Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Agnieszka" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Dziewczyny, które gryzą. „Córki Dancingu” jako kino buntu
Girls That Bite: “The Lure” as Rebel Cinema
Autorzy:
Jagielski, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341178.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Agnieszka Smoczyńska
queer
kamp
syreny
ciało
feminizm
camp
mermaids
body
feminism
Opis:
W Córkach Dancingu (2015) Agnieszki Smoczyńskiej bohaterki-syreny samą swoją obecnością naruszają obowiązujący – patriarchalny i heteronormatywny – porządek społeczny. Ów film to kino wielkiej odmowy, przykład feministycznego i queerowego kontr-kina, które każe nam spojrzeć na rzeczywistość przez pryzmat potworów i niesie ze sobą obietnicę innego życia, porządku i pragnienia. Jagielski sytuuje film Smoczyńskiej w kontekście, po pierwsze, kampowej estetyki oraz cielesnych i abiektalnych gatunków (horroru, musicalu i melodramatu), po drugie zaś – negatywnych afektów: niespełnionej miłości, smutku, depresji, żalu, utraty czy gniewu. Koncentruje się on na obrazach potwornych, pokawałkowanych ciał oraz sadomasochistycznych, melodramatycznych i muzycznych performance’ów. „Wsteczność” – kampowa estetyka, abiektalne ciała, „słabe” afekty, niemodne artefakty – prowadzi widzów Córek Dancingu, jak dowodzi autor, w stronę utopii, nadziei i przyszłości.
In Agnieszka Smoczyńska’s The Lure (Córki Dancingu, 2015) the siren heroines, by their very presence, violate the dominating - patriarchal and heteronormative - social order. This film is a cinema of great refusal, an example of a feminist and queer counter-cinema, which makes us look at reality through the prism of monsters and brings with it the promise of a different life, order and desire. Jagielski situates Smoczyńska’s film in the context of, firstly, camp aesthetics and bodily and abject genres (horror, musical and melodrama), and second - negative affects: unrequited love, sadness, depression, grief, loss or anger. He focuses on images of monstrous, fragmented bodies and sadomasochistic, melodramatic and musical performances. “Backwardness” - camp aesthetics, abnormal bodies, “weak” affects, unfashionable artefacts - lead the viewers of The Lure, as the author shows, towards utopia, hope and the future.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 100; 126-144
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Film zakulisowy jako gatunek i zwierciadło społeczne
The Backstage Film as a Genre and as a Social Mirror
Autorzy:
Świdziński, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27760820.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
film zakulisowy
teatr
Busby Berkeley
John Cassavetes
Krzysztof Kieślowski
Agnieszka Holland
backstage film
theatre
Opis:
Artykuł jest próbą charakterystyki nieopisanego dotąd zjawiska – filmu zakulisowego. Jego schemat fabularny opiera się na śledzeniu procesu powstawania spektaklu teatralnego od castingu po udaną premierę, do której dochodzi pomimo licznych perypetii. Ważną jego cechą jest przedstawienie zespołu teatralnego jako mikrospołeczności o potencjale metafory społecznej. Za prototyp gatunku można uznać backstage musical Busby’ego Berkeleya. W kolejnych dekadach nawiązywali do niego lub dekonstruowali jego struktury między innymi John Cassavetes, Bob Fosse, Carlos Saura, a ostatnio Alejandro González Iñárritu. Krzysztof Kieślowski i Agnieszka Holland w filmach należących do nurtu moralnego niepokoju w autorski sposób wykorzystali formułę filmu zakulisowego, by opowiedzieć o utracie złudzeń i zakwestionować ideę zespołu. Sugerowali przy tym, by ich filmy odczytywać nie jako krytykę instytucji teatru, lecz uniwersalne metafory społeczne.
This article attempts to characterize a genre that has not yet been described: the backstage film. Its storyline follows the process of creating a theatrical performance, from casting to a successful premiere, which takes place despite numerous obstacles. An important feature of the film is its depiction of the theater company as a micro-community with the potential of a social metaphor. Busby Berkeley’s backstage musical can be considered the prototype of the genre. In the subsequent decades, it was referred to or deconstructed by John Cassavetes, Bob Fosse, Carlos Saura, among others, and recently by Alejandro González Iñárritu. Krzysztof Kieślowski and Agnieszka Holland in their films representing moral anxiety cinema used the formula of the backstage film to talk about disillusionment and to question the idea of an ensamble They suggested that their films should be read not as a criticism of the institution of theater, but as universal social metaphors.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2021, 116; 190-212
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duma i uprzedzenie – krytyczne dyslokacje filmu „Zabić księdza” Agnieszki Holland
Pride and Prejudice: Critical Dislocations of “To Kill a Priest” by Agnieszka Holland
Autorzy:
Ostrowska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27755813.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Agnieszka Holland
krytyka filmowa
dystrybucja
koprodukcje
kino narodowe
kino transnarodowe
national cinema
transnational cinema
film criticism
distribution
coproductions
Opis:
Przedmiotem badań zaprezentowanych w artykule są konteksty produkcyjne, dystrybucyjne i krytyczno-filmowe filmu Agnieszki Holland Zabić księdza (1988). Autorka dowodzi, że włączenie filmu, zrealizowanego jako transatlantycka koprodukcja, do nurtu kina autorskiego i kina polskiego nie wynika z jego treści i cech stylistycznych, ale jest głównie efektem praktyk dystrybucyjno-krytycznych. Tekstualna analiza filmu demonstruje, jak dyskurs krytyczny rozwijany w systemie kina narodowego scala zaburzenia koherencji tekstu filmowego powstające w wyniku napięć narracyjno-afektywnych. Autorka analizuje również, jak rozmaite czynniki zewnątrztekstowe, głównie praktyki dystrybucyjne i krytyczne, nadają Holland status autorki filmowej, który włącza ją w obszar (narodowego) kina artystycznego.
The author examines how Agnieszka Holland’s film To Kill a Priest (1988) functions in various systems of film production, distribution, and critical discourses. The main aim of the presented analysis is to demonstrate how certain distribution and critical strategies contribute to consideration of the film that was made as a transnational coproduction as belonging to auteur and national cinema. In her close analysis of the film, the author explains how the critical discourse developed within the system of national cinema consolidates the cinematic text whose coherence is frequently compromised by the narrative-affective tensions and oppositions. Finally, the article argues that Agnieszka Holland’s status of a film auteur is predominantly established by means of extratextual factors, especially the strategies of distribution and various critical practices.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2021, 116; 146-170
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies