Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę ""inny"" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Transnarodowa, czyli wszędzie Obca? Syndrom aktorstwa filmowego Anny Prucnal
Transnational and Therefore a Stranger? The Syndrome of Anna Prucnal’s Film Acting
Autorzy:
Piotrowski, Grzegorz
Szymański, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341982.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Anna Prucnal
Inny
obcy
obca
Other
stranger
Opis:
Związki – życiowe i zawodowe – z Polską, Niemcami i Francją oraz estetyczne konteksty i artystyczne środowiska kolejnych miejsc kariery ukształtowały aktorstwo filmowe Anny Prucnal jako fenomen, w którym nad czytelnymi źródłami lokalnymi i pierwiastkami narodowymi nadbudowuje się niesprowadzalne do nich Inne-Ponad. Dzięki temu Prucnal w filmach Felliniego, Makavejeva, Deville’a, Wajdy, Vadima czy Amalrica z jednej strony funkcjonuje jako fascynująca i drażniąca Obca, z drugiej zaś, przekraczając to, co lokalne, może być z powodzeniem zasymilowana przez kino międzynarodowe (co paradoksalnie obróciło się przeciw aktorce, gdy po 1989 r. podjęła próbę powrotu do tego, co lokalne – kina polskiego). Autorzy dokonują opisu środków wyrazu w filmowych rolach Prucnal, analizują jej swoisty i „przesadny” sposób bycia na ekranie, zastanawiając się, na ile jest ona „ciałem obcym”, a na ile wnosi niepowtarzalną – transgresyjną, dysonansową, konfuzyjną – „wartość dodaną”. Celem artykułu jest określenie „syndromu aktorskiego Prucnal” oraz interpretacja kształtujących go sił (przez odniesienie m.in. do opery, estetyki Felsensteina i Brechta, Studenckiego Teatru Satyryków, awangardy teatralnej Awinionu, kontrkultury i kampu, lewackości) przede wszystkim z perspektywy strategii reinterpretacji znaków kultur narodowych oraz napięć między tym, co lokalne, transnarodowe, międzynarodowe.
Relationships – life and professional – with Poland, Germany and France, and aesthetic contexts and artistic communities of the places where she worked, shaped Anna Prucnal’s film acting as a phenomenon in which the readable sources of local and national elements are obscured by the irreducible Other-Different. Thanks to that Prucnal in films be Fellini, Makavejev, Deville, Wajda, Vadim or Amalric functions on the one hand as the fascinating, disturbing Other, and on the other hand by transcending the local, she might be easily assimilated by international cinema (which paradoxically turned against the actress, when after 1989, she tried to return to the local, that is Polish cinema). The authors describe the means of expression in Prucnal’s roles, they analyse her characteristic, “excessive” presence on the screen. They ponder to what extend is she a “foreign body” and to what extend is she a unique, transgressive, dissonant, confusing “added value”. The aim of the article is the definition of “Prucnal’s acting syndrome” and the interpretation of the forces that shaped it (by reference to opera, the aesthetics of Brecht and Felsenstein, Student Satirical Theatre, Avignon avant-garde theatre, counter-culture and camp, and left wing views), above all from the perspective of the strategy of reinterpretation of symbols of national cultures and tensions between what is local, transnational and international.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2016, 95; 108-124
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przewodnik po snach
A Guide to Dreams
Autorzy:
Kostyra, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341054.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Peter Weir
kino australijskie
Inny
Australian cinema
Other
Opis:
Recenzja książki Magdaleny Kempnej-Pieniążek i Przemysława Pieniążka Inny/Obcy. Transnarodowe i transgresyjne motywy w twórczości Petera Weira (2017). W pierwszej polskiej monografii poświęconej Peterowi Weirowi autorzy proponują całościowe odczytanie dorobku australijskiego reżysera przez pryzmat zróżnicowanego charakteru, jaki w jego filmach przybierają zmagania z tym, co inne, obce, niepojęte. W recenzji książki Karolina Kostyra rozwija spostrzeżenia autorów, dostarczając kolejnych argumentów za proponowanym przez Kempną-Pieniążek i Pieniążka ujęciem Weira jako reżysera zmagającego się z różnicą kulturową i dostrzegającego w zjawiskach, które z perspektywy zachodniego oglądu mogą jawić się jako irracjonalne, właściwą im racjonalność, nie pozbawiając przy tym analizowanych filmów zawartych w nich niedopowiedzeń i tajemnic.
Review of the book by Magdalena Kempna-Pieniążek and Przemysław Pieniążek Inny/Obcy. Transnarodowe i transgresyjne motywy w twórczości Petera Weira [Different/Other. Transnational and Transgressive Motives in the Works of Peter Weir] (2017). In the first Polish monograph devoted to Peter Weir, the authors propose a holistic reading of the Australian director’s achievements through the prism of a diverse character of the struggle with what is different, foreign, incomprehensible present in his films. In the review of the book, Karolina Kostyra develops the authors’ observations, providing further arguments Kempna-Pieniążek and Pieniążek proposed approach to Weir as a director struggling with cultural difference and perceiving in phenomena, that from the perspective of Western view may appear as irrational, their proper rationality, not depriving the analysed films of the incompleteness and secrets contained in them.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2018, 104; 253-257
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Wszystko, co straszne, pragnie naszej miłości”. „Inny” posthumanizmu w ujęciu (post)sekularnym. (Przyczynek)
“Everything Terrible Is Something That Needs Our Love”: The Post-Humanist ‘Other’ in the (Post)Secular Understanding. (The Contribution)
Autorzy:
Sarbiewska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341036.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Kornel Mundruczó
postsekularyzm
posthumanizm
Inny
tożsamość
różnica
posthumanism
Other
identity
difference
Opis:
Autorka, na przykładzie analizy filmu Biały Bóg (2014) Kornéla Mundruczó, proponuje (post)sekularną wykładnię posthumanizmu. W tym ujęciu stawką byłoby zrozumienie nie-tożsamości (różnicy) nie w perspektywie religijnego/antropocentrycznego szowinizmu (słusznie krytykowanego przez posthumanistów), ale w perspektywie kenosis: jako gotowości transcendowania/transgresji granic własnej podmiotowości, niezależnie od przynależnych jej atrybutów: Bios czy Zoe, i rzeczywistego otwarcia na Innego. Gest kenosis stanowiłby tym samym dekonstrukcję zarówno procesu „wykluczania”, jak i „oikoizacji” (familiarnego oswajania) tego, co Obce (unheimlich). Afirmacja Obcego, konstytuująca się w akcie ontologicznej Miłości, ustanawia jako warunek porzucenie postawy zawłaszczającej i ekstatyczne wyjście „poza siebie”. Zdaniem autorki uznanie równości modusów istnienia bytów ludzkich i nie-ludzkich, zgodne z postulatem posthumanizmu, powinno spotkać się z (post)sekularną afirmacją nieprzeniknioności (każdego) Innego.
The author, using the example of the analysis of the film White God (2014) by Kornel Mundruczó, proposes a (post)secular interpretation of post-humanism. In this approach, at stake is the understanding of non-identity (difference) not in the perspective of religious/anthropocentric chauvinism (rightly criticized by post-humanists), but in the perspective of kenosis: as a transcendence/transgression of the limits of one’s subjectivity, regardless of its attributes: Bios or Zoe, and true opening to the Other. The gesture of kenosis would thus be a deconstruction of both the process of “exclusion” and “oikoization” (familiarization) of the Other (unheimlich). The affirmation of the Other, constituting itself in the act of ontological Love, establishes as conditions the abandonment of the attitude of appropriation and the ecstatic emerging “beyond oneself”. In author’s opinion, the recognition of the equality of modes of existence of human and non-human beings, in accordance with the postulate of post-humanism, should meet with the (post)secular affirmation of the inscrutability of (each) Other.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2018, 101-102; 197-202
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizerunek imigranta w filmach Katarzyny Klimkiewicz
The Image of an Immigrant in Films by Katarzyna Klimkiewicz
Autorzy:
Loska, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342069.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
transnarodowość
Katarzyna Klimkiewicz
mniejszości etniczne
uchodźcy
rasizm
podporządkowany Inny
transnationalism
ethnic minorities
refugees
racism
subordinated Other
Opis:
Metodologicznym punktem wyjścia artykułu jest koncepcja transnarodowości w ujęciu Willa Higbee i Songa Hwee Lima, którzy stwierdzili, że w pojęciu tym nie chodzi wyłącznie o zagadnienia koprodukcji czy globalnej dystrybucji, ale o uwzględnienie czynników politycznych, kulturowych i społecznych pozwalających lepiej zrozumieć dzisiejsze kino oraz otaczający nas świat. Z tej perspektywy Loska spogląda na filmy Katarzyny Klimkiewicz, która skupia się na problemach mniejszości etnicznych, opowiada o losach uchodźców politycznych i ekonomicznych, podejmując tematy życia w społeczeństwie wielokulturowym, rasizmu czy dyskryminacji. Przedmiotem analizy są dwa jej filmy: krótkometrażówka Hanoi – Warszawa (2009) i debiut fabularny Zaślepiona (Flying Blind, 2012), nakręcony w Wielkiej Brytanii. Na tych dwóch przykładach Loska pokazuje odmienne sposoby przedstawiania problematyki imigranckiej w kinie współczesnym: jeden opiera się na poetyce dokumentalnej, zakłada możliwość oddaniu głosu „podporządkowanym Innym”, zaś drugi zasadza się na wykorzystaniu konwencji gatunkowych.
The methodological starting point of the article is the concept of transnationalism as defined by Will Higbee and Song Hwee Lim, who argue that the concept not only deals with the issue of co-production and global distribution, but also applies to political, cultural and social factors, that permit a better understanding of contemporary cinema and the world around us. From this perspective Loska considers Katarzyna Klimkiewicz’s films. She focuses on the problems of ethnic minorities, and speaks of the stories of political and economic refugees, and deals with matters such as racism, discrimination and multicultural societies. Two films, the short film Hanoi – Warsaw (2009) and the debut feature, filmed in Great Britain, Flying Blind (2012) are the object of analysis in the article. Using these two examples Loska shows different ways of representing immigrant issues in contemporary cinema: one is based on a poetic documentary, and implies the possibility of giving a voice to the “subordinated Other”, while the second is based on the conventions of the genre.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 92; 186-195
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies