrój społeczny publiczności, przemiany obyczajowe, którym towarzyszyło kino, cenzura czy reklama filmowa. W swoich badaniach wykorzystuje najróżniejsze źródła: dzienniki i reklamy prasowe, wspomnienia, filmy, recenzje, reportaże, listy, artykuły i wywiady. W efekcie powstał pierwszy kompleksowy portret polskiej publiczności przedwojennej oraz jej praktyk odbiorczych – nieraz niezwykle podobnych, a czasem diametralnie różnych od naszych.
    Gorączka filmowa. Kinomania w międzywojennej Polsce [Movie Fever: Cinephilia in Interwar Poland] (2019) by Paweł Sitkiewicz is the first Polish book-length study devoted to the film audience of the interwar period. A pioneering work in the field of audience studies, it also fills an important gap in research on cinema before 1939. The author discusses such issues as the social profile of the audience, the changes in morality accompanied by cinema, censorship, or film advertising. In his research, he uses a variety of sources: newspapers and press advertisements, memoirs, films, reviews, reportages, letters, articles and interviews. The result is the first comprehensive portrait of Polish pre-war audiences and their perception practices – sometimes extremely similar and sometimes diametrically different from ours.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2020, 111; 282-290
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Laboratorium i atelier Falanga. Strategie biznesowe i znaczenie w przemyśle filmowym dwudziestolecia międzywojennego w Polsce
    Falanga Laboratory and Atelier. Business Strategies and Importance in the Film Industry of the Interwar Period in Poland
    Autorzy:
    Biskupski, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340669.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Laboratorium Falanga
    przemysł filmowy
    kino polskie
    Polska międzywojenna
    produkcja filmowa
    film industry
    Polish cinema
    interwar Poland
    film production
    Opis:
    Przyglądając się dziejom firmy Falanga z perspektywy historycznych badań produkcji, autor zadaje pytanie o strategie biznesową, która umożliwiła Falandze zajęcie hegemonicznego miejsca na rynku filmowym. Argumentuje, że firma rozwijała się zgodnie ze strategią rozwoju organicznego, stosując również strategię niszy i strategię przewagi konkurencyjnej. Trafne rozpoznanie specyfiki i potrzeb rynku filmowego, wysoka jakość usług, ostrożne i przemyślane decyzje inwestycyjne uczyniły w latach 30. z Falangi najważniejszy podmiot na rynku, o znaczeniu zdecydowanie wykraczającym poza działalność usługową w zakresie udostępniania hali do zdjęć i obróbki laboratoryjnej taśmy. Autor demonstruje, że Falanga zajmowała kluczowe miejsce w systemie rozproszonego finansowania filmów w Polsce, a jednocześnie – mimo że formalnie nie wyprodukowała żadnego pełnometrażowego filmu fabularnego – była najważniejszym polskim (ko)producentem filmowym.
    Looking at the history of Falanga from the perspective of historical production research, the author asks a question about the business strategy that enabled Falanga to take hegemonic position on the film market. He argues that the company developed in line with its organic development strategy, also using a niche strategy and competitive advantage strategy. Accurate diagnosis of the specifics and needs of the film market, high quality of services, careful and thoughtful investment decisions made Falanga the most important market player in the 1930s, which significantly exceeded the service side of the company based on renting a production hall space for filming and laboratory tape processing. The author demonstrates that Falanga occupied a key place in the system of dispersed film financing in Poland, and was at the same time – despite the fact that it did not formally produce any feature film – the most important Polish (co) film producer.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2019, 108; 130-149
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies